zo … hier is het weer normaal geworden …

ik kan er niets aan veranderen : sedert mijn kinderjaren heb ik IETS tegen al die “ rare “ feestdagen
als kind MOEST ik mee naar het kerkhof , zo ging dat dan , al waren mijn ouders niet erg gelovig ( ! ) de traditie om graven op te poetsen in de week voor ALLERHEILIGEN moest gevolgd …en dan het gesleep met die bloempotten van het ene kerkhof naar het andere want de ouders van mijn vader waren uit de stad en dat was dan met de buurttram ( bestond toen nog …)

en meestal ( in mijn herinnering ) was het bijtend koud , het was gevroren en die mooie witte bloemen stonden dan bruin te zijn … ik zag er het nut niet van in ….

mijn moeder ging ook in de zomer naar het kerkhof en DAT vond ik dan beter ….
maar ja , ik ben altijd een buitenbeentje geweest !

later , toen ik volwassen was en getrouwd bespraken wij eens HOE wij dat uiteindelijk zouden doen --- want deze nuchtere vrouw wou altijd graag weten hoe en wat ….
mijn -- toen jonge lief zei : OK we praten er één keer over en dan nooit meer … en zo gebeurde .

voor mijn lief moet ik nooit naar het kerkhof , maar ouders , broers , schoonouders , zijn al jaren aan mijn zorg toevertrouwd , allemaal op andere kerkhoven ……
begrijp je het dat ik dan een moeilijke tijd doormaak , het grijpt me steeds bij de keel ….

maar nu is dat weer over , ik ga nu en dan maar als ’t mij nodig lijkt en ik even wil met ze wil praten …raar ?

geeft niet , ik ben een rare , altijd geweest !