Gisterenavond kregen we telefoon van Sam zijn nichtje uit Bulgarije, met de vraag ons adres door te SMS-en. Ze waren namelijk op doortocht naar Engeland en gingen ons een bezoekje brengen. Grote paniek! Dit was niet voorzien. Was er eten genoeg in huis? Was de logeerkamer in orde? We hadden ook vrienden op bezoek, jaren niet meer gezien, er was dus veel bij te praten en mooie herinneringen op te halen. Dat ging moeilijk worden, het was een beetje stressen. Twee uur later werd er aangebeld en het nichtje stond voor de deur, samen met haar kersverse echtgenoot. Ik gebruikte mijn paar woordjes bulgaars (die ik na veel oefenen onder de knie heb gekregen) om hen te feliciteren en te verwelkomen. Sam ontfermde zich over het koppel, gaf een rondleiding in het huis en iets te drinken. Eten wilden ze niet want ze moesten om 4 uur 's nachts de boot halen in Calais. Ze hadden dus nog een paar uurtjes rijden voor de boeg. Dit was een blitsbezoekje! Ik had mij dus voor niets zorgen gemaakt en kon terug een beetje ontspannen. De rust keerde weer en we hadden nog een hele gezellige zwoele avond met de vrienden.
Een nare droom gehad. Aanleiding was waarschijnlijk een fragment uit een film waar een dolgelukkige jonge vrouw haar man het blijde nieuws vertelt dat ze zwanger is. Waarop de man in woede uitbarst omdat hij vindt dat het nog niet het juiste moment is om een baby te krijgen. Op dat ogenblik werd ik veertig jaar terug in de tijd gekatapulteerd, waar ik juist hetzelfde meemaakte met mijn ex man. Het was geen fijne ervaring. Pas gehuwd en geëmigreerd naar Zuid-Afrika. Geen familie of vrienden in de buurt voor morele steun.
In mijn droom was ik dus na de scheiding bij hem teruggekeerd. Ik bevond mij in ons toenmalige huis. Hij maakte een scène van jewelste en was zeer agressief. Hij was dus helemaal niet veranderd, hoe kon ik zo stom zijn om hem te geloven. Ik zat als een rat in de val en kon niet meer ontkomen, begon te roepen op de kinderen en ben badend in het zweet (kan ook van de warmte geweest zijn) wakker geworden.
Dat overkomt mij dus nog regelmatig, zelfs na zovele jaren. Volgens Eckhart Tolle (schrijver van het boek "De kracht van het nu") is het opgehoopte pijn uit het verleden die blijft sluimeren, hij noemt het "PIJNLICHAAM". Willekeurige gebeurtenissen kunnen het pijnlichaam activeren, vooral gebeurtenissen die resoneren met een pijnpatroon uit het verleden. Om een lange uitleg kort te maken komt het hier op neer, dat door in het "NU" te leven (een echte hype voor het ogenblik) het probleem van het pijnlichaam kan oplossen. Dat wil dus zeggen, heel bewust leven zonder terug te keren naar het verleden of al te vertoeven in de toekomst. Dat is allemaal goed en wel, maar dan is mijn vraag aan Mijnheer Tolle : "Hoe zit het met dromen, die hebben wij helemaal niet onder controle?".
Enkele weken geleden viel de eerste catalogus in de bus van een postorderbedrijf met de wintercollectie. Op die dag was het koud en guur weer, alsof de seizoenen de zomer hadden overgeslagen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat ik besloot een bestelling te doen. Vandaag bracht bpost mijn warme rode winterpullover met hoge col. Deze moest natuurlijk gepast worden. Een belachelijk zicht bij deze temperatuur. Hij was heel vlug goedgekeurd, de plastic zak in en wacht nu geduldig onderaan in de kleerkast tot de winter zijn intrede doet.
Vroeg opgestaan om de grote warmte voor te zijn. In de tuin bloemen en groenten water geven zodat ze de hitte van vandaag kunnen trotseren. Deze klus is normaal niet voor mij, maar vriend Sam is verleden week dringend geopereerd van een ingeklemde liesbreuk en moet het een paar dagen rustig aan doen. Nadien bij mijn zus MP, die op vakantie is in Italië, eveneens de dorstige plantjes laven en katten eten geven. Ik geniet van deze kleine dagelijkse wandeling, zeker bij dit mooie weer. Onderweg ontmoet ik oude bekenden en buren. Het is altijd fijn een paar woorden te wisselen.
De werkmannen die onze straat heraanleggen getrakteerd met een biertje. Lachende gezichten!!! Voor die mensen is het natuurlijk afzien bij zo'n temperaturen.
's Avonds na de huishoudelijke taken gezellig op het terras met een goed boek en een lekker drankje. Deze dag kan niet meer stuk. De zomer is eindelijk losgebarsten, dit mag zo nog een tijdje doorgaan.
We hebben zon gevraagd, wel we hebben zon gekregen! We gaan zeker niet klagen, maar het is echt geen weer om te koken. Ik heb dus vandaag een nieuw slaatje uitgeprobeerd. Gerookte paling met grapefruit en munt. Een heerlijke combinatie en lekker fris. Voor de rest is het een hele rustige dag. Voor deze avond voorspellen ze hevige onweders en zal het hopelijk een beetje afkoelen.
Oeps, al meer dan 2 jaar geleden dat ik nog iets op mijn blog geplaatst heb! Excuses? Er is ondertussen zoveel gebeurd...met als hoogtepunt de geboorte van Matthias, mijn tweede kleinkind. Maar als ik eerlijk mag zijn was de echte reden eigenlijk dat ik het niet meer leuk vond. Ik stelde mij te veel vragen. Is dit wel goed en vlot geschreven? Zullen de mensen dit wel interessant genoeg vinden om te lezen? Staan er geen taalfouten in? Het was geen ontspanning meer, het voelde meer aan als een moeilijke opdracht. Eindelijk heb ik mij gerealiseerd dat ik voor mezelf moet schrijven. Elke dag gebeurt er wel iets dat de moeite waard is om te vermelden en vinden anderen het ook fijn om het te lezen dan is dat mooi meegenomen. Dus, bij deze heb ik mij voorgenomen terug regelmatig iets te schrijven!
Gisterenavond kregen we telefoon van Sam zijn nichtje uit Bulgarije, met de vraag ons adres door te SMS-en. Ze waren namelijk op doortocht naar Engeland en gingen ons een bezoekje brengen. Grote paniek! Dit was niet voorzien. Was er eten genoeg in huis? Was de logeerkamer in orde? 
Een nare droom gehad. Aanleiding was waarschijnlijk een fragment uit een film waar een dolgelukkige jonge vrouw haar man het blijde nieuws vertelt dat ze zwanger is. Waarop de man in woede uitbarst omdat hij vindt dat het nog niet het juiste moment is om een baby te krijgen.
Enkele weken geleden viel de eerste catalogus in de bus van een postorderbedrijf met de wintercollectie. Op die dag was het koud en guur weer, alsof de seizoenen de zomer hadden overgeslagen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat ik besloot een bestelling te doen. Vandaag bracht bpost mijn warme rode winterpullover met hoge col. Deze moest natuurlijk gepast worden. Een belachelijk zicht bij deze temperatuur. Hij was heel vlug goedgekeurd, de plastic zak in en wacht nu geduldig onderaan in de kleerkast tot de winter zijn intrede doet. 
