ziekenzorg
Dit jaar wil ik graag een organisatie onder de aandacht brengen die me zeer nauw aan het hart ligt: ZIEKENZORG vzw.

Als ik me in 1993, na mijn vervroegde pensionering, aangesproken voelde op de regionale bladzijden van de 'Volksmacht' (nu 'Visie') door "Sterke mannen gezocht", wist ik niet wat een impact en welke consequenties mijn reactie hadden voor de volgende jaren. Zieken en gezonden samen op reis, een unieke formule.

De wereld van de zieke was me tot dan toe onbekend. We willen maar al te graag geloven in een leven zonder zorg, zonder pijn, een hemel op aarde dus. Ik vorm daarin geen uitzondering. De werkelijkheid is heel anders, ja ieder huisje heeft zijn kruisje.

Terug naar 1993, mijn eerste ziekenzorgvakantie, een openbaring. De zorg over 2 MS-patienten, de hulp en steun van een peter, de vakantieverantwoordelijke, de fantastische medewerkersploeg, maakten van deze 7 dagen een onvergetelijk gebeuren met verstrekkende gevolgen. Dit engagement wilde ik zeker 1x/jaar herhalen. Het is de ervaring van de meeste vrijwilligers, medewerkers na een eerste kennismaking.

Met chronisch zieken en zorgbehoevenden samen op reis, 'blijven' reizen. Het is een passie geworden. Zorg en leed, vreugde en verdriet samen delen in een sfeer van vakantie, je moet het mee-maken.

Ziekenzorg vzw is in al die jaren uitgegroeid tot een volwassen organisatie met vele facetten.

Ariadne richt naar chronisch zieken die interesse hebben voor specifieke activiteiten op het vlak van cursussen, informatie, lotgenotencontact en belangenbehartiging.

Ziekenzorg vindt het erg belangrijk om ook mantelzorgers te informeren,  te waarderen en te erkennen in wat ze doen door kansen te bieden om even aan de zorg te ontsnappen (verademingskansen).

En 'last but not least', de plaatselijke werking.

Een chronische ziekte of de nood aan zorgen mag niet de oorzaak zijn dat mensen niet meer deelnemen aan het sociale leven in hun buurt. Ziekenzorg wil het sociaal weefsel van deze mensen versterken. Elke plaatselijke ziekenzorg-kern heeft dan ook een ruim aanbod op het vlak van individueel contact (huisbezoek) en activiteiten.
Vrijwilligers bieden steeds de noodzakelijke ondersteuning.

Proficiat aan alle vrijwilligers, medewerkers maar ook aan de verantwoordelijken die alles in goede banen leiden.

07-09-2011 om 00:00 geschreven door adrienopstap  

Waarom
Elke pelgrim heeft zijn eigen reden om op stap te gaan. Sommigen doen het uit louter sportieve redenen, of om het rijke culturele erfgoed onderweg, of een spirituele zoektocht, of maken er een gezonde meditatie en bezinning van, of waarom niet uit zuivere geloofsovertuiging. Anderen verbinden er een doel aan, voor henzelf of voor een organisatie of voor een bepaald iemand.

Op een webpagina van het Genootschap staat volgende tekst en ik sluit me daar geheel bij aan:

"Heel wat pelgrims die om sportieve of culturele redenen vertrokken zijn, kunnen beamen dat er onderweg meer kan gebeuren dan het louter waarneembare.
Letterlijk zeggen en schrijven ze: ‘ik ben onderweg pelgrim geworden’ of: ‘ik ben vertrokken als toerist en aangekomen als pelgrim’...
Heel wat mensen worden onderweg getroffen door de schoonheid en de grootsheid van de natuur, door de sterke band die er groeit met medepelgrims, door de diepe en universele vriendschap die er heerst onder mekaar...
Het is de ervaring van: ‘mijn persoon is niet de ultieme verklaring van al wat er onderweg kan gebeuren. Hier gebeuren dingen die mijn eigen ik overstijgen'.

In 2008 begon ik mijn Camino zonder specifieke intentie, zeg maar als avonturier, laat maar komen, we zien wel. In mijn blog van toen heb ik er uiteindelijk toch een betekenis aan gegeven door aandacht te vragen voor ouders die een kind verloren, volgens mij één van de ergste dingen die een mens kan overkomen. Reacties achteraf gaven me gelijk.

2009 werd een sponsortocht voor Broederlijk Delen. Hun slogan 'Maak ons overbodig' bij hun 50-jarig bestaan verleden jaar verduidelijken hun doelstelling. Vandaag zijn we minder geneigd om aan grote organisaties te steunen, eerder kleinere projecten. Niks mis mee. Nog eens dank voor wie toen steunde.

07-09-2011 om 00:00 geschreven door adrienopstap  

Besmet
'ben in 2008 ongeneeslijk besmet met het camino virus. Gevolg: ik moet weer naar Spanje voor een behandeling en heb een x-tra reden dit jaar. Daar hebben die fantastische medewerkers van mijn laatste ziekenzorgvakantie voor gezorgd'

Zo klinkt een reactie van mij op facebook. Een goedkope uitleg voor mijn nieuwe plannen om naar Compostela te stappen maar niet geheel zonder waarheid.

Het Compostela-verhaal begon in 2008 met de Camino Françes (http://adrienopstap.blogspot.com) en kreeg in 2009 een vervolg met de Camino Portugues (http://adrienstapvoorstap.blogspot.com)

2010 was een heilig jaar (jaar waarin 25 juli - naamfeest van apostel Jacobus - op een zondag valt) en ... het jaar dat het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela zijn 25-jarig jubileum vierde. Bij deze gelegenheid hadden zij een Jacobskerkenpad uitgewerkt: een lus door Vlaanderen die 18 Jacobskerken verbond in 38 etappes. Ik was bij de gelukkigen om mee te werken en mocht gastheer zijn of 'Hospitalero por 1 Dia' in mijn geboortedorp Eversel. De 820 km lange tocht kende zijn apotheose in hartje Brussel op 25 juli in de kerk "O.L.Vrouw van Goede Bijstand".

Proficiat Vlaams Genootschap. Wat hebben we genoten van die unieke Camino door Vlaanderen met voor mij een paar onvergetelijke hoogtepunten. Deze tocht bewaar ik in mijn hart.

En dan 2011, toch wat onverwacht, terug de Camino, weer richting Santiago. Het zal bij leven en welzijn niet de laatste keer zijn.

Mijn broer zal me dit jaar vergezellen op deze tocht. Wij zullen enkel de laatste 100 km stappen. Dat heeft zijn redenen. Het is zijn eerste Camino en hij kijkt er echt naar uit. Ik ben blij dat ik hem kan vergezellen.

06-09-2011 om 00:00 geschreven door adrienopstap