Ik schrijf je wat vandaag .omdat iemand gereageerd heeft op mijn bestaan ..
Eigenlijk is er niet veel veranderd in dit leven,enkel dat ik ouder wordt en mij elke dag afvraag: Hoe ga ik in Godsnaam ouder worden? Ik krijg er warm van, niet het idee dat ik alleen zo kunnen zijn wel mijn toestand financieel. Ben er wel voor aan het werken ,toch dit zal rekenen worden ,als dat nog kan.
Weet wel hoe het is ,arm zijn maar indien je nog jong bent gaat dat allemaal,oud en arm is een ander paar mouwen .
Mijn gemoed is huidig wat beter en probeer elke dag positief te denken en neem alle leuke kanten die ik vindt, mee of slaag ze op.
Ben zo ongelukkig dat ik het met geen pen kan beschrijven .Zit maar op mijn jeugd en verleden te kappen en commentaar te geven op mijn ouders terwijl ikzelf mijn huidig leven niet in controle heb. Mijn dagen zijn triest en eenzaam.Wil voortdurend mensen helpen,toch kan mezelf niet redden. Sta elke morgen op met een zuur gevoel en bitter smaak
Mijn kinderen,zo vindt ik, zijn ondankbaar en hebben de familie geest niet die ik zo graag wil creëren.Mijn moeder is 80 jaar geworden en elke zin die ze zegt gaat over de dood wat mij dan ook nog eens wat dichter brengt met het afsluiten van mijn onnuttig bestaan.Verloren leven moet er op mijn graf staan.
Telkens weer wil ik een nieuwe situatie tot leven brengen om mijn gedachten wat af te leiden of uit domheid.Wie zegt het me? Vraag voortdurend aandacht op, op alle mogelijke manieren,helaas is dit steeds van korte duur en als ik weer met mijn voeten op de grond sta is er niks veranderd in mijn bestaan.Integendeel ik schep er een probleem bij. God ,Halla , Boeda ..wie is er eigenlijk om troost te zoeken waarin ik kan leven? Hoe ga ik verder???
Mijn halve trouwboek waar ik niet mee leef is ook een vraagteken ..De vriendschap en genegenheid die hij geeft heeft altijd een dubbel kantje.Vele zeggen O die man is toch lief! men voeten. Hij had niet met me moeten trouwen,hij is door en door HOMO en kan geen vrouw uitstaan. Wil voor de buitenwereld laten zien dat hij een vrouw heeft maar eigenlijk is dit fake en ik kan niet meer meelopen in deze hypocriete wereld . Tenslotte is het niet mijn schuld dat hij homo is ..
Mijn dochter die ik nooit hoor of zie, die mij kan missen als kiespijn
Mijn zoon,die zijn leven vult met mij te pesten en te dreigen , die er geen dag over laat gaan om mij uit te schelden en mijn liefde voor mijn kleinkind te misbruiken voor chantage van zijn inkomen.
Vertel mij voortdurend dat hij geen eten heeft voor mijn kleinkindje,wat ook is , maar het appartement is één grote speelgoedwinkel. Ik versta dat labiele mensen speelgoed kopen om ander gemis te compenseren maar hier gaat het echt uit zijn voegen. Gisteren wilde hij zelf niet de Sinterklaas klaarzetten die ik hem had gekocht Moest eerst de huur overschrijven en zo is dat elke dag dat God mij geeft .Niemand zegt me hoe ik dit kan oplossen en hoe ik ook er over nadenk zelf weet ik het niet Ik sta ,volgens mezelf dan, met mijn rug tegen de muur
Er zijn dagen, bijna allemaal die ik niet wil meemaken en toch ik het ben verplicht.
Ik weet het, moet wat meer in mijn blog schijven ..maar heb helaas zo weinig tijd .
Gisteren hebben we de verjaardag van mama gevierd 80 jaar Ojee zo oud wordt ik nooit. Ik kreeg wat laat van mijn zussen te horen dat ik het feestjemoest organiseren, 2 weken geleden Ben naar pianist gaan horen , ballonnen, kaartjes allé alles was er.Had iemand opgetrommeld voor haar wat op te maken zodat ze niet als een mislukte artieste op toneel zou verschijnen.Gelukt, ze zag er stralend uit en de ganse familie was er.(32 mensen) heb ondertussen al vele bedank getuige gehad enkel niet van ons mama.Dit grapje heeft me 1200 euro gekost ,het gaat zeker niet om het geld ,want hoe dan ook feesten en hetgeen ik verwachte kost geld .Mijn ander zussen hebben ook bijgelegd een feest van zowat 2600 euro staat op haar naam
Ik heb voor mezelf voorgenomen dat ik bij deze mama wou eren voor mijn leven en voor de zorg die zij, hoe dan ook, aan ons heeft gespendeerd.Heb met ander gepraat over haar doen en laten. Helaas hoort ze tot de categorie van onuitstaanbaar.Ik ben fier dat ik gene hebvan mijn papa en niettegenstaande mama vorige week het bont had gemaakt bij de zussen van papa zijn deze mensen zonder wroeging naar het feest gekomen .
Ik zou zo willen dat mijn zussen er een les aan overhouden en ons kort bestaan wat opvrolijken door regelmatig eens samen te komen Al was het om de 3 maanden .Wat stellen we voor op deze wereld .In de dolle jaren ongeveer rond de 30 zit men niet te denken aan later ik toch niet.Mijn enigste drang was overleven en zorgen voor mijn kind Ik stond niet stil dat we ouder zouden worden en papas zien sterven moeders zien dementeren enz Ik heb mij al eens de vraag gesteld Wie gaat voor me zorgen als ik dement ben,ik in een rusthuis lig en onnoemelijk kou heb?????Wie gaat voor me instaan dat ik fatsoenlijk wordt verzorgd? Wie gaat naast me zitten als ik me alleen voel? Mijn God of wie dan ook laat me sterven voor dit allemaal zou gebeuren. Laat me vredig inslapen en nooit meer wakker worden ..
Vandaag is het heel mooi weer en ik ga naar de club.Ga mij inschrijven om te Bridge .Wil het al jaren doen maar heb geen tijd.
Telkens als ik lees wat ik neerpen ,ook hetgeen ik niet doorstuur,heb ik de indruk dat het nogal somber is.
Zal iets moeten doen aan mijn moraal vandaar .ik ga leren kaarten.
Gisteren was mijn allerliefste kleinkindje vijf geworden Zou hij dit later allemaal nog herinneren? Ik weet althans niks meer van deze periode enkel mijn grootmoeder en haar tuin.Toch het zal een gedachte zijn die ik later ook heb aangekweekt door omstandigheden.
Na al dat gedoe,gisteren, heb ik mijn halve trouwboek gevraagd om te blijven eten.Het is raar maar wij wonen apart.Ik heb daar wel mijn gegronde reden voor.Hij is homo
Nu ,ik heb daar geen probleem mee, enkel dat hij wel over negen jaar terug niet de belofte had moeten nemen mij ten huwelijk vragen.Ben onzeker genoeg,zonder dat er nog bij maar ja. k Had beter moeten weten
Waarom ik dit eigenlijk vertel is,na het eten ,wat uitpraten enz..kwamen we tot het besluit ,dat hij toch beter bij mij bleef overnachten.Zo gezegd zo gedaan .
Snachts werd ik weer wakker,slechte dromen en ook waarschijnlijk mijn hormonen .Ik had vreselijk koud.
Wil je wat korter bij me liggen,ik heb zon koud .Wat deed hij dan gewoon een deken halen en op me leggen!!!!
Ik moet echt wat gaan doen aan mijn eigen IKpersoonlijk verwacht ik te veel van andere en dat mag niet
Er zijn zo van die dagen die ik echt liever niet meer beleef.Ligt het aan mijn gemoed,het weer, ik weet het niet.Ben ook onnoemelijk alleen .heel alleen.
Niet tegenstaande ik door mijn werk, omringt wordt door mensen ,zijn dit niet echt de mensen die ik nodig heb!
Vroeger stelde ik altijd voorop later,later dan . is er nog steeds niet.Wilde een grote vriendenkring opbouwen, ging het maken in mijn leven.Helaas er is weinig van terecht gekomen meer bepaald mijn naaste vrienden en zo.
Als ik terug denk hoe ik vroeger was,vrolijk positief(dat vooral) en nu is het een motregen buiten en in mijn hoofd.
Rij heel graag met mijn tuffertje door de stad met goede muziek,dat zelf maakt me nu triest..Zie gezinnen,jongeren, een bruisende stad en ik, ik ben verdomme zo alleen.Bestaat mijn leven nu echt alleen onder eten,sch .,werken, slapen, opstaan eten, slapen enz dat kan toch niet.Nog enkele jaren werken om een normaal bestaan te leiden en te genieten van mijn oude dag
Jongens, jongens toch, ik zie het niet meer zitten hoor .
Ben van nature niet jaloers en kan alles aan op één ding na:Als ik gezinnen tegenkom die fotos hebben van hun ganse familie,taart voorzien voor zondag,bezigheden hebben die eigenlijk hun hobby zijn.Interessante mensen die open staan voor vernieuwingen,alles weten over de dagelijkse dingen,houden van Parijs enz Ja dan draait mijn maag vijf maal rond.
Parijs, ik wijk af.Al jaren ga ik er naartoe,maar neem altijd iemand mee en heb de stap nog niet durven zetten om dit alleen te doen. De persoon die ik eigenlijk in mijn gedachte heb is iemand die mij Parijs laat zien zoals ik door Antwerpen stap,maar die zijn er niet en kom bijna altijd terug met een kater.
Ik ben waarschijnlijk een onmogelijk iemand en droom te veel,stel mij van alles voor dat er niet is en niet bestaat.
Kan een mens leven zonder affectie, ik betwijfel het. Ik wordt misvormd in mijn hoofd door de afwezigheid van menselijke warmte.
Het is niet om sex te doen helemaal niet,iemand naast me die eens aankijkt smorgens en niettegenstaande mijn verrimpelt aangezicht,vindt dat ik er goed uitzie,mij koffie inschenkt en zichzelf vergeet,vindt dat we zeker ook nog passen in het eten van cornflakes,of reclamespotjes van fruitsap .Zo van die kleine dingen Helaas ,mijn zoektocht is te laat begonnen.En dan nog :ik zoek niet.
Gisteren woensdagavond ,heb ik vol moed al het nodige in een valies gesmeten,werkelijk gesmeten,daar ik te weinig tijd had om mijn paar spullen ,haardroger,kam slaapkleed enz .uit te kiezen en op, naar Leuven te vertrekken.
Ik ben nog zeer actief in deze wereld en had nog enkele bezichtigingen te doen.
Voor mij is het werk dat ik doe , geweldig .
Ik ben door mijn geboorte wat mooier uitgevallen dan de meeste vrouwen .maar God is vergeten mijn hersenen ook wat meer inhoud te geven. Hij heeft er een potje van gemaakt en de gevolgen heb ik met veel vallen en opstaan rechtgetrokken.Heb diselectie en zoveel meer
Ben nu voor velen een oude doos die eigenlijk nog wat wil bijverdienen op latere leeftijd . Helaas moet het nu of ik zit later bij Povorello
Trouwens krijg ik elke morgen, dat God mij geeft, er een klare kijk op. Een kleine groep van mensen staan elke dag te wachten ,dat de deur opengaat en ze wat eten krijgen om de dag door te brengen.Ze zien ,in mijn bedenkingen er niet gelukkig uit en denk dat ze totaal geen vooruitzichten meer hebben,geen moed,niks
Raar,ben ook aan de rand van de maatschappij geweest,heb honger gelegen, ben afgerammeld geweest ,vernederd en zomeer. Ik kan in elke uitzending van Jamberskomen.Gelukkig is hij er mee getopt en ik ook.
Ben eigenlijk heel fier op mezelf maar ben dan ook de enige.
Dus dan maar met goede voornemens naar Leuven.Voordien had mijn lieve moeder mij al de boodschap doorgegeven dat ze nog steeds niks had gegeten en ik wel op tijd moest komen. Ik zeg wel gegeten want tekort aan drinken kent ze niet .
Blijkbaar is dit een aandoening bij hoog bejaarden want in dit Home wordt er veel, heel veel alcohol gedronken onder het motto : wat moeten ze anders doen en wij kunnen dat niet verbieden.Punt.
Antwerpen-Leuven doe je niet in 15 minuten en zeker niet rond 19 uur .
Maar ja met wat zachte muziek en geduld kom je er ook.
Vooral in mijn tochtje haal ik voor mezelf leuke herinneringen op ,mijn jeugd , mijn allerliefste overleden papa, school. Allé op naar Leuven.Tenslotte liggen mijn raots daar en ben ik fier op de stad van Tobbac. Ja het is zoals iets van mezelf ,hier ben ik thuis .
Helaas ,helaas ..wordt ik snel nuchter bij de aankomst in het home.
Ik geef haar een seintje per telefoondat ik ben aangekomen,zet mijn vinger op de bel en hoor dan wie .wie is het .Twee a driemaal .Ik mama, ik ben het ..
Vraag of ze nu klaar is en staat voor mij alsof ze meedoet aan een circusvertoning. Ogen geverfd tot aan de wenkbrauwen, lippenstift naast de lippen en bekijkt me met de vraag :Zie ik er niet goed uit. Ja , ja mama alles goed.Maar ja kind ,ik wordt oud,neen mama je bent oud ,je gaat 80 jaar worden..
Dan maar naar het restaurant in de buurt en ..; ,ja dan begint het
Het kruisverhoor over mijn privé, waarom ik alleen ben ,waarom ik zo laat werk,waarom ik niet meer kom enz .
Maar antwoorden kan ik nooit.Ik probeer wel maar ze laat me NOOIT uitpraten, of mijn zinnen afmaken. De verwijten volgen, in de auto, in het restaurant en ik stomme koe, ik zwijg en luister. Want vader moeder zul je eren ze is te oud om wat te leren(dat rijmt) en ja , het is waar ik kom niet zoveel.Heb zo mijn reden .
Dan maar gaan slapen in de serviceflat ,ook om haar plezier te doen om smorgen weer begroet te worden met mijn verleden volgen haar versie.
Neen, neen, nee,nee nee ik kan het niet meer aan.Ben op zoek naar mijn moeder.Ben op zoek naar leuke laatste momenten, ben op zoek naar wat eigenlijk.. Wil voor mezelf een beeld opbouwen zodat ik later naar haar foto kan kijken met spijt in mijn hart.Momenteel mis ik de foto nu al!
Ik heb door zwarte zeeën gezwommen, moet elke dag knokken om normaal te functioneren, ben oneindig eenzaam en wil enkel wat moederliefde, vijf minuten, dat is toch niet te veel?Ofwel ?
Waarom,waarom toch. Echt mijn moeder is een tang .
Ben nu terug in Antwerpen voor mijn computer en ween. Dag Leuven, ik ga nog minder komen enkel in het zwart !
