Mannie is opvallend drukker als ik de dag wegens werk afwezig was, dan wanneer wij samen thuis zijn of er samen op uit gaan de natuur in.
's-Avonds vraagt hij mij al: "Wat gaan we morgen doen?", zoals hij 's-morgens vraagt: "Wat eten we vanavond?".
Bijna alle invloeden welke hij op een dag meemaakt, zet hij om tot iets negatiefs, om steeds maar weer opnieuw over te praten.
Dat komt mede doordat hij geen rust in zich heeft; hij staat pas op, als ik ook op sta. Blijf ik liggen, blijft hij ook in bed.
Zodra hij merkt dat ik me gereed maak om naar mijn werk te gaan, bespeur ik de onrust in hem.... hij gaat de krant halen (leest hem amper), loopt om mij heen te dralen, vertelt wat hij de dag wil gaan doen, en nog eens, en nog eens (herhalen van zichzelf).
Als ik weg ga, zie ik hem vaak al staan praten met andere mensen in onze straat. Hij voert het hoogste woord, met volop bewegingen, gekkigheid (quasi slaan-, schoppen- en trapbewegingen). De anderen lachen - meestal.... Of zijn verbijsterd en kijken mij meelijwekkend aan.
Ik merk dat negatieve ook op, wanneer wij samen mensen tegenkomen en hij daarmee aan de praat gaat (iets wat hij gemakkelijk ook met vreemden doet).
Hij praat graag over negatieve dingen welke in de maatschappij of direkte woonomgeving plaatsvinden. Denk aan politieke beslissingen, straffen welke opgelegd worden aan criminelen en die in zijn ogen altijd te laag zijn, uitkeringen die te laag zijn, hij veroordeelt mensen met een uitkering die roken, een GSM bezitten en auto rijden of hangjongeren.
Zijn negatieve gedachten/opmerkingen omzetten naar positief valt niet mee, zeg maar gerust: het lukt MIJ niet....
Herken je dat? Ik noem hem nu toch al wel erg verbitterd te zijn. Er is hem al zoveel afgepakt (zijn woorden); zijn werk (WAO), zijn DNA (door aanraking met jusitie). Wat nog?
|
