Er trilt een snaar in mij als ik je naam maar hoor dochter van mij die ik verloor het is niet de klank van je stem of de kleur van je ogen maar alleen je naam die ik weet ik weet alleen maar hoe je heet.
Waar was iedereen toen ik hen zo nodig had men dacht waarschijnlijk niet naar kijken niet over praten dan gaat het wel over maar ik zonk eenzaam in een diep donker gat want jou missen gaat nooit meer over.
Ze hadden je wiegje weggehaald ze hadden je kleertjes weggehaald alles wat aan jou herinnerde was weggehaald maar niemand heeft het verdriet weggehaald.
Er zit een oceaan van tranen in mij gevangen en een oneindig verlangen verlangen naar het kind dat ik verloor op die warme zomerdag en daarna nooit meer zag.
