En de wereld die draaide gewoon door alsof er niks gebeurd was ik moest dat ook en jou vergeten maar kan je niet vergeten hoe kan ik nu gewoon doorleven alsof er niks gebeurd is.
Geen mollige armpjes om mijn nek geen geurig babyhoofdje op mijn borst geen warm lijfje op mijn schoot maar ogen dik en van ongehuilde tranen rood mijn verdriet is zo onnoemelijk groot.
De tere tonen van de muziek beroeren mijn ziel o,breek toch niet mijn eenzame hart breek de ketenen niet van mijn verdriet zo zorgvuldig toegedekt want overleven kan ik dat niet.
