Ze zeggen Ze zeggen dat mijn kind dood is Ze zeggen dat ze onder dat hoopje aarde ligt begraven Ze zeggen volgend jaar beter Ze zeggen je moet het vergeten Ze zeggen alleen niet hoe.
Je kleine beentjes trappelen niet meer alles wat bleef was een zee van zeer een leegte koud en kil een buik zo vreemd stil stille melktranen druppelen uit mijn teleurgestelde borsten naar benee.
Ach dokter toe bedaar het is alleen het gewicht van mijn verdriet maar dat groeit en groeit elk jaar het gemis en de pijn in mijn hart weegt o zo zwaar.