In Tertio van 11 januari 2006, p. 15 las ik een zeer goed artikel van de hand van Hildegarde Vansintjan: "Kameroense filosoof Martin Nkafu doceert 'Vitalogie- 'Voor Afrikanen is God vanzelfsprekend'. Een citaat: "In alle vriendschap en zonder rancune kan ik de westerling de hand reiken en een ander gelaat van Afrika tonen dan dat van de ellende. Er is ook het Afrika van de menselijke en spirituele waarden die en die ook veel kunnen betekenen voor de rest van de wereldgemeenschap. Een belangrijk waarde is de FAMILIE. We zijn geroepen om in gemeenschap te leven. De gemeenschap is verantwoordelijk voor het individu en omgekeerd. Wat de samenleving samenhoudt, is niet het individu maar de gemeenschap. Doe je kwaad aan een individu, dan berokken je kwaad aan de samenleving."
"Afrika heeft ons ook zinnige dingen te vertellen over de sacraliteit van het leven, bij uitstek een geschenk van God. "Vanaf het ogenblik dat een mens is verwekt, bestaat hij en is hij lid van een familie. Wanneer hij dood is, blijft hij een lid van de familie."
"Er is toch echt iets met die Vijftigplussers", zegt mijn vriend. Zeker. En ik weet wat het is: er wordt gelogen. 'Men' is de Vijftigers liever kwijt dan rijk. Want zij hebben een eigen gedacht gevormd, en zij zijn niet meer met wat linzensoep te kopen. Aan de voordeur staan de Dertigers te dringen. (Ik heb niets tegen hen, ik ben altijd zelf heel graag Dertiger geweest.) De Dertigers zijn veel afhankelijker. Zij hebben net een veel te duur huis gekocht, voor een veel te riskante lening. Zij kunnen zich niet veroorloven niet akkoord te gaan. Zij kunnen zich geen 'eigen gedacht' permitteren. Zij kunnen wel met z'n tweeën werken voor de wedde van één Vijftiger. Soms denk ik dat de nieuwe generatiekloof dáár ligt."
Gaston Durnez in Tertio van 11 januari 2006, p. 12.
we zijn rondgeweest in de klas voor bloemen voor stanneke en ruben met de krollekes en arnout van tvlaams vierkant en ikke mochten ze hem gaan brengen die twee omdat zij de slimsten van de klas waren en ikke omdat ik zijne maat was en ook omdat walledrie nogal goed overeenkwamen hij lag niet meer op zijn kamer maar op de intensieve zorgen wij moesten blauw dinges aantrekken die veel te groot waren en boven onze maskers zagen wij alleen ons ogen en toen mochten wij op ons blauw sokken naarbinnen en nu verschoot ik nog meer dan de eerste keer hij lag vol draden en buiskes en der was een apparaat dat altijd maar piepte en zijn moeder knikte ons stillekes toe zijn armen lagen onbeweeglijk op
