Mijn naam is Peter van der Sluijs en ik ben 52 jaar oud. en ik geloof in Jezus Christus als mijn redder en verlosser. Maar voor ik Hem leerde kennen,moest ik door een diep dal nog steeds beproeft Hij mij doorgrond Hij mij en helpt Hij mij zodat de relatie met Hem steeds dieper wordt. Toen ik geboren was kreeg ik een beperkt zuurstoftekort. Ik moest eigenlijk in het ziekenhuis geboren worden maar de huisarts vond van niet eigenlijk met alle gevolgen. Mijn moeder constateerde al heel vroeg dat ik anders was werd ook veel gepest op school maar vooral op de school na de lagere school. Mijn moeder vocht altijd voor mij praatte met de scholen dat ik wat anders was dan een ander. Toen ik een jaar of 15 was kreeg iedereen verkering maar ik kreeg geen verkering. Ik kreeg een enorm minderwaardigheidscomplex ik ging mij op allerlei wijzen bewijzen ik wilde graag door de meisjes gezien worden. Ik deed aan allerlei aktiviteiten om gezien te worden door de meisjes. Op de school na de lagere school werd ik al benaderd door klasgenoot die gelovig was. Ook mijn moeder benaderde mij met geloof toen ik klein was. Ik luisterde gewoon niet en ging gewoon mijn eigen weg. Het werd zelf zo erg dat ik er een einde aan wilde maken wilde maar verkering krijgen. Mijn moeder zei: "Ga eens een tekencursus volgen Mijn vader ga kalligraferen. Mijn handschrift was een chaos zo ook mijn leven. Ik was bijzonder slordig met alle dingen. Maar luisterde niet naam mijn ouders had de leao gehaald. Ging toen sportmassage pedicure volgen maar mijn motief was verkeerde ik deed het voor de vrouwtjes. Het belangrijkste waar de Heer mij die opleiding liet volgen om mijn vader te verzorgen toe hij ziek was. Hij stierf aan kanker toen hij 51 jaar oud was ik masseerde hem tegen het doorleggen hij vond het fantastisch toen ik hem verzorgde. Ik had allerlei baantjes maar dat wilde ook niet lukken,doordat ik de werkdruk niet aankon. Het laatste redmiddel was de sociale werkplaats,de bedrijfmaatschappijk werker kwam op bezoek. Mijn moeder vocht om mij op de sociale werkplaats te krijgen. En eindelijk lukt het ik kwam op het kantoor en weer was het mis,het klikte niet op het kantoor. Jaagde om een vrouw te krijgen, en ik ging een opleiding schoonschrijven MO doen. Ik werd gelukkig op een andere afdeling geplaatst waar het wel lukte. Mijn minderwaardigheidscomplex werd groter zag het niet meer zitten en was niet gelukkig. Ik had alleen nog maar contact met mijn beste vriend. Wij visten veel en hij vertelde mij op een dag dat hij naar de kerk ging ik moest er wel om lachen. Wij woonde al een tijdje in Brielle,ik ging hem echt helemaal uitvragen en ik gaf mijn leven aan Jezus. Toen ik 15 jaar werd ik om mijn uiterlijk enorm gepest. De 6de klas op de Oranje school in Spijkenisse.
Ik ging het eerste half jaar nog niet naar de kerk vond het nog niet nodig. Tot op een dag in Brielle de er is hoop aktie werd gehouden. Zij hadden ook een bus toen ben ik ertoe gegaan. Toen ik voor het eerst in de gemeente was,het erg vreemd voor mij.Ik moest wel vreselijk wennen dat handegeklap en dat zingen. Ik was gereformeerd opgevoed was die sfeer gewend in de kerk. Ik jaagde nog steeds naar een vrouw vrouwen werden een obsessie voor mij,wilde ook vrouw zoeken via datingburo's e.d. Ik zag in elke vrouw een partner ging ook vrouwen verkeerd benaderen,was te vrij met vrouwen door veel kaartjes e.d. te sturen. Fotograveerde atlijd vrouwen, ook op mijn vakanties Ging ook veel reizen. Als alleenstaande man heb je ook je gevoelens. De Heer ging mij dat op een wonderbaarlijke weg leren n.l door vernieuwing van je denken. Dit is een proces wat je hele leven duurt. Wat je denkt is medebepalend wat je voelt en wat je voelt is bepalend voor wat je doet. Wij gingen weer uit Brielle weg naar Spijkenisse waar ik naar een andere pinkstergemeente ging. Het was steeds een proces van groeien afleggen maar vooral gehoorzamen. Ik ging kalliegrafielessen geven aan buurthuizen en de volksuniversiteit. Haalde mijn docentenopleiding kalligrafie en andere opleidingen. Omdat ik mijn motief voor de sportmassage e.d. verkeerd was moest ik ermee breken en heb dat ook gedaan. Wilde eerst nog kalligrafieles geven gaan huis maar omdat mijn leerlingen allemaal vrouwen waren. Leerde de Heer mij om les te geven buiten mijn huis n.l in een groepen en aan een school. Ook leerde de Heer mij dat je een vreemde vrouw nooit alleen moet bezoeken om nare roddels te voorkomen. Ik ging de natuur fotograveren in plaats van vrouwen. ik kwam van mijn obsessie voor vrouwen los. Het hele leven in Christus is een leerschool van vallen op staan. Maar Jezus Christus is het waard op te volgen je leven krijgt dan eewigheidswaarde en het eewige leven begint als je Christus leert kennen. Christus is mijn rots en toevlucht. Van slordig naar netjes mijn leven kwam weer op orde. Kalligrafie een van mijn werkstukken. Het levengeven in kalligrafie gescheiden van mijn huis. De Heer liet mij het moederschap in de natuur zien. Hij laat nog steeds Zijn schepping zien. Hij voorziet steeds in onze dagelijkse behoeftes. Wij zijn straks die vlinder dat is het eewige leven in Christus. Wij zijn vissers van mensen. Een van mijn tekeningen.
Mijn naam is Peter van der Sluijs en ik ben 52 jaar oud.
Ik ging het eerste half jaar nog niet naar de kerk vond het nog niet nodig.
