vandaag een echt winterse dag , met : ja   gladde wegen !

de strooiwagen heeft hier al een paar keer gepasseerd sedert vannacht .

en dan ben ik blij dat ik er niet uit moet , niet zoals vroeger , elke dag sneeuw of ijzel : HET MOEST . de bazen hadden geen compassie , al zaten zij de hele dag binnen , wij moesten de baan op !

ik deed mijn job heel graag , maar stopte ( zonder vergoedingen ) omdat mijn ouders me nodig hadden .en zei groot : bij zo'n winter weer kom ik er nooit meer uit !

toen ik niet meer werkte  deed ik het toch , want mijn moeder woonde nog alleen , dus was ik elke ochtend tegen 8 uur daar , weer of geen weer ...

ik moet zeggen dat ze steeds heel content was me te zien , heel soms zei ze ; " ach kind , ik kan wel een dagje mijn plan trekken " , maar zo zag ik het niet ....

ik voelde me verantwoordelijk  en zou het niet gekund hebben ook .....

tot het noodlot toesloeg en mijn lief zo hulpbehoevend werd in zeer korte tijd ( hij was 52 ) en ik moeder moest "bepraten " om haar zelfstandig wonen op te geven ,  , ze moest bij ons intrekken , was ondertussen 87 geworden  , en toen ze besefte , dat mijn lief héél ziek was , protesteerde ze niet meer en kwam mee , ik had plaats genoeg en zo was ik toch weer wat geruster ....

hoe kom ik hier nu bij ,

door het weer : herinneringen