BUURTREPORTAGE. De Cadixwijk: van vissers tot verpleegsters

Onder de lentezon doet de ­Cadixwijk haar zuiderse naam, ­Cadiz is een Spaanse havenstad, alle eer aan. Het water van het Eilandje glinstert als goud in de zon en de terrasjes lopen vol. Jade geniet van een pintje in Bar Paniek. “Tot vorig jaar woonde ik samen met mijn broer in de Cadixstraat”, zegt Jade, wiens accent West-Vlaamse roots verraden. “Ik kom eigenlijk uit Brugge, studeerde in Gent, deed mijn master in Antwerpen en vond hier ook werk. De leukste buurten in de stad zijn de Cadixwijk en Het Zuid. Ik verhuisde naar Het Zuid omdat mijn broer met zijn vriendin is gaan samenwonen in de Cadixstraat. Maar ik kom hier nog geregeld een terrasje doen, zoals je ziet.”

Met vriendin Lore, ook uit Brugge, is Jade al babbelend aan een mooi zomerkleurtje aan het werken. “Nee, wij trekken niet per se naar de zee als het mooi weer is. Hier aan het water kunnen we daar ook perfect van genieten. De Cadixwijk verenigt een beetje het beste van de twee werelden: het is een deel van de stad, dichtbij alles, maar er is ook rust, ruimte en water. Ik hoop alleen dat ze niet gaan overdrijven met nieuwbouw hier. De oude hangar bijvoorbeeld waar Bar Paniek aan ligt, ik hoop dat ze die nooit gaan afbreken: die maakt deze wijk net authentiek en geeft ze karakter.”

Havengevoel

Aan de kade naast Bar Paniek ligt de bijna 110 meter lange Arlene aangemeerd. “We komen uit Keulen”, zegt tweede kapitein ­Michael, die een luchtje schept op het achterdek. “Ik ben altijd blij als we hier in Antwerpen aanmeren, het is een fijne plaats om te liggen, in een bruisende wijk niet ver van het stadscentrum. Met onze boot doen wij riviercruises, van Keulen naar Brugge: vaak liggen we voor anker in industriëler, wat doods havengebied aan de rand van de stad die we aandoen. Dat is minder leuk.”

Dat de kleinere plezierboten, zowel voor dagvaarten als riviercruises, aan het Kattendijkdok aanmeren, zorgt ervoor dat de Cadixwijk zijn maritieme havengevoel blijft behouden. Want een dok zonder boten, dat is als een café zonder bier. “Een stad die trots is dat ze aan het water ligt, dat is mooi om te zien. Het is een leuke job, ja, tweede kapitein. Als je geen last van heimwee krijgt tenminste, want we zijn lange periodes weg van huis. Daar zit niemand op me te wachten, gelukkig maar.”

Dag visserke vis

Is Michael van plan om vanavond uit te gaan en een liefje te zoeken op een terrasje hier? “Nee, dat hoeft niet per se”, lacht hij. “Ik ben altijd blij dat we even op adem kunnen komen, wat rusten in de zon, als we ergens aanmeren.”

Jens en Joeri, twee coole twintigers die voorbij de Arlene lopen, zien er wel uit alsof ze iets aan de haak willen slaan. “We zijn net gaan vissen aan het dok. Hier zit veel baars, snoekbaars...”, verduidelijkt Joeri. “Al was het nogal warm vandaag en dan bijten ze niet zo makkelijk. Dan zoeken de vissen de koelere schaduwen diep in het water op.”

Sinds kort komen de twee hier geregeld hun hengel uitgooien. “Soms zitten we hier samen met andere street fishers uit Gent of Limburg te vissen, omdat het bekend staat als een goede plek voor baars.”

Gooien ze vanavond dus een lekker zelf gevangen visje op de barbecue? “Nee, wij zijn sportvissers. Wat we vangen, dat gooien we gewoon terug. En achteraf kan je hier ook makkelijk nog een terrasje doen, het is hier een gezellige buurt.”

Johan Van Dyck van de Antwerpse Brouwcompagnie wil er graag een nog gezelligere buurt van maken. “We zijn onze brouwinstallatie nog volop aan het installeren”, vertelt hij. “Een eigen brouwerij beginnen hier op het Eilandje, da’s een droom die uitkomt. Het oude Noorderpershuis, waar wij binnenkort ons Seef- en Bootjesbier gaan brouwen, is een perfecte locatie. Vroeger was dit een waterkrachtcentrale, waar water en stoom onder hoge druk door leidingen werden geperst, om zo de vele bruggen, sluizen en kranen in dit gedeelte van de haven te kunnen bedienen.”

Op de binnenplaats van het Noorderpershuis hoopt Johan straks de buurtbewoners te bedienen met vers getapte pintjes Antwerps bier. “We willen hier deze zomer een biergarten beginnen, naar Duits model: met grote houten tafels en lampionnen boven je hoofd. Bij slecht weer kan je binnen, in ons café dat in de brouwzaal zelf gaat komen, je pintje drinken.”

De brouwerij wordt ongetwijfeld een nieuwe trekpleister voor de buurtbewoners, maar ook toeristen zijn er welkom. “We liggen vlakbij de dokken waar de plezierboten aanleggen en midden op de weg tussen het MAS en het Havenhuis. Tel daar de geschiedenis van het Noorderpershuis bij en je kan je geen mooiere plek bedenken om even halt te houden.”

Gras&terras

Ook het nieuwe Cadixplein wordt een trekpleister voor de buurt. Rond 10 juni is de feestelijke opening voorzien, nu is een werkman – ook al is het brugdag – druk in de weer de pas aangelegde gazon te besproeien. “Normaal gezien werken we met Hemelvaart niet, maar omdat het zo warm is, ben ik vandaag en gisteren toch gekomen. Zonder besproeiing overleven het gras en alle struiken en boompjes die we hier net hebben geplant dit warme weekend niet”, zegt hij.

Een fris pintje op het terras van La Pipe d’Anvers brengt ook verkoeling. Uitbaatster Carolien heeft een goed oog op het nieuwe plein: “Groen, gezellig… op de plannen zag het er al goed uit, en in het echt gelukkig ook”, lacht ze. Dat de werken bijna gedaan zijn nu het terrasjesseizoen begint, daar is ze ook blij mee. “Nu nog duidelijkheid over onze terrasvergunning, we zouden namelijk graag uitbreiden richting het park, en dan zijn we klaar voor de zomer.”

Caroliens klanten, een mix van buurtbewoners en kantoorvolk uit de haven, is ondanks de werken en het verdwijnen van de gratis parkeerplaatsen in de wijk niet weggebleven. “Waar nu het park is, was vroeger gratis parkeerplaats. Dan toch liever een park, dat betekent een veel mooier uitzicht voor wie op het terras zit. En het kost je 70 eurocent om een uurtje te parkeren hier in de buurt: daarvoor kan je toch niet thuisblijven? Of op kantoor? Nee, door het nieuwe Cadixplein is het er hier alleen maar beter op geworden.”

Dat de sociale mix van de Cadixwijk goed zit, voel je het duidelijkst als je het nieuwe Cadixplein opstapt. Aan de ene kant ligt het Stedelijk Lyceum, aan de andere kant het woonzorgcentrum van GZA Cadiz.

“We zitten hier pas sinds ­februari”, zegt verpleegster ­Nathalie. “We merken dat als de kinderen hun ouders komen bezoeken, ze ze graag mee naar buiten nemen om een terrasje te doen”, vertelt Leo, die de GZA-kantine met zicht op het park uitbaat. “Dat gebeurde op onze vorige locatie bij de Voetgangerstunnel niet zo vaak.”

Deze buurt ziet er heel uitnodigend uit, vinden ze. “Als onze bewoners ’s morgens wakker worden en hun gordijn opendoen, kijken ze uit op een groen park”, zegt Carolien. “Die groene, rustige omgeving bij het water is niet alleen fijn voor hen, maar ook voor ons, want wij werken hier dag in dag uit.”

Wie wil er nog oud worden in Benidorm, als het ook kan in Cadiz?