En nu op weg naar gezonde lucht. Toch volgens het voorvoegsel in de naam van onze volgende stop : Bad Salzuflen. Sinds 2013 is het Salzuflen Staatsbad gecertificeerd als Kneipp-kuuroord.  Kenmerkend voor Bad Salzuflen zijn de zoute bronnen (natuurlijke bronnen waarvan het water een zoutgehalte van ten minste 10 g / l heeft) en waaraan de regio de naam " Heilgarten Deutschlands“ dankt. 

We installeren ons op het wohnmobilpark 'Flachsheide' aan de Forsthausweg. Betalen kan je aan een automaat maar in het bedrag zit ook de kuurtaks. De kuurpas, waardoor je gratis het kuurpark in kan, kan je bekomen bij de terreinman tijdens bepaalde uren of in het toeristenbureau in het centrum (1,5 km). Omdat we vandaag nog de kuurpas willen hebben moeten we ons naar het toeristenbureau begeven. Het rare is dat we tijdens deze trip in een gedeelte van het kuurpark lopen en plots voor een gesloten hek staan waar je de kuurpas moet scannen om verder te gaan. Dus terug uit het park en via de Parkstrasse verder naar het centrum. 

De naamgeving 'Salzuflen' is terug te voeren naar de zouthoudende bronnen diep onder de grond. Het gebruik van de zoutoplossing leidde tot de bouw van de eerste zoutfabriek in de Middeleeuwen. Deze zoutwerkplaatsen bevonden zich op een plaats die nog steeds "Salzhof" wordt genoemd. De handel in ‘het witte goud’ bracht grote rijkdom naar de stad. Prachtige herenhuizen en het oude stadhuis, gebouwd in 1545/47, getuigen van deze hoogtijdagen. 

De Dertigjarige Oorlog (1618-1648) maakte een einde aan de bijna 200-jarige hoogtijdagen van de stad. Tijdens talrijke troepenpassages en later tijdens de Zevenjarige Oorlog (1756-1763) werd de stad zwaar beschadigd. In 1762 verwoestte een door blikseminslag veroorzaakte brand grote delen van de stad. 

In 1767 werd het eerste gradierwerk ingericht om de zoutwinning te vergroten en er ontwikkelde zich een plek waar mensen met luchtwegen-aandoeningen zich terugtrokken. Het bestaat uit een houten raamwerk dat gevuld is met bundels kreupelhout. Door zout en water door de stokken te leiden wordt het zoutgehalte verhoogd waardoor het op natuurlijke wijze verdampt. Daarnaast worden mineralen zoals kalk, gips en ijzersteen op de doornen afgezet waardoor het de kwaliteit van het geproduceerde zout verhoogt.  

Pas in 1818 begon de heropleving van Salzuflen tot een kuuroord. Met zijn thermale bronnen en zoutbronnen had het de status van een Lippe-Staats-Spa. Hoewel het bijna 100 jaar eerder was opgericht, kreeg Salzuflen pas op 14 april 1914 het voorvoegsel "Bad". De genezende kracht van het water leidde tot de bouw van nieuwe badhuizen en het boren van andere bronnen. 

Het huidige ankerpunt in de stad is het in juli 2007 geopende impossante Gradierwerk. Eén van de modernste van Europa in zijn soort. Het verschaft inzichten in de bouwwijze en wordt zowel van buiten als van binnen met zout bevloeid. Hier sijpelt dagelijks 600.000 liter water over de machtige wanden. Een brug over één van de zoutwaterwanden brengt je naar de nevelkamer met rustgevende muziek en sterrenhemel waar je heerlijk kan ontspannen in één van de zithoekjes. In een ander gedeelte kom je via een houten trap op het grote uitkijkplatform met uitzicht over het kuurpark en het oude centrum. 

Een wandeling langsheen deze impossante bouwwerken en het aangrenzende, gezellige historische centrum, met vakwerkhuizen, het Alte Rathaus, terrasjes en winkeltjes karakteriseren de geschiedenis van deze zoutstad. 

Donkere wolken komen over de stad en we hebben hier nog niet alles gezien. Onze terugweg wordt bespoedigd en gaat dan ook door het kuurpark. Kuurpasje scannen en we zijn erin. De wolken boven ons worden alsmaar dreigender maar we willen hier toch nog het nodige zien. Het plannetje, dat we kregen in het toeristenbureau, helpt ons om toch de belangrijkste punten te bezichtigen. De Promenade met drinkbron, het zoutwaterstrand en de Leopoldbron, om maar enkele te noemen, vervolgen onze weg. Via het pad langsheen de Kurparksee komen we terug op de camperplaats.  Amper enkele minuten later vallen de eerste druppels.

De druppels veranderen in regen en dit blijft zo tot in de vroege uurtjes. Spijtig want hier was nog veel meer te zien en te doen. 

Onze volgende stopplaats bevindt zich 20 km verder in de Hanzestad Herford.  Ter plaatse mondt een riviertje de Aa uit in de Werre.  Deze riviertjes waren in vroeger jaren ondiep en konden soms te voet overgestoken worden waardoor de stad haar naam dankt aan een voorde (doorwaadbare plaats) over riviertjes op een heirweg. (een strategisch aangelegde verharde langeafstandsweg in het Romeinse Rijk)

Wohnmobilstellplatz (met alle service) gelegen aan de Wiesenweg recht tegenover H2O waterpark. Deze is met slagboom en ticket en te betalen bij het buiten rijden. We hebben de plaats in 2013 ook al eens bezocht maar we zijn hier nu in de buurt en brengen het stadje nog eens een bezoek.

Het historische centrum van de stad bevindt zich binnen de wallen. Het omvatte de voormalige abdijwijk, de oudste wijk Radewig, de oude stad en de nieuwe stad. De wijk Radewig en Oude Stad werden gezamenlijk beheerd door een stadhuis op de Oude Markt, de Nieuwe Stad was onafhankelijk en had een eigen stadhuis. Pas in 1634 fuseerden de drie districten tot één stad. Het toenmalige stadhuis op de oude markt werd in 1878 afgebroken en werd tijdens de 1^e WO het nieuwe neo-barokke stadhuis gebouwd samen met de nieuwe markthal ertegenover, in dezelfde bouwstijl, omdat de Oude Markt niet langer volstond voor de marktkramen. 

Herford was een belangrijk spiritueel en intellectueel centrum in de Middeleeuwen en een van de best versterkte Duitse steden met vijf stadspoorten en 14 torens. Ze maakten deel uit van een 3,5 kilometer lange stadsmuur. Ondanks deze versterking werd ze tijdens de Dertigjarige Oorlog meerdere malen belegerd en in 1638 brandden grote delen van de stad af. Toen de stadsmuur in 1765 niet meer nodig was, werd het materiaal geveild. 

Tot de Reformatie was Herford een belangrijk verzamelpunt voor pelgrims op weg naar Santiago de Compostella. Attracties voor de pelgrims waren St. Pusinna, waarvan de relikwie in de kathedraalkerk werd bewaard en de wonderbaarlijke St. Mary's Church als de plaats van Herford's visioen (In de 10e eeuw zou de oudste verschijning van de Maagd Maria hebben plaatsgevonden. Volgens de legende namen een herder en zijn schapen een pauze op wat nu de Stiftberg is. Hij stak de herdersstaf in de grond. In een droom verscheen Maria aan hem in de vorm van een witte duif die op zijn staf zat. Zij droeg hem op om op deze plek een kerk te laten bouwen. Ondertussen begon de staf van de herder er uit te zien als een lindeboom. Toen de herder wakker werd, rende hij de stad in en vertelde het aan de kanunnikessen en de Mariakerk werd op de plaats van het visioen gebouwd. Een stuk boomstam wordt bewaard in het altaar van de Mariakerk als een vermeend overblijfsel van de lindeboom). 

Tegen het einde van de Middeleeuwen werden meer dan 20 heilige gebouwen en instellingen in Herford vastgelegd. Bronnen spreken van St. Herford, "Sancta Herfordia".  In de 13e eeuw werd de commanderij van de Orde van Sint-Jan gebouwd. Terwijl bijna alle andere kloosters in Herford na de invoering van de Reformatie werden opgeheven en de huizen een andere bestemming kregen, werd de commanderij de kern van de katholieke gemeenschap. 

Sinds mei 2005 heeft Herford een museum voor hedendaagse kunst en design. Jan Hoet stichtte er in opdracht van burgemeester Wollbrink het museum MARTa (M museum, ART voor kunst en de a voor ambiance). Jan Hoet bleef acht jaar aan het museum verbonden en nam in 2008 afscheid met de tentoonstelling Loss of control. 

Dit alles opgezocht te hebben nemen we onze fietsen en rijden langsheen de Werre de Neuer Markt op. We plaatsen ons vervoermiddel aan de St. Johanniskerk en bevinden ons pal in de winkelwandelstraat.

Al wandelend langsheen de winkels komen we aan de 'Linnenbauerplatz" met een monument van de laatste Herford-handwever die zijn linnen zelf naar de groothandel in de stad bracht en het daar verkocht. Alsook een echte speelboot met een waterpark voor de kinderen. Tot de jaren 1960 liep hier de Bowerre, die een molen aandreef en de oude en nieuwe steden scheidde.

Iets verder de "Jahrhundertbrunnen" een fontein met  beweegbare figuren met een verkoopster met karretje, een trompetist en twee kinderen in een carrouselgondel, geschonken ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de waterwerken in Herford. We slenteren verder door de fussgangerzone en komen aan een groot plein met vele terrasjes, de Alter Markt. Op het Ganzenplein blijven we even rusten voor een verfrissing aan de Ganzenfontein. Alhoewel we in de buurt waren hebben we het Rathaus en de Markthalle op de Rathausplatz gemist. Dat ontdekken we later bij het maken van deze blog. Een reden om nog eens terug te komen.

Al genoeg stappen gedaan vandaag keren we terug naar onze fietsen en nemen dezelfde weg terug naar de parking. De camperplaats, die in de nacht goed verlicht is, ligt aan een tamelijke drukke baan maar de nacht is heel rustig.

Nog langs de service voor het nodige te lozen en we kunnen vertrekken. De betaalautomaat is defect en we moeten betalen in het zwembad er recht tegenover. Je hebt dan nog 30 min. tijd om de parking te verlaten. 

Een nieuwe week, een nieuwe plaats : Bielefeld, Stadt in het noordoosten van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen en aan de rand van het Teutoburger Woud. In de oude stad ligt de Alter Markt met huizen die gebouwd zijn in de 16e eeuw op een typische wijze. De Sparrenburg is het bekendste architectonische monument en herkenningspunt van de stad. Volgens de laatste bevindingen werd het rond 1200 gebouwd en heeft het een 37 meter hoge kasteeltoren en ondergrondse gangen die kunnen worden bezocht als onderdeel van een rondleiding.

De camperplaats is gelegen op de Johannisberg aan een mooi aangelegd park, voorzien voor 10 MH waarvan elke plaats is afgebakend met een grasperkje. 

Langs de plaats loopt de bekende Hermannshöhen wandelroute. De unieke ligging van het park maakt het net zo aantrekkelijk als het indrukwekkende uitzicht op het stadslandschap van Bielefeld en Sparrenburg. Tot in de jaren veertig van de vorige eeuw wandelden de inwoners van Bielefeld hier hoog boven de stad in het park omringd door villa's. Na de oorlogsjaren raakte het gebied steeds meer in de vergetelheid en raakte het steeds meer overwoekerd. Sinds 2008 is het park op de Johannisberg, dat in een diepe slaap was gezonken, gerestaureerd onder de campagne "StadtParkLandschaft" en bloeit het op tot nieuwe pracht.

Niets vermoedend van de hoogte van de Johannisberg beginnen we aan het 1,6 km pad dat ons naar de stad leidt. Na ongeveer 500 m dalen zien we pas de eerste tekenen van de torens en de daken en het kronkelende steile pad verder naar beneden. Bij elke stap die we zetten beseffen we 'wat naar beneden gaat, gaat straks terug naar omhoog' maar we houden vol en uiteindelijk komen we beneden. Eerst zoeken we het toeristenkantoor voor een plannetje van deze grote stad. En die vinden we op de Niederwall, nadat we de hele winkelstraat eerst hebben door gewandeld. De statige gebouwen ernaast zijn het oude stadhuis, de officiële residentie van de burgemeester en de stadsschouwburg die structureel een eenheid vormt met het Oude Raadhuis.

Met het plan in de hand zoeken we de Nicolaikirche op, de oudste van de stadskerken. Vier keer per dag speelt een beiaard. De Oude Markt vormt het hart van de oude binnenstad. Aan de noordkant bevindt zich het Theater am Alten Markt. Het  onopvallend gebouw doet nauwelijks vermoeden dat er nog uitgebreide resten van het middeleeuwse stadhuis in zitten dat waarschijnlijk al in de 13e eeuw op deze plek werd gebouwd.

Bielefeld is de nummer 1 winkelstad in de regio met een voetgangerszone van het treinstation tot de Oude Markt tot de Sparrenburg. In de Bahnhofstraße vindt u voornamelijk grote warenhuizen en het winkelcentrum "Loom" en rond de Oude Markt, vele exclusieve speciaalzaken en kleinere boetieks. 

Onze trip terug omhoog naar de camperplaats vergt veel inspanning maar tussendoor enkele foto's nemen van de mooie vergezichten en landschappen zijn een welgekomen reden voor een rustpauze.

Moe en hongerig komen we terug bij de motorhome. Na een rustperiode en het innerlijke gevuld gaan we terug op stap. Deze keer niet naar beneden maar naar het 16 hectare groot "Heimat Olderdissen Tierparkt". Hier leven ongeveer 450 dieren. De toegang is gratis en dagelijks open tot 22 u. Van muizen tot beren. Wat hen echter bindt, is dat ze bijna allemaal "van hier" zijn. Daarom staat het woord 'thuis' nog steeds in de naam van de dierentuin. (ook hondjes zijn welkom) Je kan hier uren rondlopen. 

Onze stappenteller maakte vandaag overuren. Hopelijk morgen een rustigere dag. 

Het plan voor onze volgende stopplaats is Bielefeld maar door een omleiding besluiten we Paderborn nog eens te bezoeken maar de CP aan het Rolandsbad is afgesloten door vernieuwingswerken. Dan maar verder naar Lippstadt (geen plaats op CP) en via verdere verplichte omleidingen zien we het bordje Soest staan. En voila, hier zijn we dan in Soest (voor de zoveelste keer). Op de webcam van de motorparking (aan het City Motel) kan je op voorhand zien of er plaats is. Je staat er rustig, je hoort wel af en toe de treinen maar je hebt er wel alle voorzieningen.

Na ons geinstalleerd te hebben, nemen we de fiets en fietsen we naar de fussgangerzone. Hier is een grote verscheidenheid van gekende en niet gekende winkels. Eindigen doen we met een fritje en een curryworst in de Katzengasse. Niet koken, geen afwas.  Nog een wandeling in het Theodor Heusspark met een groet aan de dikke in het park (beeld) en de rest van de avond rust.

Alhoewel we de stad al dikwijls bezochten blijven de bezienswaardigheden ons bekoren. De oude stad heeft heel wat te bieden op het gebied van monumenten, mooie steegjes en bijzondere stadstuinen. De stadsmuur staat nog voor driekwart overeind, hoewel er nog maar een van de acht poorten bewaard is. Van de 28 bijzondere kerken is de Dom de belangrijkste en geldt als de mooiste van Duitsland. Maar de opvallendste is de Alt St. Thomae Kirche met zijn scheve torenspits. Volgens de legende zou de torenkoepel als het ware buigen voor de aartsbisschoppen van Keulen. In een latere verklaring zou het kantelen van de torenkoepel het gevolg zijn van schade aan het hoofdgestel (ondersteund door houtonderzoek).

In de Tweede Wereldoorlog was Soest meerdere keren het doel van luchtaanvallen. Toch bleef de oude binnenstad grotendeels gespaard.

Het is vandaag zondag en na de lunch trekken we er op uit.  Via de kleine steegjes, met vakwerkhuizen, op zoek naar de gebouwen onder de verschillende torens, langsheen de omwalling rond de stad.  De winkelstraat is verlaten maar de terassen op de Markt zitten goed vol. Na enkele uren, en +- 15.000 stappen, komen we terug aan de motorhomeparking en die staat hier nu goed vol.  

Omdat we op de laatste dag van onze vorige reis, door familiale omstandigheden, direct huiswaarts keerden hadden we niet de kans om het leeggoed van drank (in Duitsland is er statiegeld op flessen en blikjes : 0,25 cent) te droppen in een supermarkt. 

Dus onze eerste stop is dan ook de Lidl in Kleve op een 180 km van onze thuisbasis. Niet veel verder ligt de camperplaats aan het station.  Het is voor ons één van de vaste plaatsen bij vertrek of korte uitstap. 

Als we op de camperplaats komen is het de moeite niet meer om de stad in te trekken.  Het is mooi weer en we profiteren buiten nog even van de laatste zonnestralen van de dag. 's Avonds gaat de TV aan en na de laatste beeldjes is het bedtijd.

Het zonnetje komt er stilletjes aan door en trekken we de stad in en slenteren door de winkelstraat.  De door ons goed gekende winkels worden bezocht en natuurlijk al van alles gekocht. Na een bezoek aan de warme bakker (bij de netto op 200m) is het tijd voor de lunch. 

De rest van de dag vertoeven we gezellig in het zonnetje naast de motorhome. 

We besluiten er nog een dagje Kleve aan te plakken en trekken na de lunch terug naar de gezellige winkelstraat.  Het is hier nog overal 'sales' en dat komt nog goed van pas bij deze nazomer. 

Enkele dagen vrij om de motorhome van stal te halen.  Eigenlijk zijn we met pensioen en zouden we kunnen vertrekken wanneer we willen maar steeds komen er omstandigheden die ons beletten om verscheidene weken rond te touren.  Bijgevolg kleinere en niet te verre uitstappen zodat we geen te grote afstand hebben om huiswaarts te keren. 

Dus wordt er besloten om een korte rondreis te maken in midden Duitsland en mooie plaatsen te bezoeken waar we steeds doorheen reden zonder er te stoppen.