Arm klein poesje

Ik opende mijn ogen en zie mijn mama die warm is en dikke tepels heeft. Ik speel met mijn broers en zusjes, we grommen en bijten elkaar en hebben vreselijk veel lol. Ik ben Gelukkig!

Ik kan al springen en wippen en blaffen wanneer er vreemde mensen komen die mij oppakken en meenemen naar hun huis. Alles ruikt daar vreemd en ik voel mij onwennig, maar de kinderen leren mij allerlei wilde spelletjes en dat is fijn. Ik mag in hun pantoffels bijten, op hun bed liggen, ze spelen trekspelletjes met me en de hele familie lacht vreselijk als ik grom. In de tuin jagen we achter elkaar aan en dan mag ik in hun broekspijpen bijten en hun benen. Ik mag alles doen wat ik wil; ze gieren het uit als ik tegen hen opspring. Ik ben Gelukkig! 

Ik krijg nieuwe tanden en word groot en sterk. Als ik nu tegen hen opspring, vallen ze soms om en huilen en dan zijn de grote mensen boos op me en roepen hard. Als ik nu lekker ruikende pantoffels vind en die stuk bijt, pakken ze hem af en ze slaan me ermee en roepen hard. Als ze me van het bed afjagen en ik grom naar hen - want daar mocht ik toch slapen - roepen ze hard en jagen ze me de tuin in. Ik mag niet meer in huis, niet spelen met de kinderen. Ze sluiten me op in een kooi. Ik ben Ongelukkig!

Ik begrijp niet wat me overkomt. Ik jammer, ik blaf, ik wil bij mijn mensen zijn. Ze laten me hier zitten. Het is verschrikkelijk altijd alleen te zijn. Ik word gek. Als ik iemand uit het huis zie komen, hoop ik dat ze me komen halen en ik blaf en wip tegen de bedrading op. Dan roepen de mensen hard en soms gooien ze water naar mij. Ik zit dagen, weken in mijn kooi, ik heb het te warm, ik heb het te koud. Waarom zit ik hier? Ik wil eruit, ik wil niet alleen zijn. Ik blaf en ik jammer. Ik ben Ongelukkig!

Nu zit ik hier in een vreemde kooi tussen andere kooien met vele honden erin. We jammeren en soms komen er mensen en kijken naar ons van achter de tralies. Ik vertrouw niemand meer, ik zit achterin mijn kooi en weiger hen te bekijken. Ze blijven nooit staan voor mijn kooi. Ik blijf hier zitten. Waarom zit ik hier?

Daar komt een man met een lijn en een halsband in zijn hand. Is er dan toch iemand die mij wil? Hij neemt me mee, vele gangen door, naar een kamer waar het vreemd ruikt. Hij neemt een riem en snoert mijn snuit. Waarom doet hij dat, ik was toch niet van plan hem te bijten? Hij neemt me in zijn armen, wil hij dan toch vriendelijk zijn?

Au, wat doet hij nu? Hij steekt iets in mijn vel. Ik kan mijn ogen niet meer open houden, ze willen dicht. Ze slapen, mijn ogen, ik slaap. Ik houd op verdriet te hebben omdat ik alleen ben. Ik houd op mij af te vragen wat het was, dat die mensen met mij voor hadden.  

Ik slaap en niemand doet me nog pijn, niemand roept hard, niemand ..............

Denk na voordat u een puppy neemt. Ook puppy's worden groot en dienen opgevoed te worden.

Laat uw puppy dit niet overkomen, denk altijd na!