Je sportactiviteiten gedurende twee weken op pauze zetten leidt tot spier- en metabolische veranderingen die het risico op diabetes, hartziekten en mogelijk zelfs een vroegtijdige dood kunnen verhogen. De vorsers zijn voorzichtig met de uitkomst van hun onderzoek, maar stellen wel dat op non-actief staan, ook al is het maar voor een korte periode, slecht is voor de gezondheid.

Die conclusie baseren ze op een onderzoek met 28 mannelijke en vrouwelijke volwassenen, gemiddelde leeftijd 25 jaar, die bij aanvang van de studie in goede gezondheid verkeerden. De deelnemers sportten niet echt regelmatig, maar zetten wel tienduizend stappen per dag. Ze hadden allen een BMI van 25, het getal dat wordt beschouwd als de grens tussen een gezond gewicht en overgewicht.

Meetbaar ongezonder

Voor de proefperiode werd onder meer het vetgehalte, de spiermassa en de conditie van de deelnemers gemeten. Vervolgens kregen ze een meetinstrument mee naar huis en moesten ze gedurende twee weken hun dagelijkse hoeveelheid beweging met 80 procent terugschroeven. Tijdens die periode mochten ze niet speciaal op hun eten letten. Concreet: de mannen en vrouwen moesten dagelijks zo’n 129 minuten meer neerzitten dan gewoonlijk.

Na de periode van twee weken, werden de deelnemers opnieuw onderzocht. Ze waren bijgekomen en spiermassa verloren. Hun vetgehalte in het lichaam was gestegen, vooral het percentage buikvet was hoger. Vet op die plaats wordt in verband gebracht met verschillende chronische aandoeningen. De vorsers kwamen er ook achter dat de deelnemers na twee weken minder lang aan één stuk en minder intensief konden lopen dan een paar weken ervoor. Ze merkten ook op dat het vetgehalte steeg in de lever en triglyceriden,een bestanddeel van cholesterol, toenam.

Schade beperken

“We dachten dat we wat subtiele veranderingen zouden zien. Maar als alles wat je meet in zo’n korte periode verslechtert, enkele belangrijke risicofactoren voor hart-en vaatziekten en type 2 diabetes inclusief, is het eigenlijk verrassend”, zegt onderzoeker Dan Cuthbertson. “Als zelfs deze gezonde proefpersonen al in gevaar waren, dan kan je al inbeelden wat het betekent voor patiënten die ouder of minder gezond zijn of reeds last hebben andere risicofactoren”, voegt hoofdonderzoeker Kelly Bowden-Davies eraan toe. Het goede nieuws? Toen de proefpersonen na de testperiode weer hun normale leven begonnen te leiden, werd de opgelopen schade teniet gedaan.