Jullie kennen het misschien wel.... soms zie je de dingen precies in perspektief en word je daar niet blij van. Hoe meer je er over nadenkt, hoe meer je er over praat, leest of schrijft.... je word alleen maar akeliger, je voelt je afglijden naar depressie.
Vanzodra ik dit voel, stop ik met denken over ADHD. Uit zelfbescherming. Ik kan alleen nog maar denken... rot op, hou je bek, slik je kop in. Héél negatief allemaal.... De rust die ik voel als hij de deur achter zich dicht getrokken heeft, zalig. Gewoon doen waar ik zin in heb, niet 'bang' te hoeven zijn weer 's lastig gevallen te worden met WOORDEN, kankeren, zaniken en zagen. Huh.... zucht.

Het spijt me voor jullie die mijn blog bezoeken, waarvan ik weet, enkelen zeer trouw, dat ik de laatste 3 maanden niets heb toegevoegd aan dit blog. Het voelt een beetje, alsof ik jullie aan je lot heb overgelaten, terwijl in ook weet, dat jullie zullen begrijpen waarom ik niets schreef. Dat geeft mij weer een beetje steun.

Beste lieverds, binnenkort kunnen jullie mijn gedachten hier terug vinden. Schroom intussen niet mij te schrijven als je wil!

Lieve groetjes, Minima
ps ik plaats van sommige inzendingen de verschillende data (2005 en 2006) vooruit naar 2007, zodat alle stukjes op mijn blog te zien blijven. Daaaag.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />