Ik zit bij de brug die mijn heden verbindt met mijn jeugd van onschatbare waarde ik denk terug aan die tijd vol kommerloos spel een herinnering die ik vol warmte bewaarde
Zoals vroeger tuur ik naar de zilveren maan waar ook jij zolang verwonderd naar kijkt jij hebt een andere God dan de mijne misschien maar we weten beiden wat je met liefde bereikt
Net als jij had ik ook een vader, een moeder en het bloed in jouw aderen is gewoon even rood net als ik hoop jij boven alles op vrede al werd jij zo vaak geconfronteerd met de dood
Kunnen we elkaar op de brug ontmoeten zo glanst onze vriendschap de grenzen voorbij elkaar innig omarmen als echte vrienden een harmonieuze versmelting is dan zo dichtbij
Ivette Bens
waarom dit gedichtje vandaag ? ach , ik baal van al het geweld overal in de wereld ! waarom toch , ? in België wordt het einde van de eerste (grote ) oorlog herdacht , al lijkt het soms op een viering ... en mijn generatie heeft nog sterke herinneringen aan de tweede GROTE oorlog overal in elk land dreigt terreur en nu gaat die " V S grote baas " die andere ruzie maker nog wat opstoken .... de arme sukkelaars die vluchten voor geweld en honger , werden de voorbije nacht -- gewoon over boord gesmeten door woekeraars ---- HET MENSDOM , 't is niet meer goed te praten ! dit moest ik even kwijt en ok , je moet niet akkoord met me zijn , maar aub , blijf MENS !
