Morgen komen onze jongste kleinkinderen, uiteraard met hun ouders,op bezoek. Zij wonen in de omgeving van Lyon en wij zien ze dus niet zo veel! Een tekst van Toon Hermans verwoordt onze grootoudersvreugde én fierheid helemaal!
" Het 'New York Symphony Orchestra' is maar 'n fluitje van 'n cent vergeleken met het geluid van mijn joelende kleinkind dat vanaf een hoge heuvel in het bos op haar kleine witgekouste beentjes naar mij toe rent en zich in mijn armen gooit. Regelrechte hemelvonken spatten om mijn oren als ze haar mondje op mijn wangen drukt. Zoveel violen als ik hoor op dit moment zijn er niet. Dit hosanna-kind jubelt mij door merg en been en om mij heen dansen de dennenbomen van het bos en het is alsof de zon er nog maar een schepje goud op gooit. Is dit wat wij geluk noemen? Dit kind in mijn armen. Die ogen zo nieuw, bij mijn ogen zo oud? Die paar kleine spartelende woordjes bij mijn bedachtzaam gepraat? Zij wekt uit mijn stilte de toeters en bellen van het voorjaar op en samen met haar dans ik door het groen.
Zeg niet dat er geen engelen zijn, want ze zijn er wel. Hele trossen, hier en overal. Gelukkigmakende ogen die liefde losmaken diep in je binnenste. Liefde die zin en betekenis geeft aan je bestaan. Als ik thuiskom na de boswandeling, zo vervuld van de kleine Githa, staat haar moeder al achter de glazen deur van de serre te wachten met op haar arm een engeltje van nog geen drie weken. Ze doet de deur niet open vanwege de tocht, maar door het glas zie ik meer dan genoeg. De Madonna en het kind. Een beetje Bethlehem in maart. Mijn dag kan niet meer stuk".
Actuele zogenaamde 'geestelijke' werken van barmhartigheid
Geestelijke werken van barmhartigheid in een parafrase op Mt 25, 35 - 40
Diaconie is zowel barmhartigheid als gerechtigheid.
De werken van barmhartigheid of de werken van de Messias krijgen gestalte in de lichamelijke en geestelijke werken van barmhartigheid.
In onderstaande parafrase Mt 25, 35 40 krijgen wij een actuele vertaling van werken van barmhartigheid.
Parafrase op Mt 25, 35 40
Ik, zo zegt Jezus in naam van armen en kleinen, Ik was hongerig, niet alleen naar voedsel, maar naar een helpende hand, naar een meelevend gebaar of een glimlach toen ik in de put zat; hongerig naar een bemoedigend woord, een bemoedigend compliment, toen ik toch mijn best had gedaan.
Ik was dorstig, niet naar drank, maar naar een beetje erkenning, naar wat aandacht voor mijn spreken, naar wat gezelschap; maar jij was steeds zo haastig.
Ik was vreemdeling, daarom nog geen buitenlander of kleurling, maar een beetje verschillend van u. Jammer dat je zozeer op afstand gebleven bent. Ik was uw buurman, maar ik vond geen toegang tot uw vriendenkring; omdat ik van mindere afkomst was, niet zo rijk, niet zo geleerd.
Ik was naakt, niet omdat ik kleren nodig had, ik was behoorlijk gekleed, maar sommigen hebben mij door hun kwaadspreken uitgekleed; niemand heeft mij verdedigd en zo ben ik mijn goede faam kwijtgeraakt.
Ik was ziek, niet zozeer naar het lichaam, maar naar de geest: zenuwachtig, angstig, overspannen, gedeprimeerd. Jij hebt niet getracht mij wat gerust te stellen of op te beuren; je hebt mijn gezelschap vermeden.
Ik was gevangen, niet in een kerker met stalen tralies, maar gevangen door mijn ouderdom, mijn ziekte. Er werd zo weinig naar mij omgezien.
Op het einde van ons leven en op het einde der tijden zal de kwaliteit van ons leven niet worden afgewogen aan grote prestaties door ons verricht; het zal gaan om kleine eenvoudige dingen die wij al of niet hebben gedaan; al was het maar een glas water, zegt Jezus, dat wij uit liefde tot Hem aan iemand hebben gegeven.
Jezus bouwt zijn Rijk nu reeds,hier, op aarde, met mensen die zich in stilte toeleggen op werken, ingegeven door naastenliefde.
Wil iets met nadruk en plechtig bevestigd worden, dan zegt de Schrift ervan: "Het geldt bij Jahwe als een altijddurend verbond met zout bekrachtigd, voor u en evenzo voor uw nageslacht." (Num 18, 14) Zout is symbool voor de onverbreekbaarheid van het verbond met God en diens hechte tzrouw. Zout kan ook symbool zijn van de onverbreekbaarhid van ons huwelijksverbond en onze hechte trouw.
Zout geeft SMAAK
Af en toe kan jullie huwelijk smaakmakers gebruiken, kleine dingen die het dagelijks relatieleven kruidig maken en pit geven.
Zout doet SMELTEN
Als onenigheid en ruzie woorden en gebaren doen verstarren, werkt elkander vergeven als zout op ijs en vloeien genegenheid en tederheid door elkanders harten handen.
Zout geeft DUURZAAMHEID, doet DRAGEN
Als jullie creatief zijn in de liefde-beleving, als jullie ja-woord gestalte krijgt in jullie vele ja's dag aan dag, dan kunnen jullie elkaar dragen, ver-dragen, verder dragen, ook in moeilijke tijden. Jullie huwelijk wordt duurzaam. Een christelijk huwelijk, een keuze die je kan maken en waarmaken, schenkt jullie God, het "hemels zout", die gehuwden altijd steunt en nooit laat vallen.
Zout ZUIVERT EN BESCHERMT TEGEN VUIL
Jullie huwelijk wordt bedreigd door veel neerwaarts trekkende krachten. Onverschilligheid tegenover je partner doodt langzaam jullie relatieleven. Het wordt zoutloos!
Zout BEWAART
Het is goed af en toe opnieuw jullie huwelijk te zouten. Daartoe is het goed om de fundamenten van jullie huwelijk bloot te leggen en te zorgen dat ze onderhouden worden.
Jullie huwelijk, als levens- en liefdesgemeenschap, een verbond geslotenmet elkaar en God, is ZOUT DER AARDE.
Alleen geest en hart zijn eindeloos en onuitputtelijk
eeuwig, fris en sterk, een stukje God.
Jong-zijn is geen leeftijdsgrens, maar reikt
precies over de grenzen heen, over de dagen
en jaren, over zichzelf. Het is telkens opnieuw,
als het af- en aanrollen van de zee,
nooit genoeg. Wie zegt er dat de zee oud is?
En is ze niet van in eeuwigheid?
Eeuwigheid is elke dag jong. God, wat een wonder!
Durven leven vanuit de kracht die in het diepste van ons leeft, maar het durven ophalen met een alledaagse emmer, als uit een boeren-welput.
Het is durven oud-worden, rijker ervaren,
milder en met meer begrip de ander
ontmoeten, oud-worden om jong genoeg te zijn voor de eeuwigheid.
Jong-zijn is ont-moeten, ontdaan van alle moeten en dwang, bevrijd en bevrijdend. Het
is van binnenuit, vanuit welwillendheid
voortdurend op de dingen ingaan, als nieuwsgierige kinderen.
Dat zijn de kinderen Gods.
En schreeuw het van de daken als de kern van je leven Jezus is die naar de Vader wijst. Als de bast rond die kern een prettige mode is en leuke gewoonten en erg menselijke wetten, geniet ervan! Maak ze morgen nieuw als het moet vanuit een kracht uit geest en hart.
