Mijn droge van ontzetting opengesperde ogen zagen.... maar hebben het niet goed opgeslagen jou beeltenis ik zoek in het album van mijn verleden maar weet niet waar hij gebleven is.
Ik wachte en wachte maar op dat hete perron op jou en wist niet dat ik jou alleen maar in een flits zou zien en dat je trein zonder stoppen voorbij denderen zou.
De wind zingt zijn lied over de kindertjes die zijn en toch ook weer niet soms zingt hij teder fluisterd zacht maar dan ineens bulderd hij weer zijn verdriet en onmacht over het onrecht hen aangedaan over waarom ze zo vroeg moesten gaan.