Als docent in het MBO krijg je tegenwoordig meer dan vroeger te maken met psychische aandoeningen zoals PPD-NOS, ADHD, borderline enz. Voor ons docenten toch wel een opgave om deze te kunnen herkennen en weten hoe je moet reageren. Vaak worden deze zogenaamde rugzakjes onterecht als lastig betiteld. Onderstaand verhaal is waar gebeurt en geeft en inkijkje.
Traditiegetrouw stond ik de klas aan het begin van de les bij de deur op te wachten. Meestal kun je aan de ogen van de leerlingen wel zien hoe druk het in de koppies is. Ik hoorde Kees al van verre aankomen. Kees staat bol van ADHD en ik wist dat hij bezig was met het verminderen van zijn medicatie. Nog voordat ik 1 woord tot hem kon richten begon Kees al zelf praten. Hij vroeg mij iets wat ik nog niet eerder had meegemaakt: "Meneer, wil u mij in de les direct goed aanpakken en eventueel eruit sturen? Ik ben best wel druk in de kop". Hij stapte de klas in en liet mij toch enigszins verbaast achter. Eenmaal begonnen met de les zat Kees al omgekeerd in de stoel druk aandacht te zoeken met de achterbuurman. Ik sloop naar hem toe en sloeg hard op zijn tafel. Daar had Kees geen rekening mee gehouden en keek mij verstijfd van schrik aan. Terwijl de klas dubbel lag van het lachen plaatste ik een glimlach op mijn gezicht en keek hem even diep in zijn ogen. Ik liep achterwaards terug naar mijn stoel terwijl ik hem bleef aankijken en glimlachen. De rest van de les had ik geen kind aan Kees, als ik al het vermoeden voelde dat hij was afgeleid hoefde ik alleen maar even dezelfde glimlach als eerder te tonen....
Dit verhaal geeft aan dat je als docent helemaal niet hoeft te zoeken naar ingewikkelde didactische oplossingen, Vaak is een dosis gezond verstand en een beetje humor al genoeg. In het bovenstaande verhaal was Kees bang dat ik hem weer zou laten schrikken zodra hij niet zat op te letten. Deze angst, onderstreept met zo nu en dan een glimlach gedurende het lesuur, was genoeg om Kees de hele les erbij te houden.
Het uur hierop volgend had Kees Nederlands, hij werd binnen 3 minuten de klas uitgestuurd. Ik zag hem lopen terwijl hij naar op weg was naar de conciërge. Ik keek hem met dezelfde glimlach aan als in de klas en barstten beide in lachen uit.
Vandaag de start van mijn blog met de titel: dagen van een docent in het middelbaar beroepsonderwijs. Ik zal de komende week dagelijks berichten over de belevenissen in het MBO.
