ho... ho... ho... lieve bloggertjes... tussen de soep en de petatten zet ik mij eventjes aan de komputer... zodat jullie weten dat ik... nog a live and kicking ben! Het waren hectische dagen... het waren drukke dagen... maar zeker en vast ook leuke dagen! De na weën zinderen nog... maar we hebben het weeral gehad! Mijn zoon Peter is 35 geworden en deed het afgelopen jaar werkelijk alles waar hij altijd van droomde... hij vond een lieve bruid... trouwde... en trok op 28 december in zijn eigen huisje... dat op zich is voor mij al een super begin van het nieuwe jaar... eindelijk is hij gelukkig en content... en naar ik mag hopen voor lang!!! Ook mijn dochter stelt het wel... nog altijd gelukkig met Mick en onze prinses Marieke denken ze deze maand aan een... tweede kindje te beginnen!!! Wat kan een mens nog meer wensen dan gelukkige kinderen?! t'Ja... het is een cliché maar ik ga toch voor de gezondheid! Als we al eens denken dat we géén vrienden hebben en alleen zijn op de wereld... werd dat de afgelopen periode toch ook wel ferm tegengesproken... Met 102 goed bedoelde kerstkaarten en lieve wensen... om dan van de mails uit buitenland nog te zwijgen! Zelfs in America, Mauritius, en India werd aan ons gedacht... Dankuwel... thanks... thanks... thanks... het voelt warm aan het hartje! Als alles wat ons gewenst werd uitkomt... staan we er echt goed voor! Al die lieve wensen... al die mooie citaten... Ik wil er jullie toch twee niet onthouden...
"GELUK" is eigenlijk... een andere naam voor vrede, tevredenheid, vriendschap en vreugde! (te lezen op de kaart van Mieke... vrij nieuwe kennissen)
en een héél citaat dat men nooit zou mogen vergeten...
"Vriendelijke woorden zijn soms kort, maar hun echo sterft nooit uit"... (te lezen op de kaart van Tinne Rombouts... Vlaams volksvertegenwoordiger en schepen in Hoogstraten... zelfde partij waarvan mijn echtgenoot Aartselaars secretaris is als vrijwilliger...)
Mooi... Mooi... Mooi
Ook héél blij ben ik met de kaart-foto van mijn neef Ronny... de super lieve zoon van mijn overleden broer Jean... Wij verloren elkaar een tijdje uit het oog... want mijn broer en zijn vrouw Manolita waren gescheiden... Toen mijn broer stierf zocht ik hen op... ze kwamen naar de begrafenis... maar het verwaterde terug... Ronny was toen nog héél erg jong... Om een lang verhaal kort te maken... vorig jaar zag ik onverwacht Ronny terug op een rommelmarkt... zonder dat hij mij moest zeggen wie hij was... en de band werd aangehaald! Ronny blijkt niet alleen sterk op mijn broer Jean te lijken... maar is dus ook een super, sociaal, fijn persoon ... en heeft een tof gezinnetje... met zijn vrouwtje Ellen en dochtertje Aila!
Lieve bloggertjes één dezer kom ik jullie allemaal echt eens bezoeken... ondertussen mag je al kennis maken met "Het Ronny gezinnetje"...
|