Het creatieve lab van… Brihang: "Schrijven onder invloed, dat gaat te diep"
De creatieve mens die ons deze week meeneemt in zijn creatieve en niet-creatieve momenten is Brihang, ofte Boudy Verleye (24). Op zijn website twijfelt hij of hij beeldhouwer is, dichter of rapper. Het bekendst is hij voorlopig geworden met het laatste. Drie jaar geleden won hij De Nieuwe Lichting van Studio Brussel, vorig jaar bracht hij zijn eerste album uit “Zolangmogelijk”. Als ik hem spreek, woont hij net een week op zijn appartementje in Brussel met zijn vriendin.
Je was een verknochte Knokkenaar, hoe kom je in Brussel terecht?
Ik speelde er al lang mee in mijn hoofd na mijn studie in Gent. De gedachte leek wel cool en verrijkend, maar ik was bang om stappen te zetten. Gelukkig heb ik een fantastische vriendin die dat lospeutert bij mij. Net hetzelfde als met rappen: ik wil de stoere rapper zijn, maar ik durf het misschien nog niet.
Daarom dat ze je een janet noemen?
Ja voila (lacht). Dat is al wel gebeurd ja.
Is dat niet verzoenbaar, je poëtische teksten met hiphop, met rap?
Ik probeer het, dat is de ambitie. Maar in de hiphop heb je zware scenes, overal in Vlaanderen en in Nederland, die underground waar de hiphop ontstaan is. Daar wordt al een keer gelachen met die Brihang. Vroeger was ik daar ook meer mee bezig. Maar dan ben ik in Gent gaan studeren en heb ik kennisgemaakt met poëzie.
Wat komt er eerst, tekst of muziek?
Er is altijd wel een woord dat ik ergens heb opgevangen op YouTube, of in de winkel, of in de auto. Mijn zinnetjes komen vaak van journalisten. Spierballentaal is zo een woord dat ik ergens gehoord heb op Radio1 in een interview. Eerst is er dat, en dan is er een beat, en dan vloeit de rest, vanuit die ene korte zin. Ik werk nooit met een thema. Ik begin altijd met een zinnetje en dan een stream of conscienceness.
Je bent net verhuisd, lukt het hier?
Ik ben nog aan het aftasten hoe luid ik kan gaan voor de buren. In dit huis ben ik nog een beetje te bezorgd. De gang stinkt nog. Al die bezorgdheden moeten eerst de deur uit, dan gaat dat wel weer komen. Ik wil dat niet forceren. Er zijn heel veel artiesten die van negen tot vijf werken. Ik heb geen structuur.
Je optredens brengen structuur?
Ja dat wel. En de repetities ook, die zijn ook wel belangrijk. We proberen altijd in een soort flow te zitten. Als we repeteren, dat is heel die show, hup, dat is omdat dat erin zou zitten. Ja, de mensen voelen dat, dat dat gerepeteerd is. Dan zijn dat goeie shows. Goeie flow.
Hoe begin jij aan een dag?
Ik sta op als ik wakker word. Meestal met mijn vriendin, rond negen uur. Soms een beetje later.
Wat is het eerste dat je doet?
Een appel eten, zo een koude appel uit de frigo. Dat vind ik zalig: de hele nacht mond dicht gehad, 37 graden, en dan zo een frisse appel. Daarna verder ontbijten, en de mails zijn er ook al.
Is dat het eerste wat je doet, je mails?
Na het ontbijt ja. De laatste tijd ben ik zo heel… We hebben een plaat uitgebracht in november, en sindsdien ben ik curieus en check ik mijn mails: zijn er optredens die binnenkomen of…? Ik ben teveel bezig op mijn gsm, tot grote ergernis van mijn vriendin.
Veel mensen zeggen: mails en gsm’s staan creativiteit in de weg. Ik vind dat niet. Ik leef daarop. Dat is een super handige tool om je muziek naar buiten te brengen. Je hebt een publiek nodig. Ik heb bijvoorbeeld een nummer, Slag 13, dat gaat over een gevecht. De oorsprong van dat nummer komt van een filmpje van een rapper die op het podium staat, en er komt iemand uit het publiek op het podium, en het eerste wat die rapper doet, is die persoon slaan met de vuist. En ik (begint te rappen): ho… Niet te lang treuzelen. Links of rechts? Ik zun te traag voor een gevecht. Ik kijk ook heel veel naar bestofyoutube.com: elke dag een selectie van de beste grappige, of nutteloze, of stomme YouTubefilmpjes. Dat werkt heel inspirerend.
Wat doe je na de mails en YouTube?
Dan zijn er wellicht al een paar uren voorbijgevlogen. Een dag, ja we zien wel. Mijn vriendin werkt nu in Knokke waar ik geboren ben. Ik ga soms mee naar Knokke. Of we hebben een repetitie in Roeselare, dinsdag hebben we een show. Ik ben de repetitie wel vergeten. Als ik aan de kust ben, vergeet ik wel veel. Ik zou in mijn agenda moeten kijken, maar dat vergeet ik ook.
Als er een ding is dat je aan jezelf zou willen verbeteren, wat zou dat zijn?
Een beetje minder snel rijden in de auto. Weet je wat er helpt tegen snel rijden? Gewoon denken aan de dood. Dan word ik rustig. Ook als ik op mijn gsm bezig ben in de auto denk ik aan de dood. Dan leg ik mijn gsm opzij en rij ik verder. Door in Brussel te wonen, merk ik dat ik snel rij.
Wat doe je op weg naar een optreden?
Dat is meestal met de auto. Dat is de plek waar ik me het meeste thuis voel, de auto. Ik luister de laatste tijd naar de plaat van Spinvis. Auto rijden, dat is meestal een uurtje, dat is perfect om een plaat te beluisteren.
Spinvis, een na te streven doel?
Ja…, hoe hij sommige dingen aanpakt: heel licht en fragiel soms, met zijn stem. Die dingen vind ik tof om in de hiphop te laten binnensijpelen. Onlangs waren mijn twee grote idolen in het Rivierenhof. Spinvis, en dan Het Zesde Metaal. Dat was een mooie avond.
Maar niet bepaald hiphop
Nee, totaal niet. Ik weet niet hoe dat komt.
Het West-Vlaams?
Ja, maar Spinvis is dan helemaal het tegenovergestelde. Het is de manier waarop zij met die taal omgaan waarschijnlijk, alle twee.
Heb je andere mensen nodig om teksten of ritmes te vinden?
Nee, totaal niet. Dat wordt wel gedaan in de hiphop: collabo’s en featurings. Maar dat werkt helemaal niet voor mij. Ik heb al geprobeerd om met mijn muzikanten samen in één ruimte iets te creëren, dat is altijd een flop. Die eenzaamheid heb ik nodig.
Zijn er specifieke momenten waarop je creatiever bent?
Bij mijn eerste EP heb ik alle teksten geschreven toen ik nog een kater had, in een soort roes. Daardoor zijn die teksten nog iets ludieker en grappiger. Maar toen ik ze opnieuw hoorde, dacht ik: heb ik dat geschreven? Er zijn creatieve momenten: als ik me eenzaam voel, en ik voel me rap eenzaam. Dan leef ik in mijn hoofd, en dan denk ik na over alles. Dan komen daar dingen uit.
Zou je je bezatten om opnieuw tot creatief werk te komen?
Nee, dat niet. Dat was dat eerste EP’tje, in de vakantie toen ik op het strand werkte. Ik was beach boy, ik zette strandstoelen uit. ’s Avonds was er altijd een pintje en ’s ochtends een kater en dan was ik in een roes. Maar ik zou dat nooit opzoeken, ook geen drugs. Het enige dat ik al geprobeerd heb zijn joints. Ik probeerde dan teksten te schrijven, maar de volgende dag is dat pijnlijk. Dat trekt op niets, dat gaat te diep.
Te diep, hoe moet ik dat interpreteren?
Als je in die roes zit, dan kan je zo overtuigd zijn van jezelf, en diep graven in woordspelingen. Het mag niet te ver gezocht zijn. Sommige dingen die ik gerapt heb, vind ik nu op het nippertje van gratuit. Je moet oppassen als je in je bubbel zit van stoned te zijn, dat het je niet meer kan schelen.
Heb je soms een writer’s block?
Ja, maar ik probeer dat gewoon te aanvaarden. Dat komt wel terug. Ik denk dan altijd aan de quote van Hugo Claus: inspiratie dat is voor de liefhebber. Je moet daar niet naar zoeken. Dat is minimalistisch, maar alles is inspiratie. Die verwelkte bloemen hier op tafel…
Heb je trucs om je hoofd leeg te maken?
De Ardennen is een truc. En de kust ook wel, het strand. ’s Avonds gaan zwemmen in de zee, dan ben ik met niets anders bezig dan met genieten. Dan ben ik leeg. En als ik dan weer naar Brussel kom, die prikkels overal, dan voel ik wel dat ik opgeladen geweest ben.
Wat is het laatste wat je doet voor je gaat slapen?
Dat is altijd anders. Als mijn vriendin er is: nog wat babbelen, of een film. Als ik alleen ben, val ik niet in slaap zonder mijn hoofdtelefoon. Nieuwe muziek leren kennen.
Dat pleit niet voor de kwaliteit van de muziek als je ermee in slaap valt.
Ik vind van wel. Juist voordat ik in slaap val, ben ik heel gefocust. Als dat me kan raken in bed, ik vind dat fantastisch. Dat is heel gericht en donker. Je luistert gewoon naar die plaat, zoals het hoort.
Heb jij een levensmotto, op 24 jaar?
Ik heb er verschillende, maar die veranderen ook. Nu is het: weet je dat je ziet?
Leg eens uit?
Een boekje over kleur, en dan lees ik daar een stom zinnetje. Dat brengt me dagelijks inspiratie. Zoals Hugo Claus zegt: inspiratie is voor de liefhebber. Die quotes, dat houdt mij in leven. Maar een levensmotto…?
