Op 26 december 2005 was het zover: Kylie en Anita zouden voor een week naar Nederland gaan. Met de auto werden we naar Sevilla airport gebracht, zon 1,5 uur in de auto. Inchecken minimaal 1 uur van te voren. Vliegen vinden we geen van 2-en echt leuk, maar ja, een andere (vlugge) mogelijkheid om in Nederland te komen is er niet. De vlucht met Iberia vertrok keurig op tijd, in Barcelona hadden we 1 uur om over te stappen. Genoeg tijd dus om even iets te eten en te drinken. Ik ben nog een keer gaan kijken op een tv-scherm of we al moesten boarden, er stond niets aangekondigd dus ik gokte op nog zon 5 minuten. We zijn naar de gate gelopen, sh.. er werd aangekondigd last call, hollen dus, vanaf ver werd al geroepen naar ons a Amsterdam? si, si. Fijn is dat we meteen konden doorlopen, gaan zitten (na ons kwam nog 1 mevrouw), en we vertrokken al. Het vliegtuig was half leeg, ook deze vlucht ging voorspoedig en kwamen we zon 10-15 minuten eerder in Amsterdam aan. En daar stonden onze vrienden uit Boxtel, T&K, samen met de kro televisieploeg ons al op te wachten! Wat een heerlijk weerzien. Op ons gemak zijn we naar Boxtel gereden, natuurlijk onderweg al lekker bijkletsen, naar goede Brabantse gewoonte wat worstenbroodjes gegeten en naar bed. We hebben heerlijk geslapen!
De volgende ochtend werden we naar Nuenen gereden, daar zou bij onze oude garage een auto klaarstaan. Heel eventjes een klein rondje rijden en daarna terug naar Boxtel. Kylie had via MSN een meisje uit Boxtel leren kennen, ik had inmiddels contact gehad met haar moeder en daar zijn we een uurtje of wat geweest. Kylie kon even meegaan om de paarden (een Fjord en een Shetlander) te aaien en te voeren. Om 14.00 uur hadden we afgesproken bij M. Die had op korte termijn nog geregeld dat een aantal andere goede vrienden uit Boxtel bij haar waren, dan hoefde ik niet half Boxtel af te rijden. Ik heb lekker zitten genieten, niet alleen van allerlei lekkers wat op tafel stond, maar ook van het in mn eigen taal kunnen kletsen. Om 18.00 uur moesten wij thuis zijn, T&K had gezorgd voor een warme maaltijd (heerlijk: tomatensoep, aardappelpuree, varkenshaas, doperwtjes/worteltjes en verse vruchtenpudding toe). Ik hoefde s avonds niet meer weg, dus een wijntje ging er wel in.
De volgende ochtend, woensdag 28 december, zou de kro televisieploeg al om 9.00 uur op de stoep staan. Ze hebben de Nederlandse ontbijttafel gefilmd: geloof het of niet maar die boterham met boter en pure hagelslag smaakte mij als gebak! Daarna in de auto en zijn we ook nog gefilmd op de A2 richting Nuenen: aparte gewaarwording om met 100 km per uur over de autosnelweg te rijden, met een auto naast je waarvan het (schuif)portier open staan en daar iemand zit te filmen. Om 11.00 uur was er afgesproken dat Kylie en ik in het oude huis in de Vrouwkensakker mochten komen kijken. Vreemd om aan te bellen bij een huis waar we 9 jaar gewoond hebben. Er waren een aantal mooie verbouwingen (keuken en badkamers), maar ook een aantal oude zaken zagen we terug. Dat duurt nog wel een tijd voordat alles op orde is. Op het moment dat mevrouw zei dat de tegelvloer eruit zou gaan, als alles klaar was, was het voor mij ook klaar: die tegelvloer was onze trots. Daar hoef ik dus niet meer naar toe. We zijn even met zn allen (tv ploeg was er nog steeds bij) een broodje gaan eten in het dorp en om 13.00 uur zou Kylie een aantal vriendinnen uit groep 8 ontmoeten op het schoolplein van de basisschool.Die ontmoeting moest even 4 keer over, want de begroeting mocht wel wat spontaner na 5 maanden elkaar niet meer gezien te hebben! Kylie zou 2 nachten bij vriendin PvD slapen en in het huis van haar ouders zijn wij beiden nog (apart) geintervieuwd. Ik ben nog even het dorp in gegaan, wat boodschapjes en even bij de dierenwinkel langs. Om 18.00 uur werd ik verwacht bij een ex-collega, A., waar ik ook de nacht zou doorbrengen. In de week voor ons vertrek had ik al gemaild of het misschien mogelijk was of er nog een andere ex-collega die avond zou kunnen zijn. Groot was in ieder geval mijn verrassing dat een en ander al lang geregeld was en er diverse Nuenense ex-collegas kwamen, niet alleen om te borrelen maar ook om lekker Hindoestaans te eten! Dat werd dus een latertje die avond. Rillend en ijskoud om 2.30 uur s nachts naar bed, gelukkig had A. een elektrisch verwarmingsdekentje, waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt. De volgende dag, inmiddels al donderdag 29 december ben ik in Eindhoven naar de ECI boekenclub gegaan en heb in Nuenen een aantal boodschappen gedaan. Een aantal zaken wilde ik mee naar Spanje nemen, zoals hagelslag en rookworsten. Kylie liep inmiddels met 2 vriendinnen door Eindhoven-centrum, s middags rond 15.00 uur zouden we naar Y&A in Nederweert gaan. Die waren 1 dag voor ons verhuisd, dus waren we wel benieuwd naar hun huis en ervaringen. Kylie heeft daar nog lekker kunnen zwemmen en nadat de jongste dochter van 3 de schoenen van Kylie ook maar in het zwembad had gegooid, was het helaas al weer tijd om te gaan. Kylie werd weer afgezet in Nuenen en ik ben doorgereden naar Veldhoven, naar B, een andere ex-collega die vlak voor ons vertrek uit Nederland ook verhuisd was. En toen werd ik geconfronteerd met de vraag: waar is ook al weer de Noord-Brabantlaan in Eindhoven die mij naar Veldhoven leidt??? Even 2 keer fout gereden, maar even gebeld dat het wat later zou worden als 19.00 uur, maar toch nog gevonden. Raar gevoel hoor, ineens niet meer de weg weten. Ook hier weer een warme ontvangst, lekker gegeten (! B&A, echt wel hoor, ik vond het lekker) en s nachts laat naar bed.
De volgende ochtend weer een uitgebreid ontbijt en terug richting Nuenen, via Mierlo. Ik zou namelijk van de kaasboerderij nog echte belegen boerenkaas meenemen, vacuum in plastic getrokken. Nog een laatste boodschap gedaan, Kylie opgepikt, en, dat konden we toch niet laten, bij de Keurslager in Nuenen een broodje gekocht. Ja, ja ex-collegas, voor mij inderdaad een broodje gerookte kipsalade. Naast het missen van mn collegas mis ik deze broodjes dus ook heel erg hier in Spanje.
Inmiddels had ik al door dat ik al die boodschappen dus niet mee zou krijgen in die ene koffer die we bij ons hadden (naast ieder een stuks handbagage), dus mochten we van T&K een grote weekendtas lenen. Even op en neer gereden naar Boxtel om kleding te wisselen en terug naar Nuenen. Daar zouden we 2 nachten doorbrengen bij onze vrienden S&J, die trouw de post opsturen die nog aankomt op de Vrouwkensakker en van wie we het adres mogen lenen om voorkomende zaken naar toe te laten sturen (zoals lenzen, printervulling, tijdschriften van de kinderen enz.).Kylie had inmiddels geregeld dat zij bij hun oudste dochter op de kamer zou liggen. Een rustige avond gehad, nog even een laatste boodschap gezamenlijk gedaan in het dorp en nog even bij de Expert binnengelopen om hen hartelijk te bedanken voor alle moeite die ze afgelopen augustus hebben gedaan om de tv-schotel in Spanje te krijgen.
De volgende dag was oudjaarsdag, wat aangetutteld en s avonds met zessen aan de gourmet.Om 00.00 uur de bekende bubbeltjeswijn en dan die 2 die in Spanje zijn achtergebleven toch wel missen. Nog even de buurt in, mijn oude huisarts met vrouw (= ex-collega) begroet, en nog wat andere bekenden. Dat werd dus weer laat voordat we in bed lagen. De volgende dag heeft J. ons, na een uitgebreid ontbijt, naar Boxtel gereden. En dan voel je dat je moe wordt van zon intensieve week. Op tijd naar bed, de volgende ochtend zou een vriend van Jeroen met zn ouders al rond 9.00 uur op de stoep staan. De vriend zou met ons meevliegen en een paar dagen bij ons logeren. Opnieuw hebben T&K de rit naar Schiphol gemaakt, ingecheckt (met heel wat meer kilos terug als heen!), nog even een kop koffie en daarna maar op ons gemak naar de gate. Nog wel even voor mij een emotie-moment, het afscheid. Tot onze grote verbazing staat bij de vertrekgate de vriend van een goede kennis uit Boxtel te wachten! Die werkt weliswaar op Schiphol, maar ontzettend leuk dat hij toch die moeite neemt om even gedag te komen zeggen!
Ik besef dat ik lang niet iedereen heb kunnen bezoeken die ik had willen zien, dus voor die mensen: sorry dat ik niet geweest ben. Maar ik ben ervan overtuigd dat jullie na het lezen van dit verhaal hier begrip voor hebben, het programma zat al overvol.
Ook de terugvlucht ging zonder pijn of moeite en aankomend in Sevilla (met slechts 15 minuten vertraging) stond daar Hans op ons te wachten, samen met de televisieploeg.
En na een rustige terugrit, hier en daar een verplichte stop, waren we weer THUIS.
De rust was nog niet weergekeerd, aangezien de televisieploeg pas zaterdagochtend weer zou vertrekken. Maar daarover meer in een ander verhaal.
