Wie niet dient, dient tot niets!
Annenmaurice1964, een blog dat tot denken aanzet!
Foto
Inhoud blog
  • Lieve katjes zoeken een liefhebbend hart!
  • De kalief en zijn valk
  • Hebben wij ze alle vijf?
  • Hebben wij ze alle vijf?
  • Brief aan de diakens tijdens het jaar van de priesters!
  • De tijd van de diakens
  • Ik ben niet op de rommelmarkt gekocht
  • Rivierwater te koop
  • De wereld veranderen door mijzelf te veranderen
  • Religieuze haat
  • De vergeetachtigheid van de liefde
  • Sta op en kom ervoor uit wie je bent!
  • Hoe maak je van je kind een crimineel?!
  • Kauw je eigen fruit!
  • Liturgische gewaden
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Enkele interessante links betreffende diaconie & genealogie e.a.
  • SeniorenNet.be
  • Diaconie op kerknet
  • Christelijk opinieblad Tertio
  • Thomas
  • Pastonet
  • Bezinningscentrum Oude Abdij Drongen
  • Databank links genealogie
  • Vind uit waar je naamgenoten zich bevinden
  • Genealogie in België
  • Officiële site van het Vaticaan
    Zoeken met Google


    Wie niet dient, dient tot niets
    Een diaken senior over diaconie en o.a. stambomen
    01-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn kop thee loopt over!

    Hou op met gieten! Mijn kop thee loopt over

    Een westerse geleerde wilde het zenboedhisme van dichterbij leren kennen. Dat kon uiteraard alleen in Japan. De geleerde had er alles voor over om naar Japan te reizen en ten rade te gaan bij de beste meester in het zenboedhisme. Dat lukte en met veel ijver en veel plannen reisde hij af naar Japan. En, geluk had hij: de grootste meester in het zenboedhisme wou hem graag ontvangen.

    Zelfverzekerd wandelde onze westers geleerde de studeerkamer van de zenmeester binnen. Onmiddellijk begon hij de meester te bestoken met vragen en tussendoor demonstreerde hij met groot genoegen wat hij allemaal al afwist van het boedhisme.

    Na een tijd luisteren vroeg de meester aan zijn kamerdienaar om thee te zetten. Zelf bediende hij de geleerde bezoeker. Hij schonk met zijn theepot zijn bezoeker thee in. Tot grote verbazing en consternatie van de westerse geleerde bleef hij maar gieten, ook toen de thee reeds lang over de randen van zijn kopje stroomde.
    'Ja maar, meester, mijn kopje is al lang vol. Het loopt over!'
    Toen zette de meester de theepot neer en sprak tot de westerse geleerde: "Jij komt bij mij om te leren. Maar hoe kan ik jou iets bijbrengen als je al volzit met zijn eigen meningen. Het loopt onmiddellijk over.

    Onze collega, de westerse geleerde, hoefde verder geen vragen meer te stellen. Hij had de les van de meester begrepen.

    Begrijpen wij de les van de meester?

    01-07-2005 om 20:33 geschreven door Temmermannen

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (9 Stemmen)
    » Reageer (0)
    30-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg: Heeft de verlamde man zijn genezing te danken aan Jezus of aan zijn vier dragers
    Aan wie heeft de verlamde man zijn genezing te danken: aan Jezus of aan de vier dragers?

    Hij zei nu tot de verlamde: "Ik zeg u, sta op, pak uw bed en ga naar huis." En hij stond op, pakte meteen zijn bed en ging weg voor het oog van iedereen (Mc 2, 11 - 12).
    Hij stond op en ging naar buiten... In het Grieks staan hier de werkwoorden voor 'verrijzen' en 'uittrekken'. Zo worden, door Marcus in dat éne zinnetje het eerste en tweede testament samengebundeld. 'Hij ging naar buiten' - dat is Exodus. En 'Hij stond op' - dat is Pasen. Zo geconcentreerd, zo verdicht (als een gedicht) schrijft een evangelist zijn blijde boodschap voor ons op.

    Heeft die verlamd nu zijn genezing te danken aan Jezus of aan zijn vrienden?
    Er is maar één goed antwoord op deze vraag: aan allebei! Die vier vrienden doen iets, en Jezus doet iets.
    Je mag dat niet tegen elkaar uitspelen: mensen die samenwerken en Jezus die zonden vergeeft en een mens weer in beweging brengt.
    Horizontaal en verticaal bezig zijn in de Kerk van Kafarnaüm.
     Ze horen onafscheidelijk bij elkaar, die twee, als in een kruiswoordraadsel. en je moet ze beide helemaal trachten in te vullen om het raadsel opgelost te krijgen.

    De oplossing kwam er aan toen Jezus hun geloof zag, zegt Marcus. 'Hun vertrouwen' staat er, niet 'zijn vertrouwen', niet het vertrouwen van die lamme alléén.
     Het is toch opvallend dat in dit verhaal die verlamde man niets doet, niets verdient. En precies aan hém vallen al die wondere dingen te beurt: mogen opstaan, je zonden die vergeven zijn, in bewegingkomen, en genezen worden van je grote heim-wee, je verlangen naar huis...
    Blijkbaar kan het geloof van je medemensen minstens even heilzaam voor je zijn als je eigen geloof!

    Maar het is Jezus die in de vingdingrijkheid en de draagkracht van die vier vrienden het vertrouwen ontdekte dat die lamme ten slotte weer op de been bracht. Hij zag hoe mensen het niet opgaven en een weg deden ontstaan midden in de uitzichtloosheid. Zo'n weg heet in de Schrift altijd: een weg ten leven. Het is meestal niet de gemakkelijkste weg, en hij is erg smal zegt de Bergrede. Maar het is wél de enige weg naar menswording, verlossing, geboorte...

    Het verhaal van de vier mannen op weg naar hun verlamde vriend is een heerlijk-aanschouwelijk verhaal. Het is vooral deugddoend, omdat het zo bemoedigend spreekt over ons menselijk bezig zijn met elkaar. Dit handtastelijk evangelieverhaal leert ons: er is veel geloof te zien waar mensen elkaar dragen, verdragen en vér dragen. Nogal wat onhandig en stuntelig gedoe van mensen die het verlamd zijn van anderen te hulp komen, blijkt in de ogen van Jezus erg waardevol te zijn. Hij kijkt er letterlijk naar op!
    Al dat zwoegen en zweten, dat sukkelen en ploeteren, dat heen en weer geloop, die hele processie van Echternacht van mensen-met-elkaar-op-weg - het wordt door Jezus niet over het hoofd gezien of geminacht, wél integendeel! Hij is precies gekomen om dat samen bezig zijn van mensen weer op gang te krijgen, te bevestigen en te stimuleren.

    Geloven is:
    door de ogen van Jezus leren zien naar het geloof van mensen om ons heen.
    Kerk maken is: wat die vier vrienden samendoen.
    Zij zijn het begin van een Kerk die uit de vier windstreken wordt samengeroepen rond alle verlamden van de hele wereld, om ze op te nemen en te dragen naar de genezende ontmoeting met Jezus in het dorp-van-troost, Kafarnaüm.

    Kerk is: zorgen voor een netwerk waar iedereen draagt.
     Enkel als het christendom weer leven en handelen wordt zoals die vier vrienden deden, zal het weer bevrijdings- en heilsgeschiedenis worden. We moeten op vandaag zoals Jezus weer geloof (met nadruktekens op beide o's!) leren zien in al de omwegen van mensen die op één of andere manier met elkaar op zoek zijn naar bevrijding en opstanding, naar genezing en aanvaarding. Wij zijn allemaal kwetsbare mensen die op elkaar aangewezen zijn,die zorg nodig hebben en zorg willen delen.
    Meer dan ooit ben ik er van overtuigd dat God om alle mensen lief te hebben aan een paar van hen genoeg heeft.

    Het christendom zal maar aantrekkelijk zijn als het een levensstijl presenteert die evangelisch geïnspireerd is en in een broederlijke en zusterlijke gemeenschap wordt beleefd. Er zijn vooral groepen nodig in onze Kerk, leerhuizen en oefenplaatsen, waar het aan elkaar gelovig worden kansen krijgt. Groepen ook met een lage drempel waar kan gestameld en gestotterd, gezweet en gezwoegd worden. Er is nood aan warmte en vriendschap, verbondenheid en solidariteit. Kerk moet weer Kafarnaüm worden, dorp van troost...

    Zelf kan ik, sinds ik dit verhaal bij Marcus heb gelezen, alles wat met Kerk te maken heeft niet meer anders zien. Dat was voor de 'kerkgangers' van Kafarnaüm blijkbaar ook zo. Zij gingen immers die bewuste 'zondag' naar huis met deze slotindruk:
    Ze waren allemaal verrukt en verheerlijkten God. "Zoiets hebben we nog nooit gezien", zeiden ze. (Mc 2, 12).

    Met heel veel dank aan Geert Dedecker pr.. Deze prachtige tekst verscheen in Kerk en Leven van 22 september 1999.

    30-06-2005 om 09:55 geschreven door Temmermannen

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    29-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het was er stampvol, zodat niemand meer binnen kon

    Het was er stampvol, zodat niemand meer binnen kon.
    'Kerk maken vandaag: al ooit zo gezien?

    Eén van de mooiste en meest kleurrijke verhalen uit het evangelie is dat over die verlamde man in Kafarnaüm, een opstandingsverhaal dat de evangelist Marcus helemaal vooraan in zijn evangelie heeft geplaatst, als een soort beginselverklaring. Het begint zo: "Toen Hij enkele dagen later weer in Kafarnaüm kwam, hoorde men dat Hij thuis was. Er liepen zoveel mensen te hoop dat ze zelfs niet meer bij deur konden komen, en Hij sprak hen toe." (Mc 2, 1 - 2)

    Een bomvol huis dus, daar in dat 'dorp van troost'. (In het Grieks staat er letterlijk: kai sunéchtesan polloi - en velen verzamelden zich). Het gaat hier om een werkwoordsvorm waarvan ook het woord 'synagoge' is afgeleid. Een verzameling van gelovige mensen dus, een wekelijks samenkomst. Maar Marcus suggereert nog meer. Hij situeert het gebeuren met opzet in een ruimte die doet denken aan de vegaderingen van de eerste christelijke gemeenten: ergens in één of ander huis kwamen de mensen samen (Hand 2, 46), en vaak was het er stampvol, zodat niemand meer binnen kon, en ze zelfs niet meer bij de deur konden komen. En Jezus kwam daar aan het woord, 'was' daar,
    omdat zijn verhaal er verteld werd het brood werd gebroken.

    En plotseling gebeurt er iets tijdens die 'kerkdienst'. Vier mannen komen er aan met hun verlamde vriend op een brancard. Een vierspan met een erg hinderlijk vijfde wiel aan de wagen. Maar ze kunnen 'er niet inkomen', in die dienst. En zie: ze klimmen op het dak. Ze maken wat daktegels los. Ze hebben touwen bij zich en laten de verlamde man met bed en al naar beneden zakken. Marcus probeert ze inderhaast nog te verontschuldigen: omdat de gewone weg naar Jezus was versperd, notabene ook nog door een  cordon van discussiërende schriftgeleerden, moést het wel zo zegt hij...

    Ze namen duidelijk de moeilijkste weg, die vier. De weg van ploeteren, trekken en tillen. Zwetend en zwoegend hesen ze het dode gewicht omhoog, tegen alle zwaartekrachten in, en dan weer omlaag. Dat is natuurlijk altijd storend voor zo'n haag van godgeleerden die daar plechtige 'gezeten zijn' op de eerste rij.

    Maar Jezus voelde wat Hem boven het hoofd hing. Hij hoorde tijdens zijn preek van die ont-dekking die de vrienden daar deden. Met het stof nog in de verbaasde ogen keek Hij omhoog - ja, Hij keek er letterlijk naar op. En dan staat er dat ontroerende zinnetje:
    Bij het zien van hun vertrouwen zei Jezus tegen de verlamde: "Vriend, uw zonden worden u vergeven." (Mc 2, 5).

    Een verlamde - het woord drukt het in zijn passieve vorm precies uit - is vaak iemand die 'lam gemaakt is (met nadruktekens op beide a's!), vastgezet, levend dood gemaakt.
    De verlamden van deze wereld zijn: alle mensen die niet meetellen, niet in beweging kunnen komen, zich niet gaande en staande kunnen houden. En zonde is: dat je nergens meer thuis hoort, overal buiten gesloten wordt. Zonde is diabolisch: af - zonde - ring, uitsluiting. Vergeving is symbolisch: heelmaking, genezing. Jezus van Nazareth was een ervaren heelkundige. Hij was de grote Heelmeester en Verloskundige voor alle kwetsbare en gekwetste mensenlevens...

    Dit is het eerste deel van een tekst van priester Geert Dedecker, gepubliceerd in Kerk en Leven van 22 september 1999, p.16. Tweede deel volgt. Als christen en diaken heb ik er veel mogen uit leren. Mag ik het met jullie delen?

    29-06-2005 om 11:19 geschreven door Temmermannen

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wij die onze dagen slijten tussen resten van kerken
    Tafelgebed (voorlopig onvolledig) van pastor Jan Van Opbergen. Wij vinden er prachtig in verwoord wat een levende geloofsgemeenschap nu en hier  kan zijn:

    Wij die onze dagen slijten
    tussen resten van kerken,
    verlegen zoekend naar een nieuw geloof,
    vol verlangen naar een nieuwe samenhang.
    Met bijna niets,
    een stukje brood dat de honger niet stilt
    en een slok wijn die de dorst niet lest,
    verbeelden wij het uur
    dat alle dorst en honger geleden zijn
    en dat recht en vrede
    niet langer wereldvreemd zullen zijn.
    Met bijna niemand, een handjevol mensen,
    geef jij de aarde, nu en dan, en ooit voorgoed
    een menselijk gezicht
    ga jij het ongeloof te lijf.
    Met mensen, te arm om mee te doen,
    te gek om los te lopen,
    en te goed om zomaar op vrije voet rond te gaan,
    met zulke mensen bouw jij een nieuwe samenleving op.
    Met allen die weigeren
    voor macht en geld steeds minder mens te zijn,
    met hun handen die niet roven,
    met hun mond die niet liegt,
    met hun voeten die niet over lijken gaan - nooit
    en met hun hart dat niet voorbijklopt aan de minsten,
    ...

    Ik ga op zoek naar de volledige tekst.
    Gevonden in een stencil met teksten opgemaakt door Geert Dedecker

    29-06-2005 om 09:29 geschreven door Temmermannen

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    27-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drie mensen: de ene kon goed horen, de tweede goed rekenen, de derde goed zien
    De Verloren Zaadkorrel
    Een verhaal ut Afrika als onderschrift bij de Schrift
    Gevonden bij Geert Dedecker

    Er waren eens drie mannen (het kunnen ook drie vrouwen zijn!)  die in het oerwoud woonden aan de oever van een brede rivier.
    De eerste van die mannen had een ongewoon goed gehoor.
    De tweede kon ongelooflijk snel rekenen.
    En de derde kon geweldig goed zien.

    Op zekere dag moesten ze een mand met zaadkorrels de rivier over varen. Ze leenden een boot, zetten er de mand in en roeiden ermee weg. Maar de wind blies hard die dag. En een van de zaakkorrels viel in het water.
    'Luister', zei de man met het goede gehoor: 'er is een zaadkorrel in het water gevallen, ik heb het zelf gehoord'.
    De man die snel kon rekenen, begon onmiddellijk de zaadkorrels te tellen. Toen hij klaar was, zei hij: 'dat heb je goed gehoord, er ontbreekt één korrel'.
    Daarop sprong de man, die goed kon zien, meteen het water in. Hij dook in de diepte en zag het zaadkorreltje liggen in het zand op de bodem van de rivier. Hij raapte hetop en zwom erug naar de boot. 'Hier is het weer', zei hij. Hij blies het zaadje droog en legde het voorzichtig terug in de mand. Daarna dekte hij de mand zorgvuldig toe.
    Toen voerden de mannen opgelucht verder en berekten veilig de overkant.

    Betekenis van het verhaal als onderschrift bij de Schrift:

    In dit korte verhaaltje staat voor mij, in een notedop, bijeen wat breeduit en in alle toonaarden in ons grote schriftverhaal te lezen staat: dat mensen, ieder voor zich beperkt, maar samen ongelooflijk veelzijdig, in Godsnaam zullen samenwerken, dat ze verbond tot verband zullen smeden om erop toe te zien, dat geen van de kleinsten onder hen verloren loopt; dat de kiemkracht van het minste mensenkind boven water tot bloei zal komen.

    Anders gezegd: we redden het samen of redden het nooit.
     
    Van verhalen, ook van geloofsverhalen, blijft helaas meestal alleen het einde, de goede afloop hangen. De troost wordt breed uitgemeten, de uitdaging vergeten. Van zo'n verhaaltjes als daarnet blijft dan alleen het slot nog over: 'Toen voeren de mannen opgelucht verder en bereikten veilig de overkant'.

    27-06-2005 om 13:55 geschreven door Temmermannen

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De 107

    De 107

    Er zijn er die iets doen.
    Er zijn er die niets doen.
    Er zijn er die denken dat zij iets doen.

    Er zijn er zeven die iets doen.

    Er zijn er twintig die discussiëren
    over wat die zeven doen.

    Er zijn er tachtig die de schouders ophalen
    als die zeven iets doen.

    Het gebeurt dat één der honderd de manier
    komt uitleggen aan één der zeven
    hoe hij het zou moeten doen.

    Eén der zeven is het dan plots inwendig beu
    maar uitwendig houdt hij de glimlach.

    En hij zwijgt, want hij het heeft niet
    de gewoonte te veel te praten

    Ten andere, hij heeft iets te doen.

    Gevonden in mijn knipsels. Tekst van Eugene Martelaer.

    27-06-2005 om 13:38 geschreven door Temmermannen

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (0)

    Foto

    WELKOM OP DEZE BLOG OVER DIACONIE & GENEALOGIE! TEMMERMANNEN EN JAVO HETEN U VAN HARTE WELKOM! WIJ HOPEN DAT U ER IETS AAN HEEFT!!!
    Archief per week
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/08-06/09 2009
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 20/02-26/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 23/01-29/01 2006
  • 16/01-22/01 2006
  • 09/01-15/01 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 25/12-31/12 2006
  • 19/12-25/12 2005
  • 12/12-18/12 2005
  • 05/12-11/12 2005
  • 28/11-04/12 2005
  • 21/11-27/11 2005
  • 14/11-20/11 2005
  • 07/11-13/11 2005
  • 31/10-06/11 2005
  • 24/10-30/10 2005
  • 17/10-23/10 2005
  • 10/10-16/10 2005
  • 03/10-09/10 2005
  • 26/09-02/10 2005
  • 19/09-25/09 2005
  • 12/09-18/09 2005
  • 05/09-11/09 2005
  • 29/08-04/09 2005
  • 22/08-28/08 2005
  • 15/08-21/08 2005
  • 08/08-14/08 2005
  • 01/08-07/08 2005
  • 25/07-31/07 2005
  • 18/07-24/07 2005
  • 11/07-17/07 2005
  • 04/07-10/07 2005
  • 27/06-03/07 2005
  • 20/06-26/06 2005
  • 13/06-19/06 2005
  • 06/06-12/06 2005
  • 30/05-05/06 2005
  • 23/05-29/05 2005
  • 16/05-22/05 2005
  • 09/05-15/05 2005
  • 02/05-08/05 2005
  • 25/04-01/05 2005
  • 18/04-24/04 2005
  • 11/04-17/04 2005
  • 04/04-10/04 2005

    Foto

    Gastenboek
  • Oscar en Oma Rozenrood
  • Hallo
  • fijne avond
  • Groetjes
  • Groetjes uit Koekelare

    Twijfel vooral niet om een berichtje achter te laten in ons gastenboek. Opbouwende kritiek is ook steeds welkom!


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Startpagina !

    Nieuws VRT NWS
  • Politie Sint-Martens-Latem verhoogt patrouilles aan villa's na recordaantal zomerinbraken 
  • Na nieuwe golf van schietpartijen haalt Brusselse procureur fors uit naar politiek: "Ze luisteren wel, maar ik krijg niks"
  • Natuurbranden teisteren Europa: duizenden geëvacueerd in Spanje, Portugal en Turkije
  • Wilrijk ziet Belgisch kampioene Justine Ghekiere Derny Event winnen, dat onverwacht half uur langer duurt
  • Antwerpse brandweer oefent in drijvende delen van Scheldetunnel: "Unieke kans om noodscenario's te simuleren"
  • Evariest Callens uit Heule loopt naar parcoursrecord in Transpyrenea: "We zijn de snelste tijd aan het lopen"
  • "Schrijnend tekort" aan veilige en goed uitgeruste parkeerplaatsen voor vrachtwagens
  • AI-video's over orka-aanval op fictieve Jessica Radcliffe misleiden massaal op sociale media
  • Ook klooster Tielt slachtoffer van online fraude: oplichters stelen 62.000 euro via banktruc
  • Vannacht beste moment om Perseïden te kijken (maar volle maan gooit roet in het eten)


    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!