Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
20-04-2015
Karel De Gucht Columnist bij Het Laatste Nieuws
De grootste krant van Vlaanderen, Het Laatste Nieuws heeft een nieuwe columnist: Karel De Gucht. De voormalige Eurocommissaris heeft blijkbaar een nieuwe missie in zijn leven. Voorheen had De Gucht verklaard niet meer in de politiek te willen zetelen, omdat hij zichzelf dan als een soort van schoonmoeder zou zien.
Stoer beweerde hij dat VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten hem nog gevraagd had voor een ministerfunctie in de huidige regering. Eén ding is zeker: De Gucht haat het NVA van Bart De Wever en heeft in het verleden steeds alles uit de kast gehaald om deze partij en haar frontman te kunnen tackelen. Het zou mij dus niet verwonderen dat Karel De Gucht een samenwerking in de nieuwe regering niet zag zitten en dat zijn verhaal enigszins klopt.
Dat Karel De Gucht nu kiest voor een fin de carrière als columnist vind ik anderzijds wel eigenaardig. Ik ken amper voorbeelden van politici die na hun carrière naar de media trokken. Het omgekeerde is wel het geval. Denken we maar aan de "Sigfried Brackes" van dit land. Een journalist die kleur bekend wordt beter geslikt dan een politicus die plots politiek analist wordt.
De objectiviteit van dergelijke analyses zal overigens steeds door iedereen worden gewantrouwd. De Gucht's eerste column bevestigt ook dit scepticisme. In zijn opiniestuk behandelt hij de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waarbij hij de kaart trekt van Hillary Clinton. Waarom hij resoluut voor haar kiest, is zeer onduidelijk, maar De Gucht kon het toch niet laten om zijn ontmoeting met de presidentskandidate in de verf te zetten. Hij had ze blijkbaar toch een paar keer ontmoet en vond haar intelligent en onderlegd. Een paar onnozele details vervolledigden het verhaal.
Uiteindelijk was dit alles weinig zinvol voor de lezer omdat er geen diepgang was in het artikel. Als een column gewoon dient om de verwezelijkingen van de oud-politicus in de verf te zetten, tja dan kan men ze beter in de Burgerkrant zetten. En nu gaat het dan nog over de internationale politiek. Aan wat mogen we ons verwachten als De Gucht de nationale politiek zal verslaan? Ik houd alvast mijn hart vast...
Ik wist niet wat ik hoorde in de vorige Zevende Dag toen Karel De Gucht sprak over de overwinning van radicaal-links in Griekenland.
Over haar leider Tsipras zei De Gucht volgende merkwaardige zaken: "Hij is een uitstekend politicus omdat hij medogenloos is, een opportunist, die zijn eigen politieke vader elimineerde..."
Het leek of De Gucht over zichzelf bezig was. Dit fragment is blijkbaar ook anderen niet ontgaan en de VRT heeft het ondertussen ook reeds heruitgezonden. Sommige VRT-journalisten zien er een verwijzing in naar de periode toen De Gucht met Verhofstadt in de clinch lag en toen deze ruzie eindigde met de afzetting van De Gucht als voorzitter. Ongezien in de Belgische politiek en tegen alle democratische regels in besloot premier Verhofstadt toen het premierschap en voorzitterschap te combineren!
Mij is vooral bijgebleven dat De Gucht slechte karaktereigenschappen als positief aanziet in de politiek. Mensen die medogenloos zijn, die platte opportunisten zijn, die hun eigen leiders liquideren...zijn mensen die in de rand van de maatschappij zouden moeten terecht komen en niet aan het hoofd van een staat zouden moeten staan. Maar de ervaren De Gucht ziet dat natuurlijk anders. Hij weet dat de slechtste karakters de beste overlevingskans hebben in het politieke slagveld. Het straffe vond ik dat hij het ook zo omonwonden verkondigde. Hij schaamt er zich al lang niet meer voor. Hij is er zelfs fier over!
Bron: VRT
zo 25/01/2015 - 12:32 Gianni Paelinck Als de linkse partij Syriza de verkiezingen in Griekenland straks wint, dan zal hun topman Alexis Tsipras er niet voor opteren om uit de euro te stappen. Dat voorspelt oud-eurocommissaris Karel De Gucht in "De zevende dag". "Griekenland is daar niet tegen bestand", klinkt het. Tegelijk vindt De Gucht dat Europa de Griekse economie nu zuurstof moet geven, "wie de verkiezingen daar ook wint".
Syriza - de partij die zich verzet tegen de besparingen die Europa aan Griekenland oplet - ligt in alle Griekse peilingen voorop. De kans is dus reëel dat voorzitter Alexis Tsipras straks de nieuwe premier van Griekenland wordt. De Gucht schetste in "De zevende dag" een beeld van de man.
AP
"Het is een communist, maar daarom is hij nog geen complete gek", aldus De Gucht. "Tsipras heeft het meedogenloze en het berekende van een toppoliticus. Het is een gevaarlijke man, een machiavellist: het doel heiligt de middelen. Maar Tsipras kan ook compromissen maken en hij realiseert zich dat hij dat ook zal moeten doen, maar daarvoor zal hij wel eerst tot op de rand van het ravijn gaan."
En dat "compromissen kunnen maken", zal nodig zijn. Het is namelijk hoegenaamd niet zeker dat de partij van Tsipras een absolute meerderheid zal halen in het Griekse parlement, dus zal hij moeten onderhandelen met andere partijen. En op Europees vlak zal Tsipras zijn land in de euro moeten zien te houden. "Want als de Grieken nu terug overschakelen naar de drachme, dan gaan ze nóg eens 25 procent van hun koopkracht verliezen. Dat weet Tsipras ook en daarom zal hij niet uit de euro stappen", analyseert Karel De Gucht.
"Griekenland zuurstof geven, wie de verkiezingen ook wint"
Hoe dan ook moet de Griekse economie uit het slop gehaald worden, vindt ook De Gucht. Het pad van de strenge Europese besparingsmaatregelen van de voorbije jaren lijkt de voormalige Europees commissaris voor Handel te verlaten.
"Het is wel te eenvoudig om te zeggen dat Europa te streng is geweest. Er zijn zeer zware inspanningen gebeurd voor Griekenland: 240 miljard euro in een bodemloze put, dat is een historische solidariteit. Maar nu moeten we iets anders doen."
Maar wat moet er dan gebeuren? Volgens Karel De Gucht zou de Europese Centrale Bank nog meer Griekse schuld kunnen opkopen en spreiden over een langere termijn. "Want de leningslast zoals die nu is, zal Griekenland nooit kunnen afbetalen." Kwijtschelden van de schulden is daarentegen "geen neutrale optie", vindt De Gucht, "want dan zou je andere landen inspireren en zal de interestlast in de toekomst ook stijgen".
Hoe dan ook "moeten we de Griekse economie nu zuurstof geven, wie de verkiezingen daar ook wint".
Marc Van de Looverbosch zwaar uit de bocht als journalist
Gisterenavond waren we allen op Radio 1 getuige van het "verslag" van Marc Van de Looverbosch over de nieuwjaarsreceptie van de Open VLD. Van de Looverbosch ging zijn rol als journalist zwaar te buiten, toen hij uit het niets begon te vitten op "Louis Vuitton, Gucci, Prada, Armani" van de VLD-leden en letterlijk verkondigde dat "1% vermogensbelasting" bij dit soort mensen wel zou mogen.
Elkeen heeft recht op zijn mening en er zullen vele Vlamingen zijn die dezelfde mening hebben als Marc Van de Looverbosch. Maar een journalist dient zich te onthouden van persoonlijke bespiegelingen en meningen. Het valt mij op dat meer en meer journalisten van onze staatsomroep uit frustratie beginnen te reageren.
Dat neemt niet weg dat Marc Van de Looverbosch een zware berisping verdient voor deze uitschuiver!
Hoe Open Vld op nieuwjaarsreceptie afstand heeft genomen van N-VA
Er is maar één echte liberale partij in Vlaanderen. Dat was de boodschap op de Open Vld-nieuwjaarsreceptie. Gwendolyn Rutten pleitte voor meer individuele vrijheid en een duidelijke verlaging van de personenbelasting.
De PVV is terug. Althans in de naam. De Vlaamse liberalen hebben hun naam 'Partij voor Vrijheid en Vooruitgang' al in 1992 achter zich gelaten, maar meer dan ooit plooit de partij zich terug op die kernprincipes. De nieuwjaarsspeech van Rutten stond helemaal in het teken van optimisme, vrijheid en vooruitgang. "De drie fundamentele waarden die ons kenmerken en die we vandaag meer dan ooit nodig hebben", aldus Rutten.
Gisteren was het zover. De politiediensten vielen binnen bij een aantal moslimterroristen. Men kan zich terecht de vraag stellen hoe het zover is kunnen komen.
Gedurende jaren aan een stuk hingen meerdere politici aan de alarmbel dat er iets moest worden gedaan, maar er gebeurd weinig of niets. Men nam zelfs nog contraproductieve maatregelen zoals premier Guy Verhofstadt die de snel Belg Wet door onze strot joeg.
De integratie is deels mislukt en dat heeft enkel en alleen te maken met het gevoerde beleid in dit land. We mogen niet xenofoob zijn, dat is zeker. Maar we moeten wel realist zijn. Een maatschappij kan altijd en overal vers bloed gebruiken. De Verenigde Staten zijn er groot op geworden. Maar de inwijkelingen dienen van verschillende godsdiensten en culturen te zijn; Aziaten, Afrikanen, Oost-Europeanen, Arabieren etc. Zo krijgt men de bekende "melting pot"
Toen ik kind was, waren er in mijn Katholieke school twee Moslimjongeren. De jongers werden Westers opgevoed en hun moeder droeg geen hoofddoek.Omdat ze nog met zo weinig waren, lukt de integratie vlot.
Het grote probleem echter van de Belgische immigratie is wel het feit dat we steeds dezelfde groepen, volkeren en culturen terugvinden. Naar het schijnt zijn zelfs ganse dorpen vanuit Turkije en Marokko naar ons land overgekomen. Onze wetgeving laat dat ook toe, meer nog het wordt zelfs gestimuleerd. Vreemdelingen in dit land worden ondersteund door allelei organisaties die extra immigratie aanmoedigen. Vele nieuwe Belgen trouwen ook met een partner uit het land van herkomst. Gearrangeerde huwelijken kunnen perfect in de 21e eeuw in het "Westerse" België. Dit wordt op geen enkele manier tegengewerkt. Wanneer ganse dorpen naar hier overkomen, moet men niet verwonderd zijn, als die mensen zich weinig integreren. Waarom en voor wie zou men dat doen? De meeste vrouwen van allochtone origine blijven gewoon thuis om voor het kroostrijk gezin te zorgen. Aangezien vele familieleden en vrienden in hun omgeving wonen kunnen ze perfect hun taal en gebruiken behouden. De Belgische overheid geeft ook middelen aan de vreemde godsdiensten in dit land, die zelfs al het statuut van Belgische godsdienst gekregen hebben. In alle steden zijn er Moskeën opgericht, dikwijls groter dan onze inheemse kerken. Nieuwe Belgen krijgen in dit land ook meer financiële middelen dan de autochtone bevolking. Een zelfstandige die in dit land 45 jaar gewerkt heeft, krijgt een kleinere uitkering van de overheid dan nieuwe Belg die in Zaventem net is aangekomen. Dergelijke overheidsmaatregelen zijn natuurlijk wraakroepend.
En dan is men verwonderd dat een orthodoxe Imam de harde lijn verkondigt of dat Arabische jongeren gaan strijden in Syrië.
Omdat de integratie voor een groot stuk mislukt is en de vreemde cultuur zich bijna volledig heeft kunnen handhaven, zijn ook de extreme elementen van deze cultuur kunnen overwaaien naar het Westen.
Men had de immigratie gematigd dienen te houden. Men had quota dienen in te voeren voor bepaalde knelpuntberoepen. Men had het uithuwelijken wettelijk moeten beperken. Men had bepaalde excessen moeten aanpakken toen men nog kon. Maar men heeft dat niet gedaan. Politici die nu luid lopen te roepen hoe schandalig dit alles wel is, liggen zelf aan de oorzaak van het probleem.
Gisterenavond was er Laurette Onckelincx op de RTBF. Ze speelde de vermoorde onschuld. De schuld werd zelfs op de huidige regering afgeschoven. Onckelincx is zelf verantwoordelijk voor het ontspoorde moslimbeleid. Ze is de schande van de Belgische politiek en zou zich beter in het verborgene ophouden. Maar dat soort mensen is de schaamte al lang voorbij. Dat soort politici zal met een vals gezicht voorop bij een betoging lopen!
Wat een rare bedoening was het overigens bij de herdenking van de slachtpartij op Charlie Hebdo. Al die Europese leiders -zogezegd- voorop bij de miljoenenbetoging. (U heeft misschien ook de foto's gezien waarop duidelijk te zien was dat dit beeld geënsceneerd werd en niet de correcte weergave was). Natuurlijk is het intriest wat er gebeurd is in Frankrijk. Maar of dit nu internationaal dient te worden opgeklopt is een andere vraag. Elke dag worden er in Oekraïne tientallen mensen -onschuldige burgers- vermoord. Elke dag worden er een dozijn boeren afgeslacht in Zuidelijk Afrika. Ik zie geen enkele politieker hiervoor een betoging organiseren. Het is pas als de media erop springen en het een mega-evenement wordt, dat plots elke politicus zogezegd de"eerste" was om dit aan te kaarten. Een bende huichelaars zijn het...
Een operationele cel van teruggekeerde Syriëstrijders wilde ons land treffen door aanslagen te plegen op de politie. In Verviers zijn twee verdachten doodgeschoten. De groep wilde een prominent persoon ontvoeren en een video van de onthoofding via internet verspreiden. De politie wachtte dagenlang op de komst van een topterrorist die een belangrijke rol zou vervullen bij de uitvoering van het beestachtige plan.
Wie het slachtoffer van de onthoofding moest worden, is onduidelijk. Volgens goedgeplaatste gerechtelijke bronnen gaat het mogelijk om een magistraat of iemand van de politie met een prominente functie. De veiligheids- en politiediensten stonden al weken op scherp om de groep van - voornamelijk - teruggekeerde strijders in de gaten te houden. "Het was een operationele cel die concrete plannen had voor aanslagen. De voorbije week kwam het tot een hoogtepunt. We moesten wel ingrijpen", zei Eric Van Der Sypt van het federaal parket gisteravond.
Naast de inval in Verviers, waarbij twee terroristen doodgeschoten werden en één andere werd opgepakt, waren er ook een tiental huiszoekingen verspreid over het land. Volgens de speurders was het een kwestie van uren of dagen voor de verdachten zouden overgaan tot actie. Het was wachten tot een topterrorist zou arriveren in Verviers. Toen die gisteren toekwam, was dat het startsein voor de actie. Het was nog niet duidelijk of de terrorist bij de doden is, dan wel de man die overmeesterd werd. "Ze hadden het vooral gemunt op de politie", zegt Van Der Sypt. De terroristen zouden het nieuwe hoofdgebouw van de federale politie in Brussel als doelwit hebben gekozen, naast een aantal andere commissariaten. "Het gevaar is niet geweken", waarschuwde Van Der Sypt. "We weten niet wat de komende uren, dagen en weken zal gebeuren."
Hoe vaak hebben we het niet gehoord, niet gelezen. België heeft de hoogste loonkosten van de gehele wereld en nergens produceert men per arbeidsuur meer dan in België. Maar klopt dat eigenlijk wel? Hebben wij effectief de hoogste loonkost, de hoogste arbeidsproductiviteit? Het volstaat te kijken naar betrouwbare cijfers voor enkel nog maar Europa om te zien dat een en ander niet klopt, dat het slechts om clichés gaat.
De arbeidskost per uur
In België was de gemiddelde arbeidskost per uur in de privé sector – industrie, bouwnijverheid en dienstensector – eind 2013 38 euro. Daarmee zijn we beslist nog geen wereldkampioen, zelfs niet eens Europees kampioen. In een paar Europese landen is de arbeidskracht nog duurder:
Heel zeker, 38 euro per gepresteerd arbeidsuur is een erg hoog bedrag maar geeft hoegenaamd niet aan wat de werker (arbeider, bediende of zelfstandige) in werkelijkheid verdient. In België bijvoorbeeld gaat 40 % daarvan naar de overheid als werkgevers- en werknemersbijdrage in de sociale zekerheid, dus al 15,2 euro van de 38 euro; blijft nog 22,8 euro over. Daarvan moet de werker dan nog eens ongeveer 45 % (hangt af van de hoogte van het gezinsinkomen) afstaan aan de overheid onder de vorm van directe personenbelasting, dus nog eens 10,26 euro van de resterende 22,8 euro, zodat het netto ontvangen uurloon “slechts” 12,54 euro is. En eigenlijk is dit nog steeds niet wat de tewerkgestelde voor zijn geleverde arbeidskracht in handen krijgt want bij de statistische berekening van de bruto loonkost zitten ook alle uitgaven voor opleiding, voor ter beschikking gestelde beroepskleding, aanwervingskosten, etc. Lonen en loonkosten zijn dus twee sterk verschillende begrippen.
Source: Eurostat for the hourly costs in euros in 2013 and Bureau of Labor Statistics (USA) for the evolution since 1996 on base of the published index (100 for year 2000) in the different countries.
Voor de landen die lid zijn van de eurozone – in bovenstaande grafiek België (B), Nederland (NL), Duitsland (D), Frankrijk (F), Denemarken (DK) en Finland (SF) – worden de cijfers niet vertekend door de evolutie van de wisselkoersen t.o.v. de euro. Voor landen die met een andere munteenheid werken – in bovenstaande grafiek Noorwegen (N), Zweden (S) en het Verenigd Koninkrijk (GB) – zijn bruuske schommelingen, bijvoorbeeld in 2009 voor het Verenigd Koninkrijk, grotendeels te verklaren door schommelingen in de wisselkoersen. Dergelijke schommelingen kunnen statistisch worden weggewerkt door te werken met koopkrachtpariteiten (de fameuze PPP, purchasing power parity eenheden), maar die overstap maakt het straks onmogelijk om te berekenen hoeveel onze loonkost te hoog is t.o.v. die in de landen waarnaar we massaal exporteren.
Op de grafiek ziet men dat de loonkost in de vier Scandinavische landen tussen 1996 en 2013 sneller is gestegen dan in België (de rode lijn), maar dat in Duitsland en Frankrijk de loonkost minder snel opliep. In Nederland was de loonkost in 1996 lager dan in België en bleef dat zo tot in 2013 aangezien de stijging iets minder hoog was dan in België. Het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics, dat de evolutie van de loonkost becijfert voor 40 landen, publiceert groeicijfers van die loonkost als aangehaald in Tabel 1.
Tussen 2000 en 2012 steeg de loonkost nominaal – d.w.z. in lopende geldeenheden – amper met 5 procent in Japan en 19 procent in Zwitserland. In Polen (81 %), in Ierland (74 %) en in de Scandinavische landen (54 tot 71 %) steeg de loonkost het meest. België, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten hielden de stijging op 43 à 44 procent. Maar in Duitsland (29 %), Frankrijk (34 %), Nederland (35 %) en Oostenrijk (36 %) was de stijging lager dan in België.
Eigenlijk zeggen cijfers over de nominale loonkost niet zoveel: schommelingen zijn vaak het gevolg van oplopende prijzen (inflatie). Wil men de geldillusie wegwerken, dan moet men de loonkosten uitdrukken in prijzen van een vast basisjaar. Met andere woorden moeten de nominale loonkosten gedeflatteerd worden om de reële loonkost te bekomen. Als deflator werkt men doorgaans met het indexcijfer van de consumptieprijzen. Doen we dat, dan merken we dat de reële loonkost van 2000 tot nu veel minder is gestegen, in Duitsland – waar de mini-jobs met minilonen werden ingevoerd , met amper 1,60 procent (tegen 29 procent nominaal). In België steeg de reële loonkost sinds 2000 met slechts 8 procent – dat is trouwens het Europese gemiddelde. Daarmee doen we beter dan Nederland waar de reële koonkost met 13,4 procent steeg. De sterke stijging van de reële loonkost in Noorwegen (36,6 %) en in Zweden (33,4 %) is vooral het gevolg van de waardestijging van de Noorse en Zweedse kroon ten opzichte van de euro. De daling van de reële loonkost in het Verenigd Koninkrijk is een gevolg van de daling van het pond sterling ten opzichte van de euro. Zie Tabel 2.
Tabel 2: Groei van de (reële) loonkost per uur tussen 1996 en 2013
En al hebben we dan niet de hoogste loonkost van Europa, dan zijn we er toch de absolute kampioen in afhoudingen voor sociale zekerheid en voor de personenbelasting. Nergens in Europa is de overheid op die terreinen gulziger dan in België. Gebaseerd op cijfers van het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics bedroeg de bijdrage voor de sociale zekerheid in 2012 liefst 40,29 procent in België. In Zweden en Frankrijk was dit 37 %; in Duitsland, Nederland en Finland was de afhouding voor sociale zekerheid pas 27 %; in Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk volstond een kleine 18 %, en in Denemarken was de afhouding amper 11,48 %.[2] Dat België er de duurste sociale zekerheid van heel Europa op nahoudt heeft te maken met het pensioensysteem dat in België een ponzi systeem is, waarbij de werknemers niet jaarlijks storten in een pensioenfonds, maar waar de afhoudingen van de huidige werkende bevolking worden gebruikt om daarmee de pensioenen van alle eerder op rust gestelde burgers te betalen. Voorts zijn de uitkeringen in de gezondheidszorg hoger dan in het grootste deel van de Europese Unie en heerst er een hoge mate van profitariaat in het toestoppen van fondsen aan inkomende asielzoekers. Zie grafiek 2-1 voor een vergelijking.
Nog zo’n domein waarin België Europees kampioen is, is in het heffen van personenbelastingen. Nergens in de EU28 is de belastingdruk (“tax wedge”) op inkomens zo hoog. De Europese Commissie publiceert hierover geregeld cijfers in Eurostat en geen andere Europese overheid is zo gulzig naar directe inkomstenbelastingen als België. Met een doorsnee belastingvoet op looninkomen van 50,1 procent (gecorrigeerd 45 procent) laten we alle andere lidstaten van de Europese Unie probleemloos achter ons. Hiermee zitten we ver boven het Europese gemiddelde van 39,8 procent. In Zweden, dat in 1996 nog de tweede hoogste belastingsdruk op lonen kende van 48,6 procent, daalde die tegen 2013 naar 40,8 %. Frankrijk is ondertussen de tweede meest gulzige lidstaat van de EU27 geworden. Daar steeg de belastingsdruk op lonen van 39,4 procent in 1998 naar 44,6 procent in 2013. . Ook in Duitsland blijft de tax wedge op lonen hoog: 45, 1 procent (gecorrigeerd 44,1 procent). In Nederland (32,2 %), Noorwegen (34,1 %), Denemarken (36,6 %) en Finland (37,6 %) ligt de belastingsdruk onder het Europese gemiddelde. Ze is het laagst in het Verenigd Koninkrijk met 26,9 procent (zie grafiek 2-2) en Tabel 3. De kloof tussen betaalde loonkost per uur en ontvangen uurloon is het grootst in België aangezien het uurloon er slechts 32,84 procentvan de loonkost is. In Zweden (60,1 %), Denemarken (56,31 %) en Noorwegen (54,12 %) ontvangen loontrekkenden het hoogste percentage van de betaalde loonkost per uur. Ook Nederland zit boven het Europese gemiddelde.
De laagste belastingsdruk op lonen in Europa is de Zwitserse. In 2013 bedroeg die slechts 19,2 procent. Samen met het Verenigd Koninkrijk is Zwitserland het enige Europese land dat kan wedijveren met belastingsvoeten als in de Verenigde Staten (29,3 procent in 2013) en Japan (30,3 procent in 2013). Toen Nederland in 2006 zijn gunstige concurrentiepositie op de wereldmarkt dreigde te verliezen werd de belastingsdruk op lonen er prompt verlaagd van 41,6 procent naar 33,2 procent. Daardoor kon de loonkost er worden gestabiliseerd, terwijl die in de andere Europese landen opliep. Sindsdien is de belastingsdruk er nog licht gedaald tot 32,2 procent.
In wat volgt wordt de situatie in België en zijn buurlanden (Nederland, Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk) vergeleken met dat in de Scandinavische landen (Noorwegen, Zweden, Finland en Denemarken), niet enkel omdat de Scandinavische landen er een apart sociaal model op nahouden, maar ook omdat de schulden er opvallend beter worden beheerst dan in België en zijn buurlanden. Dat komt in het volgende hoofdstuk ter sprake.
De arbeidsproductiviteit per uur
Zijn we, in tegenstelling tot wat politici graag voor waar verkondigen, lang geen Europees kampioen – laat staan wereldkampioen – inzake loonkost, hoe zit het dan met de titel van meest productief land ter wereld – titel die we sinds de Koreacrisis van 1953 met fierheid droegen. De (reële) arbeidsproductiviteit per uur geeft weer hoeveel waarde, uitgedrukt in munteenheden van een gekozen basisjaar, een gemiddelde tewerkgestelde in een uur produceert. Die (reële) arbeidsproductiviteit per uur, kortweg de productiviteit genoemd, moet in elk geval groter zijn dan de reële loonkost per uur, zo niet draaide de economie van een land met verlies. [De reële loonkost per uur bekomt men, als eerder uiteengezet, door de nominale loonkost te delen door het indexcijfer van het algemeen prijspeil, dat men gelijk stelt aan 1 voor hetzelfde gekozen basisjaar als dit dat werd gebruikt bij het becijferen van de productiviteit; of nog: loonkost en productie moeten in munteenheden van hetzelfde jaar worden uitgedrukt als men ramingen wil maken over het behaalde bruto rendement per uur.]
Een fundamenteel probleem van de Belgische economie is dat de productiviteit het naoorlogse stijgingsritme niet heeft kunnen volhouden. Dat ritme hield aanvankelijk gelijke tred met het Duitse (dan wel dat in het toenmalige West-Duitsland) dat bij de wederopbouw van de kapot gebombardeerde economie het meest van de innovatie profiteerde. Na de val van de Berlijnse Muur in 1989 en de hereniging van West- en Oost-Duitsland, steeg de productiviteit in België boven de Duitse uit, omdat de productiviteit in de vroegere DDR veel lager was dan in West-Duitsland, waardoor de gemiddelde productiviteit in Duitsland flink daalde. Dat België de hoogste productiviteit ter wereld heeft of had is eigenlijk een sprookje. Dat was enkel tijdelijk het geval in de jaren 1950 en 1960 toen de Belgische economie inzake productiviteit voor de eerste plaats nog concurreerde met West-Duitsland. De ontdekking van gas- en olievelden onder de Noordzee tussen 1959 en 1972 heeft een grote invloed gehad op verschuivingen in de productiviteit binnen Europa. Daar hebben Nederland in mindere mate, maar vooral Noorwegen en Denemarken het meest geprofiteerd.
Het tot dan toe sterk rurale Nederland, dat inzake productiviteit ver achterop hinkte op België, kon zijn concurrentiepositie aanzienlijk verbeteren nadat in 1959 het aardgasveld in Slochteren werd aangeboord. De geologische structuur van dat ontdekte aardgasveld liep door onder de Noordzee tot het Continentaal Plat voor de Noorse kust. Daar boorde de Nederlandse Philips Petroleum Company, met toestemming van de Noorse regering vanaf oktober 1962 naar aardolie op speciaal aangelegde booreilanden. Tot 1969 waren de resultaten teleurstellend omdat nergens een rendabel olieveld werd aangetroffen. Toen er eindelijk zwavelarme aardolie van een hoge kwaliteit werd aangeboord op het Ekofisk olieveld in de Noordzee, is de productiviteit van de Noorse economie enorm gestegen. Momenteel is ze de hoogste ter wereld. Pogingen van Philips dat het Ekofisk olieveld ontdekte – en dat ettelijke boorplatforms boven het Continentaal Plat bouwde – om exclusieve rechten over dat Ekofisk olieveld te verwerven, zijn door de Noorse regering afgewezen, ook al omdat het equidistantiebeginsel in 1965 volkenrechtelijk werd vastgelegd: het Ekofisk plateau behoorde hierdoor definitief tot territoriale wateren van Noorwegen. Later werden in de Noorse wateren nog talrijke olievelden gevonden, onder meer het in 1974 ontdekte Statfjord olieveld, en werden er 193 Noorse boorplatforms aangelegd. Voor een land met een kleine bevolking als Noorwegen (4,7 miljoen inwoners) was de invloed van de ontdekte olievelden uiteraard groot, veel groter dan die op de Britse economie met een veel grotere bevolking (63,4 miljoen inwoners). In 1971 ontdekten de Britten 150 kilometer ten noordoosten van de Shetlandeilanden het ondiepe Brent-reservoir in de Noordzee, een groter reservoir dan het Noorse Ekofisk. Dat gaf de Britse economie ongetwijfeld een boost, maar lang niet in dezelfde mate als wat met de twaalf keer kleinere Noorse economie het geval was.
Ondertussen bouwden de Britten, voornamelijk in samenwerking met Shell en Esso al 590 boorplatforms in de Noordzee, tegen 143 voor Nederland, 53 voor Denemarken en 3 voor Duitsland.
Ook de Deense economie, met 5,6 miljoen inwoners elf keer kleiner dan de Britse, profiteerde massaal van de ontdekking van aardolie in de Noordzee. Daar begon de winning van aardolie al in 1972 op het Dan Flield op 200 km van het vasteland. Net als in Noorwegen zorgde dit voor een enorme boost van de economie en steeg de productiviteit in Denemarken tot de tweede hoogste van Europa. Dat de boost in Nederland met de ontdekking van aardgas niet hetzelfde effect had op de productiviteit als in Noorwegen en Denemarken was uiteraard het gevolg van het feit dat de economie in het drukker bevolkte Nederland (16,9 miljoen inwoners) drie keer groter is dan de Noorse of de Deense. Opgemerkt zij nog dat in het zuidelijk deel van de Noordzee vrijwel uitsluitend aardgas kan worden gewonnen, vrijwel geen ruwe olie.
De ontdekking van aardgas en olie in de Noordzee heeft een significante invloed gehad op de productiviteitscijfers in Europa. Zowel Noorwegen als Denemarken hebben vanaf de jaren 1980 België ingehaald en voorbijgestoken als Europese koploper inzake productiviteit. Maar vanaf de jaren 1990 is de productiviteit van de Belgische economie trager gaan stijgen dan in de buurlanden. Tegen 2013 werden wij qua productiviteit ingehaald door Nederland, Frankrijk en Zweden.
Verdeling van de Noordzee volgens het equidistantie-beginsel en voornaamste booreilanden. België had het nadeel dat in zijn deel van de Noordzee noch aardgas noch olie werden gevonden.
Op grafiek 3-1 ziet men de evolutie van de productiviteit per uur tussen 1992 en 2013 aan de hand van cijfers gepubliceerd door Eurostat. In België steeg de productiviteit per uur, uitgedrukt in euro’s van 2013, van 38,5 euro naar 45,9 euro, dat is een gemiddelde jaarlijkse stijging van 0,84 procent per jaar. Dit is beduidend lager dan in onze buurlanden: 1,23 procent voor Nederland; 1,32 procent voor Frankrijk, 1,39 procent voor Duitsland en 1,65 procent voor het Verenigd Koninkrijk. Het is ook aanzienlijk lager dan het Europese gemiddelde van 1,47 procent, en lager dan in de Scandinavische landen: 1,24 procent voor Denemarken; 1,31 procent voor Noorwegen; 1,88 procent voor Zweden en 1,89 procent voor Finland. De trage groei van de productiviteit in België is één van de grote problemen van de Belgische economie – een zwaar onderkend probleem met verstrekkende gevolgen. Het is niet ons grootste probleem, want dat blijft de torenhoge publieke en private schuld, maar wel een fundamenteel probleem dat, in combinatie met de hoge loonkost, de concurrentiekracht van de Belgische economie uitholt, en dit in een land dat 39,37 % van al wat het produceert uitvoert naar de rest van de wereld![3]
Als we de productiviteitscijfers deflateren met het Europese gemiddelde, dan zien wij op grafiek 4 dat in België de productiviteit het scherpst daalt ten opzichte van die van de EU27. In landen als Denemarken, België, Nederland en Frankrijk is de relatieve daling in de groei van de productiviteit lager dan in Europa. In Nederland en Frankrijk is die relatieve daling niet noemenswaard, maar in België (de volle rode lijn) noteert men een spectaculaire groeivertraging vergeleken met de EU27. De rode stippellijn is de trend die duidelijk dalend is. In Denemarken, waar de loonkost vrijwel net zo hoog is als bij ons, wist men de relatieve daling vanaf 2009 te stoppen. In Duitsland hield de groei van de arbeidsproductiviteit min of meer gelijke tred met de rest van Europa. In Zweden groeide de arbeidsproductiviteit sneller dan in de EU27. In Finland en het Verenigd Koninkrijk groeide de productiviteit tot de bankencrisis van 2008 zelfs sneller.
Concurrentiepositie van de Belgische economie
We worden er vrijwel dagelijks mee om de oren geslagen dat de hoge loonkost de concurrentiepositie van onze economie aantast. Daarbij schuwt men geen overdrijvingen of gebruikt men onjuiste cijfers. Hoeveel politici hebben we op de buis niet horen vertellen dat wij 80 % – anderen hadden het zelfs over 90 % – van wat we produceren wordt geëxporteerd, dus hoe kolossaal moet de ramp niet zijn als we niet langer kunnen concurreren op de wereldmarkt. Politici die in het zog van het patronaat dergelijke overdrijvingen uit hun mouw schudden bewijzen dat ze eigenlijk nog niet eens de meest elementaire beginselen van de macro-economie hebben begrepen. Het bruto binnenlands product (afkorting BBP of GDP) is niet de som van alles wat we produceren, het is de som van alle toegevoegde waarde. Wat bedrijven aan elkaar leveren – de intersectoriële productie – maakt daar geen deel van uit. Ons BBP bedroeg in 2013 afgerond 395,3 miljard euro. Onze export 325,5 miljard euro. Deelt men dit laatste bedrag door het eerste dan bekomt men inderdaad 82,24 %. Maar men moet de export niet vergelijken met het BBP, wel met het totaal van onze handelsomzet, dat is onze totale turn over (synoniem: nationale ouput). Die is gelijk aan de som van alle toegevoegde waarde, dus ons BBP, vermeerderd met alle intersectoriële productie, met alle productie die ondernemingen aan elkaar leveren. Dat is in België in 2013 goed voor 431,5 miljard euro. Onze totale productie (onze totale turn over, onze nationale output), waarvan we inderdaad een groot deel exporteren, is dus gelijk aan 431,5 + 395,3 = 826,8 miljard euro. Daarvan exporteren we dus 325,5 miljard euro naar de rest van de wereld, ofte afgerond 40 % (39,37 %), niet de meer dan 80 % waarover bepaalde paniekzaaiende politici het hebben.
Maar wat bedoelen politici of patronaat wanneer ze het hebben over de concurrentiepositie van onze economie? Ze volgen dan een simpele en op het eerste gezicht correcte redenering, namelijk dat als in land A er per uur 200 stuks worden geproduceerd, tegen 100 stuks in land B, dat de loonkost in A niet meer dan het dubbele mag bedragen van die van land B. Abstractie makend van kosten voor verpakking, vervoerkosten, transportverzekeringen, etc., kunnen we de concurrentiepositie van een land (symbool CP) dus uitdrukken in een simpele formule. Gebruiken we voor de productiviteit van land A het symbool PR(A), voor de productiviteit van land B het symbool PR(B), voor de loonkost in land A het symbool w(A) en voor de loonkost in land B het symbool w(B) dan is de concurrentiepositie van land A ten opzichte van land B dus gelijk aan:
[1]
Dat cijfer 100 gebruiken we dan om de concurrentiepositie uit te drukken als een percentage. Zolang we voor CP(A/B) een cijfer bekomen dat groter is dan 100 heeft land A een gunstige concurrentiepositie ten opzichte van land B, is het kleiner dan 100 dan bekomen we een ongunstige concurrentiepositie. Het bekomen cijfer leert dan meteen met hoeveel procent de loonkost in land A nog mag stijgen om concurrentieel te blijven, of hoeveel de loonkost in land A moet dalen om weer concurrentieel te worden. Stel dat we een CP(A/B) = 110 % vinden, dan mag de loonkost nog met 10 % stijgen zonder de concurrentiepositie van land A in gevaar te brengen. Stel echter dat we een CP(A/B) = 85 % vinden, dan moet de loonkost in land A met 15 % zakken om nog te kunnen concurreren tegen land B.
Werken we over meerdere jaren dan moeten we wel werken met de reële loonkost (uitgedrukt in munteenheden van een gekozen basisjaar), niet met de nominale loonkost. Dat basisjaar moet dan ook hetzelfde zijn als dat wat we gebruikten om de productiviteit per uur uit te drukken, bijvoorbeeld loonkost en productiviteit uitgedrukt in munteenheden van 2013. Hebben land A en land B een verschillende munt dan moet de loonkost in land B wel worden omgezet in die van land A door rekening te houden met de wisselkoers van de verschillende munteenheden.
Laten we bij wijze van oefening dan even berekenen hoe sterk of hoe zwak de concurrentiepositie van de Belgische economie in 2013 was t.o.v? de Nederlandse. Dan vinden we volgende cijfers:
PR(B) = 45,9 €/uur (zie Tabel 4)
PR(NL) = 45,8 €/uur (zie Tabel 4)
w(B) = 38,02 €/uur (zie Tabel 3, kolom 1)
w(NL) = 33,20 €/uur (zie Tabel 3, kolom 1)
Voeren we die cijfers in, in formule [1] dan vinden we:
of nog dat de loonkost in België 12,49 % te hoog is om met Nederland op basis van lonen te kunnen concurreren.
In Tabel 5 vindt men de resultaten van de concurrentiepositie van de Belgische economie ten opzichte van de buurlanden, van de Scandinavische landen en van Europa voor de periode 1996-2013. Daaruit blijkt inderdaad dat onze concurrentiepositie in de loop der jaren verslechterd is, deels omdat onze loonkost te hoog is, maar ook deels omdat onze productiviteit onvoldoende gestegen is.
De cijfers en grafiek 5-1 laten duidelijk zien welke nefaste gevolgen de vertraagde groei van de productiviteit bij hoge loonkost heeft gehad voor de Belgische economie. In 1996 konden we nog vlot concurreren met de Finse, de Duitse en de Franse economie. Met de Nederlandse, de Deense, de Britse en de Noorse economie konden we al lang niet meer concurreren. In 2013 kunnen we enkel nog concurren met de Zweedse economie. Vraag is dan wat er precies is misgelopen? Is onze concurrentiepositie dan echt zo snel verslechterd omdat de loonkost veel te hoog is? Met andere woorden hebben VBO, VOKA en Unizo, met als onmiddellijke volgers de regeringsleden van de historische “Zweedse” coalitie, gelijk als ze er blijven op hameren dat de loonkost dringend drastisch moet worden verlaagd? Of moet de achteruitgang eerder worden toegeschreven aan een vertraagde groei van de productiviteit – een groeivertraging die eigenlijk al begonnen is in de late jaren zeventig en bijna de complete jaren negentig is blijven voortduren?
Bekijken we nogmaals Tabel 2. Daar zien we dat de reële loonkost sinds 2000 met amper 8 % is gestegen, ongeveer evenveel als het gemiddelde van de EU27. Hoe komt het dan dat we nu plots steeds slechter kunnen concurreren met de Europese Unie in het algemeen (zie de zwarte lijn op grafiek 5-1)? En hoe komt het dan dat ten opzichte van landen waar de reële loonkost veel sneller steeg dan in België – Noorwegen met 36,6 %, Finland met 14,5 %, Nederland met 13,4 %, Denemarken met 11,5 % – wij nog steeds niet kunnen concurreren? Bemerk dat dit een wetenschappelijk vraag is, geen politiek geïnspireerde vraag. Maar kunnen we dan met de hand op het hart beweren dat de dramatische verslechtering van onze concurrentiepositie door de te hoge loonkost werd veroorzaakt? Laten we daarom een hypothetische test doen. Wat zou er met onze concurrentiepositie zijn gebeurd indien wij inzake productiviteit dezelfde jaarlijke groeivoet hadden aangehouden als Duitsland, dus 1,39 % per jaar in plaats van 0,84 % per jaar (zie de onderste lijn van Tabel 4), bij ongewijzigde hoge loonkost.
Dan zou de productiviteit per uur arbeid van 1996 tot 2013 hypothetisch de waarden hebben aangenomen als in kolom (1) van Tabel 6, om uiteindelijk te zijn gestegen van € 41,0 per uur in 1996 (in vaste prijzen van 2013) tot € 51,8 per uur in 2013 (in plaats van € 45,9 per uur in Tabel 4). In Tabel 6 lezen we dan wat daarvan de gevolgen zouden zijn geweest. Dan valt meteen op dat we eind 2013 competitief zouden zijn geweest met alle buurlanden met uitzondering van het Verenigd Koninkrijk (zie laatste rij van Tabel 6) en met alle Scandinavische landen met uitzondering van Noorwegen. Grafiek 5-2, horend bij Tabel 6, ziet er dan al heel wat rooskleuriger uit dan grafiek 5-1, horend bij Tabel 5. Inderdaad zien we op de grafiek dat tegen 2013 op de goudkleurige (Verenigd Koninkrijk) en de paarse (Noorwegen) boven of net onder de rode lijn zouden zijn gestegen. Voorts laat alles veronderstellen dat indien we de groei van de productiviteit nog één of twee jaar hadden volgehouden, ook de paarse lijn tot boven de rode zou zijn gestegen. Wat een verschil met grafiek 5-1 waar in 2013 enkel de donker blauwe lijn (Zweden) nog boven de rode lijn uitkomt.
En laten we nu een andere hypothese maken, laten we de informele premier van dit land en zijn Zweedse coalitie gelijk geven dat er geen andere alternatieven zijn dan snoeien in de te hoge loonkost. Laten we veronderstellen dat we al in 1996 niet één maar meteen twee indexsprongen hadden gemaakt, hoezeer de vakbonden ook mochten hebben gestaakt, hoeveel auto’s ze (straffeloos, want geen rechtspersoonlijkheid) ook in brand mochten hebben gestoken, met andere woorden dat we mordicus 4 procent hadden bezuinigd op de reële loonkost in plaats van 2 procent en dat we dit koppig hadden volgehouden tot in 2013, net zo koppig als de informele leider van de Zweedse coalitie uit eerlijke overtuiging – daaraan hoeft niet te worden getwijfeld – volhoudt dat er géén alternatief is voor zijn beleid. Of nog, wat zou er gebeurd zijn indien we VBO, VOKA en Unizo dubbel gelijk hadden gegeven, indien we het patronaat in nederige onderdanigheid over de volle lijn gelijk hadden gegeven. Hoe zou de concurrentiepositie van de Belgische economie er dan hebben uitgezien? Hoezeer zou die toen zijn verbeterd?
Dit hebben we nagerekend in Tabel 7. De dubbele indexsprong zou helaas weinig of niets hebben opgelost indien het onze bedoeling was de concurrentiekracht van onze economie te herstellen. Tegen 2013 zouden we nog steeds enkel competitief zijn tegen de Zweedse en de Finse economie. Onze loonkost zou nog steeds 8,8 procent van 36,5 euro te hoog zijn, dus 3,21 euro per uur om met Nederland te kunnen concurreren; 8 procent van 36,5 euro zijnde 2,92 euro per uur om met Duitsland te kunnen concurreren; 4,08 euro per uur om met Noorwegen te kunnen concurreren; 10,44 euro per uur om met de Britten te kunnen concurreren; 1,57 euro per uur om met Frankrijk te kunnen concurreren; 2,34 euro per uur om met een doorsnee Europees land te kunnen concurreren.
Het probleem van de informele leider van dit land is beslist niet dat hij oneerlijk zou zijn als hij staande houdt dat er volgens hem geen ander alternatief is om onze economie te redden, wel dat hij zelf geen economische basis heeft om de werkelijke situatie van onze economie te doorgronden, dus dat hij aangewezen is op economen uit zijn achterban. Puur wetenschappelijk beschouwd vergist hij zich dat de indexsprong één van de zaligmakende middelen is om onze zieke economie te herstellen. Het bewijs daarvoor kan moeilijk nog meer kristalhelder worden geleverd. [Ook indien men na 1996 de 4 procent lagere loonkost had laten aangroeien met de geobserveerde groeivoet van de loonkost zou het resultaat nauwelijks anders zijn geweest.] Waar dus best mee wordt gestopt is met de politieke verkoop van illusies. Want het is zinsbegoocheling te blijven volhouden dat een indexsprong kan helpen om de concurrentiekracht van onze economie te herstellen. Wie dit blijft verkondigen liegt, hetzij uit onwetendheid, hetzij moedwillig. Kan men van de informele premier met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vermoeden dat het liegen uit onwetendheid is, dan kan dit veel moeilijker worden vermoed van de kopstukken van het patronaat aangezien die in hun rug voldoend opgeleide economen hebben waar die deze waarheid natuurlijk óók al lang kennen. Niet de hoogte van de loonkost verziekte de concurrentiekracht van onze economie, wel de abnormaal lage jaarlijkse groei van de reële arbeidsproductiviteit. Maar om straks een cadeau van 4,12 miljard euro binnen te rijven (2 % op 206 miljard lonen bij een indexsprong) zijn sommigen allicht makkelijk bereid de economische waarheid geweld aan te doen.
Over andere redenen om de indexsprong te verdedigen, bijvoorbeeld over het mogelijk arbeid scheppend karakter van de maatregel, hebben we het later, maar dat die geen soelaas zal bieden bij het herstel van de concurrentiekracht van onze economie staat ondertussen wel als een betonnen huis. Maar waarom eigenlijk is het jaarlijkse groeiritme van de productiviteit, dat jaren lang rond de 2 procent of meer heeft geschommeld plots verschrompeld tot een povere 0,84 procent per jaar? De voornaamste reden daarvoor ligt in het feit dat België gehavend uit de persisterende petroleumcrisis van 1973-1988 is geraakt, dan nog als één van de laatste landen. Eigenlijk heeft het bedrijfsleven die crisis – een structurele crisis van overproductie, geen kortstondige conjuncturele crisis – nooit helemaal verteerd. De petroleumcrisis werd in België nog verscherpt door een dramatische evolutie in de kostenstructuur. Jarenlang ging een extra input van een zeker percentage kapitaal en arbeid (pakweg met 4 procent) gepaard met een geringer percentage in de output, de productie (pakweg met 3 procent). Zoiets correspondeert met wat micro-economen de schaalelasticiteit van de economie noemen. In ons voorbeeld is die gelijk aan 3 op 4, dus aan 0,75. Van zodra de schaalelasticiteit onder de fatale 1 zakt stijgen bij ongewijzigde verkoopsprijzen de kosten voor de productiefactoren (arbeid en kapitaal) sneller dan de ontvangsten (de omzet). Hierdoor smelten de winsten weg.
Om dit te verhinderen proberen bedrijven, werkend met een te lage schaalelasticiteit – en dat zijn vaak verouderende bedrijven – hun productiviteit op te vijzelen. Ondanks een te lage bezettingsgraad van het kapitaal (ongebruikte machines) gaan ze investeren in nieuwe kapitaalgoederen waarbij arbeidskracht wordt vervangen door kapitaalkracht. Dit leidt tot een stijging van de werkloosheid en tot een daling van de private koopkracht, waardoor de overproductie toeneemt in plaats van te verminderen. Die overproductie moet dan kunnen worden afgezet op de wereldmarkt waar er geconcurreerd wordt op basis van productiviteit. Zo kwam de Belgische economie in een neerwaartse spiraal terecht. Om de overproductie op de wereldmarkt kwijt te geraken moest de productiviteit nog meer worden verhoogd, moest nog meer mankracht door machinekracht worden vervangen, waardoor een volgend neerwaarts rondje kon worden opgestart: een rondje van opnieuw gestegen werkloosheid, van verder dalende private koopkracht, van toegenomen overproductie, van nog grotere exportafhankelijkheid, van nog meer teloorgegane winsten. Het hek was compleet van de dam als in 1977 de socialistische staatssecretaris van Economie, Roger de Wulf, in de regering Van den Boeynants II – daarna als minister van Tewerkstelling en Arbeid in de regeringen-Martens I tot IV – besliste dat de overheid voor elke geïnvesteerde frank één frank zou bijpassen, iets wat vier volle jaren werd volgehouden. Toen zijn er tientallen miljarden verkwanseld om zogezegd nieuwe jobs te creëren terwijl bedrijfsleiders het toegestopte geld gebruikten om nog meer arbeidsbesparende investeringen te doen; of nog: de regering betaalde ongewild om nog meer werklozen te kweken. Aan het eind van het verhaal-De Wulf was de staatsschuld opgelopen van 64,7 procent in 1977 naar 93,4 % in 1981[4] omdat bovendien de rentesneeuwbal aan het rollen ging[5]: de overheid moest jaarlijks geld bij lenden om de oplopende rente op de staatsschuld te betalen.
Het heeft minstens nog tot 1988 geduurd, tot genoeg grote en verouderde bedrijven over de kop gingen, alvorens de schaalelasticiteit[6] opnieuw groter werd dan 1 en het ergste van de crisis voorbij was. Maar 15 jaar lang hebben we onze economie kapot geïnvesteerd om de productiviteit continu op te trekken teneinde de overproductie op de wereldmarkt kwijt te geraken. Na afloop van de crisis waren tal van bedrijven opgezadeld met overdadig veel machines, zodat er na de crisis plots veel minder werd geïnvesteerd en men de snel verouderende machines veel te lang bleef gebruiken. Het niveau van de vervangingsinvesteringen daalde: voorbijgestreefde machines werden niet tijdig vervangen. We geraakten snel achterop op de Duitse en de Britse economie en verloren onze leiderspositie als meest productieve natie ter wereld. Vanaf de jaren 1990 is ons kapot geïnvesteerde bedrijfsleven tegen een sterk vertraagd tempo blijven verder investeren met het noodlottige geval dat onze concurrentiekracht op de wereldmarkt jaar na jaar daalde.
Nu is een moeilijke positie op de wereldmarkt wel een ramp in een klein export gericht land dat worstelt met een te hoge loonkost in tijden van crisis. Zolang de private koopkracht stagneert of zelfs daalt stijgt de overproductie. De kans dat men die nog vlot afgezet krijgt op de wereldmarkt is ondertussen ernstig afgenomen wat geleid heeft tot een verslechtering van de handelsbalans: het verschil tussen export en import (dat in 2013 wel nog positief was) is jaar na jaar afgenomen en was zelfs quasi nihil in de periode 2008-2012. Bij hoge loonkosten in crisistijd zal iedere stijging van de overproductie aanleiding geven tot (geïnduceerde) investeringen waarbij de input van menselijke energie zal worden verlaagd en de input van machinale energie zal worden verhoogd. Dat zorgt ervoor dat men de werkloosheid niet kan wegwerken en dat die gedurende de hele crisis hoog blijft met nieuwe gevaren voor overproductie. Het leidt er ook toe dat steeds meer arbeidsbesparende investeringen met krediet worden geïnvesteerd waardoor de private schulden zich opstapelen en sneller aangroeien dan de vaste activa. Een herstel van de concurrentiekracht van de economie is in crisistijd een absolute must maar zal anders moeten worden aangepakt dan enkel met verlaging van de loonlast. Als politici blijven beweren dat er geen alternatief is voor het herstel van de economie dan een verlaging van de loonlast, dan zeggen zij finaal dat er doodgewoon ge
'De enigen die belang hebben bij werkloosheid, zijn eigenlijk de vakbonden'
- Bijgewerkt
Jean-Marie Dedecker schrijft een open brief aan Rudy De Leeuw, voorzitter van het ABVV. 'Door jouw tunnelzicht, Kameraad Rudy, zal de stakingstrein verder de economie ontsporen.'
Sta me toe dat ik je tutoyeer. Ik weet dat het niet past bij je status, maar het bekt beter. Ik zal het niet hebben over je haat- liefdeverhouding met de notionele intrest, domiciliefraude in Aalst of de aberraties uit het verleden zoals het uitkeren van één miljoen euro zwart geld aan gesyndiceerde werknemers bij Sabena, de zwarte kassen bij BBTK Antwerpen en Brussel of de hulp bij sociale fraude met Turkse nieuwkomers in Limburg. Het is te goedkoop, en ook je collega's hebben boter op hun syndicale hoofden. In het ARCO-dossier hebben je kompanen van de Christelijke Arbeidersbeweging de spaarpot van 780.000 coöperanten geplunderd en de rekening doorgeschoven naar de belastingbetaler. Een aderlating ter waarde van een dozijn indexsprongen. In elke bananenrepubliek word je daarvoor standrechtelijk gefusilleerd, hier gepardonneerd.
Vakbonden zijn een elementair onderdeel van onze democratie, Kameraad Rudy. Maar je moet wel stilaan beseffen dat de klassenstrijd gestreden is. Het kapitalisme is gesocialiseerd tot volks- en spaarboekkapitalisme. De gemiddelde koopkracht, in reële cijfers, dus na uitzwering van de inflatie, is op vijftig jaar tijd verviervoudigd. De waarde van een huis is vertienvoudigd. De duizelingwekkende overheidsschuld, die in die periode tot stand kwam door voorthollende exuberante welvaartseisen, moet nu echter getorst worden door een werkende bevolking die toen nog niet actief of zelfs maar geboren was. Dat is pervers. We erven de wereld niet van onze ouders, we lenen ze van onze kinderen, schreef Antoine de Saint- Exupéry jaren geleden al.
Kaviaarsyndicalisme
De uitbouw van de verzorgingsstaat werd door de zuilenorganisaties in hun voordeel gemanipuleerd. Zij verzorgen de dienstverlening, de staat zorgt voor de subsidies en hun patronerende politieke partijen zorgen voor het wettelijk kader en het bijhorend cliëntelisme. Politieke partijen regeren in de eerst plaats voor hun achterban, of liever voor het knuffelen ervan. Op elke drie PS-kiezers zijn er twee inactief. De uitkeringsfabriek van de sociale zekerheid is hun handelsfonds. Het Federale Ministerie van Arbeid is al sinds 1918 in handen van een ACW'er of een ABVV'er. De uitkeringsbevoegdheid van de werkloosheidsdiensten is quasi het monopolie van de vakbonden. Uniek in de wereld. Vakbonden leven van een percentage op de werklozensteun (minimum 2% op de omzet). Honderden miljoenen om te fungeren als uitbetalingsloket van dopgeld, ideaal om leden te rekruteren en de kas te vullen. Het is misschien pervers, Kameraad Rudy, maar ik zeg het toch: de enigen die belang hebben bij werkloosheid, zijn eigenlijk de vakbonden. Het gerinkel van de kassa klinkt altijd luider dan het geruis van het geweten. Er is quasi geen controle op in- en uitgaven omdat syndicaten geen rechtspersoonlijkheid hebben. De ledenlijst en de bankrekeningen zijn beter bewaakte geheimen dan de goudvoorraad van Fort Knox. Voetbalclubs moeten opdraaien voor het wangedrag van hun hooligans, jullie vergoelijken de Brusselse brandstichters. Vakbonden heb ik nooit een baan weten scheppen, behalve voor zichzelf, tot in de Regentenraad van de Nationale Bank toe. In de tempel van het kapitalisme staat er meer foie gras op het menu dan boterhammen met smos. Kaviaarsyndicalisme.
Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid
Vakbonden worden per definitie als sociaal en progressief beschouwd omdat ze in principe de rechten van de werkende mens verdedigen. In werkelijkheid zijn ze afgegleden naar conservatieve behoudsgezinde machtscentra met een ingebedde angst voor verandering. Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid, gestructureerd naar Sovjetmodel met aan het hoofd een unitair politbureau. Voor de één miljoen staatsambtenaren zijn er sedert 1959 zelfs geen syndicale verkiezingen meer gehouden. Daar geldt, naar oude dictatoriale communistische gewoonte, het systeem van de coöptatie. Voor privéondernemingen geldt wel een schijndemocratie waaraan enkel de gevestigde vakbonden mogen deelnemen. Met het aantal syndicaal" beschermde" werknemers in de KMO's kan je al een nationale betoging op de been brengen, Kameraad Rudy. De onderlinge concurrentie tussen de rode, groene en blauwe hesjes is even groot als tussen de politieke partijen. Zieltjeswinst wordt afgekocht met exuberante eisen en doorgeschoten verworvenheden ten koste van de ondernemingen of de overheid. Recht op luiheid ten koste van recht op arbeid, overmatig verdedigd door rechters in sociale zaken. De Sociale Zekerheid evolueerde van een vangnet naar een hangmat. Sociale fondsen werden syndicale beleggingsfondsen. Ik hou van het proletariaat, Kameraad Rudy, niet van het profitariaat. Nergens is de kloof tussen loonkosten en nettolonen hoger dan in ons land om dit systeem in gang te houden. Sedert 2007 steeg de loonkost met 15 %, de werknemer kreeg er nog geen derde van in zijn zakken. Stop die zelfverminking.
Ik heb het niet voor straatcriminelen met een hesje die Brussel in brand steken, of voor stakende spoorlui die bij voorkeur op maandagen de reizigers gijzelen, omdat ze dan een verlengd weekend hebben. Ik haat echter nog meer de witteboordcriminelen die de schatkist plunderen via de Luxemburgroute. Voor het patronaat is het altijd crisis, werken we nooit lang en flexibel genoeg, en is onze concurrentiepositie altijd ondermijnd. Doemprofeten voor het eigen profijt. Jullie onderhandelen volgens de wet van Hamilton: ideeën zijn a priori slecht als ze bedacht zijn door iemand waar ze een hekel aan hebben. Zolang de rekening van het sociaal overleg naar de belastingbetaler kon doorgeschoven worden door de werkgevers en de vakbonden, werd de sociale vrede bewaard. Maar nu is de kas leeg, Kameraad Rudy. Vandaar dat ik een beroep durf te doen op je gezond verstand. Door jouw tunnelzicht, zal de stakingstrein verder de economie ontsporen. Door jouw angstvisioenen houdt jan met de pet de knip op de portemonnee, vermindert het consumentenvertrouwen en is het licht aan het einde van de tunnel nog verder af. Daarom: Sterft gij oude vormen en gedachten!
Sans rancune en met gebalde vuist
Jean Marie Dedecker
P.S. Het schoonmaakbedrijfje, dat mijn kantoor netjes houdt, moet 25 klanten afzeggen bij gebrek aan poetsvrouwen. Wil je de bezem uit de kast helpen halen, Kameraad Rudy ?
Farid le Fou (46) is op vrije voeten. De beruchtste gedetineerde van het land is in alle stilte ontslagen uit het ziekenhuis. Een select clubje kennissen staat hem bij, onder wie een ex-gevangenisdirecteur en een dokterskoppel.
In het grootste geheim heeft Farid Bamouhammad, die eigenlijk een celstraf tot 2026 moet uitzitten, deze week zijn ziekenhuiskamer verlaten in het Brusselse Sint-Pieterziekenhuis. Daar verbleef hij na een hongerstaking van 56 dagen, nadat een rechter in Luik hem tot een vrij man had verklaard. Waar hij naartoe is, blijft een goed bewaard geheim. Hij verblijft alvast niet bij familie, zoals eerder was gemeld. De gangster zit bij een kennis, die hem minstens een maand lang opvangt.
Opmerkelijk: hij kan terugvallen op een groepje vooraanstaande personen die hij kent van zijn tijd in de cel. Hij krijgt steun van een ex-gevangenisdirecteur, een psychologe, een psychiater, een sociaal assistente, een arts en een tandarts. Zij verdedigen hem door dik en dun. Volgens hen heeft België niets te vrezen van een vrije Bamouhammad. "Ga er een pint mee drinken. Hij is een watje. Hij is al lang niet meer 'le Fou', de gek van vroeger. Hij is veranderd, eerlijk waar."
Geen voorwaarden Bamouhammad herstelt goed na zijn hongerstaking. "Hij eet weer en is al verdikt", zegt een vertrouwenspersoon. Intussen hoeft hij zich aan geen enkele voorwaarde te houden. Hij kan dus ook vluchten naar het buitenland. Alvast tot 13 januari kan Justitie noch het Gevangeniswezen de man een strobreed in de weg leggen. Pas dan wordt in Luik het derdenverzet gepleit dat minister van Justitie Koen Geens aanspande tegen zijn vrijlating.
PS benoemt ex-man Onkelinx als regeringscommissaris bij de MIVB
Abbès Guenned, de ex-man van Laurette Onkelinx is de nieuwe regeringscommissaris voor de Brusselse regering bij de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB. Guenned was eerder al medewerker bij het PS-kopstuk. In 2009 kwam hij nog in het nieuws omdat hij het satirische blad Père Ubu uit de winkel liet halen.
Laurette Onkelinx (PS) voert dezer dagen de oppositie tegen de centrum-rechtse regering aan. Maar in Brussel en Wallonië blijven de Franstalige socialisten wel stevig aan de macht. Niet verwonderlijk dus dat Onkelinx nog steeds getrouwen op bepaalde functies laat benoemen.
Zo ook Abbès Guenned, die in september is aangesteld door de Brusselse regering als de nieuwe regeringscommissaris bij de MIVB. Die aanstelling verscheen eind vorig maand in het Staatsblad.
Guenned, een Marokkaanse ingenieur, is de ex-man van Onkelinx, ze hebben samen een dochter en een zoon. Over de man doen nogal wat verhalen de ronde omwille van een mogelijk crimineel verleden. De Standaard zocht ze in 2006 al eens uit. Bij een paspoortcontrole in Zaventem eind augustus 1997 werd Guenned, na een vakantie in Tunesië, tegengehouden. Aanleiding was een internationaal arrestatiebevel wegens drugshandel en bendevorming, dat uit Marokko was gekomen een jaar eerder. Het Brusselse parket gaf toen de instructie dat Guenned toch door mocht.
"Arrestatiebevel ingetrokken"
Geunned, toen verdedigd door advocaat Marc Uyttendaele, wist van niets, zo stelde hij zelf. Uyttendaele liet weten dat de Marokkaanse autoriteiten nooit geantwoord hadden op bijkomende vragen om inlichtingen van de Belgische speurders. ,,Daarom werd het arrestatiebevel ingetrokken"', zo noteerde De Standaard.
Onkelinx scheidt van Guenned en trouwt in 1999 met Uyttendaele. Getuige op dat huwelijk is Guenned. Die werkt later ook op het kabinet van Onkelinx als adviseur erediensten en multicultureel beleid. In 2009 haalt hij opnieuw het nieuws omdat hij het satirisch weekblad 'Père Ubu' uit de rekken laat halen. Onkelinx zelf diende toen een klacht in tegen de politie en tegen Knack, mediagroep Sud Presse en Père Ubu. Aanleiding was wat die publicaties geschreven hadden over hun dochter. Die zou tijdens een politiecontrole geweigerd hebben een urinetest te ondergaan. Père Ubu ging toen nog veel verder, waardoor Guenned het uit de winkel liet halen. "Het gaat om feiten uit het privé- en familieleven, die betrekking hebben op een minderjarige die ernstige moeilijkheden heeft en in gevaar verkeert", liet Onkelinx toen weten aan De Morgen.
De vakbonden hebben namelijk van de overheid het monopolie gekregen om de werkloosheidsuitkeringen uit te betalen en dat maakt hen slapend rijk.
Het is één van de weinige groeisectoren die België nog kent.
Hoe groter het aantal werklozen, hoe groter de inkomsten voor de vakbonden.
Volgens Jong VLD krijgen de vier vakbonden 313 euro per werkloze om ervoor te zorgen dat iedere werkloze maandelijks zijn of haar uitkering op de rekening heeft staan.
Dit lijkt op het eerste zicht een meer dan riante beloning voor een simpele administratieve verrichting. Een transactie die in een digitale wereld toch redelijk geautomatisch moet kunnen worden.
“Voor het uitbetalen van uitkeringen kreeg het ACV €79 mio (38% van €207 mio), het ABVV €73 mio (35%), het ACLVB €13 mio (7%) en het HNW €42 mio (20%).”, aldus Jong VLD.
Wie deze miljoenen omzetten onder ogen krijgt, begrijpt opééns al wat makkelijker waarom de vakbonden hun leden oproepen om zich nog snel te laten ontslaan.
De vakbonden worden geacht op te komen voor de jobs van hun leden, maar als je ze gaat vergoeden voor iedere werkloze, krijg je schreeftrekkingen.
Dat lijkt me vrij evident.
Charlie Munger heeft dat ooit eens heel mooi uitgedrukt:
“The power that incentives and disincentives have on the actions of others cannot be overstated. Munger says this should be obvious but so many people don’t understand the how important incentives are for shaping people’s motivation to complete a task.”
In de Franstalige pers gonst het van geruchten rond Jean-Pascal Labille, de vorige minister van overheidsbedrijven. Dat hij, als revisor en voormalige topman van de socialistische mutualiteiten een big boss van de PS was, dat wisten we al. Maar volgens L'Echo verdiende hij op die post meer dan 400.000 euro per jaar. De PS'er weigert alle vragen daarover te beantwoorden.
Zijn belangrijkste maatregel die we onthouden: de lonen van het topmanagement van overheidsbedrijven bevriezen op 290.000 euro per jaar. Maar blijkbaar heeft hij die maatregel niet zo grondig genomen. "Wij stellen vast dat hij nooit een wettelijk kader gegeven heeft aan die maatregel. Dus niets staat ons in de weg om dat te herroepen. Het is gewoon niet zo'n goed idee om dat allemaal vanuit de overheid te willen vastleggen", klinkt het binnen de regering.
Gegniffel bij de regering over Labille
Overigens is er op de regeringsbanken heel wat gegniffel te horen over Labille. Want in L'Echo trekt die een wel heel zwakke verdediging op: "Waarom zou ik over mijn salaris openheid moeten geven als andere dat niet doen? Als men transparantie wil, dan geldt die voor iedereen", laat Labille weten.
De zakenkrant baseert zich op het loon van Labille in 2012, vlak voor hij minister werd. En toen verdiende hij een pak meer dan de 290.000 euro die hij zelf oplegde aan de overheidsbedrijven. De Luikenaar is kampioen van de bestuursmandaten, met 52 postjes in allerlei raden van bestuur. En die vergoedingen samengeteld brengen hem dus boven de 400.000 euro.
Bij de socialistische mutualiteiten had hij 13.897 euro bruto per maand, met trimestriële premies van 14.400 euro. In totaal dus 224.364 euro, plus nog wat extra's uit subcomités waar hij in zat maar waarover hij weigert te communiceren. Bij de SRIW, de gewestelijke investeringsmaatschappij van Wallonië, verdiende hij 9.236 euro, plus nog eens 6.000 euro als voorzitter van het audit-cmoité. Bij het sociaal secretariaat HPD verdiende hij 18.909 euro. Bij P&V verzekeringen verdiende hij 144.736 euro. Dat brengt de som op meer dan 400.000 euro, en dan zijn er nog mandaten waarover hij niet communiceert.
Uitgerekend op de dag dat de socialisten in Brussel massaal betogen tegen de regering,
om een harder optreden tegen de vermogens van de stoute ‘rijken’ te eisen,
raakte bekend dat Minister van Staat en oud-secretaris- generaal van de NAVO Willy Claes (75) van SP.a
zijn villa in Hasselt van de hand doet voor de habbekrats van 895.000 euro.
De woning, gelegen in de Berkenlaan in Kiewit in de bosrijke rand van Hasselt,
wordt momenteel te koop aangeboden op immowebsite Hebbes. be.
De villa in witte steen telt in totaal vijf slaapkamers, twee garages en heeft een bewoonbare oppervlakte van 600 m2.
Willy Claes van SP.a werd doorheen de jaren ’70 en ’80 genoemd in zowat elk vies zaakje in België,
maar werd door de vrienden in politiek en gerecht vakkundig afgeschermd.
Pas in 1998 werd hij definitief veroordeeld wegens corruptie en moest hij aftreden als NAVO-baas, wat dit land internationaal te schande maakte.
In een normaal land zou dat leiden tot politieke vergetelheid, maar niet in België: Claes bleef van harte welkom op het paleis,
werd overal in Vlaanderen uitgenodigd door bevriende socialisten voor goedbetaalde piano-optredens,
en blijft een graaggeziene gast in de rode VRT-studio’s waar hij als ‘expert’ mag opdraven en waar over zijn corruptieverleden uiteraard zedig gezwegen wordt.
Aan zijn doorheen de jaren opgebouwde vermogen werd uiteraard niet geraakt.
En zo mag Claes nu rustig zijn fortuin verzilveren.
Maar de socialisten betogen intussen wel ijverig verder ‘tegen de rijken’, en ‘voor het aanpakken van de grote vermogens’.
Hypocrisie zonder grenzen, daarvoor moet je bij de socialisten zijn…
Paul De Grauwe is professor aan de prestigieuze London School of Economics.
‘Het stakingsrecht in zijn huidige vorm is maatschappelijk gezien niet langer houdbaar.’ Dat zegt professor economie Paul De Grauwe. De vakbonden zijn kwaad. ‘Hij is zeker vergeten wat er in ons land allemaal al gerealiseerd is door stakingen?’
Paul De Grauwe vindt dat het stakingsrecht ‘helemaal ontaard’ is. ‘Het oorspronkelijke idee van het stakingsrecht dateert uit een tijd waarin de arbeiders uitgebuit werden door de kapitalisten. Er moest toen gestaakt worden om hogere lonen te bekomen, om betere werkomstandigheden af te dwingen... Staken was een instrument dat rechtstreeks gericht was naar de werkgevers. Nu zijn het de vakbonden die met hun stakingen de overheid andere beslissingen proberen op te leggen. En daarmee gijzelen ze miljoenen mensen die er niets mee te maken hebben.’
‘Begrijp me niet verkeerd’, aldus De Grauwe. ‘Stakingen hebben tot heel wat verbeteringen geleid, maar wat er nu allemaal gebeurt heeft niets meer te maken met de reden waarvoor er ooit de vrijheid tot staken gegeven werd. Het is volledig ontspoord.’
‘Terug naar de negentiende eeuw’
Volgens Luc Cortebeeck, vicevoorzitter van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) en voormalig voorzitter van het ACV, gaan deze uitspraken in tegen het handvest van de Europese Unie én tegen het internationaal stakingsrecht. ‘Werknemers hebben het recht om zich te organiseren om aan de hand van acties hun eisen kenbaar te maken. Hoe ze dat precies doen, kan verschillende vormen aannemen. Staken is daar een van. Als werknemers niet meer mogen staken, dan kunnen ze op geen enkele manier nog onderhandelingen afdwingen. Zo organiseer je de slavernij. Als we die tegenkracht afnemen, gaan we terug naar negentiende-eeuwse toestanden. En dat hebben we toch massaal afgezworen, nietwaar?’
‘Niemand staakt graag’
Ook Jan Vercamst, voorzitter van het liberale ACLVB, vindt de mening van de professor economie ‘erg overtrokken’. ‘Dit is een beetje zwart-wit denken, hé. Natuurlijk ben ik niet akkoord met wat er enkele weken geleden allemaal in Brussel gebeurd is. Dat waren wantoestanden. Jammer genoeg is daar weinig aan te doen. Tussen de 120.000 betogers moeten maar enkele heethoofden zitten om de boel te doen ontsporen.’
Dat wil volgens Vercamst echter niet zeggen dat staken niet meer nodig is. ‘Niemand doet het graag, hé. Maar hoe moeten mensen anders ingaan tegen zaken die hen opgelegd worden door hun werkgever of door de overheid? Het doel is nog altijd om de rechten van de mensen in stand te houden. Kijk maar naar de geschiedenis. Stakingen hebben al veel zaken kunnen realiseren die door gewoon overleg niet mogelijk waren. Het einde van de kinderarbeid en de invoering van betaald ziekteverlof bijvoorbeeld.’
‘Alle respect voor Paul De Grauwe’
Bij het ABVV wenste men maar kort te reageren. ‘Met alle respect voor Paul De Grauwe, een man die de vakbonden op heel veel punten bijtreedt. Maar hij is een professor economie en geen professor sociaal recht. Hij mag zijn mening hebben, maar wij mogen die betwisten’, aldus woordvoerster Gina Heyrman.
De Kortrijkse priester Wim Seynaeve (42) heeft zich de woede van zijn parochianen op de hals gehaald. In zijn preek nam hij het op voor de twee priesters uit Middelkerke en Hooglede die in een storm belandden wegens seksueel misbruik. "Zouden die feiten ook gebeurd zijn zonder het celibaat?"
De Kerk kreeg de voorbije weken rake klappen in West-Vlaanderen. Eerst moest Tom F. (40) zijn benoeming als pastoor in Middelkerke intrekken omdat de kustgemeente geen priester wilde die schuldig werd verklaard aan misbruik van een 17-jarige. Vervolgens zette het bisdom van Brugge pastoor Jeroen C. (50) uit Hooglede op non-actief omdat hij een jongen van 17 zou hebben verkracht toen hij in 2002 nog pastoor was in Menen.
"Er is niets goed te praten. Er is niets te verontschuldigen. Er worden door mensen grote en schandelijke fouten begaan. Maar we moeten onze eigen menselijkheid onder ogen zien en de mens nooit laten vallen", zei priester Wim Seynaeve afgelopen weekend in zijn preek in de kerken van Heule en Bissegem.
Wat volgde, was een regelrechte aanval op het celibaat: "Hoeveel mens mag een priester zijn? Met alles wat een mens eigen is, aan verlangen, aan troost, aan geluk, aan lust en lichamelijkheid? Kunnen we verlangen dat een heel stuk menselijkheid aan jonge mannen wordt ontzegd? Zelf ken ik de strijd met mezelf, de moeilijkheid om trouw te blijven, ondanks alles. In welke mate is het niet aanstootgevend dat de Latijnse Kerk nog steeds het celibaat als verplichting oplegt? Had de man die in Middelkerke pastoor moest worden de vrijheid gekregen zijn seksualiteit te ontwikkelen, had de pastoor van Hooglede de vrijheid gekregen zijn lichamelijkheid te ontwikkelen, waren de feiten dan gebeurd?"
Zijn woorden zetten kwaad bloed. Ook al omdat hij in Bissegem preekte in de aanwezigheid van 34 kinderen van het koor van basisschool Sint-Vincentius.
Mijn opinie
Telkens men het woord "pastoor" uitspreekt in de media volgt er steeds een negatieve connotatie. Het lijkt wel alsof de media enkel het negatieve van de clerus wil belichten. Sommige priesters zien er zelfs een zet in van de loge, de socialisten of goddeloze liberalen.
De clerus heeft aan het begin van de 21e eeuw haar volledig prestige verloren. Vroeger betekende het priesterambt een sociale progressie. Pastoor of Deken, het waren functies met aanzien in een gemeente. Nu moet men zich bijna gaan schamen omdat men een priesterambt bebleed.
Ik meen in eer en geweten dat de clerus veel meer goed dan slecht heeft gedaan. Vele priesters en kloosterlingen hebben hun leven gegeven voor de gemeenschap. In Afrika bij voorbeeld zijn de bejaarde Zusters, Broeders, Paters en Pastoors de laatste hoop van vele inwoners. Velen verdienen een standbeeld.
De excessen van enkelingen wordt in de media uitgesmeerd alsof het de regel is bij de clerus. Zelfs het zoeken naar antwoorden voor dit afwijkend gedrag wordt als aanvallend beschouwd. Ik begrijp dat sommigen de oorzaak van afwijkend gedrag bij het celibaat zoeken. Het celibaat is totaal onnatuurlijk. Een man is niet geschapen om celibatair door het leven te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat men met een normale hormonenwerking onmogelijk kan overleven al celibatair. En natuurlijk dat sommige priesters of paters op zoek gaan naar oplossingen.
Er zijn gekende verhalen, zoals directeur Mornie van het Dendermondse Sint-Vincentius, die zich door Zuster Gabriël liet brengen in de buurt van bordelen. Zuster Gabriël had dit ontdekt en moest dit geheim nadien (wellicht) met haar leven bekopen. Of er zijn de talrijke verhalen van pastoors of paters die zich uiteindelijk aan kinderen vergrijpen.
Natuurlijk dat we dat allemaal niet mogen goedkeuren. Maar het celibaat kan het wel deels verklaren.
di 18/11/2014 - 18:01 Belga Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) wil "bestuderen wat de financiële en budgettaire gevolgen zijn wanneer het Zilverfonds wordt uitgedoofd". Dat heeft hij tijdens zijn 'hearing' in de Kamer aangekondigd. Volgens N-VA zou het schrappen van die "lege doos" alvast 120.000 euro per jaar kunnen besparen.
De regering-Verhofstadt lanceerde het Zilverfonds in 2001 om de kosten van de vergrijzing op te vangen. Doel was reserves aan te leggen door begrotingsoverschotten in het fonds te storten. "Het tegenovergestelde gebeurde echter", hekelen N-VA'ers Veerle Wouters, Siegfried Bracke en Daphné Dumery in het wetsvoorstel ter afschaffing dat ze recent opnieuw hebben neergelegd in de Kamer. "Het geld werd uitgedeeld en begrotingsoverschotten werden niet geboekt."
Hoog tijd dus om het fonds op te doeken, vindt N-VA. "Het Zilverfonds is verworden tot een structuur buiten het uitbrengen van een jaarverslag geen enkele activiteit uitoefent, laat staan enige maatschappelijke meerwaarde heeft", aldus Wouters, Bracke en Dumery.
Volgens N-VA zou een afschaffing 120.000 euro besparen. Geld dat nu gaat naar de vier personeelsleden belast met de werking van het Zilverfonds, kantoorbenodigdheden, het jaarverslag, een bedrijfsrevisor en zitpenningen voor de raad van bestuur. "Dit lijkt misschien niet veel, maar vele kleintjes maken een groot", besloot Wouters.
België heeft tweede hoogste loonkost van gans Europa!!!
17/11
België heeft op Denemarken na de hoogste loonkosten in de Europese Unie. Dat blijkt uit een studie van het Duitse Institut für Makroökonomie und Konjunkturforschung (IMK). Die instelling is verbonden aan de onderzoeksinstelling van de Duitse vakbonden, de Hans Böckler Stiftung.
De cijfers hebben betrekking op het jaar 2013. De gemiddeld loonkost in de private sector lag in België toen op 41,2 euro per uur. In Denemarken was dan 41,4 euro en in Zweden 41 euro. De nummer vier, Frankrijk, volgt op ruime afstand, met een loonkost van 34,9 euro per uur. Het gemiddelde voor de Europese Unie ligt op amper 23,9 euro.
Ook in 2012 stond ons land al op de tweede plaats, met een gemiddelde loonkost van 40,4 euro per uur. Zorgwekkend is dat we in de industrie het duurste land van de EU zijn geworden, met een loonkost van 42,7 euro per uur. In de dienstensector moet België enkel Denemarken laten voorgaan.
IMK maakt de vergelijking al meerdere jaren. De berekening gebeurt op basis van Eurostat-gegevens.
Mijn opinie
Pas maar op met deze statistieken, want het is nog niet getoetst aan de "Factchecker" van De Zevende Dag en die zullen het weeral totaal anders zien. Zij prutsen dan wat aan de statistieken en ja hoor België wordt ineens het goedkoopste van de EU! Telkens weer opnieuw krijgen we zondag de grootste onzin te zien op de VRT. Vorige week werd de stelling onderuit gehaald dat we op alle gebieden voor de belastingen bij de top 5 staan van de hele wereld! Natuurlijk niet volgens de VRT en zeker niet op het gebied van de vermogensbelasting. Daarbij haalden ze een ganse trukkendoos boven om toch maar aan te tonen dat er écht nog veel marge was voor andere belastingen...
Wie slikt dat allemaal? Ik vrees vele mensen, want ze brengen het zo semi-professioneel en zonder enig weerwoord dat het wel juist moet zijn.
Statistieken kunnen steeds op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Bij de VRT en in De Zevende Dag kiest men altijd voor de progressieve interpretatie. Triestig...
'Politiek correct wegkijken als godsdienstvrijheid dreigt te botsen met vrouwenrechten'
Jean-Marie Dedecker:
'Feministes die in de vorige eeuw gestreden hebben voor vestimentaire en seksuele vrijheid, verdrinken nu in het bad van de collectieve zelfverloochening. Ruimdenkendheid stopt als het dreigt te vloeken met de archaïsche waarden van de islam', Jean-Marie Dedecker viert Vrouwendag in het Schaduwparlement.
Overal in de wereld wordt op 8 maart de Internationale Dag van de Vrouw gevierd. Onze suffragettes hebben er 11 november nog aan toegevoegd als bisnummer: de Nationale Vrouwendag. Het kalenderverdriet voor WO I wordt dan altijd samen herdacht met de kalendervreugde van de Nationale Vrouwendag. Niet omdat het op die dag Wapenstilstand is tussen de seksen, maar omdat de Franse super feministe Simone de Beauvoir in 1972 op die bewuste dag een gaatje in haar kalender vond om onze Dolle Mina 's hier te lande een riem onder het revolutionaire hart te komen steken. Simone had beter een andere dag uitgekozen. De belangstelling voor de feestdag van haar volgelingen wordt telkenjare mediatiek overstemd door het sluitingsfeest van de Boekenbeurs en de herdenking van de Eerste Wereldoorlog.
'Alimentatiefonds is pleister op houten been'
Dit jaar verdiende echter speciale aandacht naast het feit dat het vrouwenoverlegcomité wel een punt had door het armoedepeil aan te klagen bij het vrouwelijke deel van de bevolking. Het armoederisico bij eenoudergezinnen is 34 procent. Dat is echter niet zozeer door de regeringsmaatregelen, maar door ons gewijzigd maatschappelijk systeem. De armoedegrens voor een gezin met twee kinderen ligt op 2.044 euro per maand (de fiscus legt daarop zelfs een marginale belasting van 40 procent). Als de koek bij echtscheiding verdeeld wordt, wordt de man financieel gecastreerd en wordt het ganse gezin tot de bedelstaf veroordeeld. Bezint voor je begint want scheiden doet lijden. In een samenleving waar er evenveel gescheiden als getrouwd wordt, is het alimentatiefonds maar een pleister op een houten been.
'Mannen blijken voor IQ te vallen, meer dan voor wulpse kenmerken'
Er zijn echter twee historische gebeurtenissen die op de Nationale vrouwendag meer aandacht hadden verdiend. Het is exact een eeuw geleden dat de Amerikaanse Mary PhelpsJones een patent aanvroeg voor een beha met schouderbandjes, de bevrijding voor de vrouw van het knellende korset en van het zandloperfiguurtje. Precies honderd jaar later pakt een Vlaams weekblad uit met de "dag van de decolleté" en publiceert, paradoxaal genoeg, de Universiteit van Utrecht een wereldschokkende studie dat mannen in de eerste plaats vallen voor het IQ en de mooie ogen van de vrouwen dan voor andere meer wulpse natuurlijke kenmerken. Gedaan met de billen- en borstenman. De intelligente "ogenman" is nu de hype. Zelfs een B-cup volstaat volgens de Utrechtse bollebozen om aan zijn sensuele behoeften te voldoen.
De dictatuur van de cupmaat van A tot F werd pas later geïntroduceerd door de Warner Brothers Corset Company in 1935, en sedert de siliconenrage wordt de cupmaat uitgedrukt met de andere helft van het alfabet. Het kan verkeren. Alhoewel, omgekeerd weet ik het niet zo zeker. Als ik het blonde leger voetbalvrouwen zie, met botox opgepompte praalgraven op stiletto's, dan heb ik de indruk dat ze eerder vallen voor de portefeuille van hun sjotter dan voor zijn IQ. Vele voetballers hebben zelfs het alfabet op hun armen getatoeëerd om de naam van hun laatste verovering te kunnen spellen. Lingeriegesprekken met een hoog testosterongehalte hebben altijd succes in het sportmilieu. Geld en macht zijn het beste afrodisiacum. Het maakt zelfs lelijke mensen mooi. Maar dit terzijde.
'Ruimdenkendheid stopt als het dreigt te vloeken met archaïsche waarden van de islam'
Het is ook een eeuw geleden,( 04/06/1913), dat de Britse suffragette Emily Davison op de Epsom Derby, met twee feministische strijdvlaggen in de hand, voor het renpaard van Koning George V sprong. Ze werd vertrappeld en haar martelaarschap voor het vrouwenstemrecht kostte haar het leven. Dankzij hun heldhaftigheid in WO I kregen de Britse vrouwen met de wapenstilstand eindelijk hun suffrage (stemrecht) in 1918. Het zou nog tot 1948 duren vooraleer dit ook hier te lande gebeurde, merkwaardig genoeg onder druk van de Christelijke Volkspartij. Socialisten waren toen tegen omdat ze vreesden dat de huisvrouwen, onder druk van de kerk, katholiek zouden stemmen. Het was niet de laatste keer dat diegenen die zich sociaal en progressief noemen de emancipatorische klok terug draaiden. Vandaag kijken ze ook politiek correct weg als de godsdienstvrijheid dreigt te botsen met de vrouwenrechten.
Onze feministes, dolle mina 's en voorvechters van de vrouwenbeweging, die in de vorige eeuw succesrijk gestreden hebben voor vestimentaire en seksuele vrijheid, verdrinken nu in het bad van de collectieve zelfverloochening als het bijvoorbeeld gaat over het religieuze conservatisme van de allochtoon. De ruimdenkendheid van de witte progressieve tantes van ideologisch bouwjaar '68 die gevochten hebben tegen de dwingelandij van paters en nonnen, die baas in eigen buik wilden zijn en zelfs de beha een belemmering van hun borsten vonden, houdt nu blijkbaar op wanneer ze dreigt te vloeken met de archaïsche waarden van de islam. Politieke zieltjeswinst ter linker- of ter rechterzijde is niet zelden belangrijker dan ideologische rechtlijnigheid en rechtvaardigheid.
'Verongelijkste kneuterigheid'
Moderne feministen zijn minder strijdbaar. Het zijn eerder adepten van George Brassens " mourrons pour des idées, d'accord, mais de mort lente". Hun kaakslagfeminisme heeft een hoge graad van verongelijkte kneuterigheid gekregen. Twee volksvertegenwoordig(st)ers van de CD&V willen nu bij wet het woord "geneesheer" uit de Dikke Van Dale schrappen en vervangen door het gender neutrale "arts". Of het woord vroedvrouw ook een vroedman aan haar zijde krijgt, of Zwarte Piet een Zwarte Miet, hebben ze niet gezegd.
Eén van de twee heb ik vorige week in het heetst van een politiek debat aan de Antwerpse Unief "mijn zoetje" genoemd. Vroeger een compliment maar nu blijkbaar een seksistisch scheldwoord. In een week dat het Hollaback-filmpje over een vrouw die 10 uur lang door New York flaneerde evenveel selectieve verontwaardiging als afkeer uitlokte, werd ik net niet gelyncht. Ik hou van kunst op hoge hakken en kom uit een tijd dat een gezonde bouwvakker om de twee minuten nog aan seks mocht denken en dat onze wulpse deernen nog in minirok en decolleté met gerust gemoed voorbij een bouwwerf konden paraderen. Dat ontlokte hoogstens een sporadisch fluitconcert en streelde meestal even sterk het ego van de gelegenheidsmannequin als dat het de testosteronspiegel van de mannen deed dalen.
'Op weg naar Brave New World'
God heeft de man hersens en een penis gegeven, maar niet genoeg bloed om die twee tegelijk te doen werken, zei wijlen Robin Williams ooit.
Het denigrerend gesis en straatgedrag van allochtone macho's, pauwen met een grote staart en een korte lont, opgevoed in een religiebesef dat de taak van een vrouw zich beperkt tot zoontjesfabriek, heeft de tolerantieklok doen terugdraaien. Door politieke correctheid en overgevoeligheid worden we nu meegezogen in een allesoverheersende discriminatievrees. De vrouw mag niet meer denken "all right girl, je bent nog aantrekkelijk" en "ogenmannen" moeten hun coquetterie nu fluiten op de tonen van Willem Vermandere of ze riskeren een jaar cel en 6.000 euro boete, dankzij de doorgeschoten seksismewet van Madame Non. Het zoveelste opstapje naar Brave New World.
Elf november heb ik gevierd aan de rand van de boksring in Zwevezele. Wereldkampioene Delphine Persoon gaf er boksles voor mannelijke pugilisten in de hardste en virielste sport die er bestaat. Voor mij de (sport)vrouw van 't jaar. Ik heb gefloten!
N-VA zet deur op een kier voor vermogenswinstbelasting
- Bijgewerkt
N-VA sluit een vermogenswinstbelasting niet uit. De invoering ervan kan worden onderzocht, niet in het kader van een saneringsoperatie, maar wel in het kader van een tax shift waarbij de lasten op arbeid en de loonlasten worden verlaagd. Dat zei Kamerfractieleider Hendrik Vuye in de Kamer.
Hij benadrukte wel dat zijn partij in dat geval eigen sociaaleconomische punten op tafel zal leggen, want dat een invoering zou neerkomen op het 'openbreken van het regeerakkoord'.
Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) kreeg tijdens het wekelijkse vragenuurtje verschillende vragen over het standpunt van de regering over de invoering van een vermogenswinstbelasting. Die staat niet in het regeerakkoord, al blijft CD&V er de laatste weken regelmatig op terugkomen. Ook minister van Begroting Hervé Jamar (MR) leek in eerste instantie bereid tot een discussie over het dossier. Peter Vanvelthoven (SP.A), Stéphane Crusnière (PS) en Hendrik Vuye (N-VA) wilden daarom van de minister weten wat het standpunt van de regering is.
Van Overtveldt verwees naar het regeerakkoord waarin staat dat een verdere tax shift moet worden onderzocht en dat wat daarbij aan de orde zal zijn en wanneer, onderwerp zal zijn van discussie binnen de regering. Nadien luidde het dat in het kader van een tax shift om de lasten op arbeid te verlagen, heel wat kan worden besproken. Een vermogenwinstbelasting is daarbij theoretisch één van de mogelijkheden, aldus de minister.
Geen 'tax lift'
Voor fractieleider Vuye is het een zaak die kan worden besproken en onderzocht. 'Niet in het kader van een saneringsoperatie als bijkomende belasting om een put te vullen, maar wel in het kader van rechtvaardige belastingen (...) Wie kan tegen dat principe zijn?', aldus Vuye, die de SP.A voor de voeten wierp dat zij zo'n vermogenwinstbelasting zien in het kader van een 'tax lift', en geen 'tax shift'.
Vuye stelde wel meteen een reeks voorwaarden. Zo mag de middenklasse er niet voor betalen, moet rekening worden gehouden met de minwaarden en pleit N-VA voor een vrijstelling van de kleine spaarder. Ook liet hij horen dat zijn partij ook sociaaleconomische zaken op tafel zal leggen, omdat een invoering zou neerkomen op het openbreken van het regeerakkoord.
'Wij breken niets open, wij voeren het regeerakkoord uit'
Patrick Dewael (Open VLD)
Reacties
Open VLD-fractieleider Patrick Dewael stelde in een reactie dat het regeerakkoord verwijst naar een fiscale hervorming, die verder moet worden ingevuld binnen de regering. 'Wij breken niets open, wij voeren het regeerakkoord uit', aldus Dewael. 'Alles kan worden onderzocht, ik hou me aan het regeerakkoord', citeerde hij N-VA-voorzitter Bart De Wever na de uitspraken van minister van Volksgezondheid Maggie De Block over een beperkt gereguleerd gebruik van cannabis.
Zijn SP.A-collega Karin Temmerman is 'tevreden' dat N-VA 'eindelijk inziet dat er een breed maatschappelijk draagvlak bestaat om een belasting op vermogenswinsten te realiseren'. Ze herinnert eraan dat haar partij daar al lang een voorstel voor heeft ingediend en bereid is mee te werken, maar vraagt zich af hoe de meerderheid het gaat realiseren.
Voor de groene fractieleider Kristof Calvo is de meerderheid er een boeltje van aan het maken. 'De fiscale shift moet niet onderzocht worden, maar gewoon uitgevoerd worden', vindt Calvo. Hij roept CD&V ook op kleur te bekennen. 'Dit weekend wou vicepremier Kris Peeters nog een tax shift, maar vrijdag in de kern over de begroting heeft hij er wel met geen woord over gerept'.
Geen wisselmeerderheid
Eerder deze week hadden Groen en SP.A aan CD&V aangeboden om via een wisselmeerderheid de vermogenswinstbelasting in het federale parlement goed te keuren, maar de Vlaamse christendemocraten paste daarvoor. (Belga/KVDA)
Een 37-jarige man is in de nacht van maandag op dinsdag binnengedrongen op de terreinen van de lokale politie van Dendermonde. De agressieveling richtte vernielingen aan en sloeg een agent.
De feiten speelden zich af op de terreinen van de lokale politie aan de Noordlaan. ‘Terwijl een patrouille buiten reed, slaagde de man erin om naar binnen te glippen en enkele bromfietsen en een politieauto te beschadigen’, aldus een parketwoordvoerster. ‘Toen dit werd opgemerkt, trachtte de politie de man te overmeesteren, maar dit verliep niet zonder slag of stoot.’
Eén politieagent raakte gewond en is ‘minstens enkele weken arbeidsongeschikt’. Over het motief van de man is niets bekend. Het parket vraagt om zijn aanhouding, een onderzoeksrechter beslist daar dinsdagavond over.
Een meerwaardebelasting op aandelen kan de overheid gemiddeld twee miljard euro per jaar opbrengen, zo heeft onderzoeksinstituut HIVA van de KU Leuven berekend. Dat bericht De Morgen vandaag.
Het is een cijfer dat kan tellen: een meerwaardebelasting op aandelen zou de overheid gemiddeld 2 miljard euro per jaar opbrengen. Dat berekende HIVA op basis van wat zo'n belasting in het buitenland opbrengt, uitgaand van een belastingvoet van 25 procent.
"Voor 2013 zou de opbrengst zelfs neerkomen op 5,2 miljard euro, maar dat geeft een vertekend beeld omdat dat een uitzonderlijk beursjaar was", zegt hoofdonderzoeker Jozef Pacolet in de krant. "Er zijn ook jaren dat het niets zou opbrengen, zoals in 2008 en 2010, toen de beurzen het heel slecht deden. Maar op langere termijn is er een aanzienlijke opbrengst. De meerwaardebelasting zou vooral hogere inkomens treffen. Rechtstreeks beleggen in aandelen is maar weggelegd voor 15 procent van de Belgen."
Mijn opinie:
Het is typisch voor onze politieke leiders dat ze telkens van het ene uiterste in het andere vervallen. Deze week kon Marc Coucke meer dan 1 miljard euro (!) opstrijken zonder één euro belasting op zijn winst uit aandelen. Dat is misschien toch wat teveel van het goede. Maar dan komen wetenschappers en politici af met ineens een heffingsvoet van 25%!!! Men slingert van het ene uiterste naar het andere. Een middenweg kent men in dit land blijkbaar niet.
Hetzelfde verhaal overigens bij de roerende voorheffing op dividenden. Vele brave oude mensen hebben hun zuurverdiende centen in aandelen en obligaties gestoken. Velen verloren al aan de bankencrisis of ACW-beleggingen, maar dat is voor onze regering nog niet voldoende. Men heeft de roerende voorheffing ineens opgetrokken van 10% naar 25%!!! Ook dat is niet meer serieus. Maar natuurlijk deze oude mensen zijn geen oproerkraaiers die in Brussel de straten komen onveilig maken. Dus dat zijn ideale slachtoffers voor onze verspilzieke politici.
Breedste schouders
CD&V-vicepremier Kris Peeters blijft intussen ijveren voor de invoering van een vermogenswinstbelasting. Technisch gezien is een vermogenswinstbelasting niet hetzelfde als een meerwaardebelasting op aandelen. In het eerste geval wordt er gekeken naar het totale vermogen - ook bijvoorbeeld vastgoed of kunst - waarop een fictieve interestvoet wordt geheven. In het tweede geval kijkt men naar de reële winst op aandelen. Maar welke vorm de vermogenswinstbelasting van Peeters moet aannemen, laat hij in het midden.
De christendemocraten verwijzen naar het regeerakkoord, waar in verschillende passages staat dat "de breedste schouders de zwaarste lasten moeten dragen" en dat er een verschuiving naar belastingen "op andere inkomsten dan uit arbeid" moet komen. De andere coalitiepartners wijzen elke vorm van nieuwe belastingen echter resoluut af.
Mijn opinie:
Ik vind het zeer eigenaardig dat een oud-Unizo kopman opkomt voor de "linkse" vermogensbelasting, alsof we in dit land nog niet genoeg betalen. Ik heb op internet erover gelezen en blijkbaar gaat men uit van het volgende principe:
1. Mijn gaat de mensen hun TOTALE vermogen in kaart brengen.
Dus zowel onroerende goederen als roerende goeden (en ook bv kunst of juwelen!!!)
2. Dan gaat men uit dat dit vermogen 4% interest per jaar genereert!!! Mensen die de dag van vandaag hun geld op de bank hebben staan, weten dat ze amper 2% interest kunnen krijgen...
3. Dan gaat men op basis van deze fictieve interest, maar liefst 30% belastingen heffen!!!
Concreet betekent dit dat elke "rijke" jaarlijks 1,2% belasting betaalt op zijn vermogen!!!
Een voorbeeld: Een "rijke" man die in een villa woont en een appartement aan zee heeft, wiens vermogen geschat wordt op 1 miljoen euro, zal dan elk jaar 12.000 euro vermogensbelasting betalen!!! Indien deze rijke man, bv een gepensioneerd manager een pensioen heeft van 2.500 euro, zal die plots zijn inkomen gehalveerd zien naar ca 1.300 euro!!!
En zo zal deze "rijke" man plots hetzelfde inkomen hebben als zijn werkvrouw die elke maand ca 1.300 euro heeft.
Zoiets heet natuurlijk communisme. Of je nu hard gewerkt hebt of niet, iedereen krijgt ongeveer hetzelfde.
"Rijken" worden Joden van de 21e eeuw
Rijk zijn is relatief. Voor een arme Afrikaan is bijna iedere Europeaan rijk. En voor de meeste Europeanen zijn euromiljonairs rijk. Maar voor een euromiljardair zijn mensen met één miljoen euro "middenklasse".
Wie bepaalt dus wat rijk is? Wat is billijk en wat is woeker?
Eén ding is zeker: Het jargon van PVDA is via GROEN! en ABVV en SPA nu ook in onze regering terecht gekomen.
De "rijken" aanpakken om de crisis te betalen is geen probleem. Rijken zijn immers geen minderheidsgroep zoals migranten of Joden. De "rijken" zijn de laatste groep die een samenleving kan aanpakken zonder internationaal met de vinger te worden gewezen. De knettergekke Afrikaanse leider Mugabe kon zonder problemen de rijke boeren hun grond afpakken in Zimbabwe. Indien het Joden waren geweest, de wereld was te klein geweest. En eigenlijk geldt hetzelfde in West-Europa. De Franse president Hollande kon zonder problemen zijn torenhoge "rijkentaks" van 75% invoeren, zonder dat de bevolking in opstand kwam. En toen Gerard Depardieu misnoegd Frankrijk verliet, kon hij op geen medelijden van de Fransen rekenen.
Hetzelfde geldt in België. Men kan zonder problemen alle euromiljonairs uitmelken zonder dat er een haan naar kraait. Het is maar de vraag of het NVA alleen aan de druk zal kunnen weerstaan. De VLD heeft zich in het verleden al zo "links" opgesteld, dat we daar niet meer op kunnen vertrouwen. Op middellange termijn vrees ik dat dit land wel degelijk zo'n "rijkentaks" zal invoeren en zo zal de belastingdruk opnieuw stijgen naar het hoogste van de hele wereld. In zo'n maatschappij wil ik echter niet blijven wonen. Net als vele geschoolde Vlamingen zal ik mijn geluk dan elders gaan beproeven.
Het gerecht liet zondag huiszoekingen uitvoering in de woning van de burgemeester van Sambreville, Jean-Charles Luperto (PS). Ook de gemeentelijke administratie van Sambreville werd onderzocht. Er zijn in april vier klachten tegen Luperto ingediend. Mediabronnen spreken over zedenfeiten, maar het gerecht wil dat voorlopig niet bevestigen.
Volgens verschillende media zou Luperto zichzelf hebben bevredigd voor een spiegel in de toiletten van een tankstation langs de E42 tussen Charleroi en Namen. Verschillende getuigen zouden hem daarbij herkend hebben. Eén van hen was minderjarig.
Onschuld
De PS "heeft kennis genomen" van de huiszoekingen bij Jean-Charles Luperto, voorzitter van het parlement van de Franse Gemeenschap. De Franstalige socialisten zeggen in dit stadium geen informatie te hebben en wachten tot het gerecht klaarheid schept in de zaak. Vanuit het vermoeden van onschuld wil de PS geen commentaar geven tot ze de elementen uit het dossier kent. Luperto is niet in verdenking gesteld en ook de procureur wees gisterenavond uitdrukkelijk op het vermoeden van onschuld.
Waals Parlement
Vandaag hebben speurders ook een huiszoeking gedaan in het Waals Parlement. Dat bevestigt de griffier. Speurders zochten in het huis van de parlementairen, waar de kantoren van de parlementsleden gevestigd zijn.
Deze regering moet besparen. En als een regering bespaart, dan doet het altijd pijn. Ook nieuwe belastingen doen pijn. Elke euro die men op één of andere manier uit de economie haalt, treft altijd iemand.
De hamvraag is en blijft steeds: Wie gaat de crisis betalen?
Als het van PVDA of extreem links afhangt, moet men het geld steeds halen bij de "rijken". Klinkt leuk, maar is natuurlijk uitermate populistisch. In haar extreemste vorm leidt zoiets tot het stilvallen van de economie. En hiervan hebben we ondertussen voldoende voorbeelden: de Sovjetunie, Noord-Korea, Cuba, communistische regimes in Afrika en Latijns-Amerika...
Een ezel stoot zich nooit twee keer aan dezelfde steen. Als het van klein links afhangt stoot men zich wel honderd keer aan dezelfde steen.
Maar men moet zelfs niet zo extreem zijn. De Franse president Hollande ging het ook een keer doen. Hij creëerde een superbelasting van 75% op inkomsten van boven 1 miljoen EURO. Bijna iedereen vindt zoiets rechtvaardig, maar nadien zakt de economie ineen als een pudding. Frankrijk zakt steeds dieper weg in de economische malaise onder deze socialistische president.
Ikzelf plaats overigens grote vraagtekens bij iedere belasting boven 50%. In de Westerse wereld, de zogenaamde gecorrigeerde markteconomie, moet men steeds uitgaan van het principe dat iemand nooit meer werkt voor de staat dan voor zichzelf. Elke heffing boven 50% werkt contraproductief. Als je mensen in het zwart circuit wil duwen of gewoon uit uw land wil wegpesten, moet men zulke belastingen invoeren. Men moet nadien niet boos zijn als uw inwoners oplossingen gaan zoeken en met hun geld naar het buitenland vluchten. Zulke mensen zijn fiscale vluchtelingen. Ik erfde ooit 2.500 euro van een suikertante. Na belastingen bleef er 666 euro over! Dat is een regelrechte schande!!!
Frankrijk is dus zeker geen lichtend voorbeeld. We moeten kijken naar Westerse landen waar de economie wel vooruitgaat en dan komen we onvermijdelijk bij Duitsland terecht. We kunnen bijna niet anders dan de Duitse strategie overnemen en dat is ook hetgene wat deze regering doet.
De socialisten die na 25 jaar in de oppositie zitten, kunnen hun oppositiekuur moeilijk verkroppen. Ze halen nu werkelijk alles uit de kast om dit land onbestuurbaar te maken. Maatregelen die ze anders zelf zouden nemen, worden nu onbespreekbaar. Andere maatregelen worden opgeklopt. In iedere simulatie maakt men gebruik van het "worst case scenario" en stelt dat dan voor als de modale impact. Men liegt en misbruikt statistieken, maar een alternatief biedt men niet. De anders zo liberale krant Het Laatste Nieuws maakt overigens dezelfde fouten.
Natuurlijk vind ik het schandalig dat iemand als Coucke meer dan 1 miljard euro ontvangt na een aandelenverkoop en daar geen enkele euro belasting op betaalt. Coucke investeert in de economie, maar zou van een heffing van bv 5% nauwelijks hinder ondervinden.
Maar dat is de fout van deze gemeenschap. Men gaat altijd van het ene uiterste in het andere. De roerende voorheffing werd ineens opgetrokken van 10% naar 25%!!! Dat is toch niet meer serieus. Hoeveel bejaarde mensen moeten niet leven van hun zuurverdiende spaargeld. En dan krijgen ze ineens 25% roerende voorheffing op hun bord. En natuurlijk dat men ineens een gigantisch hoog tarief zou heffen op een aandelenverkoop zoals die van Coucke.
De socialisten viseren niet alleen de roerende inkomsten. Ook de bezitters van onroerend goed moeten bloeden. Men vergeet natuurlijk dat deze mensen al jaarlijks een onroerende voorheffing betalen. Mensen die in een villa wonen betalen zo ieder jaar gemakkelijk 2.500-5.000 euro extra aan vadertje staat. En ook op opbrengsteigendommen betalen zij een evenredig bedrag. En verhuurt men handelspanden, dan komen de inkomsten hieruit gewoonweg terecht bij de inkomstenbelasting of in de vennootschapsbelasting.
Dit land is voor niemand nog een luilekkerland, niet voor arm, zeker niet voor rijk, niet voor jong en zeker niet voor oud. Staken om te staken heeft geen enkele zin, tenzij om de frustraties van het ABVV, ACV of de PS te botvieren
Rellen in Antwerpen op 24 november 2014?
Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) maakt zich grote zorgen over de geplande betoging op 24 november in Antwerpen. Hij hoopt alvast dat de ordehandhaving beter zal verlopen dan tijdens de grote betoging van afgelopen week in Brussel. 'Ik heb zeer grote vragen bij de organisatie van de betoging in Brussel', zegt De Wever. 'In Antwerpen hebben we de intentie om het beter aan te pakken.'
Bart De Wever is boos. Boos over de relschoppers in Brussel, boos over de dreiging van nieuwe rellen in Antwerpen, boos over de organisatie door het Brussels stadsbestuur van de betoging, boos over de houding van de vakbonden en boos over wat hij noemt de 'doelbewuste politieke ophitsing'.
De Wever stelt de politievakbonden gerust en belooft hen te ontvangen voor overleg over de aanpak van de betoging op 24 november. Daarbij zal ook de minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) betrokken worden. 'Het is goed dat de minister een onderzoek zal voeren over de organisatie van de betoging in Brussel. Wij hebben de intentie om het beter aan te pakken', zo geeft De Wever een sneer naar de Brusselse burgemeester Yvan Mayeur.
‘Dit is bijna crimineel’
Helemaal gerust is De Wever er niet op. 'Ik vrees natuurlijk voor nieuwe rellen. Als de mensen rel willen komen schoppen, zullen ze dat ook doen', meent de burgemeester. 'Dat zou ontzettend onverantwoordelijk zijn en draagt ook niets bij.' Volgens De Wever waren die rellen sterk politiek gemotiveerd. 'Dat heeft niets meer met sociale actie te maken. Men hitst de mensen op, zeker de havenarbeiders.' Zo klopt het volgens De Wever niet dat de regering de wet-Major wil afschaffen.
De Wever is zich terdege bewust dat hij kop van jut is van de vakbonden en andere betogers. 'De socialisten hebben mij uitgeroepen tot vijand nummer 1 en stellen me voor als de vriend van het grootkapitaal, de vijand van de arbeider. Dat is natuurlijk dikke quatsch.' Volgens De Wever doet de regering puur noodzakelijke ingrepen. 'Dat is niet leuk, maar er zo’n discours aan hechten is bijna crimineel.'
De Wever zegt voorts dat hij zelf al aan het aanbod deed aan de vakbonden om overleg te plegen over 24 november, maar dat dat aanbod werd afgewezen door de vakbonden. 'Dat bewijst weer eens dat de socialistische vakbond politieke intenties heeft. Dat ze weigeren om mee te werken om de relschoppers te ontmaskeren zegt toch wel genoeg.'
Sta me toe dat ik je tutoyeer. Ik weet dat het niet past bij je status, maar het bekt beter. Ik zal het niet hebben over je haat- liefdeverhouding met de notionele intrest, domiciliefraude in Aalst of de aberraties uit het verleden zoals het uitkeren van één miljoen euro zwart geld aan gesyndiceerde werknemers bij Sabena, de zwarte kassen bij BBTK Antwerpen en Brussel of de hulp bij sociale fraude met Turkse nieuwkomers in Limburg. Het is te goedkoop, en ook je collega's hebben boter op hun syndicale hoofden. In het ARCO-dossier hebben je kompanen van de Christelijke Arbeidersbeweging de spaarpot van 780.000 coöperanten geplunderd en de rekening doorgeschoven naar de belastingbetaler. Een aderlating ter waarde van een dozijn indexsprongen. In elke bananenrepubliek word je daarvoor standrechtelijk gefusilleerd, hier gepardonneerd.
Vakbonden zijn een elementair onderdeel van onze democratie, Kameraad Rudy. Maar je moet wel stilaan beseffen dat de klassenstrijd gestreden is. Het kapitalisme is gesocialiseerd tot volks- en spaarboekkapitalisme. De gemiddelde koopkracht, in reële cijfers, dus na uitzwering van de inflatie, is op vijftig jaar tijd verviervoudigd. De waarde van een huis is vertienvoudigd. De duizelingwekkende overheidsschuld, die in die periode tot stand kwam door voorthollende exuberante welvaartseisen, moet nu echter getorst worden door een werkende bevolking die toen nog niet actief of zelfs maar geboren was. Dat is pervers. We erven de wereld niet van onze ouders, we lenen ze van onze kinderen, schreef Antoine de Saint- Exupéry jaren geleden al.
Kaviaarsyndicalisme
De uitbouw van de verzorgingsstaat werd door de zuilenorganisaties in hun voordeel gemanipuleerd. Zij verzorgen de dienstverlening, de staat zorgt voor de subsidies en hun patronerende politieke partijen zorgen voor het wettelijk kader en het bijhorend cliëntelisme. Politieke partijen regeren in de eerst plaats voor hun achterban, of liever voor het knuffelen ervan. Op elke drie PS-kiezers zijn er twee inactief. De uitkeringsfabriek van de sociale zekerheid is hun handelsfonds. Het Federale Ministerie van Arbeid is al sinds 1918 in handen van een ACW'er of een ABVV'er. De uitkeringsbevoegdheid van de werkloosheidsdiensten is quasi het monopolie van de vakbonden. Uniek in de wereld. Vakbonden leven van een percentage op de werklozensteun (minimum 2% op de omzet). Honderden miljoenen om te fungeren als uitbetalingsloket van dopgeld, ideaal om leden te rekruteren en de kas te vullen. Het is misschien pervers, Kameraad Rudy, maar ik zeg het toch: de enigen die belang hebben bij werkloosheid, zijn eigenlijk de vakbonden. Het gerinkel van de kassa klinkt altijd luider dan het geruis van het geweten. Er is quasi geen controle op in- en uitgaven omdat syndicaten geen rechtspersoonlijkheid hebben. De ledenlijst en de bankrekeningen zijn beter bewaakte geheimen dan de goudvoorraad van Fort Knox. Voetbalclubs moeten opdraaien voor het wangedrag van hun hooligans, jullie vergoelijken de Brusselse brandstichters. Vakbonden heb ik nooit een baan weten scheppen, behalve voor zichzelf, tot in de Regentenraad van de Nationale Bank toe. In de tempel van het kapitalisme staat er meer foie gras op het menu dan boterhammen met smos. Kaviaarsyndicalisme.
Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid
Vakbonden worden per definitie als sociaal en progressief beschouwd omdat ze in principe de rechten van de werkende mens verdedigen. In werkelijkheid zijn ze afgegleden naar conservatieve behoudsgezinde machtscentra met een ingebedde angst voor verandering. Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid, gestructureerd naar Sovjetmodel met aan het hoofd een unitair politbureau. Voor de één miljoen staatsambtenaren zijn er sedert 1959 zelfs geen syndicale verkiezingen meer gehouden. Daar geldt, naar oude dictatoriale communistische gewoonte, het systeem van de coöptatie. Voor privéondernemingen geldt wel een schijndemocratie waaraan enkel de gevestigde vakbonden mogen deelnemen. Met het aantal syndicaal" beschermde" werknemers in de KMO's kan je al een nationale betoging op de been brengen, Kameraad Rudy. De onderlinge concurrentie tussen de rode, groene en blauwe hesjes is even groot als tussen de politieke partijen. Zieltjeswinst wordt afgekocht met exuberante eisen en doorgeschoten verworvenheden ten koste van de ondernemingen of de overheid. Recht op luiheid ten koste van recht op arbeid, overmatig verdedigd door rechters in sociale zaken. De Sociale Zekerheid evolueerde van een vangnet naar een hangmat. Sociale fondsen werden syndicale beleggingsfondsen. Ik hou van het proletariaat, Kameraad Rudy, niet van het profitariaat. Nergens is de kloof tussen loonkosten en nettolonen hoger dan in ons land om dit systeem in gang te houden. Sedert 2007 steeg de loonkost met 15 %, de werknemer kreeg er nog geen derde van in zijn zakken. Stop die zelfverminking.
Ik heb het niet voor straatcriminelen met een hesje die Brussel in brand steken, of voor stakende spoorlui die bij voorkeur op maandagen de reizigers gijzelen, omdat ze dan een verlengd weekend hebben. Ik haat echter nog meer de witteboordcriminelen die de schatkist plunderen via de Luxemburgroute. Voor het patronaat is het altijd crisis, werken we nooit lang en flexibel genoeg, en is onze concurrentiepositie altijd ondermijnd. Doemprofeten voor het eigen profijt. Jullie onderhandelen volgens de wet van Hamilton: ideeën zijn a priori slecht als ze bedacht zijn door iemand waar ze een hekel aan hebben. Zolang de rekening van het sociaal overleg naar de belastingbetaler kon doorgeschoven worden door de werkgevers en de vakbonden, werd de sociale vrede bewaard. Maar nu is de kas leeg, Kameraad Rudy. Vandaar dat ik een beroep durf te doen op je gezond verstand. Door jouw tunnelzicht, zal de stakingstrein verder de economie ontsporen. Door jouw angstvisioenen houdt jan met de pet de knip op de portemonnee, vermindert het consumentenvertrouwen en is het licht aan het einde van de tunnel nog verder af. Daarom: Sterft gij oude vormen en gedachten!
Sans rancune en met gebalde vuist
Jean Marie Dedecker
P.S. Het schoonmaakbedrijfje, dat mijn kantoor netjes houdt, moet 25 klanten afzeggen bij gebrek aan poetsvrouwen. Wil je de bezem uit de kast helpen halen, Kameraad Rudy ?
Het is een feit. Bij de volgende Rambofilm zal het volledige Dendermondse politiekorps mogen deelnemen als figurant. Sylvester Stallone mag dan 70 jaar oud zijn. Het valt hem niet aan te zien. Zijn spieren blinken nog als van oudsher. En hij kan het hem niet laten. In zijn volgende Rambofilm neemt hij het op tegen Belgische agenten die hem het leven zuur maken. En Dendermonde kwam het best uit de selectie.
Regisseur Van Bamboest vertelt: "Eigenlijk zochten we zo realistisch mogelijke personages. Dat ze goed zijn in gevechtsporten is meegenomen, maar vooral een brede borstkas maakt indruk."
Hoe ben je dan precies in Dendermonde terecht gekomen?
Van Bamboest: "De leeftijd speelt natuurlijk ook een belangrijke rol. Onze held moet het opnemen tegen jonge kerels en in het Dendermondse politiekorps is de gemiddelde leeftijd 14 jaar. Ik spreek wel over de fysieke leeftijd, want met de mentale leeftijd wordt geen rekening gehouden. Daarnaast is de gemiddelde borstomtrek van de politie-agenten in Dendermonde minstens 10 cm breder dan in de rest van Vlaanderen. Tel daarbij de gespierde armen en de gekende gang en je hebt een hele grote groep tegenspelers voor Rambo."
Maar deze figuranten zijn toch geen acteurs?
Van Bamboest: "Ik was verbaasd hoe goed de jongemannen het deden bij de audities. Het was alsof een "slechterik" spelen hun alter ego was. Zonder moeite konden zij vieze tronies trekken en de mensen angst inboezemen. Het was ongelofelijk om te zien!"
Wij wensen U alvast veel succes met deze snertfilm!
De vader van Laurette, een Limburger, vond in 1950 werk in Ougrée, werd regionaal vakbondslid, toen schepen en tenslotte burgemeester. Haar moeder is een Tunesische. Laurette werd aldaar geboren op 2 oktober 1958 en heeft vijf broers en zusters. Zij studeerde rechten aan de Universiteit van Luik en werd later advocaat. Zij huwde met de Tunesier Abbès Guenned. Wegens zijn bedrijvigheid in het drugsmilieu vaardigde Marokko in 1996 een internationaal aanhoudingsmandaattegen hem uit. Op 31 juli 1997 werd hij op de luchthaven van Zaventem gearresteerd, maar hij maakte gebruik van een diplomatiek paspoort, dat hij illegaal bezat, want hij is nooit een diplomaat geweest. Op dat moment was echtgenote Onckelinckx minister-president van de Franse gemeenschap.
Om verdere schandalen te vermijden, scheidde Laurette heel snel van hem. Na één maand was de scheiding al officieel geregeld. De snelste echtscheiding in België ooit. Op 20 november 1999 huwde Laurette de constitutionele advokaat Marc Uyttendaele. De getuigen bij dit huwelijk waren beider vroegere echtgenoten! Nog wat over haar ex-echtgenoot Abbès Guenned. Na de poging tot arrestatie van Abbès Guenned op de luchthaven van Zaventem, waarbij hij gebruik maakte van onschendbaarheid met een illegaal diplomatiek paspoort dat hij "als gift" had gehouden, werd hij een jaar later, op 21 juli 1998 voor dezelfde feiten opnieuw gearresteerd, dit keer op de luchthaven van Izmir, Turkije. Hij moest daar een tijdje de cel in, maar onder druk van de Belgische regering werd hij nooit aan Marocco uitgeleverd en om een diplomatieke rel te vermijden zelfs vrijgelaten. Sinds kort is Abbès weer opgedoken - ge gelooft het niet- als rijkelijk betaald adviseur op het kabinet van Laurette Onckelinckx met als taken de communicatie tussen het kabinet en de islamitische verenigingen onderhouden en het grote stedenbeleid. In La Libre Belgique van 15 jan. 2004 deed hij een oproep tegen het verbieden van hoofddoeken bij moslimvrouwen en hij gaf zijn steun aan het oprichten van de vereniging COIFE(gezamelijke verenigingen tegen het verbod van hoofddoeken in scholen). Eén van de medewerkers van Abbès is Kissi Benjelloun, voorzitter van de Unie van Moskees (slager van beroep). Deze wordt ervan beschuldigd de controle van de Moslimvleesmarkt uit te voeren voor zijn persoonlijk profijt. DUS: Eerst was ze getrouwd met een Marokkaan, die op die manier Belg werd. Op een gegeven ogenblik werd die echtgenoot in België aangehouden wegens drugbezit. Op een of andere manier kwam hij vrij (voorspraak?) in België, maar werd hij later opgepakt in Turkije, ook al omwille van drugs. Turkije wilde hem toen uitleveren aan Marokko, waar hij ook al gezocht werd (!), maar hij kwam terug naar België, nadat er vanuit ons land "enige diplomatieke druk" werd uitgeoefend om hem naar hier te krijgen. Wat later scheidde Onkelinx van haar Tunesier en trouwde ze met een Brusselse advocaat, Marc Uyttendaele, die sindsdien zijn advocatenpraktijk gevoelig heeft kunnen uitbreiden en waarvan gezegd wordt dat hij de man achter de schermen is in de hervormingen bij het Belgische gerecht. Uyttendaele en Onkelinx zijn nog steeds een koppel, maar zouden niet meer bij elkaar wonen. Hij is in Brussel gebleven en zij zou een onderkomen hebben ergens in de buurt van Louvain-la-Neuve. Nog pikanter wordt het als men weet dat Laurette's eerste man, die Marokkaan dus, bij haar op het ministerie van Justitie zou werken en daar zou instaan voor de contacten met de buitenlandse islamitische groeperingen... En voor zover je het zou vergeten zijn: Laurette Onkelinx was jarenlang minister van Justitie!
Deze ochtend moest ik beroepshalve weer eens in de rechtbank van Dendermonde zijn. De opdeling van Dendermonde in Noord en Zuid is eindelijk achter de rug. De Bogaertsbrug is een bredere copie geworden van de futuristische brug aan de Vlasmarkt. De gustibus et coloribus non disputatur, maar in een andere middeleeuwse stad als Brugge of Gent zouden ze zo'n gedrocht al lang afgebroken hebben.
Dendermondse modderpoelen in plaats van overdekte parking
Het parkeerbeleid van Dendermonde blijft een stad onwaardig. Ik ken geen enkele stad in Vlaanderen die niet beschikt over een overdekte parking in het centrum. De mensen die op de rechtbank moeten zijn, moeten maar een plaatsje zoeken in de moddelpoelen op loopafstand. Met het prachtige Belgische herfstweer stond ik daar met mijn mooi kostuum en modderschoenen.
Dendermondse politie als rambo's..
Terug in mijn wagen zag ik dat ik nog iets vergeten was af te geven. Terug naar de rechtbank dus en mijn wagen even foutief parkeren...
Kort daarop kwamen twee piepjonge inspecteurs afgestapt. Ik had amper mijn wagen verlaten of ze stonden al te schrijven. Ik draaide mij om, maar de jonge kerel grijnsde dat het al te laat was. De kerel sprak overigens het lelijke "Deiremonse" streekdialect.
Omdat het toch al te laat was, zette ik mijn tocht door naar de rechtbank, maar dat zinde de kerel niet. Hij riep mij toe dat ik onmiddellijk mijn wagen diende te verplaatsen. Mijn wagen stond inderdaad foutief geparkeerd, maar de wegcode voorziet enkel wegtakelen bij hinder voor de omwonenden. En dat was niet het geval. Omdat ik niet naar de grillen luisterde van de jonge kerel in uniform, dreigde hij onmiddellijk een wielklem te zullen halen...
Inderdaad, toen ik uit de rechtbank kwam, kwam hij fier afgestapt met een klem in de hand. Helaas voor de arrogante vlegel was ik hem net te snel af. Het blijft dus bij een boete voor foutparkeren.
Op notabelen kloppen...
De vorige maal dat ik Dendermonde was, vertelde een advocaat mij dat vorig jaar een lokale zelfstandige op straat werd afgeklopt door een jonge inspecteur na een discussie. De inspecteur had zijn geduld verloren en begon dan maar op de man de kloppen.
Jonge politie-inspecteurs lopen in Dendermonde echt naast hun schoenen. Ze lopen met hun armen wijd naast hun lichaam, alsof ze "Rambo" zijn. Mensen op straat moeten voor hen snel opzij gaan anders krijgen ze een stamp....Volgens sommige collega's staat het politiecorps van Dendermonde in de regio écht gekend voor dit gedrag.
Ik vraag mij werkelijk af wie deze stad leidt. Het parkeerbeleid met modderpoelen is de stad en de rechtbank onwaardig. Daarnaast jonge politiemannen die zich als echte rambo's gedragen. Het lijkt wel de far west...
Minister Ben Weyts (vooraan), staatssecretaris Theo Francken (midden) op de huldiging van oud-senator Bob Maes in het gemeentehuis van Zaventem.
De partijen SP.A en PVDA eisen het ontslag van de pas aangestelde Theo Francken en Ben Weyts (beiden N-VA) omdat ze zaterdag aanwezig waren op een feest voor Bob Maes. Dat is de oprichter van het omstreden VMO, maar ook jarelang senator voor de Volksunie.
Weyts zelf heeft zijn aanwezigheid op het feest intussen bevestigd: ‘Ja, ik was aanwezig op de huldiging in het gemeentehuis van Zaventem. Bob Maes is een 90-jarige vriendelijke man, oud-VU-senator en vader van een Vlaams parlementslid (Lieve Maes, nvdr.).’
De oppositiepartijen SP.A en PVDA zien dat anders. SP.A eist het ontslag van Francken. ‘Hij moet beseffen dat hij staatssecretaris is en niet zomaar alles meer kan’, zegt fractieleidster Karin Temmerman. ‘Hij vertegenwoordigt de regering. Ik vraag me af wat Open VLD en CD&V hiervan vinden.’
Officiële viering
Francken zelf ziet het probleem niet. ‘Het was een officiële viering in aanwezigheid van de Zaventemse burgemeester’, zegt de staatssecretaris, die spreekt van een onaanvaardbare heksenjacht tegen een 90-jarige. De burgemeester van Zaventem zegt dat hij maar heel kort op de viering was en dat het feest een privé-initiatief was van N-VA.
‘Geen onbenulligheid’
Het ontslag van Vlaams minister Weyts vraagt SP.A voorlopig niet. Vlaams fractieleider John Crombez wil wel snel duidelijkheid van minister-president Geert Bourgeois over wat de regels zijn voor zijn ministers. ‘Weyts doet het incident af als een onbenulligheid. Dat is nogal hard voor een pak mensen voor wie dit helemaal geen onbenulligheid is’, aldus Crombez.
‘Paramilitaire knokploeg’
PVDA wil wel dat Weyts de deur wordt gewezen. ‘Het is zeer verontrustend dat twee regeringsleden aanwezig zijn op een feestje van iemand die collaboreerde tijdens WO II, daar nooit enige spijt over heeft betoond en die na de oorlog bovendien de extreemrechtse paramilitaire knokploeg VMO oprichtte’, zegt voorzitter Peter Mertens
Bob Maes was als jongere lid van het VNV, dat tijdens WO II collaboreerde. Maes gaf zichzelf in 1944 aan bij de politie en raakte jarenlang zijn burgerrechten kwijt.
In 1950 richtte Maes de Vlaamse Militanten Organisatie op, tussen 1958 en 1963 officieel verbonden aan de Volksunie. In 1971 ontbond Maes de beweging. Er kwam een nieuwe, extremere leiding aan het hoofd van het VMO. In 1981 werd de beweging veroordeeld voor geweld en wapenbezit.
De Wever sust
De woordvoerder van N-VA-voorzitter Bart De Wever wil aan de zaak weinig woorden kwijt. ‘We gaan hier helemaal niet op reageren. We hebben wel andere en betere dingen te doen hier in Shanghai.’ De Wever is op dit moment op handelsmissie in Shanghai, de grootste haven ter wereld.
Mijn gedacht
Gelukkig dat Weyts en Francken niet op bezoek zijn geweest bij Fidel Castro. Deze Cubaanse dictator is immers geen zaak uit een ver verleden, maar nog steeds brandend actueel. In Cuba heerst er nog steeds een communistische dictatuur en dat zou pas erg geweest zijn. Gelukkig dat niemand van de leidende klasse in België zich ooit verbrand heeft aan de communistische dictator Castro of de verguisde Libische dictator Khaddafi...
Oei, Steve Stevaert was reeds op bezoek bij Castro...Wat nu?
Castro geeft Stevaert een lift
| (aho)
BRUSSEL -- Even dreigde hij zijn vliegtuig te missen. Gelukkig gaf de Cubaanse president Fidel Castro de minister van Mobiliteit Steve Stevaert (SP.A) zondag persoonlijk een lift naar de luchthaven van Havanna.
Een hele week toerde Stevaert al op Cuba rond, toen hij op de valreep het bericht kreeg dat Castro hem persoonlijk wenste te ontmoeten. Daarvoor hoefde de minister-vice-president zich niet eens te verplaatsen: de 76-jarige president kwam naar hem toe, in de residentie van de Belgische ambassadeur.
regeerakkoord N-VA-voorzitter Bart De Wever is tevreden dat hij zonder socialisten kan besturen. Het liefst zou hij ze het liefst voor altijd op de oppositiebanken zien, zei hij op de Franstalige tv-omroep RTBF.
Het communautaire is nooit een doel op zich geweest. Het is een instrument om tot een beleid te komen waarvoor de mensen hebben gestemd
Bart De Wever (N-VA).
"Ik ben een beetje een van de architecten van de Zweedse coalitie. In Antwerpen heb ik de socialisten buitengewerkt nadat ze 90 jaar aan de macht waren. In Vlaanderen hebben we ze na 20 jaar buitengezet en nu op het federale niveau na 25 jaar. Eindelijk zitten de socialisten in de oppositie. Ik zou ze graag nooit meer terugzien".
Dat er geen communautair luik in het regeerakkoord zit, stoort de N-VA-voorzitter niet. De afwezigheid van de socialisten is volgens hem al een serieuze hervorming. "Het communautaire is nooit een doel op zich geweest. Het is een instrument om tot een beleid te komen waarvoor de mensen hebben gestemd. De Zweedse coalitie gaat dat nu waarmaken". De Wever verzekert dat zijn partij de nodige politieke stabiliteit aan de regering zal geven.
De N-VA-voorzitter heeft geen problemen met het feit dat de premier met Charles Michel opnieuw een Franstalige is. Het is de inhoud die telt en die is "goed", aldus De Wever. Zelf heeft hij naar eigen zeggen nooit de 16 opgeëist, al was dat een van de voorwaarden van het "basisakkoord" dat tot deze coalitie heeft geleid.
De federale onderhandelaars zijn het vanavond eens geraakt over een begrotings- en een regeerakkoord. Daarmee is de regering-Michel I een feit.
Het is een solide akkoord met een sterke politieke wil op sociaal-economisch vlak. Het zal het mogelijk maken de komende jaren meer jobs te creëren
Charles Michel
De onderhandelaars van N-VA, MR, CD&V en Open Vld zijn het eens geraakt over de begroting en over een regeerakkoord. Dat hebben coformateurs Charles Michel en Kris Peeters na 29 uur onderhandelen aangekondigd. Morgen komen de partijen opnieuw samen om de teksten nog eens te overlopen. De komende uren en dagen wordt ook beslist over de verdeling van de bevoegdheden. "Alle partners hebben voorgesteld dat ik de verantwoordelijkheid van eerste minister zou uitoefenen", zei Michel achteraf voor de camera's.
"Solide akkoord" Even voor 19 uur kwamen de coformateurs in het voorzitterschap van de Kamer plechtig naar de verzamelde media om het akkoord aan te kondigen. "Er is een volledig akkoord over de begroting, maar ook een regeerakkoord. Een laatste lezing zal morgen plaatsvinden. We zijn tevreden. Het is erg goed voor het land en zijn stabiliteit", stelde Michel. "Het is een solide akkoord met een sterke politieke wil op sociaal-economisch vlak. Het zal het mogelijk maken de komende jaren meer jobs te creëren." "Belangrijk signaal" Volgens Peeters was "iedereen zich ervan bewust dat dit moest lukken". De verhoging van de leeftijd voor het wettelijk pensioen is "een heel belangrijk signaal dat we het pensioenstelsel gezond willen houden en een signaal naar Europa dat we structurele maatregelen nemen die de budgettaire gezondheid moeten verzekeren", luidde het. "Onze opdracht is vervuld. Nu moeten we de laatste eindjes aan mekaar knopen." Inhoud Over de inhoud werd niet veel prijsgegeven. Wel mikken de centrumrechtse partijen op een begrotingsevenwicht in 2018. De begrotingsinspanning gebeurt voor 72 procent aan de uitgavenzijde en 28 procent bij de inkomsten. De patronale bijdragen dalen naar 25 procent. Het tarief van de vennootschapsbelasting blijft behouden, maar er is sprake van maatregelen voor de kmo's en rond de aanwerving van de eerste drie personeelsleden. Aan de verhoging van de fiscale en parafiscale druk komt een einde, zo werd verzekerd in de wandelgangen. Er komt ook een indexsprong, maar die gaat gepaard met sociale correcties, zodat de gevolgen worden geneutraliseerd voor de lage inkomens en uitkeringen. De intercommunales zullen in de toekomst ook aan belastingen onderworpen worden. Dat moet een einde maken aan een "fiscaal privilege" waardoor ze een voordeel hadden ten opzichte van private spelers, aldus een onderhandelaar.
"U zult aangenaam verrast zijn" CD&V-voorzitter Wouter Beke benadrukte de structurele hervormingen in het akkoord én het feit dat er een duidelijk perspectief aan de mensen wordt geboden.
Gwendolyn Rutten (Open Vld) stelde dat de inspanningen vooral aan de uitgavenzijde gebeuren. "U zal aangenaam verrast zijn", stelde Rutten. Haar N-VA-collega Bart De Wever was concreter. Er worden voor 8 miljard euro uitgaven geschrapt en de belastingen zullen in totaal met 400 miljoen euro dalen. Volgens Jan Jambon (N-VA) wordt er in 2015 en 2016 3,6 miljard euro in de competitiviteit van de ondernemingen gepompt. De N-VA-voorzitter benadrukte dat de volgende bewindsploeg een "unieke regering" wordt met drie Vlaamse partijen en één Franstalige partij. "Dit is nog nooit gezien." Verschillende onderhandelaars verklaarden ook dat het zogenaamde artikel 195 uit de Grondwet niet op tafel heeft gelegen. De Wever zelf zei het institutionele status quo te hebben aanvaard, temeer omdat de coalitiepartners geen tweederde meerderheid hebben en er geen meerderheid aan Franstalige kant is. Jambon schoof die discussie vooruit naar het einde van de legislatuur.
Arco Er is ook een akkoord over een tegemoetkoming voor de gedupeerde Arco-coöperanten. De onderhandelaars raakten het eens over een inspanning van 600 miljoen euro, die wordt verdeeld over de drie betrokken partijen: de staat, Belfius en beweging.net (het vroegere ACW), zo werd in onderhandelaarskringen vernomen. De Europese Commissie stelde enkele maanden geleden dat de garantieregeling die voor de coöperanten was uitgewerkt, indruiste tegen de Europese spelregels. De onderhandelaars werkten nu een nieuwe regeling uit, die ook nog met Europa zal worden besproken. De centrumrechtse partijen raakten het eens over een gezamenlijke inspanning van 600 miljoen euro door de drie partijen. Ten opzichte van de initiële inleg van 700 miljoen euro komt dat globaal genomen neer op ruim 80 procent van de inleg. Uitgezet tegenover het kapitaal inclusief de gekapitaliseerde dividenden - alles samen 1,490 miljard euro - gaat het globaal genomen om ruim 40 procent.
Verdeling van bevoegdheden De verdeling van de bevoegdheden en de aanduiding van de ministers is voor de komende dagen. Peeters weigerde te zeggen of hij vicepremier zal worden. Bij de MR zal Didier Reynders wel die functie blijven vervullen. De toetredingscongressen staan de komende dagen geprogrammeerd.
N-VA organiseert donderdagavond een ledencongres, waar al dan niet kan worden ingestemd met regeringsdeelname. Bij N-VA moet twee derde van de leden het licht op groen zetten voor federale regeringsdeelname. Het N-VA-ledencongres vindt plaats in de Antwerpse Lotto Arena. Ook CD&V opteert wellicht voor die dag, maar daar is nog geen locatie voor bekend. Bij Open Vld is de beslissing nog niet genomen.
Als alle partijen met de regeringsdeelname hebben ingestemd, kan de nieuwe ploeg naar de Kamer om er het regeerakkoord voor te stellen. Dat gebeurt op dinsdag. Donderdag kan dan worden gestemd.
Alea Iacta est...
De media zijn opvallend mild voor deze surrealistische coalitie. Aan Waalse zijde heeft deze coalitie immers geen meerderheid, maar krijgt zelfs met Charles Michel de premier er bovenop.
Di Rupo en Onckelincx hun tactiek heeft niet gewerkt. Ze dachten met een bloedverbond met de Waalse Christendemocraten zich incontournable te hebben gemaakt, maar deze strategie is dus schromelijk mislukt.
Maar de Zweedse coalitie gaat rumoerige tijden tegemoet. Voor SPA-fractieleider Bart Van Malderen zijn dit natuurlijk hoogdagen. Als ABVV-er kan hij de volgende jaren zijn lusten botvieren. De ene actie na de andere zal ons land platleggen. Eigenlijk wel onbegrijpelijk voor een zoon van middenstanders -zijn moeder heeft een kruidenierszaak te Oudegem- dat hij zo tegen zijn eigen roots ingaat...
Voor de Vlaamse Christendemocraten belooft dit een moeilijke oefening te worden. Wouter Beke heeft Kris Peeters al opgeofferd als premier, maar dat is wellicht nog onvoldoende. Het was een zielige vertoning om de benoeming van Marianne Thyssen als Eurocommissaris als excuus te gebruiken voor het elimineren van Kris Peeters als premier. Iedereen weet dat de Christendemocraten verveeld zitten met hun ACV-vleugel. Kris Peeters mocht daarom geen boegbeeld worden van deze "rechtse" regering.
En ik durf er geld op verwedden dat geen enkele CD&V-er een economische sleutelpositie zal bekleden. Zo kan men steeds de zwarte piet doorschuiven naar de liberalen of nationalisten in deze regering. Een doorzichtige strategie van leerling tovenaar Wouter Beke. Sommigen vinden Beke een talent of intelligent, maar hij verdwijnt in het niets in vergelijking met figuren als wijlen Jean-Luc Dehaene...
Misschien dat Gwendolyn Rutten nog de beste beurt maakt. "Vrouwen die aan politiek doen, zijn kippen die gieren willen zijn", luidt een oud spreekwoord. Ofschoon Rutten een naïef, bijna kinderlijk uiterlijk heeft, geeft ze toch de indruk een harde tante te zijn aan de onderhandelingstafel. Natuurlijk, de Vlaamse liberalen hebben met de opeenvolgende linkse regeringen veel van hun pluimen verloren. Guy Verhofstadt heeft zijn ziel aan de duivel verkocht en dat zijn de mensen niet vergeten. Bij Rutten rust dus de immense taak om aan geloofwaardigheid te winnen na de afgang onder de oude garde. De Vlaamse liberalen zullen overigens deze erfenis nog enige tijd meeslepen.
Het NVA staat voor een vuurdoop. Welke figuren hebben voldoende gewicht om in deze regering te worden opgenomen. De partij heeft dringend nood aan figuren met uitstraling en charisma. Babyface en Vlaams minister Ben Weyts kan de partij veel stemmen kosten. Hopelijk blijft het bij deze ene uitschuiver.
Ik ben een gelukkig man. Misschien is dit wel de belangrijkste regering sinds de Tweede Wereldoorlog. Misschien kan deze regering het tij doen keren. Ik ben hoopvol gestemd en hoop dat de bevolking voldoende krediet geeft aan deze nieuwe leiders.
België levert procentueel het meeste moslims aan de Islamitische Staat. De vraag die velen zullen stellen is, hoe het komt dat net België deze twijfelachtige eer te beurt valt.
Eigenlijk kan men maar één vaststelling doen: Het integratiebeleid in België is mislukt. Het is alleszins het slechtste van de Westerse wereld. Daar waar moslims in andere landen zich toch lijken te integreren, is men er in België in geslaagd een kader te creëren waarin net het tegenovergestelde gebeurt: Moslims die radicaliseren.
En dan kijkt men automatisch naar de politiek. Het migrantenprobleem is niet nieuw. Sinds de jaren 80 van vorige eeuw maakte het toenmalige Vlaams Blok furore met het asiel- en migrantenbeleid. Iedereen herinnert zich wel "zwarte zondag" 1991. Het Vlaams Blok boekte toen haar grootste sprong voorwaarts.
De reactie van de politieke leiders was op zijn minst eigenaardig. Paula D'hondt werd koninklijk commissaris voor de migranten. Het was een figuur met enorm weinig uitstraling. Het leek er op dat een aanklacht van de maatschappij werd omgezet in een benoeming van politieke vrienden. Dat werd nadien geïnstitutionaliseerd met het centrum tegen racismebestrijding. Ik ben benieuwd hoe dat de aanwerving daar gebeurt. Het resultaat? Veel geld in het water, nog meer rechten voor migranten, nog meer steun en vooral een nog lakser migrantenbeleid.
De politiek had de boodschap dus helemaal niet begrepen. De grenzen werden wagewijd open gezet. Ganse dorpen van nieuwe Belgen weken uit naar ons land. En door de massale instroom verdween ook het assimilatieproces. Indien al uw vrienden en familie mee overkomen, hoef je je niet meer te integreren, want uw cultuur is gewoon overgekomen.
De hoofddoek was oorspronkelijk een uitzondering, later kwamen de gekleurde hoofddoeken en tenslotte zag men de pikzwarte hoofddoeken en kledij verschijnen. Op sommige plaatsen in Brussel krijgt men de indruk dat men in Saoudi-Arabië zit in plaats van een Westers land. En tenslotte zal ook de Nikab ons straatbeeld veroveren. Je weet wel, de volledige gezichtssluier. Enkele weken geleden was ik in Parijs en er stonden zwarte gesluierde vrouwen aan de Eiffeltoren...
Wij zijn niet verdraagzaam. Wij moeten ons aanpassen en niet hen. Wij zijn zo murw geslagen door de linkse politiek van de voorbije 25 jaar dat wij nog amper voor onze mening durven uitkomen. Maar deze lakse maatschappij is natuurlijk de ideale voedingsbodem voor extremisten zoals Belkacem.
En dan plots zitten politici met de handen in het haar. "Wie had dat ooit kunnen denken?"
Nieuwsblad:
Sharia4Belgium-kopstuk Fouad Belkacem riskeert 15 jaar cel en een boete van 5.000 euro. Die straf heeft openbaar aanklager Ann Fransen tegen hem gevorderd. Jejoen Bontinck riskeert dan weer 4 jaar naar de gevangenis te moeten. ‘Schandalig’, noemde zijn vader dat. Die strafvorderingen werden dinsdagmiddag bekendgemaakt op de tweede dag van het terrorismeproces in Antwerpen. Opvallende afwezigen dinsdag zijn Belkacem en advocaat Abderrahim Lahlali. Na de strafvorderingen werd het verdere verloop van het proces uitgesteld tot 8 oktober.
Het openbaar ministerie legde dinsdagvoormiddag de rol uit binnen Sharia4Belgium van de 36 beklaagden waar maandag geen tijd meer voor was. ‘We hebben gepoogd de feiten op een objectieve manier voor te stellen. We hebben ervoor gekozen geen gruwelijke filmpjes of foto’s te laten zien. We wilden een sereen proces. De feiten op zich zijn al gruwelijk genoeg en die gruwel blijft hangen’, zei openbaar aanklager Ann Fransen.
‘Schandalig’
Voor Fouad Belkacem vorderde ze de maximumstraf van 15 jaar en 30.000 euro boete. Een onbewogen en kalme Jejoen Bontinck riskeert dan weer een celstraf van 4 jaar. Schandalig, vindt zijn vader Dimitri Bontinck. ‘Het zijn allemaal prutsers bij justitie’, zei hij. ‘Ze lopen achter de feiten aan en behandelen mijn zoon als een hond. Jejoen wordt niet bedankt voor zijn hulp aan het onderzoek. Stank voor dank.’
Toch zou de gevorderde straf voor Bontinck met een jaar verlaagd zijn voor zijn medewerking aan het onderzoek.
Fransen stelde dat de zestien leidinggevende beklaagden, met Fouad Belkacem op kop, een verpletterende verantwoordelijkheid dragen in dit dossier. Ze hadden jongeren geïndoctrineerd met hun salafistisch jihadistische ideologie en gerecruteerd voor de gewapende strijd in Syrië. Dat jihadistische strijdgebied was de gedroomde opportuniteit voor het realiseren van hun doelstelling: het oprichten van een islamitische staat met shariarecht.
Ze riep de rechtbank dan ook op om een krachtig signaal te geven. Ook de getrouwen van het eerste uur van Belkacem - zoals Feisal Yamoun, Hicham Chaib, Said M’Nari, Nabil Kasmi en Brahim Bali - riskeren de maximumstraf, net zoals de vermoedelijk overleden Houssien Elouassaki. Voor Elias Taketloune werd 10 jaar cel gevraagd en voor de overige acht leidinggevende figuren celstraffen van 8 tot 15 jaar.
Brian De Mulder riskeert een celstraf van 5 jaar. De moeder van Nora Verhoeven roept kwaad dat haar dochter een slachtoffer is en dat de geëiste straf voor haar dochter Nora schandalig is. Zij riskeert eveneens 5 jaar cel. ‘Schandalig!’.
De vrouw wordt uit de zaal verwijderd. Dimitri Bontinck treedt haar in stilte bij. ‘Totaal geen respect voor de ouders.’
Uitgesteld naar 8 oktober
Op vraag van advocaat Kris Luyckx wordt het verdere verloop van de zitting uitgesteld naar woensdag 8 oktober. De verdediging wilt na het aanhoren van de schuldvordering de pleidooien kunnen voorbereiden.
Belkacem afwezig
Of het met de uithaal van de moeder van Brian De Mulder te maken heeft, weten we niet, maar de opvallendste afwezige op de tweede dag van het terrorismeproces is Fouad Belkacem. De voormalige woordvoerder van Sharia4Belgium, die maandag nadrukkelijk afgeschilderd werd als spilfiguur van de organisatie, liet zich niet uit zijn cel halen door de politie.
John Maes, de advocaat van Belkacem, legde aan de rechter uit dat zijn cliënt niet aanwezig zal zijn ‘om redenen waar we niet op hoeven in te gaan, maar het is niet dat hij geen respect heeft voor deze instelling’. Maes verzekert dat Belkacem zeker wél aanwezig zal zijn op de zitting van woensdag 8 oktober.
Ook Abderrahim Lahlali, de advocaat van de broers Elouassaki, moet niet in het justitiepaleis verwacht worden. Hij mag niet binnen nadat hij maandagavond in Reyers Laat was komen vertellen over het proces.
Net zoals maandag was de politie in groten getale aanwezig, zowel binnen als buiten het justitiepaleis aan de Bolivarplaats. Wie het proces wil bijwonen, moet een identiteitscontrole doorlopen en langs de metaaldetector passeren. Ook de pers is weer massaal aanwezig.
Monsterproces
Dat men bij het proces tegen leden van Sharia4Belgium spreekt van een monsterproces werd maandag pas goed duidelijk. Niet alleen was er massale nationale en internationale persaandacht, ook bleek het openbaar ministerie meer dan een dag nodig te hebben voor de vordering ten aanzien van de 46 beklaagden. Maandag ging de openbaar aanklager al in op de tenlastelegging van de tien eerste beklaagden - waaronder Fouad Belkacem en Jejoen Bontinck - en dinsdagvoormiddag volgden de 36 overigen, waaronder Brian De Mulder.
Op 8 oktober komen de burgerlijke partijen aan het woord en dan volgen meteen ook de pleidooien van de verdediging en zal de rechtbank zich uitspreken over de schuld en strafmaat van de beklaagden.
ANTWERPEN – Op het proces tegen Sharia4Belgium heeft kopstuk Fouad Belkacem zich bijzonder scherp uitgesproken tegen de seculiere rechtsgang waaraan hij onderworpen is.
Sharia4Belgium-kopstuk Fouad Belkacem zint het niks dat hij zich met tegensprekelijke argumenten moet verdedigen tegen een seculiere rechter.
Op het proces zal worden geoordeeld of de islamistische organisatie mensen naar Syrië heeft gestuurd en heeft aangezet tot haat jegens niet-moslims. “Dat zijn stuk voor stuk heel concrete tenlasteleggingen”, reageert Belkacem, die er onder andere voor ijvert om de islamitische rechtspraak (de sharia) in te voeren in België. “Heel anders dus dan de arbitraire beschuldigingen die voor religieuze rechtbanken worden geuit, zoals ‘U gelooft niet in God’ of ‘U bent geen goede moslim’.”
“Een nadeel van die concrete tenlasteleggingen, die met bewijslast moeten worden aangetoond, is dat ze ook met tegensprekelijke feiten weerlegd moeten worden door mijn advocaat”, klaagt Belkacem.
“Dat ik überhaupt een advocaat héb, is een al even wraakroepende bijkomstigheid van die seculiere rechtsgang”, schreeuwt het Sharia4Belgium-kopstuk het uit van woede.
Inquisitie
“Ik bedoel, stel nu even dat de Inquisitie de plak hier nog had gezwaaid. Dan had ik tenminste zonder concrete beschuldiging vastgezeten in een donkere kerker tot aan mijn proces. Dan zou ik in die periode herhaaldelijk gefolterd geweest zijn om me te doen bekennen dat ik niet in de godheid geloof waarvan zij de hoogste rechtbank zijn. Waarna ik gemarteld zou worden om me terug tot het katholicisme te brengen. Hoeveel meer morele autoriteit zou ik dan niet verworven hebben als ik bij mijn principes was gebleven?”, aldus een ontgoochelde Belkacem.
“Maar nee, nu is het me niet eens gegund om me achter gesloten deuren, met het brandend vuur van het geloof, te verdedigen tegen een arbitraire beschuldiging, wel wetende dat het tribunaal toch al lang beslist had dat ik in het openbaar terechtgesteld moest worden. Mij wordt niet toegestaan om in mijn laatste levende momenten bespuwd, beschimpt en geslagen te worden terwijl ik op een ezelskar van de rechtbank naar de Groenplaats zou worden gebracht.”
“In dit rigide seculiere juridische systeem kan ik potverdekke nog in hoger beroep gaan alvorens ik vervolgens in de meest helse pijnen de martelaarsdood zou sterven op een brandstapel, onder het hoongelach van duizenden Antwerpenaren. Hoe moet ik mijn Paradijs in Allah’s naam verdienen met een celstraf van een paar jaar, waarna ik dankzij de wet-Lejeune bovendien vervroegd kan vrijkomen dankzij goed gedrag?”
“Nee”, besluit Belkacem, “het stemt me bitter dat dergelijke Middeleeuwse rechtspraktijken hier al lang geleden in onbruik zijn geraakt.”
Dertien jaar na de verkoop van de Brusselse Financietoren zijn drie mannen en twee vennootschappen naar de rechter verwezen. Ze zouden 9 miljoen euro smeergeld hebben opgestreken. Opmerkelijk: de spilfiguur wil toenmalig minister van Overheidsbedrijven Rik Daems laten getuigen. Hij zou een rol gespeeld hebben onder de codenaam 'The Bird'.
Her en der in het dossier wordt geopperd dat niemand anders dan Rik Daems schuilgaat achter de codenaam 'The Bird' en dus ook smeergeld zou ontvangen hebben.
Op 20 december 2001 was de Financietoren het voorwerp van een zogenaamde sale-and-leaseback-operatie: de overheid verkocht het gebouw voor 311 miljoen euro aan de Nederlandse groep Breevast om het dezelfde dag nog terug te huren. Na onderhoudswerken wegens asbest werd de huurprijs in 2003 vastgelegd op 42 miljoen euro per jaar. Looptijd van het contract: 33 jaar. Met aftrek van een korting betaalde de overheid in totaal 1,275 miljard euro voor een gebouw dat het verkocht voor 311 miljoen euro. Een merkwaardige deal, die ondertekend werd door toenmalig minister van Overheidsbedrijven Rik Daems (Open Vld).
Zwitserse bankrekeningen De Bijzondere Belastinginspectie (BBI), die nota bene haar kantoren heeft in het gebouw, opende meteen een onderzoek, waarna ook het gerecht in actie schoot. Uit dat onderzoek bleek dat drie tussenpersonen smeergeld zouden hebben ontvangen, in totaal zo'n 9 miljoen euro. Dat geld belandde op Luxemburgse en - via heel wat omwegen - op Zwitserse bankrekeningen. Michel Bellemans, ex-adviseur van minister Daems, zou die constructie opgezet hebben via zijn vennootschap Caelum en zelf ook geld ontvangen hebben.
'De Vogel' In het dossier is echter nog sprake van een vierde partij die smeergeld ontvangen zou hebben. Op documenten van Bellemans komt de codenaam The Bird voor. Wie 'De Vogel' is en hoeveel hij ontvangen heeft, is nog onduidelijk. Maar her en der in het dossier wordt geopperd dat niemand anders dan Rik Daems zelf schuilgaat achter de codenaam. "Als de speurders die vraag voorleggen aan mijn cliënt, dan zegt hij dat dit wel mogelijk zou kunnen zijn", zegt advocaat Luc Deleu, die optreedt voor Bellemans.
Fouad Belkacem, de leider van Sharia4Belgium, laat opnieuw van zich horen. In een schriftelijke verklaring vergelijkt hij onder meer Bart De Wever met Adolf Hitler.
Fouad Belkacem zit al ruim twee jaar in de gevangenis, in afwachting van zijn proces. Vanaf 29 september staat hij samen met 46 andere beklaagden terecht als leiders of leden van een terroristische organisatie. De beklaagden worden onder meer vervolgd voor het ronselen van jonge moslims voor de strijd in Syrië of omdat ze er zelf gingen vechten.
In een lange schriftelijke verklaring , die werd gepost op het internet, bedankt Belkacem onder meer zijn vrouw, familie en medestanders voor de steun die hij de voorbije jaren kreeg. Nadien trekt hij fel van leer tegen de Belgische staat, die ‘haar eigen bevolking de angst inboezemt met allerhande leugens en onjuistheden.’ Belkacem wil met zijn verklaring één en ander rechtzetten.
Zo schets hij onder meer een beeld van zijn jeugdjaren en de arrogantie en islamofobie vanwege de Belgische staat die hij in die periode vaststelde. Belkacem verwijst onder meer naar hoofddoekenverbod, niqaabverbod op straat en de militaire interventies in moslimlanden. In die sfeer ontstond Sharia4Belgium want ‘België heeft een serieuze islamitische militante groep nodig die durft tegen de schenen te stampen’.
‘Gebruik van geweld contraproductief’
Volgens Belkacem was de organisatie een motor om het debat op gang te brengen en bediende hij zich van dezelfde wapens als Filip Dewinter en Bart De Wever: provocatie. ‘Femen kleed zich uit, Pussy Riot danst in een kerk, en wij roepen Allahu Akbar waar we ook zijn. Femen viel Leonard aan tijdens een conferentie en wij riepen Allahu Akbar tegen Benno Barnard. We zagen allemaal hoe iedereen reageerde op beide incidenten.’
Belkacem wilde een klein, zelfstandige moslimgemeenschap in ons land, naar analogie met de joodse gemeenschap die er in slaagde om hun eigen infrastructuur uit te bouwen op educatief, cultureel en sociaal vlak. Het gebruik van geweld zou volgens Belkacem daarbij contraproductief zijn geweest.
Belkacem verwijst ook naar het VN-rapport dat België veroordeelt voor ‘georganiseerde discriminatie’. ‘De vraag die iedereen zich moet stellen is, hoe het komt dat we na vier generaties nog niets van onze verheven normen en waarden hebben bijgebracht in België? Andere Europese landen staan veel verder op vlak van diversiteit in de maatschappij. Het kan toch niet dat de moslims enkel bijdragen in de criminaliteitscijfers!’
‘Alles is blijkbaar beter dan België’
Belkacem gaat ook uitgebreid in op de situatie in Syrië. Grote schuldige daar is het westen dat Assad jarenlang financieel steunde. ‘Het zijn geen ronselaars die moslims over heel de wereld naar Syrië sturen. Het is de overduidelijke onrechtvaardigheid van de internationale gemeenschap,’ aldus Belkacem.
Hij begrijpt ook niet dat de internationale gemeenschap de oprichting van een Islamitische Staat wil tegengaan. ‘
‘Waar bemoeit België zich mee? Het Vaticaan is een volledige Katholieke staat in Italië. Het Vaticaan is volledig onafhankelijk, van eigen Katholieke grondwet tot een volledig eigen bankensysteem. De Joodse staat bestaat ook in het hartje van de Islamitische wereld. Een Islamitische staat is verboden omdat deze een gevaar vormt voor de rest van de wereld. Wie organiseerde eeuwenlang genociden en volkerenmoord in naam van het kruis?’
Volgens Belkacem vertrokken heel wat Belgische Syriëstrijders omdat ze ieder dag het onrecht van de overheid en maatschappij voelden. Een aantal vertrok ook om een nieuw leven te leiden. ‘Dit is het geval van vele bekeerlingen en jonge moslims. Het feit dat jongeren liever onder bommen leven dan in het “gastvrij warm Vlaanderen” is op zich het zoveelste bewijs tegen de regering. Alles is blijkbaar beter dan België,’ klinkt het.
De Wever
In zijn boodschap haalt Belkacem ook uit naar N-VA-voorzitter Bart De Wever. Die vergeleek Belkacem en co met Hitler. ‘De pot verwijt de ketel dat die zwart ziet! Hitler was een gecomplexeerd marginaal mannetje dat niets betekende in het Duitse politieke landschap. Zoals De Wever voor 2003. Na een campagne van haatzaaierij, paniekzaaierij en populisme werd Hitler verkozen als de redder van het Duitse volk. De kracht van verandering anno 1935. Net zoals Hitler beschuldigd (sic) De wever alles en iedereen die niet Vlaams is van profiteurs en bron van alle kwaad te zijn. Hitler probeerde ook zijn lafheid en complexen te verbergen met een vertoning van sportliefhebber en liefhebber van het volk. Wel De Wever ik heb de indruk dat jij meer eigenschappen van Hitler hebt dan hij’
Mijn opinie
Onze beleidsmakers oogsten nu wat ze gezaaid hebben. Jarenlang hebben ze onze grenzen wagewijd open gezet voor alle gelukzoekers vanover heel de wereld. Iedereen was hier welkom. Ganse dorpen immigreerden naar hier. We gaven hen allen een inkomen, sociale zekerheid en onderdak. Door de massale immigratie verwaterde ook de integratie. Samen met de bevolkingstoeloop kwam ook de cultuur mee.
Uiteindelijk moeten wij ons aanpassen aan deze nieuwkomers. Wij moeten aanvaarden dat men in Oosterse gewaden rondloopt, dat vrouwen met hoofddoeken ons straatbeeld veranderen. We moeten aanvaarden dat er overal moskeeën worden opgetrokken en dat onze vrouwen hun gebruiken overnemen. Want onze mannen mogen niet trouwen met islamitische vrouwen. Zij worden dan verstoten of zelfs vermoord.
Hallucinant was de reportage "Mijn Arabisch Lief" op de Vlaamse televisie. De Belg geraakte niet aan een Arabisch lief. Het water was veel te diep voor een niet-moslim. Moest men een Arabische man gevolgd hebben in de Westerse wereld dan zou die zonder problemen aan een Westerse vrouw zijn geraakt. Quod erat demonstrandum dat onze maatschappij veel verdraagzamer is voor moslims dan de moslims voor het Westen.
Het viel mij op dat de televisiemakers opmerkelijk braaf bleven over dit latent racisme in de Arabische wereld. Had ditzelfde zich voorgedaan in België het land was te klein geweest! Wat zou bv. een Merem Almaci van GROEN! hierover zeggen?
Maar voor bepaalde moslims gaan we nog niet ver genoeg in de Westerse wereld. Volgens de leden van Sharia voor Belgium moeten we de islamitische rechtspraak in België invoeren. Onze maatschappij reageert zeer zwak op deze extemisten. De Belgische IS-strijders worden maar zwakjes vervolgd. Enkele kopstukken worden opgesloten en daarmee is de kous af.
Tot wat dit alles gaat leiden weet niemand. Ofwel verdwijnen de scherpe kantjes en zal onze maatschappij positief evolueren ofwel gaan de verschillende bevolkingsgroepen tegenover elkaarradicaliseren en krijgt men een kruidvat zoals in de Balkan. Ik vrees dat indien men niet snel en doortastend ingrijpt er meer en meer conflicten zullen komen.
De partijraad van het Vlaams Belang heeft zaterdag met 86 procent van de stemmen Tom Van Grieken voorgedragen als kandidaat-voorzitter. Hij kreeg 80 van de 99 raadsleden achter zich. Er waren twaalf tegenstemmen (12 procent) en één onthouding. Tegenkandidaat Freddy Van Gaever trok zijn kandidatuur in.
"Ik ben als zeer jonge gast zeer vereerd dat ik een zo ruime steun heb gekregen van de partijraad", zei de 27-jarige Van Grieken - hij is 28 wanneer het partijcongres hem op 19 oktober zal bevestigen - na afloop van de stemming. De partijraad is de eerste horde, aldus Tom Van Grieken, die nu een ronde van de provincies en regio's zal ondernemen. "Het laatste woord is nu aan de leden", luidde het.
"Nieuwe mensen, een nieuwe stijl en nieuwe thema's, zonder de core business van de partij te verwaarlozen". Met die slagzin vat Tom Van Grieken zijn ambitie als partijvoorzitter van het Vlaams Belang samen. "Ik wil graag verkiezingen winnen. En we moeten af van het etiket extreemrechts. Vandaag bestaat er geen cordon sanitaire meer over onze ideeën, wel over onze stijl", vervolgde hij.
Volgens Van Grieken heeft Vlaanderen nood aan een rechtse oppositie. Voor hem moet Vlaams Belang complexloos rechts en radicaal zijn. De partij moet ook vasthouden aan de traditionele thema's zoals de Vlaamse onafhankelijkheid, het vreemdelingenprobleem en de strijd tegen de islam en het veiligheidsbeleid. "Als Vlaams Belang het onafhankelijkheidsstreven verlaat, verlaat ik het Vlaams Belang", benadrukte hij.
Onze opinie
Vlaanderen heeft nood aan protestpartijen aan de linker en rechter zijde. In de jaren tachtig werd dit uitstekend vertolkt door wijlen voorzitter Karel Dillen. Hij had dikwijls gelijk in wat hij vertelde. Indien men toen zijn terugkeerbeleid had gevolgd de sociale zekerheid van dit land was er nu niet zo ellendig aan toe. Wat hebben de gelukzoekers van over heel de wereld bijgedragen aan de welvaart in dit land? Weinig. Ik moet toegeven dat ik Turkse migranten ken die hier hard werken in de bouwsector of als zelfstandige, maar laten we eerlijk zijn het is een minderheid. Op een bepaald ogenblik had men veel beter enkel migranten toegelaten voor bepaalde knelpuntberoepen. Zo was er een win-win situatie geweest. De socialisten dachten met alle sukkelaars hier geld te geven dat ze incontournable zouden worden. En de strategie heeft eigenlijk grotendeels gewerkt. Op kosten van de werkende Vlaming en Belg kregen we decennialang socialisten in de regering.
Het Vlaams Blok werd jarenlang geïsoleerd en begon uiteindelijk intern ruzie te maken. Met het overlijden van Marie-Rose Morel en het vertrekken van de sympathieke Frank Vanhecke was er iets gebroken. De Antwerpse gemeenteraad heeft het sindsdien voor het zeggen. Maar Filip De Winter is te scherp voor de brede lagen van de bevolking. En nu krijgen we met Van Grieken opnieuw een arrogante vlegel, een Filip De Winter-bis dus. Het zal niet werken...
Nochtans ligt de weg open voor het Vlaams Belang als ze het goed aanpakken. Omwille van het feit dat het NVA een regeringspartij is geworden en dus de facto compromissen moet sluiten kan men zich aan de rechterzijde veel beter profileren. Maar het Vlaams Belang zou zijn discours dan moeten verruimen en wellicht ook zijn partijnaam moeten veranderen. Waarom niet kiezen voor een internationaal klinkende naam? "De Vlaamse Conservatieven" en met een inhoud die het migrantenthema ver overstijgt. Waarom niet kiezen voor een sympathieke economist of wetenschapper in plaats van een arrogante populist.
Zolang het Vlaams Belang zichzelf marginaliseert met randonderwerpen zal de partij nooit au serieux worden genomen bij het brede publiek
Rijbewijs met punten = minder verkeersovertredingen = minder verkeersslachtoffers. Dus nú door zure appel bijten. No guts, no safety.
Mijn gedacht
Ben Weyts is een triestige figuur. Hij heeft iets van een ordinaire dorpsclown die serieus probeert te doen. Het is er altijd net iets over. Ik ben ervan overtuigd dat hij elke ochtend in de spiegel staat te pronken. Hoever heeft hij het wel niet gebracht, zal hij denken.
Ben Weyts heeft zijn succes te danken aan de opgang van het NVA, maar zeker niet aan zichzelf. Het NVA heeft haar opgang voor 90% te danken aan haar voorzitter Bart De Wever. In zijn kielzog heeft hij een aantal mensen mee naar de top getrokken en daar zit ook een Weyts tussen.
Eigenlijk heeft het NVA te kampen met groeipijnen. Een partij die te snel groeit, heeft te weinig raspaarden. Weyts is een soort politicus die misschien interessant kan zijn in een dorp of een kleine stad, maar toch zeker niet op Vlaams niveau. Zulke figuren kost een partij stemmen. Mediageil zoals hij is, doet hij alles om op te vallen. Natuurlijk dat hij een maatregel wil waar zijn naam op staat. Hij denkt daar zijn naam mee te kunnen maken, maar ik ben daar nog niet zo zeker van.
Ik ben eerder de omgekeerde mening toegedaan. De mediageile Weyts heeft iets van vader Maréchal ten tijde van het Dutrouxschandaal. Altijd met zijn hoofd op de televisie. De mensen houden daar niet van, zeker als je zo'n figuur bent. Zijn witte beweging raakte toen ook niet van de grond.
Er bestaan uitzonderingen. Een Sigfried Bracke bij voorbeeld, heeft zich goed geïntigreerd. Iedereen vreesde het ergste -ook ik- toen hij toetrad tot het NVA. Hij heeft een paar keer voor zijn beurt gesproken, maar de schade bleef al bij al beperkt.
Ik ben er zeker van dat de intelligente Bart De Wever het niet zo heeft voor Weyts. Dat zag je overigens in de Jambersreportage van enkele dagen geleden. De Wever zei toen dat Weyts zich al gedraagt alsof hij voorzitter is nav het parkeren op de voorzitterplaats. Dergelijke arrogantie is veelzeggend.
Ik hoop dat het NVA voldoende verstand in huis heeft om deze karikatuur NOOIT voorzitter te maken. Anders halveert de partij op enkele jaren tijd...
To the point
Natuurlijk dat men gekken uit het verkeer dient te houden. Het is onbegrijpelijk dat men "zotten" 30 jaar lang laat rondrijden zonder definitief hun rijbewijs in te trekken. Dus de extreemste gevallen dienen zeker te worden aangepakt. Maar opnieuw de brede lagen van de bevolking viseren heeft ook geen zin. Want het zal natuurlijk niet bij een rijbewijs met punten blijven. Binnen enkele jaren zal men een rijbewijs beperken in de tijd en zullen alle Belgen met regelmaat van de klok opnieuw examen moeten afleggen. En zo wordt de schroef steeds harder aangevezen. Allemaal niet zo goed voor de verzuring. Maar deze term is blijkbaar wat in de vergetelheid geraakt.
Wanneer we de statistieken bekijken valt het op dat het aantal verkeersdoden jaar na jaar daalt. Als je rijdt langs Vlaamse wegen valt het op hoe traag iedereen wel rijdt ten opzichte van vroeger of Zuiderse landen. Iedereen kent wel iemand die zijn rijbewijs eens is kwijtgespeeld. En wees zeker, het zijn niet allemaal "zotten". Ik ken een bekend bedrijfsrevisor van KPMG die nog recent zijn rijbewijs moest inleveren. Een integere man overigens.
All animals are equal
Wat mij wel opvalt is dat sommige politici met een blauw licht en begeleid met zwaantjes aan 160 km/u over de autostrade razen, maar dat zijn natuurlijk geen "zotten". Ik ben er zeker van dat een Ben Weyts het best wel leuk zou vinden met zo'n escorte. Ik herinner mij nog levendig de tekenfilm "Animal Farm", waar de zwijnen stoer op de muur schreven"All Animals are equal, but some are more equal than the others" Er is niet veel verschil tussen die zwijnen en sommige van onze hedendaagse politici.
Marianne Thyssen wordt Europees commissaris voor ons land
Marianne Thyssen wordt Europees commissaris voor ons land. De post van eerste minister komt toe aan de liberale familie, maar een concrete naam is er nog niet. Daarover wordt pas beslist als er een formeel regeerakkoord is. Coformateurs Kris Peeters en Charles Michel trekken straks naar de koning.
Het was een glunderende maar vermoeide Kris Peeters die na de lange onderhandelingen van vannacht voor de pers bevestigde dat de vier onderhandelende partijen N-VA, MR, CD&V en Open Vld een akkoord hadden gevonden over de kandidatuur van Marianne Thyssen voor de functie van Europees commissaris. "Ik word inderdaad niet de premier, maar ben heel opgetogen dat Marianne Thyssen eurocommissaris kan worden", zei Peeters. "Zij wordt omwille van haar competentie door heel Europa gevraagd om commissaris te worden."
Peeters bevestigde dat hijzelf geen premier wordt, aangezien het de liberale familie toekomt de premier aan te duiden. Dat kan dus zowel iemand van Open Vld als MR worden. Bij de Franstalige liberalen valt te horen dat MR de post claimt. Het is daarmee nog niet duidelijk of Didier Reynders dan wel Charles Michel premier wordt. Officiële duidelijkheid volgt er evenwel pas als het regeerakkoord volledig rond is.
Levensvatbaar
Op dit moment is dat akkoord er nog niet, maar "het is nu wel duidelijk dat deze coalitie levensvatbaar is", verklaarde Peeters nog. Hij trekt deze middag samen met Charles Michel naar de koning voor een tussentijds verslag. Of de twee daar ook een akkoord over de begroting kunnen presenteren, is niet duidelijk. Waarschijnlijk is er enkel afgeklokt over de post van de eurocommissaris.
Over zijn eigen toekomst wilde Peeters niet veel kwijt. "Het is een beslissing die ik zelf heb genomen. De top van mijn partij heeft me die kans gegeven, zonder me in de ene of andere richting te duwen. Laat ons het erop houden dat ik me de komende dagen en weken zal blijven inzetten voor de onderhandelingen", aldus Peeters. "Ik blijf samen met Charles Michel formateur tot het ontwerp van regeerakkoord is opgesteld."
Rare keuze
De keuze om het sympathieke Kris Peeters op te offeren voor een "seuterige" Thyssen wordt nu overal aanzien als een meesterzet van Wouter Beke. Het is natuurlijk maar de vraag hoe de bevolking dit gaat verteren.
Kris Peeters verdwijnt immers van de voorgrond en er zal nu een andere persoon van de liberale familie premier worden. Inhoudelijk is dat misschien wel te verstaan, maar politiek-strategisch is dat een ongeziene flater. In België ligt men immers weinig wakker van Europa. Mocht men het in kaart brengen hoeveel tijd men spendeert aan Europese berichtgeving dan zou men kunnen vaststellen dat dit amper 5% van de zendtijd is. Maar zelfs al zou Marianne Thyssen dagdagelijks het nieuws vullen dan vrees ik dat CD&V daar geen enkel electoraal voordeel zal aan doen. We hebben haar vroeger al eens bezig gezien als voorzitster en campagneleidster bij verkiezingen. Ze deed het op "haar vrouwtjes" en het werd een complete afgang. Nu opnieuw op dit slechte paard wedden, is allesbehalve slim van leerling-tovenaar Wouter Beke.
Is het blinde volgzaamheid van enkele verlichte geesten in het CD&V of is het de angst voor ACV en ACW? Officieel heet het natuurlijk dat Marianne uitbinkt in dossierkennis en ervaring in Europa. En het zou zelfs vriendschap zijn en erkentelijkheid voor Marianne...Vriendschap en erkentelijkheid spelen op dit niveau nog weinig rol.
Neen, de werkelijke reden heeft natuurlijk alles te maken met de angst voor de linkervleugel van ACV. Oud-UNIZO-kopman Kris Peeters is te "rechts" voor de linkse krachten in CD&V. Men heeft liever dat hij zich kan wegsteken in de regering. Indien ACV actie zal voeren tegen deze regering, zullen ze niet langer op partijgenoot Peeters botsen. Dat zou immers te schizofreen zijn. En daarom dat men een sympathieke persoon opoffert voor een saai individu en daarom ook dat men vele stemmen zal verliezen, maar zijn linkervleugel enigszins kan gerust stellen.
BRUSSEL – De zakken van Europees Handelscommissaris Karel De Gucht (Open VLD) zitten helemaal vol. De Gucht en zijn omgeving zien zich plots geconfronteerd met een enorm logistiek probleem.
“Er kan écht helemaal niks meer bij: al mijn zakken blijken opeens tot barstens toe gevuld”, constateert een verbijsterde De Gucht. “Als ik nóg meer pakken bankbiljetten in mijn zakken zou willen proppen, zouden ze prompt scheuren. Dit is een drama voor Karel De Gucht en de entourage van Karel De Gucht”, stelt een teleurgestelde Karel De Gucht.
Ijverige mijnwerkers in de Karel De Gucht-mijn
De Gucht vindt het geen goed idee om voortaan dan maar de zakken van zijn familieleden, zijn partijgenoten, zijn naaste en verre kennissen, en zijn internationale zakenpartners te gaan vullen. “Tja, die hun zakken zitten ook allemaal al zo goed als vol, dus dat zou slechts een tijdelijke oplossing zijn”, ordonneert EU-excellentie Karel De Gucht.
Het blijft voorlopig dus een raadsel hoe Karel De Gucht het hoofd zal kunnen blijven bieden aan de onophoudelijke geldstroom die hoe dan ook naar zijn zakken zal blijven stromen. “Zelfs ik, Karel De Gucht, heb schade ondervonden van de onweders van afgelopen weekend”, stelt Karel De Gucht in een persbericht. “Ze hebben hier zelfs zandzakjes staan vullen, de vuile zakkenvulllers!”
Katrien Van N. krijgt opnieuw correctionele veroordeling!
De appel valt niet ver van de boom. Katrien Van N. dochter van de beruchte oplichtster Gina H. uit Oudegem is opnieuw veroordeeld voor de correctionele rechtbank te Oudenaarde.
Het zag er ooit zo goed uit voor Katrien. Ze slaagde in haar rechtenstudies aan de VUB te Brussel en zou notaris worden. Daarmee bereikte ze een familiedroom. Immers, haar grootvader "mijnheer Heirman" was een bekend notarisklerk te Dendermonde. Toen notaris Vanderdonckt overleed, klikte het niet met overneemster dAnne Vanderdonckt. Daarop trok mijnheer Heirman naar notaris Celis te Antwerpen. De familie droomde jarenlang van een notaris in haar midden en het zag er naar uit dat kleindochter Katrien die droom zou waarmaken.
Katrien ging aan de slag bij notaris Janssens te Sint-Lievens-Houtem. Ze was geliefd bij de klanten, maar vergat soms elementaire deontologische regels. Janssens maakte een serieuze beroepsfout bij het opmaken van een testament en raakte geschrapt. Hij had immers een vals testament opgemaakt voor een handelingsonbekwame. Kort nadien pleegde de beruchte notaris zelfmoord.
Katrien raakte door haar moeder Gina H. verstrikt in een oplichtingszaak rond beaulieubaas De Klerk. Zo zou ze valse documenten aangeleverd hebben om mensen te overtuigen geld aan haar moeder te overhandigen. Gina H. had reeds een palmares aan oplichtingszaken. In de jaren 1980 was er de bekende zaak rond de ASLK-NMKN te Oudegem. En er kwamen in de jaren 1990 andere duistere zaken aan het licht.
En zo valt uiteindelijk de droom van Katrien in duigen.
ZOTTEGEM / ZWALM -
Katrien V.N. (37) uit Zwalm moest zich voor de correctionele rechtbank in Oudenaarde verantwoorden wegens het bedrieglijk wegmaken van een in beslag genomen Mini Cooper. Dat werd in Zottegem in de periode van september 2010 tot mei 2011 vastgesteld. De vrouw, die als juriste op een notariaat aan de slag was, had de Mini Cooper ter beschikking gekregen.
‘De beklaagde werd eerder al veroordeeld voor oplichting en heling’, gaf openbaar aanklager Bert Mabilde mee. De rechter veroordeelde Katrien V.N. tot een gevangenisstraf van zes maanden en een boete van 600 euro.
De Vlaamse Volksbeweging (VVB) heeft met een actie nabij het federaal parlement het Belgische kiessysteem aangeklaagd. Dat vertoont volgens de Vlaams-nationalisten een democratisch deficit in het nadeel van de Vlamingen. De organisatie klaagt aan dat volgens het principe "één man, één stem", elke stem hetzelfde electoraal gewicht moet hebben, maar dat is volgens de VVB niet het geval in België.
"Het principe 'één man, één stem' was de slogan voor tal van strijdbewegingen voor onafhankelijkheid en de dekolonisatie. Iedere persoon heeft logischer wijze recht op één stem en elke stem moet hetzelfde electoraal gewicht hebben. Maar dat is niet het geval in België", zo stelde Bart De Valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging.
"Een snelle blik op de resultaten van de jongste verkiezingen volstaat om aan te tonen dat iedere stem niet hetzelfde gewicht heeft. Zo leverde Vlaanderen 63 procent van de stemmen en heeft het slechts recht op 58 procent van de zetels in de Kamer. De Waalse kiezers vertegenwoordigen 33 procent maar hebben recht op 43 procent van de zetels. Deze rekenwijze bewijst dat het Belgische verkiezingssysteem ongunstig is voor de Vlamingen terwijl zij de meerderheid vormen", besloot De Valck.
Weinig mensen die wisten dat de string van Marlène de Wouters even kwam piepen op de Nederlandse tv. Tot 'De Ideale Wereld' daar gisteren verandering in bracht dus: het aantal likes op de Facebookpagina is inmiddels gestegen van 204 naar 572, bijna een verdrievoudiging. De royaltywatcher, die gisteren bijzonder spontaan uit de hoek kwam, gaf zonder morren toe dat die 'probleembroek' toch wat te laag zat.
Intussen is er overigens ook een pagina met de string van Otto-Jan opgericht. Voorlopig staat de teller op een schamele negentien duimpjes, dat kan dus nog een pak beter.
Voorts stonden Jelle De Beule en Jonas Geirnaert ook nog even stil bij de regeringsvorming en het 'maffiadorp' Maasmechelen. 'Patrick' en 'Antonio' bewijzen alvast dat die criminele rakkers ook een menselijk kantje hebben...
Politiek journalist Ivan De Vadder zal het volgende seizoen van 'De Zevende Dag' niet meer presenteren. Dat heeft De Vadder aangekondigd in het VRT-programma 'Terzake'. "Een aantal mensen op het thuisfront springt een gat in de lucht", aldus De Vadder gisteren.
De Vadder presenteert 'De Zevende Dag' al jaren. "Dat betekent elk weekend werken. Sommigen onderschatten dat wel eens", lichtte De Vadder zelf toe. "Daarnaast wil ik mij als Wetstraatjournalist ook op andere plaatsen inzetten. Een aantal mensen op het thuisfront springt een gat in de lucht."
De Vadder blijft wel aan de slag bij de VRT. Zo zal hij onder andere nog in 'Terzake' en 'Reyers Laat' verschijnen. Bovendien hoopt De Vadder een tweede reeks van 'De Coulissen van de Wetstraat' te mogen maken.
De Vadder zal wel nog eerst vier afleveringen van het populaire zondagsprogramma presenteren. Wie hem daarna opvolgt, is nog niet duidelijk. Chioua Lekhli vervangt sinds september vorig jaar Indra De Witte, die naar de krant Het Belang van Limburg verhuisde.
Vrouwen met een laag IQ worden makkelijker aangetrokken tot rijke mannen dan hun slimmere seksegenoten. Dat blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Michigan. Volgens Christine Stanik, die het onderzoek leidde, is het normaal dat vrouwen met een beperkte opleiding en dito carrièrevoorzuitzichten worden aangetrokken door mannen die financiële stabiliteit kunnen bieden.
Uit de studie blijkt dat -in tegenstelling tot wat algemeen wordt aanvaard- het goudzoekersfenomeen meer inhoudt dan hebzucht alleen. Het gaat volgens de onderzoekers om een instinctieve drang om de financiele toekomst van potentiële kinderen te verzekeren.
In vroegere tijden werden vrouwen aangetrokken tot rijke mannen omdat ze wisten dat dit de kans op de overleving van hun kinderen zou vergroten. Dit is een eigenschap die ook door de eeuwen heen intact is gebleven, vooral wanneer een vrouw zelf niet in staat blijkt voor haar financiële onafhankelijheid te zorgen.
Ongezien: zelden heeft een partij zo het Vlaamse kieslandschap gedomineerd als de N-VA in deze periode. De hoogdagen van CD&V zijn al lang vervlogen, maar nu krijgt de ploeg van Bart De Wever zelfs een absolute meerderheid toegedicht. Knack zocht uit op wie de Vlaamse ondernemers hun stem zullen uitbrengen. Traditioneel lijkt Open VLD daar de logische keuze, gezien de liberalen steeds sterk scoorden bij ondernemend Vlaanderen, maar als de verkiezingsstrijd te vergelijken is met Parijs-Roubaix, zou de N-VA al op de baanpiste naar de finish rijden terwijl Open VLD nog over de kasseien ploetert aan Carrefour de l'arbre.
Bart De Wever is volgens de ondernemers de meest geschikte premier: 41 procent van hen wil hem in de plaats van Di Rupo. Kris Peeters werd hier tweede met 22,6 procent.
Maar het meest opvallende: 52 procent, of een absolute meerderheid, van de ondernemers wil N-VA in de regering, gevolgd door Open VLD met 16,9 procent.
Elio Di Rupo krijgt een zware onvoldoende: hij scoort amper 3,9 op 10 op zijn regeringsrapport. Op school zou hij zijn jaar moeten overdoen, maar dat is net wat de ondernemers niet willen. Exit Di Rupo dus.
Als het van ondernemend Vlaanderen afhangt, is een loonlastenverlaging het allerbelangrijkste voor de volgende regeerperiode, naast een verbetering van het concurrentievermogen, een efficiëntere overheid en lagere belastingen. De Wever weet alvast wat doen, al is de weg naar dat premierschap nog heel lang - en de struikelblokken groot. (KA)
Leuven Ook toekomstige notarissen horen niet in de richting van agenten te plassen, zo ondervond een 23-jarige student uit het Limburgse Riemst. Eerder had hij wellicht ook al wagens gevandaliseerd en passanten met voedingswaren bekogeld.
Een getuige zag vrijdagochtend hoe een jongeman op de Vismarkt de zijspiegels van twee geparkeerde wagens vernielde. De opgeroepen patrouille werd vervolgens ook aangesproken door een wandelaar, die even verderop vanuit het raam van een studentenkot bekogeld werd met etenswaren. In dat bewuste raam troffen de agenten een dronken kerel aan, met een fles drank nog in de hand. De eerste getuige herkende hem als de vandaal die op de Vismarkt tekeerging.
Terwijl de vriend van de verdachte, tevens de eigenlijke bewoner van het bewuste kot, met de agenten stond te praten, kreeg de Limburger het lumineuze idee om zijn gulp te openen en richting de politie te urineren. Dat had hij beter niet gedaan, zo bleek toen hij prompt geboeid en meegenomen werd. De agenten konden evenwel maar beter opletten, want als toekomstig notaris beweerde de twintiger zeer goed op de hoogte te zijn van de wetgeving. Anderzijds benadrukte hij ook meermaals dat zijn ouders in geen geval opgebeld mochten worden. Voor de politie was het intussen welletjes en dus werd de dronken kerel ter ontnuchtering opgesloten in de cel. Er werd een pv opgesteld voor de beschadigde zijspiegels, alsook voor smaad en openbare zedenschennis. Wat het vandalisme betreft, zal de politie wel nog camerabeelden onderzoeken.
Een 'recordaantal' Vlaamse ambtenaren kreeg vorig jaar een negatieve evaluatie. Dat schrijven De Standaard en Het Nieuwsblad. In totaal kregen 36 ambtenaren een onvoldoende, dat is bijna een verdubbeling in vergelijking met 2012, aldus het departement Bestuurszaken van de Vlaamse overheid.
Van de bijna 27.000 Vlaamse ambtenaren, kreeg 0,2 procent een negatieve evaluatie. De onvoldoendes zijn vooral terug te vinden bij het departement Mobiliteit en Openbare Werken én bij het departement Bestuurszaken zelf. Wie een negatieve evaluatie krijgt en binnen de drie jaar nog eens een onvoldoende haalt, wordt ontslagen, aldus bevoegd Vlaams minister Geer Bourgeois (N-VA).
Vier ambtenaren kregen bovendien een "loopbaanvertraging", wat wil zeggen dat ze trager anciënniteit zullen opbouwen als gevolg van een slechte beoordeling.
In feite ligt dit cijfer onwaarschijnlijk laag. Ik ken eerlijk gezegd in Brussel met moeite 36 ambtenaren die goed werken! Tijdens de Tour de France zit iedereen naar de koers te kijken. 's middags uitgebreide lunchpauzes, pinnen met anderen hun kaarten. Natuurlijk, de evaluaties komen van de ambtenaren zelf. Het is alsof gevangenen zichzelf zouden moeten evalueren.
Guy Verhofstadt, liberaal kandidaat voor de functie van Europees Commissievoorzitter, verdient jaarlijks 230.000 euro bovenop zijn loon als lid van het Europees parlement. Dat meldt het Nederlandse programma RTL-Z. "Het is geen toeval dat dit net nu weer wordt opgerakeld", reageert Verhofstadt. Volgens hem zijn de bedragen geen geheim en al lang bekend.
"Ik ben altijd correct en transparant geweest in de aangifte van mijn mandaten", zegt de Open Vld-topkandidaat. "Ze staan al jaren voor iedereen open en bloot op de website van het Europees Parlement te lezen."
Een maand geleden raakte al bekend dat Verhofstadt als bestuurder bij Sofina, een Belgische portefeuillemaatschappij, vorig jaar 130.500 euro bruto verdiende aan zitpenningen en vergoedingen. RTL voegt daar nu aan toe dat Verhofstadt bij het Nederlandse pensioenfonds APG in 2012 42.840 euro verdiende. Scheepvaartgroep Exmar maakte in 2013 60.000 euro over aan Verhofstadt.
"Niks fout" Guy Verhofstadt heeft "niets stiekems" gedaan en er is dus ook geen reden om zijn gedrag te veroordelen, zei de Nederlandse premier Mark Rutte vandaag in een reactie op een oproep aan zijn adres van PVV-leider Geert Wilders om de steun voor de kandidatuur van Verhofstadt voor het voorzitterschap van de Europese Commissie direct in te trekken.
Als leider van de Nederlandse liberale partij VVD steunt Rutte de kandidatuur van Verhofstadt. Hij zei vandaag dat de Belg altijd open en transparant is geweest over zijn verdiensten. "Verhofstadt houdt zich aan de regels." Volgens Rutte mag een Europarlementslid gewoon een dergelijk "fiks bedrag" bijverdienen. De Nederlandse premier ziet dan ook geen reden om hierover contact op te nemen met Verhofstadt.
Niet ongebruikelijk "Het is niet ongebruikelijk dat het bedrijfsleven een beroep doet op de expertise van ervaren politici. Daarom is geen toeval dat deze casus voor de tweede keer vlak voor de verkiezingen geïsoleerd en opgerakeld wordt."
In zijn nieuwe campagneboekje, dat vorige week werd voorgesteld, rakelt ook Bart Staes (Groen) de persoonlijke inkomsten van Verhofstadt op. "Met een voorzichtig geschat nettomaandinkomen van 20.000 euro verdient (hij) even veel als miljoenen Europeanen op een heel jaar", schrijft Staes.
Andere kandidaten verdienen minder Opvallend is wel dat van alle topkandidaten voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, Verhofstadt de enige grootverdiener is. Martin Schulz, de kandidaat voor de Europese socialisten, houdt het op zijn inkomen als voorzitter van het Europees Parlement. EVP-kandidaat Jean-Claude Juncker heeft buiten zijn Europese functie nog een topjob bij het Internationaal Monetair Fonds. Groen-kandidaat Ska Keller zou geen andere functies bekleden.
GENT – Vanaf volgend jaar organiseert de faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen aan de UGent een master Nanopoliticologie. Op die manier hoopt men in de toekomst ook de verkiezingsresultaten van Vlaams Belang, LDD, PVDA+ en zelfs SPA te blijven bestuderen.
Dankzij de elektronenmicroscoop kan men in Gent tegenwoordig ook LDD en PVDA+ bestuderen.
Op dit moment bestuderen de politicologen aan de universiteit van Gent de democratie nog altijd met verouderde toestellen en methodes. “Die hebben hun dienst bewezen in het politieke landschap van de verzuilde twintigste eeuw, dat grotendeels gedomineerd werd door drie grote stromingen”, stelt decaan Herwig Reynaert. “Maar in het licht van de huidige politieke versnippering, met partijen die amper boven de kiesdrempel uitkomen, is het absoluut noodzakelijk om ons ook met de wetenschap van het allerkleinste niveau bezig te houden.”
Bovendien suggereert de snelheid waarmee traditionele politieke partijen aan maatschappelijk draagvlak inboeten dat het nog in de 21ste eeuw onmogelijk wordt om ook hen met de bestaande politicologische technieken te bestuderen. “Partijen die vroeger onaantastbaar leken, stellen nu amper nog iets voor”, stelt professor Carl Devos. “Als we niet inzetten op Nanopoliticologie wordt het binnenkort simpelweg onmogelijk om nog zinnige dingen te zeggen over het liberalisme, het socialisme of de christendemocratie.” Volgens sommige watchers maakt professor Devos wegens zijn socialistische signatuur het meeste kans op de allereerste leerstoel Nanopoliticologie.
Andere wetten
De faculteit voegde de daad bij het woord en investeerde alvast in een krachtige elektronenmicroscoop. “Die moet ons meteen na 25 mei al in staat stellen om Vlaams Belang, PVDA+ en LDD nog onder de loep te kunnen nemen”, stelt Reynaert. “De nanopolitiek is een fascinerende wereld, waarin blijkbaar heel andere wetten gelden dan in de macropolitiek.”
“En toch is het ontzettend belangrijk om te weten wat daar precies in omgaat”, benadrukt Carl Devos. “Ik geef een voorbeeld: in 2003, toen de N-VA met 4,92 procent de kiesdrempel net niet haalde, had niemand kunnen bevroeden hoe dominant die factie uiteindelijk zou worden. Hadden we toen al een elektronenmicroscoop gehad, dan hadden we dat misschien zien aankomen. In dat geval zou Yves Leterme wel twee keer hebben nagedacht over dat kartel. Misschien waren Vlaams Belang en N-VA dan met elkaar versmolten zonder dat iemand daar ooit iets van gemerkt zou hebben. Misschien was Jean-Marie Dedecker (LDD) dan wel de Vlaamse minister-president geworden, wie weet.”
In de belastingzaak rond Europees commissaris voor Handel Karel De Gucht en zijn echtgenote Mireille Schreurs tekent de FOD Financiën cassatieberoep aan tegen het arrest van het Gentse hof van beroep. Dat oordeelde dat de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) niet het recht had om de bankrekeningen van het echtpaar in te kijken. Het nieuws wordt bevestigd door Victor Dauginet, de advocaat van De Gucht. Het cassatieberoep betekent dat de fiscale zaak tegen De Gucht wordt voortgezet en dat de fiscus doorzet met de eis tot verhoging van het bijkomend belastbaar inkomen van het echtpaar met een bedrag van 976.000 euro.
Het Gentse hof van beroep oordeelde in december dat de fiscus onvoldoende aanwijzingen van belastingontduiking had om de rekeningen van het echtpaar in te kijken. De machtiging om de rekening in te kijken werd vernietigd door het hof van beroep en alle gegevens daaruit mochten door de fiscus niet gebruikt worden. Dat betekent dat de fiscus de betwiste aandelentransactie die ontdekt werd, niet kon aanwenden in de belastingzaak die in 2015 gepleit zou worden voor de fiscale kamer van de Gentse rechtbank van eerste aanleg.
Naar inhoud had de fiscus dus wel degelijk gelijk, echter naar vorm kon het gezin De Gucht de dans ontspringen. We ergeren ons in Vlaanderen al jaren aan criminelen die wegens procedurefouten op vrije voet worden gesteld. En eigenlijk gaat het dus met bepaalde politici niet veel beter.
Klassenjustitie?
Bovendien heerst er bij de bevolking het gevoelen dat er een soort van klassenjustitie speelt. Indien politici betrokken raken bij fraude of belastingontduiking, dan wordt de zaak meer dan in eens in een doofpot gestoken. En de zogenaamde scheiding der machten, daar stelt Jan met de pet zich al vele jaren vragen bij. Iedereen weet ondertussen dat binnen de gerechtelijke wereld niemand via een vergelijkend examen wordt benoemd. De katholieke zuil en de loge delen er nog steeds de lakens uit. Logeman Karel De Gucht maakt op dat vlak natuurlijk opnieuw een slechte beurt. Net zoals Yves Leterme contacten onderhield met het gerecht tijdens het Fortisdebacle, is het dus best mogelijk dat andere politici dezelfde weg opgaan. En als je dan een gekend logeman bent, dan wordt zo'n connectie als evident aanschouwd.
Cassatieberoep
De FOD Financiën kon dus wel nog in cassatieberoep gaan tegen het arrest van het Gentse hof van beroep, en heeft na drie maanden beslist om dat te doen. Volgens de BBI zijn er argumenten om elementen van het arrest te laten vernietigen, zodat de verzamelde gegevens opnieuw aangewend kunnen worden in de belastingzaak.
Het Hof van Cassatie moet zich nu uitspreken of er procedurele elementen zijn om het arrest van het hof van beroep te verbreken, en eventueel de zaak terug te sturen naar een ander hof van beroep.
Victor Dauginet, de advocaat van het echtpaar De Gucht, betreurt het cassatieberoep. "De administratie heeft het volste recht om alle middelen uit te putten, maar we zijn ervan overtuigd dat alles zal eindigen met een nietige aanslag. Maar intussen zit meneer De Gucht twee tot vijf jaar vast met een verhaal dat hem belast en dat een handicap vormt voor zijn politieke carrière", zegt Dauginet. De advocaat verwacht dat het Hof van Cassatie anderhalf tot twee jaar nodig zal hebben om te beslissen over een eventuele verbreking. Als een ander hof van beroep opnieuw moet oordelen, zou de zaak opnieuw twee jaar vertraging kunnen oplopen. De belastingzaak die in 2015 gepleit zou worden voor de fiscale kamer van de Gentse rechtbank van eerste aanleg, zal vermoedelijk uitgesteld worden tot na de beslissing van Cassatie.
Bij de FOD Financiën wil men geen commentaar geven over het cassatieberoep. "We kunnen niets zeggen over individuele dossiers", zegt woordvoerster Florence Angelici, die de beslissing van Financiën bevestigt noch ontkent.
Kaakslag voor VLD in volle verkiezingsstrijd
Totaal onbegrijpelijk is wel de houding van de Open VLD. Tijdens haar recent verkiezingscongres werd Karel De Gucht nogmaals in de bloemmetjes gezet. Gwendolyn Rutten trok hard van leer tegen de fiscus. Rutten heeft natuurlijk haar carrière te danken aan Karel De Gucht en moest hem daarom een hart onder de riem steken.
Maar de publieke opinie slikt dat niet. Er is op dit moment geen enkele marketingman die een partij zou aanbevelen een zwart schaap naar voor te schuiven in volle verkiezingsstrijd. En toch is de Open VLD zo lomp om dit wel te doen.
Op facebook verschijnen dezer dagen massaal veel foto's van Karel De Gucht samen met lokale kandidaten. Blijkbaar zijn die kandidaten zo naïef om zichzelf te verbranden met een Karel De Gucht aan hun zijde. Zelfs in het aanschijn van de nederlaag zijn sommige partijleden zo verblind door hun leiders. Ik heb het al geschreven, toen Guy Verhofstadt zijn historisch beruchte linkse bocht nam met de "Snel-Belg-Wet", waren er partijleden die zo in extase verkeerden dat ze Verhofstadt hadden gevolgd zelfs indien hij had verklaard een aanhanger te zijn van Stalin of Mao Zedong.
De klucht met De Gucht begint stilaan dramatische vormen aan te nemen. De VLD doet het niet echt goed in de peilingen. Twijfelaars zullen eerder geneigd zijn voor een ander rechts alternatief te kiezen. Het NVA zal er alleen maar stemmen mee winnen.
Wat het geval Karel De Gucht betreft, denk ik dat er na de verkiezingen best een streep wordt getrokken onder deze zwarte bladzijde van de Vlaamse liberalen. De Gucht heeft overigens genoeg mogelijkheden buiten de politiek. Anderen zijn hem voor gegaan en vele anderen zullen hem nog volgen.
"Momenteel onderzoekt men het contact tussen de administratie en de belastingplichtige, in dit geval Karel De Gucht", zegt VTM NIEUWS-reporter Jan Demeulemeester in Brussel. "Op zich is die communicatie niet vreemd, dat gebeurt in het geval van duizenden belastingbetalers. De vraag is of er iets in stond dat niet bestemd is voor De Gucht. Alle e-mails en brieven worden nu uitgeplozen." "Er zijn twee mogelijke conclusies: ofwel is er niets aan de hand, ofwel is er wel iets aan de hand. In het ergste geval kan dit leiden tot ontslag voor de grote baas van de belastinginspectie. Voor De Gucht is de politieke schade nu al groot, in dat geval zou die enorm zijn."
Eurocommissaris Karel De Gucht ontkent dat een tussenkomst van de BBI zelf hem hielp in een fiscale zaak. 'Alle documenten die in de procedure aangewend zijn, kreeg hij via het administratief dossier', aldus zijn advocaten. Staatssecretaris voor Fraudebestrijding John Crombez wil tegen volgende week duidelijkheid.
De grote baas van de Federale Overheidsdienst Financiën, Hans D'hondt, beval dinsdag de opstart van een intern onderzoek naar tussenkomsten van BBI-directeur Frank Philipsen in het dossier-De Gucht. De Tijd onthulde dit weekend dat De Gucht drie brieven had gestuurd naar de BBI. De Gucht ontkende dat het om intimidatie ging. Hij zei ook op de brieven nooit antwoorden te hebben gekregen.
Maar dinsdag raakte in deze krant bekend dat de BBI-topman een vertrouwelijke mail doorspeelde aan De Gucht, komende van de Gentse BBI-directeur Karel Anthonissen. Mogelijk is Philipsen, voormalig kabinetschef van de blauwe staatssecretaris Hervé Jamar (MR), met die tussenkomst zijn boekje te buiten gegaan. Het hoofdbestuur van Financiën was niet op de hoogte en vraagt een onderzoek.
De Gucht ontkent met klem via zijn advocaten dat er een tussenkomst was. 'Het is manifest onjuist dat de heer Philipsen welkdanig document van het dossier heeft overgemaakt onze cliënten', aldus advocaten Victor Dauginet en Bruno Cardoen. De advocaten noemen het voorts 'normaal' dat De Gucht 'zich richt tot de superieuren van een ambtenaar die geen verderer garanties kan bieden voor een eerlijke behandeling van het dossier'. Ze doelen daarmee naar de rol van de Gentse BBI-directeur Karel Anthonissen.
Staatssecretaris John Crombez (sp.a) vraagt van zijn kant volledige klaarheid tegen volgende week. 'Het is te betreuren dat Europees Commissaris De Gucht onwaarheden vertelt', aldus Crombez aan een ploeg van VRT. Volgens Crombez heeft hij Financiën gevraagd tegen volgende week met de nodige informatie te komen - 'met mogelijke gevolgen'
Hoewel Europees commissaris Karel De Gucht (Open Vld) dit weekend o.a. in de Zevende Dag ontkende dat hij ooit een antwoord heeft gekregen op de drie brieven die hij naar de top van de Bijzondere Belastingsinspectie stuurde, blijkt dat nu wel het geval te zijn. Dat onthult de krant De Tijd vandaag.
De Tijd pakte dit weekend uit met drie brieven die De Gucht naar Frank Philipsen, de baas van de BBI, had gestuurd met daarin de eis om de Gentse BBI-directeur Karel Anthonissen van het onderzoek tegen hem te halen. De Gucht bevestigde dat hij de brieven had geschreven door te zeggen dat ook hij "het recht heeft om zich kwaad te maken". De Gucht voegde er ook aan toe dat hij nooit een antwoord gehad op de brieven.
Maar dezelfde krant pakt vandaag uit met een vierde brief aan Philipsen, waaruit moet blijken dat zijn vraag een positief gevolg had gekregen, onder andere telefonisch. "Aansluitend op ons telefonisch onderhoud en uw mondelinge toezegging dit stuk, dat essentieel is voor het administratief dossier, aan mij te zullen overmaken, wil ik u vriendelijk doch dringend verzoeken kwestieus document aan mij over te maken", zo schrijft De Gucht.
"Dolksteek" Na de brief stuurde Philipsen het gevraagde, interne, document door naar het privé-mailadres van De Gucht. Wanneer Anthonissen dat ontdekt, reageert hij misnoegd op het gebrek aan interne steun van zijn baas. "Een dolksteek", zo omschrijft hij het manoeuvre.
De Gucht kreeg met behulp van Philipsen ook een intern document in handen dat hem hielp te procederen tegen de BBI zelf. En ook de drie eerdere brieven blijken nu niet in dovemansoren te zijn gevallen. Hoewel Philipsen in het begin zijn gewestelijk directeur Anthonissen nog steunde, zou hij na de brieven telkens een interne nota geschreven hebben om Anthonissen van het dossier te halen. Maar die weigerde altijd.
Uiteindelijk besliste het Gentse hof van beroep dat Anthonissen onpartijdig was, maar dat er te weinig aanwijzingen waren om het onderzoek naar De Gucht verder te zetten. Anthonissen kreeg wel een tuchtsanctie van Philipsen omdat hij was blijven weigeren het dossier af te staan.
zo 06/04/2014 - 11:50 Daan Bauwens, Charlotte Van Driessche, Roel Peters Tijdens het groot debat van De Tijd zei N-VA-Bart De Wever dat wij nu 9 procent van ons bruto binnenlands product belastingen op kapitaal heffen. "Daarmee zijn we het zesde land in Europa. Boven Frankrijk, boven Nederland, de gidslanden wat dat betreft, waar vermogensbelasting bestaat. Wij heffen al meer.”
VRT-journalist Ivan De Vader daarentegen ziet België helemaal onderaan de lijst bengelen. "Juist is juist" heet zijn rubriek in de Zevende Dag, maar in praktijk gebruikt deze verguisde journalist deze item om keer op keer een politiek statement te maken. Normaal gezien mogen journalisten niet aan politiek doen. Hun ethiek verbiedt dat. Maar Ivan De Vadder is al jaren een buitenbeentje. Memorabel was ooit zijn optreden tbij Yves Leterme in De Zevende Dag. Omdat Leterme hem niet de antwoorden gaf die hij verhoopte, brak hij opeens het interview af en liep boos weg. Nadien trachtte de nationale omroep de brokken te lijmen. Op een stalinistische manier werd het interview verkapt, alsof het lang aansleepte, hetgeen überhaupt niet het geval was. Het was een zielig schouwspel waarbij De Vadder afging als een gieter. Ofschoon de publieke omroep De Vadder officieel steunde, mocht Yves Leterme de volgende dag in Terzake alles rustig komen uitleggen bij de minzame Kathleen Cools.
Maar De Vadder kan het zich niet laten. Hij is zo links dat CD&V in zijn ogen rechts is. Hij haat de Vlaamse Christendemocraten en voor de gevoelens hij koestert voor het NVA en het Vlaams Belang bestaan er geen woorden meer.
Ofschoon Bart De Wever grotendeels gelijk had met zijn stelling dat België op de zesde plaats staat qua inkomsten uit kapitaal, heeft De Vadder en zijn entourage zich kapot gezocht om de NVA-voorzitter onderuit te halen.
Met een totaal onbegrijpelijke redenering tracht hij de kijkers te overtuigen dat er toch nog VEEL ruimte is om de belastingen op kapitaal te verhogen. Veel cijfermateriaal is er niet voorhanden. Dan maar wat inproviseren. Hieronder vindt U zijn belachelijke uiteenzetting:
"“Belasting op kapitaal” is niet hetzelfde als “vermogensbelasting”. Een vermogensbelasting is een belasting op het totale vermogen van een gezin. In België bestaat momenteel geen vermogensbelasting, maar verschillende partijen stellen wel voor om zo’n belasting in te voeren.
Bart De Wever heeft het op het groot debat over de “belastingen op kapitaal”. Dit is geen belasting op het kapitaal zelf, maar op de inkomsten van dat kapitaal.
Wat zijn inkomsten uit kapitaal? Onder meer winsten van bedrijven, inkomsten van zelfstandigen, dividenden en intresten, onroerende en roerende heffing, successierechten en registratierechten. Elk van deze zaken wordt in ons land belast. Dit is waar Bart De Wever het over heeft.
Volgens De Wever is België “met 9 procent van ons bruto binnenlands product” het “zesde land in Europa”. Voor wat belastingen op kapitaal betreft, zouden we boven Frankrijk en Nederland staan. Enig speurwerk wijst uit waar De Wever zijn cijfers vandaan haalt: de publicatie “Taxation trends” van de Europese Commissie. Voor elke lidstaat van de EU geeft de studie de verhouding weer tussen de binnengekomen belastingen en het bruto binnenlands product (bbp). Wanneer we de cijfers voor België opzoeken, vinden we het volgende terug:
Bron: Europese Commissie: Taxation trends (2013), cijfers voor 2011
Het cijfer dat Bart De Wever gebruikt om zijn stelling te onderbouwen, blijkt te kloppen. Belastingen op kapitaal brachten in 2011 34,2 miljard euro op, of 9,2 procent van het bbp. Wanneer we kijken naar de rangschikking van landen waar de verhouding van de belastinginkomsten uit kapitaal tegenover het bbp het grootst is, komen we het volgende te weten:
Bron: Europese Commissie: Taxation trends (2013), cijfers voor 2011
België staat op plaats 6 in Europa. Nederland staat niet in de lijst. We staan dus hoger dan Nederland, zoals De Wever had aangehaald. In tegenstelling tot wat hij op het debat verkondigt , scoren we wel lager dan Frankrijk."
En dan gaat Ivan De Vadder helemaal uit de bocht:
"Wanneer we de bovenstaande tabel echter iets langer bekijken, merken we iets vreemd op. Volgens de lijst die Bart De Wever gebruikt, is Luxemburg het land met de hoogste belastingen op kapitaal. Hier voelt iets niet juist aan.
Belastingdruk berekenen
We keren even terug naar de uitspraak van Bart De Wever op het groot debat van De Tijd: “Wij heffen nu 9 procent van ons bruto binnenlands product belastingen op kapitaal.” Met andere woorden: Bart De Wever vergelijkt de binnengekomen belastingen op kapitaal met het bbp.
We kunnen ons de vraag stellen: heeft dit wel zin? Zegt dit iets over hoe zwaar kapitaal in werkelijkheid belast wordt? Zou het niet beter zijn om de belastingen uit kapitaal te vergelijken met de totale inkomsten uit kapitaal? De belastingdruk op arbeid wordt toch ook berekend door de geïnde belastingen te vergelijken met de totale loonmassa, en niet het bbp? Het heeft weinig zin om te vergelijken met het bbp als je iets wil zeggen over de belastingdruk.
Deze vaststelling wordt ondersteund door een verklaring van de Nationale Bank in 2010. “De omvang van de heffingen op het vermogen en op de inkomens uit vermogen in verhouding tot het BBP is geen relevant gegeven voor het niveau van de heffingstarieven in een bepaald land”, stond te lezen in de publicatie. Met andere woorden: belastingdruk kan niet bepaald worden door belastinginkomsten te vergelijken met het bbp.
We kunnen echter niet voorbij aan het feit dat we nog steeds op de zesde plaats staan in de Europese ranglijst. De belastinginkomsten uit kapitaal in ons land zijn dus hoog. Dat ligt echter niet noodzakelijk aan een hoge belastingdruk op kapitaal. Het zou even goed kunnen dat er binnen onze landsgrenzen bijzonder veel winsten op kapitaal gemaakt worden. Daarvoor heb je veel kapitaal nodig. Indien dit het geval is, zou ook een eerder laag belastingtarief op kapitaal hoge inkomsten genereren.
We hebben dus nood aan een schatting van het aanwezige kapitaal of financiële vermogen in ons land. In België is het echter bijzonder moeilijk om aan deze informatie te geraken. Er heerst stilzwijgen over het eigen vermogen. Nederland is anders: er wordt jaarlijks een vermogensstaat opgemaakt van alle gezinnen. De enige informatie over gezinsvermogens in België is terug te vinden in twee recente publicaties: “Global Wealth Report” van vermogensbeheerder Allianz uit 2012 en een rapport met dezelfde naam, gepubliceerd in 2013 door vermogensbeheerder Crédit Suisse.
Wat blijkt uit deze rapporten? Ons land beschikt over bijzonder veel kapitaal. De gezinnen in ons land hebben een totaal nettovermogen van 1.882 miljard euro. Wanneer we het financiëel nettovermogen per inwoner bekijken, blijken we het rijkste land te zijn van de EU. Wereldwijd staan we op plaats 4. We laten enkel Zwitserland, de Verenigde Staten en Japan voorgaan.
Voor wat ons financieel nettovermogen betreft, zijn we dus het rijkste land van de Europese Unie. Hoeveel belastingen betalen we op ons kapitaal? De meest recente cijfers vinden we in een recente studie, gepubliceerd bij de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). In die studie vinden we het effectieve belastingtarief van de 4 belangrijkste vormen van belasting op kapitaal: belasting op dividenden, interestbelastingen, belasting op meerwaarde op aandelen en belasting op meerwaarde op eigendom.
Wanneer we de cijfers voor België opzoeken, komen we het volgende te weten:
Bron: OECD Taxation Working Paper No. 19 (2013)
Waar situeert ons land zich als we gaan kijken naar de lasten op kapitaal tegenover de totale inkomsten uit kapitaal? Op de lijst van 34 OESO-landen prijkt België op plaats 29 qua lasten op dividenden, plaats 20 voor interesten, plaats 20 voor lasten op meerwaarde van de eigendom en ten slotte een allerlaatste plaats voor meerwaarde op aandelen."
Tot zover de eigen statistische en economische interpretatie van Ivan De Vadder. En dan komen zijn politieke statements:
"Met andere woorden: voor wat belastingdruk op kapitaal betreft, bengelt België internationaal gezien aan de staart.
Conclusie: als we de geïnde belasting uit kapitaal vergelijken met het bbp, staat ons land inderdaad met 9,2 procent op de zesde plaats in Europa. Maar bij een vergelijking tussen de geïnde belastingen op kapitaal en het totale inkomen uit kapitaal in het hele land, blijkt dat België helemaal onderaan de lijst bengelt."
Door deze conclusie geeft De Vadder duidelijk aan dat zijn zogezegde objectieve interpretatie helemaal niet neutraal is. Immers, volgens Ivan De Vadder bengelt een land helemaal achteraan als het op de 20e plaats van 34 staat. Volgens mijn wiskundige kennis, staat zo'n land in het midden!!! Een land dat achteraan zou bengelen zou bij de laatste 5 staan.
Natuurlijk dat de belastingsdruk in dit land gigantisch hoog is. Jaar na jaar verschijnen internationale publicaties die keer op keer onderlijnen dat wij de tweede hoogste belastingsdruk van de wereld hebben. Daar kan de verschrikkelijke De Vadder niet om heen. Dat soort van publicaties gebruikt hij natuurlijk niet. Hij pikt er hier en daar cijfers uit die hem goed uitkomen.
Alle gekheid op een stokje. Indien we mensen à la De Vadder zouden volgen, zou de belastingsdruk nog toenemen en zouden wij zonder enige twijfel het zwaarst belaste land ter wereld zijn. Trop is natuurlijk teveel. Maar dat is natuurlijk zeer moeilijk uit te leggen aan een staatsambtenaar die een statuut heeft dat nergens ter wereld zijn gelijke heeft. Misschien dat De Vadder dat eens dient te vergelijken in zijn volgende aflevering van "juist is juist" in de Zevende Dag
Eurocommissaris voor Handel Karel De Gucht (Open VLD).
GENT - Eurocommissaris voor Handel Karel De Gucht (Open VLD) heeft in drie brieven geprobeerd het hoofd van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI), Frank Philipsen, onder druk te zetten om op te treden in zijn belastingdossier. Dat schrijft De Tijd.
De drie brieven werden publiek gemaakt door de Gentse directeur van de Bijzondere Belastinginspectie, Karel Anthonissen. Anthonissen kreeg de brieven gericht aan zijn baas in bezit in het kader van de openbaarheid van bestuur. De Bijzondere Belastinginspectie van Gent ligt al sinds 2009 overhoop met eurocommissaris voor Handel Karel De Gucht.
In december 2013 oordeelde het Gentse hof van beroep dat de BBI over te weinig munitie beschikte om de bankrekeningen van Karel De Gucht te mogen inkijken. Hiermee verviel ook meteen de vaststelling van fraude aan het adres van de eurocommissaris.
Het is nu aan Frank Philipsen, de topman van de BBI, of er cassatieberoep wordt aangetekend tegen het arrest van het Gentse hof van Beroep.
Iedereen die Karel De Gucht persoonlijk kent, beweert dat dit slechts het topje van de ijsberg is. Oud-partijgenoten zoals Hugo Coveliers en Jean-Marie De decker omschrijven Karel De Gucht als een duistere figuur met vele geheimen. Zeker op financieel vlak zou er veel te zeggen zijn over de handel en wandel van de De Gucht-clan. Dedecker beweert dat er onder andere vanalles fout liep bij de transacties van overheidsgebouwen en Hugo Coveliers vergeleek hem in het verleden al met een Albanese maffiafiguur. Voor sommige insiders is het slechts een kwestie van tijd. Vroeg of laat komen een aantal schandalen in de openbaarheid.
De brieven van De Gucht gericht aan Philipsen, waar de Gentse BBI-directeur Karel Anthonissen nu mee in de openbaarheid treedt, zorgen natuurlijk voor extra druk op de ketel.
De brieven werden geschreven tussen eind 2012 en midden 2013, dus toen het conflict tussen de Europees commissaris en de Gentse BBI in alle hevigheid losbarstte. De Gucht ondertekende zijn brieven als ‘minister van staat’ en niet als ‘Europees commissaris’.
‘Bedreigd’
De toon van de brieven laat weinig aan de verbeelding over. De Gentse BBI-directeur Karel Anthonissen moet van het dossier worden gehaald en het is aan Philipsen om dat in orde te brengen. Ondermeer de opiniestukken uit de pen van Anthonissen in het extreemrechtse blad ’t Scheldt en op een extreemlinkse site, komen aan bod in de brieven. Volgens De Gucht draagt Anthonissen dan ook de zweem van partijdigheid met zich mee, iets wat het Gentse hof van beroep in zijn arrest later ontkrachtte.
Het is totaal onbegrijpelijk dat men in regeringskringen De Gucht blijft steunen
De Gucht vraagt in een latere brief ook nog om de bevestiging van Anthonissen die van het dossier gehaald werd, om te zetten in de praktijk en stuurt aan op een minnelijke schikking in het dossier. Anthonissen werd effectief van het dossier gehaald en kreeg ook een blaam van de BBI-top omdat hij zou geweigerd hebben het dossier uit handen te geven zoals hem was bevolen.
De Gentse BBI-directeur vraagt nu aan minister van Financiën Koen Geens (CD&V) om klacht in te dienen tegen Europees commissaris De Gucht wegens smaad. Als BBI-directeur voelt Karel Anthonissen zich door De Gucht ‘bedreigd’.
‘Ik sta 100 procent achter die brieven’
Victor Dauginet, de advocaat van Karel De Gucht, was niet op de hoogte van de brieven aan het adres van BBI-baas Frank Philipsen en wenst zich van commentaar te onthouden. De Gucht zelf geeft toe aan De Tijd dat de brieven van zijn hand komen. ‘Ik sta er nog altijd 100 procent achter. (...) Ik heb er geen enkel probleem mee dat dit publiek wordt. Ik heb de brieven bewust niet ondertekend als eurocommissaris.’
Volgens De Gucht is Anthonissen zijn boekje zwaar te buiten gegaan in een onderzoek dat volgens het Gentse hof van Beroep nooit had mogen opgestart worden. ‘U weet toch dat andere BBI-directeurs afstand genomen hebben van zijn optreden in mijn dossier?’
Ofschoon Karel De Gucht al jaren in opspraak is, mocht hij recent als Europees Commissaris nog aan tafel zitten met de Amerikaanse president Obama, hetgeen meteen ook de relativiteit van de (Belgische) politiek demonstreert. Oud-Navosecretaris Willy Claes moest destijds voor minder opstappen, maar blijkbaar gelden niet voor iedereen dezelfde spelregels.
Een hoogbejaarde bewoonster van een Brussels rusthuis die vorige week in een ziekenhuis overleed, is per vergissing gecremeerd. De bedoeling was eigenlijk om het lichaam van de vrouw bij te zetten in de familiegrafkelder op het kerkhof van Bonlez (Chaumont-Gistoux). De familie van de overleden vrouw heeft een klacht ingediend, zo berichten diverse media.
De vrouw van in de negentig verbleef in een OCMW-rusthuis in Sint-Lambrechts-Woluwe, maar overleed in het ziekenhuis. De bedoeling was om de vrouw een laatste rustplaats te geven in de familiegrafkelder, waar ze naast haar man zou worden begraven.
De dochter van de vrouw had gevraagd dat het lichaam in het mortuarium van het OCMW-rusthuis zou worden bewaard, tot aan de aankomst van de begrafenisondernemer. Dinsdagavond merkte het OCMW echter dat het lichaam was verdwenen. Nadien bleek dat de familie van een andere overleden bewoner een privébegrafenisondernemer had ingeschakeld om het lichaam van hun naaste, dat eveneens in het mortuarium lag, te recupereren en te cremeren. De privéfirma heeft zich blijkbaar om een nog onbekende reden vergist van lichaam. Het lichaam van de bejaarde vrouw werd gecremeerd en de assen verstrooid.
Volgens Johan Dexters, van de Nationale Federatie van Beroepsverenigingen en Syndikale Kamers van Aannemers van Begrafenissen van België, zijn er in de afgelopen tien jaar 3 à 4 gevallen bekend in ons land waarbij overleden personen per vergissing werden gecremeerd.
De kopstukken van CD&V hebben het sociaaleconomisch verkiezingsprogramma van de partij - het '3D-plan' - overhandigd aan de Duitse bondskanselier Angela Merkel. Dat gebeurde op de vergadering van de Europese Volkspartij (EVP) in Brussel, kort voor de start van de Europese top.
Vlaams minister-president Kris Peeters, partijvoorzitter Wouter Beke, vicepremier Pieter De Crem en Europees lijsttrekker Marianne Thyssen zaten kort met Merkel samen om het plan te overlopen. De tekst is nu ook naar het Duits en het Engels vertaald en werd aan de bondskanselier overgemaakt. Later wordt het 3D-plan ook nog in het Frans omgezet.
Volgens Peeters zag Merkel dat het plan veel elementen bevat die ook in haar programma terug te vinden zijn en dat het "alles heeft om de kiezer te overtuigen". Peeters hoopt op een positief antwoord. "Als ons plan door haar en haar diensten goed wordt bevonden, ben ik tevreden", zei hij. Zelf was Merkel niet aanwezig op de persbriefing.
Analyse
Mocht NVA dit gedaan hebben, het land was te klein. Wie bedenkt nu zoiets? Waarom Merkel en bv niet de Engelse premier. Het toont aan hoe CD&V denkt over de werkelijke leiding van Europa en dat is blijkbaar niet de EU of de Raad van Ministers. Neen, dat is inderdaad de facto Duitsland. Wie had dat durven denken 70 jaar na de Tweede Wereldoorlog?
Ondertussen kent ongeveer iedereen het standpunt van de EU. Rusland moet met zijn handen afblijven van Oekraïne. Europa doet nu ongeveer alles om het regime in Kiev te steunen en de eerste pesterijen tegen Rusland zijn bezig. Ook Karel De Gucht trachtte zich onlangs nog op dit thema te profileren.
Fascisten in de regering
Maar in beide "kampen" mist men de nodige nuance. Europa gedraagt zich zo pro-Oekraïne dat ze vergeten zijn dat er een fascistische partij in de nieuwe regering zit. Zonder de problematiek rond de Krim zouden ze zich nu misschien beraden over sancties tegen het extreem-rechtse regime. In België is men vlijtig met een cordon-sanitair rond extreem-rechtse partijen, maar in de internationale politiek gelden er plots andere regels...
Radio-actieve groenten importeren
En Karel De Gucht is plotseling vergeten dat de Oekraïnse landbouwproducten niet voldoen aan de Europese normen. Plots lijken we vergeten dat Tsjernobylj nog steeds radio-actieve straling afgeeft aan de landbouw...
Moordenaar in opdracht van huidige regering?
Maar wat nog erger is: Heel de discussie rond Oekraïne is ontspoord op het ogenblik dat een sluipschutter op demonstranten is beginnen schieten. Rusland vraagt een onderzoek naar deze sluipschutter. Er bestaat een massa beeldmateriaal over hem en er is het ballistisch onderzoek. Maar het huidige regime weigert dit te onderzoeken. Rusland is immers zeker van haar stuk dat het geen Rus was, noch iemand van het vorige regime. Het heeft er alle schijn van dat het huidige regime moedwillig chaos en dood heeft willen creëren om zo aan de macht te komen. Europa zwijgt voor dood over dit onderwerp.
Krimoorlog
Europa is de geschiedenis vergeten. De Krim is door de Russen veroverderd na jarenlange strijd en er woont een meerderheid Russen. In feite zou men historisch kunnen argumenteren dat de Krim niet behoort tot Oekraïne noch tot Rusland. Want de oorspronkelijke bevolking is Tataars. Zij maken nu nog een minderheid uit van de bevolking. En indien we consequent zijn zouden de Canadezen en Amerikanen hun land dan ook moeten teruggeven aan de Indianen. Dat is natuurlijk een onbegonnen zaak. De Krim werd ooit binnen de Sovjetunie door Chroetsjov aan Oekraïne geschonken omdat de Russische leider de stemmen nodig had van Oekraïne voor zijn verkiezing als secretaris van het Politbureau, de facto president van de Sovjetunie dus. Binnen de Sovjetunie maakte dat ook niet zoveel verschil uit. Natuurlijk na het uiteenvallen van de Sovjetunie kwam het verlies van de Krim zeer hard aan, zeker omdat een meerderheid van de inwoners Russisch is.
40 miljoen doden voor niets
Maar de vergetelheid van Europa is ruimer. De Europese Unie is vergeten dat de Sovjetunie zonder slag of stoot uiteen is gevallen. Rusland verloor op enkele jaren tijd gans haar invloedzone in Oost-Europa. Landen werden massaal binnen gehaald bij de EU zonder dat er rekening werd gehouden met het standpunt van Rusland.
We zijn natuurlijk al lang vergeten dat Rusland 40 miljoen doden heeft geteld na de Tweede Wereldoorlog. Een blijvende neutrale bufferzone tussen Rusland en West-Europa is vanuit Russisch oogpunt meer dan wenselijk. Maar de EU gedraagt zich als een olifant in een porseleinenwinkel. Men houdt bijna geen rekening met het Russisch standpunt en tracht gebied na gebied in te palmen en zelfs tot de NAVO te laten toetreden. Een beetje meer nuance langs de zijde van de EU zou welkom zijn.
Referendum
Het referendum wordt in Europa voorgesteld als bestaande uit EEN vraag terwijl de inwoners twee vragen krijgen voorgesteld. De Krim kan terugkeren naar Rusland als een autonoom gebied.
Gekke Russische redeneringen in de media
De Russen houden er natuurlijk ook een aantal gekke redeneringen op na. Zo menen Russische opiniemakers dat de Verenigde Staten achter de chaos zit omdat zij zo Europa trachten te verzwakken. Volgens de Russen creëert Washington bewust oorlogen in het Midden-Oosten om Europa zo op te zadelen met miljoenen vluchtelingen. De Russen denken dat de VS belang heeft met een verzwakt West-Europa. Een zeer bizarre redenering...
Conclusie
Op dit ogenblik heeft men dus vooral nood aan gezond verstand en een diplomatieke oplossing waardoor de rust terugkeert. Maar gezever à la De Gucht kunnen we op dit ogenblik missen als kiespijn.
UPDATE Het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken beschuldigt Russische troepen ervan een dorp buiten de Krim bezet te hebben. Tientallen militairen zouden het dorp Strilkove op een smalle landstrook ten oosten van het schiereiland hebben bezet, aldus een verklaring. Voor die tijd waren Russische militairen voor zover bekend alleen op de Krim zelf aanwezig. De G8-landen zouden de recente acties van Rusland moe zijn, en zelfs pogingen ondernemen om het land eruit te gooien?
Buitenlandse Zaken liet weten zich 'het recht voor te behouden alle mogelijke middelen te gebruiken om de invasie te stoppen'. Over het conflict in de regio Cherson heerst echter nog veel onduidelijkheid: het ministerie van Defensie had eerder op zaterdag juist laten weten een Russische inval te hebben afgeslagen.
Gasinstallatie Volgens de Oekraïense grenswacht hebben de Russen verteld dat zij zijn gekomen om een gasinstallatie uit handen van terroristen te houden. Ze zouden de gasinstallatie inmiddels hebben ingenomen en bezig zijn met de aanleg van loopgraven, maar van een militaire confrontatie tussen troepen zou geen sprake zijn geweest.
Eerder zaterdag sprak Rusland in de VN-Veiligheidsraad een veto uit over een Oekraïne-resolutie. De resolutie riep landen op het referendum dat zondag op de Krim wordt gehouden, niet te erkennen. De grotendeels Russische bevolking op de Krim stemt dan over aansluiting bij Rusland. De Russen stonden met hun veto echter alleen: 13 van de 14 andere landen stemden voor de resolutie. China stemde niet.
Ontbonden Het parlement van Oekraïne heeft zaterdag het parlement van de Krim, nu nog officieel een autonoom deel van het land, als ontbonden verklaard. De daad was symbolisch bedoeld in aanloop naar het referendum. Het parlement van de Krim had het schiereiland zelf eerder al onafhankelijk van Kiev verklaard.
In Moskou zijn duizenden mensen de straat op gegaan om te demonstreren tegen de Russische aanwezigheid op de Krim. Hoeveel actievoerders op de been waren, is niet duidelijk. Volgens de organisatie waren er 50.000 betogers, terwijl de politie het op 3000 hield.
Ooggetuigen hadden het over zo'n 30.000 mensen, onder wie leden van punkband Pussy Riot en de vroegere vicepremier Boris Nemtsov. Een andere, kleinere groep demonstranten ging juist de straat op uit steun voor het beleid van de Russische president Vladimir Poetin. (lees hieronder verder)
"G8-landen willen van Rusland af" Zeven van de acht landen die lid zijn van de G8 willen Rusland (de achtste staat) uit het overlegorgaan zetten. Dat schrijft het Duitse weekblad Der Spiegel op gezag van bronnen binnen de Duitse regering. De landen zouden zelfs al voorbereidingen treffen om Rusland weg te sturen vanwege diens rol in de crisis op de Krim.
Volgens de bronnen is het forum op zoek naar een alternatieve locatie voor de G8-top die vooralsnog in juni in het Russische Sotsji wordt gehouden. De zeven regeringsleiders zouden elkaar bijvoorbeeld in Londen willen ontmoeten. Ook een voor april geplande Duits-Russische bijeenkomst zou op losse schroeven staan.
De club van acht belangrijke industrielanden komt jaarlijks samen over wereldwijde thema's als economie en veiligheid te bespreken. Naast Rusland en Duitsland zijn ook Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Japan, Italië en Canada lid.
Het moest zolang mogelijk geheim blijven om maximaal effect te bereiken. Maar nu 'doelwit' Johan Vande Lanotte (sp.a) het verklapt heeft, mag iedereen het weten: oud-spoorbaas en bij velen verguisde Marc Descheemaecker heeft een boek klaar waarin hij de rekening maakt van zijn gedwongen afscheid bij de NMBS. Het boek, 'Dwarsligger', verschijnt dinsdag al.
Blijkbaar vrezen sommigen dat de sp.a ook na 25 mei weer iets te zeggen zal hebben
Johan Vande Lanotte, sp.a-vicepremier
Uitgeverij Van Halewyck verbergt niet dat de publicatie zo lang mogelijk stil gehouden moest worden. "Een beetje verrassing in het leven kan geen kwaad", lacht uitgeefster Lut Raymaekers. Het boek van Descheemaecker stond niet in de voorjaarsaanbieding die de uitgever eerder rondstuurde. Dat doet vermoeden dat het boek als een bommetje in de lopende kiescampagne moet landen.
De flaptekst bevestigt die gedachte. Descheemaecker belooft er het hele verhaal van zijn periode bij het spoor te vertellen. Maar toch ook: "Wie neemt de beslissingen nu precies bij de NMBS? Waarom mocht Descheemaecker niet gedelegeerd bestuurder van de NMBS blijven? Waarom leidde dat tot zo'n opvolgingscircus?" Zelf wil de auteur nog geen verdere commentaar geven.
Descheemaecker is zelf geen onbesproken blad. Zijn benoeming was nog een politieke aanstelling van de gevallen open VLD-er Marc Verwilghen en toen diens ster aan de hemel taande, verloor Descheemaecker ook veel van zijn "gewicht".
Op televisie verkondigde Descheemaecker natuurlijk stoer dat het zijn houding was en zijn strategie die hem parten speelde, maar in Brussel weet iedereen waarom Descheemaecker de laan werd uitgestuurd. De Vlaamse liberalen waren electoraal zodanig afgezwakt, dat ze hem wel moesten opofferen. Het is maar de vraag of Marc Descheemaecker de eerlijkheid zal hebben dit in zijn boek toe te geven.
Sp.a-vicepremier Johan Vande Lanotte, die de herbenoeming van Descheemaecker persoonlijk blokkeerde, weet dus waaraan zich te verwachten. "Het zal de sp.a procenten kosten", citeert Vande Lanotte in Knack een dreigement dat Descheemaecker zou geuit hebben over zijn boek. Hij vervolgt: "Dat is dus chantage. Blijkbaar vrezen sommigen dat de sp.a ook na 25 mei weer iets te zeggen zal hebben. Anders zouden ze niet zoveel boekskes over mij volschrijven."
Als een rancuneuze jongen rekent Descheemaecker nu af met de politiek. Nochtans heeft hij zijn carrière grotendeels via diezelfde politiek kunnen uitbouwen. Maar in tegenstelling tot zovele collega-managers weigert hij de consequentie onder ogen te zien van verkeerde politieke keuzes uit het verleden.
Het boek wordt dus een zielige bedoening van een "pot die ketel verwijt dat hij zwart ziet." Het lijkt erop dat twee gehavende figuren nu met elkaar afrekenen, terwijl wij als toeschouwer mogen toekijken. Arm Vlaanderen!
Eerder verscheen al bij dezelfde uitgever 'De Keizer van Oostende' over Vande Lanottes activiteiten in de badstad.
In een interview in Knack reageert sp.a-minister Johan Vande Lanotte op de vele beschuldigingen die hem al lang achtervolgen. "Het is de logica zelf dat ik onder vuur lig", zegt hij. "Maar mijn werk is belangrijk, niet mijn goede naam."
Vande Lanotte blikt in het interview ook kort vooruit op de verkiezingen. "Het zal op 25 mei gaan over de vraag of er nog socialisten in de regering zitten of niet", zegt hij. "Want als de N-VA straks de dominante kracht wordt, krijg je een rechtse regering zonder socialisten."
"Maar blijkbaar vrezen sommigen toch dat de sp.a ook na 25 mei weer iets te zeggen zal hebben", klinkt het nog. "Anders zouden ze zoveel 'boekskes' over mij niet volschrijven."
Dat hij zo vaak onder vuur wordt genomen, deert Vande Lanotte niet, zegt hij in Knack. "In 2000 behaalden we met de sp.a de absolute meerderheid in Oostende. Zes jaar lang probeerde de oppositie ons op alle manieren te pakken. Het resultaat: in 2006 werd onze absolute meerderheid alleen maar groter. Wat via de verkiezingen niet lukte, de sp.a uit het bestuur krijgen, probeert men nu op een andere manier."
Electrawinds Over de heisa rond de cumul van zijn ministerschap en zijn activiteiten bij Electrawinds zegt hij het volgende: "Ik heb altijd openlijk gecommuniceerd. Ik heb publiek aangekondigd dat ik opnieuw consultant was van Electrawinds. Dat heeft geduurd van na de verkiezingen van 2010 tot ik minister werd in 2011. Toen is alles definitief gestopt. Maar tegen geruchten en beeldvorming kan men toch niet op. Dit land kan niet goed om met een politicus die in de privé werkt. Elders juicht men dat toe; in Vlaanderen ligt dat lastig."
Ook in het boek 'De Keizer van Oostende' wordt Vande Lanotte bekritiseerd. "En het is nog niet gedaan, want er gaat nog een boekje van Marc Descheemaecker verschijnen", zegt hij. "Op 4 juli 2013 bevond Europarlementslid Saïd El Khadraoui zich als rapporteur van de Commissie Infrastructuur van het Europees Parlement in Wenen. Samen met de toenmalige ceo's van de NMBS zat hij op de bus naar het Sofitelhotel. Tijdens die rit begon Marc Descheemaecker tegen El Khadraoui over zijn eigen herbenoeming bij de NMBS. 'Anders ga ik in april 2014 een boek schrijven tegen de sp.a.', zei hij. Hij heeft er zelfs aan toegevoegd: 'Het zal de sp.a procenten kosten.' Dat is dus chantage."
Een NH-90-helikopter: log, zwaar en lawaaierig. Ermee vliegen is vijf keer duurder dan met de Sea King. Foto: belga
De peperdure NH-90-helikopters die Defensie heeft aangeschaft als vervangers van de Sea King, zorgen in het Nederlandse leger voor problemen. 'We zullen extra waakzaam zijn', reageert minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) in 'De Ochtend' op Radio 1.
België kocht voor 300 miljoen euro acht NH-90 helikopters, een transporttoestel waarvoor de Navo koos en dat diverse landen al gebruiken. Vier helikopters dienen voor transport over land en vier moeten de Sea Kings vervangen die vanuit Koksijde reddingsoperaties op zee uitvoeren. Twee landtoestellen zijn al in gebruik, maar de ene marineversie die al werd geleverd zit nog altijd in de testfase. Veel zee heeft die nog niet gezien.
Dat is wel anders bij onze noorderburen. Zij voerden er al operaties mee uit, onder meer voor de kust van Somalië. En de moeilijkheden met de heli’s stapelen zich op. Ze zijn log en zwaar en kunnen niet zoveel lading meenemen, maken een hels lawaai en hebben snel onderhoud nodig.
Maar de Nederlanders stonden deze week perplex toen bleek dat de NH-90’s niet goed tegen zeezout kunnen. Blijkbaar veroorzaakt het zout roestvorming. Opvallend detail: de NH-90 wordt gebouwd door een zusterbedrijf van AnsaldoBreda, de producent van de Fyra.
'Geen indicaties van problemen'
Volgens het kabinet van Defensieminister Pieter De Crem (CD&V) kreeg Nederland de oude versie van de NH-90. Ondertussen zijn de kinderziektes eruit gehaald en wij kregen de jongste versie, klinkt het. Op dit moment zijn er volgens de minister geen 'indicaties' van problemen.
'Als er problemen zouden opduiken, dan zullen we maatregelen nemen', zegt De Crem, die ervan overtuigd is dat het contract een oplossing zal bieden bij mogelijke problemen. Hij belooft extra waakzaamheid en dat het dossier in alle transparantie zal verlopen.
De minister wijst er ten slotte op dat het om een beslissing van de paarse regering-Verhofstadt II ging. 'Zoals altijd ben ik een loyale uitvoerder van beslissingen die voor mij zijn genomen', verklaart hij in De Ochtend.
De beperking van de inschakelingsuitkering was "een verstandige beslissing". Zo heeft sp.a-voorzitter Bruno Tobback vandaag in het VRT-radioprogramma 'De Ochtend' gereageerd op het pleidooi van de Franstalige socialisten om die hervorming te herbekijken.
Deze week voerden de vakbonden nog actie tegen de beslissing van de regering om de inschakelingsuitkering in de tijd te beperken. De PS wil de maatregel na de verkiezingen herbekijken. Tobback noemde de hervorming vandaag "een verstandige beslissing". Wel wil hij een oplossing zoeken voor een aantal "sociaal ongewenste effecten" van de hervorming, bijvoorbeeld voor alleenstaande moeders met versnipperde jobs.
Rijkentaks Tobback loopt ook niet warm voor een rijkentaks zoals de PS die bepleit. Wel wil hij net als de Franstalige socialisten de strijd tegen fiscale fraude blijven voeren en inkomsten uit kapitaal sterker belasten. Met de gestage opheffing van het bankgeheim bijvoorbeeld zouden winsten uit buitenlandse beleggingen weer zichtbaarder moeten worden, meent hij.
Ook de sp.a-voorzitter heeft de indruk dat de partij van premier Elio Di Rupo met haar verkiezingsprogramma haar linkerflank wil afschermen tegen de opkomst van de PVDA in Wallonië. In Vlaanderen komt die partij volgens Tobback electoraal niet echt van de grond.
Fantastisch werk Tobback is overigens niet gefrustreerd over het palmares van de regering-Di Rupo, die ervoor gezorgd heeft dat België "niet enkel op de FIFA-ranking" hoger genoteerd staat dan de meeste buurlanden. "Ik ben één van de enigen die zegt dat de regering fantastisch werk heeft neergezet".
Minder enthousiast klonk Tobback over Vlaams minister van Begroting Philippe Muyters (N-VA) en diens optreden in het debat over het tekort aan sociale woonleningen. Tobback vindt het "een eigenaardige redenering" dat minister van Wonen Freya Van den Bossche (sp.a) "dat maar met haar centjes moet oplossen". "Dit is een gezamenlijk probleem van de regering, een maatschappelijk probleem in Vlaanderen", zo nam hij de "verkokering" in de Vlaamse regering op de korrel.
"De PS stelt met haar plan voor een fiscale hervorming de keuze op scherp. Vlaanderen zal te maken krijgen met het PS-model met meer belastingen en de sluipende dood van het sociaal stelsel, of met het N-VA-model met minder belastingen en meer ruimte voor de economie", zegt N-VA-voorzitter Bart De Wever in een reactie op het verkiezingsprogramma van de Franse socialisten. "Dat de PS niets voorstelt om de loonkostenhandicap te verhelpen is het meest asociale beleid dat er is."
"Het lijkt er sterk op dat de PS wat nog rest van onze competitiviteit vakkundig de nek wil omwringen", analyseert De Wever het plan van de Franstalige socialisten. Hij laakt het feit dat er "amper of geen aandacht is voor besparingen, wel des te meer voor extra belastingen" en het "tomeloze gebrek aan ambitie om de uitgaven te verlagen".
In haar plan schuift de PS een nieuwe belasting op vermogens boven de 1,25 miljoen euro en een hogere heffing op bepaalde financiële producten naar voren. Ze wil de strijd tegen fiscale fraude opvoeren en de notionele intrestaftrek afschaffen ten voordele van een lastenverlaging voor kmo's. Op die manier moeten meer jobs gecreëerd kunnen worden en zal 70 procent van de werknemers zijn koopkracht verhoogd zien, legde voorzitter Paul Magnette uit.
Asociaal "De PS is socialistische luchtkastelen aan het bouwen", gaat De Wever voort met zijn kritiek. "De Vlaamse middenklasse moet het ergste vrezen. Wie werkt, spaart of onderneemt, zal een volgende belastingtsunami over zich heen krijgen."
Dat de Franstalige socialisten niets voorstellen om de loonkostenhandicap te verhelpen, zegt de N-VA-voorzitter, "is het meest asociale beleid dat er is".
Volgens Bart De Wever is het nu aan Open Vld en CD&V, de twee Vlaamse partijen in de regering-Di Rupo, om duidelijk te maken of ze voor het N-VA- of het PS-model kiezen. "In hun verkiezingsprogramma's beloven ze een N-VA-beleid van lastenverlagingen. Wel, CD&V en Open Vld mogen eens uitleggen hoe zij dat denken door te voeren met deze PS."
"Als we niet verder handelen, dan zal onze industrie verdwijnen. En met die industrie ook onze welvaart." Dat zei Vlaams minister-president Kris Peeters aan het slot van de Nieuw Industrieel Ondernemen Happening in de Antwerpse Waagnatie, waar gisteren en vandaag achthonderd ondernemers, ceo's en leden van het middenveld debatteerden over innovatie in Vlaanderen.
"Ook de volgende regering zal moeten kiezen voor het Nieuw Industrieel Ondernemen als het wil kiezen voor de welvaart van Vlaanderen", sprak de minister-president in Antwerpen. "Want de industrie blijft de grootste innovator. Het blijft de grootste exporteur. En het blijft de belangrijkste hefboom voor de jobs van morgen."
Gisteren, tijdens de 'managersavond' van het evenement, verklaarde Peeters dat we op zoek moeten naar de 'lopende band van deze tijd'. "De globalisering en de economische crisis hebben iedereen duidelijk gemaakt dat het productiviteitsgeloof nu finaal achterhaald is. De wereld van 2014 lijkt in niets nog op die van 1913", zei hij in een verwijzing naar de innovatie van Henry Ford. "Als we onze industrie willen behouden en versterken in deze 21ste eeuw, dan moeten we dus op zoek naar nieuwe antwoorden op de nieuwe uitdagingen. Dan moeten we op zoek naar de lopende band van deze tijd." Peeters maakt zich sterk dat Vlaanderen daarin momenteel voorop loopt: "Heel Europa kopieert vandaag de oplossingen die wij naar voren schuiven. En met reden."
Tijdens het evenement vond ook een jobbeurs plaats. Daar werden 600 vacatures en stageplaatsen in de innovatieve industrie voorgesteld aan 750 geïnteresseerden.
Bij de NMBS zijn sinds 2009 voor 225 miljoen euro 'onverklaarbare schulden' gemaakt. Dat blijkt uit een nota die vrijdag is besproken op het auditcomité van het spoorbedrijf, schrijft De Tijd vandaag.
Volgens een eerste onderzoek zijn de rekeningen jarenlang opgesmukt. Ook werden achterstallige vorderingen, zoals onbetaalde boetes van reizigers, systematisch te hoog ingeschat. Door die inkomsten kunstmatig op te blazen zijn volgens NMBS-kringen de resultaten sinds 2009 voor 123 miljoen euro opgesmukt.
Daarnaast is het zoeken naar een verklaring voor een gecumuleerde schuld van 102 miljoen euro. Voor 2013 gaat het om 38 miljoen euro onverklaarbare schulden. het auditcomité gaf de bedrijfsrevisoren de opdracht de zaak uit te zoeken.
Tomorrow's D-Day for tax filers across the United Sates. While its easy to bemoan your tax rate, especially if you owe money to Uncle Sam, the United States actually has a relatively low personal tax rate compared with other countries.
Last October, accounting firm KPMG put together a study of the countries with the world's highest tax rates on personal income. Not surprisingly, Europe was among the most-taxed regions. Western Europe led all world regions with a 46.1% tax rate on personal incomes. By contrast, North America stood at 27.7%.
Also, while the top income-tax bracket for America is jumping to 39.6% this year, it stands neck-and-neck with Spain for having the world's highest income level where the highest rate of taxes takes effect.
Clearly, taxes are a matter of significant controversy. Not only do tax codes and deductions vary wildly by country, but the services a citizen receives for his or her tax dollars also differ. Services are difficult to measure in an objective manner, but KPMG tried looking beyond purely top tax rates by measuring effective taxes for people who earn both $100,000 and $300,000 per year.
Let's look which countries' citizens had the highest tax burden in 2012, and how they compare with the United States.
1. Belgium
2012 top rate of income taxes: 50%
Effective tax rate on $100,000: 47% (13.1% Social Security, 33.9% income tax)
World rank on effective tax rate of $100,000: 1
Effective tax rate on $300,000: 53.4% (13.1% Social Security, 40.3% income tax)
World rank on effective tax rate of $300,000: 2
2. Italy
2012 top rate of income taxes: 43%
Effective tax rate on $100,000: 45.2% (9.6% Social Security, 35.6% income tax)
World rank on effective tax rate of $100,000: 4
Effective tax rate on $300,000: 51.8% (10% Social Security, 41.8% income tax)
World rank on effective tax rate of $300,000: 3
3. France
2012 top rate of income taxes: 45%
Effective tax rate on $100,000: 42% (22% Social Security, 20% income tax)
World rank on effective tax rate of $100,000: 8
Effective tax rate on $300,000: 54% (20% Social Security, 34% income tax)
World rank on effective tax rate of $300,000: 1
4. Denmark
2012 top rate of income taxes: 55.4%
Effective tax rate on $100,000: 42.3% (0.2% Social Security, 42.1% income tax)
World rank on effective tax rate of $100,000: 6
Effective tax rate on $300,000: 51.5% (0.1% Social Security, 51.4% income tax)
World rank on effective tax tate of $300,000: 4
5. Greece
2012 top rate of income taxes: 45%
Effective tax rate on $100,000: 46.5% (16.5% Social Security, 30% income tax)
World rank on effective tax rate of $100,000: 2
Effective tax rate on $300,000: 45.1% (5.6% Social Security, 39.5% income tax)
World rank on effective tax rate of $300,000: 14
For comparison: The United States
2012 top rate of income taxes: 35% (rising to 39.6% in 2013)
Effective tax rate on $100,000: 26% (7.3% Social Security, 18.7% income tax)
World rank on effective tax rate of $100,000: 55
Effective tax rate on $300,000: 30.5% (3.7% Social Security, 26.8% income tax)
World rank on effective tax rate of $300,000: 53
It could be worse While Denmark makes this list as one of the highest-taxed countries, it also routinely scores rankings as the "world's happiest country" and ranks amazingly well in areas such as regulatory efficiency. Also bear in mind that income-tax rankings don't fully account for areas such as VATs and sales taxes, as well as payroll taxes levied on employers that can act as hidden taxes reducing income.
Yet if you're a last-minute filer bemoaning your tax burden in 2012, just remember: If you live in America, it could be worse.
Investing advice from The Motley Fool If you're lucky enough to be getting money back from your taxes and are looking for safe places to invest, The Motley Fool has compiled a special free report outlining our nine top dependable dividend-paying stocks. It's called "Secure Your Future With 9 Rock-Solid Dividend Stocks." You can access your copy today at no cost! Just click here.
Uit de gevangenis van Wortel is zaterdag een gedetineerde even kunnen ontsnappen door met zijn bezoekers naar buiten te wandelen. Dat meldt de nieuwsdienst van de VRT. De directie van de gevangenis bevestigt de ontsnapping en laat weten dat de man wat later kon worden opgepakt in Antwerpen. Daar zit hij inmiddels opnieuw achter de tralies.
De gedetineerde zou er tijdens het bezoekmoment in geslaagd zijn om burgerkledij aan te trekken op het toilet. Nadat hij naar buiten was gewandeld, viel zijn verdwijning al snel op. De politie trof de ontsnapte kort na de feiten aan bij zijn broer in Antwerpen. De man werd opnieuw ingerekend en voorlopig in de Antwerpse gevangenis opgesloten.
UPDATEDe uitzending van 'Alloo in de vrouwengevangenis', die gisteren volledig gewijd was aan de zelfdoding van Kim Van den Broeck (30), heeft heel wat ongenoegen veroorzaakt bij de ACOD-vakbond. "We hebben beslist om meteen actie te voeren, als Luk Alloo nog een stap in de gevangenis zet. We willen hiermee onze collega's steunen, want het personeel in de gevangenis werkt zeer professioneel en correct. De uitzending getuigde van een laag journalistiek niveau", aldus Kristof Muyters, ACOD-vakbondsafgevaardigde.
In de uitzending van gisteravond kwamen vooral de ouders van de vrouwelijke gedetineerde aan het woord. "Onze collega-cipiers kunnen niets zeggen, want er bestaat zoiets als een deontologische code en beroepsgeheim. Als Alloo de gevangenis binnenkomt, dan gaan wij naar buiten. Hij zou als criminoloog toch beter moeten weten. Het is zeer erg dat de feiten op deze manier zijn weergegeven. Mensen, die met zelfmoordplannen rondlopen, zullen het uiteindelijk toch doen. Met dit besluit willen we als ACOD aantonen dat wij achter onze collega's staan", besluit Muyters.
De ouders van de jonge drugsverslaafde vrouw, die vorig jaar in haar cel zelfmoord pleegde, maakten het verwijt dat hun dochter in de gevangenis aan haar lot zou zijn overgelaten. "Alloo kan misschien van oordeel zijn dat deze vrouw niet in de gevangenis thuishoorde, maar dat is een zaak van het gerecht", aldus nog Muyters.
Begeleiding Ook de Liga voor de Mensenrechten (LvM) laat van zich horen. "Er is dringend nood aan meer begeleiding van verslaafden in de gevangenissen." Volgens de Liga heeft het gebrek aan begeleiding en middelen "dramatische gevolgen". Uit een onderzoek naar het penitentiair drugsbeleid in de Gentse gevangenis tussen februari en april 2013 bleek dat er weinig tot geen mogelijkheden tot hulpverlening bestaan voor gedetineerden. Nochtans zijn de gedetineerden vragende partij. De LvM verwijst ook naar het succes van de Drugbehandelingskamer (DBK) in Gent, waar drugsgerelateerde criminaliteit op een meer specifieke manier wordt aangepakt. "En met succes. Bij 80 procent van de behandelde gedetineerden daalde de recidive", luidt het persbericht.
Mijn opinie
Natuurlijk dat ons gerechtelijk apparaat al jaren vierkant draait. Ons justitie is een afgeleide van onze politiek. Zogezegd is er scheiding der machten, maar iedereen weet dat raadsleden benoemd worden door de politiek. Tot zover de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht. En wanneer politieke kleur belangrijker is dan de intrinstieke kwaliteit, krijgt men een slecht werkend apparaat. Niemand die er iets aan doet of zal aan doen. In feite is er in België ook nood aan een "Arabische" of "Oekraïnse lente". Telkens weer opnieuw hopen wij op een ommekeer, telkens weer opnieuw komen wij bedrogen uit. Leiders volgen elkaar op, terwijl er weinig verbetering merkbaar is.
Al meer dan 25 jaar bestaat er bij de bevolking afkeer ten opzichte van ons migratiebeleid. Maar in plaats van onze grenzen beter af te schermen, heeft men ze wagewijd open gezet. Verhofstadt zal de geschiedenisboeken ingaan als de slechtste politicus van de 20e eeuw. Hij verkocht zijn ziel aan de socialisten voor de snel-Belgwet. Dat de liberalen straks met moeite kiesdrempel halen, is daar een gevolg van.
Justitie zou worden hervormd na het Dutroux schandaal en witte ridder Marc Verwilgen mocht deze taak uitvoeren. In praktijk werd Verwilghen op alle mogelijke manieren gesaboteerd. De socialisten konden hem de eer niet gunnen en in zijn partij werden de messen geslepen. Uiteindelijk werd baarde de olifant een muis. Enkel een peperdure politiehervorming werd doorgevoerd. Het 19e eeuwse justitie-apparaat draaide rustig verder. Een Dutroux-scenario is vandaag de dag opnieuw perfect denkbaar. Veel geld en gemeenschapsmiddelen werden verprust.
In feite is Justitie niet geïnteresseerd in het lot van de bevolking. Zware criminelen worden licht gestraft, maar rijdt maar eens als Jan Modaal door een rood licht. Dan grijpen ze U bij de kraag alsof je een gangster bent. De wereld op zijn kop dus. Ikzelf werd ooit eens opgelicht door een cybercrimineel voor 1.700 euro. Ik bezorgde aan de politie en het parket alle gegevens van deze crimineel. Na twee jaar werd het dossier geklasseerd. Ik mocht het gaan inkijken. Amper één mailtje zat erin!!! Nochtans had men de naam, de bankgegevens, alles. Men was te lui geweest om één poot te verrichten. En daarvoor betalen wij allemaal belastingen.
Natuurlijk dat de bevolking mort over onze leiders en onze administratie. Maar wij Belgen zijn brave kuddedieren. Wij werden gedurende eeuwen gedomineerd door Romeinen, Fransen, Spanjaarden, Oostenrijkers, Duitsers, Nederlanders en zijn daardoor doetjes geworden. Een Hollander is veel arroganter en zou dat niet laten gebeuren. Maar wij staan erbij en kijken ernaar.
We hopen allemaal dat het met het NVA beter gaat worden. Maar het NVA alleen zal het zeker niet kunnen waarmaken. De Belgische structuren zijn zo uitgebreid en geinstitutionaliseerd dat bijna niemand het zou kunnen veranderen. Ik vrees dat men op staatkundig vlak beter tabula rasa kan maken. Hoeveel politieke organen bestaan er niet? Hoeveel nutteloze niveaus kunnen worden afgeschaft? Maar we zitten vast. Ik weet bij god niet wat hoe men beweging in dit institutioneel monster kan krijgen.
Tenslotte Luc Alloo en zijn verhaal over de zelfmoord van een gedetineerde. Ik vind het verhelderend om de keerzijde van de medaille te kunnen aanschouwen. Het verhaal van de gedetineerden, de menselijke kant ervan. Langs de andere kant vind ik dat Alloo zich teveel heeft laten meeslepen in het dramatisch verhaal. Dat een reporter stuurt, kan ik begrijpen, maar dat hij zich zo publiekelijk engageert vind ik erover. Wat er met Kim is gebeurd is een drama. En ik geloof dat ze werd gepest door de opzichters. Maar ik geloof niet dat ze een engeltje was. Ze was al sinds haar kindertijd verslaafd en in een slecht milieu actief. Tja en dan deel je natuurlijk van de brokken. Wij kennen haar dossier niet en dat wordt volgens mij zeer eenzijdig gebracht. Een klein beetje nuance is zeker welkom. En daar had men voldoende zendtijd voor. Maar Alloo heeft het verhaal uitgesmeerd met zelfs dramatische muziek van de scorpions er bovenop. En volgende week gaat hij er weer over doorbomen. Tot zover mijn kritiek. Anderzijds denk ik wel dat deze serie iets ten gunste kan betekenen voor Justitie.
Praktijkonderwijs heeft zo z'n nadelen. Dat moest de trainer van een groep Iraakse zelfmoordterroristen ondervinden toen tijdens de les per ongeluk een bommengordel ontplofte. De balans: tweeëntwintig doden en vijftien gewonden.
Het ongeval gebeurde maandag in een trainingskamp van ISIS, de Islamitische Staat van Irak en Syrië. Deze soennitische militanten bestrijden de overwegend sjiietische Iraakse regering en legerleiding.
Maar eergisteren ging het dus fout in het opleidingskamp in de noordoostelijke provincie Samara. De uiteenzetting van de instructeur over het gebruik van een explosievengordel ging mis toen het wapen bij uitstek van de zelfmoordterroristen in spe ontplofte.
De balans was zoals gemeld vernietigend. Ook al omdat volgens de politie tal van explosieven en zware wapens waren opgeslagen in het kamp.
De verkiezingen zijn in aantocht en de bevolking zal het geweten hebben. Partijen profileren zich, stellen zich scherper op. Zo ook met het ongevraagde debat over euthanasie bij kinderen. Jean-Jacques De Gucht zat wat verloren in de senaat. Onder invloed van zijn omgeving wilde hij zich dan maar profileren op een totaal zinloos debat: Euthanasie voor kinderen. Mensen die de medische sector goed kennen, weten dat men terminaal zieke patienten reeds jaar en dag op een zachte manier euthanaseert. Immers, men geeft aan patienten zodanig veel morfine dat ze enerzijds geen pijn meer voelen en anderzijds sneller sterven. Er was geen haan die er naar kraaide.
Toch vond De Gucht junior het nodig zich op het verdriet van de mensen te profileren. En natuurlijk dat de timing zeer belangrijk is in dit debat. Met de verkiezingen voor de deur was dit ongeveer het beste moment dat men kon uitkiezen. Dat de media dit circus slikt, verwondert mij keer op keer. En wat mij meer stoort is de imagoschade die ons land weer eens oploopt door dit soort van zinloze wetten. In het buitenland denkt men dat kleine kinderen in België in gevaar zijn.
Ik begrijp onze politici al lang niet meer. Langs de ene kant heeft men in België de grootste regelneverij van de wereld en langs de andere kant wil men de meest progressieve koers varen ter wereld. Is dit wat er overblijft van het ooit katholieke Vlaanderen? Op ethisch vlak blijkt hier ongeveer alles te kunnen en voor de rest lijken we hier van 's morgens tot 's avonds te worden gecontrolleerd. Ik vind het een onbegrijpelijke schizofrene situatie. En ik ben wellicht niet de enige.
UPDATEDe Kamer van Volksvertegenwoordigers heeft zonet de uitbreiding van de euthanasiewet tot wilsbekwame, terminaal zieke minderjarigen goedgekeurd met 86 stemmen voor, 44 stemmen tegen en 12 onthoudingen. Een wisselmeerderheid van liberalen, socialisten, groenen en N-VA namen het voortouw, al waren er bij sommige van deze partijen ook enkele tegenstemmen en onthoudingen. CD&V, cdH en Vlaams Belang stemden tegen.
België is zo het eerste land ter wereld geworden waar euthanasie ook voor alle minderjarigen mogelijk is. Of een kind van bijvoorbeeld 7 jaar oordeelsbekwaam is, wordt vastgesteld door een psychiater of psycholoog. Bovendien moeten de ouders (of voogden) instemmen met het verzoek tot euthanasie.
Onomstreden is het voorstel niet. Daags voor de stemming riepen 160 kinderartsen op niet over het voorstel te stemmen. Er is geen noodzaak voor de uitbreiding van de euthanasiewet, meenden ze. Bovendien wezen ze erop dat personen onder de 18 jaar niet denken als een volwassene.
De stemming zelf werd verstoord door een jongeman die "assassins" ("moordenaars") naar het halfrond riep.
Tegenstemmen Gisteren berichtte De Morgen al dat er bij initiatiefnemende partijen sp.a, PS en Open Vld wellicht geen afwijkende stem te bespeuren valt. Omdat er bij wetten over ethische kwesties naar eer en geweten gestemd mag worden, zouden enkele leden van de Franstalige liberalen (MR) wel tegen de uitbreiding gestemd hebben. Ook was er te horen dat een vijftal N-VA'ers zich zouden onthouden, bij Ecolo zou er één tegenstem en één onthouding geteld worden.
Eerder werd het wetsvoorstel al goedgekeurd in de Senaat en in de Kamercommissie Justitie. De nieuwe wetgeving kan toegepast worden van zodra het in het Staatsblad verschenen is.
De FOD Justitie heeft alle gevangenissen, gerechtsgebouwen en justitiehuizen gevraagd om zo snel mogelijk door te geven hoeveel wc-papier ze de komende drie maanden nodig denken te hebben. Het contract met leverancier Papyrus loopt maandag af en er moet nog snel een bestelling doorgegeven worden. De nieuwe leverancier begint immers pas over drie maanden met leveren, zo schrijven Het Nieuwsblad en De Standaard vandaag.
Een personeelslid van de Federale Opdrachtencentrale, die jaarlijks ongeveer 80.000 wc-rollen moet bestellen, was een tijdje ziek. Daardoor heeft de nieuwe bestelling drie maanden vertraging opgelopen. Om die periode zonder ongemakken te overbruggen, moet Justitie zelf voor een oplossing zoeken.
"We hebben nog een week de tijd om bij de huidige firma onze laatste bestellingen door te geven. Als we nu snel kunnen inschatten hoeveel toiletpapier er ongeveer gebruikt wordt, kunnen we er gelukkig nog op tijd voor zorgen dat we volgende week niet in de problemen komen", zegt Koen Peumans, woordvoerder van de FOD Justitie.
De FOD voegt eraan toe dat indien nodig uitzonderingen gemaakt kunnen worden en de diensten de toestemming kunnen krijgen om zelf nog wc-papier in te slaan en de kosten nadien terug te vorderen.
‘Het cultiveren van een belegeringsmentaliteit is een onhebbelijke karaktertrek van de meest onaantrekkelijke krachten van de geschiedenis.’ Karel De Gucht (Open VLD) haalt in een opiniestuk in De Morgen erg hard uit naar N-VA-kopstuk Bart De Wever. De Gucht benadruk wel dat hij het stuk in eigen naam geschreven heeft en dus niet als Europees Commissaris.
Karel De Gucht ergert zich - nog maar eens - aan Bart De Wever. ‘Als de populairste politicus, burgemeester van de grootste stad, boegbeeld van de enige toonaangevende partij, aan het bewind in de sterkste en meest bevolkte regio van een van de rijkste landen van het meest ontwikkelde continent ter wereld, als uitgerekend die als voornaamste boodschap heeft dat ze tegen hem zijn, is dat in het beste geval puberaal te noemen. In een minder optimistische interpretatie zou je het gevaarlijk kunnen noemen. Het cultiveren van een belegeringsmentaliteit is een onhebbelijke karaktertrek van de meest onaantrekkelijke krachten uit de geschiedenis.’
‘Een andere mening, mag dat?’
De Gucht neemt nooit een blad voor de mond als het op de burgemeester van Antwerpen aankomt, maar nu haalt hij echt ongemeen hard uit. ‘De duistere krachten waar de Wever het over heeft, bestaan niet. Wel zijn er nog Franstaligen en zelfs Vlamingen, zo’n 70 procent ongeveer, die er doodgewoon een andere mening op nahouden. En dat willen we graag zo houden, als het even mag. Niet-N-VA-stemmers hebben tot nader order ook hun rechten.’
‘Niet bereid tot compromis’
De Gucht heeft het opiniestuk geschreven ‘om de kiezers te waarschuwen’. ‘N-VA is ook nu niet bereid om een compromis te sluiten. Waarom zou een éénthemapartij die met dat ene thema van 5 naar 30 procent gesprongen is, meer water bij de wijn doen dan voorheen?’
‘Judas’ De Wever
Volgens de Open VLD’er is de N-VA ‘de onbeschroomde erfgenaam van dat deel van de Vlaamse Volksbeweging dat steeds religieus geweigerd heeft om de handen vuil te maken’. ‘De Wever haalt zijn inspiratie tegenwoordig in religieuze sferen en weet dat er maar één personage in de Bijbel voorkomt die iets weet te verzilveren, en dat is Judas.’
De Gucht staat zelf bekend als een duistere figuur
De Gucht kent de karaktereigenschappen van Judas zeer goed. Reeds meerdere malen kwam hij in opspraak voor duistere transacties. Maar door ons "objectief" gerechtelijke apparaat verdwenen deze dossiers keer op keer in de vuilbak.
Op politiek vlak heeft hij zelf vele partijleden een mes in de rug gestoken. Hugo Coveliers vergeleek hem in het verleden al met een Albanese Maffiafiguur. Marc Verwighen was misschien zijn bekendste slachtoffer. Na hem werd Dendermonde een liberaal kerkhof. Ook Anny De Maght verscheen ooit met een mes in de rug op het Aalsterse carnaval. Aan het mes hing een kaartje met "De Gucht" op. In Aalst moest iedereen plaats maken voor De Gucht's onbekwame zoon Jean-Jacques, die het natuurlijk niet kon waar maken. De Gucht heeft blijkbaar liever een gemeente zonder liberalen dan een gemeente waar andere VLD-clans de scepter zwaaien.
Conclusie: Judas is bij De Gucht zeer goed gekend.
Ofwel maakt Open Vld na de verkiezingen deel uit van de federale én de Vlaamse regering, ofwel gaat de partij overal in de oppositie. Dat zegt Jean-Jacques De Gucht in een gesprek met Het Laatste Nieuws. "Het is alles of niets." Een voortzetting van de voorbije vijf jaar, waarin Open Vld federaal in de meerderheid zat en Vlaams in de oppositie, is geen optie.
Als N-VA en CD&V na de verkiezingen aan elkaar genoeg hebben om snel een Vlaamse regering op de been te brengen zonder de liberalen, dan hoeven ze bij de vorming van de federale regering ook niet op Open Vld te rekenen. Dat lijkt het logische gevolg van wat Jean-Jacques De Gucht zegt.
"De vorming van een federale en een Vlaamse regering moet aan elkaar gekoppeld zijn." Niet alleen qua timing, bedoelt hij, maar ook qua coalitie. "Ik pleit voor symmetrie, voor een coalitie van dezelfde partijen in de Vlaamse en de federale regering. Vlaanderen moet niet doen alsof het een eiland binnen België is."
Met wie zijn partij bij voorkeur in een regering stapt, daarover spreekt De Gucht zich niet uit. Maar hij maakt voorbehoud voor de partij van Bart De Wever. "Ik geloof de N-VA niet als ze zegt dat ze sociaal-economische hervormingen tot stand wil brengen. Wat heeft ze daar de voorbije tien jaar in de Vlaamse regering van verwezenlijkt? Niets. Het verschil tussen wat N-VA zegt en wat N-VA doet, is groot. Hun sociaal-economische programma is maar een voorwendsel voor de realisatie van hun échte agenda: de splitsing van België. Confederalisme heet dat nu."
Het is opmerkelijk dat een "nobody" in de politiek op zaterdag de frontpagina krijgt in de meest gelezen krant van Vlaanderen. Dat favoritisme heeft Jean-Jacques zeker niet aan zichzelf te danken, maar aan de clan rond zijn vader Karel De Gucht. Mocht Jean-Jacques "Janssens" geheten hebben in plaats van "De Gucht" dan was hij op dit ogenblik zelfs nog geen gemeenteraadslid in Berlare. Vader De Gucht heeft in Vlaanderen een netwerk van getrouwen uitgebouwd. Overal werden vijanden vervangen door eigen vriendjes. Hij drukt zijn wil door en etaleert zijn macht door zijn weinig onderlegde zoon de hoogte in te stuwen. Soms lukt het niet helemaal en moet Jean-Jacques een half pasje opzij zetten, maar meestal bepaalt clanoudste Karel de agenda.
Het heeft allemaal iets tragisch en iedereen weet nu al hoe het gaat eindigen. Van zodra vader De Gucht op pensioen is, zal zoon Jean-Jacques op een zijspoor worden gezet. De politiek is bikkelhard en in uw partij zitten de grootste vijanden.
En de reacties op het artikel op HLN waren unaniem negatief. Honderden scheldtirades aan het adres van deze clan. Ik zou niet graag in hun schoenen staan.
Zelfs liberalen lopen niet meer warm voor Verhofstadt
Trouwe Verhofstadtboy Yannick De Clercq (zoon van Willy) deelde vandaag fier op facebook mee dat Verhofstadt de Europese liberalen achter zich heeft gekregen.
Na 8 uur hadden slechts twee trouwe liberalen dit bericht "geliked"!!!!
Als zelfs de eigen clan niet meer warm loopt voor hun voormalige leider...Dat wil wel iets zeggen!
Combatieve Verhofstadt krijgt EU-liberalen achter zich
deredactie.be
Ex-premier en liberaal fractievoorzitter in het Europees Parlement Guy Verhofstadt is door de Europese liberalen tot kopman bij de volgende verkiezingen gekozen.
Met behulp van wellicht de slechtste robotfoto uit de geschiedenis is de Boliviaanse politie er toch in geslaagd een verdachte in een moordzaak te arresteren. Dat meldt de Telegraph.
De arrestatie moet hopelijk leiden tot een doorbraak in het onderzoek naar de moord op een taxichauffeur. De politie vond in maart het lijk van de man. Het vertoonde elf messteken en was in brand gestoken.
Slechte kindertekening De politie riep de hulp in van de bevolking om de zaak op te lossen. Een behulpzame buur van het slachtoffer was zo bereidwillig een portret te tekenen van de vermoedelijke dader. Het resultaat leek meer op een (slechte) kindertekening dan op een belangrijk stuk forensisch bewijsmateriaal.
Hilarisch Heel Bolivië lachte zich een ongeluk toen de 'robotfoto' in de openbaarheid werd gebracht. Het filmpje van de nieuwslezer die de foto presenteerde, werd een kraker op Youtube.
Collage En toch... dankzij de schabouwelijke robotfoto, hebben de speurders minstens één persoon gearresteerd. Volgens de wet mogen in Bolivië verdachten niet herkenbaar in de media getoond worden. Verscheidene nieuwssites hebben het gezicht van de mogelijke dader dan maar overplakt met de ridicule tekening.
Miljoenen mensen vieren dezer dagen het Chinese nieuwjaar. En volgens de BBC wordt het een heel speciaal jaar. Met name dat van de Hoeren. Althans volgens een vertaler van de Britse openbare omroep.
De Chinezen verwelkomen het Jaar van het Paard, 'the year of the horse' is dat in het Engels. De vertaler maakte daar 'the year of the whores' van. Fonetisch klinkt dit nagenoeg hetzelfde, maar het betekent uiteraard 'het jaar van de hoeren'.
Een bij de pinken zijnde tv-kijker legde de blunder tijdens het BBC-journaal van gisteren vast. Een screenshot belandde op het wereldwijde web en circuleert intussen gretig op de sociale media. Vele internetters kijken alvast uit naar dit bijzondere jaar.
Grote hilariteit in een Britse rechtbank waar een man terechtstaat op verdenking van seks met dieren. De 61-jarige Paul Lovell zou zich naar zijn zeggen vergrepen hebben aan een schaap nadat hij was afgewezen door een koe. De jury die dit moest aanhoren, barstte uit in een onbedaarlijke lachbui.
Lovell werd vorig jaar in september gespot door een koppel dat een gezellige picknick hield nabij het trainingsveld van voetbalclub Tottenham Hotspur in het noorden van Londen. De twee zagen hoe de man zijn broek liet zakken en zijn bedenkelijke lusten probeerde bot te vieren op enkele schapen.
Verzachtende omstandigheid De IT-specialist uit Enfield ontkende de feiten niet, maar kwam met een merkwaardige 'verzachtende omstandigheid' op de proppen. Lovell beweerde dat hij tot deze daad was overgegaan nadat hij tevergeefs avances had gemaakt bij een koe.
Na deze verklaring moest de rechter de orde in de zaal herstellen. De leden van de jury lagen immers net niet op de grond van het lachen.
Voorwaardelijk vrij In afwachting van een uitspraak ten gronde, werd Paul Lovell in voorwaardelijke vrijheid gesteld. Hij mag zich onder geen beding vertonen op de plaats waar hij zich aan bestialiteiten zou hebben overgegeven.
Wij Vlamingen dromen al sinds begin van de jaren 90 van verandering. Telkens weer opnieuw verschijnen nieuwe figuren en nieuwe projecten, telkens weer opnieuw komen we bedrogen uit.
Sinds de Tweede Wereldoorlog was de CVP aan zet. De Katholieke partij bepaalde jarenlang de politieke agenda, dan weer aangevuld door de socialisten, dan weer aangevuld door de liberalen. Elk van deze drie zuilen hadden geregeld te maken met corruptieschandalen en dan was een zweeppartij welgekomen. In de jaren 70 maakte de VU haar volle opmars. De partij groeide razendsnel en mocht deelnemen aan de nieuwe staatshervorming. Het Egmontpact onder leiding van Hugo Schiltz werd een regelrecht fiasco. Schiltz verloor enorm veel aanzien en aanhang en zou nadien een randfiguur worden. Onmiddellijk verscheen een scheurlijst in Antwerpen en Brussel; Het Vlaams Blok was geboren. Het Vlaams Blok vervulde jarenlang haar rol als zweeppartij, maar werd meer en meer een anti-migrantenpartij. Het extreem-rechtse profiel van de partij zorgde ervoor dat ze volledig geïsoleerd werd. Er werd een ondemocratisch cordon sanitair afgesproken tussen de meerderheidspartijen. Met het wegvallen van de sympathieke Frank Van Hecke en Marie-Rose Morel verloor de partij enorm veel van haar uitstraling.
Maar er waren ook andere kortstondige initiatieven zoals Rossem en WOW. Het betekende niets.
En natuurlijk dat Verhofstadt zich ook aan een politieke vernieuwing waagde. Zijn liberale VLD was niet meer als een middel om zichzelf tot premier te maken. Van zijn burgermanifesten kwam er niets in huis. Verhofstadt verkocht zijn ziel aan de "duivel" en danste jarenlang naar de pijpen van de socialisten. Hij werd een zielige figuur van een wegkwijnende partij.
De Vlaamse bevolking snakt al jaren naar een rechtlijnig correct alternatief, maar komt steeds weer bedrogen uit. Het NVA is een beetje onze laat hoop geworden. Maar Bart De Wever heeft samen met zijn gewicht ook een stuk charisma verloren. En er komt ook sleet op zijn eeuwig ironisch toontje. En dan is de rechtlijnigheid. In het begin kwam hij over als een consequente intelligente kerel. Maar De Wever heeft ook al een paar bochten moeten nemen. Er waren bochten naar links en naar rechts bij. Zo bij voorbeeld als hij de "socialist" Sigfried Bracke in zijn armen sloot. Een kapitale fout. Bepaalde extreem-rechtse figuren waren misschien ook beter niet aangetrokken. Men kan moeilijk water en vuur verzoenen binnen één partij. Dat is overigens hét probleem bij de Vlaamse Christendemocraten. Wat is dan weer niet begrijp is dat men bullebak Jean-Marie Dedecker niet op een West-Vlaamse lijst heeft gezet. OK, Dedecker is een ruziemaker, maar zijn profiel past toch beter bij het NVA dan een linkse Bracke. Politieke paling Annick De Ridder uit Antwerpen was dan weer wel welkom. Het NVA is een beetje de vuilbak aan het worden van de politiek. Ik heb zo'n beetje een déjà vu gevoel als ik denk aan de verruimingsbeweging bij de VLD.
Maar er waren ook de persoonlijke standpunten van De Wever. Het voorbije jaar riep hij van de torens dat hij absoluut geen ambitie had om nog langer voorzitter te blijven na de verkiezingen van 2014. En hij was enkel geïnteresseerd in het Burgemeesterschap in Antwerpen. Gisteren kregen we weer een ander verhaal te horen. Bart De Wever verklaarde dat het NVA geen postjespartij is en dat niemand op voorhand functies moest opeisen. Het was een sneer naar NVA-er Phillippe Muyters die eerder verkondigde graag Vlaams minister te blijven in de volgende regering. Maar meteen voegde De Wever eraan toe dat het NVA kanidaat was voor het opnemen van uitvoerende functies. En wat nog belangrijker was, De Wever ontkende niet langer kandidaat te zijn voor een premierschap.
Het rechtlijnige van het NVA is aan het verdwijnen en de traditionele politieke praat is in de plaats gekomen. Het NVA gaat het ook niet waar maken. Zelfs al haalt de partij meer dan 30%, ze zal nooit de Belgische structuren kunnen overwinnen. De tijdspanne is ook te kort. Tegen de volgende verkiezingen is er al heel wat sleet op de formule.
We hebben het bij vele partijen gezien. Zolang een strategie werkt en de partij groeit, kan ze bijna iedereen gelukkig houden. Van zodra een partij stagneert steken frustraties de kop op. En dan begint de leegloop. We dat gezien bij het Vlaams Belang, de Volksunie en de VLD.
Koning Filip dient zich dus nog geen zorgen te maken.
N-VA-minister Philippe Muyters zal bij de verkiezingen van 25 mei de Vlaamse lijst in Antwerpen duwen. Vlaams parlementslid Helga Stevens krijgt de tweede plaats op de Europese lijst van N-VA. In West-Vlaanderen duwt Pol Van den Driessche de Kamerlijst. Dat heeft de nationale kiescommissie van N-VA gisterenavond beslist.
Eerder op de dag maakte de partij bekend dat partijvoorzitter Bart De Wever de kamerlijst in Antwerpen zal trekken. Fractieleider in de Kamer Jan Jambon duwt de lijst.
De Europese lijst zal aangevoerd worden door Johan Van Overtveldt, gewezen hoofdredacteur van het weekblad Trends. Achter hem komt Helga Stevens, gevolgd door Europees parlementslid Mark Demesmaker.
In Antwerpen trekt De Wever de Kamerlijst, gevolgd door kamerlid Zuhal Demir. De Vlaamse lijst wordt aangevoerd door Liesbeth Homans, gevolgd door Vlaams Parlemenslid Kris Van Dijck. Minister Muyters duwt de lijst.
In West-Vlaanderen trekt Brecht Vermeulen de Kamerlijst voor kamerlid Daphné Duméry. Pol Van den Driessche, gewezen vtm-journalist, duwt. Vlaams minister Geert Bourgeois trekt de Vlaamse lijst. Brugs N-VA-politica An-Minne Soete staat op twee, Kristof Pillaert is lijstduwer;
In Oost-Vlaanderen trekt Siegfried Bracke de Kamerlijst, voor Kamerlid Sarah Smeyers .De burgemeester van Aalst, Christophe D'Haese, is lijstduwer. Voor het Vlaams Parlement is Vlaams fractieleider Matthias Diependaele lijsttrekker, voor senator Elke Sleurs. Burgemeester van Sint-Niklaas Lieven Dehandschutter duwt.
In Vlaams-Brabant trekt Theo Francken de Kamerlijst, voor Kristien Van Vaerenbergh. Luc Deconinck, burgemeester in Sint-Pieters-Leeuw, duwt de lijst. Ben Weyts trekt de Vlaams lijst, voor Kamerlid Nadia Sminate. Willy Seghers duwt de lijst.
In Limburg is Steven Vandeput lijsttrekker voor de Kamer, voor Karolien Grosemans. Frieda Brepoels is lijstduwer. Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans trekt de Vlaamse lijst, voor Lies Jans. Huub Broers, burgemeester van Voeren, duwt de Vlaamse lijst.
Senator Karl Vanlouwe trekt de lijst voor het Vlaams Parlement in Brussel. Johan Van Den Driessche trekt de lijst voor het Brussels Parlement. Die lijst wordt geduwd door huidig Brussels Parlementslid Paul De Ridder.
BRUSSEL – Eurocommissaris voor Handel Karel De Gucht ontkent formeel dat hij meer weet over het lot van de BBI-inspecteur Karel Anthonissen, van wie sinds afgelopen weekend elk spoor ontbreekt. “Iemand ontvoeren en folteren, zelfs al was het maar een BBI-inspecteur, tot hij smeekt om de zoete genade van de dood, dat is beneden de waardigheid van iemand als Karel De Gucht”, verklaart Karel De Gucht.
De EU-excellentie erkent dat de relaties met zijn naamgenoot al een tijdlang waren verzuurd. “De heer Anthonissen en ik zijn niet de beste vrienden, dat klopt”, stelt De Gucht, “zeker niet sinds de heer Anthonissen heeft geprobeerd om mij, Karel De Gucht, te fucken voor een bedrag dat rond één miljoen euro draait. Dat geeft echter nog geen grond aan de indianenverhalen die stellen dat ik de heer Anthonissen zou hebben laten verdoven, ontvoeren, en folteren tot op een punt waarop de heer Anthonissen eventueel zou hebben gewenst dat hij nooit was geboren.”
Kapotmaken
De Gucht is dan ook verbaasd over de kwalijke insinuaties die hem sinds de onrustwekkende verdwijning van Anthonissen achtervolgen. “Awel ja, we hadden een beetje een klein dispuut over iets met de belastingen”, geeft hij hierover toe. “Maar wil dat daarom ook zeggen dat ik de heer Anthonissen, van wie ik overigens perfect weet waar zijn mooie huis is gelokaliseerd, en waar zijn lieve kinderen elke ochtend om 07u26 de bus nemen om naar school te gaan, een kwaad hart toedraag? Ik dacht het niet. Als ik iemand wil kapotmaken tot in de kern, dan doe ik dat louter verbaal, psychologisch, politiek, economisch en financieel”, sust De Gucht. “Echt fysiek geweld gebruik ik relatief weinig.”
Karel De Gucht: “Ik? Anthonissen met 9mm-Manillatouw vastgebonden en verzwaard met drie loodgordels in het kanaal Gent-Terneuzen gegooid ter hoogte van Zelzate?! Kletskoek!”
Intussen gaat het onderzoek van de federale politie naar de verdwijning van Anthonissen verder. De Gucht lijkt gerust in de afloop. “Cafévrienden zullen we wellicht inderdaad nooit worden”, analyseert hij de situatie. “Maar de insinuaties als zou ik de heer Anthonissen op dit moment vastgebonden gevangen houden in mijn kelder, als zou ik zijn nagels één voor één hebben uitgetrokken, als zou ik zijn vingers en tenen langzaam hebben afgezaagd met een gekarteld mes, als zou ik daarbij intens hebben genoten van hoe hij schreeuwde als een klein meisje, als zou ik hem op het hoofd hebben geslagen met een klauwhamer al roepende van ‘EN WIE FUCKT ER NU MET KAREL DE GUCHT HE JONG, INSPECTEUR VAN MIJN KLOTEN!!’, neen, dat soort wilde beschuldigingen, dat moet stoppen.”
In rook opgaan
Ook alle naaste familieleden, vrienden, buren en collega’s van Karel Anthonissen konden bij het ter perse gaan niet meer worden bereikt voor commentaar. “Da’s toch curieus he, hoe mensen zomaar opeens, poef, in rook schijnen op te gaan en nooit meer enig teken van leven geven”, mijmert De Gucht. “Ze zijn misschien toevallig allemaal op hetzelfde moment op vakantie vertrokken?”, oppert de Eurocommissaris. “Pas op, dat gebeurt soms he!”"
UPDATEKarel Anthonissen, de gewestelijk directeur van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) Gent die een blaam riskeert als tuchtsanctie voor zijn tussenkomst in de belastingzaak rond Europees commissaris voor Handel Karel De Gucht en zijn echtgenote Mireille Schreurs, wil dat de FOD Financiën klacht indient tegen De Gucht. "De Gucht en zijn raadsman hebben mijn cliënt als ambtenaar in functie gesmaad, beledigd en bedreigd", zegt Hugo Coveliers, de advocaat van Anthonissen.
De fiscus startte een onderzoek omdat de villa van het echtpaar in Toscane argwaan wekte. Doordat de fiscus uiteindelijk de rekeningen van het echtpaar kon inkijken, werd een betwiste aandelentransactie opgemerkt. De Gucht realiseerde in 2005 een winst van 1,2 miljoen euro met het verkopen van aandelen van een zinkbedrijf, en het is op die transactie dat de fiscus 900.000 euro eiste van het echtpaar. Het Gentse hof van beroep oordeelde in december dat de fiscus onvoldoende aanwijzingen van belastingontduiking had om de rekeningen van het echtpaar in te kijken. De machtiging om de rekening in te kijken, werd vernietigd en alle gegevens daaruit mogen door de fiscus niet gebruikt worden.
De top van Financiën oordeelt dat Anthonissen zich had moeten terugtrekken uit de zaak-De Gucht. De baas van de BBI had voorgesteld om Anthonissen een terechtwijzing te geven, maar de top van Financiën wil hem een blaam geven. Omdat dat een zwaardere tuchtsanctie is, kon Anthonissen zich vandaag opnieuw verdedigen.
Gesmaad, beledigd en bedreigd "We hebben opnieuw weerlegd dat er sprake is van een fout in hoofde van Anthonissen", zegt zijn advocaat Hugo Coveliers. "Bovendien hebben we aan de voorzitter van de FOD Financiën gevraagd dat hij of de minister van Financiën klacht indient tegen De Gucht. Zowel meneer De Gucht en zijn raadsman hebben herhaaldelijk na de uitspraak (van het hof van beroep, nvdr.) mijn cliënt gesmaad, beledigd en bedreigd. Het artikel 276 van het Strafwetboek voorziet straffen voor iemand die een ambtenaar in functie beledigt. De Gucht heeft meneer Anthonissen onder meer een machtswellusteling genoemd."
Partijdigheid Volgens de verdediging van De Gucht had Karel Anthonissen blijk gegeven van partijdigheid in het dossier, maar het hof oordeelde dat die "partijdigheid niet aanwezig is in het dossier". Anthonissen had meer dan tien jaar geleden over De Gucht geschreven in een stuk over het cordon sanitaire in 't Scheldt. "Ik heb De Gucht inderdaad een 'cordon bleu'-voorzitter genoemd, maar had het ook over een cordon vert en cordon rouge", verklaarde Anthonissen voor het hof van beroep.
De Gucht verklaarde na het arrest van het hof dat hij blij was dat er "een einde komt aan de vaudeville opgezet door meneer Anthonissen". Hij omschreef hem als "partijdig", "een gevaarlijk man" en "een machtswellusteling". Gevraagd of hij verdere stappen ging ondernemen tegen Anthonissen, zei De Gucht: "Ik zal er eens over nadenken onder de kerstboom."
Anthonissen schiet nu terug en wil een klacht van Financiën tegen De Gucht. "Nu is het aan de FOD Financiën om te zien wat ze doen. Ze moeten een definitief voorstel overmaken aan de minister van Financiën. Als ze bij een blaam blijven, gaan wij aan minister Geens vragen om artikel 276 toe te passen en klacht neer te leggen bij de procureur des Konings tegen meneer De Gucht wegens smaad, beledigingen en bedreigingen aan een ambtenaar", zegt Coveliers.
Rondtrekkende dadergroepen plegen steeds vaker inbraken in België. Ongeveer de helft van alle inbraken is het werk van zo'n bende. En daarvan blijkt bijna 70 procent buitenlander te zijn. Dat schrijft Het Laatste Nieuws vandaag op basis van cijfers die minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (cdH) vrijgaf na een parlementaire vraag van Peter Logghe (Vlaams Belang).
In 2012 waren er in België 75.268 inbraken, het grootste aantal in jaren. In 2011 schatte minister van Justitie Annemie Turtelboom (OpenVld) het aandeel van rondtrekkende daders daarbij nog op 25 tot 30 procent. "Nu is dat al 40 à 50 procent", zegt hoofdcommissaris Eddy De Raedt, directeur goederencriminaliteit bij de federale politie. "Hun 'marktaandeel' neemt almaar toe."
Aangezien zowat 70 procent van de geïdentificeerde bendeleden van buitenlandse komaf is, kan je dus stellen dat 35 procent van alle inbraken in ons land gepleegd is door een buitenlander. Het grote struikelblok is de aanpak van minderjarige daders, vaak Roma-kinderen. "In één dossier op de vijf speelt een minderjarige een rol", zegt De Raedt. "Zij worden beschermd door het jeugdrecht en blijven vaak ongestraft."
Maximum 0,2 promille in het bloed van wie achter het stuur kruipt. Dat is een opvallende maatregel in het ontwerp van het 'Mobiliteitsplan Vlaanderen' waaraan Vlaams CD&V-minister van Mobiliteit Hilde Crevits momenteel de laatste hand legt. Momenteel ligt die grens op 0,5 promille, goed voor zo'n twee glazen wijn of bier.
Crevits heeft geen enkel onderzoek gedaan bij de Belgen en wat zij van deze maatregel vinden.
Ze baseert zich op Amerikaans onderzoek dat recent in het vaktijdschrift Injury Prevention verscheen. Uit een analyse van 570.000 politierapporten blijkt dat bestuurders met 0,1 promille in het bloed al liefst 46 procent meer risico lopen om een ongeluk te veroorzaken dan bestuurders die geen druppel op hebben.
Iedereen weet hoe de VS staat ten opzichte van alcoholgebruik. In Amerika wordt alcoholgebruik erger aanschouwd dan wapenbezit. Daarom dient men dit soort studies met de nodige relativering te bekijken.
Maar Crevits vindt toch een partner in het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid. Of het zover komt is koffiedik kijken. Minister Crevits zal over de promillegrens op het federale niveau moeten onderhandelen. En daar zitten gelukkig nog een paar ministers die dagdagelijks wel onder de mensen komen en aanvoelen wat er bij de bevolking leeft.
Bovendien heeft de Horeca al heel wat moeten slikken de voorbije jaren. Er was het bikkelharde rookverbod, nu komt de zwarte kas. Tel daarbij een bijna compleet alcoholverbod en duizenden jobs zullen verdwijnen. Wat Crevits met dat extra leger van werklozen zal doen, weet niemand.
Staatssecretaris voor Mobiliteit Melchior Wathelet (CDH) meldt alvast via zijn woordvoerster dat hij geen brood ziet in een lagere promillegrens. Hij ziet meer heil in de recente verhoging van de boetes voor dronken rijden. Wathelet is ervan overtuigd dat meer sensibilisering meer zoden aan de dijk zal zetten.
Men kan zich toch de vraag stellen of sommige politici wel affiniteit hebben met de bevolking. Vele beslissingen zijn zo wereldvreemd dat men zich ernstig zorgen moet beginnen maken.
Een jongeman uit Oostende keek raar op toen bleek dat hij samen met twee andere mannen voor de rechtbank van Veurne moest verschijnen naar aanleiding van een vechtpartij vorig jaar in Diksmuide, schrijft Het Laatste Nieuws.
Davy V. beweerde gisteren voor de strafrechter dat hij daar niet thuishoorde. Volgens zijn advocate Ruth Vermeersch moest niet haar cliënt, maar een naamgenoot uit Nieuwpoort gedagvaard worden. "Mijn cliënt heeft een blanco strafblad, maar zijn naamgenoot heeft al meerdere feiten op zijn kerfstok", klonk het.
De 'beklaagde' kon niet lachen met de misser. "Ik heb speciaal hiervoor verlof moeten nemen." Het Openbaar Ministerie beloofde de zaak te onderzoeken.
"De niet aangegeven activa van Belgische klanten in Zwitserland zouden zeker oplopen tot 60 miljard euro. Dat schrijft L'Echo vandaag op basis van berekeningen van Gabriel Zucman, professor aan de London School of Economics. Hij baseert zich op cijfers van de Zwitserse nationale bank," schreef de website van HLN vandaag.
We zijn weer vertrokken met het gegoochel van cijfers. John Crombez kan er weer een gans politiek pamflet aan wijden. Een "Zwart en Wit bis" dus. Wie zou de staatssecretaris nu bedanken in zijn voorwoord voor de -onbezoldigde of zwarte (!)???- hulp bij het schrijven van zijn boek.
Dus de Echo haalt de cijfers van een professor, die de cijfers op zijn beurt haalt van de Zwitserse nationale bank. Waar zijn aub deze cijfers? Ik wil ze zien want ik ben dat beu om via omwegen gezever te moeten aanhoren.
"Zwitserland startte in de herfst van 2012 gesprekken op met België over een Rubik-akkoord om de Belgische tegoeden in Zwitserland te belasten. Er was toen sprake van 30 miljard euro die Belgen in Zwitserland op rekeningen hadden staan, maar dat bedrag zou dubbel zo hoog liggen. En dat is nog een "lage schatting", zegt Zucman. "De gegevens van de Zwitserse nationale bank zijn van hoge kwaliteit: ze omvatten alle banken die in Zwitserland actief zijn, ook de vele filialen van buitenlandse banken, en alle vermogens die er neergelegd zijn", zegt hij. "Het probleem is dat de statistici de echte begunstigden van het geld niet opsporen. Bepaalde tegoeden die aan Zwitsers worden toegeschreven, behoren in de werkelijkheid toe aan buitenlanders.""
Hoe Zucman weet hoeveel er Belgen achter zogezegde Zwitserse namen zitten, kan hij natuurlijk niet vertellen. Misschien dat hij het 's nachts gedroomd heeft of misschien dat hij bij de zelfde waarzegster gaat van John Crombez.
30 miljard euro verloren inkomsten in België
Crombez kan er natuurlijk ook wat van. Volgens hem mislopen we jaarlijks 30 miljard euro door zwartwerk. Helemaal achteraan in zijn politiek pamflet geeft hij meer informatie over dit mysterieuze cijfer. Het zou van een "meting" komen van de Europese Unie. Inderdaad, volgens Crombez kan de EU ons zwart geld "meten", en dus niet "schatten". Ergens moet men overal afluisteringsapparatuur geplaatst hebben, zodat ze alle Belgen onophoudelijk kunnen "meten". Larie en apekool. De EU baseert zich natuurlijk op een studie van één of andere wetenschapper, die denkt aan de hand van statistieken te kunnen afleiden hoeveel zwart geld in omloop is. Die studie wordt dan stoer als een "meting" voorgesteld, maar is een inschatting waarvan niemand weet of ze écht strookt met de realiteit.
Wanneer we het cijfer van 30 miljard aan gezond boerenverstand onderwerpen, zakt het cijfer direct in duigen. Want zoals elders beschreven dient men voor 30 miljard te moeten betalen een bruto winst aangeven van ca 100 miljard euro. En voor 100 miljard euro bruto winst moet men dan weer ca 200 miljard omzet draaien. 200 miljard euro zwarte omzet zou betekenen dat ELKE zelfstandige per jaar 200.000 euro in het zwart zou moeten doen in België. Zelfs de freelance journalist voor Roularta zou elke maand ca 20.000 euro in het zwart doen. Absurde hoge cijfers die kant noch wal raken.
Crombez blijkt in zijn eigen boek plots niet goed meer te kunnen rekenen. Volgens hem komt 30 miljard euro aan gemiste inkomsten overeen met een zwarte economie van ca 60 miljard. Super bizar. Crombez moet als geen ander weten dat de belastingsvoet in dit land ca 30% is. Dus 30 miljard kan nooit een afgeleide zijn van 62 miljard. Geen enkele intelligente reporter die deze BEWUSTE rekenfout heeft gezien.
Rijken worden de nieuwe Joden
Ik heb het al geschreven. Dit soort artikels gaan er in als zoeke koek. Iedereen in deze maatschappij draagt de gevolgen van de crisis. Iedereen heeft het moeilijk en dan is een "zondebok" altijd welkom. En men mag geen buitenlanders meer viseren want dat is racisme. De NAZI's hadden de Joden als zondebok en dat werd gretig gesmaakt door de bevolking. Indien een zondebok rijk is, dan is dat een serieuze meevaller. Men kan de zondebok verdrijven en zijn geld opstrijken. Het is nu niet anders. Door pseudowetenschappelijk gezever voor te stellen als een "wetenschappelijke meting" geeft men wapens aan diegenen die de rijken als zondebok willen gebruiken.
Ook de studie over de 60 miljard euro in Zwitserland raakt kan noch wal. Wellicht heeft de Zwitserse centrale bank een cijfer van 30 miljard overgemaakt. De Zwitsers werken zeer nauwkeurig. Als ze 30 miljard overmaken, dan is wellicht ook zo. Dat er één of andere politiek benoemde "professor" dat bedrag nog eens verdubbelt, is zijn probleem. Maar dat is zeker geen "meting".
En wat meer is, het betekent eveneens de dagen van het zwarte geld in Zwitserland geteld zijn. In plaats van dit artikel als een negatief aanvallend artikel te plaatsen op de website van HLN, zou men beter titelen: "Zwart geld Belgen in Zwitserland niet meer veilig". Dit geld komt vroeg of laat terug in onze maatschappij. De ontduikers zullen hiervoor een fikse boete moeten betalen.
Waar zit dan al het zwarte geld?
Maar ik zit opnieuw met een probleem. Volgens John Crombez is de zwarte economie in dit land goed voor ca 60 miljard euro PER JAAR. En er staat maar 30 miljard -of volgens de professor 60 miljard- in Zwitserland. Waar zit verdorie al dat zwart geld? Let op met spreekt hier over gigantische sommen van honderdduizenden euro's per zelfstandige. Buiten Zwitserland zie ik in Europa geen land waar men nog terecht kan. Dus alle zelfstandigen moeten jaarlijks met een geldkoffertje ergens heen gaan. Men kan perfect de vluchten van Belgen vanuit België in kaart brengen. Er zijn één miljoen zelfstandigen. Er moeten vele duizenden vluchten naar belastingparadijzen zijn om al dat geld te kunnen deponeren op een "veilige" buitenlandse rekening.
Welnu, mocht men de proef op de som doen, dan zou men vaststellen dat er geen honderdduizenden euro's aan zwart geld per zelfstandige zijn. Er zijn geen duizenden vluchten naar het buitenland. Het gaat slechts over een fractie van hetgeen in de media voor waarheid wordt verkondigd. En het "zakgeld" dat de kleine zelfstandige hier en daar eens opraapt, dat biedt hem een beetje comfort en deze barre tijden. Met dat zakgeld gaat eens met zijn vrouwtje gaan eten of koopt hij haar een braceletje bij een lokaal juwelier. Vroeger mocht die kleine zelfstandige eens op kosten van zijn bedrijf gaan eten. Het werd door de vingers gezien. En hij mocht zichzelf eens een geschenk geven na jaren inzet. Dat is nu ook verboden. Natuurlijk dat het zwartwerk geen 60 miljard euro per jaar is. Misschien is het 10% procent hiervan. Een druppel op een hete plaat.
Sukkelaars van kleine zelfstandigen
En als de zelfstandigen op pensioen gaan, krijgen ze een pensioen dat lager is dan de uitkering van een asielzoeker. En zij hebben dan wel 45 jaar voor de maatschappij gewerkt. Ik heb veel medelijden met de échte kleine zelfstandigen. De mevrouw met het groentenkraam, de frituuruitbaatster, de hoogbejaarde nachtwinkelhoudster. Het geld loopt daar niet vanaf. Het zijn sukkelaars.
Natuurlijk dat iedereen staat te gapen naar de Mercedes van de lokale beenhouwer of bakker. Dat is juist. Die bakker of beenhouwer staat elke dag om 5u op en ziet er meestal niet gezond uit. Ik ken er weinig die 80 jaar oud worden. De rijkdom die ze hebben, is er grotendeels gekomen door zich letterlijk kapot te werken. En voor hun mercedes mogen ze sinds Di Rupo I elke maand 300 euro extra personenbelasting betalen. Echt iets om jaloers op te zijn...
Als ik de facebookpagina van John Crombez lees, moet ik overgeven. Zoveel gefrustreerde mensen die Crombez feliciteren met zijn aanvallen op de nieuwe zondebok: De zelfstandige.
Luie ambtenaren
Zwartwerk is verboden. Maar niets doen op kosten van de maatschappij is dat ook. Ik ken iemand van de NMBS die elke dag op mijn trein zit, die niets te doen heeft. Elke dag zit op zijn bureau naar buiten te staren. Hij verveelt zich stierlijk dood. Gaat nu en dan TIJDENS DE WERKUREN met de trein naar Oostende achter verse vis om zo zijn dagen door te komen. Deze man wordt betaald door de overheid...Tijdens de Tour de France sturen stedenbouwkundige ambtenaren mij berichtjes dat ze met gans hun dienst live naar de koers aan het kijken zijn, terwijl burgers braaf zitten te wachten op hun dossier. In december kreeg ik een antwoordbrief van het kadaster ivm een simpele vraag die ik in augustus had gesteld. Iedereen kent op zijn dienst statutair benoemde ambtenaren die amper 50% doen van een contractuele. Jawel, het statuut van ambtenaar beschermt die mensen nog steeds. Waarom werken er in ons land twee keer zoveel ambtenaren dan in Nederland? Wie heeft het boek van John Crombez geschreven en waar en wanneer? Wellicht tijdens de uren op kosten van de gemeeschap. Als men een zondebok zoekt, kan men er vlug één vinden. Men moet niemand in de maatschappij viseren. Want men is zelf niet zuiver!
Gigantisch bedrag in vergelijking totale rijkdom van ALLE belgen
Ons vermogen bedraagt, na aftrek van de schulden, 838,4 miljard euro. Dankzij het verbeterde klimaat op de beurzen is dat vermogen in amper drie maanden tijd - van eind juni tot eind september 2013 - met meer dan 9 miljard euro gestegen, zo leren cijfers van de Nationale Bank.
Als we al ons spaargeld en onze beleggingen samentellen, beschikten de Belgen eind september vorig jaar over een brutovermogen van liefst 1.057,8 miljard euro. Dat brutobedrag houdt wel geen rekening met de waarde van het vastgoed en de leningen die we hebben uitstaan. De Belgen hebben tijdens de zomer immers ook meer financiële verplichtingen opgebouwd. Zo kwam er voor 1,7 miljard euro aan woonkredieten bij. Samen met alle uitstaande kredieten en belastingen brengt dat het totaal van onze financiële verplichtingen op 219,4 miljard euro. Dat is een klein miljard meer dan in het tweede kwartaal van 2013.
Een agent in uniform maakte seksfilmpjes in de kleedkamer van het commissariaat. De man stuurde het beeldmateriaal naar een collega. De ontvanger was allerminst onder de indruk en maakte de beelden over aan de disciplinaire raad van de politie in Zweden.
De agent ging aan de slag in het politiekantoor van de stad Uppsala waar hij werkzaam is en stuurde de filmpjes naar een collega met wie hij al tekstberichtjes uitgewisseld had.
De raad kwam na rijp beraad tot de conclusie dat de agent "de seksuele integriteit van de ontvanger door de filmpjes overschreden was" en dat de daden van de agent "het vertrouwen in de politie kon schaden omdat hij tijdens zijn bezigheden het uniform droeg". De knappe koppen van de raad bedachten hem met een boete in de vorm van vijf dagen loonverlies en een waarschuwing.
Een non uit de Italiaanse stad Rieti is deze week onverwachts bevallen. De vrouw zou aan lokale media hebben verteld dat ze "geen idee had dat ze zwanger was". Ook het klooster waar de vrouw woonde zou "verrast" geweest zijn door het nieuws. Dat meldden verschillende internationale media.
De 31-jarige vrouw werd woensdag in allerijl met hevige buikpijn naar het ziekenhuis gebracht. Daar beviel ze enkele uren later van een gezonde baby. De jonge moeder komt oorspronkelijk uit El Salvador en zou haar pasgeboren zoontje Francesco genoemd hebben, naar de huidige paus.
Italiaanse media berichtten gisteren over de gebeurtenis, die ondertussen ook internationale aandacht geniet. Burgemeester van Rieti, Simone Petrangeli, riep intussen op om de privacy van de vrouw te respecteren. Een lokale priester Don Fabrizio Borello liet aan journalisten weten dat de non "van plan was zelf voor het kind te zorgen".
De PS wil inkomsten die mensen verwerven via onroerend patrimonium belasten. Dat zou volgens de Franstalige krant Le Soir in het verkiezingsprogramma van de partij komen.
Daarmee wil de partij naar eigen zeggen niet de kleinere investeerder viseren, maar de 'multi-eigenaars'. "Het is niet normaal dat wie 96 appartementen heeft, enkel onroerende voorheffing betaalt", zegt Paul Magnette, voorzitter van de PS, vandaag in Le Soir.
De partij stelt voor huurinkomsten progressief te belasten: wiens eigendommen meer opbrengen moet meer betalen. Investeringen zoals bijvoorbeeld een energiebezuinigende verbouwing zou de PS fiscaal aftrekbaar maken.
In november van vorig jaar sloot Koen Geens, minister van Financiën, al niet uit dat er een belasting zou komen op de reële huurinkomsten uit een eigendom die verhuurd wordt aan een privaat persoon. Europa dringt er al langer op aan dat ons land de vastgoedfiscaliteit aanpast.
De Bijzondere Belastinginspectie (BBI) onderzoekt een miljardenstroom van de groep KBC naar verschillende belastingparadijzen. Dat is maandag achter gesloten deuren meegedeeld aan de andere antifraudediensten in het college voor de strijd tegen de fiscale en sociale fraude, schrijft De Tijd vandaag.
De cel Belastingparadijzen van de BBI gaf tekst en uitleg. Daarbij was zelfs sprake van een "cijfer met twaalf nullen", dus meer dan duizend miljard euro, aan transacties die KBC via de belastingparadijzen zou hebben gedaan. Dat is volgens de fiscus veruit het hoogste bedrag van alle Belgische bedrijven die werken met fiscale "vluchtlanden".
Tijdens de vergadering werd afgesproken dat de BBI het voortouw zal nemen in het onderzoek. Staatssecretaris voor Fraudebestrijding John Crombez (sp.a), die het antifraudecollege voorzit, wil niets zeggen over het dossier. "Ik heb wel gevraagd de kwestie zo snel en zo efficiënt mogelijk aan te pakken. Eén ding is duidelijk: de aankondiging dat we de fiscale paradijzen aanpakken, is realiteit."
"Niets te verbergen" KBC-woordvoerster Viviane Huybrecht benadrukt dat KBC niets te verbergen heeft. "Enkele jaren geleden is in ons land een wet ingevoerd die alle Belgische bedrijven verplicht betalingsstromen met firma's in belastingparadijzen aan te geven. KBC Bank heeft dat volledig en correct gedaan. En wij hebben aan de belastinginspecteur naar aanleiding van de gewone controles uitvoerig en in alle transparantie uitleg gegeven over die transacties. Wie ons daarom vraagt, zullen we graag opnieuw uitleg verschaffen."
Radarverklikkersysteem Coyote heeft vandaag naar eigen zeggen in België 440.000 abonnees, een stijging met ongeveer 40 procent in een jaar tijd. "2013 was dan ook een Grand Cru jaar voor ons", klinkt het tijdens de persdag van het autosalon van Brussel. Een op de tien automobilisten in België rijdt rond met een Coyote-radarverklikker.
Coyote Systems maakte dinsdag ook bekend dat het ook in België winkels gaat openen. De eerste 'Coyote Store' is gepland in Waver en zou er al in het eerste kwartaal van 2014 moeten komen. Daarna volgen winkels in het Antwerpse en het Brusselse.
Wegtakelen Tot slot kondigde Coyote ook aan dat het, samen met het bedrijf 'Thank you', een systeem ontwikkeld heeft dat zijn gebruikers moet toelaten om, voor een jaarlijks abonnement van 25 euro, te vermijden dat hun wagen weggesleept wordt in geval van slecht geparkeerd staan. Via een vignet op de voorruit kan de bestuurder van de wagen in kwestie gratis en anoniem verwittigd worden dat hij zijn wagen moet verplaatsen. "Het is niet de bedoeling om fout parkeren aan te moedigen, maar wel om onder andere dure sleepkosten te vermijden", klinkt het.
Didier Reynders: ‘In Wallonië is het zoals in Noord-Korea’
Bron: Raaskalderij - Gepost door Lander Maanop 13 januari 2014
BRUSSEL – Didier Reynders, de in ongenade gevallen voormalige minister van Buitenlandse Zaken van Wallonië die onlangs uit de communistische streek kon wegvluchten, deed in De Ochtend op Radio 1 zijn verhaal. “In Wallonië is het zoals in Noord-Korea,” verklaarde hij.
Didier Reynders houdt moedig stand onder de toornige blik van de Grote Leider. (archieffoto)
Het is uitzonderlijk dat nieuws uit de erg geïsoleerde regio de Vlaamse media bereikt. Reynders vertelde hoe hij en enkele getrouwen ‘s nachts de gedemilitariseerde zone tussen Vlaanderen en Wallonië konden oversteken, nadat ze aan enkele PS-grenswachters hun “lichamelijke diensten” hadden aangeboden. Het gerucht dat alle PS’ers perverte devianten zijn lijkt daarmee ook bevestigd.
“Alles in Wallonië draait om één partij, en zelfs maar één man,” getuigde Reynders. “Het hele staatsapparaat staat er in dienst van de verheerlijking van de Grote Leider, Elio Di Rupo. De RTBF (De Waalse staatszender en het enige televisiestation dat in Wallonië mag uitzenden, nvdr.) ontwikkelt aan de lopende band programma’s waarin de lof van Elio Di Rupo wordt gezongen. Hij wordt afgebeeld als een bijna goddelijke figuur met bovenmenselijke krachten en de enige die de Waalse bevolking kan beschermen tegen de constante dreiging uit Vlaanderen.”
Draagraket
De personencultus rond Elio Di Rupo gaat hand in hand met het voortdurende machtsvertoon van het Waalse leger, het tweede grootste ter wereld. De militaire parades, waarbij duizenden Waalse soldaten voor het oog van de Grote Leider voorbij marcheren, volgen elkaar in snel tempo op en moeten de bevolking verzekeren van de kracht en de sterkte van het PS-partijapparaat. “Ook het nucleaire wapenprogramma en de voortdurende stroom nieuwsberichten over de nieuwe technologische doorbraken die daarmee verbonden zijn, passen in die strategie,” vertelde Reynders. Wallonië demonstreerde onlangs nog zijn lanceercapaciteiten door een draagraket vanuit Luik over Vlaanderen in de Noord-Zee te schieten. “Een zet om Vlaanderen te provoceren, maar ook vooral om indruk te maken op de eigen bevolking,” verduidelijkte de gevluchte Waal.
Somber
De toekomst van Wallonië ziet Didier Reynders somber tegemoet: “De PS is al 25 jaar op alle niveaus van Brussel en Wallonië aanwezig. Niemand kan die macht zomaar breken. Pas als de bevolking leert hoeveel beter het in bijvoorbeeld Vlaanderen is, kan er een krachtige verandering komen. Maar zolang Elio Di Rupo als enige Waalse politicus in ’69 minutes sans chichis’ kan optreden, zal dat niet gebeuren.”
He promised the crowd that if his African National Congress (ANC) party was re-elected into power with over 90 per cent of the popular vote, he would come back to the village to slaughter cows in celebration.
'When the elections are over, I'm coming again. If you give us 90 per cent upwards during the elections, we are coming here to slaughter cows. Less than 90 per cent, I don't come.'
South Africa President Jacob Zuma (second left), the ex-wife of Nelson Mandela, Winnie Mandela Madikizela (left), and the widow of Nelson Mandela, Graca Machel (third left) sit by the coffin of Nelson Mandela during his funeral ceremony
Zuma also told the crowd that the ANC would continue to run South Africa 'for ever'.
'We will continue to run this government forever and ever. Whether they (detractors) like it or not!' Zuma said.
Although South Africa's ANC government is predicted to win this year's election with around 60 per cent of the vote, it is forecast to lose a great deal of popular support.
The past five years have seen widespread economic strife in South Africa.
The former liberation party has also been embroiled in a series of highly damaging corruption scandals.
President Zuma is also widely perceived has having personally profited from his presidency by building a lavish £10 million homestead with what is alleged to be taxpayers' money.
Jacob Zuma played a significant role in the ANC's struggle against apartheid, working as a commander of the movement's armed wing, the uMkhonto we Sizwe (MK).
As part of his underground work for the MK, he travelled incognito around South Africa, helping plot military exercises against apartheid targets.
Many South African political commentators have expressed fears that Zuma's and the ANC's growing unpopularity may see him and the party try to play on South Africans' racial fears to win support.
President Zuma is also widely perceived has having personally profited from his presidency by building a lavish £10 million homestead with what is alleged to be taxpayers' money
Ofschoon ik mij op voorhand mateloos ergerde aan de kritiekloze manier waarop het boek in de media werd voorgesteld, heb ik het tijdens de Kerstvakantie toch volledig doorgenomen.
Crombez verwijst zelf in zijn voorwoord dat het boek werd geschreven met hulp van een aantal personen; Hij noemt "Jeroen, An, Sarah en Isabelle".
Volledig in de lijn van het boek plaats ik daar natuurlijk bedenkingen bij. Wie zijn deze mensen die hebben geholpen?
Hebben ze geschreven aan dit boek NA hun uren of TIJDENS hun uren bij de overheid op het kabinet?
Want indien ze het NA hun uren hebben gedaan, is dit een geval van zwartwerk en indien ze het tijdens de uren gedaan hebben op een overheidsdienst of een kabinet, dan is dat ook een vorm van fraude. Want overheidspersoneel wordt niet betaald om politici persoonlijk te helpen bij het schrijven van een politiek pamflet.
Heeft John Crombez hen dus vergoed? Heeft hij hiervoor facturen? Of betaalde hij in natura, via een diner of via het door hem zo gehate cash geld?
Anders gebruikt Crombez overheidsgeld of overheidspersoneel voor persoonlijke verrijking en dat kan wel tellen voor een staatssecretaris voor Fraudebestrijding. Ik stel er mij dus vragen bij, zonder ik inzage heb in de situatie. Maar het zou mij verwonderen dat het allemaal koosjer is verlopen.
Wat gaat Crombez overigens doen met de opbrengst van dit boek? Ik denk dat we als bevolking ook recht hebben op transparantie bij onze politici.
Amper cijfermateriaal, noch statistieken
Het boekje telt 188 bladzijden. Op pagina 11 stelt Crombez stoer dat ons land "30 miljard euro" misloopt door fraude. Dat cijfer komt volgens hem van Europa. Meer zegt hij er niet over. Wie? wat? waar? Daar heeft de lezer het gissen naar. Geen enkele bron wordt meegegeven.
Maar op basis van dit geheimzinnig cijfer wordt een gans pleidooi gehouden voor de aanpak van fraude in dit land. Opmerkelijk is ook dat hij op pagina 11 toevoegt: "Even kort door de bocht, we betalen dus 30 procent te veel belastingen omdat een aanzienlijke groep er géén of te weinig betaalt." Belangrijk is het eerste deel: "kort door de bocht". Want nadien heeft Crombez niets anders gedaan dan zelf "kort door de bocht" te gaan door in de media stoer te gaan vertellen dat we 30% teveel belastingen betalen door de fraudeurs. En dat is toch straf. Zelf doen wat hij in zijn eigen boek als een foute redenering omschrijft.
Professor Schneider en "goed geplaatste" advocaten
Uiteindelijk duurt het tot de pagina's 145 e.v. vooraleer we nog een paar cijfers krijgen: "Volgens schattingen van professor Schneider circuleert anno 2013 één op zes euro in de zwarte economie. Tien jaar geleden van dat nog één op vijf euro. Een belangrijke afname dus, al blijven koploper in West-Europa..." Waarop die professor Schneider zich gebaseerd heeft, weten we niet.
Wat ik wel weet is dat Crombez in de media stoer verklaarde dat we koploper zijn "in Europa" en dus niet in "WEST-Europa". Opnieuw "kort door de bocht" aangezien we WEST-Europa totaal niet mogen vergelijken met ZUID-Europa of OOST-Europa. Wellicht scoort België in gans Europa niet slecht omdat de Zuiderse en Oost-Europese staten het veel slechter doen. Maar dat klinkt natuurlijk niet goed in de oren. En ondertussen werd de schade opnieuw aangericht.
Grappig wordt het giswerk over het zwart geld in Luxemburg en Zwitserland. Op blz. 146 schrijft hij: "In Zwitserland en Luxemburg zou het telkens over 40 miljard euro gaan, in de belastingparadijzen 55 miljard euro voor België alleen. Het blijven ramingen, bedragen genoemd door fiscale advocaten die wel goed geplaatst zijn om in te schatten welk vermogen Belgen in het buitenland hebben staan."
Men kan toch geen beleid uitwerken op basis van "ramingen en bedragen genoemd (sic)" door bepaalde advocaten. Mocht het cijfers zijn die werden afgeleid uit het NIS of van de Zwitserse overheid of bankwezen, dan zou men dat nog enigzins kunnen aanvaarden. Maar dit gelul houdt geen enkele steek.
30 miljard, 65 miljard of 200 miljard euro?
Nog op blz 147-148 het knettergekke giswerk ivm met de bewuste 30 miljard euro die wij allen aan belastingen mislopen. Deze 30 miljard komt volgens Crombez vanuit een Europese studie die president Herman Van Rompuy overnam. In die studie beweert men dat er in Europa 1.000 miljard euro door fraude aan inkomsten verdwijnt en in België zou dat dus 30 miljard zijn. "Een cijfer dat in de buurt ligt van de meest pessimistische, maar helaas ook realistische metingen." Sinds wanneer is een meest negatieve schatting -hij zegt zelfs "meting"- het meest "realistisch". Iedereen weet dat de waarheid steeds ergens in het midden ligt. Ik zou graag het échte cijferwerk van de Europese instellingen bestuderen en werkelijk lezen wat Europa over België schrijft. Ik ben er zeker van dat dit mijlenver staat van hetgeen in het boekje van Crombez stoer wordt beweerd.
Maar dat is nog niet alles. Volgens Crombez komt deze 30 miljard euro voort uit een zwarte economie van 65 miljard euro! En dat is fiscaal gewoon onmogelijk. Want in België is er een belastingvoet van ca 30%. Dus voor 30 miljard belastingen te ontlopen, moet er ca 100 miljard euro brutowinst zijn. En voor 100 miljard euro moet er een omzet zijn van 200 miljard euro. Ik heb het vroeger reeds geschreven. Dat zou betekenen dat elke zelfstandige (kapper, beenhouwer, bijklusser, vertaler, freelancer etc) elke maand 20.000 euro in het ZWART zou moeten doen. Een klein kind voelt aan dit opnieuw zeer kort door de bocht is.
Daarom dat het totale cijfer door Crombez werd gereduceerd tot 65 miljard euro. Maar bij een zwarte economie van 65 miljard euro zou België "slechts" 10 miljard euro mislopen aan inkomsten en zouden we "slechts" 10% teveel aan belastingen betalen. Maar zelfs 10 miljard euro is een gigantische overschatting van de realiteit. Want concreet zou elke zelfstandige gemiddeld nog altijd 7.000 euro per maand in het zwart doen. Op 10 jaar tijd zou een doorsnee zelfstandige nog altijd 1 miljoen euro zwart gedaan hebben! Compleet geschift natuurlijk.
Waarom toch dit gegoochel met cijfers?
Zoals elders in het boek, doet Crombez hetgeen hij zelf op papier verafschuwt: Stigmatisering en stemmingmakerij. Hij zegt dat de discussie over fraude dikwijls gepaard gaat met scheldtirades. Welnu, door met cijfers te goochelen, door manifeste leugens voor waarheid te verkondigen stigmatiseert de staatssecretaris diegenen die in dit land voor de ruggegraat zorgen: De ondernemers en zelfstandigen. De timing van dit boek zegt veel. Binnen enkele maanden zijn het opnieuw verkiezingen.
Dit boek mag niet worden aanzien als een wetenschappelijk werk, maar als een politiek pamflet. Wat ik dus niet heb kunnen appreciëren is de houding van de media. Zij hebben politieke stellingen van Crombez als een wetenschappelijk gegeven voorgesteld en hebben op die manier mee geholpen aan de stigmatisering van de zelfstandigen.
Ondernemers worden de 21e eeuwse Joden
En omdat Crombez meerdere malen "kort door de bocht" is gegaan, wil ik zelf het volgende kwijt. De voorbije Kerstvakantie las ik eveneens "De geschiedenis van de Joden van prof. Simon Schama" Het is een wetenschappelijk onderbouwd meesterwerk van meer dan 500 blz. Doorheen de geschiedenis werden Joden vervolgd door ongeveer alle mogelijke volkeren en leiders van in de oudheid tot in de 20e eeuw. Het waren niet alleen de Duitsers, zoals wij dat graag willen voorstellen, maar het waren Christenen, Pausen, Ridders, Fransen, Spanjaarden, Engelsen, Romeinen e.a. die met regelmaat van de klok de Joden op gruwelijke wijze vermoordden. Vooral maatschappijen die in een (economische) noodsituatie verkeren hebben nood aan een zondebok. En de kapitaalkrachtige Joden staken natuurlijk steeds de ogen uit van onze leiders. De reden waarom de Joden zo rijk waren, heeft te maken met hun religie. Christenen mochten lange tijd geen interesten aanrekenen op uitgeleend geld. Overigens kampen de hedendaagse moslims nog altijd met dit probleem, waardoor er geen grote moslimbanken bestaan. De Joden konden wel banken oprichten en geld uitlenen. Hun geld en kapitaal was welkom voor de staatsuitgaven te betalen. Maar indien de heersers niet meer in staat waren de schulden in te lossen, pakte men gewoon alles af van de "gemene Joden".
Welnu, "kort door de bocht" kan ik stellen dat kapitaalkrachtige mensen in dit land, de nieuwe Joden zijn van de 21e eeuw. De overheid heeft geld nodig om haar putten uit het verleden te vullen. En daarom vindt men vanalles uit om de ondernemers en gepensioneerde ondernemers hun laatste Euro uit de zakken te kloppen.
Onder het motto dat men "Fraudeurs" aanpakt, viseert men een ganse bevolkingsgroep. Via stemmingmakerij tracht men de bevolking op de hand te krijgen en men lukt daar nog grotendeels in. En ondernemers worden niet beschermd door een "centrum tegen racisme". Ze zijn vogelvrij en slecht georganiseerd. Het "ondernemersracisme" is dus de ideale zondebok voor de nieuwe socialisten.
Naar het schijnt was 2013 het jaar van Maggie De Block. De staatssecretaris van Open VLD slaagde erin zich op een spectaculaire manier naar boven te werken in de populariteitspolls. Hoe ze dat deed? Daarvoor moet u maar eens met Carl Devos of Ivan De Vadder bellen. Maar De Block deed het alvast niet door een boek te schrijven
Het is haar collega-staatssecretaris John Crombez die zich daarmee moet behelpen. In ‘Zwart en wit’ (De Bezige Bij Antwerpen) probeert hij zichzelf op de borst te slaan als bestrijder van fiscale en sociale fraude, in de hoop dat anderen hem zijn jubelkreten zullen nazeggen, maar die aandrang wisten wij makkelijk te onderdrukken. Na hoofdstukken met titels als ‘Meer rechtvaardigheid tussen vele tinten grijs’ en ‘Fraude is een maatschappelijk debat’ te hebben gelezen, zien we Crombez de opmars van De Block niet meteen herhalen.
De reden die het meest voor de hand ligt, geldt voor meer politici. Crombez is geen al te begenadigd schrijver: hij put zichzelf uit in stoere maar vervelende clichés als ‘onaanvaardbaar’ en ‘essentieel’. Zijn boek mist bovenal een duidelijke focus. Zo wordt het laatste deel enkel benut om de verkiezingsvoorstellen van SP.A te overlopen.
Erger is dat Crombez te snel gaat: eigenlijk heeft hij nog niet zo veel verwezenlijkingen voor te leggen. Nee, hij moet de fiscale amnestie en de afkoopwet verdedigen. Lastenverlagingen voor de horeca probeert hij als ‘fraudepreventie’ te verkopen. John Crombez had beter gewacht tot hij mooiere prijzen in handen had. Maar dan heeft hij de komende maanden niets om campagne mee te voeren.
Het Verenigd Koninkrijk lost in 2030 Duitsland af al grootste economie van Europa. Die voorspelling deed het Centre for Economic and Business Research (CEBR). België zou in 2028 de 33e economie ter wereld zijn, tegenover de 25e nu (2012).
Volgens de Londense denktank zal de aanhoudende bevolkingsgroei in het Verenigd Koninkrijk leiden tot een snellere expansie van de economie. Vooral het relatief lage belastingniveau komt de groei ten goede. Het rapport van het CEBR volgt op positieve geluiden uit het Britse bedrijfsleven. De lokale kamers van koophandel voorspelden onlangs dat de Britse economie volgend jaar met 2,7 procent zal groeien, het hoogste tempo sinds het eerste kwartaal van 2008. Frankrijk, momenteel de nummer 2 in Europa, zal volgend jaar een van de slechtst presterende westelijke landen zijn "vanwege de hoge belastingdruk en alle perikelen in de eurozone". Het CEBR verwacht dat het Verenigd Koninkrijk al in 2018 Frankrijk heeft ingehaald. Ook de socialistische regering in België doet het land geen goed. België verliest haar aantrekkingskracht en zal jaar na jaar achteruit gaan op de lijst. En dat is bijzonder, zeker gezien de centrale ligging van ons land in Europa met bovendien de Internationale en Europese instellingen op ons grondgebied. Op het wereldtoneel zal Groot-Brittannië volgens de denktank de komende twintig jaar wel achteruitgaan op de economische ranglijst, gezien de sterke groei in groeilanden als India, Brazilië en Rusland, zo bericht de Britse krant The Guardian op haar website. Tegen 2028 zal China volgens CEBR de VS ingehaald hebben op de eerste plaats wereldwijd. De economie van beide landen zal in 2028 vijfmaal groter zijn dan de Indiase, die dan op de derde plaats staat. Japan zou binnen de vijftien jaar de derde plaats verliezen, Brazilië volgt op 5, net voor Duitsland. Maar twee jaar later zouden Duitsland en Groot-Brittannië dus haasje over spelen. Voor 2028 vervolledigen Rusland, Mexico en Canada de top 10. Rusland en China vallen op in dit lijstje. Tijdens het communisme werd China nog als ontwikkelingsland gezien en ook in Rusland had men beperkte welvaart. Sinds de economische liberalisering van beide land de voorbije 20 jaar zijn deze landen enorm gegroeid. Een heleboel miljardairs komen uit deze voormalige communistische gebieden. En terwijl deze landen de weg van de welvaart bewandelen door verregaande liberalisering zweren sommige oude Europese landen momenteel bij het socialisme, met al nefaste gevolgen vandien. In 2028 zou Frankrijk de 13e economie ter wereld zijn, tegenover de vijfde nu (2012). Haar "kleine socialistische broer" België zou zakken tot de 33e plaats. Totaal onbegrijpelijk is dat men in België liberalen in de regering heeft, die deze socialistische koers niet tegenhouden.
UPDATEOud-premier Jean-Luc Dehaene (CD&V) is het niet eens met de manier waarop de federale regering het dossier rond de toplonen en de verloning van bpost-topman Johnny Thijs heeft aangepakt. Nochtans maakt zijn partij deel uit van diezelfde regering. "De minister is niet de CEO van het bedrijf", klonk het vanmorgen op Radio 1.
Dehaene vindt niet dat de regering zich moet inlaten met het beleid van een overheidsbedrijf als bpost. Daarvoor is er volgens hem een raad van bestuur, waarmee de overheid dan ook sowieso in conflict zal komen. Dehaene pleit daarom voor verdere privatiseringen en is tegen het PS-plan om de politiek meer invloed te geven in de overheidsbedrijven. "De minister (minister van Overheidsbedrijven Labille (PS), red.) is geen ceo van het bedrijf."
"Ik begrijp Johnny Thijs zeer goed. Het gaat niet zozeer om het loon, maar wel om de manier waarop hij behandeld is geweest, waarbij er geen enkel vertrouwen of respect is getoond."
Foute principe Volgens de voormalige premier is de regering in de hele verloningsdiscussie vertrokken van het foute principe, namelijk dat de wedde van de CEO niet hoger mag zijn dan die van de eerste minister: 290.000 euro. "Maar dat is appelen met peren vergelijken, men moet de wetmatigheden van een bedrijf leren aanvaarden."
Dehaene noemt 650.000 ook "veel geld", maar vreest vooral dat het vertrek van Johnny Thijs bij het postbedrijf een groot verlies zal zijn, omdat zijn werk nog niet af was. "Hij is de best geplaatste persoon om het bedrijf te leiden." Om een nieuwe topman aan te duiden pleit Dehaene voor een onafhankelijke procedure, zonder inmening van de politiek.
Europa Het Europarlementslid ging ook in op de teleurstelling van ex-minister en partijgenoot Steven Vanackere, die de derde plaats op de Europese CD&V-lijst van volgend jaar kreeg. Vanackere is niet tevreden met die plaats omdat die volgens hem onverkiesbaar is en kondigde vorige week daarom aan dat hij allicht uit de politiek stapt. Dehaene begrijpt Vanackere naar eigen zeggen niet: "Ik denk dat Vanackere ongelijk heeft. Die plaats is perfect haalbaar, ik snap niet dat hij die niet wil."
Dehaene blijft wel optimistisch over het Europese project en pleit voor verdere integratie. "Europa probeert een antwoord te bieden op de langetermijnantwoorden van vandaag." Hij erkent wel dat Europa vaak een ver-van-mijn-bedshow is, die vaak te technisch en daardoor niet wervend genoeg is.
Over Verhofstadt, die graag kandidaat-commissievoorzitter wil worden, zegt Dehaene dat zijn grote enthousiasme rond 'de Verenigde Staten van Europa' hem parten kan spelen bij een eventuele verkiezing. Dehaene noemt die idee "zeker niet 'the next step'.
Er is iets aan de hand in dit land. De manier waarop topmanager Johnny Thijs aan de deur werd gezet, stuit ondernemend België tegen de borst. De gazetten stonden er vol van deze ochtend. Toch menen de socialisten via dit soort van populistische maatregelen de bevolking op de hand te krijgen. Minister Labille en de eeuwige linkse strijdster Laurette Onckelinckx lanceren de ene aanval na de andere tegen het "kapitalisme" en de Vlaamse regeringsleden staan erbij en kijken ernaar. Natuurlijk dat John Crombez dergelijke maatregelen steunt. In zijn jeugdig idealisme trekt hij ten strijde tegen alles wat vermogend is in dit land en ook de managers moeten eraan geloven.
Van ethisch-progressief naar economisch-progressief
Er schuilt een groot gevaar in deze tendens. Links populisme en socialistisch idealisme zijn een gevaarlijke cocktail. Mocht de VS een buurland zijn, ze zouden een putsch voorbereiden tegen dit land. Zo erg zijn we aan het afdwalen.
Ethisch valt er al vele jaren iets te zeggen over het gevoerde beleid. Waarom moeten wij voortrekker zijn in de debatten over abortus, euthanasie en homohuwelijk? Is er werkelijk een meerderheid van inwoners voorstander voor een compleet geliberaliseerde maatschappij? Deze tendens gaat zo snel dat men op enkele jaren tijd compleet vervreemd raakt van zijn eigen land. En men mag bovendien met moeite uitkomen voor zijn eigen mening. Want bij het minste dat men zegt en schrijft dreigt men met klachten bij het centrum voor gelijke kansen.
Als aanhangwagen van het ethisch debat heeft men het gevoerde migrantenbeleid. Progressief België heeft beslist dat dit land moet instaan voor de opvang van honderdduizenden gelukzoekers van over heel de wereld. Onze sociale uitgaven zijn reeds gigantisch. Dankzij het gevoerde beleid van de voorbije jaren wordt de molensteen nog wat zwaarder.
Maar de progressieven hebben ons land niet alleen ethisch in de greep. Sinds Di Rupo hebben ze een openlijke aanval ingezet op de economie. Sector na sector wordt aangepakt en gesocialiseerd. Managers worden naar de slachtbank geleid en prompt vervangen door een bevriende socialist. Minister Johan Vande Lanotte werd recent door ex-spoorbaas Marc Descheemaecker vergeleken met de Gottfather. Dat kan tellen. Om dan nog te zwijgen van de miljoenen overheidsgeld die verdwenen in Electrawinds waarin Vande Lanotte op een ondoorzichtige manier participeerde. Buiten Kathleen Cools in Terzake bleef de media opvallend lief voor deze "Oostendse peetvader". Men liet zelfs een socialistisch gelieerde professor als "objectieve wetenschapper" de aanklachten weerleggen. Miljoenen overheidsgeld werd verkwist door socialisten en geen haan die er naar kraait.
En nu was De Post aan de beurt. Johnny Thijs had een prachtjob geleverd en werd zonder pardon afgevoerd. Wie hem gaat vervangen weet niemand, maar de socialisten kennende zal de partijkaart belangrijker zijn dan de intrinsieke kwaliteiten. Binnen enkele jaren dreigt opnieuw de afgrond en dan zal niemand in de media de vraag durven stellen hoe het zover is kunnen komen.
Het fundamenteel probleem bij al deze overheidsinmengingen is dat men vanuit socialistisch oogpunt blijkbaar een onweerstaanbare drang heeft om zich met iedereen en alles te moeien. Men heeft zogezegd een meer rechtvaardige wereld voor ogen, maar hetgeen men creëert is chaos en onbestuurbaarheid. Ook al steekt Laurette Onkelinckx graag haar socialistische vuist in de lucht bij het zingen van de Internationale, het socialistisch project is overal ter wereld mislukt. Een beetje meer bescheidenheid zou de socialisten zeker sieren.
En naast het ideologische is er natuurlijk het populistische aspect. Het klinkt mooi als men "de rijken de crisis laat betalen". Dit soort van slogans bestond al 30 jaar geleden bij Amada en PVDA. Het probleem is echter als men een zot vindt die hiervan overtuigd is en als deze nog eens macht heeft. Dan zit men met een gevaar opgescheept. Dergelijke figuur kan een Westerse maatschappij volledig ontregelen en doen afglijden in een ongeziene chaos. Als men jacht begint te maken op de ondernemers en de vrije beroepen dan breekt men de ruggengraat van een land.
En ik dien eerlijk te bekennen dat ik mij ernstig zorgen maak over John Crombez. Deze staatssecretaris combineert zijn jeugdig idealisme met een gevaarlijk populisme. Hij heeft de ondernemingen als serieus doen bloeden en nog maar enkele dagen geleden opende hij de aanval op de vrije beroepen. Als we ergens fier over mogen zijn, dan is het wel onze gezondheidszorg. Duizenden mensen die hard geleerd en gewerkt hebben om dit land te dienen. Deze mensen hebben recht op een eerlijke vergoeding. Crombez maakt van hen zwarte schapen.
Populistisch cijfermateriaal doet denken aan totalitaire regimes
Op een populistische manier heeft Crombez met verzonnen cijfers die indruk gewekt dat wij allen 30% teveel belastingen betalen omdat de zelfstandigen massaal in het zwart werken. Het cijferwerk van Crombez raakte kan noch wal. Hij beweerde er 30 miljard euro aan gederfde inkomsten zijn. Aan normale belastingvoeten betekent dit 100 miljard euro aan niet aangegeven brutowinst. Dat staat dan weer voor een zwart omzetcijfer van ca 200 miljard euro. Als men weet dat er 1 miljoen zelfstandigen zijn in dit land, zou ELKE zelfstandige volgens Crombez maar liefst 20.000 euro per maand in het zwart werken!!! Compleet onmogelijk en wat meer is; Dit plat opportunisme werkt stigmatiserend en is een regelrechte schande voor iemand met de functie van staatssecretaris. Indien Crombez een debiel was zou ik het hem vergeven. Maar de staatssecretaris is slim genoeg om te weten dat zijn cijfermateriaal schromelijk overdreven is. Het is niet meer dan een populistische manier om te scoren op kap van een bepaalde bevolkingsgroep.
Populisten hebben steeds nood aan een zondebok
Dit soort van populisme bestond ook in de vorige eeuw in Duitsland. De Nationaal-Socialisten maakten er een sport van om één bepaalde bevolkingsgroep met geld te stigmatiseren. Men had het geld nodig van de Joden voor de staatsuitgaven. Men viel ze aan met halve waarheden en grove leugens en de bevolking slikte dit. Er was ook een economische crisis en de zondebok was welgekomen.
Dat neemt niet weg dat we het socialistisch populisme in de kiem moeten smoren. We moeten de markt haar werk laten doen en we moeten voldoende zuurstof geven aan onze ondernemingen en vrije beroepen. Anders zullen we inderdaad de weg opgaan van de Zuiderse landen van Europa.
De top van het Vlaamse bedrijfsleven staat als één man achter de beslissing van bpost-topman Johnny Thijs om op te stappen. Dat schrijft De Tijd.
Waar is het gezond verstand van de regering naartoe?
Karel Vinck noemt minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) een gevaarlijk man, die niet weet wat een bedrijf is. "Er gelden in het bedrijfsleven andere basisregels dan de ideologische waar sommige politici en partijen bij zweren", zegt Vinck. Ook in De Standaard spaart Vinck, ooit topman van de NMBS, zijn kritiek niet. "Labille gaat zuiver ideologisch te werk. Dat mag misschien waardevol zijn bij een ziekenfonds, maar dat is het zeker niet bij een bedrijf dat onderworpen is aan de wetten van de markt."
Luc Bertrand, topman van holding Ackermans & van Haaren, wijst op de gevaren van zo'n vertrek zo kort na de beursgang. "Je komt in gevaarlijk vaarwater als je je steengoede ceo zo ziet vertrekken."
Paul Buysse, voorzitter van Bekaert, is streng voor de politici. "De verstrengeling van politiek en economie bij een beursgenoteerd bedrijf is beschamend voor ons land. De politiek steekt voortdurend het vingertje op over het belang van corporate governance. Wat moeten wij dan zeggen van het circus dat politici bij de overheidsbedrijven opvoeren?"
Ook Didier Bellens, ontslagen ex-topman van Belgacom, reageert in Het Nieuwsblad en De Standaard ontzet op het vertrek van postbaas Johnny Thijs. "De regering moet zich dringend afvragen of de fixatie op de verloning niet ten koste gaat van goed management. Waar is het gezond verstand? De regering zal zich die keuze nog beklagen", aldus Bellens. Hij argumenteert dat het contract van Thijs enkel en alleen een zaak zou mogen zijn voor de raad van bestuur van bpost.
Bellens begrijpt de teleurstelling van Thijs. "De beslising van de regering om zijn loon te verlagen, terwijl ze zeggen dat hij goed bezig is, is onbegrijpelijk."
De PS grijpt het ontslag van postbaas Johnny Thijs aan om meer macht over overheidsbedrijven te eisen. Uiterlijk in februari stelt bevoegd minister Jean-Pascal Labille (PS) een aanpassing van de wet voor. Dat schrijft De Morgen.
De turbulenties met ex-Belgacombaas Didier Bellens en Thijs doen Labille pleiten voor een hervorming van de wet van 1991 over de overheidsbedrijven. "De minister staat nu te ver van de onderneming waarvoor hij politiek verantwoordelijk is. Wij krijgen de verwijten als er wat fout loopt, maar kunnen weinig veranderen aan de gang van zaken", zegt de PS'er.
"Het is niet mijn bedoeling om de plaats in te nemen van de ceo, de raad van bestuur of het directiecomité. Maar op de lonen en de filialen of dochterondernemingen moet de verantwoordelijke minister meer greep krijgen."
In januari of februari zal Labille zijn plan voorleggen op de ministerraad.
Met N-VA zou er te onderhandelen zijn over een hoger loon voor de toplui van het beursgenoteerde bpost en Belgacom. Dat zegt Kamerlid Siegfried Bracke in een reactie op het ontslag van Johnny Thijs. Bracke vermoedt dat de regering Thijs aan de kant wou om een politieke benoeming mogelijk te maken.
"Ik heb altijd gevonden dat er redelijkheid moet zijn in de verloning van CEO's, maar voor beursgenoteerde bedrijven gelden andere wetten", zegt Bracke. "Men moet kijken naar de verdiensten van de persoon, Johnny Thijs heeft bij Bpost een ware cultuuromslag bewerkstelligd. Stap maar eens een postkantoor binnen, dan zie je wat ik bedoel."
In dit geval moet het volgens Bracke dan ook mogelijk zijn te praten over een jaarloon boven de 650.000 euro. "Dit is een kortzichtige beslissing", zegt hij. "De man is wellicht in zijn waardigheid aangetast."
Het Kamerlid heeft naar eigen zeggen aanwijzingen dat Thijs moet wijken voor een nakende politieke benoeming.
En daar zijn de socialisten zeer goed in. Johan Vande Lanotte zal wel iemand vinden uit zijn bevriende socialistische omgeving...
Het ziet ernaar uit dat de problemen met het elektronisch betaalverkeer in België stilaan opgelost raken. Bij warenhuisketen Delhaize merkt men op dat de systemen weer werken. Worldline, de beheerder van het systeem, wil nog niet bevestigen dat de problemen overal van de baan zijn.
Worldline zegt dat het rond 16.00 uur een probleem detecteerde. Daardoor mislukte ongeveer de helft van de betalingen, aldus een woordvoerder. Over de oorzaak van de panne op deze drukke winkeldag kan het bedrijf nog niets zeggen. Dat wordt onderzocht. Veel mensen lieten vanuit de winkels via de sociale netwerksites weten dat er problemen waren. Al snel bleek dat de panne overal in het land voelbaar was. De winkels namen maatregelen. Bij Delhaize ging een soort noodplan in werking. De klanten konden hierdoor blijven betalen met de kaart. De gegevens werden opgeslagen om door te sturen als het systeem weer operationeel werd. Bij Colruyt konden klanten indien nodig een factuur krijgen om via overschrijving te betalen.
Nelson Mandela’s funeral was planned a year ago. The Nelson Mandela family has finally admitted that Nelson Mandela is dead by announcing on December 5th (2013) that the former leader of South Africa is no longer with us.
The charade began in June of 2013, and Guardian Express has maintained Mandela has been deceased since we were informed of his passing in June via one of our reporters embedded in South Africa. That reporter had received a text message from her close friend who works for the South African News which stated that Mandela had died the night prior.
Since June, The Guardian Express has come under attack; first from a “denial of service” attack which shut the site down on and off for three days right after we published the news that Mandela had died. That denial of service attack was traced back to South Africa.
The Guardian Express was also attacked by people denying that the Nelson Mandela family was carrying on a charade. However, we stood by and continue to stand by our account that Mandela was declared permanently brain dead with total organ failure in June of 2013. Now, today, the family has finally decided to give up their charade.
We sent an additional reporter to South Africa who returned with an audio recording of two top government officials confirming the fact that Mandela was totally brain dead and was declared so on June 11. However, his family refused to turn off the life support machines hooked up to his body. Thus, the family could keep him artificially “alive.” Their motive? To settle a huge lawsuit against Mandela’s estate.
It was revealed that Mandela’s family was suing him for control of his estate and since it is impossible to sue a dead person, it seems Mandela had to be kept “alive” with machines until a resolution could be found for the lawsuit. Thus far, there is no word on whether that lawsuit had been settled, but there are already many speculations in the press that this announcement today will begin the battles over the Mandela estate afresh.
The Mandela daughters and granddaughters have shown a good deal of greed when it comes to Mandela’s legacy. It has been reported that their fighting over his money got so bad that Mandela “lost faith” in his daughters and worried that their concern over money was overshadowing their concern for family harmony.
The Mandela funeral was planned a year in advance, according to reports. The funeral date is set for December 14 and there is a comprehensive schedule of events leading up to that date. The Mandela family has finally given up their charade which they have been carrying on since June and have admitted the former South African leader is dead. – The Guardian Express
De Israëlische geheime dienst is belast geweest met de opleiding van de voormalige Zuid-Afrikaanse president Nelson Mandela. Dat meldt de Israëlische krant Haaretz. Mandela zou judo-, sabotage- en wapentraining hebben gevolgd bij de Mossad.
Mandela volgde de opleiding in 1962 in Ethiopië, toen hij Zuid-Afrika was ontvlucht omdat hij werd gezocht voor het organiseren van een nationale staking. De krant Haaretz baseert zich op een brief van een medewerker van de Israëlische ambassade in Ethiopië. Volgens Haaretz was deze medewerker een Mossad-agent.
De man schreef in de brief dat hij een leerling uit Rhodesië, het huidige Zimbabwe, onder zijn hoede kreeg. Hij noemde zich David Mobsari. Maanden later zag de Mossad-agent zijn leerling terug op foto's in de krant. Het bleek om Nelson Mandela te gaan.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken antwoordde de agent dat Mobsari en Mandela inderdaad een en dezelfde persoon waren. Ook die brief zou in handen zijn van Haaretz.
Jaarlijks wordt volgens staatssecretaris voor Fraudebestrijding John Crombez (SP.A) voor zo'n 30 miljard euro gefraudeerd. Hoe hij aan deze cijfers komt weet niemand. Misschien is hij bij madame Soleil geweest of heeft hij een zesde zintuig, want niemand weet hoeveel zwart geld er in omloop is. De hoeveelheid zwart geld is dan ook onmogelijk in te schatten. Er bestaan geen statistieken over, er worden geen cijfers bijgehouden. Maar Crombez beschikt blijkbaar over een gave die niemand heeft.
30 miljard misgelopen
Maar Crombez fantaseert er duchtig op los:De schatkist krijgt elk jaar 100 miljard euro aan belastinginkomsten binnen, terwijl er volgens hem 30 miljard wordt misgelopen. "We betalen dus 30 procent te veel belastingen omdat een aanzienlijke groep er geen of te weinig betaalt", schrijft Crombez.
Volgens de staatssecretaris behoren we daarmee tot de koplopers in Europa. "Fraude is zo Belgisch als bier of frieten." Als we deze verlichte geest mogen geloven, kunnen Spanjaarden, Italianen, Grieken, Zuid-Europeanen en zelfs Polen van ons nog veel leren op het gebied van zwartwerk.
Geen kat die hem in die redenering volgt, behalve de Anti-Imperialistische bond, Amada en de PVDA. Voor deze laatsten is de oplossing voor de crisis eenvoudig; Neem alle rijke mensen hun geld af -want het is toch gestolen- en geef het aan de armen. Of nog beter: Geef het aan de leiders van de armen, zoals Ceauscesu in Roemenie deed of de communistische leiders in de ex-Sovjetunie.
Crombez volgt eigenlijk deze redenering van klein-links, maar in een meer gematigde versie: Hij ziet in de bestrijding van dat zwart geld een belangrijk middel om onze stijgende uitgaven voor sociale zekerheid en pensioenen op te vangen.
"De bevolking krijgt momenteel het ene doemscenario na het andere voorgespiegeld, waarin ze wordt overtuigd dat ze het in de toekomst met minder zal moeten stellen", gaat de SP.A'er voort. "Dat hoeft niet noodzakelijk zo te zijn. Als de inkomsten uit fraudebestrijding stijgen, is een globale belastingverlaging mogelijk zonder de sociale bescherming af te bouwen."
Crombez maakt zich sterk dat het mogelijk is die fraude tegen 2030 terug te dringen. "Kijk naar het gesjoemel met btw-carroussels. Tien jaar geleden verloren we daarmee nog 1,1 miljard euro belastinginkomsten. Vandaag is dat teruggedrongen tot 18 miljoen per jaar."
Luxemburg en Zwitserland
John Crombez weet niet alleen alles over België, hij weet zelfs hoeveel geld er door Belgische belastingbetalers in Zwitserland staat. Het Zwitsers bankgeheim is heilig en cijfermateriaal is onmogelijk te bemachtigen. Crombez heeft die gegevens blijkbaar wel en weet zelfs ongeveer hoeveel geld Belgen op Zwitserse rekening hebben staan.
"De multinationals die geen belasting betalen en de ontduiking in belastingparadijzen zijn een veel belangrijker discussie." De Belgen hebben volgens het boek nog steeds tussen 40 en 80 miljard euro staan op rekeningen in Luxemburg en Zwitserland.
Kortom, veel stemmingmakerij en gegis dat enkel en alleen de hardwerkende bevolking opzet tegen mensen met geld, die in dit land langzaamaan behandeld worden zoals de Joden in NAZI-Duitsland. Als opgejaagd wild zuigt men de spaarders leeg, plundert men de ondernemingen en beledigd men iedere hardwerkende Vlaming. En als er een politicus in opspraak komt, zoals SPA-er Johan Vande Lanotte in Electrawinds of Karel De Gucht en de BBI, dan zwijgt men voor dood. Zo gaat dat in dit land, dat zijn eigen ondernemingen en intelligensia wegpest.
Veel succes zal zijn boek "Zwart op Wit" dus niet hebben. Alleen al om hij bijna geen cijfermateriaal "Zwart op Wit" heeft. Wellicht iets om Uw open haard mee aan te steken bij koude winterdagen, zoals de Pravda in de Sobjetunie diende voor aardappelschillen...
