het schilldert seringen

over elke bloei heen wordt jij weer mooier
het afgelopen jaar stond je er weelderig bij
je bloemen stierven laat in de zomer en
het was al november toen je loof verwarde

ik geloof dat God zo de eeuwigheid schiep
het zaad rijpte in de warme aarde en sprong
van zijn handen, voor sommigen te luchtig
voor anderen niet genoeg om op te eten

zo strijken de jaren aan het afsterven voorbij
blijken het respect en de houdbare liefdes
in steeds mindere mate vanzelfsprekend, ga
ik de nieuwe bloei van de seringen opzoeken

mooier dan vorig jaar en voller op de stam
ja, jouw tuin strijkt door mijn haren heen
de voetstappen wijzen op een rijke pluk
het dressoir schildert je liefde aan mij voorbij