Ik ben Breezer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jumper.
Ik ben een man en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Waker.
Ik ben geboren op 01/01/2009 en ben nu dus 4 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, baasje plagen, konijntje plagen en bang maken, mee naar zee gaan, bij baasje gaan zitten en samen tv kijken, baasje om eten vragen, altijd omhoog springen tegen de glazen deur als baasje thuis komt, daarom de nickname Jumper. En in de veranda en.
Annie met dit kaartje wil ik je bedanken voor je vriendschap. Dit doet me goed om te weten dat we vrienden van elkaar kunnen zijn Dikke knuffeltjes xxxxxxx
Hallo bezoekertjes, De 500s bezoeker die een berichtje achter laat, in mijn gastenboek krijgt van mij een mooie award. Dat wil zeggen dat ik nog even kan oefenen om een mooie tekening te maken op dat ene programma. En dan de 1000s, 1500s, 2000s en zo verder. Lieve groetjes Annie
Nu ik over mijn kindertijd begin, komt alles terug naar boven. Soms, zoals over dat huilen op tafel, moet ik dikwijls vermannen, om niet in huilen uit te barsten. Maar ik wil mijn herinneringen delen met jullie. Mijn kinder/tienertijd ging niet altijd over rozen. Dat zul je werl ondervinden met de blogs die nog moeten komen.
Heeft er iemand van jullie misschien een foto van de politie in de jaren zestig? Ik heb er een reden voor. Bedankt op voorhand. Stuur de foto maar door langs mijn email hier op dit blog. Kan geen foto vinden op google. of ik ga naar het gemeentehuis hier in Mol, vragen of zij nog een foto hebben bhij heemkunde. Lieve groetjes Annie
Deze is een mindere goede herinnering. Soms moest ons ma, gaan zien voor werk ofzo. Pa was werken. En dan liet ons ma ons alleen thuis. Ik weet nog, ik zie het nog voor mijn ogen: We gingen op een tafel zitten. We schoven die dicht tegen het raam. En zo keken we naar buiten, we weende hartverscheurend, riepen om ons ma, maar ze kwam niet. na een tijd kwam ze terug thuis, en waren we weer gelukkig. Lieve groetjes Annie
We hadden thuis een geit, als ons ma de geit ging eten geven, gingen we altijd mee. Omdat we dan altijd moesten lachen. Ons ma groeg een schort, en als ons ma met haar rug naar de geit stond, trok de geit haar schort los. Hylarisch. Dan zei ons ma: Hey laat mijn schort los. En maar lachen dat we deden, ik en mijjn zus Bea. Gelukkige tijden met veel leuke herinneringen soms weende we ook wel.
Dit is het voor vandaag, morgen fris op en dan kan ik misschien meer vertellen, met mijn zus eens praten. Deze gebeurtenissen waren nog bij onze echte ouders.
Er is ook nog iets met fruit, maar dat weet mijn zus beter. Zij vondt het fruit altijd. Eerst eens aan mijn zus vragen. Bea is een jaar ouder dan ik, zij weet dingen die ik niet meer weet. Handig he met zo een zus.
Ma en pa hadden de radio hoog gezet zodat we er niet aan konden. Maar kinderen zijn vindingrijk. Zo hadden we een tafel gepakt met daar een stoel op, en zo klom mijn zus ( ik heb hoogtevrees) eerst op de tafel en dan op de stoel om van post te veranderen, we wilden een andere zender horen, andere liedjes. Een tv hadden we toen niet. Zo luisterden we elke dag naar muziek. Dat was in de jaren 60, niet iedereen had toen een tv.
Zo een radio hadden we ongeveer met knoppen.
Zo deden we dat toen:
Kon gevaarlijk zijn maar daar denk je niet aan als kind he.
Ik ga aan mijn zus vragen wat zij nog weet....! Met twee weten we altijd meer dan alleen. Ik wens jullie allemaal nog een goede nacht rust lieve blogmaatjes. Lieve groetjes Annie
Morgen nieuw bericht over mijn kindertijd. Het is voor mij soms heel emotioneel, om terug te denken aan mijn kindertijd. maar ik ben dit nu begonnen en ik zal het volhouden. Misschien kan ik hier veel trauma's verwerken, die ik opgelopen heb tijdens mijn leven. Ik ga al jaren naar een psychologe, Ik beschouw haar nu als een vriendin, maar toch kan ik met haar niet praten over mijn leven. Nu hoop ik dat ik alles kan verwerken door het op te schrijven en delen met jullie. Hopelijk steunen jullie me hierin door af en toe een reactie achter te laten onder mijn bericht-blog. Ik heb hier al enkele lieve vrienden gemaakt, daarvoor dank. Als jullie iets herinneren over jullie eigen jeugd wat ik ook meegemaakt heb mogen jullie gerust reageren, misschien lucht dat jullie ook op. Dit is het voor vandaag. Lieve groetjes Annie
Aan al mijn bezoekers, wens ik een zonnig weekend toe.
Mijn nieuw blog is af. Ik kom deze avond bij jullie langs. Het is veel te warm hier binnen. Genieten jullie allemaal maar van het mooie zonnige weer. Liefs Annie
Mijn zus en ik, we sprongen nogal graag op ons ma haar bed. We vonden dat altijd zo plezant. Tot op een keer mijn zus, overkop ging.
Ik bedoel: ze sprong zo hoog, dat ze ineens op de grond belande. Nog zoiets:
We gingen met ons pa, altijd verstoppertje spelen. Maar ons pa kon ons altijd direcht vinden. En dan moesten we altijd lachen.
Ons pa had een beton huisje gemaakt voor ons, op de hof.
En altijd als we in dat huisje gingen, zagen we spinnen kruipen. Paaaaa, kom eens: Er zitten spinnen, pak die eens, en snel. Hij was nog niet eens terug buiten, of hij kon al terug komen. En zo hadden we altijd veel plezier. Annie
Een huisspin (tegenaria gigantea), Ga nu niet lopen he, maar als je zo van die spinnen in huis hebt? Ik krijg al kippevel.
Harde werker maar als hij gedronken had, kon hij wel eens agressief zijn. Hij heeft ons ikke en mijn zus, nooit aangeraakt, toen hij zat was en kwaad. Hij sloeg mijn moeder. Ik heb dat eens ene keer meegemaakt, onze hond zat bij ons ma onder de stoel van de schrik. onze pa was een schat als hij nuchter was. Ik mis je paps, Hij is overleden op: 23 September 1977.
Misschien kan er iemand me foto's doorsturen, van toen we in Ravels waren. Laten ze niks meer weten, ga ik zelf naar Ravels, denk ik met de bus. Dat zal afwachten zijn. Groetjes Ann ie
Ik blijf wel verder vertellen over mijn ouders, en mijn deugnieterij.
We gingen elke dag wandelen: Mijn pa en ma ikke, mijn zus bea. Was ik moe mocht ik op pa zijn nek gaan zetten, soms op ons ma haar nek. Tot we aankwamen aan de winkels. Bij elke bakker ging ik met mijn neus tegen het raam staan om naar de vlaai (taart) te kijken. in Mol zeggen we vlaai, sorry.
Ik lust nog steeds vlaai, alle soorten behalve pruimentaart.
Mijn naam is Annie Lambrechts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam BANANIE Vrienden noemen mij zo, rijmt op Annie. Ik ben een vrouw en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Huisvrouw. Ik ben geboren op 25/10/1959 en ben nu dus 53 jaar jong. Mijn hobby's zijn: Ratjes, mijn hond Breezer, fietsen met mooi weer, computeren, blogs maken, Fitnessen . Elk jaar mijn zus opzoeken in Blankenberge, daar woont ze. Relaxen. Ik ga in September lessen volgen, hoe omgaan met uw camera. Bij Pionier. Ik heb gekozen voor een CANON.
Deze kaars laat ik branden voor onze medebloggers die overleden zijn, en voor de erge zieke mensen
Bedankt John,voor het in orde brengen van mijn blog. Jij hebt je Hart op de goede plaats. Ik vraag iets en jij doet dat,zonder mopperen. Deze bedank kaart is speciaal voor U Annie
Bob Davidse alias Nonkel Bob, heb hem ooit mogen ontmoeten als kind. Toen we verbleven in Ravels: tehuis. Mochten we elk jaar een dagje opstap, met een zorgvuldig uitgekozen familie. De Zusters lieten ons voor een dagje weggaan. Wat heb ik en mijn zus Bea genoten van die dag.
Nonkel Bob met kinderen Vrolijke vrienden. Nostalgie Maakt me zo vrolijk als ik dit hoor
