Molenzicht uit La manga del Mar Menor, Cartagena, Spanje
De afbeelding meet 23 x 15 cm
en het blad meet 28 x 20 cm
alles in prima staat
gesigneerd in potlood onderaan rechts "Jef Van Grieken '06"
en genummerd in potlood onderaan links "II/XX"
Jef Van Grieken
Geboren te Herenthout op 29 juli 1950
Opleiding 1967-69 Koninklijke Academie
Antwerpen / 1969- 73 Koninklijke Academie
Mechelen / 1973-76 Nationaal Hoger Instituut
voor Schone Kunsten Antwerpen
Kunstschilder Jef Van Grieken heeft een
voorliefde voor het schilderen van oude
gebouwen, die hij majestueus, stil en
krachtig met een fotografische precisie
op doek vastlegt. Zijn oog voor de
schoonheid van het verval was reeds in
zijn prille kinderjaren merkbaar. Als zesjarige
ging hij naar de tekenschool in
Herenthout. Hij was toen al overtuigd dat
hij niets liever wou doen dan tekenen. Hij
vergaapte zich aan de illustraties van legendarische
kunstenaars in kunstboeken
en oefende zijn tekentechniek met het
maken van stillevens. In tegenstelling met
anderen prefereerde hij te werken naar
voorbeeld en niet uit zijn fantasie. Als kind
speelde hij graag met lego en maakte hij
in blokken een copie conforme van
gebouwen, die hem op weg naar school
waren opgevallen. Hij overtuigde zijn
ouders om zich op 17-jarige leeftijd in te
schrijven aan de Antwerpse Academie om
architect te worden, maar dat was natuurlijk
maar een smoes, om zijn droom
professioneel tekenaar te worden, geloofwaardig
te doen overkomen. Hij leerde de
techniek van het etsen en koos eenvoudige
dingen uit de natuur als onderwerp:
planten die door spleten van een vervallen
muur groeien, een bos verdorde
takken... De schoonheid van het verval
fascineerde hem oeverloos, zodat oude
herenhuizen, vervallen tuinen en later verlaten
industrieterreinen, onderwerp werden
voor zijn tekeningen, schilderijen en
etsen. In 1983 besloot hij zijn horizonten
te verleggen, nam enkele maanden verlof
aan de Academie te Mechelen, waar hij
lesgaf, en ondernam zijn eerste grote
studiereis naar Brazilië om er een geklasseerd
vervallen dorp, een immense ruïne,
op doek vast te leggen. De smaak van het
reizen beviel hem dermate, dat hij besloot
zijn escapades verder te zetten in grote
wereldsteden: Washington, New York,
Boston, Chicago, maar ook Japan,
Taiwan, Indonesië, de leegte van de immense
vlaktes in Patagonië en het azuurblauwe
Curaçao werden het onderwerp
van zijn onmiskenbare meesterwerken.
Luc Piron (°1952). "How to safe him?". Zwart-wit ets/Eau-forte noir-blanc. Gesigneerd met potlood/Signé avec crayon. Ex.nr. 4/15
("eigen druk"). (19)72. Zeer goede staat/Très bon état.
Houten kader/Cadre en bois. Blad/Feuille : 54x33cm. Kader/Cadre :
77x57cm.
►Luc Piron is kunstenaar van opleiding. Hij heeft les gegeven aan
het RHOK, een academie voor beeldende kunst in Brussel, en zetelt
regelmatig in de jury bij diverse kunstacademies. Zijn vrouw, Greet
Stroobants, is ook kunstenares. Zij maakt beeldhouwwerken en
kunstwerken uit keramiek. Aan dagdagelijkse vormen probeert zij een
nieuwe dimensie te geven.
Luc Hoenraat (°1941). Compositie/Composition. Kleurlitho/Litho coloré. Gesigneerd met potlood/Signé avec crayon. Ex.nr. 6/70.
Goede staat / Bon état. Kunststof kader / Cadre en plastique. Blad/Feuille : 65x50cm. Kader/Cadre : 77x62cm.
► Luc Hoenraet, Materiekunst en het symbool
Luc Hoenraets eerste werken dateren uit de jaren 1962-1963. Ze vertonen een niet te loochenen verwantschap met de jeune peinture belge. Toch gaat de belangstelling van Hoenraet een andere richting uit en raakt hij geboeid door de lyrisch abstracte stroming. Zijn
voorbeelden werken in Parijs: de lyrische abstrakten Alfred manessier
en Nicolas de staël en materiekunstenaars als Jaen Dubuffet en Antoni
Tàpies. Hoenraet ontwikkelt een persoonlijke stijl die kenmerken bevat
van de informele kunst, maar die ook het spontane, directe en agressieve botvieren op het materiaal laat zien, wat verwijst naar de action painting zoals in de Cobra-beweging.
Meest 'eigen' in Hoenraets werk zijn de materiegevoeligheid en
kleursensibiliteit, te herkennen van de Vlaamse expressionisten, zoals
Constant Permeke en Frits van den Berghe. Opvallend is de afwezigheid
van schitterende of blinkende olieverf, merkt Luc Deleu (4) op over de
beginperiode van Hoenraets werk. Het coloriet is mat, met een boventoon
van aarde- of lava-kleuren, vooral bruin, grijs, zwart, oranje. Al
spoedig gaat Hoenraet de verf mengen met andere materialen zoals zand,
lijm,kolengruis, stukken hout, touw, schroot of lompen. De Materie is
daarbij geen hulpmiddel, maar inspiratiebron en doel van het artistieke
proces.
Bernard Lorjou (1908-1986).
Muzikant/Musicien. Kleurlitho/Litho coloré. Signatuur in de
steen/Signature dans la planche. Goede staat/Bon état. Verso : "Cette
lithographie est offert par l'artiste et la revue artistique "La
Galerie". Blad/Feuille : 58x37cm.
Niet
genummerd/Non numeroté (uitgave op/edition sur 45 ex.). Goede staat/Bon
état. Blad/Feuille : 50x35cm. Verzending/Expedition : met kader/avec
cadre.passepartout
Schilder Jan Vanriet is geboren in Antwerpen op 21 februari 1948.
In 1972, na het beëindigen van zijn studies aan de Koninklijke Academie te Antwerpen, exposeert hij een eerste keer in galerie De Zwarte Panter. Evenwel meteen daarna begint een samenwerking die tien jaar zal duren met Jan Lens en diens galerie Lens Fine Art. Tijdens deze periode ontwikkelt hij zich vooral als voortreffelijk aquarelschilder en worden enkele boeken uitgegeven, Maria Lecina, Dood in Venetië, Het teken van de hamster .
Vanriet schrijft ook. Hij publiceert dichtbundels bij Manteau ( o.a.Vast Tapijt) en in opdracht van BRT-radio schrijft hij de gedichtensuite Staat van beleg, waarvoor Bob Porter muziek zal componeren. Hij publiceert in weekbladen zoals Vrij Nederland en voor het maandblad Avenue verzorgt hij de redactie van de literaire bijdrage uit België. Hij neemt deel aan de biënnale van Menton en exposeert in Milaan bij Naviglio en in Hannover bij Brusberg. Het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel en de Kunstverein te Darmstad tonen de reeks Dood in Venetië. Het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen koopt enkele werken. Hij start de medewerking aan het literaire tijdschrift Revolver, waarvoor hij tot vandaag de omslagen tekent.
1982 brengt de samenwerking met Isy Brachot te Brussel en Parijs. Edward Lucie-Smith publiceert een monografie over zijn werk en Pierre Restany schrijft de tekst bij Vanriets eerste expositie in Parijs,'L'état de siège du regard'. Vanriet wordt geselecteerd voor de biënnale van Sao Paulo en begint een lange reeks exposities in Californië, meestal bij Wenger Gallery in San Diego en later in Los Angeles.
Zijn werk komt in de verzamelingen van o.a. het Museum of Art te San Diego, het Museum of Contemporary Art in La Jolla en de Hewlett Packard Corporation te Palo Alto. Het Ministerie voor Nederlandse Cultuur publiceert een nieuwe monografie.
Hij wordt directeur van de Stedelijke Academie te Hoboken.
Na zijn deelname aan de biënnale te Venetië (1984) volgt een uitnodiging voor de Olympiad of Arts te Seoul. Zijn monumentaal doek 'compte à règler' komt aldaar in de collectie van het Museum of Contemporary Art en in 1990 behaalt hij er de bijzondere prijs op het Art Festival, met John Chamberlain en Mimmo Rotella. Ondertussen verbleef hij twee keer in New York waar hij werkte in het atelier van Bernar Venet. Hij krijgt portretopdrachten van Harry Torczyner, het Parlement en de K.U. Leuven.
In het kader van Antwerpen '93 opent het kunstencentrum Elzenveld zijn nieuwe expositieruimten met een grote tentoonstelling van Vanriets recent werk. Dit was niet zijn enige bijdrage aan dit feestelijk jaar. Hij realiseert eveneens de plafondschildering in de gerestaureerde Bourlaschouwburg.
Deelname aan exposities in Dublin, Michigan, Frankfurt, Johannesburg, Luxemburg.
Voor de nieuwe hoofdzetel van de Kredietbank te Brussel schildert hij 'Het betoverd domein', een geïntegreerde muurschildering van 110 m lengte.
Ook het drieluik 'aan de energie' voor Electrabel ontstaat.
Hij beëindigt zowel een serie van 50 portretten als de reeks 'Volgens Johannes', 35 grote werken waarbij Benno Barnard een episch gedicht schrijft : publicatie van het boek bij Lannoo, expositie bij de Stichting Veranneman te Kruishoutem.
Het jaar daarop, in 1996, brengt dezelfde uitgever de indrukwekkende monografie Jan Vanriet 1984-1986, met Freddy de Vree als auteur.
Ondertussen is er de hernieuwde samenwerking met galerie de Zwarte Panter te Antwerpen. Nieuwe werken vinden onderdak in het McNay Art Museum te San Antonio en in de collecties van de bijvoorbeeld Deutsche Bank, Royal Belge, Crédit Lyonnais, Zürich. Ook het Stedelijk Prentenkabinet te Antwerpen verwerft enkele voorstudies tot 'Johannes'.
Sedert 1987 ontwerpt Jan Vanriet toneeldecors, o.a. voor het Raamtheater, Geletterde Mensen en de internationale literaire tournees van Behoud de Begeerte in Madrid, Barcelona en Londen, voor de VRT en KVS-Brussel. In opdracht van de Morgen maakte hij tekeningen bij een roman van Hugo Claus en deze laatste schreef op zijn beurt gedichten bij 10 etsen van Vanriet, gepubliceerd in het boek 'De aap in Efese'. Uitgeverijen in Nederland en Frankrijk (Balland, Le Seuil) brengen zijn werk op de omslagen van romans. Hij tekent affiches, o.a. voor de Boekenbeurs 1999 (VBVB). Vanaf december 2000 tekeningen in ZENO [De Morgen]
Vanriet realiseerde een muurschildering in het metrostation De Brouckère te Brussel, twee wanden zeefdruk op metaal van een totale lengte van 210 m.
Ook voor de zetel van uitgeverij Roularta te Evere schilderde hij een murale serie van 85 meter lengte.
In 2001 kreeg hij de Van Acker Prijs (na o.a. Hugo Claus, Frans Masereel, Roger Raveel). Bij deze gelegenheid verscheen het boek 'De reiziger is blind' bij Uitgeverij De Geus, Breda.
In september 2003 start hij de wekelijkse column EenOog in Weekend Knack.
Mei 2004: Overzichtstentoonstelling Transport in het Lippisches Landesmuseum Detmold
2005. Testamenta, de tentoonstelling van 104 tekeningen in het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen.
Daarna volgt een intense samenwerking met de Nederlandse auteur Cees Nooteboom die resulteert in de boeken Een Winterreise en Rode regen. In 2008 is er de fel opgemerkte expositie Meikever,vlieg! in Galerie De Zwarte Panter. Marc Ruyters publiceert het boek Jan Vanriet, Parcours 1966-2008, een monografie over het werk van de kunstenaar, maar tevens een document met een grote biografische inslag. Vanriet begint een nieuwe column in DeMorgen Magazine, Joetoeb, en publiceert een de dichtbundel Stormlicht.
Vanriet woont en werkt in Antwerpen en in de Provence
lithografie 1970
Hand gesigneerd genummerd en datum Oplage 100Perfecte staat Blad: 56,5 x 62 cm Plaat : 42 x 49,5 cm
James Joseph Kearns ,
een uitstekende moderne Amerikaanse beeldhouwer, schilder en
printmaker, James Kearns studeerde aan het Art Institute of Chicago,
DePaul University en aan de Universiteit van Chicago van 1946 tot 1951. Kearns's
first one man exhibition took place in New York in 1956 and since that
time his sculptures, paintings, lithographs and etchings have been
included in exhibitions at the National Institute of Arts and Letters,
the Pennsylvania Academy of fine Arts and at the Whitney Museum in New
York. Kearns de eerste man een tentoonstelling vond plaats in
New York in 1956 en sinds die tijd zijn beelden, schilderijen, litho's
en etsen zijn opgenomen in tentoonstellingen op het National Institute
of Arts and Letters, de Pennsylvania Academy of Fine Arts en aan het
Whitney Museum in New York. Museums
that have purchased his art include the Museum of Modern Art, New York,
and the Smithsonian Museum in Washington DC. Musea die zijn gekocht
zijn kunst onder meer het Museum of Modern Art, New York, en het
Smithsonian Museum in Washington DC. In 1960, Kearns became a professor
at the School of Visual Arts, New York. In 1960, Kearns is een
professor aan de School of Visual Arts, New York. He has also
illustrated a number of important books, including, Can these Bones Live (1960) and The Heart of Beethoven (1962). Hij heeft ook uit een aantal belangrijke boeken, met inbegrip van, Kan deze Bones Live (1960) en het hart van Beethoven (1962).
De
uitvinder van de steendruk is Aloys Senefelder (1771-1834). Hij tekende
het te drukken beeld met vetkrijt op een geslepen kalkzandsteen en
'etste' deze vervolgens met een waterige oplossing van Arabische gom.
Daarna bevochtigde hij de steen met een spons en water en bracht er
drukinkt op aan. De inkt hechtte zich alleen aan het getekende, vette
beeld en kon dan op papier worden afgedrukt.
Steendruk bracht
de wereld een techniek om sneller, beter en goedkoper beelden te kunnen
drukken. Dankzij steendruk ontstonden reclameposters en verpakkingen.
Het maakte het drukken van b.v. schoolboeken en atlassen eenvoudiger en
goedkoper. Zonder de uitvinding van de steendruk zou het belangrijkste
drukprocédé van vandaag, de offsetdruk, niet bestaan.
In het Nederlands Steendrukmuseum komen de historische, technische en artistieke kanten van de steendruk aan bod.
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Ik zal je binnen de 24 uur antwoorden.
Een interessant adres?
Omer Coppens
Dunkerque (F), 1864 - Elsene/Brussel, 1926
Kunstschilder-graficus; leerling van de Academie te
Gent; vestigde zich in Brussel; schilderde landschappen,
marines en stadsgezichten in een poëtisch-realistische
stijl die vaak impressionistische invloeden vertoont.
Lit.:
Le dictionnaire des Peintres Belges du XIVe siècle à
nos jours, Brussel, 1994.
