"Schaamten en woeden van vrouwen" is de naam van deze tentoonstelling die ons de gelegenheid gaf verschillende tallenten van oosterse vrouwen te ontdekken. Altijd ontroerend, telkens plezierig gelijk de portretten van die vrouwen met hun gezicht vervangen door een ijzer, een washandschoen, een pan enz... als teken van hun toekomst. Het was ook een opportuneit voor de Villa Empain te bezoeken, prachtig gebouw, met leuke materialen maar heel koud en zielloos (tenminste voor mij).
Miro is mijn favoriet uit de spaanse schilders van de 20ste eeuw. Zijn werken zijn zo levend, er komt zo'n grote energie uit dat men het gevoel heeft dat Miro het leven zelf voorstelt. Miro heeft de voeten diep in de grond en het hoofd ver in de sterren. Fantastisch.
