Deze vriendelijke en toegankelijke mijnheer is Bas van der Vliet van de SGP (Staatkundig Gereformeerde Partij). Samen met een ander exemplaar vormt hij een duo-fractie in de Nl-Kamer.  Als er morgen een moslimpartij opkomt, mag Bas onmiddellijk toetreden : bij de SGP zijn vrouwen even weinig in trek als bij de broeders van de profeet. Mijnheer Van der Vliet is streng-streng protestant : 's zondags is zelfs de partijwebstek gesloten. Als het er op aankomt te sjoemelen met de verkiezing van de populairste politicus blijken plots alle  protestant-christelijke zwartekousen dragende Nederlanders te beschikken over een pc om Bas helemaal bovenaan te laten eindigen. Met zo'n tronie kan je niet anders dan populair zijn.

Juffrouw Ellen

Zit Sarkozy er weer naast ?  Zo zal het niet lang blijven duren met zijn Carla Bruni : een man in zijn positie mag eens van zijn stelten schuiven maar niet te dikwijls. 

Na het ronduit schandalige omkeren van zijn mening over de toetreding van Turkije tot de EU, zijn pertinente verdraaien van de waarheid omtrent de deal met Khadafi, gaat hij ditmaal zijn boekje te buiten inzake godsdienst. De president van Frankrijk, nota bene, die de grens tussen politiek en godsdienst nooit zal overschrijden... behalve ditmaal.

Men gelooft of men gelooft niet, dat is een eigen zaak en West-Europa heeft geen politici nodig (liberalen dan nog wel) om de bevolking zachtjes in de armen van mijnheer pastoor te drijven.  Natuurlijk behoren wij met zijn allen tot de joods-christelijke traditie en cultuur, geen verstandig mens die dat zal ontkennen.  De rijkdom van onze kennis, wetenschappen, onderzoek, samenleving, sociale cohesie, tolerantie, overleg dat alles is hier aanwezig, ontsproten aan enkele basisideeën en steeds verder uitgedeind. 

Wat ieder met de huidige toestand begane West-Europeaan moeilijk zal kunnen ontkennen, is de rol van de christelijke en vooral katholieke godsdienst in verband met de oprukkende islamisering.  Een meer geprononceerde, duidelijke houding van de kerk zou niet misstaan : m.a.w. de katholieke godsdienstbeleving moet respect en ontzag afdwingen bij de aanhangers van de profeet.  Dat lijkt een taak voor Rome. 

De president van la France, voor wie wij bij zijn aantreden een grote boon hadden, heeft al serieuze steken laten vallen.  Om het heel positief te houden : deze suggestie kan sommigen misschien aanzetten tot nadenken, want daar was hij toen hij zijn babbel deed. 

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=H81LPHN3

Ray

Dankzij Guynokkio kunnen wij  genieten van een mooie winterdag en als met poedersuiker bestrooide bomen.  Samen met le député Gantois (Flandre Orientale) Matthias, die de dezelfde voornaam kreeg als "de Schipper naast Mathilde "(hét lievelingsprogramma van papa Yannick) zeggen wij luid en klaar : "Merci, Excellence".

UNICEF Foto van het Jaar

Gisteren werd de UNICEF Foto van het Jaar bekend gemaakt. Een opmerkelijke keus. Het betreft namelijk het huwelijk van een Afghaanse man met zijn kindbruidje van, jawel, elf jaar oud. Alstublieft. Kunt u wel nagaan wat voor types er bij UNICEF in dienst zijn.

Albert Hazelaars
Society journalist
Volgend jaar wordt het bruidje twaalf : tijd om naar wat jongers uit te kijken. 




(met dank aan Gregorius Nekschot)

Bartje Tommelein (ex VU, de nieuwe VLD-fractieleider, na tien pinten begint hij Duitse liederen te zingen en daardoor is hij flamingant),

Bartje Somers (ex VU, zoon van Joos, VLD-voorzitter, gewezen minister-president van Vlaanderen,burgemeester van Mechelen,  acteert dat hij Vlaamsgezind is),

Fons Borginon (ex VU-voorzitter en aan de deur-gezet VLD-fractievoorzitter in de Kamer, wegens te slap, kleinzoon van Hendrik, weet eigenlijk niet goed waar hij zich politiek situeert),

Jaak Gabriëls (gewezen VU-voorzitter, gewezen minister, parlementair, burgemeester van Bree, liet als voorzitter van de VU zijn partij in de steek om naar de VLD over te stappen),

Sven Gatz (gewezen VU, goede vriend van Bert Anciaux, VLD-Vlaams volksvertegenwoordiger).
 
We vergeten er ongetwijfeld. 

En nu dus de echte donkerblauwe partijlijn : Matthias, de kleinzoon van Willy legt de eed af als kamerlid in twee talen.  De VLD is bezig zichzelf heruit te vinden als de uitlaatklep voor franskiljons en nostalgische Belgen.

Onthoud dit, Vlaamse vrienden, van zodra er een liberaal weer eens hoog van de toren blaast in verband met de Vlaamsgezindheid van zijn partij : wrijf hem(n)/haar de stunt van Matthiaske onder de neus.

Ray.

We hadden het zelf al gezegd in een vorig artkel maar deze reactie uit de stad van Francis van den Eynde, Johan Deckmyn en zovele andere vrienden, willen we u niet onthouden.

Mathias De Clercq legt eed af in Frans

Mathias De Clercq, kleinzoon van Willy, schepen van de stad Gent en aanstormend geweld bij Open VLD legde deze namiddag als opvolger de grondwettelijke eed af in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

De man, die zichzelf progressief liberaal noemt, deed dit ook in het Frans.  Hij werd hiervoor door een FDF’er gefeliciteerd.

Het is jaren geleden dat ik een in Vlaanderen verkozen parlementslid zoiets heb weten doen.

In de Arteveldestad is het franskiljonisme niet dood.  Zeker niet bij de liberalen…

Francis Vanden Eynde
Volksvertegenwoordiger

Hij is een peperdure gastschrijver,  maar komaan op het einde van het jaar gunnen we ons lezers een ernstig stuk lectuur.  Trouwens van januari af, als het leven terug goedkoop zal worden dankzij de interimaire noodregering van goede wil, koelen bloede en veel beloven, gaan wij onze abonnementsprijzen serieus opslagen. Wij geven géén CD's, u vindt ons niet op de markt, en verkoopsagenten/marketeers  die zich vermommen als journalisten, worden ter plekke virtueel onthoofd.

Dank u, Frank Vanhecke, dat er in Vlaanderen nog politici van uw kaliber zijn : het kost ons veel moeite in dit soort democratie te blijven geloven.  Dankzij u en een aantal collega's van u, lukt het ons nog steeds. 

De redactie van Angeltjes

19.12.2007 - Wie dacht dat we in België alles intussen al wel gezien hadden, moet die mening dringend bijstellen. We vatten het even voor u samen. CD&V en N-VA winnen de verkiezingen op 10 juni. Champagne en wapperende leeuwenvlaggen. Ronkende verklaringen over een snelle splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en een verregaande staatshervorming. Maar, Leterme rijdt zich vast. Leterme gaat, Jean-Luc Dehaene komt. Die slaagt er niet in de boel te ontmijnen. Weg Dehaene. Leterme draaft weer op. Hij probeert het nog eens, maar Joëlle – Madame Non - Milquet geeft geen krimp. Leterme druipt af. Herman Van Rompuy dan maar. De ‘koninklijke verkenner’ faalt, maar Leterme roept dat een akkoord voor het rapen ligt. Leterme heeft zijn visitekaartjes voor Wetstraat 16 al gedrukt, maar gaat nog eens op zijn bek. Verhofstadt moet de knopen ontwarren…

De staatshervorming wordt op de lange baan geschoven. Leve de ‘Raad van Wijzen’. Even later, weg met die Raad van Wijzen. Leve de ‘Conventie’. Wat later, weg met de ‘Conventie’. Leve het ‘Comité van Twaalf’. Er komt ‘een zakenkabinet’, zo schrijven de commentatoren. Een dag later heet het een ‘noodregering’. Vandaag noemen ze het een ‘interimregering’. “Verhofstadt III tegen Kerstmis en Leterme I met Pasen’, blokletteren de kranten. De ministerpostjes zijn al verdeeld.

Surrealisme

De Belgische politiek heeft het surrealisme tot hogere kunstvorm verheven. Neem nu Leterme. Die werd na 3 pijnlijk mislukte pogingen om een regering te vormen, op het partijbureau van CD&V onthaald op een warm applaus. Als een held zowaar, een ‘martelaar voor de Vlaamse zaak’, de man die ‘niet door de knieën is gegaan.’ Surrealisme.

Of Guy Verhofstadt - door de (Vlaamse) kiezer weggehoond, uitgespuwd en weggeworpen als een tricolore dweil – die nu door de koning wordt opgevist en door een deel van de pers wordt opgevoerd als ‘redder des vaderlands’. Verhofstadt, de man die alleen maar premier mocht zijn omdat hij de Franstaligen altijd op hun wenken bediende en die alle netelige dossiers – zoals BHV – in de communautaire koelkast stopte tot ze rot en onoplosbaar zijn geworden. En die Verhofstadt zal het nu eens oplossen. Die gaat die knoeiers eens even een lesje geven in ware staatsmanskunst.

Koninklijke staatsgreep

De rol van koning Albert in deze hele affaire is trouwens opmerkelijk. En bedenkelijk. Dat daar in de media niet meer kritische vragen bij worden gesteld, zegt veel over het conformistische karakter en de slaafse regimetrouw van de pers in ons land. Want wat Albert zich veroorlooft, is niet meer of minder dan een geruisloze staatsgreep.

Een kritische Jan Seghers windt er geen doekjes om: “Hing het van koning Albert af, dan zette de premier meteen een noodregering ineen, een verlengstuk van paars, zeg maar Verhofstadt III”. De Belgisch-gezinde en royalistische Luc Van der Kelen zegt openlijk dat Verhofstadt met één taak werd belast: “Het land redden”. Verhofstadt is in de ogen van Laken en ook in Wallonië – als we de peilingen mogen geloven - de ultieme behoeder van de Belgische eenheid én dus de politieke status quo. De redder van de unitaire sociale zekerheid, inclusief de miljardentransfers naar Wallonië. De redder van de Belgische meubels…

Het is niet de eerste keer dat Albert van Saksen-Coburg zo uitdrukkelijk de kaart van de Franstaligen trekt. Dat deed hij ook al toen hij – op aangeven van Yves Leterme zelf?- het laken naar zich toetrok en de communautaire knelpunten wegtrok van de onderhandelingstafel en doorverwees naar een zogenaamde ‘Conventie’ en de ‘Griekse kalender’.

Het moet Albert ontgaan zijn dat dit land op 10 juni een onomkeerbare omwenteling heeft gekend. CD&V en N-VA wonnen de verkiezingen met een uitgesproken Vlaamse en communautaire agenda. Staatshervormers (CD&V), confederalisten en ‘omfloerste separatisten’ (N-VA en LDD) en radicale voorstanders van de Vlaamse onafhankelijkheid (Vlaams Belang) kregen in Vlaanderen een ruime meerderheid van de kiezers achter zich. De geest is uit de fles. En het zal niet koning Albert zijn die hem er weer in krijgt. Dat zal zelfs de meest ‘voluntaristische’ Guy Verhofstadt niet lukken.

Niets is wat het lijkt

De roep om de terugkeer van Verhofstadt – de man die de problemen niet oploste maar steevast voor zich uit schoof – is onbegrijpelijk. Te gek voor woorden. Maar er zijn nog wel meer merkwaardige dingen aan de hand in de politiek, de verslaggeving en de publieke opinie. Het hemelsbrede verschil tussen realiteit en perceptie, bijvoorbeeld.

Neem nu het aureool van Vlaamse maagdelijkheid en standvastigheid dat CD&V en N-VA tot nader order nog altijd dragen. Waar ze dat verdiend hebben, mag Joost weten. Een en ander heeft natuurlijk ook te maken met de vijandige en vaak venijnige commentaren in pers en politiek. De aantijgingen dat het ‘Vlaams kartel’ zich onbuigzaam opstelt, van geen toegevingen wil weten of zich zelfs laat ‘gijzelen’ door de ‘separatisten van de N-VA’ , bevestigen het beeld van een Leterme en een N-VA die ‘het been stijf houden’. Het drukt hen in de heldhaftige rol van Vlamingen die “eindelijk” en voor één keer niet toegeven. Bart Somers, de Franstaligen en een deel van de pers hebben nog altijd niet door dat het geen zin heeft om Leterme en De Wever te brandmerken als onverzoenlijke ‘diehards’, want ze hebben hun verkiezingsoverwinning en hun populariteit net te danken aan hun uitgesproken Vlaamse verkiezingsprogramma en hun beloftes voor een verregaande staatshervorming. De klok kan niet meer terug gedraaid worden, hoezeer Martens en Eyskens – de oude krokodillen van de oude CVP - dat ook zouden willen. De publieke opinie in Vlaanderen wil niet weten van toegevingen.

Ogenschijnlijk zijn er nog geen toegevingen gedaan en zijn er nog geen doden gevallen. Ogenschijnlijk, en dat is nu net het verschil tussen realiteit en perceptie. Politici hebben een selectief geheugen en ze rekenen erop dat de kiezers een kort geheugen hebben. Herinnert u zich de beloftes over Brussel-Halle-Vilvoorde nog? “Wij (CD&V en N-VA) stappen niet in een regering als BHV niet gesplitst is.” En, “daar wordt niet meer over onderhandeld”. Nadien stapte Leterme in het noodlottige onderhandelingscenario en gaf Bart De Wever openlijk toe dat er ook voor Brussel-Halle-Vilvoorde gewerkt moest worden aan een ‘onderhandelde oplossing”.

Terwijl perscommentatoren en politici naar hartelust schoten op de Vlaamse ‘hardliners’ van het kartel, merkten kritische journalisten nuchter op dat de nota Leterme nog geen bleke schaduw was van de gedane beloftes.

De dure eed om niet in een regering te stappen zonder staatshervorming, heeft intussen plaats gemaakt voor vage toezeggingen over gesprekken in een soort ‘Raad van Wijzen’, een ‘Conventie’ of een ‘Comité van Twaalf’. Of hoe dat onding ook mag heten. Geen staatshervorming, zelfs geen garantie voor een staatshervorming, maar de vage toezegging dat er straks wel eens over gepraat zal worden. Geen ‘vette vis’ in de pan. Nu niet en in maart? Eind 2008 of begin 2009 misschien een sprotje. Maar zelfs dat is niet zeker. Hoezo, geen toegevingen?

De Vlaamse ‘real-politiek’ van Bart De Wever

We hebben een beetje te doen met Bart De Wever, die zo graag met de grote jongens mee wou knikkeren maar die straks van een kale reis thuis gaat komen. “Het enige wat ik kan doen, is een nuttige rol spelen”, zegt de N-VA-voorzitter in een onthullend interview met P-magazine. “Ik wil mijzelf één compliment geven: ik speel de allernuttigste rol in het Vlaams-nationalisme van de voorbije vijftien jaar”. Bescheidenheid siert de mens en we willen de N-VA-voorzitter niet uit zijn zoete droom halen, maar zou hij dat echt geloven?

Of het niet voor de hand lag dat de Franstaligen op alles neen zouden zeggen, met een ‘separatistische partij’ als de N-VA aan de onderhandelingstafel? Neen hoor, zegt De Wever. “Kijk naar de feiten: wij hebben ons al die maanden netjes gehouden aan de resoluties die alle Vlaamse partijen hebben gestemd in het Vlaams parlement.” Was dat maar waar! Bart liegt en hij wéét dat hij liegt. Die fameuze resoluties waar hij het over heeft zijn niet eens op de onderhandelingstafel gelegd. Door niemand, op geen enkel moment.

De Wever geeft dat even later ook toe. “Wij hebben alle dansen gedanst om er te geraken. Behalve de limbo om onder de lat door te moeten. En zelfs daar zijn we op den duur aan begonnen, tot bleek dat we echt helemaal plat moesten.” Kijk eens aan, wat een schuldbekentenis. De Wever geeft het zelf toe: de regeringsvorming is niét gestrand op de Vlaamse onbuigzaamheid en onverzettelijkheid van Leterme en de N-VA, maar op de koppige onredelijkheid van Milquet en co. Omdat die zelfs een ‘borrelnootje’ zoals een Vlaamse vertegenwoordiger in de raad van bestuur van de NMBS niet wilden slikken. Dàt is de harde realiteit.

De Wever houdt België mee in stand

Nog eens, voor alle duidelijkheid en om alle misverstanden te vermijden: Bart De Wever en de N-VA is onze vijand niet. Maar we kunnen het ook niet helpen dat hij zich van vijand vergist, van bondgenoot én van strategie. In het interview schiet Bart De Wever – het wordt stilaan voer voor een psychiater - nog eens met grof geschut op het Vlaams Belang omdat onze partij niet meestapt in het Belgische systeem. “Zij kiezen om buitenstaander te zijn. Wij kiezen om deel te zijn van het systeem dat ons eigenlijk kwijt wil. Dat is een stuk moeilijker. Dan blijf je geen maagd.”

Tja. Wat heeft die dappere ‘realpolitiek’ van de N-VA al opgeleverd? Ze zijn salonfähig. Ze mogen meespelen met de grote knapen. En ze komen ruim aan bod in de krant of op tv - vooral als ze op tijd en stond spuwen op het Vlaams Belang. Voor wat hoort wat, nietwaar. Maar wat heeft het opgebracht voor Vlaanderen? Bart De Wever heeft – met alle respect en sympathie voor de knappe ‘debater’ en de gedreven politicus die hij is – meer en meer weg van de mannetjesbidsprinkhaan die zich laat verleiden en die na de paring zonder scrupules door zijn partner met huid en haar wordt opgegeten.

“Er is geen enkele Vlaamse politicus die werkelijk nog gelooft in het Belgische federale systeem. Niemand! Zelfs de meest belgicistische politici geven onder vier ogen toe dat het niet meer functioneert. De brug die je tussen die twee verschillende landen moet leggen om toch nog een compromis te krijgen, wordt altijd maar langer”, aldus De Wever. Volmondig akkoord. Maar waarom stapt De Wever dan mee in het Belgische systeem als het toch niet meer werkt? Waarom is hij bereid om in een Belgische regering te stappen die alleen het uitdrukkelijke doel heeft om België te redden? Sorry hoor, maar daar kunnen wij met ons Vlaams verstand echt niet bij.

Toen het Vlaams Belang in het parlement voorstelde om een bespreking te wijden aan het voorbereiden en uitwerken van een splitsingsscenario, lasten de vertegenwoordigers van de N-VA bij de stemming een strategische plaspauze in. Of, zoals Bart De Wever onlangs verklaarde in een interview: “Vlaamse onafhankelijkheid? Dat is nu niet aan de orde.” Wanneer dan wel, mijnheer De Wever? De hele buitenlandse pers heeft het erover, van Parijs tot Berlijn, van Londen tot Washington, van Moskou tot Peking. Maar voor Bart De Wever en de N-VA is Vlaamse onafhankelijkheid en de Belgische boedelscheiding nu niet aan de orde… Spijtig.

Nee, voor ons is het duidelijk. Belgische staatshervormingen zijn tijdverlies. En daar doen wij niet aan mee. Het is tijdverlies voor Vlaanderen, dat hoe dan ook vroeg of laat zijn lot in eigen handen moet en zal nemen. België is dood, mijnheer De Wever, mijnheer Leterme. België is dood, zo dood als een pier. De geur van het rottende lijk is niet meer te harden. Ge moet dus niet meer proberen een dode staat tot nieuw leven te wekken, maar een begrafenisondernemer bestellen. En een notaris om de erfenis te regelen.

Mag ik iedereen, namens het Vlaams Belang een fijne Kerst toewensen en een strijdbaar 2008? Een jaar dat ons weer een stap dichter bij die onafhankelijke Vlaamse staat moet brengen.

Frank Vanhecke
voorzitter@vlaamsbelang.org

Aux habitants de la périphérie: il est encore temps de retirer vos enfants des écoles en route vers l'apartheid et de vendre vos maisons et aller habiter dans le Brabant wallon; si vous voulez rester malgré tout exigez des fournisseurs d'électricité, téléphone, et teledistribution des factures et des informations en français et boycottez les magasins tenus par des flamingants. Et surtout domiciliez-vous à Bruxelles ou en Wallonie, ou tout au moins celui qui a les plus gros revenus, frappez les flamands là ou cela fait mal.

Lorsque les flamingants ont badigeonné les inscriptions en français dans vos communes, badigeonnez celles en flamand, vous n'avez pas a supporter des inscriptions unilingues flamandes dans des communes à facilités.

Vendez vos appartements et vos maisons de la côte belge et achetez un peu plus loin en France ou l'on parle votre langue.

N'allez plus donner votre argent aux flamands de la côte, allez en France ou en Hollande, ou mieux en Wallonie, n'allez plus dans les villes flamandes dépenser votre argent et les enrichir à nos dépens.

N'achetez plus rien à des commerçants qui ne vous parlent pas français et boycottez tous les produits venant de Flandre sans mentions en français. 

Refusez de parler flamand même si vous le connaissez, spécialement à Bruxelles, qu'ils essaient de conquérir en envoyant des cars entiers de flamands pour faire croire que Bruxelles est une ville flamande. Regardez-les avec mépris lorsqu'ils beuglent et rient bruyamment, se croyant chez eux. Chassons les flamands de Bruxelles, notre ville !

Et espérons que nos politiciens francophones n'iront pas donner la majorité des deux tiers aux flamands en apportant tous leur soutien à la création d'un gouvernement destiné à leur trancher la gorge comme aux moutons en cette fin d'année, halte au masochisme francophone.
-----------------------------------------------------------------------

http://flamingants.skynetblogs.be/post/5320732/31-poker-menteur

.

Aan de Vlaamsgezindheid van de Open-VLD moet niet meer getwijfeld worden na de eedaflegging van Matthias de Clercq.   Wat een trieste mentaliteit, wat een opvoeding.
Mijnheer werpt zich op als spreekbuis van de franskiljons in Vlaanderen. 

Het moet voor iedereen duidelijk zijn dat een partij die dergelijke types naar voren schuift als "toekomstig leider" geen cent vertrouwen verdient.  Voor zover de VLD dat trouwens ooit gedaan heeft, niettegenstaande de hoge aanwezigheid van vele ex VU-ers.  Carrièristen en professionele volksbedriegers vind je overal, nergens zo'n meute Vlaamsvijandigen  als bij de VLD.

Het dankwoord van Guynokkio III tot de vakbonden, die zo goed hadden begrepen dat de eenheid van het land  voor alles moest gaan, hebben we allemaal kunnen vaststellen, evenals het grote gebrek aan enthousiasme bij de bevolking voor deze terugkeer naar het land van ooit.

Wat de eigenlijke "programmapunten" betreft waarvoor deze noodregering in het leven geroepen werd : het zijn weer eens woorden, beloftes, fantasieën.  Zoals we gedurende 8 jaar gewend zijn geweest van deze man die zin wensen constant voor werkelijkheid neemt.  Geen applaus bij de staatskatholieken !  Gezien ?  Goed hé.

Tot slot : als de 0000 denkt zijn taak tot voorlichting op een neutrale manier te vervullen door de marketeer van le Standard commentaar te laten leveren (na gisteren Yves Desmet opgeroepen te hebben) dan zitten ze grandioos verkeerd.  Zoals steeds.  Hopeloos !

Ray

Tweedehands maar nog steeds van kracht !


(dank aan Expat)

De koning en zijn zootje (dixit de keizer van Leuven)





(De protagonisten staan er wazig en overbelicht op, daarom is dit een zogenaamd "natuurlijke foto" : je krijgt, wat je ziet.)

 Juffrouw Ellen

.












.



GUYNOKKIO III

(en yveske)





.

Deze namiddag rond 14/14.30 uur zal in de Kamer de regeringsverklaring voorgesteld worden en zullen we de verschillende standpunten horen over wat er precies aan de gang is in dit land. 

Officieel. Guynokkio zal optreden als Julius Caesar die terugkeert met de inkt van de pas beëindigde De bello Gallico nog aan de vingers en de mond vol van zijn geweldige prestaties en beloftes voor de toekomst.  Zijn persoonlijke secretaris is een jonge Moriner-Menapiër  uit een gehucht Ypra. http://de.wikipedia.org/wiki/Moriner

Is de stilzwijgendheid van de kant van grondwetspecialisten te wijten aan een opzettelijkheid of valt er niets te melden ?  Dat het inzake taalparieit met Vrhfstdt III niet klopt, hebben we vastgesteld en is bevestigd door Gerolf Annemans.  In hoever dit feit omzeild kan worden en egaal goedgepraat, zullen we wellicht straks horen tijdens de rechtstreekse televisie-uitzending via Villa Politica. In de huidige stand van zaken, zal de meerderheid er geen been inzien om naast de taalkundig neutrale premier" in de regering 6 Vlamingen neer te zetten tegen 7 Franstaligen ...

Is formeel  alles verlopen binnen de constitutionele krijtlijnen ?  De grondwet zegt natuurlijk niets over partijen : het is niet eens nodig sluw te willen spelen, de toepassing van de vage regels op zich volstaat. Het zal goed  zijn om Annemans te kunnen beluisteren, zowat de enige in dat zootje (dixit Tobback in Terzake) die niet verblind door kortzichtige haat en misplaatste incestliefde voor het land B zijn visie zal laten kennen.

Benieuwd ook hoe de "strijdbare" jonge garde van de SP-a zal omgaan met wat toch een ordinaire negatie blijkt van de democratie, en hoe Groen/Ecolo zich zal opstellen na de platte belgische broodjes die zij alom bakken en aanbieden.  Volgens de Gazet van Antwerpen (de Frut) zou Bart Staes, de gebuisde Groen-voorzitter, zich in een Vlaams-nationaal blad "Meervoud" (wie kent het ?) duidelijk pro-Vlaams hebben gemanifesteerd, wat onmiddellijk een banbliksem opleverde van Vogels.  Het meest kijken wij uit naar de positie van het Vlaams Belang : gedurende zes maanden kwamen zij nauwelijks in beeld, omdat er niet alleen een prikkeldraad-democratie op hen toegepast wordt in de politieke wereld maar voor een groot stuk eveneens in de media. 

Wij geloven zeker niet in het sprookje van "de goede en zuivere Vlaams-nationalisten" tegen de "moedige Vlaams-nationalisten die de Belgische salons niet schuwen".  Ieder volgt zijn strategie.  Of tactiek.  Of horoscoop.  Of richtlijnen van Madame Non.

Als wij het niet eens zijn met sommigen, is dit niet omdat wij ons "beter" achten maar wel omdat wij van oordeel zijn, dat met de francofonen en de onverwoestbare belgen geen akkoorden te sluiten vàllen : daarom zijn wij het stadium van de dovemansgesprekken, de wrevel, het woordengeweld voorbij.   België kan ons gestolen worden.  Vlaanderen onafhankelijk is voor ons de enige doelstelling.

En dàt willen wij graag horen opklinken in het parlement van het zieke land B.  "Excuseert u ons vooral niet, wij zijn Vlaams-nationalisten die eindelijk baas willen zijn in ons land, wij ontnemen niemand iets".

Savat

Vanmorgen landde op Zaventem de voluntaristische, optimistische, fantastische Eerste-Minister, die de wereld ons benijdt.  Hij was even op bezoek geweest bij zijn vriend en geestverwant  President-Premier-Tsaar Poetin. 

Bij de landing ontstond er een kleine beschadiging aan het toestel, volgens de immer goedlachse, joviale, extreem vriendelijke premier te wijten aan de diverse geluidsnormen. Op vraag van de verzamelde, opgetogen, omgekochte en immer fabulerende pers, of er iets gaat wijzigen met  het "defederaliseren van de lawaainormen" antwoordde de premier gevat in het Gents "Mijn kluute".




Intussen maakt ook de bijna-premier Yves Leterme zich klaar te Ieper om tijdig te Brussel te arriveren voor de eedaflegging.   Het CD&V Partijbestuur begeleidt Yves in aangepast pak. Hij zal zelf niet de ingewikkelde eedformule uitspreken, uit angst een flatertje te begaan, Verhofstadt zal de eed  in zijn plaats afleggen.




Bart de Wever doet niet mee aan de regering, maar zal van om de hoek alles volgen, en nadien een persconferentie beleggen.  Het onderwerp moet nog bepaald worden, maar het zal culinair van aard zijn.

Savat

Als een Nederlandse antropologe een onderzoek gaat doen naar de sociale, taalkundige en culturele leefomstandigheden in de Rand van Brussel (Sint Genesius Rode en Wemmel) dan houden we ons hart vast. Ook als de opdrachtgever, het Duitse Max Planck Instituut een degelijke wetenschappelijke reputatie bezit.   Als mensen verworden tot onderzoeksobjecten die je in een deeltjesversneller stopt, en het mangelt je aan voldoende historische achtergrond, heb ik een beter studieobject voor het Max Planckinstituut : stuur eens wat onderzoekers naar de prachtwijken van Vogelaar en kijk hoe daar de boel zal escaleren.

Een goedbedoeld advies voor mevrouw Lindenberg : De grondwet van het land B vermeldt de diverse gemeenschappen en die zijn autonoom voor een aantal materies. De Vlamingen hebben hun numerieke meerderheid (waar mevrouw Lindenberg nu graag mee schermt in de plaats van de Franstalige meerderheid in de rand) opgegeven in het federale koninkrijk .  Als wij een meerderheid bezitten, moeten we ze neutraliseren, want anders jagen we de Fransen angst aan.  Als de Fransen een meerderheid bereiken is het niet meer dan logisch dat ze die,  nom de dieu valoriseren. 

Madame Lindberg, ce pays est foutu !  Dit land is naar de kloten. 

Doei ! 

Nederlandse antropologe: 'Leven in faciliteitengemeenten verloopt totaal gescheiden' [naar index]
17-12-2007 - Jeroen Verelst / Jolanda Lindenberg - de morgen

De dag voor de winter aanvangt, was er nog een stukje begroting vrij op de VRT en ze hebben het verdraaid goed gebruikt !   U merkt dat we vrolijk en luchthartig zijn, goedgezind zelfs, want we schrijven de echte namen, niet de aliassen.  De Vé-èR-Té en niet de 0000 maar dat is slechts even.

Kijkend-en-naar-nieuws-hunkerend Vlaanderen werd rondgeleid op de partijcongressen van de VLD, de CD&V, de NV-A, de CdH en de PS.  Journalisten die normaal nooit in beeld mogen komen, stonden nu te peroreren en met hun ogen te knipperen als waren het replica's van Bart Somers.  Behalve Goedele de Vroye, die wordt beter met de dag door zichzelf te blijven.  En heel die esplanade van taterwatervallen werd gecoördineerd in de studio door de twee Onderbrekers-van-steeds : het gelaarsde vrouwtje en de immer gestresseerde Lieven Verstraeten,  bij wie ik op mijn nagels begin te bijten als ik de man bezig  zie.  Louis Tobback en zijn stadsgenoot Marc Eyskens speelden een dolkomisch duo oude vrouwen, zowat een imitatie van Snip & Snap,  die commentaar leverden op "de jonge garde".  Madame Eyskens geraakte op zeker moment niet uit haar woorden, terwijl Madame Tobback nog bezig was het gebit in de mond te herschikken, dus pijnlijke pauzes werden dichtgepraat door Yves Desmet, die redelijk op dreef was. Op dreef ?  De gebruikelijke babbel voor de schnabbel.

Kijkend-en-naar-nieuws-hunkerend Vlaanderen heeft  dankzij de hand-en spandiensten van de 0000 een ferm idee over de nieuwe regering gekregen : Vrhfstdt III heeft gewoon de kluit belazerd (zoals steeds), met portefeuilles gezwierd om de diva's en divo's lekker te maken en te beloven dat zij en hun partijen er allemaal beter zouden van worden. Hij heeft ze bespeeld, hun verborgen ijdelheden gestreeld, zichzelf voorgesteld als een rustige olijvenboer die onmiddellijk terug wil naar zijn rustieke Toscana, hij heeft ze met andere woorden beetgenomen.

In feite is er niets geregeld, in feite is er geen tijd om iets te regelen, in feite is er geen geld, in feite staat het al dagen bij Angeltjes en bij enkele andere wijsneuzen te lezen : dit is een staatsgreep, dit is een verkleedpartij, dit is volksbedrog, volksmisleiding, carnaval en wanhoop.  Dit is hopelijk het roemloze einde van la Belle Chique.

La Bell chique : àf.

Republiek Vlaanderen : op !

Ray