Direct naar artikelinhoud
Festivalparel

Cocaine Piss: Smerige punk uit de Vurige Stede

Cocaine Piss op DourBeeld Illias Teirlinck

Platen die amper een kwartier duren, optredens die soms nog korter zijn, en een frontvrouw die evenzeer hààr voet als die van jou breekt: ziehier Cocaine Piss. Crustpunk uit de vurige stede Luik, waar de energie van af spat en de oren van blijven suizen. Binnenkort te zien op het podium van de Lokerse Feesten.

Met een bandnaam als Cocaine Piss verwacht niemand lieflijke liedjes van mooie meisjes en ideale schoonzonen. Nee, Cocaine Piss staat voor punk anno 2017. Om meteen het verhaal van de groep te verklaren: de vier leden probeerden de walgelijkst mogelijke bandnaam te bedenken. Mét resultaat. Zoals het hoort voor punks gaat alles snel. De songs, maar ook hun opmars. Twee jaar gelden losten ze twee singles en The Pool, een plaat die amper een kwartier duurde. Vorig jaar nam de groep dan een volwaardig album op. Met niemand minder dan legendarische producer Steve Albini, in diens eigen Electric Audio-studio. De juiste keuze, zo bleek. The Dancer smaakt nooit zacht of lekker, maar je wil er nadien toch nog graag een borrel van. En nog een.

The Dancer is langer dan The Pool. Nu ja, ze jagen er op 25 minuten 14 songs door. Cocaine Piss neemt het beste uit de Riot Grrrl-beweging, en voegt er invloeden van de vroege hardcore punk aan toe. Frontvrouw Aurélie Poppins brult over gendergelijkheid, verpakt in titels als 'Cosmic Bullshit en 'Shiny Pants'. "Cocaine Piss mag dan uit een andere tijd en werelddeel komen: ze capteert de attitude en humor van The Dead Kennedys", schrijft het toonaangevende Echoes and Dust. "Maar bovenal bevat de groep een welgekomen frisheid. Ze geeft er geen fuck om wat iemand ook denkt. Ze snellen toe, maken lawaai. Met een boodschap. Wie er over nadenkt: fijn. Als je er niet tegen kan: jouw probleem."

Ook deze krant voorspelde Cocaine Piss al een mooie toekomst. Het viertal werd als één van de 25 rijzende sterren genoemd die 2016 zouden kleuren. En dat deden ze ook. Op Rock Herck en op Dour. En dit voorjaar op Eurosonic opnieuw: "Op de zolderverdieping van een veredeld kraakpand speelde Cocaine Piss een zweterig concert in het duister, waarbij de onstuimige moshpit zich plots ontpopte tot een gevarenzone en mijnenveld", schreef onze recensent.

Ook de rockprogrammator van de Ancienne Belgique is helemaal gewonnen voor de vurige vier. "Snedige female fronted punk, rechttoe-rechtaan, zonder franjes. Een 'alles kapot'-mentaliteit van jewelste. Obscuur, grofgebekt en heel erg lekker!", omschrijft Marcus Deblaere het Luikse geweld. 

Na een onstuitbare opmars in Wallonië, volgen er nu ook grote festivals in Vlaanderen. Van Groezrock tot Pukkelpop. En op 9 augustus de Red Bull Stage van de Lokerse Feesten, samen met Brutus en Kapitan Korsakov. Laat die pumps en propere sneakers achterwege, en ga zeker eens kijken. Laatste goede raad: kom niet te laat toe. Voor je het weet is het concert allicht al voorbij.