'Purple Rain Deluxe' van Prince & The Revolution: Geniale funk en een prachtige kont
De genereuze, met bonustracks overladen Deluxe-heruitgave van Purple Rain belicht de Prince van de jaren tachtig zoals u die zich móet herinneren: waanzinnig inventief, duivels tongue-in-cheek, onweerstaanbaar hitsig en funky as a motherfucker.
Zeker, het originele album uit 1984 krijgt u sowieso op uw bord, vol geremasterde versies van hits als ‘Let’s Go Crazy’, ‘When Doves Cry’, ‘I Would Die 4U’ en het iconische titelnummer. Ook briljante albumtracks als ‘The Beautiful Ones’ (misschien wel zijn beste ballad) en het schuimbekkend geile ‘Darling Nikki’ worden qua klank naar het nieuwe millennium getild. U ként die songs want Purple Rain staat uiteraard al jaren tussen uw alfabetisch gerangschikte vinyl, toch? Of uw ouders hadden ‘m of de grote broer. Of u heeft er het pleuris uitgestreamed toen de plaat vorig jaar eindelijk op Spotify of Apple Music verscheen. Legendarische songs die de popmuziek een nieuw smoeltje gaven, quoi. Soundtrack bij de film Purple Rain, waarmee Prince een wereldster werd, toch? Juist. Zover was u.
Bij Prince gelukkig geen krampachtige oppoetsbeurten zoals bij de muzikale nalatenschap van Michael Jackson
We willen het véél liever hebben over de extraatjes van deze wonderlijke Deluxeversie: een collectie liedjes die de superfan – u herkent hem/haar aan de Love Symbol-tatoeage op de linkerbil en de hysterische huilbui die volgt telkens u het woord “Paisley Park” in de mond neemt – al decennia lang in huis heeft, zij het in smoezelige bootlegversies. Godzijdank verschijnen die fenomenale liedjes nu ook in keurig gestofzuigde versies die de koddige eightiesklank van weleer intact laten. Geen krampachtige oppoetsbeurten zoals bij de muzikale nalatenschap van Michael Jackson, gelukkig.
Roekeloze duivel-doet-al
De meerwaarde van deze heruitgave ligt bij CD 2, From The Vault, genoemd naar de kluis waarin Prince zijn onuitgegeven opnames bewaarde en die de volgende decennia wellicht nog massa’s postmortemreleases zal voortbrengen. De geselecteerde tracks werden opgenomen in de meest bruisende creatieve periode van Prince, toen hij haast manisch zijn talent en de mogelijkheden van zijn instrumentarium uitdiepte. Hij experimenteerde als gek met analoge synthesizers en, vooral, met de legendarische Linn Electronics LM-1, de drumcomputer die vaak een hoofdrol kreeg in zijn grootste hits. Diens hoekige, ratelende sound met strakke hi-hats, een doffe basdrum en felle claps herkent u uit de duizend. Prince profileert er zich als een roekeloze duivel-doet-al die de wetten van de popmuziek met voeten treedt en die krijst en croont alsof zijn hormonale overload hem tot op het bot verteert.
Die ziedende Sturm Und Drang baarde geile elektrofunk en sierlijke soulballades die ooit te grillig, te uitgesponnen of simpelweg te weird werden bevonden voor een officiële release. De knallende funktrack ‘The Dance Electric’, bijvoorbeeld, deed Prince cadeau aan zijn jeugdvriend André Cymone, die er zowaar een culthitje mee scoorde. Nodeloos te zeggen dat de versie van Prince een stuk verbetener aandoet en eindeloos veel beter is gezongen. ‘Love And Sex’, even meedogenloos funky, ziet Prince als een wildeman “Sha-la-la-la!” brullen terwijl Wendy & Lisa in de achtergrond een krols zangharmonietje weven. Die twee duiken ook op in ‘Our Destiny / Roadhouse Garden’ en tonen er nogmaals waarom ze met hun onderkoelde vocals bij onze favoriete Prince-protégés horen. ‘Possessed’ is een stuiptrekkende elektrotrack die al drie decennia lang bij de fanfavorieten hoort en die eindelijk deftig gemasterd werd. Nu nog het even demonisch groovende ‘ExtraLoveable’ uitbrengen, een bootlegpareltje uit dezelfde periode dat hier jammer genoeg ontbreekt (en néé, de lauwe jazzfunkversie van op Hit N Run Phase 2 telt niet mee!). Ach, we zijn nooit tevreden.
Quirky maar geniaal
‘We Can Fuck’ kent u misschien als ‘We Can Funk’, de barokkere, chaotischere versie met George Clinton die op Graffiti Bridge terecht kwam. In de vrijpartij tussen synth en piano die ‘Father’s Song’ heet, herkent u wellicht de gitaarsolo uit ‘Computer Blue’, een Purple Rain-classic die hier ook nog eens opduikt in een ‘Hallway Speech’-mutatie vol bronstig parlando. Tja, voer voor de obsessieve aanhangers, zouden we zeggen. Dan liever ‘Wonderful Ass’, een blitse funkpopsong met een geniaal synthmotiefje, die nét iets te quirky moet zijn geweest voor de mainstreamradio’s van de jaren tachtig. Dít is de Prince die niemand kan evenaren, die de popmuziek uitholde en naar zijn eigen smaak designede, vol spitse chicken scratch-gitaartjes, speelse dameszang en rare synthesizerloopjes. Luister en leer, liefste muzikanten in spé.
Voor wie graag heel diep in de geldbuidel tast: er is ook een Expanded Edition van deze reissue, met een derde schijf waarop speciale edits en uitgerokken versies staan van oa. ‘Erotic City’, ’17 Days’ en het unheimliche ‘God’, plus de concertfilm Prince And The Revolution: Live, een captatie van een beroemd geworden show in het Amerikaanse Syracuse.
Weet wel dat deze heruitgave nog maar het topje van de ijsberg is. Als toekomstige reissues van even hoog niveau zijn, wordt Prince hoedanook met het respect geëerd waar zijn fanclub sinds zijn overlijden om smeekt. (Warner)