De laatste spinningles Vandaag, de laatste woensdag in Maart, betekent ook de laatste spinningles van deze winter. Na de rit van gisteren met de vele tegenwind in de polders, en dan deze voormiddag nog in de tuin bezig geweest, vreesde ik een beetje dat het wel eens een weerslag kon hebben op de beenspieren vanavond. Maar het gevoel was onmiddelijk goed. Reeds van bij de opwarming op de skywalker liep het lekker en ook op de spinningfiets direct het juiste gevoel. Mede door de hogere temperaturen van de laatste dagen, die ook binnen duidelijk te voelen waren, begon ik al vrij snel goed te zweten. En als ge daarbij dan ook nog het goede gevoel hebt, kunt ge er lekker tegenaan. Bovendien was de muziek deze keer ook uitstekend, met goeie beatnummers en leuke afwisseling. Al bij al een leuke afsluiter van de spinning-winter. Daarna nog een drankje, aangeboden door ons kaske (waarvoor dank Hugo), maakt dat deze winter toch weeral geslaagd kan genoemd worden. Tijd = 1u16', HR = 138/165, Kcal = 908. En vanaf nu zal alles buiten moeten gebeuren, uitgezonderd de dagen met slecht weer. Dan zullen we weer verplicht zijn van een training binnen te doen. Maar hopelijk zijn deze dagen schaars deze lente en zomer.
Eventjes mee profiteren van het goede weer en een fietstochtje maken. Daar ik wist dat Gerard en Hilaire in de week regelmatig eens samen gaan rijden, had ik geïnformeerd of dat ook deze week het geval was. Kwestie van niet alleen tegen de wind in te moeten boksen. En beuken was het. Vertrokken zoals vorige zaterdag via De Klinge naar den beton, daar nog een extra lusje naar de molekens, en dan de hele dijk af tot in Doel. Verder dan via Kallo en langs de Expresweg tot Vrasene en terug naar huis. Alles samen goed voor 93 kilometers. Maar gelukkig pikten we nog een 4e man op juist aan den beton, en niet om te kaarten, maar wel om mee op kop te rijden. Beuken, stoempen tegen de wind gedurende 20 km langs de dijk. En wie gedacht had dat we vanaf dan enkel nog maar meewind naar huis zouden hebben had het ook mis. Er waren nog meerdere stukken met zijwind en wind schuin op kop. Gevolg van dit alles was dat er meer energie verbruikt werd dan dat er getankt werd. Drinken had ik wel genoeg, maar eten te weinig. Eén mueslireep was duidelijk niet genoeg, zeker niet omdat ik 's middags niet al te veel gegeten had, kwestie van met geen te volle maag te moeten vertrekken. Gevolg was natuurlijk dat op het einde het licht stilletjesaan uitging. En dat voor iemand die anderen soms de raad geeft van meer te eten en te drinken. Weeral een les geleerd. Afstand = 93 km, gem = 28,0 km/u, tijd = 3u25', HR = 143/163, Kcal = 2511.
Joepie, blijkbaar is mijn keelpijn in de wind van gisteren gaan vliegen. Maar toch nog even afwachten vooraleer we echt victorie gaan kraaien. Ik voelde mij deze morgen wel degelijk goed, en zal dus maar eens proberen om terug wat op kop te rijden. Ik kan mij altijd nog gaan verschuilen in de groep moest het niet meer gaan. En uiteindelijk heb ik dan toch zo een 50 km op kop kunnen rijden, weliswaar was dat het grootste gedeelte met meewind. Na een tiental kilometers met de wind schuin op kop en ook tegen, was het beste er dan uiteindelijk toch af. De resterende tijd heb ik mij dan maar laten opslorpen in de buik van het peloton. Afstand = 70 km, gem = 27,1 km/u, tijd = 2u40', HR = 139/163, Kcal = 1902. Dus eigenlijk valt dat allemaal nog goed mee. Duidelijk niets geforceerd. Dat ze zich maar al beginnen vasthouden aan hun bretellen tegen dat ik dan eens echt in vorm ben. Voila, zo een beetje op de moral van de anderen spelen, ge weet nooit waar dat goed voor kan zijn. Dat gebeurt trouwens bij de grote jongens ook.
Na de dagen met keelpijn, is het nu deze morgen precies toch iets beter. Dan vandaag maar gaan rijden, maar toch goed aangekleed wegens de frisse wind. En het viel allemaal nog goed mee. Wel niet teveel inspanning gedaan, zeker niet tegen de wind in, want dan zou ik snel in het rood zijn gegaan. De poldertoer tot aan de monumentjes, maar dan in omgekeerde richting, om zo de wind mee te hebben vanaf Doel tot thuis. Afstand = 76 km, gem = 26,6 km/u, tijd = 3u, HR = 136/162, Kcal = 2062. Dus al bij al is het een degelijke training geweest. Nu afwachten wat eventueel de reactie zal zijn. Zal mijn keelpijn vanavond weer opspelen, of heb ik ze eruit gefietst ? Morgen meer nieuws hierover.
Lente Daar is de lente, daar is de zon .... Bijna, maar ik denk dat ze weldra zal komen. De fallus impudicus staat al in bloei en de blaadjes krijgen bomen ! Tot zover het vrolijk lenteliedje van Jan De Wilde.
Of die fallus al in bloei staat weet ik niet, want ik ken dat beest niet. Maar ik heb wel al vele andere planten en struiken in bloei zien staan. Dat wil echter nog niet zeggen dat de lente al in het land is. Die was er wel al enkele dagen geleden, maar is nu toch weer erg ver te zoeken. Als ge nog maar naar buiten kijkt is de goesting om te gaan wandelen of te fietsen snel over. Koud, winderig, felle winterse buien, moet er nog zand zijn ??? Hopelijk blijft dat spelleke niet te lang duren want ik zou ook wel eens iets in de tuin en de serre willen gaan doen. Dat geeft toch wel altijd een goed gevoel (buiten de rugpijn gerekend) van het nakende lente- en zomerweer. Dus heel dit epistel, gewoon maar om te zeggen dat er geen enkele buitenactiviteit was vandaag, behalve gaan winkelen naar de Colruyt, en dat was dan nog met de auto. Wel de voorlaatste spinningles vanavond, en na de voorbije dagen met lichte keelpijn stelde ik mij de vraag hoe en of dat wel goed zou aflopen. Zal ik het weer zeer rustigaan doen, of toch proberen om het op een normale, stevigere, manier te doen? Het gevoel was goed, dus werd het dat laatste. Tijd = 1u15', HR = 143/170, Kcal = 958. Dus achteraf bekeken een goede en heel normale spinning gehad.
Omloop van het Waasland Zoals ik gisteren had gehoopt is uitgekomen. Spektakel op de viaduct van Vrasene. Reeds tijdens de eerste grote ronde, na het viaduct van Meerdonk en de passage door een klein stukje polder via Verrebroek, zagen we op het viaduct van Vrasene reeds een gescheurd peloton. De 170 deelnemers waren daar reeds verdeeld in 8 waaiers, met daartussen enkele eenlingen die uit de ene waaier naar de achterliggende waaier werden teruggeslagen. En maar beuken tegen de wind. Prachtig om zien (niet om zelf te doen). De beteren zaten daar natuurlijk reeds allemaal vooraan, zoals Niko Eeckhout (de Belgische kampioen en winnaar van vorig jaar), Geert Omloop en ook voor velen misschien verrassend Filip Meirhaeghe. Ik had hem nog gesproken bij de start en hij voelde zich goed, en dat was er dan ook gans de wedstrijd aan te zien. Steeds in de eerste groep te vinden, en bij de tweede doortocht op de kasseien van de Waterstraat was hij de enige die daar nog naar de vijf renners kon springen die een kleine voorsprong hadden. Zo was daar reeds de definitieve beslissing gevallen na de twee grote ronden. Tijdens de laatste van zeven kleine ronden sloten dan nog drie renners aan zodat het een spurt werd met negen, gewonnen door de nationale kampioen Niko Eekhout, voor Geert Omloop. Filip Meirhaeghe werd knap vijfde.
Geen weer om een hond door te jagen, laat staan een wielertoerist. Stormachtige wind met rukwinden tot 75 km/u en stevige buien. Bovendien zitten de bovenste luchtwegen nu bijna helemaal dicht zodat we toch maar geen risico zullen nemen om eventueel echt ziek te worden. Dan maar rustig voorbereiden op de Omloop van het Waasland deze namiddag. We kunnen altijd met de auto naar een paar interessante plaatsen rijden om de koers te zien, en bij te slecht weer binnen in de auto blijven zitten. Ik verheug mij al op de twee passages van Verrebroek naar Vrasene over de viaduct van de Expressweg. De vorige jaren was er al spektakel te zien met waaiervorming. Dat zal nu met deze stevige Westenwind zeker niet anders zijn. Dat zou iedereen eens moeten gaan bekijken en zo met eigen ogen vaststellen wat het is om in deze weersomstandigheden eigen ploegmaats uit de wind, en anderen op het kantje te zetten. Dan komen de sterke mannen echt naar voren en de sukkelaars moeten hun plan dan maar trekken. Van kameraadschap gesproken, maar ja in de koers zijn enkel uw eigen ploegmaats vrienden.
Zachte temperaturen tot 14 graden en droog. We zullen vandaag dan maar buiten gaan rijden, ook al zijn de bovenste luchtwegen nog niet volledig open. Maar me laten meedrijven in de groep zal hopelijk wel geen probleem zijn. En vermits we toch starten met de wind tegen kan ik desnoods nog altijd overal terugkeren met de wind in de rug. En inderdaad, ook al was het tijdens het eerste uur niet veel soeps, toch doorgebeten en later verbeterde de toestand zodat ik vrij gemakkelijk de hele rit kon uitrijden aan een relatief lage hartslag. Enkel bij het nemen van een viaduct ging het een beetje de hoogte in, maar dat is slechts een momentopname. Al bij al toch blij dat ik meegereden heb zonder echt te forceren. Er komen nog dagen, weken en maanden genoeg om eens echt zot te doen. Afstand = 78 km, Gem = 27,8 km/u, Tijd = 2u55', HR = 125/159, Kcal = 1752.
Vandaag een zware dag achter de rug. Nadat ik maandag was beginnen spitten in de groententuin heb ik vandaag het tweede deel gedaan. Een mens moet profiteren van het mooie weer. Maar reeds na enkele minuten voelde ik bijna mijn rug niet meer. En dat is nu niet omdat ik geen werken meer gewoon ben, maar wel omdat ik altijd reeds een zwakkere rug heb gehad voor dergelijk werk. Toch maar doorgebeten en achteraf blij dat het achter de rug is voor dit jaar. Daarna dan ook nog de gazon afgereden wat bij mij het idee deed opkomen dat dit alles toch niet zo goed zou zijn in het vooruitzicht van de spinning van vanavond. En inderdaad het bolde van geen kanten. Ik slaagde er zelfs niet in om mijn hartslag nog maar in de intensieve trainingszone te krijgen, laat staan eens echt door te gaan tot in het rood. Ik had nochtans een lange en rustige opwarming gedaan van twintig minuten. Kan dat nu alleen te maken hebben met het werken in de loop van de dag, of is er misschien dan nu toch wel iets anders aan de hand ? a) Tijd = 20', HR = 101/121, Kcal = 133 b) Tijd = 55', HR = 126/143, Kcal = 550 Dit zijn cijfers een ietwat getraind wielertoerist onwaardig.
Vandaag ga ik nog eens een vervolg breien aan de training van gisteren. Dus weer rustig meepeddelen want net zoals gisteren waren er kandidaten genoeg om op kop te rijden. Er zullen nog dagen genoeg komen dat ik de kop zal kunnen nemen. Bij het thuiskomen kwam ik tot de vaststelling dat mijn hartslaggegevens exact gelijk waren aan die van gisteren. Voor alle zekerheid heb ik nog eens gecontroleerd of ik wel de juiste gegevens aan het uitlezen was, maar ja alles klopt, dus hier komen ze. Afstand = 71 km, Gem = 26,9 km/u, Tijd = 2u45', HR = 131/163, Kcal = 1798.
Na de korte rit van vorige week zondag, met de fietszegening en het drankje achteraf, was het nu tijd voor de gewone gang van zaken. De eerste clubrit stond geprogrammeerd, maar ik was reeds klaar rond 13 uur en ben dan ook alvast maar vertrokken. Bij de start was de verbazing groot wat het aantal deelnemers betrof. Dat belooft voor de rest van het seizoen als dat zo blijft tenminste. Ikzelf heb er een rustige duurtraining van gemaakt, dwz meepeddelen in de groep. Afstand = 86km, Gem = 27,1km/u, Tijd = 3u15', HR = 131/163, Kcal = 2130.
Back in Business Eindelijk, na een computerloze week, kunnen we er terug tegenaan. De harde schijf was stilaan de geest aan het geven, en gelukkig kon al mijn informatie die hierop verzameld stond gered worden, zodat ik nu terug aan de bak kan. Alles heeft alleen wat langer geduurd dan eerst gedacht, vermits die nieuwe schijf van Duitsland moest komen en er blijkbaar iets was misgelopen met de communicatie. Maar eind goed, al goed. Vandaag begon onze laatste spinningmaand, dus nog 4 keer en dan is het terug buiten te doen. Dus zullen we er nog maar eens een lap op geven: eerst een opwarming van een tiental minuutjes en dan alle remmen los, verstand op nul (wat op zich niet zo moeilijk is) en duwen maar. a) Tijd = 10', HR = 114/136, Kcal = 93 b) Tijd = 55', HR = 150/170, Kcal = 641
Fietszegening Hoera, hoera, driewerf hoera. Het nieuwe seizoen is begonnen. Naar jaarlijkse gewoonte (toch de laatste 5 jaren) gaat de eerste rit, of beter gezegd ritje, naar Klein-Sinaai voor de fietszegening. Het is reeds een aantal jaren de traditie dat wielertoeristen en ook andere fietsers en fietsters zich op de eerste zondag van Maart naar Klein-Sinaai begeven, om daar hun fiets en ook zichzelf te laten zegenen in het vooruitzicht van een veilig seizoen. Daar achter de kerk bevindt zich de fietsersgrot die, zoals in het Franse Labastide d'Armagnac, in 1996 werd opgericht. Hier hangen een aantal truien van voormalige wielerkampioenen en ook enkele fietsen. En ook mede door het goede en zonnige weer werden de wegen in de buurt van Klein-Sinaai overspoeld door groepen wielertoeristen. Iedereen was blijkbaar buitengekomen want het aantal groepen was eigenlijk bijna niet te tellen. Van waar kwamen ze allemaal, en waar reden ze allemaal naar toe? De enen al wat verder dan de anderen, maar ons eindpunt was reeds bij voorbaat gekend. Zoals naar jaarlijkse traditie is onze eerste rit er maar eentje van korte duur, want het bestuur betaalt een welkomstdrankje om het nieuwe seizoen te dopen. En dat kunnen we natuurlijk niet laten voorbijgaan. Tijd = 3u05', HR = 138/164, Kcal = 1497, Afstand = 55 km. In de namiddag nog een wandelingske op Het Ster, en daarna weer voor de buis voor Kuurne-Brussel-Kuurne. Ja en weer van hetzelfde: spanning tot de laatste meters. Wat kan wielrennen toch mooi zijn om op TV naar te kijken.
Kanaalrat Het wordt weeral noppes vandaag, dan toch wat het buiten rijden betreft. Bij het opstaan felle rukwinden gepaard gaande met veel regen. Volgens ons aller Frankske De Boosere ging het hier om een kanaalrat die daar zo plots was opgedoken met alle gevolgen vandien: geen weer om een hond door te jagen. Dan ons maar focussen op het binnenwerk. Maar kort na de middag hield het op met regenen en ook de wind was al een beetje in kracht afgenomen, maar toch nog wel stevig. Ja, weer twijfelen wat we zouden doen, want meestal in zulk geval neem ik toch wel altijd de verkeerde beslissing. Maar gelukkig ben ik niet vertrokken naar buiten, want op de fiets binnen liep het van geen kanten. Bij de minste inspanning schoot de hartslag omhoog, zelfs bij redelijk lage weerstand. Mijn tweede adem was ver zoek. Moest ik dat zo een uur volhouden, want reeds na 20 minuten had ik al meer goesting om te stoppen dan om verder te trappen. Maar gelukkig heb ik volgehouden, ook al ging het bij momenten wel heel moeilijk. Uiteindelijk toch het uur volgemaakt, met de vrees dat er wel een iets anders aan de hand zou kunnen zijn, zoals opkomende griep of een andere kwaal. Tijd = 1u05', HR = 150/169, Kcal = 891. Daarna was er gelukkig de Omloop Het Volk om, lekker onderuitgezakt in de zetel, naar te kijken. Wat een spannende wedstrijd. Dat belooft voor de volgende weken en maanden, alhoewel het wel niet elke keer zo zal zijn. Er zullen ook nog wel eens vervelende wedstrijden komen. En nu gaan we aftellen naar de maansverduistering van vanavond. Hopelijk blijven de wolken weg zodat we toch iets van het schouwspel kunnen zien. Maar toch zal dit niet kunnen tippen aan de laatste zonsverduistering van een aantal jaren geleden. Dat was pas een geweldig spektakel waarvan ik nu nog altijd kippenvel krijg als ik er aan denk.
Het is weeral een paar dagen geleden dat er nog aan sport werd gedaan hier ten huize. Maar ik pleit verzachtende omstandigheden wegens pensioenfeest (nog niet van mijzelf maar wel van vrienden) tijdens het weekend, en daarna schilderwerken thuis. Dat moet natuurlijk ook gebeuren om moeder de vrouw een beetje gunstig te stemmen in het vooruitzicht van het komende fietsseizoen. Want inderdaad, volgend weekend is het weeral zover. Dan staat er opnieuw een stevig programma te wachten. En een mens moet toch wel een beetje proberen om de kerk zowat in het midden te houden. Dus vanavond dan nog maar eens naar de spinning, eens lekker zweten gevolgd door een drankje en dan weeral voldaan terug naar huis. Tijd = 1u14', HR = 142/173, Kcal = 928.
Vandaag een zware dag achter de rug. Nadat ik maandag was beginnen spitten in de groententuin heb ik vandaag het tweede deel gedaan. Een mens moet profiteren van het mooie weer. Maar reeds na enkele minuten voelde ik bijna mijn rug niet meer. En dat is nu niet omdat ik geen werken meer gewoon ben, maar wel omdat ik altijd reeds een zwakkere rug heb gehad voor dergelijk werk. Toch maar doorgebeten en achteraf blij dat het achter de rug is voor dit jaar. Daarna dan ook nog de gazon afgereden wat bij mij het idee deed opkomen dat dit alles toch niet zo goed zou zijn in het vooruitzicht van de spinning van vanavond. En inderdaad het bolde van geen kanten. Ik slaagde er zelfs niet in om mijn hartslag nog maar in de intensieve trainingszone te krijgen, laat staan eens echt door te gaan tot in het rood. Ik had nochtans een lange en rustige opwarming gedaan van twintig minuten. Kan dat nu alleen te maken hebben met het werken in de loop van de dag, of is er misschien dan nu toch wel iets anders aan de hand ? 
