Gouden maan daar hoog in de donkere lucht jij alleen hoort mijn zucht zeg me is mijn kind daarboven? wat moet ik nu geloven is ze daar tussen al die twinkelende sterren zoals ik ergens las? maar de maan zwijgt en weerspiegeld zwijgend in een plas.
De fantoompijnen verscheuren mijn lichaam nee, er is geen been of arm geamputeerd een stuk van mijn hart is verdwenen met mijn kind en niemand die daar ooit een verdoving of medicijn voor vind.
Stop druk daar nou niet op blijf af van die knop ik zal dan niet meer kunnen stoppen we zullen allemaal in onze schoenen soppen ik zal ter aarde vallen en huilen tot we verdrinken in mijn tranen met z n allen.
