Waar begin je nu weer aan? waren de woorden van mijn lieve vrouw toen ik mij weer bij de PC had genesteld. Heb je niets anders te doen??? Tja.........uhhh. Nee, ik begin er nu mee en ik zie wel waar het stopt.
Ik kom vanwege mijn job (daarover binnenkort meer) bij veel werkloze 50 + ers die er uit zien als of voor hun het licht reeds lang is uitgegaan. Uitgeblust, vermoeid, alles is teveel, knorrig tegen elkaar, knorrig tegen de wereld. Kortom erg triestig. Ik begrijp dat dit voorkomt uit het vroegtijdig uitstappen uit de bedrijfswereld, met als gevolg een vrij saai leven. Geen contact meer met de collega's, klanten enz. zorgt voor een sociaal isolement. Als ik met deze mensen praat over de prachtige mogelijkheden in het vrijwilligerswerk wordt er ook weer knorrig gereageerd. Met dat werk verdien ik niets. Het brengt niets op. Je ziet enkel ellende enz. Wat men wel vergeet is dat het verschrikkelijk veel opbrengt. Namelijk: een sociaal leven, terug nieuwe contacten, door de goede werken een heerlijk tevreden gevoel. Kortom terug een leven. Ik vind het echt erg dat er mensen zijn die zich zo laten hangen en op die manier de vernieling ingaan. Ik wil graag iets voor hen betekenen. Maar wel met U. Weet U ergens een plaatsje wat vrij is in een of andere vrijwilligers werk, geeft dat door en ik plaats het. Misschien kunnen we ook een plekje in het forum vinden voor de dagelijkse discussie. Ik hoop dat we deze blog kunnen gebruiken om weer veel mensen een zinvol bestaan te geven. Morgen meer.
