In een donkergrijs verleden, het was 1995 haha, heb ik mij als bloeddonor bij de Bloedbank Zuid Nederland aangemeld.
De eerste keer wist ik niet hoe en wat en of ik er ''heelhuids'', zonder duizelingen, uit zou komen.
Ik vroeg Mannie mee om te rijden, dat wilde hij wel.
Na de medische keuring, ging voor de eerste maal de behoorlijk dikke (!) naald mijn arm in en binnen een kwartier was mijn zakje vol, had ik twee dikke pleisters in mijn armholten en een zere vinger van de vingerprik. ;-))
Mannie hoorde ik op de gang het hoogste woord voeren en zoals gebruikelijk, had hij de lachers op zijn hand.
Na nog wat formaliteiten namen wij afscheid, maar voor het zover was, had 1 van de dames (gek zeg, nog nooit 1 mannelijke ''dracula'' gezien daar) Mannie gestrikt om ook bloed te doneren.
De volgende maal, hadden we ieder een oproep op zak, en trots als een pauw riep Mannie tegen ieder die het al dan niet wilde horen ... 'IK ga bloed afstaan bij de BLOEDBANK!'
En nou, dát heeft hij geweten.
Zijn bloedwaarde was goed, bloeddruk oke, dus nu ging het echt beginnen!!
Bij het horen over, en zien van, de dikke naald werd hij al wat bleekjes rond de neus. Toch zette hij door en binnen no-time was zijn zak vol.
Mannie van alle spanning ontdaan, ging tegen de vlakte.... bleekjes, bibberend en zeurderig moest hij plat op het bed blijven liggen.
De dames liepen af en aan met warme en koude washandjes, glaasjes met slokjes water, hij kreeg klopjes, aaitjes, kneepjes (nog nét geen zoentjes) en tot slot, een lekkere zoete koek met een glas thee.
N.O.O.I.T. MEER!!!!!!!!!! hihi
Vanmiddag moet hij zijn griepprik halen, maar hij weet niet meer waar hij de uitnodiging gelaten heeft en om hoe laat hij er moet zijn.
Hmmm, waarom zijn mijn gedachten zo sterk bij de papierversnipperaar ;-)) ??
Daag, Minima
|
