Het leven met een ADHD'er is nooit of te nimmer saai. Vaak is het hectisch en druk, soms waarlijk chaotisch. Zo ook mijn schrijven. Ik wilde een verhaal doen en ben het alweer kwijt, er gebeurt elke dag ook zoveel...
Elke dag is een gevecht tegen een onzichtbare vijand, in de gedaante van een groot volwassen kind, frustraties, woede, onmacht, slordigheid en rommel, uitsloverij of gierig zijn en hebberigheid.
Schelden en kankeren hoort er dagelijks bij, evenals herhalen en nog 's herhalen en nog maar 's.
Wat er ook bij hoort is hulpvaardigheid, (overdreven)vriendelijkheid, tijdgebrek, tijdverlies door 'gezellige' kletspraat, (lees roddelen), maar ook filosofische wijsheden spuien, creatieve oplossingen bedenken.
Kleinzieligheid, oordelend en bevooroordeeld zijn, vastberaden of juist eeuwig twijfelend.
Jalouzie speelt immer een grote rol, leeftijd overstijgend.
Onzekerheid, onachtzaamheid en kooplust, naast ingetogen en oprecht zijn, nooit nee-zeggend.
Te gek voor woorden eigelijk, die complete tegenstellingen in 1 persoon. Als voorbeeld:
Afspraken maken door dat niet-nee-kunnen-zeggen of gewoon omdat hij denkt dat het een 'feestje' wordt (om te beleven of om te doen) en vervolgens deze niet na (kunnen/willen) komen. Door tijdgebrek, doordat hij dingen niet geregeld heeft, door dat hij moe is of geen zin heeft.
Dan durft hij niet af te bellen, hij durft niet openlijk te zeggen, waarom hij de afspraak niet nakomt. Uitstellen, liegen over de feiten, opnieuw beloftes maken.
Wát is dat????
Moeilijk dus, vervelend voor de ander welke zit te wachten. Toen wij nog maar kort getrouwd waren gebeurde dat ook al met regelmaat van de klok.
Dan dook hij weg als er gebeld werd wanneer hij in de veronderstelling was, dat er iemand voor hem was... "ik ben er niet hoor"...
Groetjes Minima
|
