Eind deze week is het zover. Dan vertrekken we voor een paar dagen Zwarte Woud. Dit vooruitzicht doet me een beetje zweven. Al ben ik dan een fervente fan van Frankrijk, toch doet de gedachte aan een reisje iin het Scharzwald met deugd. Het is niet de 1ste keer dat we naar ginder gaan..denk dat het nu al voor de 10de keer zal zijn. Soit, telkens genieten wij weer van het prachtige landschap en het lekkere eten. Wij hebben 2 logeeradresjes: de 1ste en meest bezochtte is bij Frau Shüler in Sägendobel, gehucht van St.Peter. De familie Shüler zijn zeer gastvrij en je wordt er telkens weer in de watte gelegd door Mathilde, de vrouw dez huizes. De kamers zijn simpel, netjes onderhouden en met een aparte douche. 's Morgens krijg je een copieus ontbijt met telkens een vers zachtgekookt eitje (leve de cholesterol!) Overdag maken we uitstappen. Het is er zalig rondtoeren in het Glottertal waar de kliniek staat die gefilmd werd voor de opnames van "De Schwarzwaldklinik". Langs de flanken van het Glottertal staan talloze wijnranken en de verschillende dorpjes zijjn erg mooi. Vanuit Sägendobel kan je ook een wandeling maken naar het nabijgelegen St.Peter met zijn prachtige kapittelkerk en de voormalige benedictijjnenabdij waar je zeker niet mag vergeten van de bibliotheek te bezoeken. Op het pleintje staat een tea-room uitgebaat door Régine (vroeger was zijn dienster bij Frau Shüler). Je kan erop haar terras genieten van het fraaie zicht en een frisse zelfgemaakte bloemen-frisdrank (heel lekker) Een andere uitstap is een rit naar de Kandel waar je in de winter naar hartelust kan skiën en in de zomer prachtige wandelingen kan maken... Maar genoeg geschreven die kant van het Zwarte Woud. Deze keer gaan we logeren bij de boer in Fröhnd. Het Gashaus Zum Hirchen wordt uitgebaat door een jong koppel met 2 kinderen en het is ook ook zalig vertoeven. Van daaruit gaat we door het Munstertal naar de abdij St.Rupert; We klimmen op naar Feldberg en vanuit Freiburg gaan we naar Schauinsland. Ook Tiitsee staat nog eens op ons programma want de laatste keer goot het water toen we daar aankwamen. Enfin, het gaat weer zalig rondtoeren worden en geef toe: wat heeft een mens meer nodig dan een prachtige natuur, een goed bed en lekker eten...meer moet dat niet zijn hé!
Clémentine loopt doelloos door de gangen van haar rusthuis...Af en toe blijft ze staan en kijkt eens rond...Ik heb het gevoel dat ze iets mist...Ik sla mijn arm rond haar en troon haar mee naar een rustig plekje...Clémentine kijkt me blij aan... -"Ewel Clémentine, ben je op zoek naar iets?" - "Ja en neen juffrouw...Kijk het is nu 16 uur en we eten pas om 17 uur en nu vroeg ik me af wat ik nu kan doen...Ik ben deze namiddag naar een plezante activiteit geweest maar nu is die gedaan...en ik weet niet goed wat ik nu moet doen!" - "Maar mijn lieve Clémentientje, je mag hier doen wat je wilt hoor! Dat is hier nu je nieuwe thuis!" -" Is t waar? Mag ik dan echt doen zoals thuis? Mag ik dan morgenochtend eens uitslapen? Kan ik dan in mijn kamerjas gaan ontbijten inplaats van helemaal opgekleed naar de eetzaal te gaan? Weet je, ik sta nu een 20 minuten vroeger op om mij te wassen en te kleden anders geraak ik er niet. Mag ik dan, in de eetzaal eens bij Jefke gaan zitten om samen met hem te ontbijten? Jefke en ik hebben in dezelfde straat gewoond toen we nog kinderen waren! Och en morgenmiddag zou ik dan graag eens bij Elodie zitten om te eten want onze 2 oudste dochters waren hele goeie vriendinnen toen ze jong waren. Weet je, nu moet ik aan een tafel gaan zitten bij mensen die ik niet zo goed ken, zij praten haast nooit tegen mij...ik vind dat maar niets hoor!........" Clémentine haar ogen schitteren maar ik word plots heel triest...tja, waarom zou dat eigenlijk niet allemaal kunnen...uitslapen...eerst gaan ontbijten en daarna op het gemak wassen en kleden...nu eens bij die en dan eens bij iemand anders gaan zitten om samen te eten en ondertussen herinneringen op te halen... Zou onze nieuwe regering eens een minister van welzijn aanstellen die het reilen en zeilen van de ruthuizen evalueert...Misschien eens een minister waarvan de ouders ook met dezelfde verlangens in één of ander rusthuis rondlopen... Ik geef Clémentine een dikke knuffel en nodig haar uit om eens onze tuin te gaan bewonderen...Misschien had ze ook een mooie tuin en kan ze enthousiast over haar bloemenperken vertellen...
Deze week las ik in de krant dat ze geld inzamelen voor de verongelukte Wynants. Tiens, ik vraag me af waarom? De nabestaanden van de wielrenners die verongelukken krijgen toch een premie, uitbetaald door de verzekering...of niet soms?
Meteen denk ik dan aan de minder-bedeelden uit onze maatschappij... Een paar jaren geleden was een poetsvrouw de ruimte waarin ik werkte aan het kuisen. Ze zag er ellendig uit en moest voortdurend hoesten...Toen ik haar de goeie raad gaf om eens naar de dokter te gaan zei ze dat ze daarvoor deze maand geen geld had, ze was alleenstaand met een klein kind, haar vriend had haar verlaten maar zij bleef wel met een schuldenberg zitten die ze nu aan het afkorten was..en de kleine had ook verzorging nodig! Waarom deden ze voor die vrouw geen omhaling???? Hoe is het mogelijk dat we in de 21ste eeuw nog (veel) zo'n gevallen kennen? Waar is de solidariteit dan van alle rijken der aarde om dat mens een menswaardig bestaan te geven? Waarom gaat al dat geld naar mensen die het niet zo nodig hebben? Arme maatschappij hé!
Nog enkele dagen te gaan en dan begint er voor mij een nieuw leven, dat van gepensioneerde. Haha, ik...gepensioneerd! Man man, toen ik als jong meisje het woord gepensioneerd hoorde dacht ik aan "oud"; "versleten"; "afgedaan"; de haren opgestoken in een dotje; wekelijks of maandelijks gaan kaarten bij een club; busreisjes voor gepensioneerden; met nieuwjaar het traditionele bezoek van de kleinkinderen ,wachtend op hun jaarlijkse sponsering; voor de kinderen de gebruikelijke koffie met lukken en nen straffe druppel... Gepensioneerd zijn was ook (in mijn ogen dan) leven volgens een zekere routine, zelfde uur opstaan en gaan slapen, geen seks meer (allez,het leek me ondenkbaar dat mijn grootmoeder het nog zou doen met mijn grootvader) Maar straks ben ik ook gepensioneerd en plots bekijk ik het leven van een gepensioneerde helemaal anders: ik voel me helemaal niet "oud", heb wel af en toe spierpijntje maar voel me daarom niet "versleten", aangezien ik al gevraagd werd om deel uit te maken van een bestuursploeg op mijn gemeente voel ik me niet "afgedaan", mijn kapper bezorgde me verleden week een korte frivole coupe, dus voor mij geen dotje; een zekere routine...dat heb ik ook niet (veel te saai als je al voordien weet wat volgt hé) Tja en dan last but not least...waarom zou een gepensioneerde geen seks meer hebben... Nog enkele dagen te gaan...en op 1 juli start mijn nieuw spannend leven als gepensioneerde. Ik kijk er al naar uit!
