We willen wel graag vernemen wat het nieuwe Vlaamse regeerakkoord precies inhoudt. Want daarvoor was het gisteren nog te vroeg. Door de intrede van Open Vld moest er nog druk geschoven worden met bevoegdheden. De liberalen zouden met Financiën & Begroting de Vlaamse schatkist gaan beheren en zich daarnaast mogen amuseren met Cultuur. CD&V krijgt met Onderwijs, Welzijn en Ruimtelijke Ordening drie zware departementen. En bijna al de rest gaat naar de N-VA, die met Geert Bourgeois ook de minister-president mag leveren.

Bijzonder heuglijk is dat deze ontwikkeling voeding geeft aan de hoop dat we ook binnen een redelijke termijn een nieuwe federale regering mogen verwachten. Aan Vlaamse zijde is daar nu een grote numerieke meerderheid voor, de MR van Charles Michel en Didier Reynders is blijkbaar bereid om de sprong in het diepe te wagen en binnen CD&V is de vrees van de linkerflank voor een al te rechts beleid kennelijk gesust. Het lijkt bijna te mooi om waar te kunnen zijn.

Toch mogen we ons niet te veel laten meeslepen door de overhaaste feeststemming die N-VA, CD&V en Open Vld dinsdagmiddag over ons heen lieten dwarrelen. Zo bleek bijvoorbeeld uit navraag naar de afspraken over het belangrijkste dossier van de nieuwe Vlaamse regering (Oosterweel) dat de verschillende coalitiepartners die afspraken niet op dezelfde manier hebben geïnterpreteerd. Voor N-VA en CD&V blijft het BAM-tracé overeind, voor Open Vld is dat geen evidentie. En zo vallen er misschien nog wel meer lijken uit de kast.

En nu op naar de federale formatie. Kris Peeters zal nog proberen om zijn Franstalige zusterpartij cdh aan boord te hijsen, maar dat zal wellicht niet lukken. We zijn op weg naar Zweedse coalities op beide niveaus. In de stad Antwerpen is die er al anderhalf jaar. De symmetrie van al die besturen is zeker geen slechte zaak.