Een holle oerkreet van pijn en gemis breekt naar buiten als ze het deksel boven je lieve gemartelde lijfje sluiten nu gaan ze je begraven buiten in de donkere koude aarde voor hen heb jij geen enkele waarde.
Men heeft mijn grootste schat zo maar meegenomen ik kon nooit meer bij haar komen even gezien en toen weer afgenomen tevergeefs begon de melk te stromen.
Het is of je er nooit bent geweest. En dat verwondt me nog het meest. Ondanks dat we je al teer beminden is er niks van je terug te vinden. Alleen de wonden in mijn hart en een oneindige smart.