De eerste dag
Vandaag een uitslovende dag gehad. 's Nachts toegekomen, vlieghaven slapen ... op de grond. Eerst op ijzeren bank maar een vriendelijke nachtwaker wijst ons een plaats in een hoekje op een houten vloer. Kou gehad (eigen schuld, dikke bult). Een sms,je later naar mijn schatje wordt prompt beantwoord met: " moet je daar 64 voor geworden zijn". Want had EN mijn slaapzak bij, EN een slaapmatje, enfin mannen alleen he!!!
Om 6 uur metro, dan trein en toekomen om 11.30 aan de grens met Spanje, nu kan het stappen beginnen. We zitten echt te popelen. Het wordt een loodzware dag, 18 km tot O Poriño, en niet vlak, en niet altijd in de natuur. We doorkruisen een industriegebied, een loodrechte weg, veel verkeer, links en rechts fabrieken en bijbehorende stank. Het is 35 graden. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Als we denken dat we er vanaf zijn, volgt weer een lange weg maar nu met winkels. Om 18.30 belanden we eindelijk in de albergue. Douchen en eten zoeken. Ik weet nog van 2009 dat er een centro social is waar je aan een schappelijk prijsje kan eten. We doen ons tegoed aan een eerlijk pelgrimsmenu. Mijn broer drinkt zijn cervesa in 1 teug leeg en helpt daarna om mijn fles wijn soldaat te maken. Om 10 uur moet iedereen in bed liggen. dat zal niet mankeren. Amai mijne rug en voeten. Morgen moet ik mijn rugzak bijstellen. dit was een dag waar we desondanks van hebben genoten.