© IF

Hulshoutse Inge Pauwels verhuist met dierengedragscentrum naar Langdorp

In een klein doodlopend straatje in Langdorp heeft vorige week de Toscanzahoeve de deuren geopend. Het centrum voor mens en dier is het “kind” van zaakvoerster en de Hulshoutse Inge Pauwels (39).

Alain Trappeniers

Voor wie het nog niet weet, waar staat de naam De Toscanzahoeve voor?

Inge Pauwels: “Toscanzahoeve is een samentrekking van Tosca en hoeve. Tosca is mijn stafford die in 2000 met twaalf messteken is vermoord door mijn toenmalige buurman. En de hoeve verwijst naar mijn kindertijd in Laakdal. Ik ben opgegroeid op een boerderij met heel wat dieren zoals katten, honden, koeien, schapen en geiten. Om het goed te laten klinken zijn we op De Toscanzahoeve uitgekomen.”

De dood van Tosca was dus de aanleiding om je professioneel te gaan bezighouden met mens en dier?

‘Inderdaad. Ondanks dat ik in mijn jeugd tussen de dieren ben opgegroeid, heeft de dood van Tosca wel de doorslag gegeven om iets te gaan doen met mensen en dieren. Ik vond dat mensen bewuster moesten omgaan met hondentaal-en gedrag. Waar mensen bang voor zijn duwen ze van zich af. Meer begrip is minder angst en minder angst is een normaler gedrag.”

Wat deed je dan in de jaren voor De Toscanzahoeve?

“Ik heb communicatietechnieken gestudeerd. Na mijn studies was ik een tijdlang als zelfstandige aan de slag in de verkoop en het management. Ik verdiende goed mijn boterham maar door de stress in een toch wel voornamelijk mannenwereld ben ik op zoek gegaan naar wat ik echt wilde. Zo was ik het ook even beu om met mensen te werken. Achteraf bekeken werk je in onze stiel toch meer met mensen dan met dieren omdat je de eersten moet coachen.(lacht) Tijdens mijn persoonlijke zoektocht ben ik dan opnieuw beland bij mijn kindertijd en de dieren. Toen stond mijn besluit vast en ben ik me via studies in binnen-en buitenland gaan verdiepen in de materie.”

Ziet Inge Pauwels liever dieren dan mensen?

“Kijk. In mijn jeugdjaren had ik meer aan dieren. Ik ben hoog gevoelig. Nu vindt iedereen dat normaal maar vroeger was dat niet het geval. Ik werd misbegrepen en ben dan ook gepest op school. Mijn vriendjes destijds waren dieren. Als ik thuis kwam, kon ik voor een knuffel of een stiekeme huilbui altijd bij hen terecht. Ik heb dus met mensen moeten leren werken. Door de opleidingen en de opgebouwde ervaringen heb ik mijn zwakte kunnen ombuigen in een sterkte. Ik kan nu zelfs goed omgaan met mensen (lacht).”

De Toscanzahoeve is een gedrags-, welzijns-en opleidingscentrum voor mens en dier. Dat is niet altijd zo geweest.

“In de beginjaren waren er enkel dierenartsen en hondentrimmers. Ik heb zelf nog getrimd maar dat was niet echt mijn ding. We zijn dan gestart met de hondenschool nieuwe stijl, gevolgd door de beroepsopleidingen voor gedragstherapeuten en instructeurs. Voor het vinden van die cursussen heb ik zo goed als de hele wereld afgereisd omdat er in België op dat vlak niets was. Intussen hebben we een resem erkenningen van de overheid en de beroepsfederaties. Daar zijn we echt wel trots op. Nu hebben we tien beroepsopleidingen voor mensen (brandweer, agenten, boswachters,…) die met dieren werken. Ook particulieren die op zoek zijn naar zichzelf of rond hun hond iets willen leren, komen langs.”

Zijn de opleidingen beperkt tot honden en katten of werken jullie ook met andere dieren?

“Naast honden en katten werken we sinds kort ook met konijnen. Ze worden ingezet tijdens therapeutische processen zoals bijvoorbeeld rouwverwerking. De fluwelen vacht van een konijn heeft een rustgevende werking. Ik ken een psychologe die twee konijnen houdt in haar praktijk. Het is een heel mooi proces. Maar er zijn ook mensen die met roofvogels, kippen, ratjes en fretten werken. In het algemeen is de opleiding dan ook voor een groot stuk een conditioneringsproces. Net als bij de mens (lacht). We gebruiken tijdens de opleidingen dan ook veel zaken uit de menselijke psychologie. Maar er is ook zoiets als de dierenspiegel. In dat geval toont het dier de mens wat er met deze laatste aan de hand is.”

Er is heel wat te doen rond ernstige dierenverwaarlozing. Hebben jullie bijvoorbeeld een samenwerking met de (vrijwillige) inspecteurs van de dierenbescherming?

“Neen. Die samenwerking is er niet, maar via de beroepsfederaties ijveren we er wel voor. Zo ben ik wel voorstander van een dierenpolitie maar ik denk dat we meer kunnen bereiken met de inzet van bijvoorbeeld wijkagenten die ook iets willen doen met dieren.”

Minister Weyts heeft een voorstel om dierenverwaarlozing te sanctioneren met een celstraf. Nu komt de pleger ervan af met een geldboete. Is een verstrenging een goede zaak?

“Sensibilisering is belangrijker. Ik denk dat sommige mensen niet weten dat ze dieren aan het mishandelen zijn. Waar ligt trouwens de grens? Voor mij is er al sprake van mishandeling als je niet kunt beantwoorden aan zijn natuurlijk gedragspatroon. Een dier niet laten wandelen, is voor mij al mishandeling. Eigenlijk zouden huisdieren moeten opgenomen worden in het wetboek. Het huisdier zou dan rechten en plichten krijgen. Een hond blijft altijd wel kinds en de eigenaar zou er levenslang verantwoordelijk voor blijven. De hond wordt dan een levend wezen. Nu is het nog altijd een ding.

Broodfok. Altijd een lastig onderwerp.

“Het blijft een discussie van vraag en aanbod. Mensen willen stante pede een hond en bestellen die dan online. Dus zo lang die vraag blijft, zullen broodfokkers bestaan. Mensen moeten stoppen met impulsaankopen. Nogmaals, een dier is in het echt geen ding.”.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER