Direct naar artikelinhoud
Politiek

"Als ik een stalinist was, had ik jaar geleden al een nekschot gegeven"

N-VA-voorzitter Bart De Wever sprak vanmorgen op Radio 1 opnieuw over het ontslag van zijn Kamerleden Hendrik Vuye en Veerle Wouters. "Ik denk eerlijk gezegd dat dat verhaal niet veel meer zal worden dan een voetnoot in de geschiedenis. Er gebeuren momenteel wel belangrijkere dingen."

Over De Wever wordt veel gezegd en geschreven. Zo werd de N-VA-voorzitter ook al een stalinist genoemd die zijn partij met harde hand bestuurt. "Was ik maar een beetje meer een stalinist", vertelt De Wever. "Ik ben een enorme twijfelaar. Ik trek mij de problemen van mensen enorm aan en ik maak die tot mijn eigen problemen. Daardoor krijg ik het heel moeilijk om hard te zijn voor iemand."

De gebeurtenissen van de voorbije week waren voor veel buitenstaanders en voor velen binnen de partij een verrassing, maar diegenen die wat dichterbij stonden, zagen het al een jaar geleden aankomen, lichtte De Wever toe. "Soms zie je een ongeval wel aankomen. Ik ben diegene die nog tot het uiterste zal gaan om het nog te vermijden en het daardoor als het toch tot een ongeval komt, vaak nog erger maakt omdat ik te lang heb gewacht. Ik denk dat dit voor wat er de afgelopen week is gebeurd absolute waarheid is".

"Ik ben nog niet dood hé", besloot De Wever. "Het is niet omdat er even iets slecht gaat, dat alles slecht zal gaan. Ik lig van heel andere dingen wakker, dit verhaal is wat mij betreft achter de rug."

'Als ik een stalinist was, dan had ik een jaar geleden al het nekschot gegeven. Maar ik ben alles behalve dat. Was ik maar een beetje meer dat'
Bart De Wever, voorzitter N-VA

"Suïcidale gedachten"

Radio 1-programma 'Touché' gaat elke week ook op zoek naar de mens achter de politicus. Deze week getuigde De Wever over zijn leven en over de donkere perioden die hij doormaakte als tiener. "Ik heb het twee jaar heel lastig gehad met mezelf", vertelde De Wever. "Ik had donkere gedachten, ook suïcidale gedachten."

"Ik heb een late puberteit gehad, en een moeilijke puberteit. Ik had het heel moeilijk met het vinden van de eigen identiteit", vertelde De Wever. "Gevoelens van waardeloosheid, geen toekomstbestemming. Ik had donkere gedachten, ook suïcidale gedachten. Dat speelde bijzonder concreet in mijn hoofd als 18-jarige, maar je begint er natuurlijk niet aan."

De Wever zegt zelf uit zijn donkere periode te zijn geraakt. "Je leert aanvaarden wat je hebt en wie je bent. Dat is de sleutel van volwassen worden. Je vindt een evenwicht, een bestemming. En op een gegeven moment vindt een mens ook een lief, en dat helpt al heel veel." Toch zijn de donkere gedachten nooit echt ver weg. "Maar het is niet dat die suïcidaal zijn. Iedereen heeft wel eens sombere momenten."

"Ik trek mij de problemen van mensen enorm aan en ik maak die tot mijn eigen problemen. Daardoor krijg ik het heel moeilijk om hard te zijn voor iemand."

Emotionele beperkingen als vader

De Wever praatte ook over de moeilijke relatie met zijn moeder. "Ik kom niet uit een heel affectief gezin. Het tonen van en spreken over emoties was niet aan de orde. Niet dat er een probleem was, maar je deed dat gewoon niet. Die band had ik niet met mijn ouders. Ik heb dat ook niet gemist, maar ik ervaar wel dat ik nu zelf mijn emotionele beperkingen heb als vader."

Wanneer Lesage hem vraagt wat hij nog tegen zijn vader, die is overleden aan de gevolgen van kanker, zou willen zeggen, laat De Wever in zijn ziel kijken. "Ik wou mijn liefde onder woorden brengen, maar daar heb ik te lang mee gewacht. Dat zou ik graag inhalen, maar dat is onmogelijk", zei De Wever, waarna hij in tranen uitbarstte.

'Het enige wat er van een mens overblijft, is de liefde'