zoals jullie weten ben ik zot van gedichten , dit vind ik dan ook een heel mooi , vooral omdat ik gisteren weer eens definitief afscheid heb genomen van een lieve vriendin , dan sta je er wel meer bij stil , dat het op een dag zover zal zijn ...

El viaje definitive

…Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros cantando;
y se quedará mi huerto, con su verde árbol,
y con su pozo blanco.

Todas la tardes, el cielo será azul y plácido;
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.

Se morirán aquellos que me amaron;
y el pueblo se hará nuevo cada año;
y en el rincón aquel de mi huerto florido y encalado.
mi espíritu errará, nostálgico…

Y yo me iré; y estaré solo, sin hogar, sin árbol
verde, sin pozo blanco,
sin cielo azul y plácido…
Y se quedarán los pájaros cantando.

 Juan Ramon Jiménez 1905

voor het gemak een redelijke vertaling hieronder , al klinkt het beter in het Spaans

en ik zal gaan

En ik zal gaan
En de vogels zullen blijven zingen
en mijn moestuin zal blijven
met zijn groene boom
en zijn witte waterput

Alle avonden
zal de hemel blauw zijn en vredig
en zullen de klokken van de klokkentoren luiden
zoals ze vanavond luiden

Ze zullen sterven, zij die me liefhadden
en elk jaar weer zal het dorp veranderen
en in die hoek van mijn bloeiende moestuin met zijn witgekalkte muren
zal mijn ziel rondzwerven, nostalgisch

en ik zal gaan
en ik zal alleen zijn
ontheemd, zonder groene boom
zonder witte waterput
zonder blauwe en vredige hemel…
En de vogels zullen blijven zingen

  Juan Ramón Jiménez, 1905)