|
6 December 2007
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ben zo ongelukkig dat ik het met geen pen kan beschrijven
.Zit maar op mijn jeugd en verleden te kappen en commentaar te geven op mijn ouders terwijl ikzelf mijn huidig leven niet in controle heb. Mijn dagen zijn triest en eenzaam.Wil voortdurend mensen helpen,toch kan mezelf niet redden. Sta elke morgen op met een zuur gevoel en bitter smaak
Mijn kinderen,zo vindt ik, zijn ondankbaar en hebben de familie geest niet die ik zo graag wil creëren.Mijn moeder is 80 jaar geworden en elke zin die ze zegt gaat over de dood wat mij dan ook nog eens wat dichter brengt met het afsluiten van mijn onnuttig bestaan.Verloren leven moet er op mijn graf staan.
Telkens weer wil ik een nieuwe situatie tot leven brengen om mijn gedachten wat af te leiden of uit domheid.Wie zegt het me? Vraag voortdurend aandacht op, op alle mogelijke manieren,helaas is dit steeds van korte duur en als ik weer met mijn voeten op de grond sta is er niks veranderd in mijn bestaan.Integendeel ik schep er een probleem bij. God ,Halla , Boeda
..wie is er eigenlijk om troost te zoeken waarin ik kan leven? Hoe ga ik verder???
Mijn halve trouwboek waar ik niet mee leef is ook een vraagteken ..De vriendschap en genegenheid die hij geeft heeft altijd een dubbel kantje.Vele zeggen O die man is toch lief! men voeten. Hij had niet met me moeten trouwen,hij is door en door HOMO en kan geen vrouw uitstaan. Wil voor de buitenwereld laten zien dat hij een vrouw heeft maar eigenlijk is dit fake en ik kan niet meer meelopen in deze hypocriete wereld . Tenslotte is het niet mijn schuld dat hij homo is
..
Mijn dochter die ik nooit hoor of zie, die mij kan missen als kiespijn
Mijn zoon,die zijn leven vult met mij te pesten en te dreigen , die er geen dag over laat gaan om mij uit te schelden en mijn liefde voor mijn kleinkind te misbruiken voor chantage van zijn inkomen.
Vertel mij voortdurend dat hij geen eten heeft voor mijn kleinkindje,wat ook is , maar het appartement is één grote speelgoedwinkel. Ik versta dat labiele mensen speelgoed kopen om ander gemis te compenseren maar hier gaat het echt uit zijn voegen. Gisteren wilde hij zelf niet de Sinterklaas klaarzetten die ik hem had gekocht Moest eerst de huur overschrijven en zo is dat elke dag dat God mij geeft
.Niemand zegt me hoe ik dit kan oplossen en hoe ik ook er over nadenk zelf weet ik het niet Ik sta ,volgens mezelf dan, met mijn rug tegen de muur
Er zijn dagen, bijna allemaal die ik niet wil meemaken en toch ik het ben verplicht.
|
