Gisteren kregen wij ons kleinkind van 4 maand te logeren.
Mamma staat er alleen voor, ze schopte luie surinaamse pa de deur uit al na de 2e week van zijn jonge leventje.
Rafael is een lachebekje... tot een uur of 6, dan is het gedaan met de rust.
Hij vraagt tot een uur of 10 in de avond constant aandacht, waar hij dan weer nóg meer moe van wordt en nog harder gaat huilen.
Opa kan daar slecht tegen; oma ook hoor, maar ik kan mij redelijk afsluiten en denk dan "je huilt maar even".... maar ja, opa haalt hem er dan weer uit en dan beginnen we opnieuw met koediekoediejah, lachen, kreunen, huilen enz.

Opa had als vader al +0,0 pedagogische talenten, nu is het -0,0.
Jammer maar het is niet anders, hij kan zich niet verplaatsen in een baby en vind dat als je alles gedaan hebt (schone luier, aandacht, flesje, Boertje niet te vergeten (!!) het kind gewoon zijn bek moet houden en slapen;-((

Om kwart voor 1, ik zat nog op met een duf hoofd want was nog wat mails aan het doornemen wat ik normaal gesproken elke avond vroeg doe, hoorde opa Rafael wat kreunen (babyfoon op zijn nachtkastje, terwijl we de kamer ernaast slapen en 'n Mannie fantastich gehoor heeft)... dus daar zat ik vannacht nog wat melk in het snaveltje te gooien.

Om half 6 kwam de kleine man alweer, ik kreeg mijn ogen niet meer open en voelde mij erg misselijk, ook al omdat de nachtrust nu verstoord was geweest door de babyfoon die soms even oplichtte bij geluid.
Zucht, alle opa's en oma's denken nu, jah, nu weet JIJ ook wat het is! en dat is ook zo........., hihi

We zijn nog wat in het grote bed blijven hangen en wurgen, kleine man bij mij, kleine man bij hem, kleine man in het midden, kleine man tussen mijn benen, kleine man op opa's (stink)borst.... nog wat melk schat???? Burp, goed zo!!!!!!

Ahrrrg, 'k heb last van mijn buik... 2x naar 't WC geweest, alez, dat kan ik maar kwijt zijn, maar voel mij rillerig, katterig met draaiende maag en darmen.
Koffie, néén, dank u!
Dát is niets voor mij om dat te zeggen....bluuuhrr

Leuk hoor, kleinkinderen... :-))