Al wie deze regering steunt, en dan denken wij vooral aan Vlaamse zijde aan de CD&V en de NV-A, treedt zeer lichtzinnig op ten overstaan van de bevolking. 

Wie geeft zijn vertrouwen aan een ploeg die niet eens een oplossing biedt, maar enkel een opsomming doet van een aantal problemen en belooft oplossingen uit te werken.  Hoe kan men maatregelen treffen om de levensduurte te bestrijden, als wij geen enkele greep hebben op grondstoffen of afgewerkte producten ?  Wat kunnen wijonernemen dat bv. Frankrijk, Duitsland of Nederland niet kunnen ? Wat kan de federale regering ondernemen tegen de olieprijs die schommelt rond de USD 100 per vat ?  (gelukkig blijft de USD goedkoop tegenover de euro).  Kan er getornd worden aan de accijnzen ?  Zo ja, wat is de prijs van die maatregel ? 

Hoe kan men om het even welke berekening maken, zonder de omvang van de begroting 2008 vastgesteld te hebben ?  Voorlopige twaalfden tot einde  maart, liggen vast op basis van 2007 maar laten zij een dynamische politiek van maatregelen toe die leiden tot mindere uitgaven voor de burgers ?   

Zal de minister van Werk (Piëtte, een vakbondsman zo links als een klapdeur) -in overleg met Sociale Zaken van Onkelinx- een beleid voeren om zoveel mogelijk mensen aan de job te krijgen ?  Is die man voorstander van het principe "als ze niet willen, willen ze niet", een variant van het vroegere foorjargon voor warme wafels "nie warm, nie willen" ?  Wij hebben ontzettend veel vragen en het is triest, zeer triest vast te stellen, dat al die mensen die gedurende zes maanden samen "Antoinette, wie heeft den bal"*  hebben gespeeld, thans triomfantelijk voor de camera's verschijnen alsof ze ik weet niet welke overwinning hebben behaald maar op kookpunt staan om het volk te dienen.  Schaamteloos. 

Hallo ?  HALLO ? ? ?   Tuut-tuut-ut

Vlaanderen koos tegen de premier, wenste ernstige  verbouwingswerken aan de staat,  hoopte op een terugkeer naar het gezond verstand,  naar betere democratie, een veiliger leefomgeving,  en wat krijgen wij : dezelfde premier, geen wijziging van de structuur van de staat, zelfs geen belofte en het harde handhaven van de onwettelijkheid.  Wie loopt vooraan met de vlag van de goedkeuring ?  Of is het de zoveelste witte vlag van de overgave ? 

Savat

Psst... Kom eens, ik ben terug hé, smeerlapjes !


Mois aussi, j"arrive !

Wij moesten kiezen.  "Staat u ten dienste van uw keuning of van de Heer Vanhecke en zijn trawanten ?" .  Het was een verscheurende keuze, wij vroegen of er soms ergens een pan met een dikke vis was.  "Neen" klonk het hardvochtig maar met een bekende stem en smakgeluiden ""Als ge wilt kunt ge een lepel suiker krijgen van mij".  En toen wisten wij het, onze keuze was gemaakt : nooit voor de die, noch veur de keuning.  

Weggeplukt bij de webstek van VB : 


Linkse regering van start zonder programma en zonder zicht op staatshervorming

19.12.2007 10.38u - Na het akkoord van CDH zou vrijdag een interimregering onder leiding van Guy Verhofstadt de eed afleggen. Het Vlaams Belang vindt de manier waarop de interimregering tot stand is gekomen, hallucinant en ondemocratisch, en dat om volgende redenen:

* De derde regering-Verhofstadt wordt gevormd na een oekaze van de Belgische koning, die het verkiezingsresultaat van 10 juni naast zich neerlegt en de door de Vlaamse kiezer afgestrafte Verhofstadt opnieuw aan het hoofd van een regering piloteert. Dat het niet-verkozen staatshoofd de leiding van de nieuwe federale regering in handen legt van een man die is afgestraft voor acht jaar communautaire stilstand, is zonder meer een slag in het gezicht van de Vlaamse kiezer.

* Na zes maanden over ‘inhoud’ te hebben gepalaverd en na het afsluiten van oranje-blauwe deelakkoorden, gaat de nieuwe regering plots zónder inhoud en zonder concreet programma van start. Door de komst van CDH en de wederopstanding van de PS van Di Rupo, is de nieuwe regering - in tegenstelling tot de beloften over een “centrum-rechts beleid” - zo mogelijk nog linkser dan de vorige regeringen-Verhofstadt.

* Leterme, Vandeurzen en De Wever zouden onder geen beding in een federale regering stappen als de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde niet definitief gesplitst was en als er geen sluitende garanties waren voor een grote staatshervorming, inclusief de overheveling van de sociaal-economische hefbomen. Geen van die voorwaarden is vandaag vervuld, en het kartel stelt zich tevreden met een comité van twaalf Belgicistische krokodillen die de ‘contouren voor een staatshervorming’ moeten onderhandelen. CD&V en N-VA, die de term ‘interimregering’ gebruiken om de eigen onmacht te verdoezelen, plegen daarmee schaamteloos kiezersbedrog.

Kortom, het Vlaams Belang is niet te spreken over de nieuwe – met de woorden van Di Rupo – “lila-regering, paars met een sterke rode ondertoon”, die manifest ingaat tegen de wil van de Vlaamse kiezer. De federale regering wordt een inhoudsloze constructie die niet de minste garantie op een staatshervorming biedt. De Belgische interimregering wil naar eigen zeggen de dringende sociaal-economische dossiers beredderen, maar het is net de Belgische staat die de welvaart van de Vlamingen bedreigt. Het enige échte objectief van de derde regering-Verhofstadt is de gammele Belgische constructie overeind houden, tegen beter weten in.

Frank Vanhecke
Voorzitter Vlaams Belang

Gerolf Annemans
Volksvertegenwoordiger


-----------------------------------------------------------------------
Postjes verdeeld. Programma onbekend

19.12.2007 16.55u - Verhofstadt III is een feit. Het wordt een noodregering, die verondersteld wordt de ‘dringende sociaal-economische dossiers’ te beredderen, zoals het koopkrachtverlies, de dure energie en de hoge voedselprijzen. Hoe deze interimregering deze problemen denkt aan te pakken, is tot op heden echter onbekend. En dat hoeft niet te verbazen, want daarover ging het de voorbije weken ook niet. Het ging op geen enkel moment over “de echte problemen van de mensen” en mogelijke noodmaatregelen, maar om de platte verdeling van de postjes.

De ‘interimregering’ is dan ook een inhoudsloze constructie en het is maar zeer de vraag of die ooit tot zoiets als een gemeenschappelijk programma zal komen. Of zelfs maar tot een samenhangend pakket maatregelen om tegemoet te komen aan de dringende problemen waarvoor ze – officieel althans – werd opgericht. Het spektakel dat de voorbije weken werd opgevoerd, doet in ieder geval het ergste vermoeden.

Ten gronde kan men zich afvragen wat er nu eigenlijk is veranderd. Niets, behalve dan de grote terugkeer van uitgerekend dé partij van Waalse veto’s en dictaten: de Parti Socialiste. Het is ronduit bevreemdend ondermeer CD&V-voorzitter nu te horen verklaren tevreden te zijn met het politieke monster dat door Verhofstadt in mekaar geknutseld werd. Inhoudelijk staat men immers nergens.

Dat geldt ook voor de staatshervorming, zonder dewelke CD&V/N-VA gezworen had nooit in een regering te stappen. Hoe men het ook wil laten uitschijnen, feit is dat er nog steeds geen enkele garantie is dat die er nu wél zal komen. Het is immers niet omdat men over een tweederde meerderheid voor een staatshervorming beschikt (die dan nog voornamelijk langs Franstalige kant wordt geleverd!), dat er ook een akkoord over die staatshervorming is. De bewering dat een akkoord gemakkelijker zal zijn omdat de PS niet vanuit de oppositie ‘de beste Franstalige’ kan spelen, is onzin. Het enige verschil is immers dat zij dat nu zal doen op precies dezelfde manier als zij dat de voorbije twee decennia deed: vanuit de regering.

De zogenaamde kwaliteitskranten, ook wel eens de regimepers genoemd, sturen hun personeel de markten op met CD's (le Matin) of de schrijvers worden omgedoopt door de directeur als "handelsreizigers" (le Standard), dus de journalistiek verwatert.  Juist of niet juist ? 

Gelukkig zijn er nog de "populistische" kranten, die geringschattend zo genoemd worden door de betere, maar daar lees je ook leuke dingen in, zoals dit uit Het Laatste Nieuws :

PROVINCIE BEVESTIGT EIS TOT SPLITSING BHV

De bestendige deputatie van de provincie Vlaams-Brabant bevestigde gisteren een maanden oude motie waarin de onvoorwaardelijke splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde wordt gevraagd, maar de raad verwierp tijdens haar laatste zitting van het jaar wel een nieuwe motie daarover die uitging van het Vlaams Belang.

Gedeputeerde Tom Troch (sp.a) antwoordde op een vraag van Jan Laeremans (Vlaams Belang) dat provincieraadsvoorzitter Vic Laureys (CD&V) de nieuwe formateur Guy Verhofstadt een brief had gestuurd, met daarbij de oude motie van de provincieraad over BHV. «Ons standpunt is niet veranderd, waarom zouden wij dan een nieuwe motie moeten goedkeuren waarin net hetzelfde staat?», vroeg hij.

Het Union des Francophones (UF) vroeg dat in dergelijke brief voortaan niet langer zou staan dat 'de provincieraad' de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde vraagt, maar dat zou vermeld worden dat 'een meerderheid van de provincieraad' de splitsing vraagt. Voorzitter Laureys veegde dat voorstel van tafel. (HML)

© 2007 De Persgroep Publishing

Publicatie: Het Laatste Nieuws / De Ring-Brussel

Zelfgeprezen kwaliteit is stoef en ruikt niet lekker.

Savat.

Naast deze foto van begin december uit de liberale "La Dernière Heure" (erg verleidelijk dit letterlijk te vertalen, "Het Laatste uur") prijkte een klauwende gele leeuw die moeder en kind bedreigde.  De perceptie telt, nietwaar.



Kan er op een onthechte, niet emotionele wijze duidelijk gemaakt worden aan de Franstaligen in de zes faciliteitengemeenten (en daarbuiten), dat onderwijs in Vlaanderen, Nederlands is en dat dàt de beste garantie vormt voor jongeren om als meertaligen door het leven te gaan ?  Franstaligen zijn geen taalgenieën en ze zijn zowel koppig als dommig.  Oei, dat is niet onthecht.  We beginnen opnieuw.

De faciliteiten zijn er gekomen als een overgangsmaatregel, om de eerste golf van  Nederlandsonkundige ingezetenen het leven te vergemakkelijken.  Ieder spreekt wat hij wil, en heeft de keuze om met de openbare dienst F of NL te gebruiken.  De bedoeling was /is niet om ten eeuwigen dage een enclave te vormen die om zich heengrijpt en steeds verdere eisen stelt en geografisch oprukt naar het Noorden.  Franstaligen kunnen burgemeester worden (liefst niet maar kom) indien zij zich strikt houden aan de geldende taalwetten en niet een mini-stammentwist willen uitvechten.

In het Land B is er ook nog zoiets als geschiedenis : de Vlamingen zijn steeds gedomineerd geworden door de francofonen en hebben géén enkele reden om op sociaal of taalvlak toegevingen te doen of vriendelijke gestes te maken.  De arrogantie van de Franstaligen over hun cultuur en hun zoetgevooisde klanken kunnen we elke dag "savoureren" op hun  blogs in de media.  Weinigen komen bij ons terecht, want wij blaffen als honden en knorren als varkens. Met dergelijke racistische kout verdedigen zij zich.

Als je als Italiaan op de grens met Frankrijk woont, en je stuurt je kinderen naar een Frans school, gaat Frankrijk dan heel vanzelfsprekend Italiaanse scholen oprichten in dat gebied ?  Kosten en lonen zijn voor la France maar de inspectie, de directie en leiding van de scholen is uiteraard in Italiaanse handen.  Dat is het wat hier gebeurt. Noem het maar een kaakslag : dat verkoop je niet in het buitenland.

Ray

Van de commentatoren van de regimepers, de marketeers bij le Standard en de CD-verkopers van le Matin, kortom zij die zichzelf als "kwaliteitskranten" omschrijven, valt dezer dagen een en ander te leren.

Meer dan ooit hebben deze verdeigers van het po-co denken behoefte aan vaste grond onder de voet.  Zekerheid in het land betekent business as usual. De commentatoren hebben zich druk gemaakt en zijn ongelukkig geweest  gedurende het voorbije halfjaar : soms probeerden zij zelfs het ongeschreven akkoord met de partijpolitiek te schenden door te insinueren dat de dames en heren van het poppenspel meer uit waren op eigen glorie dan op het welzijn of de welvaart van de burger.  Er werden prikken uitgedeeld, want de crisis knaagde aan het systeem.   Maar de redacties zich verbazend gedeisd, ze bleven gefascineerd toekijken naar de extreem-verfijnde vertolking van eigen profijt eerst, opgediend in apart Vlaams en francofoon hotelporselein.

De enige angstprikel die iedereen drijvende heeft gehouden, was de uitslag van de verkiezingen in 2009.   Wie zich nù in een elctoraal ongunstige positie wringt, zal het gelag betalen en daar alleen schuilt de reden in de halsstarrigheid van Milquet, de gespeelde soepelheid van Napoleon die per se op Buitenlandse Zaken wil blijven en de wanhopige pogingen van Leterme om alles op een hoop te gooien.  Weet de brave man uit Ieper intussen al, dat zijn persoon, hijzelf,  de reden was van niet-aanvaarding door de Walen ?  Hij mag politiek op zijn knieën gaan, door 20 miljard euro transfers goed te keuren, dan nog lusten ze zijn imago niet en dat van zijn vriendje Sancho Panza nog minder.

Verschillende dagen heeft men het in le Matin over de antipolitiek die gebaat is bij al dit gestoethaspel.   Dàt toontje van Desmet en zijn elitaire vriendjes kennen wij.  Al wie niet danst naar de pijpen van het regime, dient de antipolitiek, want de burgers zijn te dom, om het fijne raffinement te onderkennen.  De burgers willen populisten. Laten we daarom die democratie, die toch in herstelling moet, afschaffen en vervangen door een regime dat de zaken op zijn best regelt voor iedereen.

Daar wil men heen en dat is echte anti-politiek. Verhofstatd III = de beste antipolitiek ooit.

Ray

De datum van 10 juni 2007 is momenteel een kleine, domme maar pijnlijke vergissing van de geschiedenis van het land B gebleken. 

Het was een fout om de burgers op die dag hun federale parlement te laten samenstellen.  Sorry, daarvoor, u mag tijdens het weekeinde ter compensatie een vrolijke toespraak verwachten van uw soeverein, die het u zal uitleggen.  "Vegissink".  U kan het daarna, op de tonen van de Brabançonne nogmaals beluisteren in het Fransoos : une erreur. 

Dit is het failliet van de democratie, voor zover deze ooit van toepassing is geweest in dit land, want vergeet het niet reeds meer dan 16 jaar worden hier tot 1 miljoen kiezers uitgesloten en uitgestoten : de macht is en zal in handen blijven van diegenen die in de negentiende eeuw  ook baas speelden. Niet te verwonderen dat met dergelijke vermolmde opvattingen en idealen  dit land, gelukkig maar, afstevent op een ramp. U ziet de prikkeldraad niet in de straten, dames en heren, hij zit in de geesten van de socialisten, de liberalen en de staatskatholieken.   

Wij zijn geen mensen die tegen alles onredelijk "Neen" roepen zoals Joëlle Milquet, wij willen best inzien dat ingevolge de onmogelijkheid om een regering te vormen, er inventieve maatregelen uitgedokterd worden, zodat de bevolking niet financieel opdraait voor de ijdelheden en stommiteiten van de politici.  Wij gaan absoluut niet akkoord met wat nù bekokstoofd is door een afgewezen eerste-minister in samenwerking met een oude man in Laken die de wanhoop nabij is. 

Vandaar onze inleiding over de verkiezingen van de tiende juni : zij hadden beter niet plaatsgevonden. Gedurende zes maanden werd een beschamende vertoning opgevoerd die zowel lachlust als schaamte opriep.  Helderen van geest in binnen- en buitenland waren het eens dat de gezondste oplossing de splitsing van het land zou zijn.  De belgicisten hielden vol en toen na een peiling van de wankele publieke opinie de ster van de verguisde eerste minister terug begon te rijzen, greep hij de macht.  Hij belaadt zijn rivaal, Leterme, met identiek dezelfde opdracht als die waar hij gedurende zes maanden  niets van bakte en Verhofstadt zal ook klaar staan om na Pasen een nieuwe periode van dictatuur op te eisen.  Onkelinx en Flahaut zullen er opnieuw  bij zijn en Dewael en Napoleon Gucht en een pure syndicalist van de CdH.  Inge Vervotte die al maanden thuis zit te geelogen (oranje-ogen mag ook) wordt nog maar eens misbruikt, die vrouw is veel meer waard dan het politieke gekonkel waarin zij zich laat meesleuren. 

En Decrem ?  Die zegt tegen zijn aanstaande collega Flahaut : "En wie bent u ?" 

En het volk ?  Dat laat gebeuren. De zelfstandigheid van Vlaanderen dringt zich meer en meer op en dàt is onvermijdelijk : de knoeiers die 10 juni niet weten te valoriseren zijn nu opweg om de onmogelijkheid van de staat B in de verf te zetten.

Ray

Profesor Luc de Vos van de Koninklijke Militaire School, die inmiddels ook wel van naam zal veranderd zijn, kan haarfijn het verschil tussen strategie en tactiek uitleggen.  Wij niet.  Wij roepen maar wat.  Zou De Wever dat ook doen ?

In P-magazine lichtte hij de strategie van zijn partij toe : "De NV-A wil in het centrum van de macht zitten, wat veel moeilijker is dan uitgesloten te worden en aan de rand te staan roepen."  Voilà, het verschil tussen NV-A en Vlaams Belang in een snelle ademtocht uiteengezet door een historicus.

We hebben deze zin dik aangezet zodat hij goed opvalt, want het is belangrijk dat we eindelijk vernemen wat De Wever drijft, voor zover we het niet vermoedden.  Enkele maanden geleden noemde hij zijn NV-A een tweede Volksunie.  De flaters die door die man begaan worden, zijn niet meer te tellen. Terwijl meer dan de helft van zijn ledenbestand getraumatiseerde ex-VU-ers zijn, gaat hij zich vergelijken met die partij van wrevel, rampspoed en ruzie (dit gaat over de laatste jaren).

Precies zoals er voor WO II gedurende een korte periode een samenwerking is geweest tussen het VNV en de toenmalige Katholieke Volkspartij* (opgezet door Gaston Eyskens en Hendrik Elias) werd in 2006 een aangepast gelijkaardige electoraal akkoord gesloten tussen de CD&V en de NV-A.  De droom van een aantal CVP-ers en ook flaminganten uit de VU is hiermede bewaarheid : allemaal samen onder de vlag van de christelijke zuil naar de macht. Het is niet voor niets dat De Wever verklaarde te dromen van een grote volkspartij zoals de CSU in Beieren.

Het is het goede recht van de NV-A zich op te laten slorpen door de CD&V en omgekeerd moeten de staatskatholieken nu dulden dat zij door de échte machtspolitici van het land B met een scheef oog bekeken worden met die nationalistische wijnplek. 

De NV-A wil de weg bewandelen van de aanvaarding door de belgische machthebbers en die weg leidt tot capitulatie en opgave van de eigen ideeën.  De voorbeelden uit verleden en heden bevestigen nu al wat er aan de gang is.

Zelfs bij de huidige interim-regering  zit de NV-A vergenoegd mee te kijken hoe de gewesten bevoegdheden gaan teruggeven aan de federale staat.  Ook al pleiten er heel wat logische argumenten voor de gelijkschakeling van de geluidnsormen boven Brussel, dit symbooldossier vooraan op de agenda plaatsen om de bevoegdheid af te staan aan de federale staat, is een zoveelste psychologische blunder.

Wij kunnen het niet voldoende zeggen : De Wever is een radde prater, een vlugge denker, een schitterend debatter maar een impulsieve gelijkhebber, een man die welluidend de grootste onzin durft verkopen, een slachtoffer van de eigen welsprekendheid en een belabberd strateeg.  Dat hij met instemming (?) van partijbestuur en -raad ten tweeden male het VU-avontuur wil herhalen is jammer, zeker omdat hij niet over de charme noch het charisma beschikt waar Schiltz indruk mee maakte.









Jammer dat Luc de Vos niet graag tegen Vlaams-nationalisten praat (ook géén vermeende ?) anders kon hij aan Bart het verschil uitleggen tussen strategie en tactiek.

Ray

* De Katholieke Volkspartij werd na 1936 De Katholieke Unie en late het Kaholieke Blok.  Wikipedia vermeldt niets over de samenwerking met het VNV.  Uiteraard niet.

Gedaan met geven en toegeven ! Tijd voor Vlaamse onafhankelijkheid. (17 december)

Vandaag  of gisteren dropt de post in alle Vlaamse bussen de Vlaams Belang brochure "Gedaan met geven en toegeven, tijd voor Vlaamse onafhankelijkheid."

Kan het symbolischer qua timing ? Toen het idee enkele weken geleden gelanceerd werd door Jurgen Ceder, opperden sommigen dat de politeke situatie bij bedeling misschien helemaal anders zouden kunnen zijn. Zou er een regering zijn, wie zou wat doen, wat met CDH, ... ?

Als enige onafhankelijkheidspartij hebben we  beslist om heel Vlaanderen op een toegankelijke manier kennis te laten maken met het hoe en waarom van die vrije staat.

Bloed, zweet en tranen heeft het gekost om alles tijdig klaar te krijgen. De info verzamelen is uiteraard één, maar het dan zo vertalen dat iedereen de moeite doet om verder te lezen is een ander paar mouwen.
Het is nachtwerk geworden. Check goed uw brievenbus en oordeel zelf of we in ons opzet geslaagd zijn ...

Marie-Rose Morel
Vlaams volksvertgenwoordiger

W e l k o m 

i n

 d e

Zelfstandige

Republiek

VLAANDEREN

Als we de dochter van Frank Vanhecke op foto tonen, dan ook die van Filip Dewinter, want anders loop je het risico verdacht te worden van vooringenomenheid.  Wij ?

An-Sofie Dewinter, dames en heren, u zal haar nog vaak zien.  Dank voor de mama die uitstekend werk verrichtte.



An-Sofie vertelt in de Frut dat haar papa bakken kritiek over zich heen krijgt en dat weerhoudt haar ervan in de politiek te komen..  Dat is begrijpelijk.  Maar Filipt telt ook veel bewonderaars en fans, die heel goed weten waar hij mee bezig is. 

http://www.gazetvanantwerpen.be/nieuws/in_de_rand/default.asp?art={956605C6-9CD6-4668-B0ED-E0C1814817F0}

Savat.

Er zijn vele migranten : kwade tongen beweren te velen.  Wij hebben een kwade tong, een slecht karakter en een zonnig humeur.  Daarom dachten we een kleine toeristische bijdrage te leveren voor de 364 dagen die niet die van de Migrant zijn, maar zogenaamd de onze.

Het is bijna verboden door de geestenbezweerders van links en de griezels van de onvolprezen 0000 om vooral de woorden allochtoon, migrant,Toerk,  Marokkaan, islamiet en islamisering in de mond te nemen : dat is heiligschennis. Sedert Filip Dewinter vorige week zijn Moskeeën-hit lanceerde, is ook dat een taboewoord.

Met onderstaande kleine bloemlezing laten wij u kennismaken met enkele van de meest markante moskeeën uit Hollandistan. U kan een fijne autoroute samenstellen in quizvorm  om u tijdens uw luie vakantiedagen eveneens multicultureel te amuseren tijdens het voyageren.  Voor het fourageren komt u beter terug de grens over. Het zijn alle gebouwen die echt in Nederland staan.

Foto's : juffrouw Ellen - Tekst : Savat

Net zoals "de Vertraagde Film" van Herman Teirlinck ("Hey gastje, wie is dat ? Waai zaain studengte Nederlants" http://nl.wikipedia.org/wiki/Herman_Teirlinck_%28schrijver%29 ) bekijken wij met vertraging sommige televisieprogramma's. 

Zoals het interview in "de Keien van de Wetstraat" met Frank Vanhecke.  Hij is de minst spectaculaire van de drie Musketiers van het Belang maar een gedistingeerd, beschaafd man, die zonder enig voorbehoud of misbaar zijn idealen toelicht en zijn schouders ophaalt en "jammer" zegt, tegen wie hem niet begrijpt of niet wil volgen. 

De 0000 had er twee interviewers op afgestuurd die mekaar al flink opgegeild hadden in de voorbereiding en dachten de fascist rap tegen de vlakte te krijgen.  Vanhecke blijft onbewogen, die man negeert straal de venijnige ondertoon en de insinuerende opmerkingen  Als het ons zou gebeuren, we rolden binnen de twee minuten over de studiovloer met het journaille.  Frank blijft vriendelijk, beleefd en correct  maar daarom niet minder duidelijk.  Zulke politici zijn er te weinig.  Hij is een hoofs Vlaams-nationalist met klasse.  Zulke complimenten zijn eerder zeldzaam bij ons.

Aan het parallelisme van de televisievragen met de fascistoïde artikels in de Morgen is duidelijk aan te tonen, dat heel dat progressieve zootje met mekaar afspraakjes regelt.  De enen hebben het gehad over de "geweldige ruzie naar aanleiding van de voorzittersverkiezingen bij het VB" en die van het scherm moesten het balletje terugkloppen tegen het hoofd van de krullenbol.  Vanhecke reageert op dat soort insinuaties met zo'n vanzelfsprekende afwijzing, en verbazing  dat de journalisten er onbehaaglijk bij worden : ontmaskerd tijdens hun eigen moment de gloire.

Een partij die voortdurend voorgesteld wordt te bestaan  uit  vechtjassen, racisten en  Belgische landverraders, wordt geleid door treffelijke, beschaafde burgers en die partij gedraagt zich in het politieke theater op een voorbeeldige manier.  Het spijt mij, maar daar kunnen drieduizend gesyndiceerde eencelligen van de Reyerslaan weinig aan verhelpen. Ook niet als ze beginnen schelden op de maatpakken van die heren, alsof het dragen van een opgestreken pak en een das, een terroristenvermomming is. Een deel van  het journaille ziet er uit alsof ze bij de Dienst Openbare Reiniging werken, uiteraard in voortdurende staking. Het is duidelijk wie goed uit dit interview gekomen is.  Volgende keer liefst uitzenden om 3  uur 's morgens en uiteraard zonder mogelijkheid tot heruitzending.




Naar het einde toe verliep het gesprek minder gespannen, vermoedelijk hadden de twee interviewers toen door, wie ze voor zich hadden : een man die voor vele honderdduizenden in dit land op zijn juiste en menigvuldige talenten gewaardeerd wordt. 

Klinken wij vooringenomen ?  Het zal wel.  Net zoals die van de Reyerslaan, met dit onderscheid dat wij door niemand betaald worden.

Ray

Het Plakkaat van Verlating van 1581 herschreven

Vandaag delen de Vlamingen, leden en sympathisanten van Pro Flandria tegenover de staat België, die wordt verpersoonlijkt door Albert II van Saksen-Coburg, gelijkaardige gevoelens als hun voorouders in 1581 en 1789.

(met genoegen overgenomen -in de overtuiging dat het wederzijds is- van de Vereniging Pro Flandria onder voorzitterschap van Jan van Malderen.)

Vandaag geen "Dolle Dinsdag" *
maar een rustige dinsdag.


Wat heeft u liefst 191 dagen zonder regering of 1 dag zonder Angeltjes ?  U gelieve niet te antwoorden.

Om het moderne idioom niet af te vallen : "salukes en merciekes"

Dolle Dinsdag :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dolle_Dinsdag*

VRAGEN EN BEDENKINGEN


- Wat is een dringende interim-regering ?  Is daar een andere verloning voorzien voor de ministers ?

-  Wie bepaalt wat dringend is of moet opgelost worden ? 

- Treedt de regering van lopende zaken af ? 

-  Er komen 14 ministers (+ de Opperfantast) die  verantwoording moeten afleggen aan het Parlement ?  Of aan de koning ?  Of aan Wiske Wijdopen ?  Binnen welke begrotingslijnen ?

- Is er een regeringsprogramma te koop ?  Of is het doorlopende voorstelling zoals in de bioscoop ?

- Wat gebeurt er als Leterme niet klaar is tegen 23 maart 2008 ?  Hoeveel kansen krijgt hij nog ?  Elfhonderdzeventien ?

- Waar zijn de grondwetspecialisten om aan de "mensen" uit te leggen, dat dit een staatsgreep is ?  Waar is het kritische en meest vervelende mens van de 0000 die altijd gelijk heeft en alles weet, om de kijkers in te lichten over haar standpunt in deze affaire ?  Cools !  Laarzen aan, mensen onderbreken en onbeschoft gedrag vertonen aub.

- Gezien al de doorzichtige en goedkope alarmkreten om tot een regering te komen, zijn er garanties voor de bevolking dat het leven minder duur zal worden ?  Ja ?  Wie gaat dat betalen ?

- Waarom spreken de vakbonden over een tekort in de begroting 2007 veroorzaakt door de crisis van 2 miljard euro ?  Vorige week had de Nationale Bank het over 6 miljard  tekort in totaal ? Zijn de vakbonden beter uitgerust dan de Nationale Bank of  werd 6 miljard vastgesteld nà de passage van de syndicaten ? 

- Dit land is een farce, een dramatische klucht, een zaal vol eenarmige bandieten in de woestijn van Nevada.

Laten we echter blij zijn voor één zaak die we vandaag vernamen vanuit Bruxelles : de peiling van de Libre is hoopvol voor het Belang.  Deze volhardende, compromisloze partij die de enige oplossing biedt voor de onleefbaarheid van het land B, houdt stand in de peilingen die plaatsvonden in de eerste week van december.  Niettgenstaande alle boycots, tegenwerkingen, valse berichtgevingen, opzettelijke verdraaiingen en tendentieuze persaandacht, niettgenstaande de ultra-liberale concurrentie op de rechterflank en de carnavelske machtshonger van een partij die per se ministrabel wil zijn, niettgenstaande dit alles, behoudt het Vlaams Belang het vertrouwen van zijn kiezers. 

Het land B moet beroep doen op interim-ministers, het VB heeft géén interimkiezers nodig !

Ray

-

Ik zit hier met een hart dat weegt als lood.  Mijn goede vriend, Gerard Bergers, is gisteren overleden. Ik heb de laatste weken een aantal keren in mijn hoofd gelopen met hem, maar ik dacht dat hij naar Spanje was voor de winter. 

Wij hebben mekaar leren kennen in 1962 in de Antwerpse Volksunie en in 1964 was Gerard gemeenteraadslid en ik heb in 1967 de fractie vervoegd. als opvolger.  Gerard was een man van het volk, hij woonde vlak bij de Schelde op de Sins Jansvliet (recht tegenover de toenmalige VU-voorzitter, dokter Karel Delahaye). Gerard was het type van de buldog, die nooit losliet.  Hij hekelde de partijdigheid van de bestuurders en kon niet aanvaarden dat mensen recht hadden op voorkeurbehandelingen omdat ze toevallig tot een bepaalde partij behoorden.

Vreemd genoeg waren het stedelijke ambtenaren zélf die tot bij die bizarre  man van een verdachte partij afzakten.   Niet alleen ontevredenen wegens het eigen lot maar ook vaak mensen die in opstand kwamen tegen de heersende politiek van mateloze arrogantie en miskenning.  Ze waren nieuwsgierig en ze ontmoetten een aanverwant iemand die rusteloos werd van het vele sociale onrecht dat hij om zich heen zag en die ook niet steeds wist hoe om te gaan met al die ervaringen.  Hij was een doorzetter, een rusteloos man die in de eigen partij-afdeling veel aanzien genoot maar op het hogere echelon in de Volksunie gedwarsboomd werd.  Bij de Havenkapiteinsdienst, de politie en de diensten van onderwijs was de naam Bergers synoniem voor overtuiging en sociale rechtvaardigheid.

Het was de tijd, dat men in de Volksunie meer de adjectieven links en rechts als zelfstandige scheldwoorden gebruikte zonder met de betrokkenen te spreken.  Gerard heeft enkele jaren als senator gezeteld en na de overstap van Staf Neel in de gemeenteraad van Antwerpen naar het toenmalige Vlaams Blok is wat er toen nog restte van de VU-fractie toegetreden tot het schepencollege om een nieuwe meerderheid te vormen.  Gerard heeft zich daar  op zijn plaats gevoeld met de vele bevoegdheden die hij kreeg en met de steun die hij ontving van zijn nieuwe collega's, zoals burgemeester Bob Cools en schepen Jos van Elewijck. Na een ganse carrière van oppositie voeren en strijden, is het goed dat de politiek een menselijk gelaat krijgt.

Het zal tegengesproken worden door sommigen, maar in de Volksunie was het na de goedkeuring van het Egmontpact niet meer correct-fatsoenlijk om te praten, te denken over Vlaams-nationalisme.  Voor sommigen (die nu in de Kamer optreden als fractievooritter) is Vlaams-nationalisme iets voor na middernacht als er voldoende pinten gedronken zijn. Gerard heeft op dat vlak nooit concessies gedaan : voor hem was de identiteit van de mensen niet los te zien van hun sociale situatie.  Dat was ondermeer het cement van onze persoonlijke vriendschap.  Men keurt dit af of niet, ik weet dat Gerard het ongetwijfeld ook zo heeft aangevoeld en dat brachtt ons heel dicht samen.   

Ook  als het lang geleden was dat we bij mekaar waren geweest, dan wisten wij onmiddellijk dat er niets veranderd was, dat we weliswaar wat sukkelachtiger met mekaar omgingen (waar we dan ook mee lachten) maar dat we steeds dezelfde gedachtes deelden en onmiddellijk de draad konden opnemen van onze laatste bijeenkomst.

Wij hebben mekaar de laatste keer gezien vorig jaar in de zomer in Kalmthout samen met de vroegere VU-secretaris Maurice Coddé.  Maurice heeft een gehoorprobleem maar we werden door niets gehinderd in die grote tuin : Margriet serveerde koffie en taart en de drie mannen hebben zich suf gelachen en geroepen met mekaar. Achteraf had Maurice gezegd : "Ik heb niet alles kunnen verstaan".  Goede Maurice.  Ook al waren we alle drie bereid om nog eens op te treden als de Drie Musketiers, er zijn er nu anderen die het veel beter aanpakken.

Ik had toen aan Gerard verteld, wat de plannen waren met Angeltjes en achteraf is hij een fervent lezer geworden, die soms reageerde, maar hij had heel wat problemen, wist hij me te vertellen met die vervelende cijfercode.  Ik heb enkele malen geschreven over Gerard maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat ik een In memoriam voor mijn lieve vriend hier zou neerzetten.

Gerard is weg.  Hij heeft een stuk van mij meegenomen.  Dat besef ik nu. Ik ben wat jonger dan hij : ik doe nog een stuk verder, mijn goede vriend Gerard, voor ons beiden en voor ons volk, die men nu "de mensen" noemt.

Aan Margriet, de zonen en kleinkinderen van Gerard zeg ik graag dat ik nog heel dikwijls met Gerard, de man, de vader en grootvader zal praten in gedachten.



Ray