Gisteren hadden we het over Taricq Ramadan en werd er rechtstreeks geciteerd uit een van zijn publicaties. 

We streven er naar zo bondig mogelijk te zijn met dit Internetblog-krantje, ik weet ook niet wat het is of hoe ik het noemen moet, maar soms zijn die rechtstreekse citaten, alhoewel wat lang, veelzeggender dan de commentaren die we er al dan niet gekleurd omheen breien. Alleszins Ramadan had het over de constante maar discrete bemoeienissen van de islamlanden in de Westerse politiek.

Staat vandaag in de Elsevier het volgende over het bezoek van Beatrix aan Turkije dat uitgesproken werd door de Turkse ambassadeur gedurende een vreetbijeenkomst :

Nauwgezet volgen we de maatregelen die worden genomen om de Turkse gemeenschap de sociale rechten te geven die ze verdient, om hun taal en culturele identiteit te behouden en hun welzijn en welvaart in Nederland

Daar zitten ze dan allemaal bij mekaar met op hun bord een stuk schapenkop met sauce hollandaise te luisteren en te knikken, hoe die arrogante moslims het presteren om officieel te verklaren dat ze de landgenoten voor wie ze zelf niet kunnen zorgen, omdat ze leven in een land van armoedje troef, tot in het buitenland blijven volgen en er op toezien dat zij vooral NIET integreren. Maar dat er welvaart voor ze moet geregeld worden, dàt is zeker ook een punt van aandacht.

Ben ik de enige die misselijk word ?

Ray

Op 26-02-07 heb ook ik meneer de minister president Leterme aangeschreven:

Geachte heer Leterme,

Betreft uw oproep omtrent ideeën voor een warmere samenleving en uw ‘opdracht het maatschappelijk debat over het evenwicht tussen rechten en plichten, over normen en waarden gaande te houden.’

Ik ben aangenaam verrast dat er eindelijk terug openlijk mag gesproken worden over normen en waarden, over rechten maar vooral dan ook over plichten wat u hier zeer terecht verwoordt:

“Was het niet bon ton tegen normen en waarden te zijn, want stonden die de vrijheid niet in de weg? Inmiddels weten we: de plichten komen niet vanzelf met de rechten.”

Terecht kunnen we het normen- en waardedebat, het rechten- en plichtenverhaal niet blijven vermijden.

Mijn tip naar u toe is:

Laat ons terug fier (te mogen) zijn.

Trots over onze opvoeding, cultuur, geschiedenis en afkomst.

Trots om wie en wat we zijn.

Trots om Vlaming, Europeaan, Westerling te zijn.

Trots omwille van de rechten die wij doorheen de geschiedenis hebben verworven.

Trots omwille van de plicht die we tegenover onze rechten hoog in het vaandel voeren.

De morele plicht om respect te hebben voor anderen, zowel op ideologisch vlak als op vlak van kleur, ras of afkomst, maar ook dezelfde fierheid aan de dag leggen om respect te eisen van diezelfde anderen.

Staat u me toe nog enkele bedenkingen te maken.

U schrijft:

“Daarom moeten we samen werk maken van een samenleving waarin fatsoen, beleefdheid en respect weer de toon aangeven. Fatsoensregels maken het leven aangenaam. De mensen willen een warmhartige samenleving waarin ze elkaar groeten en niet elkaar wegduwen, waarin ze elkaar een hand geven en niet handgemeen worden.”

Nochtans heb ik u noch iemand van uw partij gehoord toen:

- Leen Demaré, VRT-presentatrice, volgende uitspraak deed:

"Als ik weet dat iemand op het Belang stemt, spreek ik daar niet meer tegen. Hier in de buurt kwam iemand op voor het Vlaams Belang. Sinds ik dat weet, zeg ik geen goedendag meer. Zoveel domheid kan ik gewoon niet verdragen." (Het Volk, 13-01-07)

- Toen Koen Fillet, VRT-presentator, volgende uitspraak deed:

“Ik heb Annemans ooit op het perron zien staan in Berchem. Vlakbij de sporen. Ik heb me toen ingehouden” (Libelle 06-11-03 op de vraag: “Wat is de gemiste kans in je leven geweest?)

- Toen Chris Duchausoit, tiens ook al een VRT-medewerker, volgende uitspraak deed na de moord op Pim Fortuyn:

“One down, twenty to go”

Ik neem aan, geachte heer Leterme, dat u hier nog nooit van gehoord had. Bij deze is dit rechtgezet. Opmerkelijk haatzaaiende en tot geweld aanzettende uitspraken die eigenaardig genoeg niet het minst gevolg hadden voor de verkondigers ervan, wegens hun respect?

Allen publieke figuren van de Openbare Omroep door belastinggelden betaald.

 U schrijft:

“Geweld begint als we de ander niet meer zien als onze naaste, als de gelijkwaardige mens 'naast ons', maar als de vreemde tegenover ons. Op dat moment valt het respect weg. Want respect vertrekt van het gegeven dat elke mens evenwaardig is, dat niet ik het centrum van de wereld ben, dat wij samen de wereld opbouwen. Wanneer het respect verdwijnt, wordt de medemens een 'tegenmens', een potentiële concurrent die desgevallend uitgeschakeld kan worden: economisch uit de markt geduwd, sociaal uit de groep gezet, psychologisch klein gemaakt… Waarom dan ook niet fysiek geliquideerd?”

Waarom voel ik mij door deze alinea zo sterk aangesproken?

Als bedrogen CVP-kiezer ben ik uiteindelijk een Vlaams Belangkiezer geworden.

Sindsdien wordt mij alle waardering, waardigheid en respect ontzegd net als de mandatarissen en kandidaten die voor “mijn” partij opkomen.

Gelukkig, voor mij, niet persoonlijk.

Mijn vrienden, buren en familieleden waarderen mij nog evenzeer als toen ik nog geen mestkever was. Alleen door partijvoorzitters, “democratische” verkozenen, ministers en andere vakbondsbazen word ik “behandeld” als het vuil van de straat.

Niettemin is dit voor mij psychologisch lastig om mee te leven.

U schrijft in een antwoord, wat ik las op het internet, op een van de vele mails die u ontving:

“Geachte Heer,
Dank voor uw mail. Ik wil er u op wijzen dat de kiezers van het Vlaams Belang vertegenwoordigd zijn in het federale parlement en het Vlaams Parlement. In een democratie is er altijd een meerderheid en een minderheid. Het staat elke partij vrij coalities te vormen met wie ze wil. Zolang het Vlaams Belang uitsluiting predikt op basis van ras en kleur, wil ik met die partij niet besturen.
Met vriendelijke groeten,
Yves Leterme.”

In het programma van het VB staat nergens dat mensen uitgesloten worden.

Waarom zegt u zoiets?

Het VB staat wel kritisch tegenover de multiculturele samenleving zoals deze op ons wordt losgelaten zonder enige begeleiding.

Zoals het er nu voorstaat, geachte heer Leterme, bent u diegene die uitsluit, ook de vroeger Christen democraten.

In de overtuiging van uw aandacht en benieuwd naar uw antwoord,

Teken ik hoogachtend,

En dat is de verhelderende uitleg van meneer Leterme op mijn schrijven:

Beste,

Dank voor uw mail. De citaten van de omroepmensen waren me niet bekend. Ik zal in elk geval nooit nalaten te spreken tegen een Belang-kiezer, laat staat hem of haar een mestkever te noemen. Als politicus blijf ik het programma van die partij echter verwerpen omdat het de gelijkwaardigheid van alle mensen – een grondbeginsel van de christendemocratie – niet aanvaardt.

Met vriendelijke groeten,

Yves Leterme

Toch een klein commentaarke:

1-     Zou hij dat nu echt menen dat hij van toeten of blazen wist van die uitspraken, de leugenaar?

2-     Moet ik hem nu wéér aanschrijven om te vragen om zijn stelling – dat het Vlaams Belang de gelijkwaardigheid van alle mensen niet onderschrijft – te staven met bewijzen?

Erik

Het hing al enkele dagen in de perslucht, nu is het definitief : na de Munt, de Salzburger Festspiele en de Opera Van Parijs, wordt Gerard Mortier nu leider van de New York City Opera.  Dàt is niet de beroemde Metropolitan maar wel het kleine broertje.

Mortier behoort ongetwijfeld tot die klasse van cultuurmanagers die met lef en talent hun kunstproduct in de aandacht weten te praten.  Hij bezit de dubieuze en ogenschijnlijk tegenstrijdige eigenschap het establishment te schofferen en er tegelijkertijd deel van uit te maken.

In het conservatieve Oostenrijk wist Mortier zéér goed hoe vér hij kon gaan om net de gunst te behouden van zij die de macht hadden.  Dat gold zowel zijn artistieke ambities als zijn privé leven, want onder het mom van de reine,  onschuldige en idealistisch geïnspireerde mandarijn, schuilt de gulzige op geld en homoseks beluste egoïst, wiens tweede natuur manipulatie en roddel heet.  Gerard Mortier behoort uiteraard tot die klasse van VIP's die  de multicul maatschappij voorstaat, zonder er ooit mee geconfronteerd geweest te zijn.

Ook al spuwt hij Vlaams-nationalisten uit, wij zijn wel een beetje trots op zijn benoeming in New York ; of  deze volbloed Europeaan het ginder lang zal volhouden, valt te bezien.


Ray

Ik behoor tot die categorie medemensen die rap ontroerd zijn als anderen beginnen klagen tegen mij.  Soms is die vorm van medevoelen natuurlijk niet meer als een voorwendsel om van een zeurvent of zaagwijf af te komen, want geeft  toe, ook al beweert 94% van de Vlamingen dat ze gelukkig zijn, ik loop altijd  met die overige 6% achter mijn kladden.

In de Kamer van Plezante Mannen en Vrouwen die het domme Volk vertegenwoordigen, wordt er de laatste tijd ook veel geklaagd en gesteund.  Meestal is het daar een kleutertuin met een oude Fröbeljuffrouw met baard en snorbegroeiing maar nu begint het vaak te lijken op een gesticht vol ouwe pèkes en mèkes die constant zitten te mekkeren dat de stoemp nog slechter is dan de programma's van de televisie.  (voor de talrijke Nederlandse lezers van deze blog : "stoemp" zijn geplette aardappelen met fijngemalen groenten, en ouwe pèkes en mèkes, dat bent u beslist niet).

De klacht die praktisch uit elke mandataris opborrelt, heeft te maken met de frequentie van de verkiezingen en ongeacht de kleur, de verkozenen zijn het er roerend over eens, dat "zij bijna niets anders te doen hebben, dan te kandideren".  Dit lamento gaat gepaard met het obligate kopschudden, (hét kenmerk van een politicus) schoudertrekken en een  pedante grimas die moet uitstralen : "'t is erg dat ik zo graag gezien word door het plebs". Ze vergeten dat zij en zij alleen verantwoordelijk zijn voor die opeenvolgende cascade van verkiezingen.  Of loopt u soms rond met spandoeken "Wanneer mag ik nog eens gaan kiezen ?"

Voor mij kunnen ze de boom in, die jammerhouten die barsten van de eigendunk, die politiek beschouwen als een carrière en die al lang vergeten zijn wie hun opdrachtgevers zijn : niet de partijhoofdkwartieren maar de burgers ! 

Ik stel vast, dat het vooral de burgers zijn die over civiek fatsoen beschikken, die weten wat wel en niet democratisch is.  En als het te zwaar is uw job, dames en heren uit de Kamer van Plezante Mannen en Vrouwen, keer dan naar uw huizen en gezinnen terug om te leren hoe het echte leven in mekaar zit.  Er zitten gemotiveerde, bekwame mensen klaar om jullie te vervangen. 

Het is maar een hintje !

In het zwembad van Temse heeft men enkele weken geleden twee moslim-mokkels buitengezwierd tijdens het "vrouwenuurtje".

Het heeft lang geduurd vooraleer het nieuws uitlekte, dus men zat er mee verveeld en nu kan er op zoek gegaan worden naar de klokkenluider.  Binnenkort luidt iedereen de klok, want de multicul stuift af op dagelijkse confrontaties en irritaties : die van de koran gaan er langzamerhand van uit dat zij de boel hier kunnen beheren.  Het zijn precies Walen ;  de Vlamingen moeten hun muil dichthouden maar wél afdokken.

Temse, een braaf dorpje aan de Schelde, beroemd om zijn verkeersopstoppingen aan het bruggetje met twee rijbanen en zijn vele onaangepaste Marokkanen en Turken.  De brave burgemeester, ongetwijfeld een poco-aanhanger, heeft voor de dames van de gemeente aparte zwemstonden ingericht.  De tijd dat de mannelijke dorpelingen noch met hun handen, noch met hun ogen van de bathing beauties konden afblijven ligt allang achter ons maar de woestijnbewoners van Temse leven nog in de achterlijke tijden van apartheid.  Zwichten, zwijgen en toegeven, zeggen ze in braaf maar dom Temse.  Maar het  is helaas  niet genoeg.

Ofwel hebben die bruine tettertrienen geen zwempak,  ofwel mogen ze het van hun Achmedje niet aantrekken, dus die komen plonzen in een legging, een lange T-shirt én een hoofddoek !  Als de mannelijke redder van dienst zich tot hen wendt, om te zeggen dat die outfit niet kan, beginnen ze te krijsen als gekeelde schapen en ontaardt Temse plots in een verderfelijk oord van het kwalijkste racisme.

Ik weet dat een aantal simpele duiven dergelijke incidenten toedekken met gesus en met wellicht een fikse berisping voor het zwembadpersoneel.  In de grond kàn het niet. 

Afschaffen die "vrouwenuurtjes" in onze zwembaden !  Onze eigen gezinnen met kinderen staan voor de gesloten deur, omdat enkele onaangepaste godsdienstfanaten niet kunnen rondploeteren in hun imitatie-boerka.  Is dat allemaal normaal ? 


Ray

Gisteren merkte iemand op bij het interview met Geert Wilders, dat dergelijke duidelijke taal bij ons aanleiding zou geven tot vervolging.  Het is nochtans de enige manier om tot uiting te brengen,  dat Europa zich op een kantelmoment bevindt en dat de aan gang zijnde invasie door de islam moet gestopt worden.

Wij hebben daar wetten voor, grenzen en regeringen die geacht worden de wetten uit te voeren, er zijn parlementen in de lidstaten die controle uitoefenen en die nieuwe initiatieven kunnen ontwikkelen en die vooral de stem van het volk kunnen laten weerklinken.  Zo functioneert de democratie en de man in de straat, ook als hij niet de ganse dag met politiek bezig is, weet dat en verwacht van zijn politieke partijen dat zij hem niet in de steek laten op cruciale ogenblikken in de geschiedenis.

Ik voel me weer als een roepende in de woestijn maar ik sta hier verdomme niet alleen !  En dan heb ik het niet over Achmed en Rachida ; die zitten thuis lekker zoete thee te drinken en zich af te vragen waarom die witte sukkel zich weer staat op te winden.

Neen, er zal op het congres aanstaande zondag van het Belang van Vlaanderen duidelijke taal gesproken worden, lees ik op de blog van Filip de Man, tegen de massale immigratie, het asielmisbruik door zogenaamde politieke vluchtelingen, de schandalen bij de gezinsherenigingen en voor de bescherming van onze superieure Europese cultuur.

Vooral op dat laatste argument wordt het VB en zijn aanhangers graag gepakt door de verraders van het vaderland : wie over de supprematie van de West-Europese cultuur durft beginnen is een racist.  De spionnen van het Centrum der Achterlijkheid kunnen beginnen met de socialistische ex-schepen, ex-ombudsman en Vlaams Parlementslid Tuur van Wallendael op te scheppen : hij is het die in Humo verklaarde dat de West-Europese cultuur de beste is van deze planeet.  Terecht overigens en ik heb geen zin om me hier emotioneel over op te winden en voor de zoveelste keer bewijzen aan te voeren en mijn vroegere studiegenoot te ondersteunen : iedere burger met gezond verstand weet hoe de vork aan de steel zit en dat heeft niets, geen bal, met racisme te maken.

Onze Vlaamse gemeenschap heeft dringend nood aan een boodschap van hoop : het is nog niet allemaal verloren, er is nog een alternatief en om dat duidelijk te maken moet je slogans gebruiken die beantwoorden aan wat onder "de mensen" leeft en moet je de traditionele partijen onder druk zetten en een poot uitwringen. Ik ken er enkele die daar goed in zijn. Dit is nog steeds ons land, onze cultuur, dit zijn onze tradities. Et pour les autres, la même chose.

Ray 

Leysen, de zakenman-vrijetijdspoliticus duikt regelmatig op in het nieuws om zijn zegje te doen over zijn partij, de liberalen.  Eigenlijk is hij een tragisch man, die Leysen.  Je kan hem vergelijken met een "professioneel begrafenisbezoeker", een functie die in sommige grote bedrijven waargenomen wordt door de personeelsdirecteur die op een zijspoor gerangeerd werd.  Bij elke begrafenis of crematie van een gepensioneerde of  nabije familie van een werknemer, staat Leysen met uitgestreken gezicht en in zwarte jas uit naam van het bedrijf professioneel medeleven te betuigen.  Hij mag heel blij zijn in onze Westerse cultuur geboren te zijn (zijn papa was trouwens in zijn jeugd een fervent aanhanger van de arische supprematie en heeft dan ook zijn carrière rondgemaakt onder Duitse paraplu's en in zwarte Mercedessen) , want was hij in de Congo geboren, hij moest  bij elk verscheiden de kleren van zijn lijf scheuren en zich schor schreeuwen.

 Leysen werd door de gazetten van de  Standaard om zijn mening gevraagd over het laatste stuk van het Nieuw Antwaarps Theater "Ik wil wel trekken, maar ik zou liever duwen bij mijn partij" en hij vindt alles goed, iedereen speelt zijn rol goed, en het stuk is in orde.  Zo'n recensent zou bij mij vlug aan de deur vliegen, iemand die bij een comedie denkt dat het een drama is en van een tragedie een schaterende klucht maakt, kan beter de bloemetjes op het terras gieten, vooral met al die alarmerende berichten over de naderende tropen. 

Laat mij het even overnemen van Leysen : de VLD heeft bijna geen acteurs meer om iets op te voeren, dus lieten ze de aanwezige figuranten met taarten naar mekaar smijten, als Augusten in het circus.  Er werd smakelijk gelachen door de toeschouwers.

Ray

"Vlaanderen wil het Belgische federale model in vraag stellen.  Het zal hen zeer duidelijk moeten verteld worden,  dat de prijs voor dit fantasme zeer hoog zal zijn, want deze waan steunt op valse veronderstellingen.  Alle Franstaligen zullen aan Vlaanderen laten weten, dat dit noodlottige streven naar separatisme, zelfs ten dele, of de pogingen Walen en Brusselaars te dwingen langs de weg van het confederalisme tot de vernietiging van België, op een onvoorwaardelijk neen zal stuiten.  Als Vlaanderen België onderuit wil halen, zullen ze dit alleen moeten doen en zullen de andere regio's Vlaanderen de rug toekeren.  De eenheid van Wallonië en Brussel vormen hun macht, zoals het verleden dit steeds heeft aangetoond, zal  het in de toekomst niet anders zijn."

De voorgaande pathetische flauwe kul vormt het slot van "Het manifest voor de francofone eenheid'" dat van november 2006 dateert en dat een goede Brusselse vriend mij uit de dossiers van Le Soir toestuurt.  Het schijnt dat Moureaux, de socialistische islam-burgemeester van Molenbeek  en Vlamingenhater mee achter deze teksten zit en om het bondig te houden, komt het hier op neer : de Vlamingen moeten hun grote smoel houden, want als zij het wat beter hebben, is dit alleen en uitsluitend te danken aan de "reputatie" van Brussel, aan het geduld van de brave Walen, de verradersmentaliteit van sommige  Franstaligen die altijd klaar staan om toe te geven aan de territoriale eisen van de Vlamingen, enz.  Met andere woorden, negentienpagina's tekst om te zeggen : "kop dicht en betalen. "

Een klassieker is ook, dat de Vlaamse ondernemers, met één oog gericht op de beurskoersen van hun ondernemingen, bereid zijn de hand te drukken van Dewinter en Annemans, precies zoals in de jaren ' 30 de industriëlen in Duitsland Hitler aan hun boezem drukten.  Als je geen zinnige argumenten meer hebt, beroep je je op  emoties uit het verleden : hoe triest, hoe klein, hoe doorzichtig, hoe onwaarachtig.

De vijandigheid, de bikkelharde toon van dit Franstalige manifest toont duidelijk aan dat met het oog op de volgende regeringssamenstelling elke Vlaams-Waalse dialoog zinloos zal blijken.  Zo kan er bijvoorbeeld enkel over de splitsing van het kiesarrondissement  BHV gepraat worden, volgens dit manifest,  als de faciliteitengemeentes overgeheveld worden naar Brussel.  Bien sûr, zijn jullie niet geïntresseerd in Mechelen avec son bourgemestre, Monsieur Schuddenbol ?

Niks onderhandelen, zoals die van het Belang van Vlaanderen zeggen, de boom in met jullie Franse streken, de grenzen zijn afgebakend, de faciliteiten worden afgeschaft, wij roepen de onafhankelijke, soevereine Vlaamse natiestaat uit ! 

Doei, België, tot nooit meer. Gelukkig gescheiden.

 

“De verdelers van Franse films investeren steeds minder in Nederlandse ondertiteling. De vertaling is te duur voor het kleine Nederlandstalige publiek dat in de Brusselse bioscopen Franse films wil zien.”

Het komt erop neer dat er daar meer en meer Franstalige films zonder Nederlandse ondertiteling worden gedraaid. Of beter dat er zo goed als geen ondertitelde Franstalige films meer zijn.

Op zo’n momenten heb ik de onweerstaanbare drang om eens goed te vloeken dat het kettert.

Bestaat er dan geen taalwetgeving? Of is die niet nodig voor cultuur?

Heeft Vlaanderen überhaupt nog iets te zeggen in zijn eigen hoofdstad?

O, wat walg ik van al die “Vlaamse” politici die over Egmont, Stuyvenberg, Sint Michiel tot Lambertmont toe hun eigen volk verkocht hebben aan de arrogantie van de Francofonie.

En het wordt nog erger als ze zich daar bovenop nog eens gaan spreiden als een hoer voor al wat vreemd, exotisch en vooral islamitisch is.  

Er zijn er tegenwoordig zelfs die plat op de buik gaan blèten voor al wat illegaal is.

Vlaanderen onafhankelijk, liever vandaag dan morgen.

En Brussel? De keuze laten: ofwel doen wat Vlaanderen zegt ofwel op eigen houtje voortdoen maar dan zonder één euro vanuit Vlaanderen. Broekzele Vlaams, zoals het was in het begin der tijden.

En Laken? Voor dat zooitje ongeregeld zit er niks ander op dan te verhuizen naar de hoofdstad van hun geliefde Wallonië.

Maar zolang het we moeten hebben van labbekakkers als de pezewever en den blèter zijn we nog ver van hier.

Erik

 Kameraden, gezellen, gezellinnen, rood-groene makkers, rioolbewoners, boomhangers, soepjurkfanaten, beroepsstakers, koranlezers, soixanteneufers,  en de overige elf leden van Spirit :

onze gebeden zijn verhoord, Jezuske in den hoge heeft zijn goedgunstig oor verleend aan onze populaire commentator, Paul Walter toen hij met versterkte echo "fuck you" riep, eindelijk is het Vlaams Belang gehalveerd.

De zwarte beesten, de fascistische honden, de uitsluiters en smerige zure racisten hebben een opdoffer gekregen waar ze nooit zullen van herstellen.  In de Wereldstad Lommel, bekend tot in de uiterste uithoeken van Papoea Nieuw-Guinea, zijn TWEE (2, zijnde het dubbel van 1) gemeenteraadsleden van het VB, het Verderfelijke Belang, overgestapt naar de lijst van Jean Marie.

Hedenavond vieren wij dit grootse Historische Feit op het van Velthovense Sint Pietersplein te Lommel in aanwezigheid van alle wereldlijke leiders. Yves Desmet zal samen met Walter Paul het zegelied aanheffen : "Ook mijn Aars houdt van Paars".

Samengevoegde Redactie De Morgen - De Angeltjes

Bij de laatste parlementaire verkiezingen behaalde de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders in Nederland 9 van de 150 kamerzetels, een complete verrassing die door geen enkele opiniepeiling ingeschat was.  Inmiddels is een meerderheid gevormd met christen-democraten, socialisten en uitgesproken protestanten.  Een regering waar links het hoge woord voert en de agenda bepaalt : twee halve Nederlanders met Marokkaanse en Turkse nationaliteit zijn staatssecretaris, volgens een nieuwbakken rode bewindsvrouw moet de boerka best kunnen in het straatbeeld, enz.

De eerste opiniepeiling na de eedaflegging van Balkenende geeft verlies voor de regerende partijen en de PVV van Wilders springt van 9 naar 14 zetels.

In Amsterdam is er al een hele tijd veel te doen omtrent de oprichting van een grote moskee, de invloed van fundamentalisten hierbij, de financiering, kortom een zwaar maatschappelijk debat.  Groen-Links, de tegenhanger van ons Groen ! voert het hoge woord.  Hieronder een interview, weggeplukt op internet, met taalfouten en al met de fractieleider van deze partij over de moskee.  Wel bekome het u !




Aan allen

A. Allereerst: waar hebben we het over bij de Westermoskee
Tot voor kort stond er op het terrein een oude garage, die als moskee werd gebruikt.
Die is gesloopt en daar komt complex met woningen (gebouwd door woningbouwver. Het Oosten, een moskee (moskeevereniging AyaSofya) en een parkeergarage.
De grond is van Aya Sofya).
In de (openbare) parkeergarage ‘koopt’ het stadsdeel een flink aantal plaatsen, ten behoeve van bewoners.
De woningen worden gewoon corporatiewoningen.
Bij de bouw van de moskee is het stadsdeel niet financieel betrokken.
Met de buurt is inmiddels overeenstemming over het gebouw.
Het wordt een gebouw in de stijl van de Amsterdamse school, passend in de wijk.

B. Wat wil GroenLinks
Allereerst zorgen dat de grote groep van oorsprong Turkse (en Marokkaanse) stadgenoten steeds beter integreert in de Amsterdamse samenleving. Lukt dat? Ja, wij zien dat de Turkse gemeenschap steeds meer een goed plaats krijgt in onze stad. Soms zou je willen dat het iets sneller gaat, maar de richting is volstrekt duidelijk. GroenLinks De Baarsjes heeft (samen met de PvdA, D66 en VVD hier lokaal) vertrouwen in deze gemeenschap.

C. Waarom de moskee?
Nederland kent (gelukkig) godsdienstvrijheid. Iedereen heeft het recht op zijn of haar eigen geloof. Daarnaast moet men zich natuurlijk wel aan de Nederlandse wet houden. Een grot groep bewoners is Islamitisch. Als je deze groep Amsterdammers een volwaardige plaats in de samenleving wilt geven, hebben ze recht op een plek om hun geloof te beleven. Vele gelovigen hebben geld, sieraden etc. gegeven om de moskee hier mogelijk te maken.

D. Zijn wij bang voor de standpunten van deze moslims?
Nee. In de partij hebben we moslims, in onze fractie hebben we een zeer gewaardeerde moslim. Ongeveer 25% van de moskeegangers stemde bij de verkiezingen voor de deelraad op GroenLinks. Kom daar eens om in de rest van Nederland. En natuurlijk kennen ze (net als elders in Nederland) niet ons verkiezingsprogramma tot in de puntjes. Maar het grootste deel van deze kiezers weet precies waar wij voor staan. En natuurlijk zijn er ook mensen met veel conservatievere standpunten, maar die zijn er overal in Nederland. Kortom: waar zijn we bang voor?

E. Is het bestuur van de moskeevereniging ook ze progressief?
Nee. Dat bestuur is een stuk behoudender.  Maar ook dat bestuur beweegt stapsgewijs. Maar wij zien geen stappen die de integratie en maatschappelijke ontwikkeling van de moslimgemeenschap de verkeerde kant op sturen.

F. Is het stadsdeel belazert door het moskeebestuur
Ja. In de tijd dat er (in onze ogen) een progressief bestuur zat, heeft dit bestuur afspraken gemaakt over het overdragen van de aandelen met de Duitse moederorganisatie. Kort daarna hebben ze met het stadsdeel en Het Oosten (woningcorporatie) afgesproken dat er geen Duitse inmenging komt. Dat is strijdig. Het huidige bestuur zal dat recht moeten zetten. Op dat punt mogen wij een stap vragen van dit bestuur.

H. Is de moskee nu overgenomen door het Duitse Milli Gorus
Onduidelijk, dat wil zeggen, over het (toekomstige) eigendom van het gebouw bestaat nog geen duidelijkheid. Is dat erg: zie hieronder. Het moskeebestuur is niet overgenomen!

F. Milli gorus in Duitsland een enge organisatie?
Ja. Dat wil zeggen, voor zover ik weet is die vooral erg Turks nationalistisch en erg conservatief als het gaat om bv. standpunten over homo’s en vrouwenrechten. De vraag is hoeveel invloed ze zullen hebben in Amsterdam, als ze een stukje moskee financieren of formeel eigenaar zijn van het gebouw.  Vergelijk de Katholieke kerk. Alle gebouwen vallen (via het bisdom) onder het gezag van de Paus. Die heeft ook standpunten die niet in overstemming zijn met standpunten van GroenLinks, of zelfs het grootste deel van de Nederlandse bevolking. Protesteert er iemand tegen een nieuwe kerk??? Nee, omdat we 1. het recht van godsdienstvrijheid erkennen en 2. omdat we toch zoveel vertrouwen hebben in de gelovigen, dat we daar niet bang voor zijn.
Het stadsdeel doet (terecht) haar best om buitenlandse financiering zoveel mogelijk buiten de deur te houden. Het draagt niet bij aan het vertrouwen in het bestuur van de moskee. Maar als dat niet helemaal lukt, ben ik er niet bang voor!

G. Draagt de bouw van de moskee bij aan de integratie
Het uitsluiten van mensen draagt nooit bij aan integratie. Verder,  je kunt veel over het gebouw praten, maar het gaat natuurlijk om de organisatie. Als de Westermoskee er niet komt, zullen de mensen ergens anders gaan bidden. Dan huren ze een sporthal! De essentie is dat er we (stapsgewijs) met het bestuur van de moskee werken aan integrerende activiteiten. Daarover zijn afspraken.  Het stadsdeel subsidieert overigens geen religieuze activiteiten, maar maatschappelijke activiteiten. Voorlopig zegt het moskeebestuur nog steeds dat ze zich daar aan zal houden, maar dat wordt nog te weinig concreet.  Dat zou sneller moeten.

Samenvatting:
Wij willen deze groep mensen (waaronder vele GroenLinksers) een goede plek in de samenleving geven, en samen met hen werken hun integratie. Het gebouw helpt, maar de essentie is dat we goede samenwerken met de organisatie AyaSofya. Dat met horten en stoten gaan, maar de richting is goed. Wij willen een Westermoskee, waar die Amsterdammers een plek hebben om hun geloof te beleven, en met een bestuur dat met ons werkt aan de verdere integratie van hun leden.

Coos Hoebe
Fractievoorzitter GroenLinks De Baarjes


En ?  Het ziet er goed uit, niet ?  Binnenkort zingen we allemaal van "Tulpen uit Istanbul".


Ray

Hij zou een spreekbeurt komen houden maar de rector van de ULB heeft de activiteit afgelast : de Egyptische islamoloog Taricq Ramadan mag in Oxford blijven, waar hij doceert en deel uitmaakt van de Britse moslimraad. In de USA was hij niet welkom, om niet zo duidelijke redenen.  

Alleszins een gecontesteerd geval, niet direct aanwijsbaar een terrorist maar wel iemand die op een nadrukkelijke manier een plaats opeist voor de moslims in Europa, dat voorlopig zijn naam kan behouden maar Eurabia klinkt beter.

Ik moet die man niet, ik lust zijn soort arrogantie niet. "Ruim baan voor ons, wij eisen onze rechten op als moslims" is niet van aard om sympathie op te wekken, behalve als je een linkse, socialistische platbroek bent, die uit is op electorale aanhang, genre den Baard en Dictator Janssens. En uiteraard lafbekken zoals Groen Links in Amsterdam die prat gaan op hun 25% aanhang bij de moskeelopers.

Ramadan pleit voor een openlijk geafficheerd burgerschap, sociale en politieke particpatie en EIST politieke (nog eens, tweemaal in een zelfde tekst !) en financiële onafhankelijkheid voor de Europese moslims.  Als ik zulke dingen lees, word ik balorig en baldadig.  We staan hier voor een zogenaamd intellectuele benadering van de invasie van Europa : neem de nationaliteit aan van je nieuwe land, blijf een trouwe aanhanger van het enige ware geloof, infiltreer de nieuwe maatschappij en verover stelselmatig de macht. Als we zover zijn, kijken we verder.

Dàt is wat de man beweert.  De Britten zien hier vanzelfsprekend geen graten in, want zij zijn de grootste lafaarden binnen de EU, als het aankomt op de verdediging van de eigen cultuur.  Big-Ben, een minaret why not ? 

Als u nu denkt dat de ULB een moedige beslissing heeft genomen door Ramadan geen spreekgestoelte te gunnen, oordeelt dan niet te vlug, want er is méér aan de hand.  Taricq pleit ook voor het doorknippen van de banden met de conservatieve thuislanden voor de Europese moslims en het is uitermate intressant om lezen, als hij het bijvoorbeeld heeft over de grote invloeden via de ambassades op de landelijke politiek !  De infiltratie van de moslimgemeenschappen door de veiligheidsdiensten, je weet niet wat je leest : James Bond en Rachid samen op pad. Ik kom hier nog op terug.

De reden dat de spreekbeurt afgelast werd heeft vermoedelijk meer te maken met druk door de islamitische ambassades dan door de "ideologische zucht naar vrij onderzoek".

Een Franse onderzoeksjournaliste zegde over Taricq Ramadan : "ondanks zijn westers uiterlijk, zijn pleidooien voor integratie, blijft hij ten gronde een islamist".

Géén explosieve terrorist maar een intellectuele imperialist.  Ik moet die man niet. Dat hij zijn filosofische en maatschappelijke adviezen verstrekke in de toffe landen waar de islam heerst.  Doei, Taricq !  Tot nooit meer.

Philippe Van der Sande is een van die vele VB-mandatarissen die de partij een stevige basis bezorgt met zijn kennis en ervaring.  Hij is fractievoorzitter in de Antwerpse OCMW-raad en districtraadslid voor de stad van Allah.  En hij verwacht beslist niet dat wij het hier over hem zullen hebben, dus dat wordt weer een dubieuze onbetaalde factuur en een zure kop van de boekhouder, maar kom, het is voor de goede zaak en als we failliet zijn trekken we naar het OCMW.

"Niemand praat bij het OCMW nog over de verdwenen 50 miljoen euro : die zijn nochtans nooit teruggevonden."  Als Philippe dat zegt, geloof het maar, want hij is geen demagoog, maar een man van wijze reflectie. 

Namens de VB-Vlott fractie in het OCMW worden een aantal functioneringsvoorstellen op de tafel gelegd om in deze stad met haar vele schrijnende, al dan niet verdoken ellende, op een rechtvaardige manier de helpende hand te reiken aan wie er recht op heeft en om tegelijk de mistoestanden en misbruiken uit te schakelen.  Cruciaal  om deze bij uitstek sociale taken waar te maken is te kunnen beschikken over personeel, dat met de nodige motivering in vaak moeilijke omstandigheden optreedt. Uit naam van de legale rechtvaardigheid en niet als een vooringenomen spreekbuis van politieke partijdigheid, alsof het lepe duo Janssens en Deconinck uit eigen zak alle nood kunnen lenigen, in ruil voor een stemmetje.

Behoort het  bovendien tot de taken van een openbaar centrum voor sociaal dienstbetoon om een congressencentrum te beheren, een museum open te houden, op te treden als huisbaas van commerciële panden, sociale woningen neer te zetten in een soort competitiestrijd met de woningbouwmaatschappijen,  jonge kunstenaars ondersteunen, een collectie schilderijen en kunstwerken in bezit te houden, enz. ?  Philippe Van der Sande stelt die vragen en  brengt ze vlijmscherp te berde tijdens de klaagzangen om meer centen die de imams van de meerderheid laten opklinken als stonden ze in hun soepjurken te jammeren op de minnaret.

De voorzitter-schepen van het OCMW is de vrouw die niet kan tellen zonder haar vingertjes,  die gelooft dat het geld aan de bomen groeit, die liters deodorant onder de oksels spuit als ze hoort over verantwoordelijkheid en die door de Dictator-Burgemeester  heropgevist werd, omwille van haar buikdansende onderdanigheid en bijzonder juist ingeschatte onkunde.

Philippe, laat u geen zand in de ogen strooien : er zijn vele nagels om op te kloppen in de Lange Gasthuisstraat, zeker die van de verdwenen 50 miljoen euro mag niet uit de electorale aandacht verdwijnen !  Wij zullen meehelpen zoeken op onze bescheiden manier, maar wel verbaal in overdrive. U kent ons niet maar wij u wel.  Het ga u goed, het rechtvaardige Antwerpen rekent op u.

Ray

Het was om te lachen, toen ze vorige week meedeelden dat Dirk Sterckx de kamerlijst in Antwerpen zou aanvoeren.  Aanvoeren ?  Voortsleuren,  de dieperik in. 

Zeker toen Dirk overal begon rond te bazuinen, dat hij  niet wou zetelen, want hij doet liever enorme inspanningen voor de haven "en zo" in Straatsburg als Europees Parlementslid.  Dat brengt ruim tienduizend euro netto per maand op, terwijl dat in de federale kamer   een pak minder is.  Hoe zou je zelf  zijn ?

Dirk kwam in de studios van waaruit hij vroeger het nieuws las, vertellen, dat hij ingaat op alles wat de partij hem vraagt, zolang het niet minder opbrengt dan wat hij nu heeft.  Voor een ministerpost wil hij desnoods meedingen. Van welk departement, komt er niet op aan : Dirk kan àlles aan.

Enfin, heel de politieke Wetstraat en omgeving bescheurde zich van het lachen om de zoveelste domme streek van de blauwen.  Ofwel maken ze ruzie dat de nieuwsredacties om extra personeel smeken om de vele perscommuniqués te lezen, ofwel smijten ze mekaar om beurten buiten, onttronen ze mekaar, zweren ze eeuwige trouw voor twee dagen, beliegen ze de kiezers, beliegen ze mekaar, het is te onwaarschijnlijk voor woorden ! Die nieuwe Open naam, forget it, het is zoals velen zegden : saus uit hetzelfde vieze kommetje.

 Nu, met de schitterende strateeg Nojel Schlangen worden er lijstsamenstellingen naar buiten gebracht, die  achteraf geloochend worden door het partijbestuur...  De clown van Mechelen zal  de lijst in Antwerpen aanvoeren volgens de laatste berichten en  hij heeft gezworen dat hij zal zetelen.  Als hij verkozen wordt ... ja, ja, zoals ze nu weer bezig zijn, is het zelfs mogelijk dat de kopman NIET zal verkozen worden. 

Dat de strateeg,  Bartje Somers niet kan luchten, is bekend, dat hij echter zijn antipathie zo ver drijft om de spelletjes zich onder het oog van de publieke opinie te laten afspelen, verraadt de geweldige ego én politieke onkunde van deze lelijke mens.  Gelukkig staan wij met beide benen  op de grond, zodat we  geen medelijden gaan  koesteren met Somers, noch met zijn partij mislukte strategen.

Ray 

"Ge moet al eens uw neus buiten de deur steken en naar het buitenland trekken, om uw horizon te verbreden, lomperiken" is een van de wijze gezegdes van Mijnheer Erik, onze Algemene Directeur van Angeltjes n.v. waar wij hoofdknikkend,  volgaarne,  vol overtuiging en vol onderdanigheid mee instemmen tijdens onze redactievergaderingen.

- Hèd u soems wèr ne parachutedropping veur ogen, Menier Erik ?

- Mo vènt tôh ... ik bedoel surfend op internet ligt geel de wèreld aan joen voete.

Om een lang verhaal kort te houden, ik kreeg de opdracht naar het verst mogelijke buitenland dat je je kan voorstellen te trekken  : het Koninkrijk der Nederlanden, Holland en naar de hier niet onbekende webstek Uitkijk die ons vaak inspireert en jaloers maakt.  Maar ja, zij staan genoteerd op de AEX, terwijl Mijnheer Erik alleen een notering nastreeft op de beurs van Fongafale van de constitutionele monarchie Tuvalu, 9 atollen met een totale oppervlakte van 26 km2 gelegen in de Stille Oceaan  maar met 97% protestanten : "Het is hetzelfde als Holland, protestants, ze verzuipen ook als het hoog water is maar  de zon schijnt elke dag".  De  kronkelwegen in de hersenen van Grootindustriëlen zijn moeilijk te volgen voor het kleine grut maar u hoort ons niet klagen.

 Bij die Uitkijk vond ik een lezenswaardig artikel over het klimaat, zoiets waar onze gastscribent Pim purper bij uitslaat en de ambulance in zijn straat vanuit stand-by de motor start.  Wetenschappelijk ben ik niet getalenteerd om die dingen te vatten maar ik kwam wel tot een conclusie na de zoveelste beschuldiging van links over de oorzaken van de klimaatwijzigingen.  

De politiek-correcten betogen dat de economie die door het welvarend gedeelte van de mensheid bedreven wordt, verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde, een soort herhaling van de negentiende eeuwse slogan "den baas is ne smeerlap".  Intussen stuwen die linkse ratten West-Europa vol met alle mogelijke stumperds uit Noord- West- en Midden-Afrika om ook een graantje mee te pikken van onze welvaart.  Als wij echter het hoofd boven water willen houden, zal er meer moeten geproduceerd worden, meer winsten van de bedrijven afgeroomd en meer belastingen opgehoest door de arbeidende bevolking.  Met andere woorden : het milieu zal nog zwaarder aangetast worden, de aarde wordt onbewoonbaarder en de verantwoordelijken voor deze mondiale catastrofe zijn de linkse raddraaiers.

Er dreigen echter andere onweerswolken boven ons hoofd.  Hier komen we later op terug. 

Ray

Zondagmorgen zaten er weer enkele politici te hengelen naar de gunst van het publiek tijdens de Zevende  Rustdag, ingesteld door God, op voorstel van Mijnheer Erik.

Het was nog een uitlopertje van de krokusvakantie, dus de kleine garnaaltjes mochten wat komen spartelen. Tommelein, die sedert hij Dedecker mee aan de deur heeft gezet, zélf bezig is met het kweken van een nog dikkere nek, Devlies, altijd schichtig rondspeurend of achter een of ander decorstuk Tobback tevoorschijn zou springen om hem af te blaffen zoals in Leuven op het stadhuis en dan die triestige socialist, Mahler of Malemans, die beleefd zijn sollicitatiebrief voor de functie van minister van Financiën overhandigde aan de reporter van dienst. En maar zeveren en met die kop schudden, jongens, die politici hebben toch geklutste hersens.

Het was trouwens ook diezelfde rode met zwarte ogen die zich beklaagde over de vele opeenvolgende verkiezingen in dit land.  Om de twintig maanden moet hij kandidaat zijn,   alsof Den Baard dan bij hem in de living verschijnt met de revolver op de borst om Mahler te verplichten op de lijst te staan, elke nacht affiches te plakken, folders te bussen, oude madammen op de markt aan te spreken als een overtuigd gerontofiel en 's zaterdags heel het dorp op pinten te trakteren. Dat allemaal om in de Kamer van Plezante Mannen en Vrouwen het Domme Volk te vertegenwoordigen. Mahler was er ondersteboven van en de twee andere figuranten knikten ook van "ja, ja", bij hen viel het ook zwaar, zeker met die grote kieskringen, waar nog veel meer markten gehouden worden om te bezoeken en zij moeten ook onnozel doen tegen die vrouwen met bloemetjesjurken en grijze permanenten.

Ze waren even vergeten, de parlementaire warhoofden van het zevende knoopsgat, dat ze in 2003 zélf de wet op de verkiezingen hadden aangepast en gewijzigd.  Een klem op de democratie door de 5 % regel, de provincies als kieskringen om de ijdele zotten uit hun respectieve partijen te plezieren en de frequentie ... tja, dat moeten ze overleggen met de andere bestuursniveaus.

Misschien zou het wat beter gaan mochten we om de zoveel jaar de beroepspolitici "verlof" geven en hen verbieden deel te nemen aan bolletjeskermis. Enkel toegangstickets tot Kamer en Senaat voor BV's : de twee van Clouseau namens "Alle eenzame Vrouwen en ook al de anderen", Martine Tanghe voor "Met de Waaive niks as last" , Herman Brusselmans voor de "Gefrustreerde Vetzakken",  Jeanette Lanoye voor "Homo's met een buikje"  Kristien Hemmerechts en Tom Barman als "Het afgrijselijke Duo". 

Maar ik   ga voor Laura Lynn, van het Schlagerlied de Koningin, met Witte Laarsjes en kort plooirokje. 

Stel u dat voor : de Belgische Premier (of is het dan Première ?) Laura Lynn neemt afscheid van de Amerikaanse President met het pakkende lied : "Joris, Joris klik op  mijn clikoris". Als u het op de foto doet, hoort u Laura.

Ray

Alle Vlaamse kranten, weekbladen, magazines (op enkele uitzonderingen  na), de radiostations en de televisiezenders volgen een aantal ordewoorden in hun commentaren én berichtgeving :

- de multiculturele maatschappij bevorderen:  kritiek op het vreemdelingenbeleid en de islamisering van Europa is onbestaand.

- de groeiende belangstelling voor een zelfstandig Vlaanderen fnuiken.

- het programma, de acties en tussenkomsten van Vlaams Belangmandatarissen doodzwijgen, of in een verkeerd daglicht stellen.

Om deze redenen hebben wij deze bescheiden blog in het leven geroepen, weliswaar onafhankelijk van het Vlaams Belang maar niet neutraal. Het VB heeft aan ons niets te zeggen maar wij zijn wel bereid hen te steunen, omdat zij het enige alternatief zijn in onze opvatting.

Wij begrijpen dat sommige mensen die hier terechtkomen op deze blog het niet eens zijn met ons: zij hebben echter de volledige gedrukte, gesproken en beeldende pers tot hun beschikking.  Zij kunnen hun mening vrij uiten in de lezersrubrieken die tot hun beschikking staan en die voor ons gesloten blijven. 

Op dit forum is voor hen géén ruimte en zeker niet om te komen schelden.
Wij gaan ook niet schelden of provoceren op blogs die er een andere of tegenovergestelde ideologie, mening of maatschappijvisie op nahouden. 

Iedereen kan hiervan denken wat hij/zij wil : de zogenaamd politiek-correcte beleidsmakers hebben deze situatie veroorzaakt door hun starre en stugge weigering  de democratische dialoog met ons aan te gaan. 

Erik & Ray

Eentje dan toch van Mars die Rosetta gisteren maakte.




De foto  werd genomen door onze nabije vrienden want in hun taal schrijven zij het zo:
Two-colour composite of Mars seen by the OSIRIS narrow-angle camera on 24 February at 19:28.
De afstand bedroeg zo'n 240.000 km.
De grijze vlekken zijn wolken die u ziet.

Neem rustig uw tijd om te snuisteren in onze reeds verschenen novelletjes en andere kladjes.

 Alles hier al gelezen?

Misschien is dat nog iets voor u:

De Europese hersenspoeling. (Xavier Meulders)    
 

Al jaren circuleert op internet het gerucht dat naar aanleiding van de oliecrisis in 1973 de toenmalige Europese Gemeenschap, op aandringen van Frankrijk, gesprekken organiseerde met de Arabische partners van de Opec. Deze gesprekken worden de EURO ARABISCHE DIALOOG genoemd.  De vergaderingen die in Parijs plaatsvonden zouden in juni 1975 uitgemond zijn in de Resolutie van Straatsburg. 

In ruil voor de noodzakelijke oliebevoorrading van Europa zouden de lidstaten "de Arabische immigratie actief bevorderen en de nieuwkomers ruim baan geven om hun cultuur en godsdienst naar Europa te exporteren, wat een grote verrijking betekent op het vlak van normen en waarden".  De opdracht aan de lidstaten luidde, deze onderrichting met de grootste prioriteit te behandelen.

Tevens werd aangedrongen om de pers en de academische wereld in te schakelen,  en de nodige steun te verlenen bij de oprichting van moskeeën en islamscholen. Precies dàt wat er in West-Europa aan de gang is. De Brits- Egyptische auteur Bat Yeor voegt er aan toe in "The decline of Eastern Christianity under Islam" : "France, Belgium and Luxembourg were then the most active agents of the EAD".  Altijd leuk de naam van je land aan te treffen bij de domme kloten van de aardbol.

Een vaak opduikende politicus in deze onverkwikkelijke affaire is wijlen de Wilrijkse CVP-er Tijl Declercq. Hij wordt overal genoemd en beschreven als "zo links als een deur" en een der belangrijkste pleitbezorgers namens Europa voor de alhier bedongen overeenkomst, olie voor migratie.  Wat best zou kunnen, want de  ex-jezuïet met wat alleen Vlaams-nationalisten als een erenaam beschouwen, Tijl, werd later voorzitter van een pro-Palestijnse vereniging die in het leven geroepen was om binnen Europa de steun voor Israël te compromitteren en waar mogelijk te verijdelen.

In de memoires van Joop den Uyl, die niet volledig toegankelijk zijn voor het publiek, is ook sprake van de dialoog.  Over het bestaan van de dialoog, de gesprekken en bijenkomsten kan niet getwijfeld worden en over de conclusies vermoedelijk ook niet.  Vreemd is wel dat het erg moeilijk is om de tekst(en) van de resolutie terug te vinden.  

Het blijven weliswaar "vijgen na Pasen" maar een duidelijk antwoord zou alleszins verantwoordelijkheden bepalen waar ze horen.

Ray

De mij niet bekende mensen van Stormfront - en als ik de naam hoor ben ik al blij dat ze niet in mijn stamcafé vertoeven - roepen op om een daad voor je volk te stellen, en te zorgen voor voldoende blanke nakomelingen. Een bezoek aan de spermabank komt aan dat probleem tegemoet.

Doet me denken aan de actie Lebensborn die tijdens het naziregime mikte op flinke arische kinderen en daar zowel mannen als vrouwen voor uitzocht.  In Noorwegen werden na de oorlog de kinderen die het onschuldige en onwetende slachtoffer waren van deze "kweekmethode" als uitschot behandeld. Enkele weken geleden vertoonde Canvas met het   verwijtende  poco-vingertje een documentaire over deze schrijnende toestanden.

Mensen toch, waar zijn we mee bezig ?  De makke en laffe houding inzake vreemdelingenbeleid in Europa, de onbeheersbare drang tot verloochening van onze cultuur en de bestorming van onze open grenzen, leidt natuurlijk tot tegenreacties.  Of deze van Stormfront hout snijdt ?  Ik denk het niet.  Dit bezorgt enkel amunitie aan de tegenstrevers die nooit opvallen door hun kieskeurige argumenten.  Maar ja, aan het front wordt er wel eens meer  naast geschoten.

Ray

Door een "ongewilde" indiscretie van enkele medewerkers op het kabinet van Onderwijsminister Frank Vandenbroucke kwamen wij in het bezit van de nieuwe onderrichtingen in verband met de verdere nivelleringen naar beneden toe, teneinde op het kelderniveau van de allochtone jeugd  terecht te komen en alzo de integratie te laten zijn wat ze is : een groot fiasco. 

Graag uw aandacht en applaus voor volgende innovaties :

- De integratie wordt van heden af opgelegd aan de Vlaamse schoolgaande jeugd die zich moet aanpassen aan de cultuur en tradities van onze islamitische gasten.

- De omschakeling naar een radicale moslim-omgeving zal begeleid worden door de Arabist (en voorlopig nog schepen) Robert Foorham, viersterrenkok in de gaarkeuken "'t Vingerlakeitje lust er halal-pap van".

- Een aantal nieuwe vakken en cursussen zullen ingevoerd worden teneinde aan te sluiten bij overeenkomstige beroepen voor onze moslimgasten :

- hoe herspuit ik een gevonden BMW ?
- kennis van de drugsmarkt
- oordeelkundig messen slijpen
- verleid ik een blonde del door "smerige hoer" te roepen ?
- stijlvol fluimen
- speciaal voor onze meisjes : paaldansen in boerka
- maak uw eigen explosieven voor de vrede
- mijn vriend oraal bevredigen en toch geen homo zijn
- dieren martelen, een fijne bezigheid
- zwart geld NOOIT verbranden maar opsturen naar het moederland
- ikke graag verkozen zijn en centjes krijgen (alleen voor houders van diploma Basisonderwijs)

U ziet er is voor ieder wat wils. Een mengeling van beroepsvaardigheden en wijze levenslessen.  Teneinde dit programma kans op slagen te bieden, zal het extra toegelicht worden in het Rioolmagazine Terzake en de andere dienstige programma's van de VRT.  Er zullen ook tekeningen vervaardigd worden voor de talrijke analfabeten met telkens de sublieme boodschap : stem SP-A in het Arabaisch en Turks en in cartoonvorm.

Kameraden, de Nieuwe Islamitische Dictatuur is op komst en wij staan klaar om haar te begroeten !

Frank, Minister van Teloorgang en Triestig Onderwijs.

                     Oriana Fallaci

Ik heb een zeer diep respect voor Oriana Fallaci. Bij wijze van eerbetoon aan deze erudiete en kranige vrouw wil ik even het volgende kwijt.

Fallaci is voor mij onbetwistbaar hét symbool van het verzet tegen de islam.

Haar 2 boekjes ‘De woede en de trots’ en ‘De kracht van de rede’ zijn pareltjes van moedig intellect. In het Nederlands uitgegeven bij Bert Bakker.

In deze scherpschriften geeft Fallaci een vernietigende analyse van wat zij de 'Brand van Troje' noemt. Europa is volgens haar veranderd in Eurabia, een kolonie van de islam.

Oriana Fallaci stierf op 15 september 2006 na een slepende ziekte. Zij was Italiaanse, geboren in Florence. Verzetsstrijdster, journaliste, publiciste en schrijfster.

Zij interviewde belangrijke politici uit haar periode zoals Willy Brandt, Indira Ghandi, Henry Kissinger en Yasser Arafat. Legendarisch was haar interview met ayatollah Khomeini waarbij ze voor de ogen van de islamitische leider haar hoofddoek aftrok.

Als u mij toestaat laat ik haar even aan het woord :

“Ik vind het niet leuk om te zeggen dat Troje brandt, dat Europa inmiddels een provincie, of beter gezegd een kolonie van de islam is, met Brussel als voorpost van die provincie en steunpunt van die kolonie. In elke stad bevindt zich een tweede stad. Een schaduwstad, die identiek is aan de stad die de Palestijnen in de jaren zestig in Beiroet stichtten door een staat binnen een staat en een regering binnen een regering te vormen. Een moslimstad, een stad die bestuurd wordt volgens de koran. Een merksteen van het islamitisch imperialisme. Een imperialisme dat niemand ooit heeft kunnen overtreffen. Niemand. Zelfs de Perzen van Cyrus de Grote niet. Zelfs de Macedoniërs van Alexander de Grote niet. Zelfs de Romeinen van Julius Caesar niet. Zelfs de Fransen van Napoleon niet. Want de enige kunst waarin de zonen van Allah altijd hebben uitgeblonken, is de kunst van het binnenvallen, het veroveren en het onderwerpen. En Europa, de christelijke wereld, is altijd al hun felbegeerde buit geweest.”

Als ik dit lees dan word ik stil. Of dit :

“Het is een culturele oorlog. Een oorlog niet zozeer gericht tegen ons lichaam , als wel tegen onze ziel. Tegen onze manier van leven en onze levensfilosofie. Tegen de wijze waarop wij denken, handelen en beminnen. Tegen onze vrijheid. Laat je niet voor de gek houden door hun explosieven. Dat is alleen maar strategie. De terroristen en kamikazes vermoorden ons niet alleen om het plezier van het doden. Ze vermoorden ons om ons te breken, te intimideren, uit te putten, te ontmoedigen en onder druk te zetten.” (pag. 332 De kracht van de rede).

Drie maanden voor haar dood werd deze zwaar zieke vrouw, met instemming van de linkse meute, in het Noord-Italiaanse Bergamo nog voor de rechter gesleept door de “Italiaanse moslim unie” wegens smaad aan de islam.

Zij moest zich daar gaan verantwoorden voor iets wat een fundamenteel recht én een hoeksteen is van onze Westerse maatschappij : de vrije meningsuiting. Kunt ge nagaan.

De linkse aasgieren hebben evenwel het einde van het proces niet moeten afwachten. Zij is voor de uitspraak gestorven.

Dit is wat ze zei een tijdje voor haar dood. Zij woonde toen in New York.

"I don't even know if I will be around next year. My cancers are so bad that I think I've arrived at the end of the road. What a pity. I would like to live not only because I love life so much, but because I'd like to see the result of the trial.” Laughing bitterly she added: “I do think I will be found guilty."

Als ik dit lees krijg ik de tranen in mijn ogen.

O wat haat ik de linkerzijde !

Pim (*)

(*) Ondergetekende is licentiaat wijsbegeerte

Open Europees parlementslid Dirk Sterckx(DS) trekt de kamerlijst in de kieskring Antwerpen voor zijn eveneens open partij: Onze Postjes voor Eigen Nuttige Volksverradende Leugenachtige Dhimmis.

DS had in ‘99 de “euvele moed” zijn vaste job vaarwel te zeggen als journalist om zich kandidaat te stellen voor het Europees parlement. “Euvele moed” tussen haakjes omdat Guynokkio indertijd nog de jonge dynamische vernieuwende Verhofstadt was en “da joenk” een, niet in het minst door gemene manipulaties, nooit geziene dioxinepromotie in de schoot werd geworpen.

Achteraf gezien is het ergste wat we konden vrezen gebeurd: de enige die door die dioxine ongeneeslijk zwaar besmet werd was “da joenk”, nochtans geen kiekenfretter.

U en ik beseffen dat maar al te goed.

In die tijd was ik niet echt politiek gebonden - ook nu  niet, al ben ik  meer dan ooit overtuigd  slechts één keuze te  hebben.

Op gemeentelijk vlak heb ik zowat op alles gestemd buiten rood en groen. Op nationaal vlak meestal, wees mij zondaar genadig, voor de CVP. De Volksunie heeft mij nooit echt kunnen bekoren omdat ik twijfelde aan hun oprechtheid – de gelijkenis is pijnlijk treffend met de NVA – gezien het debacle van Egmont en later Sint-Michiel. Ik geloofde tot halverwege de jaren negentig, naïeveling die ik was, telkens die grote partij die net voor de verkiezingen zo stoer  Vlaams kon doen.

Voor ik ooit voor de partij van  Dillen kon stemmen – ik woon nu eenmaal niet in “’t stad” – had ik wegens de toen al alomtegenwoordige “indoctrinatie” nauwelijks  aandacht voor het Vlaams Blok en zoals het ACV zijn leden wijsmaakt dat ze geen dop meer zullen trekken als ze hun lidgeld niet betalen,  zo was (is) dat ook het geval voor de democratische verkiezingen.

 Ik wijk weer af: DS komt op als lijsttrekker voor de Kamer maar HIJ ZAL NIET ZETELEN !. Nog geen maand geleden orakelde de - toen nog gesloten - VLD dat ze van deze verkiezingen geen poppenkast ging maken en enkel “koppen” onderaan de lijst, als “morele” steun, op de lijsten zou plaatsen.

Iedereen weet wel beter: niet de moraliteit (die ze lekker uitspelen tegenover Leterme die hoe dan ook zal opkomen voor de federale verkiezingen) maar de angst om een verkiezingsnederlaag op te lopen is de grote motivatie van de roodblauwen om geen “verantwoordelijkheid” op te nemen.

 De Sterckx  is helaas niet De Sterke, anders zou hij zich niet laten manipuleren door Slangen die iedereen zijn  open kuil mee insleurt. 

Open VLD ?  Open kiezersbedrog, ja.

Erik

Belgen vindt u bijna uitsluitend in Wallonië en Brussel en u zal merken dat echte Belgen Franstaligen zijn.  In het Noorden van dit land wonen Vlamingen, die meestal een dialectisch gekleurd Nederlands spreken maar vreemd genoeg vrij behoorlijk met de geschreven taal omgaan. Dat is een gevolg van het cultuurhistorische belang van taal op de identiteit van de groep, wat je  kortweg ook nationalisme kan noemen.

Tussen 1815 en 1830 (om niet té ver in de geschiedenis terug te gaan) vormde Nederland en het huidige  België het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en hadden wij een gezamenlijke Koning, Willem I, een man die worstelde met de begrippen absolute macht -die hij niet meer bezat maar er wel van droomde- tegenover parlementaire controle en daarnaast  een typisch calvinistische bescheidenheid en respect voor al wie door de hand van de Schepper was aangeraakt, tentoonspreidde.  Een handige koopman bovendien, die onder meer de Brit John Cockerill steunde met zijn nieuwe nijverheden in Wallonië. Een complex man,  die koning was  in een barmoeilijke overgangstijd met veel tegenwerking en kleinheid.

In die periode leefden ongeveer 4 miljoen mensen  in de regio België en waren er iets meer dan 2 miljoen Nederlanders.  Het lijkt onwaarschijnlijk maar ik heb het opgezocht ter controle en het klopt.  Nu zijn er 16 miljoen Nl-ers en bijna 11 miljoen B's.  De Kamer van Volksvertegenwoordigers telde evenveel B's als Nl's, wat niet overeenstemde met de demografische werkelijkheid. De Belgen compenseerden dit cijferkundige mankement door veel, luid en onbeschoft te roepen in de Kamer, iets wat ze momenteel nog doen. En wat de beschaafde Hollandse parlementairen met hun veelal protestantse achtergrond deed gruwen : die vieze mannetjes uit het Zuiden hadden geen "educatie", noch fatsoen ...

Het gedwongen huwelijk heeft vijftien jaar stand gehouden en in 1830 werd er onder toeziend oog van Frankrijk, Engeland, Oostenrijk en nog wat andere internationale bemoeials beslist het Belgische Ondingstaatje een eigen kans te gunnen.  Het heeft geduurd tot in 1838 vooraleer mokkende Willem I de realiteit aanvaardde. Het oplossen van grensgeschillen, de verdeling van activa en passiva nam heel wat meer tijd in beslag en het duurde tot in 1863 dat de Schelde vrij van tol werd en Antwerpen opnieuw zijn economische roeping kon volbrengen en zijn grote smoel roeren (speciaal voor de vrienden van buiten de stad van Allah om te bewijzen hoe afstandelijk ik -soms- kan zijn)

In steden als Gent en Antwerpen tot op de dag van heden, vooral in politieke en intellectuele kringen, blijft een Oranjegevoel vrij levendig, zij het bescheiden, aanwezig. De zogenaamde Orangisten overleven en bijvoorbeeld Louis Tobback, de burgemeester van Leuven (of is het de keizer ?) is een notoir Orangist, die beslist niet van eng nationalisme kan beticht worden.

In het traditionele Vlaams-nationalisme hebben steeds Groot-Nederlandse strekkingen bestaan en even vaak hebben de Nederlanders de uitgestoken of smekende handen lacherig of hardhandig weggeduwd : "Ben je betoeterd, stomme Belg" is een cynische manier om de afwijzing te verwoorden. De periode van na WO II tijdens dewelke de professoren Pieter Geyl (historicus) en P.C.Paardekooper (Neerlandicus) op IJzerbedevaarten de groet uit Nederland kwamen brengen, liggen ver achter ons. 

Er worden nochtans enorm veel boeken en boekjes geschreven over-en-weer hoe we mekaar evalueren en ervaren en iedereen spant zich in te wijzen op de verschillen, alsof we die niet zouden kennen, en al te vaak wordt aan  hét grote punt van overeenkomst voorbijgegaan : de taal ! 

Vlaanderen moet zich m.i. niet aanbieden aan Nederland  als een Vlaamse prostituee aan een vermogende passant maar beiden kunnen wel samen optreden om de gezamenlijke culturele meubels te redden.  Dat deze idee sterker leeft in Vlaanderen is een historisch gegeven.

Ray

Dank, Heer Balkenende, Heer Bos en Heer Bijbelkenner, de 3 B's van de Nederlandse regering gaan ons veel vertier bezorgen en ze zullen zeer populair worden in Vlaanderen. Op onze medewerking kunnen ze rekenen. Mijnheer Wilders trouwens ook, maar dan om andere redenen.

Er zit een socialistisch vrouwmens in de nieuwe ploeg met de leukklinkende naam in Bezet België, Ella Vogelaar.  Een vogelaar is een vogelvanger, -waarnemer of vogelliefhebber.  Ik houd het er bij dat we nu allen samen grijnzen.  Maar niet te lang, want het mens lijkt niettegenstaande de biologische mogelijkheden die haar naam laat vermoeden een bezopen troela te zijn.  Nog even dit,  ze is verantwoordelijk voor "Wonen, Wijken en Integratie".  Wijken zal te maken hebben met woonwijken maar het kan ook in de betekenis van terugwijken in het geval van de vogelschrik : terugwijken voor de oprukkende islamisering.

Vogelwijf verklaarde gisteren, desgevraagd in een televisieprogramma, dat de boerka best moet kunnen in de Nederlandse samenleving.  Bij verpleging of onderwijs waar persoonlijk contact vereist is, kan het "belemmerend" werken maar in alle overige gevallen, is het best tof.
Als we de mensen uit die achterlijke gebieden die  stelselmatig bezig zijn onze contreiën definitief naar de Filistijnen te helpen en te bezetten, het naar de zin kunnen maken, waarom niet, hé Gepluimde Vogel !  Volgende stap, want dat willen die mensen ook wel graag : terugbetaling door de ziekenzorg voor de afgesneden clit.

En er zijn nog vele andere, leuke gewoontes, tradities, voorschriften uit de woestijn en andere verwoeste gebieden die wij hier dringend moeten invoeren, zoals domme, rode grieten met vogelnamen  niet tot de regering toelaten. Te beginnen in Nederland maar onmiddellijk overgenomen in dit Apenland. 

Ray.

Denken we aan de slag bij Poitiers( 732) waar ze verslagen werden door een frankisch leger, aangevoerd door Karel Martel. Er bestaat een prachtige beschrijving van deze slag geschreven door een arabische kronijkschrijver. De plaats ontbreekt om hier nader op in te gaan.

Zeker is dat Poitiers een keerpunt was in de opmars van de islam in Europa.

Eeuwen later vielen de Turken Oost en Middeneuropa aan.

Het beleg van Wenen(1683) eindigde voor de Turken in een vernietigende nederlaag.

De verenigde Poolse,  Duitse en Oostenrijkse legers versloegen de turken op een wijze waarvan ze zich nooit meer herstelden. Het mislukken van het beleg was ook een belangrijke gebeurtenis in de wereldgeschiedenis.

Nu loopt een derde, veel gevaarlijkere, poging.

Ze is  sluipend, hoewel nog maar nauwelijks.

Ze is gesteund op de zelf opgelegde zwakte van Europa, gesteund op schuldcomplexen van de kolonisatieperiode.

Ze is gesteund op moedeloosheid, gevolg van de twee wereldoorlogen.

Gesteund op de onwetendheid, de lafheid van de Europese leiders.

Wie daaraan  nog twijfelt leze(of herleze) de boeken van ORIANA FALLACI: TROTS EN WOEDE en DE KRACHT VAN DE REDE.

De zelf uitgevonden, zogenaamde politieke correctheid geldt als ethische en morele rechtvaardigheidsgrond.

Opvallend dat bv. in ons land de islam de grootste verdedigers vindt bij linkse politiekers, schrijvers en journalisten.

Namelijk zij die de hevigste vijanden waren en zijn van de katholieke godsdienst.

De belangrijkst wapens van de  islam zijn nu de godsdienstige arrogantie, het scheldwoord “racisme” en de demografie.

De VS kennen deze zwakte niet.

Ze schatten(overschatten?) hun eigen waarde zeer hoog in.

Zijn moedig genoeg om hun (en ook onze) belangen waar ook te verdedigen.

Bezitten en ontwikkelen ook een  inwendige morele kracht, gesteund op talloze godsdienstige verenigingen en denktanks.

Het is daar dat het Vlaams Belang nu ontvangen wordt.

Verdient dit aanbeveling of afkeuring?

De vraag stellen is ze beantwoorden.

MARNIX

Hier een foto van Jennifer die wij uit de portefeuille van onze hoofdredacteur wisten te ontfutselen.

Vanmorgen verscheen Mijnheer Erik met een verwonderd gezicht tijdens de videoconferentie in mijn redactiekantoor, annex opslagruimte, EHBO-zaaltje, keuken, plas-& wasruimte.

- Hewel, deed hij quasi komiek, ge hebt gi sjanse dat ge niet in Egypte woont, want daar steken ze de bloggers in den bak als ze tegen het regime skrijven...

- Allee, Menier Erik, waai schraaive toch nie tegen de dictatuur van Guynokkio, zeker !  Das olemoal oem te lachen, niewaar, Menier Erik.  Leve de Leugebieste van ongs Regering !

Maar intussen verdwijnt  in Egypte a/d Nijl  een blogger wel in  een frisse cel wegens belediging van de Islam en ondermijning van het gezag. Eigen schuld, dikke kamelenbult.

Ik vraag me af hoe het poco-segment van onze ondergaande beschaving reageert op dergelijke berichten.  Zien ze niet in, dat uitgerekend in door de islam bestuurde gemeenschappen, vrijheid onbestaande is ?  Of dromen ze er stiekem van om dat soort onvrijheid zo spoedig mogelijk ook hier te installeren, zodat de venten met baarden en jurken zich nog beter zouden thuisvoelen ? En de oppositie vertoeft waar ze geestelijk thuishoort : in de donkere krochten van de isolatie en vergetelheid !  Een droom.

Een andere blogger met pech -zij het heel wat minder- is de bewonderaar van Jennifer Aniston die haar op zijn blog afbeeldde met ontblote boezem.  Deze man wordt aangeklaagd en zal vermoedelijk een boete krijgen.  Als hij haar zwembad moet komen reinigen of het gazonnetje afrijden als straf, dan gooi ik haar foto op deze blog zonder een draad textiel !  En Mijnheer Erik én Mijnheer Pascal mogen mee naar Californië om aan het hek van de villa op mij te wachten tot mijn straf afgelopen is.  Zéér lang zullen ze wachten.

 In afwachting en ten overvloedigen bewijze van onze correcte instelling ten overstaan van het regime én van knappe madammen, hierbij een decente foto van de ex-vrouw van domme Brad Pitt. 

Uw dienstwillige en zeker het regime dienstbare redactie, de onderdanige en kruiperige Angeltjes.

De BBC teert nog steeds op een reputatie van vele tientallen jaren geleden toen de Britse openbare omroep terecht model stond voor objectieve, neutrale nieuwsweergave.  Inmiddels is in Groot-Brittannië het intellectuele niveau erg gedaald door de ingevoerde nivelleringen in onderwijs en maatschappij, precies zoals in de rest van West-Europa.

Wie na jaren afwezigheid een bezoek brengt aan Londen dezer dagen, ervaart dit vaak als een grote cultuurschok.  De zo gewaardeerde flegmatische Brit heeft de plaats geruimd voor de gesluierde medevrouw die humor of ironie beloont met het dreigend mes van haar compaan  En Big Ben bereidt zich voor op een nieuwe carrière als Hoofdminaret van het Britse Islamitische Imperium.

Het maatschappelijk gesprek in Engeland is zo mogelijk nog meer verlamd door auto-censuur dan op het Europese vasteland, niettegenstaande de doorsnee-Brit zeer goed beseft dat zijn beschaving jaar na jaar terrein verliest.  Stap de pub binnen, drink een biertje en laat je aanvaarden als discreet toehoorder en de verontruste commentaren zijn dezelfde zoals we ze bij ons horen.

De overheid, de media, de universiteiten, de zogenaamde intelligentia, hebben ook hier de handen in mekaar geslagen om de invasie met alle mogelijke middelen te ondersteunen en goed te praten, ten detrimente van de eigen eilanders.   Er  is slechts één politieke tegenstem die men nauwelijks van de grond laat komen. Eén woord van kritiek en je wordt gebrandmerkt als racist.

De algemene lofzang op de multiculturele samenleving wordt  regelmatig opgepookt.  Zo lanceerde de BBC World onlangs de resultaten van een "Wereldenquête", gehouden in zevenentwintig landen met duizend deelnemers per land over een mogelijke Schok der Beschavingen.  Een wereld-opinie-onderzoek ...

Er zijn 6 miljard mensen en 27.000 van hen werden ondervraagd, dat is 0,0004%.  De mening van 20 miljoen Australiërs is evenveel waard dan die van 280 miljoen Amerikanen ... gezien beide vertegenwoordigd worden door duizend inwoners.

Alleen op basis van deze feiten, kan je de Wereld-Enquête naar de maan schieten maar er wordt graag uitgepakt met resultaten die beantwoorden aan de doelstelling : "56% van de wereldbevolking verwacht geen botsing der beschavingen". Dat doet mij enorm plezier maar de relevantie van deze hoerakreet is nul komma nul nul nul.

Gelukkig hebben wij op "the continent" zowel in Vlaanderen als in Nederland politieke partijen die de stem van de verontruste burger laten weerklinken.

Ray

Op het vlak van platbroekerij spant Groot-Brittannië de kroon in West-Europa : de politici aldaar zouden hun eigen dochters, vrouwen, moeders en grootmoeders laten zwanger maken als de eerste de beste woestijnbewoner hen wijsmaakt, dat zoiets gebruikelijk of wenselijk is.  "Doet u maar, Krak-El-Krommenagel" ligt bestorven op hun landverraderslippen, maar dan in het Engels.  Met kwijlende bewondering kijken de poco's van hier op naar die van over het Kanaal : daar tiert landverraad als nergens anders ter wereld.

Er bestaat een  Britse moslimraad die over alles en nog wat zijn zegje doet en zijn zegen geeft of weigert.  Vaak echter gaat de platbroekerij zo ver, dat de Britse collaborateurs uit zichzelf een aantal moslim-vriendelijke beslissingen nemen, zoals bv. het weigeren om een Kerstfeest te vieren. Jawel. Dat is onlangs gebeurd in een Schotse school.

Maar het kan nooit genoeg zijn.  Zo eist de moslimraad nu dat er in de scholen aparte douches komen voor de moslimjong en aparte kleedruimtes.  Gemengd onderwijs moet afgeschaft worden : jongens en meisjes terug apart zoals in de oude tijd.  Hetzelfde geldt uiteraard voor de gebedsruimtes.

Ter argumentatie zegt de moslimraad : "al te vaak worden wij, moslims, gedwongen ons aan te passen." Het is toch niet waar, zeker ?  Dat kan toch niet, dat je in een vreemd land gaat wonen en je daar moet aanpassen ... waar gaan we heen ?

Als je dit alles  bekijkt, zou je geneigd zijn te smeken om de (her)-invoering van de destijds zo vermaledijde apartheid ; trouwens alles wat de moslims eisen, komt daar op neer.  Laten we ze hun zin geven.  Maar dan ook voor de kant van de baten : OCMW en alle vergoedingen worden ook gesplitst.  Belastingen en taksen betaald door moslims komen  in een aparte kas terecht  en staan exclusief ter beschikking van de vrienden van Allah.  Ieder voor zich en Allah voor de moslims.  Goed voorstel, niet, benieuwd wat onze poco-kameraden er van vinden. 


Ray

Laten we hopen dat het vlug allemaal achter de rug moge zijn met dat domme busincident met die onverantwoord brutale treinbestuurder, u weet wel.

Gelukkig heeft de rechtbank net beslist dat het kind dat nog met het zwaard van Damocles boven het arme hoofd leefde, door de jeugdrechter zal beoordeeld worden en laten we hopen dat deze man mild moge zijn !

Uiteindelijk zal slechts een persoon, een achttienjarige fiere jongeman, voor de correctionele rechtbank moeten verschijnen.  Ook hier hopen wij dat vrouwe Justitia een oogje dicht moge knijpen.

Zo ziet u dus, hoe deze fel opgeklopte affaire herleid wordt tot haar ware proporties : de zieke opgewonden nijdige racistische kerel met een bibliotheek vol smerige literatuur van het Derde Rijk kreeg zijn verdiende loon en de arme kinderen, die enkel wat kattekwaad wilden uithalen, zullen vlug verlost zijn van alle boosaardige betichtingen.  Allah, zij geprezen, er bestaat nog gerechtigheid in deze door racisme vergiftigde samenleving.

Sheik El Rochel

In deze tijden van politieke onzin,  onverantwoordelijke struisvogeltactiek en collaboratie met de islam is het goed vast te stellen, dat sommigen onverdroten blijven geloven in en voortbouwen aan de "res publica", de zaak van het gemeen, het openbare leven.

Je mag van Amerika denken wat je wil maar ik heb het steeds voordeliger gevonden dat wij in West-Europa onder de Amerikaanse paraplu leefden liever dan onder die van de Sovjet-Unie.  We moeten niet alles kritiekloos aanvaarden, we moeten niet opgaan in de gewoontes van over de Atlatische Oceaan maar we delen veel gemeenschappelijke belangen en dat schept een band.

Hét beschavingsprobleem in de EU is ontegenzeggelijk de aan gang zijnde volksverhuizing, de invloeden die onze cultuur en levensgewoontes ondergaan, de onbegrijpelijke laksheid waarmee de machthebbers in Europa hun grenzen openzetten en de eigen mensen laten stikken ten voordele van vreemdelingen.  We ondergaan dit, we kijken er hoofdschuddend  naar en we staan machteloos...tegen de oprukkende islamisering, een barre en ruwe cultuur waar wij nauwelijks raakvlakken mee vertonen.

In Vlaanderen is gelukkig de kritische oppositie verzameld omheen het Vlaams Belang en worden pogingen ondernomen een Forza Fiandra uit te bouwen (als we het toch op zijn buitenlands moeten zeggen, laten we het dan correct doen : het is niet Forza Flandria maar Forza Fiandra en men zegge het aan Frank Vanhecke).

Momenteel is een afvaardiging van het VB in de Verenigde Staten om gesprekken te voeren met conservatieve krachten, de problemen aan te kaarten en hopelijk te werken aan een internationale samenwerking.

Allemaal makkelijk gezegd van achter onze pc's in onze gezellige woninkjes maar al die kerels (en hopelijk ook vrouwen) met hun grote ego's op één politieke lijn krijgen, zal niet evident zijn.  Het is nochtans de enige weerbare weg die hoop biedt op het maximale behoud van onze cultuur.  Ik weet niet hoe het zit met mogelijke overeenkomsten en samenwerking met de Partij voor Vrijheid van Geert Wilders en het Vlaams Belang.  Uit de reacties hier op dit forumpje blijkt alleszins dat nogal wat mensen zeker niet afkerig staan tegen eventuele gezamenlijke actiepunten.  Zou de kartelpartner, Vlott, in deze geen brugfunctie kunnen vervullen ?

Wilders zou ook in de VS geweest zijn bij de Right coalation Meeting.  Volgende keer samen ?

Ray




 

Hier had ik mij al tot Mark gericht tegen beter weten in.

Want wat betekent de NVA eigenlijk? “Een rechtlijnige Vlaamse ondernemende partij”, dixit Bart de Pezewever.

Heel curieus keek ik uit naar de reactie van de NVA op de uitspraken van Didier Reynders op 20-02-07. De NVA presteerde het die dag wel twee persberichten de wereld in te sturen. Een over de slechte sociale Belgische leerling binnen Europa en een over de paffers binnen het Europees parlement, waar eigenlijk wel ook heel wat over te vertellen valt. Tot op vandaag niets van betekenis over de toch wel regelrechte aanval van DDR (democraat Didier Reynders)

Op hun webstek staat het volgende:

 Reynders over de N-VA     20/02/07

“Met deze N-VA aan zijn been kan Leterme onmogelijk premier worden”, zo stelt Didier Reynders, vicepremier voor de MR en kartelgenoot van het FDF. In een Humo-interview steekt hij z’n ambities voor het premierschap niet onder stoelen of banken. Over de kansen van Leterme orakelt Reynders: “Serieus, met Leterme is er een écht probleem: hij heeft een kartel met een partij die ronduit separatistisch is”.

Tot op vandaag is hun enige commentaar en die neem ik letterlijk volledig over:

 “Met de Open Vld en sp.a-spirit hebben de Franstalige politici uiteraard geen probleem …”

Hoort u het goed? Hier speelt de NVA het spel mee van hun broodheren om uiteindelijk geen Franstalige partijen aan te vallen. (Alleen de politiekcorrecte Nederlandstalige concurrenten en uiteraard voor CD&V die énige partij die ijvert voor het belang van Vlaanderen)

Veel erger is eigenlijk de matte, om niet te zeggen slaafse, reactie van de NVA op de uitspraken van de oude Tsjevenkrokodillen na hun “fuif” in hotel Leopold.

Ik hoor het JMMD nog graag zeggen, voor hij de ezelstamp kreeg, dat Bourgeois zijn idealen boven zijn postje stelde.

Vandaag weten we beter welke postjes en verkiesbare plaatsen de NVA verzilverd heeft.

Is er hier een Niveaan die nog niet het schaamrood op zijn wangen heeft?

Voor de NVA geldt nog alleen de slogan: Forza mio Zakka.

Mark, beseft ge nog altijd niet dat ge als ordinair schaamlapje wordt gebruikt?

Erik 

 Terzake wordt nog meer ter zake.”

 Na dit te hebben gelezen op de webstek van Canvas dacht ik toch iets anders te horen in Terzake van maandag. Herinner u dat ze ooit eens bij hun vriendin Freya tot de kern zijn doorgestoten: ’t kind is dan gaan blèten bij den Baard van Palermo aan de Noordzee en de heren scherpzinnige onbevangen analisten van de PRT hebben de directheid van hun karakter op het gepaste moment benut om het vraaggesprek, mét spiekbriefje, rustig over te doen.

Buiten de presentator van dienst waren de protagonisten: Bart Caron (Spirit), Jens Mortier (reclamemaker en zoon van Guy)) en als schaamlapje mocht Ivo Belet (CD&V en ex-PRT journalist) ook zijn zegje doen. Tussendoor schaamteloos een reclamespotje van Frank Vandenbroucke. Waarbij Lieven Verstraeten op zijn stoel zat te springen van kinderlijke blijdschap om Mortier een leuke verassing te mogen bezorgen. “Over leuk zijn gesproken. We hebben vanmiddag eens op de website van SP.a gekeken en kijk eens mee wat we daar gevonden hebben” Tussendoor een duidelijk gespeelde “Ah… prachtig” van Mortier die natuurlijk moest doen alsof hij van niks wist al denk ik dat die “prachtig” niet in het scenario stond.

En dan vraagt LV aan Mortier: “Ja meneer Mortier was dat uw idee?”

Antwoordt de bescheiden Mortier: “Prachtig hé, sterke televisie ook….”

Buiten het zichzelf bewieroken was de uitzending een grote aanklacht tegen de subjectiviteit van dergelijke “zenders” of initiatieven. ’t Is van de PRT dat we ’t moeten horen….

Maar JM heeft wel een waarheid als een koe van zijn tong laten rollen: “…Je ziet in het buitenland ook vaak dat het vooral de rechtse partijen zijn die dat beginnen doen omdat zij vinden dat ze te weinig ruimte krijgen op de klassieke kanalen, op de televisiezenders enzovoort, om hun ei kwijt te kunnen.”

Alhoewel hij in feite liegt, juist ware geweest als hij had gezegd: …omdat de rechtse partijen te weinig ruimte krijgen….

Senior zou zeggen: hoe vettiger, hoe prettiger.

Bij de PRT zeggen ze: hoe leugenachtiger, hoe prachtiger. Ik vond niets voor: hoe roder, hoe… maar leugen en rood zijn quasi synoniemen.

Zouden ze bij de PRT nattigheid voelen? Ik hoop dat er binnenkort heel wat van die initiatieven worden opgestart zodat de zin van een PRT totaal onzinnig wordt.

Het ging dus over MRTV.

Erik 

"Het Volk" is een krant, met traditioneel een christelijk-syndicale achtergrond en met weinig lezersvolk dat zich hoofdzakelijk in Oost-Vlaanderen situeert.

Ik lees die krant nooit, alhoewel Leo Marijnissen, de vroegere hoofdredacteur een oude jeugdvriend is maar ja, als ik die allemaal moet volgen, loop ik elke dag alle begraafplaatsen af.

Door een speling van het lot (mijn lot wordt veelal bepaald door Mijnheer Erik, die zich ondermeer specialiseert in Kranten-opde-rand-van-het-failliet) kwam ik zonet in het bezit van het hoofdartikel van Het Volk van gisteren, met de titel "Aap".  Mijnheer Erik had er aan toegevoegd : "'t Zal joen interessère, over d'evolutie".

Het ging dus over dé campagne van het Belang van Vlaanderen en ik heb mij verbaasd over de stijl van wat een hoofdartikel is in een Vlaamse krant, die, zelfs kwakkelend, toch nog steeds enige faam geniet.  De mij onbekende auteur, die alleen ondertekent met zijn initialen, wat mij in de gegeven omstandigheden veeleer een daad lijkt van noodzakelijke naambescherming dan valse bescheidenheid, is uitzonderlijk zwak. Professioneel bevindt hij zich op het niveau van Luc Rademaekers, de Hoofdritselaar van de Gazet van Antwerpen, alias de Frut.  Ik citeer het slot dat handelt over de campagne van de Drie Apen :

Na de democraten van Saoedie-Arabië (u weet wel die fel geavanceerde woestijnbeschaving waar stok-en zweepslagen worden uitgedeeld als je een glas vodka drinkt) zijn nu ook de vrije geesten van Iran in het verzet gekomen in Nederland tegen Geert Wilders.

"De islam wordt beledigd" mokken de hypocriete venten met baarden en gehuld in soepjurken als travestieten in opleiding. 

Als ik premier was (stelt u zich dat vooral niet voor) en er zou zich zo'n verongelijke ambassadeur aanbieden,  ik had een kort antwoord : "De islam is een belediging voor de mensheid".  Balkenende zal dit niet overnemen  en het braakmiddel Guynokkio gaat onmiddellijk tegen de grond om excuses aan te bieden.

Leuke berichten vandaag, vindt u niet ? 



Actualisering 21.02.07 - 12.30 uur

Wilders die deel uitmaakt van een delegatie die eerlang Pakistan moet bezoeken, heeft zich teruggetrokken uit dit gezelschap.  In Pakistan hebben verschillende zowel gematigde als extremistische moslims laten weten, dat de uitlatingen over "het verscheuren van de koran" of "het wegzenden van Mohammed, bedekt met pek en veren" aanleiding zullen geven tot felle protesten en zelfs moordaanslagen op het Nederlandse parlementslid.

Als de democratie begint te zwichten voor geweld en bedreigingen, kunnen we ze net zo goed opdoeken.  Maar dan geven we vrijspel aan collaborateurs zoals Vande Lanotte, geboren leugenaars als Guynokkio en landverraders van het laaghartige type als Leterme.  Traditionele politici die zich volledig tegen de belangen van de bevolking keren. Wat uit hun allochtone kweekvijvers komt, zien we nu met het Antwerpse gemeenteraadslid Youssof.

Hoe luidde de spreuk alweer van Willem van Oranje ?

Ray

"Bert betreedt nu het kattenlooppad gehuld in een soort wit tropenpak, afgebiesd met  zwart satijnen lint en een zwarte singlet met wit katoenen onderhemd.  Onder zijn inmiddels grijsgespikkelde haardos nog steeds die jongensachige, verlegen glimlach waarmee hij zovele meisjes- en damesharten op een hijgend tempo doet vragen : zou deze jongen ooit de stormen van mijn passionele gemoed kunnen luwen ?"

Gelukkig zijn er "aanhalingstekens" in overvloed op mijn klavier, zodat u onmiddellijk door heeft, dat ik niet mijn eigen zieleroerselen te grabbel gooi maar in dit geval een fictieve omroepster bij een modeshow het nieuwsgierige publiek laat inlichten over de verschijning van cultuurminister Bert Anciaux op de catwalk.  Het zou best een aankondiging kunnen zijn door een van de twee travestiete diva's , Nancy of Debby, want bij hen (haar ?) maakte Bert onlangs zijn televisie-opwachting.

In feite nog steeds diezelfde Bert, die een tiental jaren geleden, gezeten naast Marc Uytterhoeven in een knellende pauwenstoel,  stormenderhand de sympathie wist te winnen van honderdduizenden kijkers. De Volksunie lag op apegapen maar de kleine boy-scout pookte het stervende vuurtje terug op tot een fel laaiende maar kortstondige vlam.

Er is inmiddels veel gebeurd : de Volksunie van Bert,  maar vooral van vele goedmenende Vlaams-nationalisten en ook te veel  arrivisten, is uit mekaar gereten en vaak in onhapbare brokken verzwolgen en verteerd.  Bert zelf heeft zowat overal rondgesnuffeld en enthousiast zijn geursporen aangebracht maar heeft finaal zijn Vlaams-nationale wortels losgerukt om ze te vervangen door vooral Marokkaans-nationale en zich onder de grote rode papaplu van de socialisten op te blazen tot een compleet overbodig multicultureel aanhangsel.

"Hoe vinde mijn kostuum, schoon, hé" taterde onze Oppercultuurman tegen de travestieten.  Ik wist niet dat schaamte in de plaats van iemand anders ook pijn kon doen

Ray.

Ik heb hem ooit eens ontmoet en hij leek me een best aardige man, keurig in het pak, beschaafde omgangsvormen, zo iemand van wie je zegt : als heel uw gemeenschap is zoals u, zullen wij nauwelijks problemen ondervinden. 

Hij is net begonnen aan zijn tweede lesgislatuur in de gemeenteraad maar pats boem ... het is multiculturele papieren oorlog voor de rechtbank met onze Youssof. 

Wat is er gebeurd met deze voortreffelijke man ?  Tegengehouden tijdens een Wodca-controle weigerde de bestuurder van de auto waarin het raadslid zat, gehoor te geven aan de bevelen van de politie.  Achtervolging, sirenes, klemrijden, en terug de rij in om te blazen in het zakje.  (Ik stel mij hier al vragen bij, want als u of ik zoiets klaarstomen, worden wij weggevoerd).  Bij de controlerende agenten aangekomen, stapt Youssof uit de wagen, maakt zich kenbaar (hoe indrukwekkend ! een "gemeenteraadslid", val nu op je achterste) en begint te zeveren dat hij beslist heeft dat die controles niet kunnen doorgaan ... Er komt een hoge politiepief bij te pas en de zaak escaleert. Een gemeenteraadslid heeft nul komma nul gezag over een politie-agent, mocht u daaraan twijfelen. U wellicht niet maar Youssof wilde het even uitproberen, vermoedelijk aangespoord door zijn vriend chauffeur die lichtjes boven zijn Marokkaans theewater was.

Om kort te gaan de politie stelt een pv op voor smaad en het verongelijkte allochtone maar geïntegreerde raadslid van de SP-A legt klacht neer wegens ... racisme ! De eeuwige uitweg en oplossing voor elk conflict met onze gekleurde woestijnridders.

Ik bespaar verdere details over "jawel maar" of "neen, toch niet", waar het om gaat is dit : zelfs flink aangepaste allochtonen die tot zekere bestuursniveaus doordringen, blijken nooit onze leefregels te kunnen aanvaarden. 

Wie is nu de racist ?  Ikke natuurlijk.


Ray

Giacomo Puccini (Lucca 1858 - Brussel 1924) met Verdi ongetwijfeld de bekendste Italiaanse operacomponist van o.m. La Bohème, Tosca, Madama Butterfly en nog negen andere onvergetelijke werken.  Hij was van in de jaren 1890 tot aan zijn dood een wereldberoemd man, die we nu zouden vergelijken met de grootste popidolen of filmsterren. 

Tweemaal is hij per pakketboot naar New York gereisd en op 21 februari 1907, honderd jaar geleden,  werd door Columbia een opname vervaardigd van de afscheidsrede die Puccini aflas in het Italiaans, de enige taal die hij kende. 

Deze man die de meest meeslepende romantiek in zijn oeuvre legde en die zelf tientallen romances beleefde, was zijn leven lang een verlegen Toscaanse buitenman die enkel gelukkig was in Torre del Lago, waar hij begraven ligt in de villa die hij lang bewoonde aan het meer. 

Klik op de foto, de opname dateert van 21.02.1907 en duurt 28 seconden. (met dank aan het Centro Studi Giacomo Puccini te Lucca - Italia)

Ray

Geert van Istendael heeft jarenlang het televisiescherm geteisterd met zijn temerige stem en gelaatsuitdrukking van een jonge jachthond die net de prooi gemist heeft.  Hij is een van de journalisten die het vaste ambtenarenstatuut geruild heeft voor de risico's van het privé-ondernemerschap van de schrijver.  Chapeau !

Geert heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij, het Vlaamse Ketje, zich een onvervalste Brusselaar voelde, een Belgische unitarist en dat hij met de flaminganten niets te maken wilde hebben.  Hij schreef of vertelde deze dingen in een keurig, correct, mooi gedecoreerd Nederlands zoals het boven of onder de Moerdijk nog enkel door een kleine minderheid gehanteerd wordt. Nogmaals chapeau !

Uiteraard schaarde hij zich aan de zijde van de politiek-correcten die de multiculturele realiteit omarmen als idiote ouwe venten die het vuur onder hun lenden voor een twintigjarige Braziliaanse del verwarren met de Ware Liefde.  Tot zijn eigen dochter naar huis kwam met een donkere mijnheer uit Afrika : de realiteit binnen de familie vertoonde toen enkele andere aspecten dan de sprookjes die de Morgen ons in zijn kolommen voorhoudt. Berg de chapeaus  maar op in hun hoedendozen op  zolder.

In één van die fameuze kolommen had Geertje het gisteren over de teloorgang van het onderwijs, het Nederlandstalige  in het bijzonder en zonder schroom pleit Van Istendael, zoals van hem te verwachten valt, voor "de taal" als enige en unieke oplossing voor de dramatische ontwikkelingen binnen een gemeenschap van vreemdelingen die  zichzelf overal en voortdurend uitsluiten. Taal als wondermiddel, ik heb er nooit aan getwijfeld.

"In de hoofdstad van Vlaanderen zijn we een onderklasse aan het kweken, die nooit de vaardigheden zal ontwikkelen om ook maar het gewoonste werk te doen.  Was ik minister van onderwijs en flamingant, ik zou véél meer geld stoppen in de Brusselse Vlaamse scholen". Zo schrijft Geert van Istendael, familie van Karel van Istendael, het neer voor socialistische lezers en een toevallig passerende Vlaams-nationalist.

Volkomen akkoord.  Onderwijs en taal zijn de sleutels om onze samenleving overeind te houden.  Zeker in Brussel, waar de geschiedenis ons al jaren leert dat een biculturele samenleving onleefbaar is, wat zou een multiculturele het  zijn !  Deze vitale overlevingsregels gelden voor gans Vlaanderen, voor al onze steden en gemeentes die ingenomen worden door vreemdelingen die onze taal niet kennen, die onze cultuur, en  onze normen en verworvenheden afwijzen. 

Voor wanneer een gezamenlijke actie vanuit het Vlaams Parlement, het Brussels Hoofdstedelijke Gewest,  over de provincieraden en de 308 gemeenteraden van dit land ?   Hop, hop !!! Het belang van Vlaanderen stuurt u een noodoproep. Het is niet omdat de Drie Apen blind, stom en doof zijn, dat het Alternatief in slaap moet vallen.  Hop, hop !

Hoe ouder Van Istendael wordt hoe meer hij me doet denken aan dat andere Nederlandse monument,  Carmiggelt.  Weinig is wat het lijkt maar soms borrelen er wijze woorden en valabele ideeën op tussen de alcoholwalmen.

Ray

 

In 't Pallieterke van deze week hebben Marc Platel en Sinjoor het in een duo-bespreking over de memoires van Wim Geldolf, gewezen volksvertegenwoordiger en schepen van Antwerpen voor de toenmalige BSP.  De auteur is historicus en heeft destijds een behoorlijk standaardwerk  gepleegd over Camille Huysmans.

  Historici die de overstap maken naar de partijpolitiek en zich blijven beroepen op hun wetenschappelijke objectiviteit of erger nog, integriteit zijn een beetje zoals kabouters : zij bestaan niet echt maar ze willen wel de koffer in met Sneeuwwitje. Bartje Dewever, neemt gij ook een kleine consumptie voor mijn rekening  ? Hetzelfde als Wim Geldolf : een glaasje bitter.

Geldolf blaast zichzelf op tot een politicus met de nodige Importantie en Allure wat helaas nauwelijks strookt met de werkelijkheid. Wie aan politiek doet en een stout mens is, zal nooit opvallen door zijn grootmenselijke politiek, wie daarentegen een warme persoonlijkheid bezit, kan best rekenen op de waardering  van andersdenkenden.  Ik heb geen enkel probleem om Lode Craeybeckx, destijds een politiek tegenstander, een warm hart toe te dragen en Mathilde Schroyens een vrouw te noemen die veel indruk maakte door haar discrete charme.  En die beide mensen hadden beslist ook hun kleine kantjes.

Geldolf is steeds een man geweest die uit was op afrekeningen en conflicten, iemand die het leven beschouwde als een western, helaas zag hijzelf er niet uit als de cowboy op het witte paard.  Hij had ruzie met zowat iedereen in zijn partij en daarbuiten en zijn enige medestanders waren de leden van zijn kabinet en een sporadische pierenvisser die zonder aas in de rode vijver zat te staren.

 Om toch iets positiefs te zeggen : intrigeren kon Wim niet, want daarvoor bezat hij niet de speelsheid, noch de soepelheid van geest, zijn tactiek was deze van de ruwe, brute aanval, zoals een buffel. Hij wilde ook iedereen en alles vernietigen, een geestelijke bruut.

Ik presenteer géén rekeningen na dertig jaar ; dubieuze debiteuren worden vlug afgeschreven in mijn levensresultaat maar ik stoor me wel aan misplaatste volharding bij ouderlingen en dan wordt geen achterstallige factuur aangeboden maar wel een oog of een tand beschadigd, het enige waar die ouwe rakkers beduusd voor zijn. 

Geldolf is door de  partijgenoten  aan de deur gezet toen de ruzies niet meer binnenskamers bleven, omdat hij zijn eigen socialistische collega's in het schepencollege bleef vervolgen met een nooit geziene paranoïa.  Wèg Kamerlidmaatschap, wèg schepenambt.  Voor ze zoiets doen, die van het rode profitariaat, moet er bloed aan de muren gekleefd hebben.  Wim Geldolf is een van de slechtste mensen die niet alleen mijn pad gekruist heeft maar die menige pad in de korven van zijn partij gezet heeft.

Wim beroemt zich in zijn memoires op zijn enorme staatsmanszin, want hij heeft een keer de BSP- lijst aangevoerd met een eclatant succes.  Weet u wat dat was ?  De VU heeft toen 1 zetel verloren !

Verder zit Wim te orakelen over zijn vriendschap met Karel van Miert,  die zonder zijn steun nooit de grote voorman zou geworden zijn, enzovoort,  en zo verder. Karel heeft alleszins geen vinger uitgestoken om zijn vriend en mentor in de partij te houden.

Voor de rest is dit dikke boek vrij geschikt voor kabouters om als opstapje te gebruiken als ze zich in de bedstee aan Sneeuwwitje willen vergrijpen.

Ray 

Op 21 februari 1907 werd een geluidsopname vervaardigd in New York van wat toen een historisch moment was.

Wij hebben de hand weten te leggen op dit document van 30 secondes en laten het u morgen horen, precies 100 jaar na datum.

Ouderwetse mensen, ouderwetse gedachtes, dus ook ouderwetse opnames.  Dank u,  Ouderwetse Angeltjes.

De redactie.

Geert Mak is een wijs journalist en schrijver maar helaas ook een slaaf van het moderne poco-denken : Het Westen kan zichzelf niet genoeg kastijden en schuldig gevoelen. Kom, laten we allen onze kop in de ton water stoppen en onszelf verzuipen, dan kunnen onze "invaders" alles makkelijk inpikken zonder weerstand.

"IN EUROPA, Reizen door de twintigste eeuw" is een boeiend boek van bijna 1200 bladzijden dat je node terzijde legt, dat zeer humaan de moderne geschiedenis beschrijft, meer uitgaande van de feiten dan de ideologieën. Mak is hier een voorbeeldig en intelligent auteur.

Voor de boekenweek van 14 tot 24 maart selecteerden de inrichters een werk van Mak, "De Brug" dat de eer geniet het gratis boekenweekgeschenk te worden en dat tegelijk in het Turks verschijnt.  U raadt het al : een pleidooi voor de aansluiting bij de EU met dooddoeners zoals "Het moderne Turkije zal fungeren als een baken van modernisering in de regio."  Een andere dijenkletser : " Als het niet doorgaat, zal de ellende niet te overzien zijn, want dan valt het land ten prooi aan de fundamentalisten." De man van de intelligente benadering en originele inkijk is compleet verdwenen en vervangen door de broodschrijver.

  Heeft Geert Mak soms een kristallen bol waarin hij ontwaart wat er over tien of twintig jaar aan de hand zal zijn  ?  Dank zij die bol heeft hij geen argumenten nodig, wat de poco's goed uitkomt, want kretologie is de taal in  hun biotoop.  Je kan even makkelijk stellen : als Turkije wél opgenomen wordt, zal het een rechtstreekse brug vormen met het fundamentalistisch handelen en denken van de Islam om alzo Europa onder de knoet te krijgen.  Wie weerlegt deze stelling ?

Waar het om draait is eens te meer de wijze van beïnvloeding die men hanteert : een gratis boekje van een gekend auteur (met dubieuze faam maar niet talentloos) wordt gratis verspreid om de eigen politieke doelstellingen door te drukken.  Alle middelen zijn inderdaad goed.

Een pikant detail : de boekenweek staat in het teken van de "Lof der Zotheid".  Erasmus kon in zijn tijd nog kritiek uiten op de samenleving.  Wij moeten ons beperken tot "De Lof op de Dictatuur".

Ray

Wat heeft Pink Floyd te maken met het sluiten van een school in Ganshoren, zal u zich afvragen. Terwijl ik dit schrijf hoor ik op de achtergrond de wat sompige versie van Pink Floyds ‘Another Brick In The Wall’. Wat aangepast aan de huidige smaak, zeg maar. Het origineel was van 1979. Toen werd de groep geprezen als vernieuwend omwille van hun psychedelische rock, soms heette het ook progressieve rock en in bepaalde gevallen zelfs overmoedig symfonische muziek.

Over de betekenis van de teksten van Pink Floyd zijn er al boeken vol pseudo-filosofisch geleuter bijeengeschreven. Analyses die meestal bol staan van gefrustreerde ‘Hineininterpretierungen’ over wat “The Wall” nu in feite betekent.

Het zou gaan over psychose, over een geflipte artiest, over niet verwerkte kindertrauma’s tot afkeer voor Nazi-Duitsland aan toe.

Dan is er zo’n vervelende nuchterling als ondergetekende die eens van dichterbij gaat kijken naar wat hier nu opnieuw op de markt wordt gebracht. En ik doe geen diepgaande ontleding van de song-tekst (die is trouwens maar 6 regels lang), neen ik lees gewoon wat er staat. Ik citeer hier even de tekst :

We don't need no education
We don't need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave the kids alone
Hey, teacher leave the kids alone
All in all it's just another brick in the wall

Het tv-nieuws van maandag 19 februari om 19 uur meldt mij het zoveelste ‘incident’ waarbij een jongen in mekaar wordt geslagen voor zijn MP3 speler. Dan vraag ik mij af : is nu niet het eerste wat deze jongeren nodig hebben OPVOEDING ?! Education om het in de termen van Pink Floyd te zeggen. En ‘teachers’ die deze ‘kids’ nu net NIET ‘alone’ laten ?

Het is dit decadente sfeertje (ik schuw het woord niet) van een misbegrepen laisser-aller inzake opvoeding die verantwoordelijk is voor wat we nu meemaken. Nog altijd slepen we de miskleun, die mei ‘68 was, met ons mee. Pink Floyd, met hun destructieve teksten, is daar het prototype van. Want hier wordt onomwonden gepleit voor het afschaffen van elke vorm van onderwijs. Zij mogen zich gelukkig achten, de heren van Pink Floyd, want hun wens wordt werkelijkheid in Brussel. Het college in Ganshoren sluit zijn deuren.

Wie een Leitcultuur -en het overbrengen daarvan op de volgende generaties via opvoeding- opgeeft, begeeft zich op het gevaarlijke pad van wat in de filosofie het postmodernisme wordt genoemd. Volgens mijn bescheiden mening de grootste flater die er ooit in ons denken en doen is binnengeslopen.

Postmodernisme betekent,  kort samengevat, dat er geen absolute waarheid is, maar vooral ook dat er over geen enkele waarheid een consensus kàn bereikt worden. Meningen bestaan, volgens deze opvatting, naast mekaar en hebben geen hiërarchie.

Fout natuurlijk, maar de gevolgen van deze mei ‘68 attitude ondervinden we wel elke dag. Het mondt uit in een vorm van dictatuur van de permissiviteit, omdat elk meningsverschil en elke morele evaluatie wordt overboord gegooid.

Dit permissieve sfeertje druipt elke dag van het VRT scherm. Als ik bijvoorbeeld de platvloerse ‘humor’ van een Debby & Nancy aanschouw. Of wanneer ik een overjaarse mei 68er als een Guy Mortier in een reklamespot voor Humo hoor zeggen : ‘Toverfluit met geribbeld condoom’. Dan denk ik : sukkelaar !

Is het niet hoog tijd dat deze dames en heren eens een oprecht gewetensonderzoek doen ?

Pim

Nu we het eindelijk dankzij Voske kunnen om een filmpje deftig op onze blog te plaatsen, hier eentje dat door Björn Roose op YouTube werd gezet. De camera werd bediend door Bert Bibber, waarvoor onze royale excuses.

Ik mag mijn nederige villa niet verlaten of heel de wereld moet het weten en ik heb mijn rug nog niet gedraaid of ze laten hier van alles en nog wat binnen.

Nu goed… ik had een feestje op ’t kasteel van nonkel Paul, gouverneur van bijverdienste. Hij houdt van feestjes, lintjes en andere tricolore leukigheden en ieder jaar  nodigt hij de familie uit tot in het zevende knoopsgat. Daar hoor ik  bij. Dat doet hij in het kader van “allemaal samsam”, een project van de dienst multilulariteit van de provincie West-Vlaanderen.
 

Een volle week, zeven dagen en slapeloze nachten, heb ik – voor het geval ik wegens overmacht in gesprek zou raken met nonkel Paul – allerlei informatie via het internet en andere connecties opgezocht om toch niet met mijn mond vol tanden te moeten staan.

Gelukkig, want geboren in Kuurne, had ik tenminste één aanknopingspunt: de “Confrérie van het ezelskruiske”.  Broederschap, Genootschap of Gilde klinkt uiteraard niet Belgisch genoeg.

U moet weten dat heer Breyne jaren lid was van CVP:la Confrérie Vive la Patrie.

En dan: le moment suprême.

Tussen de kaviaar en de truffels met champagne door komt Nonkel Paul mij aanklampen en doet me enkele confidenties niet beseffende tegen wie hij staat te kletsen.

Door mijn rode kop van de overvloedige alcohol was hij in de overtuiging dat ik een socialistische medestander ben van hem en zijn grote voorbeeld uit Vilvoorde.

Zijn nog rodere kop straalde van gelukzaligheid om eens zijn hart te luchten.

Na de traditionele kennismaking in de zin van: “Ik ken u uch, jaja, van waar ook weer?” en dergelijke meer vertrouwde heer gouverneur mij het volgende toe en ik citeer:

“Ach, monsieur Erique, ’tè nie maklik teehunwoordu, (vanaf nu doe ik een poging om het West-Vlaams te vertalen) Zelfs onze stomste kiezers beginnen te twijfelen over onze leugens. Waar gaat dat naartoe? En dat Vlaams Belang wil ons skoon land uiteen laten vallen, de racisten. Maar we doen er alles aan, gelijk mijne maat uit Leuven, om ons koonginkgrijk te redden. In hotel Leopold hebben onze grote leiders daarvoor het scenario al uitgetekend. Ge moet weten, meneer Henri, (mijn naam was hem ontsnapt) sedert die affaire in Heuvelland lig ik bij het Hof in ’t bovenste schuifke en ik ben kint aan huis bij Monseigneur Laurent. Ge weet toch dat ik ook al ridder in dorde national van ’t Légion d’Honneur van Frangkrik  ben. Oh, André, ge ziet dat ge met goeie connecties en een woordeke Frans veel kunt bereiken.”

Veel meer van het gesprek herinner ik me niet maar toch, na nog enkele flessen champagne, dit:

Zonder mij ook maar enigszins bloot te geven had ik hem op de spanningen binnen Vlaanderen en zelfs Europa gewezen dat we, o.a. door het gevaar van de islam, vlak voor de afgrond stonden. Zijn antwoord was veelzeggend: “Oh, meneer Albert, hadden we maar nooit “Leuven Vlaams” gekend dan stonden we nu al een stap verder”

Erik

In mijn opvatting zou de openbare radio en televisie van een natie, betaald door de gemeenschap, uitzendingen moeten verzorgen die in het verlengde liggen van wat  in die gemeenschap leeft op diverse niveaus.  

Als je de diepe rimpels in het voorhoofd van Piet van Roe ziet, is dat zeker geen makkelijke opgave zoals  ze gebald omschreven wordt en zou hij ook liever rancuneuze, opruiende taal zitten verkopen op een blogje van het Seniorennet. Ongehinderd door veel kennis, verantwoordelijkheid maar wel altijd uit op rel en scheld. Piet, wil je ruilen ?

Een punt van verschil is dat wij van de n.v. Angeltjes niet beschikken over volgende luttele faciliteiten zoals de VRT (cijfers van 2005 uit het Jaarverslag, dus niet uit de fantasierijke koker van een door afgunst getekende amateur) :

- Vastgestelde uitgaven van 441 miljoen euro
- Vastgestelde opbrengsten van 406 miljoen euro
- Subsidies van de Vlaamse Gemeenschap van 258 miljoen euro
- 2987 vaste personeelsleden en 119 interims
- een sympathiek jaarverlies van 36 miljoen euro

Iedereen herinnert zich de pijnlijke perikelen met Tony Mary, die uiteindelijk de laan uitgestuurd werd met een vergoeding waarvan NOOIT duidelijk is geworden hoeveel ze de VRT-begroting kostte.  Ik heb destijds uitgerekend dat de kostprijs tussen 1,5 tot 2 miljoen euro ligt, afhankelijk van de wijze waarop er met de belastingdiensten onderhandeld is en de verdere modaliteiten van de verbreking.

De televisiepoot van de VRT heeft zelden kunnen rekenen op de sympathie van een meerderheid van de  Vlamingen voor wie hij bedoeld is en die er ruim voor betalen. Van  de journaals was steeds geweten dat ze gekleurd waren in functie van de redacteur van dienst. Neutraliteit was een term die te pas en te onpas gebruikt werd maar die als begrip onbestaand was.

Op het vlak van nieuwsuitzendingen beschikt de VRT momenteel over één redactie voor zowel radio als televisie.  Het heikele punt blijft dat vele journalisten het als een erezaak beschouwen lid te zijn van een linksgerichte politieke partij én daar bijna schaamteloos blijk van te geven bij hun journalistieke werk.  De versmelting van syndicalisme en politieke aanhorigheid komt in deze kwestie extra nefast naar voren. Er is niemand in de VRT die hier een opmerking wil of kan overmaken, want iedereen behoort tot een variant van de rode kleur. De wijze waarop een Linda Dewin tijdens de verkiezingsuitzending blijk gaf van haar vooringenomenheid en niemand daarop gereageerd heeft, is meer dan illustratief voor de onwaarschijnlijke pedanterie aan de Reyerslaan.

Het  statuut van openbaar ambt dat voor vele VRT-medewerkers nog in voege is, verklaart enerzijds veel van de inertie bij deze instelling en staat een soepel personeelsbeleid in de weg.

Niettegenstaande er drieduizend personeelsleden op de loonlijst staan, blijven  vele televisieprogramma's aangekocht bij  externe productiebedrijven.  In werkelijkheid bestaat er een grote verwevenheid in dit kleine wereldje van profitariaat en partijpolitieke incest.

Primordiaal is en blijft het feit, dat de openbare omroep verworden is tot een broeinest van geldverspilling, arrogantie, ongecontroleerde uitgavendrift en persoonsverheerlijking van een  kwijnend regime.

Ben ik nog iets vergeten ?

Ray



 

Het Heilig Hart college  uit Ganshoren sluit zijn deuren, omdat de  minimale kwaliteit niet meer bereikt wordt.

Eerst bood deze school algemeen middelbaar onderwijs aan, vervolgens ingaande op de evolutie  werden  een beroeps en technische afdeling in het leven geroepen.

Ook die richtingen bieden geen soelaas, want de resultaten van de leerlingen zijn ondermaats en de inrichters beslissen derhalve de school op termijn te sluiten.

Zover zijn we dus. Iedereen een leuke krokusvakantie toegewenst en niet te veel zorgen over die domme school, hoor : studeren is schadelijk voor de gezondheid. Misschien wat meer halal-varkensworstjes geven ?

Ray

1. Een stamcel kan tot alle andere lichaamscellen uitgroeien.
2. Een molecuul kan niet in kleinere eenheden worden gesplitst.
3. Een nanometer is eenduizendste millimeter.
4. Een neuron is een zenuwcel.
5. Een laser werkt met geluidsgolven.
6. DNA is het erfelijkheidsenzym.
7. Gewone tomaten hebben geen genen, genetisch gemanipuleerde wel.
8. Stamcellen komen alleen in planten voor.
9. Antibiotica doden bacteriën zowel als virussen.
10.  Kernenergie vernietigt de ozonlaag.
11.  Een wetenschappelijke studie is een herhaalbare studie.
12.  Elektronen zijn kleiner dan atomen.
13.  Door het broeikaseffect neemt de straling van de zon toe.
14.  Het centrum van de aarde is erg heet.
15.  De continenten bewegen al miljoenen jaren.
16.  Een experiment moet controleerbaar zijn.
17.  De mens heeft meer dan de helft van zijn genen gemeen met een muis.
18.  Voor het eerst in de geschiedenis sterven er massaal planten en dieren uit.
19.  De aarde gaat rond de zon in een maand.
20.  Licht gaat sneller dan geluid.
21.  De eerste mensen hebben de dinosaurussen in de ogen gekeken.
22.  Gedurende miljoenen jaren veranderen planten en dieren. 
23.  Alle planten en dieren hebben DNA.
24.  Astrologie is geen wetenschappelijke discipline.
25.  Mensen hebben iets minder dan de helft van hun DNA gemeen met chimpansees.
26.  Door het broeikaseffect stijgt de temperatuur op aarde.
27.  Het broeikaseffect ontstaat door het verstoken van fossiele brandstoffen.
28.  Als je met een dobbelsteen een zes gooit, is de kans kleiner dat je daarna weer een zes gooit.
29.  Door klimaatverandering zullen sommige soorten uitsterven terwijl anderen het juist goed doen.
30.  Mensen zijn ontstaan uit andere soorten.

Hebt u er twintig of meer goed? Gefeliciteerd.

Wie slaagt voor deze test, kan niet alleen de wetenschapsbijlage van een goede krant volgen maar voelt zich ook meer op zijn gemak in de huidige samenleving, stelt Miller. Helaas zijn er maar weinig mensen die voor deze test slagen.

Zweden scoort met 35 procent van de volwassen het best, gevolgd door de Verenigde Staten met 28 procent. Nederland staat op een trotse derde plek met 24 procent. Dat klinkt mooi maar tegelijkertijd betekent het dat 76 procent van de Nederlanders niet in staat is om mee te praten over thema's als stamcellen, evolutie en het broeikaseffect.

Daar word je niet vrolijk van.

(Overgenomen uit Elsevier)

Maak zelf eens de oefening en kijk hier dan voor de juiste oplossing.

Vanmorgen ontvang ik een ijlboodschap van Mijnheer Erik, dat hij vandaag de controle van de blog overlaat aan "het filiaal uit Antwerpen", want er is een familiefeest bij de gouverneur van West-Vlaanderen waar Mijnheer Erik niet mag ontbreken ...

In plaats van te gaan wandelen in het Nachtegalenpark zit ik nu met thuiswacht en op de achtergrond staat ATV te raaskallen over wat de presentator inleidde als "de halal-hetze".  Ik heb het geluid uitgedraaid, ik kan het niet langer aanhoren die comedie. 

Hetze ?  Slechte communicatie ?  Een audit laten uitvoeren ?  Komaan zeg, wees eerlijk, Foorham, bied eerst je excuses aan en zeg dan duidelijk dat in het Antwerpse stedelijk onderwijs gestreefd wordt naar respect en integratie, wat ondermeer inhoudt dat er traditioneel, lekker Westers gekookt wordt.  Daar is niks mis mee. Waarom moeten wij beschaamd zijn over onze cultuur en onze keuken ?  Denk je dat je in een hotel waar je veel centen neertelt in Dubai, Tunesië of Marokko varkensvlees krijgt opgediend ?  Een plakje ham ? Ze peinzen er niet over !  Maar wij gaan weer door de knieën. Foorham  is in de eerste plaats onderwijsschepen en geen kok, wat hij misschien beter gedaan had om de kost te verdienen.

Zolang we blijven knoeien met taalachterstand, zal de opleiding van onze jeugd nog meer achteruitboeren.  Extra cursussen Nederlands zijn een prioriteit en wie niet mee kan, wordt naar een afdeling taal afgeleid.  Dit is een kwalitatieve normering in ieders belang : die van onze eigen jongens en meisjes die niet het slachtoffer moeten zijn van de allochtoonse achterstand en van de allochtonen zelf die op deze manier kunnen bijbenen.

Je ziet onmiddellijk wat iemand als bestuurder waard is, als er zich een incident voordoet.  Foorham panikeert, legt foute verklaringen af, zegt dan dat hij het zal laten onderzoeken, en zit nu de anderen te beschuldigen dat ze een hetze veroorzaken.  Foorham is door Janssens aangeduid omdat hij niet zwaar weegt, je ziet echter wat de gevolgen zijn van dat zwakte-bod : bij het geringste windstootje worden die gasten de lucht ingezwierd.  Halal in het heelal.


Ray

Spirit is de partij van wie ik me afvraag,  is dit politieke samenraapsel ontstaan in een psychiatrische instelling die te weinig subsidies ontving waardoor de patiënten een witte doktersjas aantrokken en mekaar met spuiten lachgas in de gangen achternaholden ?  Neen, zij zijn een restant van de Volksunie en vreemd genoeg heb ik als ex-minnaar van die partij nooit de capriolen van een Lambert, Bert Anciaux of Els Deweerdt in die toenmalige jaren dusdanig weten ontsporen als nu.  Een mens verandert maar elke evolutie is geen succes, vraag het aan Herman van Rompuy, de oude aap van de CVP die nu aan het muteren is tot een jong, speels exemplaar dat gekoppeld wordt aan Bart de Wever in de hoop enkele brave lieden van Vlaamse origine te lokken in hun kooi.

Spirit congresseert en roept op tot (zet u neer, alsjeblieft) : "Intergenerationele solidariteit in tijden van vergrijzing" en deze bevattelijke titel speciaal voor de achterlijken onder ons" moet leiden tot een actieve migratiepolitiek, (jawel) om te resulteren in een GENERAAL PARDON ! " Asjemenou ...

Nog een schepje bovenop graag ? Een bolletje bruin  is goed ?  "De grenzen sluiten terwijl de vacatures niet worden ingevuld is een foute keuze".

Een foute keuze is het dragen van een groene bril terwijl je zo blind bent als een mol. Een foute keuze is "Generaal Pardon" roepen, terwijl je niet eens weet over wie het gaat, behalve over mensen die NU reeds de wetten van het land aan hun laars lappen.  Achter Generaal Pardon u opstellen in rijen van zestien en buitenmarcheren, dat is een betere keuze.

De niet-ingevulde vacatures, Geert, moeten verdraaid door vakmensen uitgeoefend worden en niet door gediplomeerde zonnebrilverkopers, geattriteerde parapluleurders, maffiose messentrekkers, jankende violenkietelaars, bekwame schapenneukers... heb je verdomme staan fezelen met die madame Kieboom van Egidius, Geert, die het probleem ook al lang opgelost heeft door van alle vrouwen kindermeisjes en interieurverzorgsters te maken, terwijl de venten langs ramen en deuren binnenklauteren om de inboedel buiten te sleuren ?  Waren jullie weer bezopen op het congres ?  Of was Demotte aan het trakteren met gratis heroïne voor de kartelpartner ? 

De maatregelen die Spirit, de Marokkanenpartij bij uitstek, voorstelt zijn net diegene die onze "welvaartmaatschappij" naar de verdoemenis stuurt. 

De grenzen moeten in de eerste plaats gesloten worden en er moet nagegaan worden wie hier illegaal verblijft, wie weg moet en wie kan blijven.  Als de bestaande wetten nageleefd worden moet er geen generaal pardon verleend worden.  De waanzin van de familieherenigingen moet gestopt worden. 

De nationaliteit is geen soldenproduct dat aan applausprijs weggeschonken wordt aan de minst biedende met het langste pistool.  Er moet duidelijkheid komen in verband met de dubbele nationaliteit en vastgelegd in de grondwet tot welke functies deze dubbelhartigen kunnen opklimmen en vooral wat niet binnen hun bereik valt. 

Spirit, ik denk niet dat ze veel kans maken op mijn stem.

Ray

Een van de oudste Middelnederlandse gedichten uit het Gruuthuuseboek is ook de naam van een katholieke vereniging die zich ontfermt over het vaak trieste lot van de mensen zonder papieren, de illegalen.

Ik zal de laatste zijn (of toch bijna) om die mensen iets in de weg te leggen, maar ik veroorloof me wel om mevrouw Hilde Kieboom, leidinggevende van deze vereniging in België,  met complete negatie van de regels der welvoeglijkheid en hoffelijkheid  te beschouwen als een lichtjes domme vrouw.  Het grote engagement dat zij tentoonspreidt voor alle vreemdelingen in deze stad siert haar maar het heeft wel een Zuid-Afrikaans tintje van apartheid, of vergis ik mij ? De "eigen" dompelaars worden door de vreemden stiekem uit de rangen gestoten, want de mensen zonder papieren gaan er van uit dat Sint Egidius exclusief voor hen steun moet bezorgen en dat de Vlaamse sukkelaars profiteurs zijn.  Het is trouwens niet het enige pijnlijke voorval op het vlak van humane hulp dat mij gesignaleerd werd.

  De vreemde armen worden gevoed, geholpen en bij het recente kerkasiel fungeerde Egidius als motor en organisator.  Na deze door de media fel belichte kerkasielperiode, is het probleem van de illegalen in het decor verdwenen. De katholieken en de protestanten schoten ter hulp, die van de islam vroegen zich af wat er aan de hand was en hielden de deuren van de moskee potdicht. Die brave mevrouw Kieboom begreep dat uiteraard.  Binnenkort doopt zij haar Egidiusgenootschap om tot de Vrienden van Mohammed.  Lichtjes dom maar wij begrijpen het.

Het gaat in Antwerpen om dertigduizend mensen, zegde ex schepen Grootjans. Kleine burgemeester  Janssens zit verscholen in zijn loft te dromen over "Morgen, dan wordt alles beter" en Dewael ligt in de armen van Greet te acteren dat hij een Groot Minister is die alles onder controle heeft.  Die twee kerels acht ik verantwoordelijk, samen met alle klunzen die in dit land naar de macht streven en ze ook bezitten, voor de misdaden die zij veroorzaken tegen de mensheid door al deze illegale sukkelaars te negeren,  door te veinzen dat zij niet bestaan en de overlast die ze veroorzaken bij de eigen inwoners te minimaliseren.  Ik ben weer veel te mild : deze onbekwame bende  leidt onze beschaving naar de afgrond  ! Als die kerels de moed hadden, de politieke wil en het verstand om een degelijk vreemdelingenbeleid te voeren, dan zou die brave  mevrouw Kieboom geen soep moeten uitdelen. 

En ik zou mevrouw de barones, want die titel werd haar verleend, willen vragen in de toekomst geen lichtjes gênante en domme dingen meer te vertellen zoals zij onlangs op ATV deed, dat wij deze illegale mensen nodig hebben... "want het zijn onze toekomstige kinderoppasmeisjes, poetsvrouwen en tussen de mannen bevinden zich wel  criminelen maar die zijn overal ...".  Dat was weer lichtjes dom van mevrouw Kieboom. Ze heeft nochtans lang in Vaticaanstad verbleven maar er niet genoeg opgestoken.

Ray

De immer beteuterd kijkende Kris Deschouwer, de personificatie van Professor Zonnebloem, Rik Coolsaet en de onvermijdelijke babyface Carl Devos behoren ondermeer tot de excellente denktank Pavia die ons met de teletijdmachine  van Zonnebloem  terug wil catapulteren naar de duistere tijden van la Belgique/Het België unitaire.

U kent het verhaal : 15 Kamerleden worden rechtstreeks verkozen door alle Vlamingen en Walen samen.  Waarom er dan nog een onderverdeling gemaakt wordt in 9 N en 6 F is mij niet duidelijk : het zijn 15 B's en daarmee basta.

Het voorstel werd naar de prullenmand verwezen door alle Vlaamse partijen, behalve de open liberalen en nu komt de bebaarde Cro-Magnondwerg nog met een subtiel democratisch argument aandraven om mogelijke twijfelaars over de streep te trekken : laten we ineens het Brits systeem toepassen van "the winner takes it all", dus per district is er één verkozene en op die manier haalt het Belang geen enkele zetel kraait de kleine Napoleon. 

Niemand kan de toekomst voorspellen maar dat België vroeg of laat om zeep gaat, lijkt niet onwaarschijnlijk. Vlaanderen, eindelijk een zelfstandige staat met eigen bevoegdheden en geïntegreerd in de Europese Unie : een aanlokkelijk idee. 

Over deze "droom" zullen we in de komende periode een eminent jurist aan het woord horen als gast op het podium bij "Angeltjes".  We houden u op de hoogte.

Ray

Björn Roose is veroordeeld - oei sorry, foutje – al is dat zeker de natte droom van Tom Cochez – Björn Moons dus, tot 30 jaar.

Het is niet mijn bedoeling om een discussie op te starten of dat nu te veel of te weinig is. De straf is wat ze is en zijn zittijd zal zijn wat hij wordt.

Alleen wil ik met mijn slecht karakter de vraag stellen: wat indien Vermassen niet als advocaat van het slachtoffer maar voor Moons was opgetreden ? Ik heb er van Vermassen nog weten buiten wandelen …..

Onwillekeurig moest ik hieraan denken toen ik het nieuws hoorde van het koppel dat drie jaar geleden hun zeven maand jonge baby verloor bij een auto-ongeluk. Voor alle duidelijkheid: het koppel was niet verantwoordelijk voor het ongeval.

Nu moet dit koppel voor de rechtbank komen omdat “het kindje was gestorven daar de ouders niet voorzichtig genoeg waren geweest” en riskeert het een celstraf tot 5 jaar.

De ouders hadden het kind in een autozitje geplaatst en vastgeriemd in de rijrichting van de wagen.

Dan vraag ik mij af welk een Vermasseeckhout is hier een vuil spelletje aan het spelen?

Tegenpartij is dus NIET verantwoordelijk voor het overlijden van het kind.

Wedden dat de tegenpartij in dit ongeval over veel geld en “relaties” beschikt.

Erik

Laten we deze eerste dag van de krokusvakantie positief aanvatten, met een verrassend aangenaam bericht over een tof land : Marokko !  Ik vermoed zonnetjes op uw aller gelaat te zien verschijnen, twinkelingen in uw vrolijke oogopslag en een verheugde uitroep naar uw partner, kanarie, poes of boa : "Marokko, schàt,  hij heeft het over het Paradijs."

U wist, als u aldaar geboren bent, op dat afgebakende en zanderige kluitje van de planeet, u de gelukkige bezitter bent van de nationaliteit eigen aan de natie, met name de Marokkaanse.  Wist u echter ook, dat de wetten van dat land zich uitstrekken over de grenzen heen en dat de aldaar geborene nooit van zijn gelukkig Marokkaans leven van die nationaliteit verlost kan geraken ? U mag Nieuw-Zeelander worden dat zal koning Mohammed VI varkensworst wezen want u blijft wel steeds zijn woestijnspeeltje.

De levensomstandigheden in het land waar de maroquineries werden uitgevonden, zijn niet steeds rooskleurig en de koning heeft er derhalve geen bezwaar tegen dat velen van zijn onderdanen  elders een beter bestaan proberen op te bouwen. Hoe meer van die armoezaaiers wegtrekken, hoe beter voor zijn land. (Ik doe niet mee aan het verhullen van de waarheid en noem de zaken zoals ze zijn. Dat zou iedereen in dit apenland eens wat meer moeten durven.) De emigranten blijven steeds  onderdanen van zijne majesteit en wij, in het welvarende Europa, zorgen voor de rest.  De rest, zijnde hoofdzakelijk de centjes en allerlei andere sociale dingetjes die wij bijeen gegaard hadden als ijverige mieren en die we nu als stomme runderen uitdelen ten behoeve van de ganse wereld, le Maroc inclusief en met voorkeur.

De zwakke pokkenregeringen in Europa strooien en gooien niet alleen met centjes maar ook met  hun nationaliteiten in het ronde, alsof het elke dag confetti-fuif is.  Wie wil er een vette Duitser worden, een gierige Nederlander, een stomme Belg, een arrogante Fransman ? Je blijft toch steeds een betrouwbare Marokkaan. 

Al-Magrib telt dertig miljoen Marokkanen verspreid over de aardbol.  De kinderen van de uitgewekenen bezitten meestal de nationaliteit van hun nieuwe geboorteland maar behouden daarnaast de faciliteiten van het moederland.  Dus tot in der eeuwigheid blijven zij Magrebijnen die trouw zijn aan de wetten en bevelen van hun land.  En van de islam.

En hoe zit het in België op het vlak van wetgeving ?   Kunnen mensen met een dubbele nationaliteit een regeringsfunctie bekleden ?  Zijn er terzake parlementaire initiatieven te ontwikkelen nu we toch gaan kiezen ?

Hallo ?  De Kamer ?  We hebben een vraag voor jullie. 


Ray-Ray (ik probeer ook eens dubbel te zijn)

Hebt u ooit priorzegels gekocht? Ik nooit.

Mijn vriendin onlangs wel, dank zij de geslepen postbeambte, al zag ze het tegen haar grote spijt en woede pas als ze thuis was. Vrouwen!

Heu, dames, nu niet moeilijk gaan doen maar voor mij is dit ook een moment dat ik mijn zwakheden eens in de schaduw kan zetten, wat anders zelden mogelijk is en ù, begrijpt wat ik bedoel.

Ik vertik het om extra te betalen voor een service die vanzelfsprekend zou moeten zijn. Al bij al, als ge dan toch deze manier van leesbaar contact wenst zal het toch niet op een dagje of twee komen, denk ik dan. Tenzij u er natuurlijk priorzegels op kleeft. “Mijn” record is 8 (ACHT) volle dagen, akkoord: weekend inbegrepen, voor een brief van Waregem naar Harelbeke, in vogelvlucht geen 15 kilometer. Zelden een brief met gewone zegel langer onderweg gezien.

Wat iedere simpele burger al lang wist is er nu van gekomen: de priorzegel wordt afgeschaft.

Wat iedere simpele burger al lang vreesde is er van gekomen: de priorprijs is gebleven.

Rooie Johny Thijs kwam ons laconiek vertellen dat “zijn” klanten daarom vroegen. (niet moeilijk, zie eerste alinea)

Niet heel erg merkwaardig dat in onze afgestompte pers er geen haan naar kraaide.

Red John had gesproken, de hoernalisten hebben genoteerd, meer moet dat niet zijn.

Tussen haakjes: heeft er zich bij al die hoge dames en heren bij tante Pos en het politiek verantwoordelijke ministerie zich daar nooit iemand vragen bij gesteld toen die priorzegel werd ingevoerd?

Stel u voor: u bent postbeambte in kantoor X in stad Y en verantwoordelijk voor de sortering van de poststukken.

Sta mij toe, als leek in het vak, het eenvoudig voor te stellen.

Voor de invoering van de priorzegel had u “slechts” de post te sorteren op postnummer.

Met de priorzegel moest u, voor alle postnummers, uw poststukken sorteren op prior en non-prior. Dubbel werk dus.

Ofwel heb ik het verkeerd voor en deed de priorzegel er niet toe tenzij om de centen wat tot nader order, gezien als ervaringsdeskundige, mijn heilige overtuiging is. Met andere woorden: zelden een brief met gewone zegel een dag later ontvangen dan een met priorzegel.

Gisteren werd ik zowel persoonlijk als via het VTM-nieuws aan mijn post-ergernis herinnerd.

Misschien kom ik wel nog terug op dat persoonlijk gevalletje maar nu heb ik nog niet de bewijzen of de tergend trage levering al of niet bij tante Pos ligt dan wel bij de winkelketen.

Alhoewel …..

Maar mijn goesting om iets over tante Pos te schrijven was ene Marcel Marginet uit de streek van de beschermde mattentaarten, met rekeningnummer 000-1037042-15, die nu al zo een zeven jaar geld op zijn rekening gestort krijgt die hem eigenlijk niet toekomt.

De brave man, ik heb de neiging te zeggen “de onnozele man” - want wie wil nu klant zijn bij de bank van tante Pos – heeft dit geld iedere keer braafjes teruggestort.

Na zeven jaar is die man, terecht, het kotsbeu om telkens dit geld, met eigen kosten – ik ken banken waar de zichtrekening volledig gratis is én rente opbrengt – terug te storten en redeneert: gekregen is gekregen.

Hoe zou u zelf zijn?

Wie is er nu in de fout? In dit apenland de arme meneer Marginet. Tante Pos blijft maar geld op zijn rekening storten die niet voor hem bestemd is en als dit geld niet tijdig genoeg terugkeert krijgt de sukkelaar van dienst de rekening gepresenteerd.

Op 153,06 EUR moet hij 50,00 EUR kosten en 3,90 EUR intresten betalen.

Leve tante Pos en de kromme wetgeving in dit apenland.

Erik

Luc Rademaekers, tweelingbroer van Nojel Schlangen en hoofdredacteur van de Frut, heeft zwaar op zijn donder gekregen in de Raad van Bestuur van Concentra. 

- Et alors, Luc, qu'est ce qui se passe à Anvers avec ton journal ? Uwe cijfers worden alsmaar kleiner en lager.

Het volledige verslag van de zitting (zonder vertaling) kan u bekomen op speciale aanvraag bij Mijnheer Erik, die uiteraard vele connecties heeft in de wereld van de "haute finance et basse réputation". Tegen betaling van een niet overdreven maar wel milde vergoeding.

Om kort te gaan, de Luc kwam vrij beteuterd terug uit Hasselt (de siège bevindt zich in de capitale van de Limbourg) en riep onmiddellijk zijn staf bij hem.

- De strategie van "Naar links en dan altijd de berg af" is niet gelukt, kameraden, riep hij, we moeten terug naar rechts !  Zoals Bertold Brecht het zei : "Erst das Fressen und dann die Moral".

 "Bien sûr"" Jawohl"  knikte iedereen onderdanig, multicultureel en veeltalig wat in de omgeving van Luc en Lex een aanbevelenswaardige houding is, die zeker op het einde van de maand haar voordelen oplevert.

Onmiddellijk werden grote maneuvres uitgevoerd, de Gerolf Annemans werd ingeschakeld en vandaag staat er in de Frut een interview met een van de leiders van het verfoeide Belang van Vlaanderen. Duidelijk en helder en heel wat medewerkers halen opgelucht adem met die onverwachte koerswijziging.  Hoe lang ze duurt, valt niet te voorspellen.

De oplage is wel spectaculair gestegen op één dag met enkele tienduizenden exemplaren.

Voilà, zei Luc, ik ga doen de vacances de ski en France avec ma famille.

U hoeft niet naar de krantenwinkel te hollen : het interview kan u nalezen op de webstek van het Vlaams Belang.  Loop dan ook even langs bij Filip Dewinter, die publiceert een fotootje van het crapuul Jamal.  Op de lange duur zullen het die van het Belang van Vlaanderen nog zijn die de Vlaamse poco pers redden.

Ray

Het is een ritueel geworden, elke ochtend de vertrouwde pokkengazetten doornemen, koffie slurpen, nadenken en vertrokken zijn we ...
 
Mijnheer Erik duldt geen lanterfanters, zeker niet nu hij een grote deal aan het voorbereiden is met de kleine uit Vloesberg, "gratis toebak". Heeft u kennis genomen van de kruiperige manier waarop de algemene directeur van de N.V. Angeltjes zich verlaagt tot sigarettenbietser ?  Het komt hier op neer : die van Luik krijgen heroïne ad dertigduizend euro per verslaafde,  per jaar, in Kortrijk worden weldra de sloffen sigaretten uitgedeeld in het parkje aan de Groeningenkouter. In Londen worden er al autobussen gecharterd. En wat krijgen wij ?  Met tram of bus in de stad van Allah : een koek tegen uw oog als ge uw kleingeld afgeeft.  En de rest van het land ?  Noppes.  Niet te verwonderen dat de mensen hier verzuurd zijn.

Neem dan de gazetten vast, in de hoop op wat ontspanning, dan zijt ge er ook aan voor de moeite.  Ik doe een kleine greep uit het opwekkende nieuws van de dag.

- In Maleisië roept een geëmancipeerd personage op om de vrouwen een kuisheidsgordel aan te trekken.  Dat verhindert verkrachting en incest. Dat weet ik nog zo niet, want in de Kama Soetra staat er heel wat meer acrobatiek. De slimmerik beseft vermoedelijk niet, dat hij de wereld een leuke inkijk bezorgt in het islamitische gezinsleven.  Fatima Bali heeft al laten weten, dat ze niet zal meedoen, wat iedereen begrijpt.

- Veertig  procent (40%) van de abortussen vinden plaats bij allochtone vrouwen.  Dus toch ?

- Geert Wilders ontving weer eens een niet mis te verstane doodsbedreiging : dood uit een geweerloop en als het niet lukt met een bom.

- De gevolgen van de Iraakse burgeroorlog tussen soennieten en sjieieten laat zich gevoelen tot in een Anderlechtse moskee.  Er hangt dreiging in de lucht maar de politie zal enkele malen voorbijrijden, zegt Simonet.

- In Antwerpen wordt een theaterstuk opgevoerd "Maniok en Patatten" om de integratie te bevorderen.  De zwarte vrouwen worden niet voldoende begrepen door de blanken.

Ik ga, na al deze opwekkende berichten, de krokusvakantie inwandelen.  Vanmorgen kan dat nog.  Straks lever ik mijn stad weer over aan de invasietroepen.

Ray

Trouwe lezers hebben het al meermaals vastgesteld: ook al is het hier steeds  koek en ei tussen de heer hoofdredacteur en ondergetekende, het kan ook soms water en vuur zijn.

Daarom wens ik u, geachte lezer, zeer duidelijk te maken dat ik mij volledig distantieer van het artikel “Gratis heroïne” door Ray.

Zijn kritiek tegenover het beleid van Demotte is pure nijd omdat hij nooit de kans heeft gehad om een jointje op te steken en omdat hij van zijn madam niet mag paffen. Zeg dat ik het u heb gezegd, stoefen en pochen maar een boke met margarine want "we zijn op dieët"

Daarom voor alle duidelijk deze open brief aan de heer minister Demotte.

Geachte Heer minister,

Met groot genoegen en blijdschap heb ik gisteren in Villa Politica kennis genomen van uw zeer lovenswaardige altruïstisch mededogen met enkele duizenden heroïneverslaafden  in Luik.

Mijn oprechte felicitaties om dit initiatief, niet alleen tegen de Vlaamse wil in maar bovenal tegen elke logica in, te hebben opgestart wat zeker navolging zal hebben. Al was het maar om Luik als dé wereldwijde toeristische attractie aan te bevelen.

U bent een moedig man, heer minister, waar wij er in Vlaanderen, tenzij in de oppositie ,  spijtig genoeg geen een meer van hebben. Net zoals u uw bananenplan, heu kiwi-model zal uitvoeren tegen alle adviezen in. Vandaar mijn oprechte adoratie voor zo’n heldhaftigheid binnen het zo woelig politieke landschap hier te lande.

Om het communautaire evenwicht echter te bewaren zou ik, zonder stoutmoedig te zijn, u beleefd willen vragen om ook in mijn provincie, West-Vlaanderen, met name in het mondaine Knokke, bij mijn goede vriend de Polle Lippens, een dergelijk pilootproject op te starten.

Jaren terug heeft hij trouwens reeds zijn beklag gedaan dat zijn stad een nijpend tekort had/heeft aan “blijvers”. Met een dergelijk project moet het aantal lang verblijvende toeristen wel een vlucht nemen richting Knokke.

Eerlijkheidshalve moet ik erkennen dat mijn schrijven tot u, zeer geachte heer minister, niet van enig eigen belang gespeend is. Ook ik ben namelijk verslaafd, aan nicotine dan.

Misschien vandaar mijn grote bewondering voor uw initiatief. Nu moet ik mij verhelpen met tabak die ik, wegens financieel onbetaalbaar geworden, op de zwarte markt koop of desgevallend moet stelen, waarvoor u zeker alle begrip hebt. Maar daar heeft niet alleen de schatkist niets aan, het werkt mogelijk  de verzuring op bij die onverdraagzame Vlamingen hier in de streek. Waarbij ik me afvraag: “zou men armoe lijden om een paar pakjes sigaretten minder per dag?”

Ik vraag u derhalve om nog een pilootproject, liefst in het Kortrijkse, voor de meest  geviseerde groep verslaafden. Wij, rokers, worden nu zowat overal uitgesloten, verbannen en met minachting bekeken. Niet alleen het stelen, maar het paffen zelf moeten we nu al in ’t geniep doen. En, geachte heer minister, u mag er zeker van zijn: succes verzekerd. Ik stel mij dan ook geheel belangeloos vrijwillig op als rook-proefkonijn. Twee gratis pakjes per dag, van 30 stuks  volstaan. Om te beginnen.

In de overtuiging, geachte heer minister, dat zowel mijn voorstel als mijn kandidatuur weerhouden zullen worden teken ik,

Met bijzondere “high”achting,

Erik

Je vraagt je af, hoe knoeiers tot hoge posities in de maatschappij weten op te klimmen en hoe aan de andere kant bekwame mensen soms blijven rondscharrelen aan de afgrond.  Knoeiers brengen het tot minister, getalenteerden kunnen zich met de nodige tegenslag scharen bij de heroïnegebruikers.

Rudy Demotte is sedert 2003 minister van volksgezondheid en sociale zaken, de opvolger van de verstoten en naar de Vlaamse regering verbannen,  Frank Vandenbroucke.  Rudy groeide op in de faciliteitengemeente Vloesberg, waar het diepe landschaprijke Oost-Vlaanderen overloopt in Henegouwen, een taalgrenskind dat uit die jeugd bij zijn Vlaamse tantes de erfenis overhoudt van een dialectisch gekleurd Nederlands.  Hij studeerde politieke wetenschappen aan de ULB en hij is van in zijn jonge jaren een fervent en overtuigd lid geweest van de Parti Socialiste.  Een militant, een trouw bestuurslid, een mandataris die immer blindelings de bevelen van de partij volgde, de dwaasheden goedkeurde en alles wat krom was recht praatte. Een beetje Chinese mandarijn die alle zin in zijn leven put uit de partij en die als burgemeester bij ontvangst van de koning vanzelfsprekend de Internationale laat weerklinken. Omdat hij niets anders kent. 

Hij ziet er uit als een braaf mannetje, een beetje sullig maar in de partij kennen ze hem : "Méfiez-vous des apparences" is  een uitspraak die geknipt is op de kleine maat van Demotte.  Met zulke soldaten trekt Di Rupo graag op pad, geen problemen, de Rudy kan je zo de Staatskist toevertrouwen, hij is wellicht de enige socialist die er met zijn fikken zal uitblijven. Het enige dat hij zal doen is de Internationale neuriën als hij het deksel oplicht.

Wat er nu allemaal aan de hand is in de PS heeft natuurlijk te maken met de verkiezingen en de interne strijd voor de erefuncties.  Laurette is na Elio nummer één maar ze is gekneusd door een opeenstapeling van weinig elegant staatkundig diplomatisch optreden. Ze wordt nooit verloochend maar ze heeft het wel lekker verknald in de ambiteuze krabbenmand van de Waalse socialisten.  Gerolf Annemans kan daar veel en sappig over vertellen. 

De minister van justitie heeft steeds volgehouden dat het toedienen van heroïne aan verslaafden als behandeling niet strookt met de wet.

Dat is een duidelijke uitspraak van  minister Laurette met het nijdige kneppige kinnetje.

Vreemd is dan ook dat haar partijgenoot, de minister van Volksgezondheid, Demotte, nu een zogenaamd experiment doorvoert in Luik om aan de enkele duizenden verslaafden van de vurige stede  gratis heroïne te bezorgen gedurende drie jaar.  "In de rij, aanschuiven, niet duwen, niet doodvallen, de spuit is op komst."

Ik ben onbevoegd om te zeggen of gratis heroïne een oplossing biedt, dat is een discussie voor de wetenschappers.  Ik kan enkel bevreemdend toekijken en vaststellen dat er  binnen de PS een zware broeder-zusterstrijd aan de gang is, die zich aan het  vertakken is in het ruwe, miserabele milieu van de verslaafden.

  Het zogenaamde Kiwi-dossier is inmiddels een flop, de tekorten bij gezondheidszorg zijn gigantisch,  de minister verklaart de oorlog aan drugs maar laat wel het bezit van cannabis toe, het rookverbod is voor vele middenstanders een fiasco terwijl men nu op kosten van de gemeenschap gratis heroïne zal uitdelen aan een drieduizend Luikse verslaafden.  Dit is het werk van PS Minister Knoeier Demotte.  

Collega  PS Minister Onkelinkx is tot voorbij Pluto bekend voor haar stomme  streken. De strijd der knoeiers of onbenullen is losgebarsten.

Benieuwd wie van beiden de mooiste prijs zal halen.  Wie hem zal betalen is gekend : les Flamands.

Ray

Al wat dubbel is, heb ik steeds verdacht gevonden, behalve dubbele wedde.  Dubbele omvang ?  Vraag het aan Geert Lambert, die is daar niet voor.  Dubbelzinnige opmerking  ?  Niet uit mijn mond.  Dubbelklikken met de muis ?  Hebt u de muis al eens bekeken ?

Kom, het is duidelijk, dubbel trekt op niets.  En dat ondervindt men nu ook in Holland met al de dubbele nationaliteiten die daar rondhossen, rondhangen, rondslingeren en op basis van hun exotisch klinkende namen tot in het parlement doordringen.  Geen probleem, zeggen de tolerante wereldburgers bij uitstek : wij discrimineren noch biseksuelen, noch binationalisten, iedereen is welkom om dit land mede te besturen . Dàt is nog eens een toffe mentaliteit : geen werk ?  Te weinig vergoeding ?  Bestuur het land ! 

Enigszins vervelend wordt het echter als die trafikanten in dubbel patriotisme in de regering terechtkomen, zoals nu het geval is met een Nederlandse Marokkaan en een Nederlands-Turkse mevrouw.  Hun louyauteit ligt bij Holland zegt "men", want dat zweren ze. Ho ! Ze zweren het, nu dan zal het wel waar zijn, ik heb nog nooit gehoord van een Turk of  een Marokkaan die liegt. U toch ook niet ?

De Turkse spuit een heel bus Deo Fa onder de oksels als de Armeense genocide ter sprake komt.  Trouw aan Oranje ?  Als ze een appelsien eet, ja. 

Wat zullen die beide mensen doen wanneer ze  binnen hun functie in aanraking komen met vertegenwoordigers uit het land waarvan zij ook de nationaliteit bezitten ?  Hoe denk je, dat een Turkse delegatie zich opstelt tegen een Nederlandse groep die geleid wordt door een Turkse madam ? 

Met dit soort toestanden zal gans Europa meer en meer geconfronteerd worden.  De lakse verantwoordelijkheid van de traditionele politieke partijen is groot en hun gebrek aan moed is om te wenen.  Stuur die handelaars in landverraad naar de enige plaats waar zij thuishoren : de woestijn, want alles wat van daar komt, vinden ze heerlijk. Kunnen ze dubbelneuken : kamelen en geiten.

Ray

Olie is een natuurproduct dat langzamerhand uitgeput geraakt.  Schrandere geesten, in mijn ogen toch, ontwikkelden procedés om biodiesel te vervaardigen uit planten of resten.  Maïs bijvoorbeeld is prima, ware het niet dat de biodiesel-producenten massaal de maïs gaan opkopen inde VS, zodat de prijs omhoog schiet.  Bovendien zal het nooit een volwaardig vervangmiddel zijn voor de natuurlijke olie, omdat de vraag veel hoger is dan het aanbod.

Tot mijn verrassing las ik in een beleggingsblad dat men in België heel actief is met de productie van biodiesel.  Prima, zeg je dan, heb ik toch reden om enigszins trots te zijn op het Apenland.  Maar wat blijkt ?  Ik ga nu over tot het copiëren van wat Beursbox vertelt :

"Het zit zo, dat als Vlaanderen een  x aantal  liters levert, dan mag Wallonië dat ook.  Daarbij is ook een productieplafond afgesproken.  Probleem is nu dus weer dat Vlaanderen de liters wel wil en kan leveren, maar Wallonië die hoeveelheid niet kan produceren en daarom dus  nu een halt toeroept aan ontwikkelingen in Vlaanderen.  Vlaanderen kan dus wel meer, maar mag niet omdat Wallonië achterblijft...Wallonië zou kunnen kiezen voor meer stimulans in de eigen streek, maar ziet zoals het er nu naar uitziet meer heil in het frustereren van de economie van Vlaanderen.  Vlaanderen mag dus niet het quotum van Wallonië gebruiken maar moet toezien dat het ongebruikt verloren gaat"

Variaties op een bekend thema, noemt men zoiets.

Ray.

 Eigen commentaar hoeft er niet bij, zeker ?

Vragen van de leden Fritsma en Wilders (PVV) aan de Ministers van Justitie en Integratie, Jeugbescherming, Preventie en Reclassering, inzake de invloed van radicale moslimpredikers en inzake uitspraken van een PvdA- raadslid over stenigingen.

1.)

Heeft u kennis genomen van het artikel “Zieltjes winnen voor de ware islam”*?

2.)

Hoe beoordeelt u het dat tientallen radicaal- islamitische jongerenpredikers stad en land afreizen om jongeren (vaak met een Marokkaanse achtergrond) op te hitsen met anti- westerse vuilspuierij?

3.)

Vindt u het bevorderlijk voor de integratie, voor onze veiligheid en voor het behoud van de Nederlandse identiteit dat vele jongeren worden vergiftigd met de opvattingen van deze predikers, die pleiten voor het stichten van een islamitische staat -inclusief de invoering van de sharia- en de Nederlandse samenleving (dus) de rug toe willen keren?

4.)

Deelt u de mening dat terrorismebestrijding bemoeilijkt wordt nu vele jongeren kennelijk een “opleiding” krijgen op grond waarvan ze gemakkelijk in de voetsporen kunnen treden van een crimineel als Mohammed Bouyeri?

5.)

Bent u bereid om onze samenleving tegen de bedoelde jongerpredikers te beschermen door deze lieden hard aan te pakken, waarbij intrekking van hun verblijfsvergunning, of van hun Nederlanderschap voorop staat?

6.)

Bent u voorts bereid om ook de moskeeen die deze lieden toelaten, of toe hebben gelaten, hard aan te pakken door over te gaan tot sluiting van deze vijandige organisaties?

7.)

Bent u –in het verlengde van vraag 5 en 6- bereid om het strafrecht te wijzigen nu dit kennelijk (ook volgens een mededeling van de minister van Binnenlandse Zaken) tekort schiet om het probleem effectief aan te pakken?

8.)

Deelt u tenslotte de mening dat het onaanvaardbaar is dat ook een volksvertegenwoordiger in Nederland (Najia Siamarim, PvdA- gemeenteraadslid te IJsselstein) gevaarlijk islamitisch gedachtengoed uitdraagt door in de media het barbaarse gebruik van steniging te verdedigen**?

* Dagblad De Limburger, vrijdag 9 februari 2007

** Dagblad De Pers, 2 februari 2007  

Voor de doorsnee burger die tijdens de oorlog vaak een afwachtende houding had aangenomen, betekende de bevrijding echt een verlossing. Diegenen die zich om welke reden dan ook op het pad van de collaboratie begeven hadden, werden genadeloos opgejaagd, opgesloten en buitensporig veroordeeld.  De weerstandersgroeperingen kenden een massale aangroei en de Antwerpse dierentuin, die in de oorlog geen dieren meer herbergde wegens voedselgebrek, werd gretig gevuld met collaborateurs, echten en vermeenden.  Nogal wat burenruzies dacht men op deze manier te kunnen beslechten. De gevangenen kon men gratis  komen bekijken en er werden postkaarten rondgestuurd naar familie en vrienden met hun afbeeldingen achter de tralies.

Boven mijn tante Tia  in de Klappeistraat schuin over de acteur Charles Janssens woonde ene mijnheer Hoffmann, een Duitser die in de jaren twintig getrouwd was met een Vlaamse vrouw en die bij een van de Antwerpse agentschappen van een Duitse rederij als bediende werkte.  De man had zich tijdens de oorlog geweerd om nergens op te vallen, hij durfde nauwelijks met onbekende Vlamingen  praten om niet versleten  te worden voor een Duitser in burgerkleren, en hij vermeed nog meer het contact met zijn vroegere landgenoten, want hij had een grondige hekel aan de nazi’s.  Enkele dagen na de bevrijding stond ook hij in het leeuwenkot…  In de familie werd gefluisterd dat het een schande was, maar niemand verroerde een vin.

Het heeft vele maanden geduurd eer de Duitsers verdreven waren uit het gebied van de Scheldemonding  en de haven terug kon functioneren maar toen begon een nieuwe ellende : de vliegende bommen met hun akelige geluid, hun zoekend stilhangen in de lucht en hun dodelijke duikvlucht.  De eerste V-1 stortte neer in de Schilderstraat vlakbij het Museum voor Schone Kunsten, niet zo ver van de Sanderusstraat waar wij woonden.  Van toen af was het gedaan met de wandelingen met het gezinnetje.  Ik werd de trein opgezet en verbleef zes maanden bij familie in Evergem bij Gent.  Heerlijke mensen !  Toen ik terugkeerde en de V-1 en V-2 nachtmerrie achter de rug was, kende ik geen Antwerps meer volgens de overlevering.  Dat is inmiddels in orde gekomen.

Er zijn 5960 inslagen geweest van de geleide raketten van Werner von Braun op Antwerpen en een vierduizend mensen zijn gedood, zevenduizend verwond of invalide geworden,  kortom de waanzin van de oorlog heeft met zijn tentakels gewriemeld tot in de schoot van vele families.  Ik wil nog een voorval in herinnering brengen dat ik enkel ken via lectuur en niet uit eigen koker haal, want ik was een blij kind op de buiten tijdens die dramatische periode. 

De  schrijver (en journalist van Volksgazet) Lode Zielens,  die vooral bekendheid genoot met zijn toenmalige succesroman  “Moeder, waarom leven wij ?”, vond de dood bij een inslag van een V-bom toen hij op reportage was.  Het nieuws verspreidde zich onder de inwoners als een lopend vuurtje.  Ontzetting, verdriet en rouw sloegen de geterroriseerde bevolking murw, de velen die zelf of in hun familie- of kennissenkring getroffen waren maar ook wie tot  dan toe gespaard was gebleven, voelde de dood van een van haar bekende zonen als een afschuwelijke slag van het noodlot aan. De Duitsers werden nog feller gehaat dan tijdens de bezetting. 

De Amerikanen hadden Generaal Armstrong aangesteld om een einde proberen te maken aan de moordende raketaanvallen op Antwerpen en zijn haven vanuit Peenemünde tegen de Deense grens.  Effectief had  het neerschieten van de moordende raketten  weinig resultaat in den beginnen maar Armstrong (die in Antwerpen door de oude Sinjoren nog steeds op de handen wordt gedragen) maakte sluw gebruik van een andere tactiek : de vijand afsnijden van informatie over de inslagen.  Geen enkele krant publiceerde een letter over de vernielingen, de slachtoffers, de angst en de woede.  Zo ook, werd over de dood van Lode Zielens met geen woord gerept.  Tienduizenden Antwerpenaars waren aanwezig langsheen de rouwstoet van de populaire schrijver waarover de volgende dag geen letter te lezen viel in de kranten.

Ray 

Villa Politica zou eigenlijk net zo goed "Het Roddeluurtje van  Tante Linda" kunnen heten.  Ook als het een afschuwelijke naam zou hebben, zoals "Krabben aan Bracké", om maar iets te zeggen, ik zou kijken de donderdagnamiddag.  Rechtstreeks uit de Kamer van Volksvertegenwoordigers, het Vragenuurtje. 

  Ongeoefende, onervaren, a-politieke kijkers vermoeden wellicht achter dat vragenuurtje-in-de-kamer een  salonfähig gebeuren over woonproblemen, mooie interieurs, bevallig voorgesteld door Pascale Naessens met een obligate fluit champagne in de  hand maar  het gaat   over een poging de democratie dichter bij de domme burger te brengen.  Voor de ingewijden : smullen van en lachen met de democratie.

Ik zit vanuit mijn kamer via het scherm binnen te kijken bij de wondere verkozenen des volks in hùn Kamer.  Als een volbloed conciërge uit een Franse film van de jaren '60 begluur ik het spektakel dat zij brengen, een bizarre vertoning met gespeelde verontwaardiging, veel mekaar-uitlach-momenten en doen alsof. Er wordt een soort Javaans schimmenspel opgevoerd begeleid door  het  eentonige lawaai van een gammel gamelan-orkest

Een leuk hoogtepunt breekt telkens aan  als Annemans de premier  de gordijnen in  jaagt, wat elke keer prijs is, want Guynokkio is van nature kort aangebonden, verbolgen, verontwaardigd, pisnijdig en de fractiebaas van het Belang van Vlaanderen speelt  lichtjes  smerig maar handig  in op die karakteriële tekortkomingen.  Wij thuis volgen ademloos en het is zoals met alle soaps : je kent de voorspelbare momenten, je voelt ze aankomen en toch moet je er om lachen zoals in "Allo, allo" als het meisje van de weerstand  voor de elfendertigste keer zegt "I am not going to say this twice"...  In de Kamer is het van hetzelfde.  Terwijl Guynokkio breedvoerig staat te gesticuleren, zie ik de hand van  Gerolf de hoogte ingaan en met de rechterwijsvinger tekent hij een lange Pinokkiogaffel in de lucht,   met zijn vrije hand wijzend  naar de eerste minister... "Hij doet het weer" brul ik schaterend en bezorgd komt mijn vrouw toegelopen met de bloeddrukmeter. De kleine Cro-Magnonbaardman produceert sussende geluidjes, Guynokkio blaast zich op tot de gigantische Hulk en Annemans lacht zich te pletter. De democratie in haar pure naaktheid van hùn Kamer recht de mijne binnen.

Door de wonderen van de techniek die het Seniorennet ons, de bloghouders, ter beschikking stelt, kunnen wij ongeveer nagaan (en reageer nu niet schichtig, lieve mensen) wie bij ons op bezoek komt.  Niet op het moment zelf maar met enige vertraging.  En terwijl wij zitten te genieten van de indiscrete inkijk ons gegund in de Kamer der plezante Mannen en Vrouwen van het Volk, zitten  een aantal onder hen onze blog te lezen, ja die van Angeltjes. Betrapt !

We weten niet wie dat zijn en ook niet of het tijdens de openbare zittingen is, tenzij ze een woordje in de reactiemodules zouden schrijven.  Voor ons  alleszins een aangenaam genoegen. Misschien is het Frieda van Themsche, die ik in september in Antwerpen moed heb ingesproken met haar persoonlijke drama (toen er van Angeltjes nog geen sprake was), of is het Filip, de Man die bij mij heel hoog scoort, of Bart Laeremans die het braakmiddel Emmerechts betrapte op affichescheuren ?  Of Bert Schoofs, die vindt dat de multikul in Limburg niet geslaagd is, of de persoonlijke Fruitkoningin van Mijnheer Erik,  Marleen Govaerts uit Sint Truiden en de immer populaire en consequente  Sandra Coolen uit het dennenrijke Kasterlee ?   Ik kan ze niet allemaal noemen, want achttien namen onthouden, is moeilijker dan een winnend lottoformulier invullen en ophalen.

Ik kijk alleszins  liever donderdag naar de Kamershow dan woensdag naar het Vlaams Parlement, want daar hebben wij géén lezers.  Pfft ... 

Ray

Er wordt opgelucht adem gehaald in koninklijke en aanverwante kringen.  Het marineproces te Hasselt, met als getuige Prins Woef is afgehandeld, de dossiers worden per lichte vrachtwagen afgevoerd en verdwijnen hopelijk voor eeuwig en altijd in de kelders, beheerd door Procureur Rubes en aanhang.

Toen de eerste berichten in de pers verschenen, ging het bij mijn weten over enkele miljoenen euro's die verduisterd waren ten nadele van de marine en daarnaast over enkele honderdduizenden voor uitgevoerde werken en materialen aan de villa van de prins.  Zover het te volgen is, hebben die twee knappe blondines die  in de Limburgse hoofdstad het zwaard van justitia hanteren het financiële luik opgelost met verbeurdverklaringen van geldsommen en aandelen die de beklaagden in hun bezit hadden : enkele honderdduizenden euro's en verder een heet luchtkanon, een grassnijder en een hakselaar.  Voilà, het is geregeld, zie.

Albert II, schalks Bert Bibber genoemd, moet niet bijspringen voor zijn armtierige toekomstige erfgenaam, Laurent, zoals hij nochtans met veel melo aangekondigd had tijdens zijn kersttoespraak. "Wie iets ontvreemdt moet het terugbetalen ongeacht rang of stand" dreunde onze majesteit af van zijn spiekbriefje. 

De monarchie is gered dankzij een heet luchtkanon en een hakselaar.  Iemand zin in een woordspeling ?

Ray

In Schaarbeek is een meisje van dertien getrouwd, nadat ze een valse aangifte had gedaan in verband met verloren identiteitspapieren.

Al goed dat Van Bellingen in Sint Niklaas woont, anders zou hij als ambtenaar van Burgerlijke Stand weer eens  de kop van Jut zijn. Ook Laurette is de dans ontsprongen, want zij was bijna burgemeester  in Schaarbeek toen ze politiek werd gewipt door Durant van Ecolo. 

Langs alle kanten en voor vele betrokkenen en betrokkenen-van-verre : wat een gelukkig toeval voor iedereen daar in Schaarbeek.  N'est-ce-pas ?   

En het jeugdige bruidje ?  Waarom wachten tot in de hemel als  hier jonge maagden te vinden zijn  met wat liegen en bedriegen ? Diet ies ier bijnaa so choed als een paradijs oep aarde, man !

Ray

 De betere tijden braken aan toen langs de Mechelsesteenweg  aan de Harmonie, begin september 1944 langzaam een tank, met gewapende Canadezen te voet er naast, de stad binnenreed, onmiddellijk verwelkomd door duizenden juichende mensen die plots allemaal onvervalste Belgen waren.  Hoe ze hadden vernomen dat een klein peloton bevrijders via Boom, Antwerpen hadden weten te bereiken zonder noemenswaardige tegenstand is een van die onverklaarbare mond-aan-mond nieuwsverspreidingen. De soldaten lachten maar ze zagen er zeer vies en moe uit. Ze droegen platte helmen wat wij nog nooit gezien hadden.  Een ietsje verder aan de Nationale Bank zag het zwart van het volk - een soort open jeep met Duitsers scheerde de Leopoldstraat in vanuit de Kiliaanstraat  en er werd geschoten over de hoofden van de mensen heen.  Wij wandelden verder.  Tot op de Meir samen met een stoet enthousiaste nieuwsgierigen, iedereen sprak met iedereen en leek overmoedig en dolblij.  Aan de Meirbrug stonden in de zijstraten opnieuw vele mensen, terwijl  het midden van dat kruispunt leeg bleef , er werd geschoten maar toch verdween de massa niet, men bukte zich wat …

  De bevrijding : wij, ons kleine gezin bestaande uit drie mensen, gingen vaak wandelen in die periode.  Wij woonden in de Sanderusstraat en trokken de stad door. Ik had de indruk dat mijn ouders het spannend vonden, na die lange jaren van bezetting, vrij te kunnen gaan en staan waar zij wilden, ook al dreigde er gevaar en was het ver van ontspannend om geconfronteerd te worden met de uitwassen van een brutale repressie. Aan het pleintje van de Lange Leemstraat stond een massa volk te joelen : meubelen werden door de ramen van de eerste verdieping gegooid en mannen met lichte overjassen en revolvers hielden de massa op afstand.  Een man met snor (die details toch ...) werd buitengeleid en uit het raam zwaaide iemand luid schreeuwend met een gouden kader waarin  het portret van Hitler.  Uit het roepende  volk kwam een man naar voren die de opgeleide gevangene  een vuistslag op zijn neus toediende : het bloed spoot er uit.  Wij zijn doorgewandeld. Later vertelde mijn vader me dat die man zijn tandarts was.

Wij hadden een Amerikaanse soldaat in de familie opgenomen, zoals dat gevraagd was door de stedelijke overheid, want er was weinig kazerneruimte  voor al die Canadese en Amerikaanse  bevrijders en men wilde die jongens een beetje thuisgevoel bezorgen. De meesten lagen aan de overzijde van de Schelde op Sint Anneke in het kamp Tophat waar de zwarte handel weelderig bloeide.  Voorheen hadden de Duitsers hier hun kampement, nu waren het de Amerikanen. Op de belangrijke kruispunten in het centrum stonden wel eens  legervrachtwagens die allerlei lekkers uitdeelden, soms was dat ruilhandel in natura maar als kind besefte je dat niet en ik vergaapte me wel aan mijn eerste echte zwarte (inmiddels ben ik dat gewoon in Antwerpen). 

In het zogenaamde Bos van Linkeroever nabij Blokkersdijk stuit je  soms nog op betonnen restanten uit die periode. Precies zoals er in het Stadspark en in Park den Brandt tot op vandaag bunkers staan die door de Duitsers opgericht werden en die nauwelijks te vernietigen zijn. Onze soldaat heette Victor, een voorbestemde naam. Ik moest hem niet en verstond hem niet en hij deed veel te flauw tegen mijn moeder. Maar soms bracht hij wel chocolade of appelsienen mee. Op een middag luisterde ma naar "het gesproken dagblad" en ze begon te wenen, wat geen gewoonte bij haar was.  Later toen ik volwassen was, vertelde ze me, dat men toen de fusillering van August  Borms had omgeroepen.  Zij was absoluut niet geïntresseerd in politiek en zeker niet in het collaboratiegedeelte  maar die man verdiende het niet, dat wist zij ...zoals velen.

Morgen slot

Ray 

Gentse vrienden, ken ik mijn klassiekers ?

  Gisteravond op het VTM nieuws hoorde ik de procureur van Gent loeien, dat het moet gedaan zijn met de volksjury's bij assisenzaken.

Die volksjury had juist een stomme uitspraak gedaan en de procureur is razend, het scheelde geen haar of hij had het over "stomme kluute" die niets van juridische poespas of hoogstandjes en spitsvondigheden kennen maar die wel gedurende dagen in het Paleis van Vrouwe Justitia komen lunchen en met gewichtige koppen de hoofdrol  opeisen op de Bühne die alleen maar geschikt is voor gediplomeerde en politiek benoemde komedianten die zich verkleden gelijk die van de opera,  een huizenblok verder.  Persrechter Roland Tack zat met zijn slim muizensmoeltje op de achtergrond van het decor ijverig te knikken, dat hij het ook een beetje vond.  Tot morgen, want dan komt Rolandje het tegengestelde uitleggen.  Hij is een soepel persrechtertje.

Heel het gedoe deed mij denken aan het geroep de vorige dag van het Gentse gemeenteraadslid, Guynokkio tijdens zijn Open-de-deur-congres  : die wil ook alles wat niet volgens zijn goesting verloopt afschaffen en breekpunten bouwen.  Misschien kunnen die twee roepers samen op het Belfort kruipen en van daaraf aan de bevolking en die van Gent uitleggen wat er moet gebeuren.  

Wel uitkijken, als  Klokke Roeland begint te kleppen, is het opstand. 

Ray

Laten we wat aan mekaar breien op deze grijze dinsdagochtend.  De taalachterstand bij de opdoemende generaties en de aanwerving van personeel in openbare dienst.

In het basisonderwijs (maar dan écht basis : vlak, plat en zo laag dat er niets onder kan) was in 2001 60% van de leerlingetjes thuis niet-Nederlandstalig. In  2005 liep dat op tot 65% en over enkele jaren schuift heel die zwik door naar het middelbaar. Zoef-zoef is vijftien, kanne ni leesze, kanne  ni spreeke, kenne niks.

Mijn kleinzoon die in Antwerpen school loopt, verbaast mij regelmatig met zijn mededelingen : "Bompa, ik kan weer iets nieuws in het Arabisch zeggen ..."  Dat is geen grap en bompa lacht groen, want je ziet onder je ogen het drama zich ontwikkelen en je bent machteloos. Het is niet met halalvoedsel te verstrekken dat je de situatie zal veranderen.  Hoe dom, zwak en onkundig moet je zijn om in dergelijke maatregelen te geloven, terwijl je aan de essentie van het onderwijsprobleem niet durft te raken, uit angst als "een onvriendelijke poco" te worden versleten ?  Ik ben een oudleerling van het stedelijk onderwijs en ik ben beschaamd voor wat de socialisten er van gemaakt hebben in de loop der jaren : een onverantwoorde, peperdure, door partijpolitiek verrotte knoeiboel die onze kinderen weinig bijbrengt, ze aan hun lot overlaat en ze nauwelijks kennis, vorming noch beschaving bijbrengt.

 Stop met het naar beneden halen van de kansen van onze eigen kinderen door die ellendige nivelleringen naar beneden toe en EIS, LEG OP dat overal en steeds Nederlands gesproken, geschreven, gelezen wordt ! Laat diegenen die een taalachterstand hebben in aangepaste klassen onderwijs volgen en laat de anderen verder het leerprogramma afwerken.  Stop met jullie gekuiste en misplaatste Antwerpse dialect in klassen en vergaderingen.  Je pleit voor multicul en diversiteit, wees dan consequent en gun de allochtone kinderen een maximale kans ,  kweek ze niet op voor de kleine criminaliteit, zorg dat het geïntegreerde burgers  kunnen worden.

Het laagdrempelige niveau van het onderwijs weerspiegelt zich in de aanwerving van personeel : 83% zakt bij een stadsexamen.

In 2005 zakte 90% voor een examen als electricien en 76% kwam niet door de tests voor sanitair & verwarming.

Bij allochtonen is het ronduit een ramp : 97% worden gebuisd.

Personeelsverantwoordelijke Van Peel kondigt aan de normen niet te zullen verlagen maar wel na te denken over een andere vorm van selectie ...  Ja ?  Misschien  met de Arabist Foorham gaan overleggen.  De vakbonden staan natuurlijk pal en paraat met veel praat te verkondigen, dat de lat te hoog ligt.  De lat kàn niet lager.

Wij zijn druk doende een samenleving van domme, onwetenden op te bouwen en we gaan er nog prat op ook.


Ray

Ik ben geboren in 1938 en ik herinner me nog zeer goed de Duitsers die door de stad flaneerden, het grote café op de hoek van de de Keyserlei-Frankrijklei naast de Opera (ik geloof dat het  Weber heette, terwijl aan de overliggende hoek  Wagner huisde) waar jonge vrouwen vaak gehuld in bontmantels en met tulbanden op het hoofd luid zaten te lachen of samenzweerderig te fluisteren in gezelschap van Duitse officieren. Ik weet zeker dat ik daar met mijn groottante ben geweest maar herinneringen worden soms aangevuld met fantasie, verhalen of filmbeelden die je later ziet. Die tulbanden kunnen ook van na de oorlog zijn.

 De opgelegde verduisteringen spreidden een donker deken over de huizen en de straten maar als kind besef je de tragiek niet die achter deze maatregel schuilt. Het brommen  van de overvliegende toestellen van de  geallieerden op weg naar Duitsland om hun bijdrage te leveren aan de gruwel van de oorlog. Overdag zag je ze ook soms die brommende luchtkaravanen en dan staarden velen met blij gelaat omhoog, tot er Duitsers aan kwamen gemarcheerd.  Op een keer werden wij onderweg met de tandem van mijn ouders aan de Plantin-Moretuslei gestopt door een groepje mensen, die ons waarschuwden dat om de hoek razzia's gehouden werden en dat mijn vader, een jonge man toen, beter langs een andere weg zou rijden. Die brave lieden wisten vermoedelijk niet dat het uitsluitend om Joodse medeburgers ging,  die  als dieren op transport werden gezet : 16.000 Antwerpse Joden zijn nooit teruggekeerd heb ik later gelezen. Nog steeds glashelder staat het beeld in mijn herinnering gebrand  van een grote verhuiswagen waar mensen in stapten en gewapende soldaten die luid schreeuwden.

 En die keer dat we op bezoek waren bij kennissen in Lint en in de verte het dreigende rommelen hoorden van een zwaar bombardement : de Duitse Erla-fabrieken in Mortsel moesten onder een bommentapijt bedolven worden maar de piloten hadden zich vergist en  meer dan tweeduizend burgers lieten het leven.  De volwassenen wisten niet wat er aan de hand was en in paniek werden wij op een trein geduwd (ik door een raampje) om naar huis te keren langs allerlei omwegen.  Daar was niets aan de hand en ik zag verdriet in de ogen van mijn ouders zonder te begrijpen waarom. Alles was toch rustig ?

We gingen vaak op stap naar de ouders van mijn ouders.  De bomma en bompa woonden in de Lange Beeldekensstraat (waar voorheen Vincent van Gogh verbleven had gedurende zijn twee jaar aan de Kunstacademie) en de moemoe en de vava leefden wat dieper de Seefhoek in aan de Everaertstraat.  Wijken die nu ingenomen zijn door Turken en Marokkanen.  Het waren altijd vrolijke bezoeken bij de grootouders : ik was het enige kind, werd behoorlijk verwend  en er werd voor gezorgd dat de kleine  niet te veel zou merken van die verdomde oorlog.  Bij de vava, die vier jaar aan de IJzer tegen de Duitsers had gevochten, tweeëntwintig jaar voor hun tweede toeristische uitstap in Belgenland, kon er niet veel begrip af voor de bezetters, die hij onveranderlijk “Schweinloeders” noemde, wat moemoe telkens aan het lachen bracht. Veel meer redenen om te lachen had de brave vrouw niet, want het leven met een man die vier jaar in de meest inhumane omstandigheden in loopgraven had doorgebracht, was niet altijd makkelijk.  Als “onze jongens” nu een aantal maanden in Kosovo doorbengen, keren ze getraumatiseerd huiswaarts en worden ze psychologisch begeleid. Vava kwam in 1918 terug van de IJzer bij zijn vrouw en twee kinderen en ging de volgende dag naar de dok om werk te zoeken. Bij de andere familie langs moeders kant was  men minder betrokken en kwam het er op aan te overleven door de kat uit de boom te kijken.  Hier geen grimmige toespelingen op  Schweinloeders maar  gegrinnik achter het vuistje en hoop op betere tijden, wie deze ook mocht aankondigen en vooral veel innige warmte en liefde.  Mijn lieve schatten allemaal, ik denk nog elke dag aan jullie allen.


Vervolgt morgen

Elk jaar komt Bert Bibber, in een al of niet omfloerste speech, zijn schamele bijstandsuitkering verantwoorden. Of hij komt elk jaar smeken voor solidariteit  : van Vlaanderen naar Wallonië en van Vlaanderen naar de Lakense poppenkast. Van de Vlamingen de centen, van de Franstaligen de liefde.

Ieder jaar is het dat zelfde afgezaagd liedje: “de eenheid van het land” waarbij hij ernstig benadrukt dat zijn vetbetaald jobbeke en dat van zijn  waanzinnig geldvretende entourage aan een zijden draadje hangt als de Vlamingen ooit eens zullen zeggen: "Sire,  u kan ze kussen."

Binnen die hele koninklijke poppenkast zijn er dan natuurlijk ook mensen die beginnen nattigheid te voelen. Eentje van hen is ene Jacques Wirtgen, die het belang van de noeste arbeid van Lorre komt etaleren.

In "La Capitale", een voor mij totaal onbekend koninklijk gazetje komt meneer verklaren dat Zijne Geiligheid prins Lorre ...WERKT.

Want, zegt Wirtgen, directeur van het KINT – Koninklijk Instituut voor duurzaam verbrassen van het Vlaamse geld en Natuurlijk Tripkes maken – de Lorre is al 620 keer naar buiten getreden voor mijn Kint sinds 1995.

Luistert goed,  dat is zowat 50 verplaatsingen per jaar aan zo’n 3 uur per activiteit en dan moogt ge daarbovenop nog eens 3 (DRIE) uren rekenen aan briefing en coördinatie. (om te zeggen waar hij moet gaan zitten want rap van begrip is de lorre natuurlijk niet. n.v.d.r.)

Meneer Lorre “werkt” dus 300 uur per jaar en daarmee probeert Wirtgen zijn baas en jobbeke te verdedigen. U zou denken: hij gooit zijn eigen ruiten en die van de Lorre in maar geen nood: in de Vlaamse virtuele pers staat overal hetzelfde te lezen zonder ook maar enige kritische noot.

En wat houdt dat werk dan in, zowel van de Lorre of van het KINT?

Leuke uitstapjes versieren voor de vriendjes en vriendinnekes en zo nu en dan gaan pronken met andermans pluimen.

Van België, verlos ons Heer.

Erik

Dit weekeind hadden de heren Sarkozy en Guynokkio beiden een groot partij-optreden om zich voor te stellen aan hun respectieve kiezerskorpsen en konden wij de beide heren vergelijken. 

Om als nummer een van je beweging door te stoten, heb je heel wat watertjes doorzwommen en is er veel van dat vocht in je wijn terechtgekomen.  Wat blijft er nog over van de idealen waar je partij voor staat en hoe ongeschonden ben jezelf als mens en politicus ?  Dit om duidelijk te maken, dat mijn  enthousiasme voor politici gekruid is met enige scepsis.

Sarkozy heeft steeds een ferme indruk gemaakt als een  minister die zijn job ernstig aanvatte, helder tot de bevolking zei wat er aan de hand was en wat hij wou en kon doen.  Met dat geloofwaardige imago treedt hij bij deze verkiezingen op de voorgrond en als die man zegt : "Ik wil niet alleen jullie, de partijvrienden vertegenwoordigen maar àlle Fransen" heb ik de neiging, dat van hem  te aanvaarden.  Ook als het maar een stuk van de waarheid is,  Sarkozy bezit waarachtigheid.  Dat is gebleken bij de enkele onfrisse zaakjes die hem aangewreven zijn in het verleden en die hij van zich af heeft weten te schudden, zonder merkbare schade.

Nu die van ons.  

Ik weet het, ik ben bevooroordeeld en ik zal een poging ondernemen het te blijven.  Dan vertrekken we van gekende stellingen.

Die van ons  roept vanop het podium de zaal in dat hij "ongebonden" naar de verkiezingen wil maar kondigt tegelijk breekpunten aan.  Dus, ongebonden maar wel met uitsluiting van bepaalde groepen. Ik mag er even op wijzen, dat die man en de overige poco's steeds langs de weg staan te roepen dat het Vlaams Belang "mensen uitsluit".  Het is een bekend gegeven, je tegenstander verwijten wat jezelf doet.

Wie sluit hij uit ?  De separatisten.  Dat wordt een steeds groeiende groep overtuigden uit alle milieus en vakgebieden die niet alleen de profiteurs van Laken beu zijn maar ook de verbrassers van beneden de taalgrens.  De talrijke ondernemers in Vlaanderen, die verleden week nog een opdoffer kregen van deze regering, zijn geen revolutionairen of avonturiers, maar mensen met zin voor verantwoordelijkheid die duidelijk zien naar welke economische afgrond dit land aan het verglijden is.  Guynokkio verkiest de monarchie-aanhangers en de Brusselse en Waalse geldophalers. De 12,6 miljard Euro transferten  staatschuld inbegrepen) naar Wallonië kom niet in het gedrang.

Hij wil ook niet weten van het herbekijken van de ethische  hervormingen die zijn ploeg doorvoerde.  Leterme mag zijn gezinswaarden op zijn hoed steken : de heterogene samenleving moet blijven wijken voor de aanhangers van de Gay Parades en de VLD blijft de ideale omgeving waar de meisjes knipogen naar de passanten : "Wij zijn Open".

Het derde breekpunt, daar kan ik inkomen.  Guynokkio wil niet horen van groepen die de belastingen zullen verhogen.  Dàt is zijn werk." Bravo "roept heel de zaal, want ze leven er allemaal van.

Dit alles wordt op de toon van een marktkramer die van zijn spullen niet af geraakt de toehoorders in het gelaat geslingerd met luide, dreigende stem en dito lichaamstaal.  Ik zie in die man nijd en haat, onverdraagzaamheid en tomeloze machtswellust. Angstaanjagend was het slot,  toen hij een vuist vormend  met  groteske wellust uitriep : "Ik heb goesting...".  Beklagenswaardige man. Tussen ons komt het nooit goed.  

Je prèfère Sarkozy. 

Ray

We hebben of moeten er leren mee leven met de feilloze pesterijen langs de weg.

Jonge weggebruik(st)ers hebben het nooit zo gekend, vermoed ik: het verkeer als een kat-en-muis-spelletje.

Waar we vroeger nog eens over de schreef konden gaan is dit vandaag de dag bijna volledig uitgesloten. We ergerden ons wel mateloos aan snelheidsduivels op momenten dat we zelf niet gehaast waren of als zwakke weggebruiker aan het verkeer deelnamen.

Waren we al eens zelf aan het zondigen dan had het al moeten lukken om gesnapt te worden. Waren we dan toch gesnapt dan was het eens goed vloeken – een zonde erbij? – en dat was het dan.

Al bij al is het goed zo, al zou ik wel een boomke kunnen opzetten over de nachtelijke flitsen en die 30km/u regeling.

Mijn grote frustratie en ergernis is wel dat van deze hoorn des overvloeds – in 2005 werd voor zo’n 300.000.000 Euro aan boetes geïnd – weer eens schandalig misbruik wordt gemaakt om het Waals profitariaat te sponsoren. Meer dan 80% van de boetes wordt geïnd in Vlaanderen maar méér dan de helft van dit geld vloeit via via terug naar Wallonië.

Maar eigenlijk wou ik het eens hebben over automatische verkeerslichten.

Vanmorgen, zo rond een uur of vijf, was het weer van dat. Terwijl ik kom aangereden en zie dat het verkeerslicht “mij gezien” heeft – dat merk je aan dat rode lichtje dat oplicht – verspringt het licht op oranje. Dus wachten.

Wachten.

Wachten op niks, tenzij op groen licht.

Want vanuit de zijstraat kwam geen kat.

En zo kom ik op dit traject drie van die “moderne” verkeerlichten tegen.

Niet één werkt naar behoren, denk ik dan en vraag mij af waarom er een extra “spellement”  met extra kosten aan die verkeerslichten wordt toegevoegd.

Dit is geen eenmalige ervaring maar is mij reeds zo vaak, meer wel als niet, overkomen dat ik mij afvraag of dit niet opzettelijk gedaan is door Landuyt, die zijn naam in de praktijk mag omzetten.

CO2 en fijn stof.

Als de roodblauwgroenen het dan werkelijk zo goed voorhebben met het milieu dan kunnen ze hier al eens werk van maken.

Al die nutteloze tijd staat mijn wagen CO2 en fijn stof rond te blazen.

Nog eens extra bij het terug op gang brengen.

Dat is dus niet alleen een extra belasting van het milieu maar ook van mijne portemonnee.

En dan heb ik het nog niet over vrachtwagens.

Hetzelfde liedje met hun stomme verkeersdrempels.

Meent de regering het werkelijk om de Kyoto-norm te halen? Dat ze dan alle verkeersdrempels afbreken die trouwens ook zieken- en brandweerwagens zwaar hinderen.

Ieder voertuig remt af, bubbelt over de drempel, en trekt terug op.

Zelfde commentaar als hoger bij het verkeerslicht maar hier komt nog een extra milieuoverlast bij kijken: geluidoverlast. Vooral dat van vrachtwagens die optrekken en daar bovenop nogal wat gedaver veroorzaken. Waarbij ik zo’n vermoeden heb dat van al die beleidmakers er geen een naast zo’n drempel woont.

Ik garandeer u dat, indien ze plots voor uw deur zo’n drempel gaan plaatsen, ge niet gelukkig zult zijn, vooral als ge langs een enigszins drukke straat woont met nogal wat vrachtverkeer. Waar die “beleidmakers” natuurlijk niet maar in chique villawijken wonen.

Voor de maandag kan dat volstaan.

Erik

Toen het grote nieuws uitbarstte werden wij op de hoogte gebracht dat er een koppel, één, wegens racistische motieven weigerde getrouwd te worden in het zwart.

Twee andere koppels die het nieuws hoorden repten zich in allerijl naar het stadhuis van Sint-Niklaas om te bevestigen dat ook zij niet getrouwd wilden worden door Wouter van Bellingen. Zo begrijp ik het gezien we tegen ’s avonds, of was het al op de middag, vernamen dat het niet over een maar drie koppels ging.

De hele vaudeville en mediahetze die er op volgde was even typisch als voorspelbaar.

Wulloks, nog lelijker dan onze hoofdredacteur en ondergetekende samen, kon zijn pret niet op en zijn smoelwerk werd met veel zwier in ons gezicht gesmakt.

Over die - blijkbaar lieve simpele Wouter - schepen die zich gewillig maar rustig liet meedeinen op de golven van haat wil ik het niet hebben omdat hij, buiten dat hij lid is van de spiritisten, nog een zeer bijzonder kenmerk vertoont waarbij ik maar al te snel in het verdomhoekje zou kunnen worden gedrukt.

Een speler bleef echter bijzonder stil: het centrum ter bevordering van haat en racisme.

Het is nu zelfs zo dat “ze” geen poot hebben om op te staan, volgens sint-Jozef zelf, omdat er geen klacht wordt of werd ingediend – door van Bellingen, en raar maar waar, noch door Wulloks. Voor een zekere Ferreyn was dit niet nodig om de gedapo in gang te laten schieten als ik het goed voor heb.

En kom me niet vertellen dat ze niet zouden weten over welke koppels het zou gaan.

Net zoals ik mij afvraag of het normaal is dat iemand met een ijzeren stang op zak in Sint-Niklaas rondkuiert heb ik zo ook mijn bedenkingen rond dat trouwen in ’t  zwart al is het dan in ’ t wit.

De tante van de zus van mijn schoonbroer zijn buurman, hààr buurvrouw heeft een neef die getrouwd is, in het wit indertijd, en in de ballonnenstad woont. Nu blijken daar nogal veel “nieuwe” Belgen van Marokkaanse afkomst te wonen met zeer sterke affiniteit met de islam.

’t Schijnt dat ook deze mensen trouwen, in het wit.

Nu had ik mij al eens laten vertellen dat niet alleen “ongelovige” blanken door heel wat moslims minderwaardig en hoogstens als Dhimi beschouwd worden maar dat kleurlingen zoals zwarten hoogstens goed genoeg zijn om als slaaf te dienen.

Zou het daarom zijn dat de storm even snel is gaan liggen als hij opgekomen is?

Trouwens, trouwen in “t zwart is illegaal. Hé Jozef, da’s een grapstje, ge kunt toch nog eens lachen zekers, al is het dan javelgroen.

Erik

Volgende week zal het Europees Parlement een tekst aannemen van een socialistische verkozene om Turkije aan te sporen het geweld tegen vrouwen te verminderen.  Anders mogen de Ottomanen niet toetreden tot de EU.  Deze tekst is opgesteld door een Nederlandse van Turkse afkomst.  In haar thuisland krijgt ze een verlengsnoer cadeau om buiten te gaan staan zagen in Brussel wordt ze in zedig stilzwijgen beluisterd en toegejuicht.

Ze zullen  nogal verschieten in Ankara !  En onmiddellijk in dorpen en steden, bergen en wouden, vlaktes en dalen gaan controleren of er niet te veel geklopt wordt op de vrouwen.  Men  zal eveneens een campagne opzetten om de dames aan te porren wat  minder hoofdpijn  voor te wenden als Ozgün zijn rechten opeist : "goesting of geen goesting, erin met het ding, anders een pandoering".  Het is slechts een tekstuele suggestie voor  de reclamejongens die moeten zorgen voor een leuke vertaling. En tekeningen, want de doelgroep is niet steeds het alfabet machtig.

 Al dit soort ongein wordt  uitsluitend in het leven en de publiciteit  geroepen om over enige tijd triomfantelijk vast te stellen, dat het best meevalt met het geweld tegen vrouwen in Turkije.  Alsof er statistieken worden bijgehouden over wat zich afspeelt in de families in alle uithoeken van dat Aziatische land.  Om het eigen multiculturele geweten te sussen, moet men de eigen leugens als waarheid verkopen om ze vervolgens te gaan verspreiden als missionarissen het met hun leer doen.

Ray 

Ik begin met huis van architect Hankar in de Defacqstraat 71 te Sint Gillis.

Fotozaak   "Huis Hanssens", Parmastraat 26 een realisatie in samenwerking met architect Hankar en Crespin in de  Ducpectiauxlaan 47 te Brussel.

Het huis van de schilder Ciamberlani eveneens een realisatie van het duo
Hankar-Crespin : een monumentale uitvoering op een twaalf meterbrede gevel.

Tot zover A. Crespin, want er zijn nog anderen die het bespreken waard zijn, zoals: Jean Baes, die een staaltje van zijn kunnen weggeeft op zijn eigen woning in de Van Moerstraat 12 te Brussel. Deze kunstenaar stond eveneens in voor de restauratie van de neoclassicistische kerk te Ukkel en het interieur van het Vlaams Theater.
Daarnaast vernoem ik graag zijn broer Henri Baes, die een pareltje afleverde in de school "art décoratif".
Tevens werkt hij nogal goed samen met een andere kunstenaar Ernest Acker
en de architect Van Rijselberghe (broer van de schilder). Zijn minder
bekende werken zijn de grote panelen van de "Cercle artistique" in den
Haag en de versiering in de fabrieken van Solvay in Frankrijk.

Wie zeker een vermelding verdient is de kunstenaar Privat Livemont die
een meesterwerk naliet in de school "Athénée Saint André" Capucijnenstraat 58, samen met de architect Henri Jacobs. Op bepaalde dagen is het gebouw, in groep en na afspraak, te bezichtigen. Hij is de kunstenaar die vooral symbolistisch werkt door middel van menselijke figuren. Wat zijn enorme vaardigheid bewijst, want zoals reeds gezegd, diende men zeer vlug te werk te gaan omdat de plaaster snel droogde.

Livemont is de kunstenaar die zich toelegde op de affichekunst in de stijl van de wereldberoemde Alphonse Mucha en voor wie hij volgens mij niet moet onderdoen (een beetje chauvinisme mag wel nietwaar). In enkele werken die ik hier opsom is te zien hoe vaardig deze kunstenaar was: ·huis van de schilder Albert Ruytinx, Voglerstraat te Schaarbeek Weldoenersplein 6 eveneens in Schaarbeek
De gevel van de kindertuin, Locquesghienstraat te Brussel.
De gevel van het huis van architect Roosenboom, Faiderstraat 83 in Elsene.

Ten slotte bespreek ik hier nog graag de kunstenaar: Gabriel Dievoet die zijn talent toont in het huis "Les hiboux- De Uilen" in samenwerking met architect Pelseneer Brugmannlaan 55 te Sint Gillis en de villa "Ricardo" Visélaan te Watermaal-Bosvoorde. Hij werkt eveneens zoals Privat Livemont in de symbolistische stijl.

Deze opsomming is zeer beperkt en de beschrijving van de kunstwerken
ontoereikend. Dit bescheiden artikeltje heeft enkel tot doel uw aandacht te vestigen op
het bestaan van deze kunstvorm en de meestal onopgemerkte aanwezigheid van deze prachtig versierde huizen in onze hoofdstad.
Voor mij is Brussel ook de hoofdstad van de art-nouveau en er valt over
deze periode nog veel meer te vertellen dan het onderdeel Sgraffiti ivm
"kunst in de straat". Dat is voor een volgende gelegenheid.

Zio Giuseppe.

Neen, dat is niet ’t onderlijfke dat ik nahink – wat heel aannemelijk zou zijn geweest, heu… in uw gedachtekronkels hieromtrent -  maar in de virtuele GOTV las ik het volgende:

“Twee Franse agenten worden vervolgd in verband met de dood van de twee tieners die twee jaar geleden werden geëlektrocuteerd toen ze zich op hun vlucht voor de politie in een transformatorhuisje verstopten.

De agenten wordt ten laste gelegd dat ze hebben verzuimd personen die in gevaar verkeerden te helpen. De dood van de tieners, op 27 oktober 2005, vormde de aanleiding tot wekenlange rellen in de arme Franse voorsteden, de banlieues. Het geweld liep destijds zo uit de hand dat de regering de noodtoestand uitriep. (novum)”

En: voor zij die het NU nog niet snappen: de GOTV, een ander woord gebruik ik er niet voor, dat is het WC-papier die ieder van ons, tenzij wegens constipatie, dagelijks gebruikt: Gescheten Om Te Vergeten.

Maar, tenzij ik weer eens niet goed heb opgelet, eigenaardig genoeg is het de GOTV die dit bericht als enige brengt. De GOTV waar ik van walg maar niet op spuw: ik ben nu eenmaal geen sos die alles wat hem/haar niet zint in blinde haat beschijt.

Ik heb geen enkele binding met politie, in het algemeen noch ten persoonlijken titel noch met Rene – vaste gast bij Bart Debie – of  enig ander maatschappelijk fenomeen.

In tegendeel: ik ben bij de eersten om die flikken uit te kafferen omdat “ze” mij pakken omdat ik om 5 uur ’s morgens geflitst word aan 70km/uur daar waar ik slechts 50km/uur mocht/mag doen. Al moet ik, tot rust gekomen, ootmoedig erkennen dat niet zij maar de poco’s hiervan de schuldigen zijn die ervoor zorgen dat mijn “milde bijdrage” vooral in La Grande Pipolonië over de balk wordt gegooid.

Natuurlijk heb ik niet alleen geen enkele binding maar een uitgesproken afkeer voor het canaille van de richel.

Dit gespuis is er dus niet te beroerd voor om agenten, die hun job doen, aan te klagen.

Dat is dus blijkbaar de toekomst van politiekcorrect Europa.

In Vlaanderen wordt u als slachtoffer aangeklaagd als u zich verdedigt.

In Nederland wordt de job van inbreker/overvaller officieel erkend zodat hij zijn wapens en materiaal kan inbrengen als beroepsonkosten.

In Antwerpen hebben ze een burgemeester die onomwonden zegt – weliswaar met andere woorden – dat de flikken de pot op kunnen.

Erik 

Stelt u zich eens voor:

U werkt met een honderdtal collega’s in een bedrijf dat wordt veroordeeld door de rechtbank voor een of ander misdrijf.

Uw bazen, hardleerse smerige kapitalisten zoals ze zijn, laten het niet aan hun hart komen en wandelen lustig voort langs de dunne grens van het toelaatbare om er zo nu en dan toch wel weer eens over te stappen.

Stom natuurlijk, vooral als er binnen het bedrijf een alerte roodgroene “delegee”  als de kippen bij is, niet om stommiteiten te vermijden maar om de “zaak” te gaan verklikken.

U, als naarstige werknemer, weet van niets.

Nochtans hangt U een zware straf boven het hoofd.

Madam Konkeldinges heeft het namelijk in haar kop gehaald om bedrijven, die een tweede keer worden veroordeeld, te sluiten van 1 tot 10 jaar.

Niet alleen de verantwoordelijken worden gestraft, met recht en reden, maar u als werknemer staat op straat.

Op vraag, door onze reporter ter plaatste, wat Madame Konkeldinges vond van onze stelling volgend antwoord: “Maach meneechgrr, dat ies tok keen problème, de flaamingken kaan dat keld wel opoesten”

 
Erik

Hoe zou het zijn het met de geesteshygiëne aan onze universiteiten ?  Als de ochtend begint met dergelijke overpeinzingen, moet ik best niet te veel koffie drinken voor de zenuwen, anders haal ik de avond niet.

Aan de universiteit van Cambridge met een  terechte reputatie wordt het  bewijs geleverd dat genialiteit en waanzin aan mekaar grenzen.  Onderzoekers aldaar zijn tot enkele verrassende en wetenschappelijk hopelijk goed onderbouwde conclusies gekomen die zij uiteraard graag delen met het wereldgeweten, zijnde u, ik en nog een kleine zes miljard onwetenden.  Die studies zijn er vaak ook op gericht om ons een dik schuldcomplex aan te praten. 

De invloed van onze kleding op het milieu !  Ik had er nooit bij stilgestaan, want ik ben constant bezig met het sorteren en hersorteren van het huisvuil. Bekommernis voor het milieu in het dagelijkse harde bestaan, daar gaat het om.  Mijn brave buurman Rachid lacht mij uit met mijn obsessief gedrag : "Allemaal samen in een grote zak, Mijnheere Ree ondere de lantaarnpaale aan den overkant". 

Er is vastgesteld in Cambridge dat mode milieu-onvriendelijk is.  Een zeer pijnlijke vaststelling voor iemand die samenwoont onder eenzelfde  grijze hemel met  de Zes van Antwerpen : de koningen (en een koningin) van de theatrale outfits en soms ook elegante mode.  Maar er valt over te praten, zeggen de Britse geleerden, gelukkig maar. 

Als onze kleren vuil zijn, moeten we ze wassen op een lage temperatuur, ze niet drogen, noch strijken.  Met andere woorden : er slonzig en voddig bijlopen is goed voor het milieu.  Bij sommige adepten van links, groen-links, rood-links merk je trouwens dat zij al lang die stijl genegen zijn. Ook wat betreft het gebruik van zeep.

De oplossing voor onze kleding bevindt zich in de productie en fabricatie van nieuwe stoffen om ons te beschermen tegen de elementen en niet naakt door het leven te gaan : algen zijn zeer geschikt, evenals sojavezels, maïs en brandnetels.  Het voordeel is als er een hongertje opkomt, je kan je  eigen sokken of onderlijfje opvreten. 

Ray

Mijnheer Erik had het gisteren over Urbanus en diens commentaren op het progressieve front en de prangende maatschappelijke vraagstukken die onze samenleving verdelen.

Grasduinend langs de diverse politieke blogs (er zijn er heel wat met uitgesproken Vlaams-nationale en Vlaams Belang sympathieën) zijn de analyses en kritieken over Urbanus' uitspraken van dankbaar over onthutsend tot enthousiast.

Rechtvaardig rechts moet  proberen Urbanus niet te hevig aan de boezem te drukken, want de man zal onder zwaar artillerievuur komen te liggen. Met een gekwetste Urbanus die we moeten afstaan aan het Poco hospitaal zijn we niets.

  Links heeft zich even laten inpakken door Vlaanderen's komiek nummer één.  De Morgen dacht goed te zullen scoren met een vrije tribune aan te kondigen met de man van het Payottenland maar dat viel  ze zwaar tegen : er werd gelachen maar groen. Op de VRT waar flateren een blijk van beroepsernst is, schoven ze voor de zoveelste keer uit over de eigen vieze excrementen, in de overtuiging dat de domme kijker tuk is op stront.  De kop van Tim Pauwels werd speciaal voor dat doeleinde gebeeldhouwd door de rode vakbond : wat ruik ik ?

Elke actie ontketent een reactie, elke beweging van de slinger kent een tegenbeweging.  De druk in bijna gans West-Europa op de burgers om ze  tegen hun zin een maatschappij op te dringen die ze niet wensen, die druk door de diverse regeringen is zo overdreven, zo grotesk, dat dit vroeg of laat tot een hevige tegenbeweging zal leiden. 

In Vlaanderen hebben wij verknechting in onze genen maar ook stille rebellie tegen de bezetter. Tot hiertoe was het VB de enige die de stem van het volk aanhoorde en vertolkte. Laten we hopen dat langzaam maar zeker meer VIPS en BV's hun gezonde verstand  laten weerkeren.  Wij zullen hen niet doodknuffelen maar wel met open armen ontvangen.

Ray 

Urbanus is een van de weinige artiesten in Vlaanderen die, - een beetje zoals egeltjes paren - héél voorzichtig, het aandurft om een beetje kritiek te uiten op het politiek correcte etablissement. Hij was in gesprek met Barones Doornaert, Zure Tim Pauwels, Bart Eeckhout van de GOTV en de diepe décolleté - madame, Caroline sans gêne.

Maar Urbanus hoedt er zich wel voor om in het rechtse kamp geduwd te worden omdat hij maar al te goed weet  welke financiële gevolgen dit voor hem kan hebben.

Jammer dat hij die open doelkans niet heeft benut door het geval van ondermeer DeStrangers aan te halen.

Veelzeggend vond ik: “Wat ik denk dat bij de mensen leeft, ik zie dat toch ook bij collega -artiesten, een jaar of tien geleden hoefden wij geen twee keer na te denken om ons mening over iets te zeggen en nu wordt dat toch gevaarlijk. En ik weet er een hele hoop die zeggen: maar jong, wat trekt gij u over uwe kop, geef die mannen gelijk”

Waarbij BRT (BloedRood Timmeke) vlug overschakelt naar een citaat van Urbanus in Nooitgedacht  van 17-12-06 waarbij deze besluit,  dat hij schrik heeft van bepaalde gevestigde waarden binnen het mediawereldje.

Bart Eeckhout van de GOTV haast zich om te vertellen dat er hoegenaamd geen sprake is van zwijgverbod, politieke druk of wat dan ook.
Nu haasten is veel gezegd. Voor elk woord dat hij uitkraamt heeft hij twee seconden bedenktijd nodig maar hij krijgt van BRT het dubbele.Daar waar de vlotte Barones, als het wat “moeilijk” ligt, door diezelfde neutrale  BRT niet vlug genoeg onderbroken kan worden.

Wat Eeckhout bedoelt met het volgende blijft mij een raadsel:”…niet zo zeer in de media, niet zo zeer in de politieke wereld want daar wordt er wel duchtig links en rechts van gedachten gewisseld..”

Deed me onmiddellijk aan Filip van Laenen denken en ik citeer hem: “En dat uitgerekend Yves Desmet dit dus moet overkomen, anders de vleesgeworden arrogantie en reïncarnatie van de inquisitie wanneer iemand geïnterviewd moet worden die nog maar een millimeter rechtser is dan zijn eigen extreem-linkserigheid, dat is toch wel het toppunt van ironie.”

Maar het is zijn enige kronkel niet want hij vindt dat er een soort manco is in de culturele wereld, er geen tegenstem is tegen het maatschappelijk denken dat ge eigenlijk links kunt noemen. “Noem mij eens een spraakmakende rechtse schrijver in Vlaanderen? Ik ken er geen” .  Er zijn uiteraard auteurs en artiesten met rechtse sympathieën, alleen zij weigeren het hoofd boven de korenaren uit te steken, goed wetende dat de pikdorsers klaar staan.  Daarom dat de voorzichtige stellingen van Urbanus (trouwens ook gisteren in de Morgen opgenomen) bijzonder moedig zijn !  En hopelijk de voorbode van een nieuw klimaat.

Ik hoorde de barones graag zeggen “dat de essentie van een democratisch debat is dat je het oneens bent en dat je elkaars opinies respecteert, dat je daar een discussie over hebt..” en hier onderbrak BRT haar voor de zoveelste keer.

Maar de beste uitspraak vond ik van Caroline sans Gêne.

“Als je tegenwoordig nog zegt dat er racisme in de samenleving is en dat er discriminatie is dan word je bijna gestigmatiseerd”

Of hoe de sossen de wereld op zijn kop kunnen zetten.

Erik

Wegens het formidabele succes van Angeltjes worden wij bestookt met aanvragen van niet alleen wilde fans en amateur-leuteraars maar ook van de betere en andere auteurs, bloggers, journalisten en zelfs politici om toch maar eventjes vermeld of op zijn minst eens "gelinkt" te mogen worden.

Het is dan ook bijna niet meer te doen voor onze hoofdredacteur om zijn schare fans van de vrouwelijke kunne van zich af te schudden. (de sjansjaar)

Niettemin houden wij stand ondanks deze enorme druk.
Maar het vlees is zwak, vooral dat van....jaja, ge weet het ook wel zekers.

Wat te vrezen viel is dus gebeurd. Ene Kal van Brollenbergs of was het Knal Prottenberg, of nee Brol van Kallenberg... nu swat... Die vent, voor ons tot hier toe volslagen onbekend, is erin geslaagd onze hoofdredacteur het hoofd op hol te brengen door zijn amourette, ene Liesbeth Van Impe, op hem af te sturen.

Gedane zaken nemen geen keer en bijgevolg zijn wij contractueel verplicht volgende tekst te publiceren.

En met veel genoegen en overtuiging geven wij het woord aan Luc van Balberghe van "Vrij van Zegel"