Welkom

Begin maar met je verhaal.

Zet het in het gastenboek

en het word op de blog gezet

anoniem.

Misschien helpt je iemand

of niet maar je bent het wel kwijt,

daar gaat het om want wij zitten met veel

dat wij niemand kunnen of durven te zeggen.

Ik ben benieuwd,,,, Succes.

Liberty

Beste mensen,

Ik vind jullie website een heel goed initiatief. Ik ben mijn vader verloren toen ik 39 jaar was. Dat is nu vier jaar geleden.
Het gebeurde allemaal heel plotseling, hij was pas 67 jaar en nooit ziek. En van het ene moment op het andere was hij er niet meer. Ik dacht dat hij minstens 90 jaar zou worden. Hij genoot nog zo van het leven.

Als je het overlijden van een ouder meemaakt doet dat vreselijk veel pijn. Maar ik besef dat ik geluk gehad heb. Ik heb mijn vader 39 jaar mee mogen maken. Een groot aantal mensen heeft dat geluk niet. Sinds het overlijden van mijn vader begrijp ik veel beter wat kinderen moeten doormaken die al op zo'n jeugdige leeftijd een van hun ouders moeten missen of allebei. Dat moet erg zwaar zijn... als het al zo zwaar is in mijn geval. Ik weet dat mijn vader nog erg dicht bij mij is en dat hij verder leeft in een dimensie waar het leven goed is en waar het fijn is. Ik voel dat hij bij mij is, ook nu weer nu mijn zusje net haar derde kindje heeft gekregen. Het zou zijn zesde kleinkind geweest zijn... maar het gemis blijft.

Ik wens iedereen die een ouder of misschien twee ouders moet missen heel veel kracht en liefde toe.

Miriam van der Sangen