Ik denk,dat ik het het eerste jaar vooral dankzij de positieve kinderen en ouders heb volgehouden. Al dat nieuwe en dus onbekende maakte mij toch wel aan het twijfelen. Er was geen vast lesrooster en de leermiddelen waren niet echt modern, voor zover aanwezig. Dat kwam ook omdat er nog geen Nationaal Leerplan was,toen ik begon. Tot dan was dat door de regeringen over gelaten aan de gemeentebesturen, afdeling onderwijs,die het wer gedelegeerd hadden aan de scholen,met hun besturen,waarin de kerk en vakbonden min of meer bepaalden wat er in de scholen gebeurde. Hierdoor waren de verschillen tusen de scholen heel groot. Ik geloof dat het bij ons nog wel redelijk was,wat de verdeling van de invloed van de kerk en vakbonden betreft. Er waren ook scholen waar de vakbonden bepaalden wat er wel en niet gebeurde en waar het idee overheerste dat het kind en zijn/haar achtergrond en eigen taal belangrijk waren,eigenlijk belangrijker dan het leren van de taal Engels etc. Het kind mocht eigenlijk niet gecorrigeerd worden,want dat zou ten koste gaan van de eigen cultuur,oorspronkelijkheid. Het gevolg van die gedachten is geweest dat een grote groep kinderen in klas 6 jarenlang nog niet voldoende Engels kon lezen en schrijven. Dat was ook een van de grootste redenen dat de regering Thatcher en later Major het National Curricculum invoerde. Dat was een Leerplan waarin voor elk vak uitgebreid werd verteld wat de kinderen in welk jaar op welk niveau moesten weten,begrijpen,kunnen. Ik heb de introductie daarvan later mee mogen maken en heb daar veel van geleerd,mede omdat er tegelijk ook goede leermiddelen kwamen. Toen ik in 1989 begon was dat plan nog in voorbereiding,zij het bijna klaar. Er was bij een eerder hoofd wel een Leerplan geweest maar dat was door het vorige,inmiddels zieke hoofd aan de kant geschoven. Ik had het eerste jaar alle vrijheid wat betreft lesgeven en de te behandelen leerstof. Er is nooit iemand zoals een inspecteur geweest om te kijken en beoordelen hoe het ging. Ik vond die vrijheid,het niet op de vingers gekeken worden ook wel lekker hoor. Mijn geluk was ook dat de kinderen dus een jaar weinig tot niets gedaan hadden en alles wat ik deed nieuw voor hen was,waardoor ze echt heel leergierig waren. Grootste probleem was dat er zelfs voor taal geen werk/instructieboeken waren! Dat kwam,zo werd mij verteld,omdat taal altijd geintegreerd was in de projecten.. Zo was er bv het project "veiligheid"geweest. Dan werden er linken gelegd naar de diverse vakken. Wat taal betreft moesten er dan woorden geleerd worden over dit thema en verhalen geschreven en gespeeld. In dat eerste jaar waren er mede doordat het hoofd ziek was geen projecten meer. Ik herinner mij dat we toen wel veel opstellen schreven en toneel speelden. Er waren vrij veel die daar de grootste problemen mee hadden,vooral wat betreft de spelling ,maar ook het beschrijven van wat ze gedaan haden en het gebruiken van hun fantasie verliep moeilijk. Als je de kindeen vroeg wat ze in een wekend of vakantie gedaan hadden konden vceel weinig bedenken,laat staan opschrijven. Ik miste toen wel gewone taalboeken met simpele spellings-en grammaticaoefeningen. Ook,vooral voor mezelf. Lezen werd er elke dag en half uur gedaan direkt na de middagpauze. De kinderen hadden allemaal een boek op hun eigen niveau,wat ze ook dagelijks meenamen naar huis,zodat de ouders thuis ook met hen konden lezen. Er ging een soort foldertje mee heen en weer waar we zowel ouders als leerkrachten de vorderingen bijhielden,als we een kind hoorden lezen. Er waren ouders die dit dagelijks deden en dat kon je ook merken aan de vorderingen van de kinderen. Juist de kinderen die hulp nodig hadden,kregen dit thuis weinig of niet. Sommigen raakten ook de boeken,onderweg of thuis kwijt..... Tijdens dat leeshalfuurtje hielp er in de klas ook en zg dinnerlady. Die ging tusssen de middag met de klas eten en kwam dan nog een uurtje meelezen. Ik had mrs Dibly een oudere aardige weduwe. Zij was wel lief maar had wel eens problemen met enkele van mijn "lievelingen" Dan kwam ze scheldend terug met de klas en het kostte enige tijd en moeite om iedereen rustig aan het lezen te krijgen. Voor rekenen haden de kinderen folders waar ze in konden schrijven. Hierbij ging het vooral om het cijferwerk en meten etc. Iedereen werkte dus individueel op eigen niveau. Er waren naast deze "boekjes"ook dikkere boeken met opdrachten,"problemsolving"die ze in schriften moesten uitwerken. Ik deed af en toe ook wel wat klassikale dingen,zoals het lokaal meten en plattegronden maken etc. De kinderen bewaarden de schriften,pennen etc in een vak,dat niet onder de eigen tafel kwam maar in een kast werd geschoven. Het halen en terugbrengen van materiaal vergde veel organisatie.....omdat de kinderen dan gauw afgeleid en geirriteerd raakten.. Er waren toen ik begon nog geen computers in de klas en van de ene tv in school werd nauwelijks gebruik gemaakt. Elke morgen was ook samenkomst."Assembly"zoals dat in elke school gebeurt. In mijn eerste jaar werden de jongsten infants en oudsten juniors vanaf year 3 nog gesplitst. Het hoofd eerst Zosia,later Wijnne deed dit meestal,soms afgewisseld door het adjuncthoofd,dat was eerst een onderwijzer later Zosia. Woensdags moesten we met zijn allen naar de kerk,Saint Peters,vlakbij school waar de pastor een kort dienstje hield. Een klein deel van de kinderen en ouders hoorden nog wel bij de kerk en gingen er ook redelijk getrouw heen. Ik weet nog dat ik als ik zondags wel eens naar die kerk ging ,ik soms ook kinderen als misdienaars zag functioneren. Een ander deel had nog wel wat vage bindingen met de kerk en ging "wel eens" De meesten gingen niet meer,al zag je ze wel met de jaarlijkse kerstzangdienst "Carol Serevice"van school in de kerk. Dinsdags deden wij beurtelings en Assembly voor de bovenbouw. Ik mocht ongeveer een keer per maand een optreden verzorgen. Dat betekende een verhaaltje vertellen en wat zingen. Wij gingen twee keer per week gymnastieken,"ijs en weder diende"want er was bij school geen gymzaal en dus moest dat op het plein... Er was ook bijna geen gymmateriaal, een paar rackets,springtouwen,slagplanken,hoepels, tennisballen en voetballen. Het betekende dat ik op het ene plein met een deel van de klas en Gordon de concierge voetbalde en de rest deed rounders op het andere plein met Eileen de klassenassistente... Pas in mijn derde jaar kwam er in de gerenoveerde school een grote hal.die als aula,eetzaal en gymzaal diende. Die renovatie betekende trouwens ook dat er toiletten in school kwamen. Daarvoor waren de wc's in een groezelig ruineachtig gebouwtje op het plein naast school........ In mijn tweede jaar moest de school zelfs een paar dagen dicht omdat die wc's tijdens een kort wintertje bevroren waren! De meeste kinderen aten tussen de middag op school,hun eigen meeebrachte packed lunch,of schooldinners,soms gratis soms tegen betaling. Dat eerste jaar en ook het tweede trouwens,aten de kinderen in een gebouwtje tien minuten lopen van school. Ze werden door een dinnerlady heen en terug begeleid. In de zaal konden twee klassen tegelijk eten.Het was een soort lopende bandwerk,"bord pakken,in een rij naar een soort loket lopen,laten opscheppen,door twee andere dinnerladies, zitten gaan, eten en bij de deur wachten tot iedereen klaar was en dan samen terug. Ik at regelmatig een schooldinner mee. Dit kostte mij 1/2 pound per maaltijd. Ach het was niet geweldig,maar ook niet erg slecht hoor. Er zaten trouwens wel heel vaak witte bonen in tomatensaus bij... Ik heb de kinderen ook heel weinig horen klagen. Voor sommigen weet ik was het de warme maaltijd die ze thuis niet kregen,dus ook in het weekend niet. Meestal was dat patat... Er waren ook een paar die soms 's morgens nog niets gegeten hadden. Leuk was wel dat we ook 's middags nog een kleine pauze hadden van kwart voor drie tot drie uur. Dat is in mijn derde jaar veranderd,omdat we anders te weinig lesuren maakten. Tijdens de pauze mocht je officieel als je pleindienst had niet roken. Ik deed dat stiekum wel,hoewel stiekum.de kinderen wisten het,maar zeiden er niets van. Collega David deed het ook stiekum........ Ik moest een keer op het plein zijn, Wynne,het hoofd ook David had pleindienst...........Wynne en ik zagen opeens rook uit zijn jaszak komen en David slaande bewegingen maken. Na de pauze was het nog een halfuurtje,waarbij we wat kletsten etc "on the carpet" Hierna ging iedereen, meestal tevreden naar huis.
Een nufterige nudiste uit Lombardije hield niet zo van het in haar blootje buiten vrije wanneer zij weer eens kouwelijk lag te rillen kon je haar vriendje horen gillen JIJ? JIJ KUNT DE KLERE KRIJE !!
Een keukenhulp uit Coevorden wilde chef cuisine worden hij deed de afwas met stijl en schuim op de mond dat was nou niet echt gezond want de gasten kregen het ook op de borden
Ongelooflijk sterke verhalen !..........raar..........maar waar? van overal en nergens ( 1)
Het begon eigenlijk een dag eerder al,in de herfst van 1997 Ik stapte het reisbureau, pal tegenover mijn woning in Zuid Londen, binnen om een vlieg-treinretour naar Drachten te boeken. Ik was in een prima stemming,want ik had een week vakantie! Zelfs het ruziemakende oude vrouwtje,in haar veel te grote oude vaag grijzige jas voor mij bij de toonbank kon mijn stemming niet beinvloeden. Ze wilde, zo kon ik uit haar cockney Engels min of meer begrijpen korting op een reis ivm met haar pensioenrecht. De vriendelijk ogende dame,achter de toonbank probeerde haar geduldig uit te leggen dat zulke kortingen alleen golden op binnenlandse treinreizen. Het oude vrouwtje leek haar niet te willen begrijpen en verliet uiteindelijk mopperend het kantoor en zei dat ze het wel ergens anders, waar men wel begrip had voor ouderen,die hun hele leven hard gewerkt hadden en dit land hadden opgebouwd, zou proberen. De dame achter de toonbank verzuchtte bijna verdrietig,dat zij het ook niet kon.helpen. Gelukkig kon ze mij wel helpen en daardoor verliet ik de volgende ochtend om 8 uur mijn woning,in Zuid Londen wetende dat ik tien uur later bij familie in Drachten,Friesland voor de deur zou staan. Ik vond het wel een grappig toeval,dat bij de bushalte om de hoek, het oude vrouwtje dat ik een dag eerder bij het reisbureau had gezien. stond te wachten. Gek,dacht ik,dat je een buurtgenote,die misschien vlak bij je woont eigenlijk niet kent. Hoewel ze enigzins verveeld begroetend leek te knikken,had ik niet het idee dat ze mij herkende,van de vorige dag. Ik besloot haar maar niet te vragen of ze bij een ander reisbureau meer begrip en misschien zelfs korting had gekregen..... Ze leek duidelijk wel op reis te zullen gaan want ze had twee koffers bij zich en een mandje met een zenuwachtige vadsige kat half weggestopt onder een kleedje. Ik hielp haar even bij het instappen met de koffers,ook al om te laten zien dat ik wel begrip had voor haar voorgeschiedenis. Ik vroeg mij wel af,waarom zulke oudjes het helpen door anderen soms bemoeilijken,door zoals zij bv met die twee koffers en een mandje met een vlgs mij veel te zware en niet reisfitte zeuwachtige kat boven te willen zitten in die bus. Na het uitstappen bij Victoria Station zag ik dat ze voor het koffers sjouwen al een hulpje had gevonden,dus kun ik zonder gewetenswroeging rustig even een krant en koffie kopen. Het was weer druk beneden bij de metro en ik was blij dat ik weinig bage mee te sjeulen had. Toen ik een hoekje met enige ademruimte had gevonden zag ik haar weer zitten,schuin tegenover mij. Grappig,toeval om een eerst onbekend iemand in korte tijd in zo'n wereldstad vaker tegen te komen. Ik zat de verdere undergrondse tocht wat te mijmeren over mijn "meereizende"buurtgenote. Ze ging dus,waarschijnlijk ook op reis naar het buitenland.....met een vliegtuig.. Zou zij ergens ver weg van huis familie,kinderen hebben wonen? Misschien kwam zij zelf wel uit een ver land en was ze ooit als klein onschuldig meisje naar Engeland gegaan. Zou ze de onschuld al snel hebben verloren en nu op zoek zijn naar herinneringen ? Op vliegveld Heathrow had ik nog alle tijd zodat ik mij weer eens kon verwonderen over de drukte,van al die mensen,onderweg ergens heen.. Ik kocht nog snel wat Nederlandse kranten,al wist ik dat ik door de vliegzenuwen,niet echt zou lezen en stapte ruim op tijd het grote toestel binnen..... Ik moest helemaal naar achteren en daar zag ik haar,of beter gezegd,hoorde ik haar,al op afstand........ Ze kibbelde met een stewardess,omdat die vond dat haar handtasje in een kastje bover haar moest. Zij vond,dat zij als oudere,die mede dit land had opgebouwd toch wel enig begrip mocht verwachten van jongeren......... Ik plaatste enigzins demonstratief mijn tas in de kast schuin boven mijn stoel en ging zitten met een krant.... "Ik weet hoe het hoort!" Ik vroeg mij toen af,waar dat mandje met die kat was gebleven? Het daarover nadenken,deed mij zelfs mijn vliegangst even voor een deel vergeten....... Het leek mij niet verstandig mijn oude buur,die haar tasje wel in dat kastje had geplaatst,maar de verdere reis bleef mopperen,te vragen. Waarom zou iemand sowieso met een kat,van Londen,naar Nederland reizen? Zou dat beest heimwee,hebben gekregen? Zou ze hem aan iemand hebben afgegeven? Of zou men hem bij de controle hebben afgnomen? Nou ja,ze zat nu in elk geval niet met een stevige kater in het vliegtuig he....... Op Schiphol,bleken de haringen en het frisse pilsje daarna weer even lekker als altijd en ik ging dan ook met een heerlijk gevoel van tevredenheid de trein in,richting Heerenveen. Ik sloot heel even de ogen en bedacht dat het leven eigenlijk goed was,zo. Uren later,voor mijn gevoel tenminste werd ik gewekt door een conducteur,die mijn kaartje wilde zien. Ik zag,dat we inmiddels al voorbij Utrecht waren. Toen hoorde ik de conducteur een paar stoelen verder zijn best doen,op vriendelijke wijze iemand in het Engels uit te leggen dat "pensioners in Netherland ook voor de train moesten payen.." The old lady was het daar dus duidelijk niet mee eens! Ik zag dat de conducteur uiteindelijk,maar hoofdschuddend verder liep. Stomverbaasd,vroeg ik mij af,of toeval,nou wel of niet bestond....... Ik probeerde het verdere stukje treinreis uit te rekenen,hoe groot de kans was dat van al die Londenaren er twee in dezelfde bus,dezelfde metro,hetzelfde vliegtuig en nu in dezelde trein richting Friesland zaten..........zoals mijn oude buur en ik....... 1 op ?????????? 0,02 % ?????? In Heerenveen verliet ik zonder op of om te kijken bijna,hollend de trein...... Hoewel ik misselijk was van dat gereis,die haringen en dat bier,wist ik in de stationsrestauratie nog een heerlijke friese turfgerookte droge worst naar binnen te werken,voor ik naar de wachtende bus richting Drachten liep. Daar aangekomen,bleef ik als aan de grondgenageld staan............. Wie zat daar voor in de bus? Maarrrr dat was .... .... Jouke !!
Ik had jaren geleden bij hem op school gezeten........ Hij wilde chirurg worden......... nu was hij hier ......... als buschauffeur toeval?
Ongelooflijk sterke verhalen !..........raar..........maar waar? van overal en nergens ( 2)
Zwartwerk,een stinkend zaakje......
Jelle pakte alles aan wat los en vast zat,zowel letterlijk als figuurlijk. Eigenlijk was hij antiquitair,meubelaris,gespecialiseerd in barok,naar eigen zeggen maar hij deed ook in handel in "lompen en met."zoals op een bord bij zijn woonboot stond vermeld. Hij had onlangs een goedkoope voorraad compost, via een vage relatie op de kop getikt. Uiteraard bleef deze zwarte handel buiten de boeken. Jelle rook naast compost direkt geld,omdat de winter teneinde liep en vlgs hem de tuinen smeekten om bemesting. Hij had berekend dat hij,als hij twee euro per kruiwagen vroeg hij er een flinke winst aan over kon houden. Zeker als hij de compost mengde met wat zand uit eigen tuin. De eerste dag vond hij in de betere buurt al drie klanten,met grote tuinen,die vlgs tuinexpert Jelle veel compost nodig hadden. Hij hield er met hulp van een maatje,die hij helaas ook moest betalen,na een dagje kruien en kreunen toch nog een kleine 400 euro aan over. Nu hij de smaak goed te pakken had,besloot hij het de volgende dag groots aan te pakken! Hij melde zich bij het Landgoed Zuilenhaeg,een landgoed met een geweldig grote tuin. Toen hij de over oprijlaan liep richting voordeur,keek hij met begerige ogen rond naar de geweldige tuinruimte voor en naast het kasteel. "Ik moet er waarschijnlijk een flinke voorraaad zand bijmieteren" bedacht hij."anders kom ik met de compost niet uit". Hij belde aan en werd door het kamermeisje naar de kamer van de oude baronnes geleid. Ze keek hem stralend aan. "U komt als geroepen tuinman!"riep ze. "Mijn vorige tuinman,is net met pensioen en ik heb nog niemand om de tuin te bemesten!" "Ach mevrrauww,ik heb de beste kwaliteit,natuurlijke compost in de aanbieding" "Geweldig kerel,weat vraagt u?" "Mevrrauww,ik zag al dat het een hele klus is en weet dat er dus nogal wat beste kwaliteit natuurlijke compost nodig is. Ik zal het goed met u maken,het is normaal 3 euro,maar bij zo'n grote voorraad doe ik het vor 2 euro 50" "Kerel,dat is fideel van jou,zeg! Wie weet heb ik nog vaker klusjes voor jou." "Nou mevrrauww.." "Maar dit is eerst een hele klus hoor!"
Het was inderdaad een hele klus.. Jelle was er, met assistent Gauke een kleine week mee bezig....... Hij moest zelfs bij een maatje nog wat extra compost regelen en bij een speeltuin s'avonds in het donker nog veel zand halen.
Na wat cijferwerk thuis kwam hij vlgs eigen schatting uit op 545 kruiwagens compost! Dat was............"545 nee reken maar 550,afgerond 600........x ......2.50........" 1500 euro...........VIJFTIEN HONDER EURO !! Als hij Gauke zijn assistent nou 300,vooruit 400 euro gaf,hield hij 1100 euro over! En wie weet,kon hij wel vaker zulke klusjes doen!
Hij spoedde zich de volgende dag naar het Landgoed en werd vriendelijk ontvangen door de baronnes. "Ik ben heel tevreden kerel,ik hoop dat ik u vaker mag vragen" "Hier een klein extraatje heeft u wel verdiend,dacht ik" Ze schoof 3 euro's over het bureau. "Maar,mevrouw" "Nou zeg,bent u niet tevreden met het extraatje?" "Mevrouw het was 2 euro 50.....per kruiwagen" "O nee zeg,we spraken af 2 euro 50,u hebt nooit gezegd per kruiwagen.." "Maar mevrouw...." "Ik vond het al goedkoop zeg,maar bedankt kerel...... U kunt gaan.." Beschaamd liep hij naar huis. Hij wist dat elke rechter hem gelijk zou geven,maar elke rechter zou dan ook zijn boekhouding willen zien.. Hij was er echt ingestonken..........
